장음표시 사용
221쪽
mus dicitur Neptuni filius. Ceterum ob antiquissimam eorum Originem commode mythico sermone dici Potuerunt Coeli Terraeque fili, cumque, ut sunt, qui hominibus tela fabri conficiunt, ita fingendi quoque essent Iovis telorum artifices, apte in eam rem arrepti sunt eX aetate mythica Cyclopes, de quorum vasto corpore, magnis viribus, singularique in architectura cognatisque artibus solertia consentiens antiquitatis fama obtineret. Illos autem antiquissimos Coeli Τerraeque filios Cyclopes, Iovi fulguris artifices, Hesiodus numero tres fuisse vult, insignitos ipsis lonitrus ac fulguris nominibus. Namque et 'Αργος dictus a candenti fulmine. Cons. I l. S. I 31. Τ. 121. An autem praeter hos Hesiodus alios noverit Cyclopas, quales supra citati auctores memorant, qualesque ex illis antiquissimis
ortos Hellanicus et Pherecydes perhibent, citati, hic in Schol. ad Euripid. Alcest pr., ille in Schol. ad h. l. , ignorare nos fatendum est.
Apud Gregor. Naz. Or. III. P. 103 sin. 104 init. Hesiodea ex Theogonia reserentem, momorati inter alios οἱ κεραυνοφοροι θεοὶ videri possunt ad hunc de Cyclopibus locum
Pertinere, quo certe Peserendos duxit Nonnus fab. 73. p. 517. B. C. Billii. Cons. idem. s. 62. p. 514. B., Montacui. p. 148 et 153. Haud dubie locum hunc, sicut sedem inter superiora et sequentia obtinet, respexit Theoplitius ad Autolyc. II. 6. ex tr. Εd. Wolf. p. si seq.
τουτων ανθρωπους δεινοτατους τινας συγγενεὰ τρου γέλλει Γιτικνων γένος καὶ Κυ κλωπων και Γιγαντων - Contimanos ut memoratos infra V. 185). Sua quoque ex h. l. derivavit Eudocia p. 263. non sine diserta Hesiodi men-lione, quod quidem attinoi ad v. 144. Vidotur etiam hinc se, quod ob oodem P. 92. memoratur Bronios Coeli et Diqiligoo by Corale
222쪽
Terrae filius. Cons. et Eustath. p. 1622. 50. ubi diversas esse notat Homeri et Hesiodi super Cyclopibus traditiones. v. 142. Τoste Scholiasta ad h. l. Crates pro hoc versualterum substituit οῖ δ' Hς αθαατων θνητοι τραψεν αυδηεν- τες. Causa ibidem adsertur, quod ἐν τω των Λευκπαύων καταλσγω i. o. parte Hesiodei Catalogi , in qua actum de Leucippi filiabus, itaque de Arsinoe, natoque ex hac et Apolline Aesculapio, dicitur Apollo Cyclopes interfecisse, mortem Aesculapii, ab Iove peremti sui mi ire, in fulminis artificibus ultus Fid. Apollod. III. IX. 3. 4. collato Pausania II. 26.3; quomodo igitur possent hic Cyclopes a poeta θεοie Dα κιοι dicti esse Τ Prosecto, nisi illa de Cratete
reserens imposuit nobis Scitoliasta, notabile hic exemplum est Grammatici illius tum licentiae in exercenda critica, tum vero etiam levitatis. Nam verba θεοῖς ἔναλiγκιοι non nisi ad declarandam Cyclopum formam pertinere, satis
Cratetem docere poterat versus sequens, ut bene observatum
in Scholii ad h. I. sine et postea a Graevio ad h. l. Goett-Ιingius Scholiastam temere Crateti tribuisse versuin statuit, qui alterius fuerit recensionis, pertinens ad uv. I 44, 145.
itaque illum versum ante hos in contextum Tecepit; ceterum omnes uncinis inclusit. Equidem, cum perversi iudicii Cratetem alia quoque arguant indicia, Scholiastam
vera do eo retulisse arbitror, Praesertim cum tam accuratus
Scholiasta fuerit in subiicienda Cratetei super hoc loco iudicii causa. Cons. Muetzeli. p. 285. Verba autem Scholiastae Κρατης αντι τουτου αλλον στιχον παρατιθεται mihi vix aliud significare Posse videntur, quam quod huius adnotationis initio posuimus. Poetae fuisse dicuntur Cyclopes per omnia Diis similes, excepto, quod unum media fronte oculiam habubant. Videtur sabula haec aelato opica adeo fuisse cognita ac vulgo Diuitig Corale
223쪽
recepta, ut Polyphemum Cyclopem unoculum fuisse Homerus aliter quam narratione de excaecato illo declarare
nihil opus esse duxerit. Cons. Accius apud Gellium III. 11. Quid autem ortum fabulae dederit, incertum est. Attamen, ut Empedocles v. 281. κυκλοπα κουρην dixit pupillam oculi rotundam, sic videri quoque possunt appellati primum Cyclopes fuisse, quibus essent magni et rotundi oculi, quales generi hominum Celtico proprii sueruiat, ad quod genus pertinuisse Cyclopes vero simile mihi sit, tum ideo, quodox Τhracia oriundi perhibentur, tum ex similitudine, quae
inter votustissima quaedam Celtarum per Europam monumenta et Cyclopum muros intercedit. v. I 43 suspectum Heynius habuit, Wolfius magis versus 144. 145. Hermannus cum Goetilingio hos fuisse allorius recensionis putat. Scilicet offendit eos eadem in v. 143 et 145 clausula. Nam ceteroquin non est mora in his vel si hus tautologia. Versus enim I 43 agit de uno Cyclopum in media fronte oculo, qua sola sormae Pario non erant Diis similes Cyclopes; versus autem duo sequentes de conis
sermatione huius oculi rotunda, deque dictis hinc Cyclopibus, quae quidem etymi declaratio vix poterit non Hesiodea videri conserentibus in a vv. 195. 207. 282. ' ργ.80. 81. Minor autem concinnitas in eiusdem clausulae reia
petitione tam Potest, me iudico, rudioris adhuc artis in Poeta, quam interpolationis Posterorum, vel Rhapsodorum vel Grammaticorum, indicium haberi. Bene animadvertit Mueigellius P. 411. versum 143 praecedenti versui arcto
adhaerere et ad absolvendam sententiam necessario requiri,
Ioctumque eum haud dubio fuisse a Grammatico Don indocto, cuius excerpta aliquantum luxata supersunt in Elym. Gud. 13. 352. siri. Diuitigod by Corale
224쪽
v. 144 cum seq. cita ut Ε m. M. p. 544. 7. Ei m. Gud. p. 523. 43. Schol. ad Od. Ι. 106. p. 313. Behh.; respicit Elias Cretonsis ad Gregor. p. 372. C. Versus 145 principium citat Scholiastes Callimachi adH. in D. 53.; integrum Eustathius P. 1392. 36. eodem respiciens p. 286. p. 1202. 8. v. 147 ct sequentibus, qui Coeli Terraeque filii post alios, iisdem genitos, memorantur, hoc ipso intelliguntur
eiusdem, ac superiores, naturae fuisse ac similiter ad rerum initia pertinuisse. Dubium autem non est, quin manuum
capitum tuo multitudine, qualem hic Cotto, Briareo, Gygi tribuit Hesiodus, qualisque frequens est in Deorum apud Indos imaginibus, multifaria virium immanitas significetur,
cuin eodem etiam cetera tu hac descriptione pertineant, atque ipsa adeo Centimanorum nomina Κοπτὸς a κρω tumeo,
explico vel expansus sum , Cui nomini cognatum γιγας aγαω. Facit autem Briarei etiam apud Homerum Ιl. A. 403
seqq. mentio, ut videatur uterque Poeta myllium secutus esse antiquum.
Ita eruenda autem, quao sub illo mytho lateat, rei verilato varia tarn Veteres moliti sunt. Fuisse dictos sic homines ex urbe orestiadis Hecatonchiria satis inepte statuit Palaephatus c. 20., eui sere adhaesit Nonnus ad Gregor. s. 73. p. 517. B. Probabiliora sunt, quae continentur Scholiis ad h. l. et Io. Diaconi Allegoriis; ita tamen, ut mi Oro in his veri specie se commendet explicatio, quae trium Centimanorum nomina ad tres anni tempestates, quam quae ad rapientes Omnia procellas, vel ad ventos subterraticos resert. Amplexus hanc recentiore seculo L. MYIaeus, cui Briarei nomen alterum Αἰγα- cognatum visum cum αιγὶς Procella. Maluit Clericus, hic, ut saepe, ineptiens, in sen-Dj iii od by Cooste
225쪽
COMMENTA RIVAtentiam sere Palaephali discedere. Posteriores rectius Physicam secuti sunt uotionem. Heynius ad Apollod. I. I. Obs. 3. Centimanos et Cyclopas esse in mythis statuit naturae Omnia generantis vires. Hormanno opusc. II. P. 176. visa est Centimanorum generatio primos conatus indicare animatas naturas procreandi, quae immanissimae fuerint, luxuriante adhuc vi genetrice, necdum modum adhibere docta. Addidit tamen in subiecta nota, se, Creugeri ONioctionibus motum, vidisse grandinem potius et imbres et Dives significari. Mihi videtur poetarum descriptione maior
quaedam vis indicari, quae rerum statum saepe Converterit, ut est terrae motuum non sine procellis et aquarum eluvione, quarum Terum antiquo illo tempore potuit recentior osse memoria vel ex iis, quae in Graecia ipsa contigeraut, vol ex Iapetidarum de diluvio traditionibus: cognatumque puto equidem mythum, quo Gigantes, vel hi, vel alii, montos dicuntur imposuisse montibus. In Briareo fuisse maris, Nunc terrae Partem . absorbentis, nunc montes vel insulas ex se attollentis, vim indicatam colligas ex iis, quae ex Arriano resori Eustathius ad Il. A. p. 125. Cons. idem in Dionys. Perleg. 64. et Scholia ad Apollon. Rhod. Ι. 1165. Omuino vim et pugnam elementorum hoc do Centimanis mytho submonstratam arbitror. Cogitasse lamen de his vel Homerum vel Hesiodum adsionare nolim, cum potuerinthi in pridem inductis illis mythicis personis simpliciter tribulas illis prodigiosas Vires sp tare. Cotti Centimani rarior fuisse videtur in Graecorum post Hesiodum carminibus mentio. Gygis frequentiorem fuisse colligas ex Horatio Carm. II. XVII. 4. III. IV. 69. Ovidio II. Am. I. 12. IV. Fast. 593. IV. Tr. VII. 18. Briarei, dicti etiam ab aliis post IIomerum I. c. AegaeODis, frequens sano suit. Vid. Callim. II. in Del. 143. Schol. ad Apollon. Rhod. l. c. Virgil. Aen. VI. 287. Diqiligod by Gorale
226쪽
X. 565. Pausan. II. 1. 4. Aelian. V. H. V. 3. ibique V V. DD. Coeli Terraeque progeniem dictos ab Hesiodo Centimanos testantur Soliol. min. ad Il. Α. 402. Memorat Gregorius Or. III. 3. p. 103. D. τὴν 'Hσιρδου Θεογονίαν et in ea τουe Τιτανας , τους Γυρωτας μετὰ των φοβερc0ν ονοματων τε και πραγματων , ipsa tria addens Centimanorum nomina, qua tumque insuper Encoladi, quod rectius omisit Elias Cretensis ad Gregor. p. 382. D. verba Hesiodi h. I. Propen O- dum secutus. Cons. NOnuus ad Gregor. IOCO supra cit., MOD-tacutius p. 153. et Calai. Clarh. Τ. I. p. 46. Schol. Plat. p. 452. B0kk. Hesiodea haec respexisse videtur etiam Apollod. I. i. quo magis mireris, eum in recensendis Coeli Terraeque liberis ordinem procreatorum intervertisse. Primum enim Centimanos, tum Cyclopes, hinc deniquo Oceanum et ceteros memorat. Neque tamen inde colligas, diversum in Hesiodi, quod Apollodorus habuerit, exemplo ordinem fuisse. Scilicet Apollodorus in Bibliotheca sua varios secutus est Poetas, neque in Theogonia tradenda sic adhaesit Hesiodo, ut non aliquando ab eo recederet. Habet quidem, qualem Apollodorus, ordinem etiam Theogonia orphica p. 504 seq. v. 148. οὐκ ονομαστοὶ in Gl. Par. C. Poete exponitur
αφατοι i. e. quos comm morare Diae audeas, minus recte ab
Elia Cretensi I. c. redditum est ipsis nominibus formidabiles. v. 150. ad ἀίσσοντο Gl. Par. C. εκ ρεμ mmo, κεκινγ ro. Falsum plane prius. Nolat autem αῖσσοντο cum impetu so
v. 152. Guyotus supposititium censuit. Num ut ex 'Eργ.149. Se. 76. ollictum 7 Milii similis dictio potius eundoni
227쪽
in licare Poetam videtur. An vero, quod', quae ibi de In nibus dicta sunt, non pulavit Guyetus posse commode ad capita transserri7 Sed hoc nullius rei esse, vere dixit Muet- gellius p. 100. Retinendum versum etiam HVnius statuit. Legerat quidem eum Eustathius P. 1590. 10 seq. citans ex Hesiodi Theogonia τὸ ε πέφυκον a πεφυλ . Cons. idem p. 576. v. 154 seqq. in θεσσοι γαρ πω ν α τ. λ. reserendum γαρ ad supra memoratorum δεινοτητα, certe ad ea, quae Proxime Praecedunt. Ceterum dubites, qua de re dubitatum iam antiquitus fuisse Scholia ad h. l. arguunt, sitne
construendum ησαν) γαρ ίωτοι δεινοτατοι πρυδων, οσιτοι Γαίης τε καὶ Οὐρ. εξ ενοντο, ut dicantur Centimani, sortasse etiam Cyclopes, maxime terribiles fuisse omnium Coeli Terraeque liberorum, an vero οσσοι γαρ ποαιδες) Γαυηe τε κ. O. εξο. ῆσαν δεινοτατοι πωδων, ut significetur nullis
parentibus magis terribiles onatos liberos, quam quotquote Coelo Terraque nati sint. Amplexi hoc Μombritius, L.
BarIaeus. I. H. Vossius. Sed alterum construendi modum, quo oσποι post πωδων ponatur, secutus est non inelegans interpres Zamagna, reddens: Non alii, aethericla quotquot Tellure creati Et Coelo videre auras, mage piribus acres Sunt habiti, inoisique suo vixere parenti. Basileensis, Schmidius,Graevius, alii, verbum verbo reddiderunt, constructionem et sententiam nou expediverunt. Wolfius, dissimulata ambiguitate, tantummodo dixit, construendum δεινοτατοι πα-δων ἡ ταν και ἰαθοντο σφετέρω τοκῆP Hemius tantum adnotavit: ὀσσοι γαρ - πωδων pro παῖδες, unde colligas
duntaxat, Visum ei, metam omnes pariter Coeli Terraeque liberes parenti invisos dixisse, itaque etiam omnes pariter eius saevitiam expertos. Idem censuisse videtur Hormannus Opusc. II. P. 176. s. p. 177. init. Qua praelata ratione lamen παιδεέ rectius ad solos reserendum ori Disitir o le
228쪽
mares. Namque in Τhemide certe et Mnemosyne δεινοτ illa non fuit. neque causa excogitari potest, Cur eas odio pater habuerit. Sed pro altera construendi ratione pugnat, quod Hesiodus infra v. 617 seqq. vinctos atque in tenebris sub terra abditos a patre Centimanos, item v. 502. Cyclo-Pas, non Vero alios memorat, quibus consentanea habet
Apollodorus I. I. Cons. et Io. Diaconus) neque apparet etiam, quomodo, si illi, qui Titanes postea dicti sunt,
item abstrusi penitus in terram fuerint; ea cum matre inire et perficere consilia potuerint, quae deinceps narrau-tur. Vide inprimis v. 174. 189. Fatendum tamen est, Si δεινότατοι Primo in constructione Ioco ponendum sit, ob scurius hic Iocutum esse poetam, inverso iusto orationis ordine. Ceterum, utro modo Construas, offensionem Parere non debet intellectum ησαν. Abest verbum similiter apud Homerum I l. Δ. 328. δ' 'Aθηναοι μωτωρες αυτῆς Ε. 266., ubi, mentione equorum Aeneae facta, non Praecedente nominativo, sequitur ουνεκ' αραττοι ' Ἱππων , οσσοι ἔασιν υπ' ηώ τ' ηελιον τε, Οd. E. 236. αυταρ εν αυτω Στειλειον περικαλMς M. ij, nec proinde opus rat, ut, ex puncto δ' ante εχθοντο, cum Guyeto versum hiatu Contamines iuvandae scilicet constructionis gratia. Guyeti improbans sententiam Mueisellius p. 95. vel alia ratione e Plicandum locum, ut iustus orationis ordo per licentiam huic poetae non insolitam interruptus esse dicatur, vel coniectura sustentandum statuit, qualem promptam et sa-cilem esse ait, si pro oσσοι scribatur τοσσοι. Sed οσσοι tuentur non modo Codd. omnes, verum etiam Scholiastae, neque ulla excogitari causa potest, cur, si scriptum olim τοσσοι fuit, inde οσσοι secerint librarii. Idem autem Vir doctus postea ad magis violentam loci medicinam recurrit, ferroque sanandum eum statuit, ut, recisis uv. 155. 156, qui casu primum e v. 138 et v. 155 huc pervenerint, Diqitigoo by Cooste
229쪽
delude emendatricem curam pei pessi sint, legatur οπιτριγαρ Totis τε, ουρανου εξεγένοντο Παντας ἀποκρυπτασκεκα ες φαος ουκ ρινίσκε. Sed praeterquam, quod sic non satis plane declaratur, patrem liberorum id fecisse, Prorsus in liac ratione non habet γαρ, quo reseratur. Esse
enim, quod IIcynius voluit, γαρ hic pro principio positum, haud facile mihi persuaderi patiar. v. 156 seq. Παντας ὀισοκρύπτασκε νωκὶ ες φαος οὐκ
ανίεσκε Γαίης ἐν κευθμοοι traiectio est Hosiodea pro παντας ἀποκρυπτατκε Γαίης εν κευθμωνι καὶ ες φ. οὐκ αν. ita in
recondito Terriae sinu abdidit, ut in lucem exire nullo modo
v. 158 sine Domine auctoris citat Etym . Gud. p. 317. 40 seq. sed corrupte. v. 160. pro στεινομένη Seleucus, teste Scholiasta ad h. I.
Scripsit αδνυμένης Ου γαρ εοττενοχωρεDo , φησιν, αλλα διατους κρυφθεντας παιδαe αυτῆς Detro τού Οὐρανού ελυπειτο. Correctionem improbarunt Graevius, Wolfius, Mileta ellius p. 410. at, me iudice, minus recte hac de causa, quod correctione nihil opus sit, cum στεινομάνη ipsum significare possit anxia, sollicita. Dubium quidem non est, quiu Seriores Poetae verbum ea significatione usurpaverint, sed hinc non officitur, fuisse item sic antiquioribus usu patum, neque ad Hesiodum quod attinet. Vero simile sit eo, quod apud Eusebium Praep. Euang. XIII. p. 403. RSt. στειν μενοι ut Hesiodeum ex 'Eργ. 178. Goelti. 17s. citatur eo senSu, Cum omnes ibi Codd. habeant φθειρομιενοι. Apud Homerum quidem, ut iam Post alterum Scholiastam animadvertit IIeynius, Scamandor στεινομενος νεκύεσσι Il. Φ.220.) non est dolens, sed coangustatus multitudine cadave-Diuitiaco by Cooste
230쪽
rum innatantium et Seleuco certe persuasum fuit, in Hesiodeis la. I. στεινομάνη non posse alio sensu, quam quo accepit, accipi, quod ipsum ad correctionem eum impulit, offensum illa rudioris myttii imagine. Mihi, ut GOetilin-gio, serenda haec videtur. Sane, si mythum simpliciter,
ut se verba habent, accipimus, mirationem facere non Potest, quod Terra tot praegrandibus liberorum corporibus, deinceps in eam abstrusis, oneratam se intus Coang tu tamque et gravatam sensit, atque hinc, ut gravati solent, ingemuit; neque, si porro mythi sensum requirimus, a, surde sic significatus videri potest terrae status, initio rerum laborantis et gravatae, quod latitantes in ea vires exitum sibi frustra quaererent, cuius indicium saepe illa fecerit gemitu, qualis terrae motum Praecedit. V. 161 seqq. Terra, cum serrum produxisset, ex ea salcem fabricavit, qua deinde liberorum eius aliquis Contra Patrem utens generandi facultate hunc privaret. Ad αδα- λαντος in Gl. Par. C. G. notatur, esse εἶδος σι ρου. Feserum indicari satis arguit epitheton πολιου , solemne II mericum de serro, ut recte observavit Metilingius. Falcem,
quam Poeta hic v. 162. δρεπανον, idem infra v. 178. θαρπην vocat. Priori nomine in linc fabula usi sunt Antimachus apud Plutarch. Q. R. 42. p. 275. A. et Pausanias VII. 23. posteriore Apollod. I. VI. 3. II. IV. 1. v. 164. verba παῖδες εμοὶ κάὶ πατρος ατασθαλου explicat Planudes de Syntaxi p. 159, 19 seq.
V. 165. πατρος κε κ)Zκρον κ.. τ. λ. Putanda est haec dicens Terra ostendisse Iiberis serream falcem, quam para