장음표시 사용
231쪽
v. 168 seqq. Quod ceteri Vranidae, quamvis magnis viribus praediti, suscipere in se non audent, Κρονος essecturum se promittit, atque adeo esticit. Si statuimus, Crono tempus significari, facile intelligimus, cur illi primae itilloc myttio partes tribuantur. Scilicet, commixtis intorso Coelo Terraque, magnae quidem vires movebantur, multaeque et vastae rerum existebant formae: sed erant omnia incondita, confusa, indigesta. Attamen aliquando, ten ore, finem accepit hic status, diremtum est Coeli Terraeque connubium, ademta Coelo novas formas gignendi potestas; itaque constans et stabilis lacies rerum esse coepit, inque res eas regnum hinc exstitit Κρονου temporis, sive Dei temporo cuncta perficientis, natis tum demum etiam 'HMaa ac Σεληνη. v. 171. δυσοωυμου iupisi nominis, rabominandi. Sic Il. Z.
σθαι censet διοι του o υκ ονο μαστος παρ' 'Oμηρω. Cons. Supra v. 148. v. 174. ενεθηκε θαρπην καρχαροδοντα. Terra salce filio tradita simul eum docuisse censenda est, quid ea sacero ipsum vellet. Καρχαροδοντα dentibus asperam in m dum serrae salcem sabricaverat, quo firmius statim impingeretur genitalibus.
est: Ουρανὸς Terrae concubitum appetens ad eam venit noctu: sed hoc poetice effertur: Venit οὐρανος Noctem personam intelliga' secum ad cens. Hesiodea haec respicit Eustathitis in Epistola Dionysio Diqiliros by Corale
232쪽
Ρerlegetae praemissa p. 4. Ed. Steph. p. 109. Ed. Oxou. sed Perstringendi magis, quam, ut par erat, laude Prosequendi gratia. v. 178. Verba ἡ δ' ἐκ λοχεοῖο παῖς citantur ab Schol. A. ad Il. Ψ. 160. p. 609., ubi traditur, esse, ut a φωλευω, φωλόος, sic a λοχευω, λοχεὸς, lectum autem λοχεοιο fuissere Pluribus, qui Por Pleonasmum του e positum arbitrarentur pro λοχίοιο. Priori sententiae faventem Aristonicum Grammaticum λοχεοῖο cum θυρεοio comparasse Schol ia
se manu sinistra versus Coeli genitalia. Est όρθεσθαι medium eaetendere se; ὀρεγεσθίει τινὶ τινός aliqua re pel parto corPoris eatendere se versus aliquid. Cons. II. Δ. 307. U. 99. v. 179 citatur inde a δεξιτερη cum duobus sequentibus ab E m. M. v. ἄρπη p. 148. 25. Respicit locum Pluta clius Quaest. Rom. 42. p. 275. A., ubi in memorando usu τῆς του Κρόνου αρπηe Hesiodo obsecutum dicit Antimachum. In eadem re προτέρων ἔπος memorat Apolloia. Rhod. IV. 985. v. 180. τοὐς ορχεις Hesiodum in Theogonia μηδεα dixisse notat, hunc versum, vel infra v. 188 respiciens, Eustathius ad Il. p. 234. 32. Extrema autem huius versus et Principium sequentis respicit Proclus in Commentario ad Platonis
πολιτείαν p. 368. 371., inter veterum poetarum mythos memoraus πατέρων Εκτομας et Οὐρανου τομας. v. 181. παλιν sere idem valet, quod sequens Et om . CPOnus resecta patris genitalia pone se abiecit in mare, quo moro piacula abiici solent: sed, cum sic serpentur supra
233쪽
terram, stillantes iude guttas Terra Omi es cxcepit gremio
v. 183 seqq. 3. v. 183 cum duobus sequentibus citat Elym. Gud. p. 20s. 43 seqq. v. 185. γείνατ' 'Eριπυς) Deiando scelere filii in patrem
Commisso consequens fuit, ut nascerentur Erinnyes. Modus autetri, quo generatae diciaritur, digilum Poeta commentum
exhibet. 'Eριννυς dictae ab εριπυειν, Arcadibus furere. Vid. Pausan. VIII. 25. S 4. Quas mas Athonienses Σεμνας, eas Hesiodum in Thecm nia 'Eρμυς dixisse, scribit huius loci memoP Pausanias Ι.28. 6. μεγαλους τε Γίγαντας Fuit Gigantum, ut Cyclopum . antiquissima memoria. Fuit similiter etiam Phaeacum. Itaque Cyclopes, Gigantes, Phaeaces θεοις εγγυθεν εἶναι dicuntur Od. H. 205 seqq. Ex Coeli genitalium sanguiuo, a Terra coniuge excepto, nati hic Gigantes perhibentur, quemadmodum, apud Apollonium Rii . IV. 922. et laudatos ibi in Scholiis auctores Musilaum et Alcaeum, Phaeaces. Ex Coelo et Τerra Gigantes natos tradit etiam Apollodorus I. VI. 1., sed ex Terra et Tartaro Hyginus in praes. Gigantum nomina et descriptionem olim in Thoogonia fuisse, colligit Iluetetellius p. 4l8 seqq. ex hisce Gregorii do illa verbis Orat. III. p. 103. D. I 04. A. τους Tπαν , τους Γυ τας μετα των φοβερων όνοματων τε καὶ πραγματων, Κοτὸς, Βριαρεως, Γύγης, ' κελαδος, οἱ δρακοντοποδες, οἱ κεραυνοφοροι θεοί κ. τ. λ. Sed, cum Gregorii Iutem pretes, Nomius s. 73. p. 517. Elias Cretensis p. 383. A. Montacui. p. 153. in hoc loco explicando muti sint, illorum aetate iam intercidisse censet, quae Gregorii tempore adhuc exstabant. Milii οἱ δρουιοντοποδες, οἱ κεραυνοφοροι θεοὶ Diuitigod by Go l
234쪽
i serri posse videntur ad illa, quae de Typhoeo et Iove exstant in Da , . 820 seqq. , ut Typhoeum, quem anguinis capitibus terribilem poeta induxit, anguipedem etiam Gregorius crediderit, hoc, ut item alia tu sequentibus, e aliorum Gigantomaclitis adsumens. Vid. Apollod. I. VI. Pr. Κοττος, Βριαρεως, Γυγης Domina sunt in Theogonia adhuc, sed alibi, exstantia. ' κέλαδον, nisi per errorem memo raverit Gregorius, Ortum inde, quod eius prae ceteris clarum erat in Gigantomachiis nomen, adsumsisse Potest eXHesiodeis, Theogoniae subiectis, quae magis integra adhuc illius aevo supereraui. Certe in Gregorii testimonio nihil est, unde essicias, ex hoc loco nomina Gigantum intercidisse. Mentio quidem Cotti et fratrum eius ab hoc loco Prorsus aliena est. Enceladum autem si memoravit ex eo Gregorius, cur non alia quoque citavit inde Gigantum nomina, quae tum pariter ibi lecta fuisse, vero simile est, qualiaque, haud minus φοβερα habent Scitolia ad h. l. et Apollodorus I. VI., unde non magno opere versus tibi fingere possis huiusmodi: Πορφυρίωνα, MIμοιωτα κοὐ οβριμον ' κυονῆα, 'Pοιτον τ' ' κέλαδόν τε καὶ Eυρυτον myε Θοωνα. Sed equidem vel duobus tantum his versibus immissis minus concinnam puto enici periodum, divulsis longius ab se invicem θ', ας Mελιας κ. Eπ. arari γάῖαν in versu 187. ab hisce Γει-r' ' ιννυς τε κρ. μαγ. τε Γιγαντας in v. 185. Quamobrem hic, ut Erinnyum et Nympharum Meliarum, ita Gigantum quoque nomina silentio praeteri isse metam, haud temere, ut opinOΓ, Statuo. v. 186 uncinis inclusit Goetilingius, ut additamentum alicuius rhapsodi, qui verba Homerica Il. Δ. 533. et T. 510. coniunxerit. At verissime Hermantius in Goetii ingia-
235쪽
Nae censura ProPter genus amnorum, quibus instructi hic Gigantes inducuntur, versum antiquissimum et Hesiodeum habendum esse censuit. Recentior rhapsodiis, Gigantes ex opinione sui temporis sibi informans, versum, si talem iri venisset, potius omissurus, quam talem ab se formatum
additurus fuisset. Cons. Muctgeli. P. 23l. v. 187. ωριφας θ', ας Mελίας κ. τ. λ. Videntur antiquitus frequentissimae in Graecia fuisso λελια finxini.
I laque mythico sermone robustissimos aenei seculi homines natos dixero εκ μυελιων. Vid. Ἐργ. 145. Cum autem Opinione veteris aevi inesse numen crederetur in arboribus,
finxero Mελίας et Mελίαδας Ni μψας, ut Δρυρίας et 'Aluin δρυαδας. Εas autem fingi par fuit antiquissimae originis. Apud Callimachum Η. in Iov. 47. dicuntur Iovis cunabulis adfuisse Δικταπι Miauti et II. in Del. 80 seq. memoratur aerumnarum Latonae testis αυτολύων MMD1 - ῆλικος-θρι νουσα περὶ δρυος. Harum nomina Nympharum N Vem memorat Τgetetes ad ' γ. 144. Respicit versum Eustaclitus p. 1210. 39 seq. v. 188 seqq. accuratius declaratur, quod V. 181 seq. modo indicatam fuerat. A Crono retro iacta Coeli genitalia απ' ἡ αἱροιο ex continente, quae λόχον ipsi praebuerat,
missa sunt in Pontum, ubi ex Spuma eorum Prognata est Venus. Verborum ordo est Mηδεα ν, ως τὸ πρωτον αποτμι.
αδ. καββαλ' - ὼς φθετ' αW πέλαγος sicut iecerat, ita
πειρος Hesiodo terra est continens, Opposita insulis et mari. Vide infra v. 582. 964. 'Ἐργ. 622. Epirum vel mare Epiroticum significari, perpeiam primus Basileensis interpres credidit, quem secutis hinc tum aliis, tum Graevio recte oblocutus est tarn Clevicus, ut Duper Vossio in Sclied. Diuiti oti by Cooste
236쪽
Veneris ortum passim ad luserunt veteres metae, Graecorum
quidem luculentissime Nonnus Dion. I. 87. βρυ 'Αφροδιτην Ουρανι G ωδινεν απ' Κυλαμος εγκυον υ δωρ. Cons. Schr der. ad Mumeum p. 327. Latinos memorat Brou khusius ad haec Tibulli I. 11. 39 se l. Nam fuerit quicunque loqunae, is sangui nct natam,
Is Venerem e rapido sentiet esse m a Ti.
Cultus Veneris ad Graecos venit a Phoenicibus, qui Coelestem Venerem, Coeli dominam, Astarten colebant. Cultus autem ille primum celebrari coeptus est in insulis Cypro et Cytheris. Vid. Ilo d. I. 105. Pausan. III. 23. Hinc intelligitur, unde Coelesti semine prognata Ventas e mari in eas primum adpulisse insulas dicatur. Apud Homerum Venus recentioris est Originis, nata ex Iove et Dione. v. 192. Κυθηροισι υθεοισιν) Do multa ibi religione V neris, quo pertinet epitheton, vide Pausaniam I. c. v. 193. επλητ' a titit, accessi , a πλῆμι α mPin νιο . Cons. II. Θ. 63. E. 488. επειτα περίρρυτον et ατο Κυπρον) De Venere Cyprum vil- Pellente Hymnus est inter Homericos. Eam primum Cyprum adpulisso dicit Callimachus Η. in Del. 21. magis titi- quo probabiliter, si Phoeniciam veligionis originem sp tes: sed Hesiodus Cronum cogitasse videtur ex aliquo Graeciacloco proiicient oin μήδεα, quae certe post recepta opiri iosuit vid. Pausati. VII. 23. : nec fortasse ille de propagata sensim Velieris religione traditionem accurate Perceptam habuit. Diuitiaco by Cooste
237쪽
v. 194 seq. Nata Venece Omnia magis ad venustatem et amorem se componunt: qua incedit, vernat terra, ut apud
Homerum Ιl. E. 341. in Iovis et Iunonis concubitu. ns. Lucretius Ι. 7. Illa aulem, Amore et Cupidine i Iμερω) --mitata, Duorum ad coetum se consert v. 201 seq.), quorum hinc deinceps amores et coniugia uarruritur. V. 197. κυι ησκουσι θεοι τε καὶ ανερες, alias saepe diversi
in tribuendis Dominibus. Vid. II. A. 403. B. 813. E. 2si. Od. Κ. 305.
γώεσιν 'Αφροδιτη εκληθη nec dubium est, quin eadem, quamvis Hesiodum uora memorantes, respiciant etiam Ovid. Met. IV. 536 seq. Fast. IV. si seq. Noratius ad Gi gor. f. 68. p. 520. D. Macrobius I. Salum. 8 et 12. Serv. ad Aen. V. 81. Isidorus Orig. VIII. c. II. S is. Ed. Matrii. quorum tamen posteriores 'Αφροδίτην απὸ του αφρου dictam volunt alia ratione, qualem secuti quoque Diogenes Apollouiates apud Clementem Alex. Paedag. I. 6. P. 126. et Cornutus c. 24. P. 197. Verba ex h. v. το/ 'Aφροδ ιτην cum vorsibus 19 198 ot200, ut Hesiodi, citantur apud E m. M. p. 379. 4. ubi agitur de Origine nominis 'Aφροδιτη, sed absunt hi versus a libro Gudiano p. 97., quamvis ibi copiosior sit reliqua denomine disputatio. Absunt item a Parisino Boiseri, cuius vide adnotationem ad Etym. M. P. 777. v. 196 abiudicandum Hoesiodo recte consuisse mihi vid tur Wolfius, tum, quod eo reiecto melius procedunt haecce: τὸν δ' 'ΑφροδΘην κικλησκου θεοὶ τε λωχι οπερες, tum, quod αφρογενὴς, αφρογενεια magis ob Hesiodcum myltriam si 1 Di iii od by Cooste
238쪽
mala atque litiae Tecentiorum Usu frequentata vocabula, quam Hesiodea esse, vero simile ducetidum est, cum certe
HomePus illa ignoraverit. Vide copiose et accurato de his disputantem Muci ilium p. 425. Exstat Versus apud Ε m. M. l. c. Sed citati illic, ut Hesiodi, vorsus cum a Gudiario absint, est, ut illos a P centioribus additos putemus. At vero mihi cum Thierschio Gr. Gr. 3 18 l. i. convenit, apud Clementem Alex. Coll. ad Genlos p. 13. nomina Veneris, αφρογενης, Κυπρογενης ex Hesiodi, quo Clemens utebatur, exemplo ducia esse, cum mox ab illo subiiciatur, τὸν φιλομηδείου dictam Venorem, oτι W1δέ- εξε φαανθη' itaque emblema habendum esse Clementis aevo antiquius. Nolim tamen cum Metilingio dicere, addi lamentum esse rhapsodi antiquissimi, quamvis sortasse referri possit ad eam aetatem, qua composila Ploraque Orphica fuerunt. Certe αφρογενὴς memoratur etiam in Orphico Hymno I. 11. Scitolia ad Hesiodum auctoritatem versui addere nora m sunt. Nam, quae in illis ad αφρογενειραν adscripta sunt, perperam ibi sunt adscripta, cum tantum faciant ad Domon
'Aφροδιτη illustrandum. v. 198. Verba ab απαρ ad finem versus, ut Hesiodea, citat Orion Elym. p. 79 sit. 80 pr. postrema oτι προσέ κυρσε Κυθηροις Suidas v. Κυθερεια, Photius in Lex. p. 184. 8.; sine diserta poetae mentione Scitolia B. D. ad Il. E. 422. Hesychius T. II. p. 369. Etyin. M. p. 546. 48. Etym. Gud. p. 35 I sin. Ad προσεκυρσε Gl. Par. C. παρηγγατε. Ab Eustathio, ad
239쪽
etiam E in. M. p. 543. 43 seq. Similia habet Phavorinus P. 1122. 22 seq. secutique hanc etymologiam Festus v. Cytherea et Moschopulus περὶ p. 4. Εd. Steph., cui
sane haud praeserenda est altera memoratorum supra Grammaticorum, Orionis, aliorumque Hesiodo obloquentium, qua repetendum a κευθω sit Κυθέρεια. Cytheris eximie cultam Venerem, quis nescit 7 vv. 199. 200 item glossatoribus adscripsit Wolfius, quem sequor. PosteriO1 em tamen haud dubie agnovit Clemens l. c., Priorem agnovisse videri potest. Utrumque, ut Hesiodi, memorant Scholia ad Il. E. 422. et Elym. Gud. p. 355. 10. Abest v. 19s ab E m. M. p. 17s. s. Sed idem cum diserta metae mentione citatur ibid. p. 546. 20. v. 199. ἔτι γέντο πολυκλύστω ενὶ Κυπρωὶ γέντο quamvis apud Homerum Il. Θ. 43. N. 25. 241. Σ. 476 seq. semperpositum sit accipiendi, vel sumendi notione, ut Parum II bis satisfaciat Apollonius in Lex. tradens, esse Per syn Peri
illud positum pro εγένετο Vid. Hem. ad Il. Θ. 43.), tamen
dubium non est, quin apud alios poetas in γέντο, ἔγεντο talis agnoscenda sit syncope. In versu quidem infra 705.
τόσποe δούπος ἔγεντο θελ εριλ ξυνιόντων manifesto positum
est ἔγεντο pi , εγένετο exstitit, ortus esto quem versiam si cum nonnullis haud satis auctoritatis habere dicas, at non erit, ut similiter suspecta habeas exstantia alibi exempla apud minus quidem antiquos mutas, sed qui tamen antiquitatis usum secuti esse videantur. ἔγεντο hoc Doricae Dialecti esse vult Gregor. Corinth. P. 203., exemplum EX Theocrito citans, cui ΚOenius alia in adnotatione addidit. Cons. et Moschus Id. III. 29. Sed similiter usurpavit quoque Apollon. Rhod. I. 1141. IV. 1421. Itaque etiam h. l. γέντο positum esse possit pro εγένετο. At vero primum Diuitig Corale
240쪽
variant in lectione Codices; deinde, quod gravissimum est, Venerem in mari natam primum Cythera, liinc Cyprum adpulisse, cum Hesiodus dixerit, nullo modo illam paulo post idem ενὶ Κυπρω γενεσθαι et hinc Κυπρογενε vocatam dicere potuit. Itaque etiam hoc videntes quidam pro ενὶ Κυπρω h. I. iam antiquitus scripserunt ενὶ πάντω : sed non viderunt illi, sic absurdam fieri etymologiam, nisi simul in
principio versus nomen Ποντοενη in alterius locum n minis succedat. Legendum Hermannus Proponens Κυπρις δ' αττι γένοιτο π. e. K. verbum, ni fallor, accepit, haud nascendi, sed peniendi, accedendi significatione. v. 200 agnoscunt, praeter Auctores supra Iaudatos, Elym.
Gud. p. 553. 20. Eusta illius ad Il. 439. 35. p. 558. 15. p. 650. 44. Schol. D. ad Il. I 424. Tricha et Elias libro de metris p. 73 et 83; Moschopulus περὶ Σχεδ. p. 121 et
130. Indignum Hesiodo, ut superiorem, Censuerunt Lenn
pius Animadv. ad Coluthum p. 94. Wolfius, alii, maxime hoc urgentes, quod alias semper φΓλομειδες 'Aφροδis,1
dicitur, ut in hoc ipso carmine v. 969; quibus tamen o licias ε, ει, 31 antiquitus vix diversa suisse et Boeotis maxime frequenter usurpatum fuisse ει Pro 31 et contra. Vid.
Choeroboscus apud Berier. An d. p. 1368. Hori. Adonid. p. 209. Etym. M. p. 410. 5. p. 602. 35. itaque in μειδνου et φιλομηδης argutandi, praesertim homini Boeoto,
fuisse locum. Sed, cum totus locus malam glossatorum operam clare prodat, iisdem tribuendus mihi quoque vid tur hic versus, quem item, ut superiores 196 et 199, suspectum etiam facit Codicum in lectione varietas. v. 207 seqq. Ουρανος uuius liberorum τιταινοῦντος manum extendentis supra v. 17M sacinus omnium consilio perpetratum statuens, hinc omnes adpellavit Tπάνεe. Diqiti do by Gorale