장음표시 사용
201쪽
v v. 116-139, omisso v. 125, citat Origenes Philosopli. c. 26. P. 177 seqq.; v. 11 133. Theophilus ad Autol. ΙΙ.5. p. 90. 91.; vv. 116-126. Stobaeus Ecl. Phys. I. 10. v. 116. extr. 117 120. pr. Plato in Conv. p. 178. B.; v. 116. cum sequentis principio Aristot. Phys. Ausc. IV. I. addito v. 120. idem Metaph. I. 4. do Xenophane c. I. p. 975.; v. 116. Plutarchus Conv. Quaest. V. 5. p. 678. F. Aquano an Ign. p. 955. E. Sext. Emp. P. H. III. 16. S 121. 23. adv. Phys. I. g. 7. II. II et 18.; Achilles Tatius Isag. ad Mat. c. 3. Clemens Rom. Hom. VI. 3. Proclus et Philo apud Lobeck. Aglaoph. p. 470. 471. Simplicius ad Aristol. de Coelo sol. 364. 6. Apud Cornutum de N. D. c. I T.
p. 17 178. versus 11 138 summatim exponuntur, suntque in nonnullis eius C d. vorsus 11 124 reliquao eius disputationi denuo interpositi. Versus I 15. 117. 119. 120. respiciunt Pausanias IX. 27. 2. Plutarchus de L. et ostr. p. 374. B. C. Damascius de Primis Principiis C. 124. p. 338. Ed. Kopp. Theophilus ad Autol. II. 12. p. 98. Ad Xαος Gl. Par. C. κάνος τηος' Xαος παρα το κεῖτθm. Gl. Par. G. , ut in Schol. Vera. πα,α τὸ χεισθαι' krτὶ δεο μετριξο ουρανου καὶ γης τόπος. At neque Xαος dictum est παρα το χείσθω, neque illud tam angustis finibus circumscriptum sibi informavit Hesiodus, Cui Xαος memoratur etiam infra terram Th. 700. 814. Rectius Plato, Ho- si ea, ut videtur, respiciens, in Timaeo P. 51. A. Διο τὴν του γεγονοτος πατου καὶ παντος αισθητού μητερα καὶ υπο
μεν, sub τε ocra εκ τουτων , μητ' εξ in ταυτα γέγονεν'αορατον ei δος τι καὶ α uoρψον, πανδεχές. Dicitur eidomp. 50. B. ἡ τα παντα δεχομένη σωριατα φυσις. Recte quoque Elymologus Gudianus P. 562. Cum prius ea relu-lisset, quao in supra citata Gl. Par. G. leguntur, addit
202쪽
απεραπον χωρημια. Esse Hesiodi Xαος immensi latem vacui spatii rerum Omnium capacem, recte item statuerunt
Aristoteles Physic. Ausc. IV. 1. eiusque interpretes Tl inmistius p. 36. 6. Simplicius P. 122. 124. b. Ioannes Plii-loponus ad IV. p. 2. sin. Similiter Plutarctius de Is. et
os. et Conv. Quaest. II. cc. Ceterum ambigi potest, utrum Hesiodus primaevum illud Xαος cogitaverit inane prorsus, ori commixta Iaabens prima rerum semina, quemadmodum Epicurus duo esse voluit rerum principis, atomos et inane. Sane in hanc partem accipiendum poetam iam antiquitus opinatus est Pherecydes Syrius, rerum principium cum Thalete aquam esse statuens et illud Xαος nuncupans, teste Achille Tatio I. c. : quae sententia, si hanc vim habuit, ut dicantur in Chao aquae semina fuisse, nullo quidem satis valido argumento Poetae posse adseri videtur; attamen neque nunc a nobis tanquam salsa et ab Hesiodi mente aliena
redargui potest. Sed sine dubio dicendus in hoc errasse Pherecydes, quod aquam statuit a poeta Xαος dictam παρατὸ ποῖτθαι seu παρα την χυον, ut est apud Plutarchum Aquane an Ignis l. c. Nec verior sententia habenda aut Zenodoti in Hesiodi Scholio, quod primus edidit Ruhnkenius Ep. Cr. I. p. 91., Xαος interpretati τὸν κεχύμενοναέρα, aut eorum, qui ignem intelligendum opinati sunt, quasi esset Xαος pro καος, a καίω uro, Vel hinc, quod ignis κέντα δια την λεπτομρειαν. Vid. Cornutus p. 173. Huic quidem enim opinioni manifesto repugnat, quod
Xαος οφερον dicitur Th. 814., quodque Chao liberi tui-huuntur Nox et Erebus. Itaque merito Veterum plerique Pherecydis, de aqua Xαος accipientis, sententiam sequi maluerunt, ut disertus nobis auctor est Plutarchus d. l. Conserantur, quae de Zenone Stoico tradunt eum Schol. ad h. l. tum Diogen. Laert. VII. 137. et Schol. ad Apoll. Rhod. I. 498. Neque tamen dubitandum, quin ea quoque opinio,
203쪽
quam Ovidius maxime Metam. pr. celebravit, fuisse Chaos rudem indigestamque molem s. materiam, in quam Congesta essent non bene iunctarum discordia semina rerum, qui II igitur ea quoque iam de Graecis antiquiori cuidam Hesiodea visa sit, ut visa est postea Lactantiis Firmiano et Placido
In γενετ' adolescens haesit Epicurus, a Grammatico Hesiodum exporiente quaereus εκ τινος τὸ Xαος εγένετο, quem Grammaticus ad Philosophos ablegavit. Vid. Sext. Emp. adv. Mathum. X. 19. Diogen. Laert. X. 2. Xαος cum recentioribus υλην interpretatus Clemens Romanus Homil. VI. 3. verbo γενετ' usus est ad probandum materiam creatam dici. Sed certum videtur, Hesiodum Chao i. e. spatii immensitate nihil antiquius novisse. Itaque γενετ' ei simpliciter est exstitit, fuit. De parente, sive auctore spatii ne cogitasse quidem eum censeam. Apud Hyginum in Praef. Chao parens tribuitur Caligo. Homerus D ullam plane Chaus mentionem facit, estque huic 'saκεανὸς θεων atque adeo παντεσσι γενεσις Il. E. 201. 296. quocum Hesiodum consentire dicens Plato in Cratylo p. 402. ipse quoque sic in Pherecydis inclinasse sententiam videri potest. Cons. I uel Euli. P. 397. v. 116. extr. 117. Si Manilium II. 12 seq. audias, Hesiodus memorat Dioos Di Dumque parentes Et Chaos enixum Terras. Cornutus etiam p. 175. Hesiodea explicans, του
Xαους, inquit, θυγατηρ εστὶ και η Pii. Theophilus quoque ad Autol. II. 12. p. 98. in eandem sententiam Hesiodi verba accepit. Sed elici illa ex metae verbis certe nequit. Namquo ἔπειτα simpliciter ost post Chaos, ut secundum vim vocabuli interpretati sunt Plato t. c. Plutarchus do Is. et Osir. l. c. Pausanias I. c. cumque Poeta mox diserte
204쪽
videtur ille, si natam ex Chao Terram quoque Statuisset, eodem modo hoc onuntiaturus fuisse. Tum, si Xαος, ut videtur, dixit κάνον καὶ αορπιον τοπον, vix est, ut eae illo solidum aliquid enatum probabiliter dixerit. Cornutus autem et alii Terram ex Chao natam statuisse poetam v luerunt, quod eum Xαoe intellexisse crederent vel aquam, vel aerem, vel ignem, vel qualemcunque υλην, ut liquet ex tota Cornuti disputatione p. 173 seq. cui subiicit: εικότως Ουν εφασρω μετοι το Xαος τὸν Γῆν γοεσθα καὶ ταηεροεντα T ταρα. v. III. Oxtr. 118. In carmine, cuius Primarium argumentum Dii sunt, haud utiquo absurdum videri potest, si Poeta. Post mentionem primum factam loci rerum omnium capacis, sed eiusdem vacui atque inanis, memoravit, ut deinde natum, solidum illud atque firmum, in quo degere
et habitare Dii possent, superi quidem in Olympo, alii
autem tu Tartaro. Superis ut esset firma sedes, debuit Olympo coelum sustinenti stabilis substerni basis Terra; debuit ipsum Coelum, quod Coelites incolerent, a Terra gigni v. 128.l, quemadmodum, ut esset Deabus Nymphis domicilium, eadem Terra genuisse dicitur Montes v. 129. 130 . Sed versum 118 cum sequente omiserunt Plato in Conv. p. 178. B. Aristot. de Xenophane c. I. Metaph. I. 4.
Sext. Emp. adv. ΡlIys. I. 6. 7., qui tamen utrum eos omiserint, quod, vel in suis exemplis rion in vera irent, Vel POD-tae abiudicandos censerent, an lautummodo, quod ad Pra sentem eorum disputationem minus pertinerent, incertum
est. In versu quidem 119 haud sacile prius obtinuisse censeas, Cum, ut ex Scholiis colligas, Alexandrini certe Grammatici solum v. 118 spurium censuerint, nec de sequonte illuna versu Plutarchus, Pausanias, alii quo infra citandi, quin Hesiodeus esset, dubitaverint. At, nisi cum Diuitiaco by Cooste
205쪽
v. Iis etiam v. 118 in suo exemplo Plato habuerit, vix apparet, quomodo ille dicere potuerit I. c. Η οδορὶμτα το Xαος δυο τουτω γέ-θα Γην τε και Ἐρωτα. Nam, remoto v. II 8, manifestum est, Hesiodum dicere, tria nata Post Chaos, Terram, Tartara, Amorem, ut VO-luerunt Plutarchus aliique. Sod potuit duo dicere Plato, Servato utroque Versu, iungens οἱ ἔχουG καρη νιφ. 'Ολ. Ταρταρα τ' ἡεροεντα, ut Ταρταρα τ' ab ἔχουσι pondeat et dicatur Terra firma sedes Diis tam inseris sinfra v. 851.3quam superis. Quodque Alexandrini Grammatici versum 118 spurium censuerunt, ipsum argumento est, lectum tamen ab iis in Theogoniae exemplis suisse. Agnoscunt eum Cornutus, Origenes, Theophilus, Stobaeus: sed cum Alexandrinis Grammaticis reiiciendum, ut puto, censuit Plutalchus de Orac. Des. p. 933. E. qui, αυτὸν μυ ουν τον
νοηθεὶς, παντων δ δο ς αιτ φαλὲς προσεῖπεν, oύτως καὶ κ te αίδιον καὶ α φθαρτον νομοριεν. Ita παντων latio accipiendum erit sensu, Parum tamen desinito, me iudico. Certo alia ratione dicitur Pii πανσων ira r ρ. Quod autem Chalcidius Commentar. in Platonis Timaeum c. 7. 122. p. 333. Hesiodea reddidit: Prima haec est Caligo, dehinc
post Terra creata est, Spirantiam sedes smissima, corPOnconsto, non, quod nonnulli Volunt, arguit, Versus eum ignorasse 1 18 et 119. Nam recto Mueigellius p. 399. Chalcidium, reddentem spinantum, illos etiam respexisse versus colligit ex hisce, quae sequuntur apud eum: post chaos enim, quam Graeci υλην, nos sit m Mocamus, substitisse Terram docet Hesiodus in medietate mundani ambutis. Sic enim ut statueret. invenisse debuit apud Poetam mentionem saetam των τε Ουρανιων καὶ τοὐν υποχμονίων θεων, quos, Platonis dogmata secutus, interpretaretur astra, animata illa ac spirantia, mundano ambitu circa mediam terram Diuiti eo by Cooste
206쪽
ανω τε και κατω, supra et infra illam se moventia, quemadmodum etiam interpretatus est, quem item citat Muet-
gellius d. l. Ioannes Diaconus in Allegoriis. Versum 118 ατεθουντίους Grammaticos secuti sunt de re centioribus Guyetus iam et Heinsius; deinde Hemius, Wolfius, alii; expunxit Boissonadius. Dixi, cur ab hoc duntaxat abstinendum mihi videatur. Hesiodo terram habitam αιλον καὶ ac φθαρτον ex eius verbis v. 117. -φαλὲς αἰεὶ cum Plutarcho colligit Simplicius ad Aristota de Coelo p. 70. B. V. 119 agnoscunt praeter auctores supra laudatos Plutarchus de Is. et ostr. c. 56. p. 374. B. Pausanias IX. 27. 2. Damascius de Primis Principiis c. 124. p. 383. Ed. Kopp. An, quod vult Muetgeli. p. 394., eum firmet etiam testimonium Theophili l. supra cit., tradere Hesiodum dicentis,
εκ Xαους γεγενῆσθα Ἐρεβον καὶ τὴν Γῆν κα Ἐρωτα, dubitari polost. Scio Tαρταρον et 'Eρεβον permutari. Sed
ex Chao natus Erebus diserte memoratur infra v. 123. , quo respexisse Theophilus potest. Dicitur Plutarcho I. c. 'Ησιοδος τα πρωτα παντ- Xαος καὶ Γῆν κα Ταρταρον καὶ 'Ἐρωτα ποιῶν: ac dicendum utique ei sic erat, non, ut videtur, agnoscenti versum I 18. Sed potuit etiam ab agnoscentibus illum, Tαρταρίου autem casum primum habentibus, non quartum, eadem poetae tribui sententia, ut factum a Cornuto p. 173. init. 174. sin. In Theogonia tradi post Xαος tria haec nata, Terram, TaΓ- arum , Amorem, dicit etiam Pausanias I. c. Consentit quoque Damascius I. c. Ceterum sortasse culpandi quodammodo censeantur Plutarchus, ceterique, Ταρταρον in hac re memorantes Pro Hesiodeo Tαρταρα, quo mihi quidem
videtuP usus esse Poeta, locum maxime hic cogitans. Sed
nihil impedit, quominus hic simul etiam, ut in Chao,
207쪽
personam sibi informaverit. Ac lalem adeo sibi informasse dicendus est. Namque, ut ex Cliao, immenso illo ac t nebricoso spatio, mox memorantur nati liberi, Erebus et NOX, ita natus Tartam 'phoeus memoratur infra v. 82lsoqq. in quibus firmum huic versui praesidium reperias. Debuit enim anto illos mentio facta esse nati Tartari, quae satis manis la hic apparet, si Tαρταρα inter tria rerum principia poni ab Hest O statuas. Minus autem manifesta est, si Ταρταρα Pendere censeas ab εχου , ut videri pini est censuisso Plato I. c. Cum hoc duo tantum post Xαος rerum principia agnoscunt Aristot. de Xenophane d. l. et Metaphys. I. 4. Zeno Stoicus apud Schol. Apollon. Rhod I. 498. Sext. Empir. adv. Ρhys. l. c. Libanius T. IV. P. 405. A τιαρω, unde ταρβος et ταρασσω, dicta etiam T ταρα, nihil utique est, cur dubitemus. Designari autem hoc ri mine partes terrae, quae latent in interiore eius parte
causae motuum, non tam exploratum est, ac visum G tt-
lingio. Favore videri potest, quod ex Tartaro natus dicitur Τyphoeus. Sed possunt eae Tartari natura aliae quoque
Nequaquam, ut recte docuit Muet gellius p. 400, ad sensum Perinde est, utrum cum Cornuto et aliis μυχον χθ.άρ. an, ut vulgo legitur, μυχω ab Hesiodo P socium CPnseamus. Eleuim, μυχον Si legamus, Tartarus ad terram ipsam pertinere eiusque Portem aliquam complere dicitur, qua rat ione Ταρταρα γρtim dicuntur Hesiodo Th. 841. at secundum vulgatam lectionem, quamquam Terra inclusus esse Tartarus fingitur, tamen distincte ab ea disparatur et totum aliquod per se ei scit. Certum est, visa Hesiodo simul nata esse Terram et Tartara; non suisse haec, ut Guycto visum, partem Chai sub terra, sed, quod poetae vorba indicant, tenebricosum ipsius terrae recomiam. Disiligod by Cooste
208쪽
merus, nunquam nominativum Eρος, quem in Hesiodi Theogonia exstare versum hunc respiciens scribit Eustath. p. 136.
34 seqq. 1843. 60. Perperam autem Posteriore t o semel in Τheogonia exstare dicit, oblitus versuum 201. 910. Tum serma, quam Aeolicam dicit, potius dicenda erat antiqua, tametsi retinuisse eam Α lenses docet locus Sapphus apud Hephaestionem C. VII. p. 42. Gaiff. ερος α τε μ' ὁ λυ- σιμιελὴς δονει, ubi metrum ἔρως admittebat. Plutarcho in Amator. p. 756. E. F. visus Est Hesiodus Durras παντων πρωτιστον rectius, quippe φυσικωτερον,
finxisse Parmenide, qui 'Eρώπα των 'Αφροδιτης εργων πρε- σβυτατον dixerat. Cons. Aristot. Metaph. I. 4.ὶ Respexit haec Hesiodea Plutarchus etiam in libri, de Facie in orbe Lunae p. 926. E. F. 927. A. Parum accurate Schol. ad Apollon. Rhod. III. 26. Iβυκος και 'Hσίοδος εκ Xαους λέγει τὸν ἁπα. Ibycus, puto, diserte sic tradiderat. Η siodum rectius cepit Plato t. c. p. 178. B. quem conscretiam p. 195. B. C. Quidam, Servio teste ad Aen. I. 664., Amorem Chai et primae rerum Naturae filium esse volvu-runt, ita, ut videtur, etiam coniugein Chao largientes, Parum e mente Hesiodi, qui nulla esse credidit coniugia
v. 121. 122. Λυσιμελης παντων τε θεων, παντων τ' ανθρακτων Δαμναται εν ροηθεσσι κ. T. λ. COtitulit iam Muci-κellius p. 403., tum Sapphus versum modo citatum, tum
Archilochi apud Hephaestionem p. 90. Gaiss. αλλα μ' ὁ λυσιμελ- , ωταιρε, δαμναται ποθος, tu quibus manifesta est Hesiodeorum imitatio. Αd λυπιμελης Gl. Par. C. ο λύων τα μελη διὰ τας αναπαυσεις Fortinet hoc ad Somni epitheton apud Hom. Od. T. 57. U. 343.) ἡ ο λυων τας μεριμνας. Gl. Par. G. οὐχ
209쪽
ως μων τα ιλελη, αλλ' υος λυων τα λελεδη χατα καὶ τας φροντιδας. Pro posteriore hac interpretatione pugnant etiam Scitolia vulgata; amplexusque eam est Guyetus atque Interpretum deinceps alii, dissentientibus tamen quibusdam, ut iam Μombritius, Aldinam interpunctionem secutus, Γω- didit: Membra Deus trite solseu Dioumque, pinumque. Sed in Homericis utique Od. T. 57. τε τὸν υπνος ἔμαρπτε λυων λελεδημ ατα θυριου δευσιμ ελης et 'E. 393. οτε οἱ γλυκυς ἱ-ος δευσιμελὴς επορουσε, λυων μυελεδηράατα θυελου duas diversas Somni virtutes, non unam rem indicari recto statuit Eustathius p. 1882. 43. conferens haec od. Δ. 794.
λυθεν δε οἱ αφεα παντα. Tum in Euripid. Suppl. v. 45 seq. verba νεκυων, es καταλείφουσι μDη θανατω λυσιμελει
satis Certum, me iudice, amumentum praebent, alteram praeserendam esse interpretationem, ut sit λυσιμελγου ὁ λυ- τα μέλη, scilicet languore et assectu. Laodamia apud Ovid. Her. Ep. XIII. 15. Quando erit, ut reducem cuidis ampleaea lacertis Lon iura laetitia solo ar at ipsa mea. v. 123 citant praeter Origenem et Tlieophilum Il. cc. Schol. ad Arat. v. 408. P. 97. et 299. Buhl. Soliol. ad Eurip. Orest. v. 174. Inverso ordine versum hulio et sequentem exhibet Cornutus p. 173. sin. idem versum hunc respiciensoad . pag. haud longe a principio et P. 175. Noctis mentionem h. l. rospexit etiam Cyrillus adv. Iulian. II. p. 53. B. Rospexisse videri potest Aristot. Melaph. XIII. 4. Ad 63oe Gl. Vat. το σκοτος parum desinite. Posterorum autem magis, quam Hesiodi notionem expressit Plutarchus do Primo Frigido p. 953. A. ut Xαος et 'Mδην, ita 'Eρεβος esse statuens τo Uονιον καὶ π Moν σκοτος.Ηosiodus ' ρεβος sibi insormavit non in terra, sed υποχsονὸς, infra terram, obtegentom illud. Cons. Th. 669. Apud Auctorem Axiochi p. 371. dicuntur nocentes a Furiis
210쪽
agi επ' 'Eρεβος καὶ Xαος δια Ταρταρου, quod erant Eρεβος et Xαος, i. e. pars primaevi Chai inferior ultra sive infra Tartarum. Superiorem Chai partem memorari videas in fragm. ex Euripidis Cadmo apud Probum ad Virgil. Eel. VI. 31. Vt coniunctim h. l. memorantur Xαος, ' ρεβος, Ni ξ, ita apud Ovid. Meti XIII. 414. Circen convocantem videas Noctem Noetisque Deos Ereboque Chaoque, quemadmodum etiam Erebumque Chaosque iunctim ut Deos memorat Virgil. Aen. IV. 510. Cons. et VI. 265. v. 124 praeter Cornutum, Origenem, Τheoplitium ii. . citant Ammonius v. ivώρα, Ε mol. M. p. 429. 25 seq.Sehol. Vratisi. ad Pind. Ol. II. 58. Eustath. p. 1527. 55. Esse 'FRώρην, quam hic Nocte genitam dicit Hesiodus,
τὸ διαστημα μονον α μακτον, Perperam statuisse censendus est Ammonius I. c. si mens eius haec fuit, poetam sibi illam citra divinae personae notionem informasse. Rectius
v. 125 exstat apud Theoplitium, omissus est apud Origenem, item in serie versuum Hesiodi apud Cornutum p. 173. qui neque ipse agnovisse eum videtur, bis matrem Aetheris, at non patrem memorans ibid. et P. 174. Sed maritum Nocti Erebum tribuunt tamen etiam Cicero de N. D. III. 17. et Hyginus in Praes. Post hunc versum nihil deesse et nos integrum habere Hesiodeum morum ex Cosmogonia recensum equidem arbitror cum Mueuellio P. 404., neque magis quam ille auctoritatis aliquid tribuo hisce Nonni in Comment. ad Gr Disitig Gooste