장음표시 사용
241쪽
Dicit Pausanias VIII. 37., Homurum primum si unc cui in illo antiquiorem habuit Hesiodo) carmine Titanes celebi asse, qui sic dictos θεοῖς υποταρταριους prodiderit Il. E. 2Ps. Cons. et Η. in Ap. 334 seqq., ubi ex Coelo, Terra, Titanibus nati Dii atque homines dicuntur. Versus 207-210 spurios censuit WOlsus, ineptam ratus etymologiam. inepteque inferri illam post longiorem do
Venere, a Titanibus alienam, digressionem. nTum, inquit, nunus tantum eorum Cronus impietatis erga Patrem reus vagi P,terat, non ceteri item filii supra memorati v. 133nseq. qui tantum abest, ut et ipsi sceleris conscii fuerint, nut maximo horrore animi orationem matris exceperintnv. 167. Verum enim vero ad hoc quod attinet, qui v. 167. Titanes occupasse dicitur δέος, metus fuit aggrediendi rem, non horror aversantium facinus, cuius haud dubie conscii fuerunt Omnes, uno, si Apollodorum audias I. I. 4., non probante id Oceano. Etymologia autem, quamvis
inepta, nullo iure hic haberi Potest iudicium νοθείας, cum in talia Poetas veteres et in primis Hesiodum Proclives fuisse vora sit observatio Eustathii ad Il. p. 650. 39 seq.: et erat
appellatio Titanum eiusmodi, ut Hesiodo nocessarium videri posset. eius aliquam tradere Originem, Praesertim ut adpareret, qui memorarentur infra Titanes, Cronum esse
et fratres; nec potuit illa adpellationis causa tradi nisi hoc loco, Post absolutam de Venere, ex abscissis Geli genitalibus
Respiciunt hanc nominis Titaniam etymologiam Eustath.
p. 712. 24; 849. 45. priori loco cum diserta Hesiodi mentione); Etym. M. p. 760. 4 l. Elym. Gud. p. 530. 33 seq. Cons. Phavorinus p. 1760. 20. 21. 59 seqq.
v. 209 τιτανοντας Hesychius exponit τιμωρίαν λαμβανοντας, quam Oxplicationem habet oliam Scholiorum alterum ad Disiligod by Cooste
242쪽
h. v. secuti id L. Bariaeus, Graevius, alii, vertendo Poenos sumentes. Contra Scilol. Tvinc. ad v. 207. dictos vult T πανας απὸ του μέλλειν αποῖὸς τιμωρίαν τινειν, quae sententia fuit etiam Plutarchi de Carnium Esu L. I. sin. p. 996. C. Sequitur in eodem Scholio 8 απο του τιταίνειν την
βλαβεροi. Secundum quae sermo ΜOmbritius intentos ad pessima reddidit, Basileensis Interpres et hinc alii nocentes, at Krebsius festinantes, qui tamen dubitat de veriore interpretatione e v. 178 petenda. Petiit indo non dubitans Guyctus, exstatque illa iam apud Eustallitum, Elym. M. et Gudianum II. cc. Cognata sunt τεω, τείνω, tendo, ταω, μαω, τιταLω, cuius postremi verbi significatio dubia esse timuit conserentibus Homeri Il. B. 390. Θ. 266. A. 370.M. 59. N. 534. 704. V. 403. Hesiodi Sc. 229. Ceterum vera Dominis Treαν etymologia nos latet. v. 210. τοῖο δ ἔπειτα τίσιν μετοπισθεν εσεσθαι) Τilanibus in Tartarum dotrusis ab Iove, infra v. 728 seqq. v v. 211-232 alius esse rhapsodi arbitratus est Thier- schius de Hesiodo p. 24. Sed ab Hesiodo memorari hic debuit Noctis Pmgenius secundum ordinem, quem sibi ipse Praescripserat Supra, versibus 106 seq. Neque offensionem facere debet, quod disiunctim Noctis proles memoratur, Primum v. 124 seq. deinde hoc loco. Nam prioribus, ex Erebo
conceptis, liberis Aetheri ac Diei, locus iam dandus suit in
CosmOgonia, quos autem Nox sola ex se genuisse dicitur, hi, quorum plerisque non nisi inter homines iam natos locusesso Potuit, omnino sorius erant memorandi.
Noctis progeniem Apollodorus Omisit. Apud Hyginum in Praes. p. 7. densa memoratur et in hac Falum, Mors, Lethum, Somnus, Somnia, Petulanlia, Miseria, Hesperides,
243쪽
Parcae tres i. e. Clotho, Lachesis, Aliolms,) Nemesis, Amicitia, Senectus, Discordia, sed quos omnes liberos item ex Erebo Nox susceperit. Similem liberorum Noetis et Erobi recensum habet Cicero do N. D. III. 17. In vv. 212. 213 manus interpolatrix visa IIonio tu Ep. ad Wolfium, qui, vellem, iudicii causas addidisset. Versum quidem 212 ab Hesiodo profectum arguunt versus in-Da 758 seq. Super versu 213 scrupulum iniicere Potest. quod aliter tradidere Cicero et Hyginus, at non eum tamen, ut ideo poetae versum abiudicandum censeamus. Nam quid, si alium illi secuti sunt auctorem 7 Sunt sane apud illos locis citatis etiam alia ab Hesiodeis h. I. diversa. Mihi autem, vel si absit hic versus, vero simile haud videtur, habitum horum quoque liberorum patrem Erebum ab Hesiodo, cuius in v. 214. δεύτερον post versus 2l 1 seq. satis indicet,
eum huius sobolis a Nocte procreationem seiunciam sibi insormasse ab illa supra v. 124 seq. memorata. Agnoscuritversum pariter Scholia et omnes Scripti. Prosectum ab Hesiodo statuit Hermannus in Censura Goetilingianae, setantum offendero testatus ad illum, nulla copula cum antecedente connexum, quam rem de alia recensione cogitandum Putat, quae versum 212 ignorans sic habitorit: Nὐξδ αυτε στυγερόν τε Mορον κ. K. μ. Ουτπι κοιροψεῖσα κ.τ. λ. vel versus 220 et 221 fuisse post v. 213 et anto hunc alium, in quo Erinnyes tanquam Noctis filiae memorabantur, quem δι-κευοπτὸς expunxerit ob supra receptam alterius recensionis traditionem. v. 211-225. Mythico sermone dicta sunt Nocte Edila, primo, quibus Nox ortum et DCCasionem dat, Somnus, Somnia, quλσης s. concubitus v. 2l2. 224. , deinde, quae res noctis instar habent, sive, quod lucem demunt, ut variae mortis species v. 211. 212.), sive, quod perniciosae et Diuitiaco by Cooste
244쪽
tristes sunt, ut Uοῖρα et Κῆρες i. e. Fata Poenaeque sv. 217 seqq. , Momus, 'Cπος i. e. ex aerumna lamentatio, Nemesis, Eris v. 223. 225.), seu, quod obscurae occultaeque sunt, ut Fraus sv. 224.ὶ, denique Hesperides, Nymphae vespertinae, ad occasum in Noctis ditione habitantes. Poeta autem numerosam hanc Noctis sobolem recensuit nullo classium Osedine Servato, quamquam apte iunxit Moρον, Κῆρα, Θανατον, apteque proxime Post hunc 'ππιον et φυλον 'Oνείρων posuit. Infra v. 756. ot Il. E. 231. dicitur ' ροπος κατιγν rος Θανατοιο , atque inde apud Virgilium Aen. VI. 278. consanguineus Letho soPor. v. 213. κοιμηθεισα accipiendum κατα ιθεισα, vel, qua
significatione positum est ευνψεῖτα Th. 133. 380. 634. M. 6. Cons. 6. DD. ad Hesychium v. κοιμηθέντι. v. 214. δεύτερον mu Mωμον secundo partu post Mορον
et ceteros Vv. 211 seq. memoratos peperit Μωμον, reprehensionis Deum, seu natam ex invidia calumniam, Persona
indutam. Conf. Callim. H. in Ap. v. ult. ibique Spariti. Est MMEOe Ciceroni Inoidentia, Hygino, ut videtur, P
v. 215 seqq. Pleniorem olim hunc locum fuisse. et tum Hesperidum nomina, tum Herculis illarum mala sui alimentionem habuisse, Μue Zellius p. 430 seqq. ex Servio ad Aen. IV. 484. et Schol. Cantabr. ad h. l. colligit, atque ex Servio quidem essici vult, versum excidisse liuiusmodi:Mγλο, 'Eorεριην καὶ ψακλειτὴν 'Αρεθουσαν. Sed Heverusam vocat Servius; itaque potius fuerit, iudi etiam Getilingio: Κιγλην, ' περοεπιταν, κλειτὸν 'Aρέθουσαν. Duiliam by Gooste
245쪽
autem Herculis mihi videtur Scholiastes huc aliunde temere invexi D. Certe μέλουσι manentia adhuc apud Hesperides mala indicat,. quod videns Miletetellius sp. 433.in versum 2 is coniicit sic antiquitus suisse propagatum: Xρυσεα καλα μου λε, τάθ'-Dρυγησεν, oblitus primam in τρυγαω longam esse. At vero in aquoque v. 335. de Dracone, horti Hesperidum custode, dicitur παγχρύσεα μηλιε φυλα ει ut quis pro ceris dicat, Vel rum opinione, sic ab Hercule ablata suisse mala, ut in horto nulla curae Hesperidum relinquerentur 7 Quis, non postea in ablatorum locum alia in arboribus, uureum illum fructum serentibus, succrevisse7 Ipsa adeo ablata postmodo ad Hesperidas rediisse quidam auctores fuerunt. Vid. ΑΡΟΙ- Iod. II. V. 11 sin. Quis doniquo illum de ablatis ab Hercule Hesperidum malis myttium ab Hesiodo tractatum fuisse pro
Certo adseveram audeat rv. 215. περην - του 'sta ποιοὶ ἐσχατιν προς νυκτος , ut additur v. 275. unde 'E-έριδες dictae. Pherecydes, ut ex Scholiis ad Apollon. Rhod. IV. 1396. discimus, sedem iis tribuit εν τω 's1κεανω, aliqua in insula Oceani, sed εν
vv. 215. 216. μῆλα χρυσεα καχα suoi , qui de ovibus acciperent, ut Diod. Sic. IV. 27. Varix, de R. R. II. 1. 6. Palaeph. de Incred. 19. Plerique tamen poma interpretati sunt, quo ducunt etiam memorati passi in horti Hesperidum. Cons. Pherecydes apud Erat ua. c. 3. Itaque καρπον v. 216. ipsa hare φλῆλα intelligas. Diodoro I. c. Hesperides sunt Atlantis filiae. Aliorum variationes vel evroros uolat Heynius Observ. ad Apollod. II. V. it. p. 170. Diqiligod by Corale
246쪽
v. 217 et duo sequentes proscctos esse ab Resiodo, interpolatori autem deberi versus 904-906, statuit Ruhithenius Ep. Crit. I. p. si . Visa etiam II nio ad Apollod. I. III. 1. mythologia h. I. tradita antiquior, adeoque Hesiodo digitior, quod iudicium eius, ut prior Apollodori editio anno 1782 facta, ita altera habet anno 1803 vulgata. Attamen paulo post priorem editionem factam ipse Bliter senserat. Namque in Ep. ad Wolfium, anno 1784 scripta, dubitare se ait, an v v. 217 219 ab Hesiodo prosecti sint, quod Praecesserat Moρος et Κῆρ, versu 217 subiiciuntur Mαῖρα
et serioris ingenii foetus et Moιρα memorantur infra v. 904 ex Iove natae, ut adeo, inquit, nunc illos versus relinqui malim, qtiam eos, qui hic inserti sunt, ubi illud nunc reserendum est ad sententiam autea ab ipso ad Apollodorum proditam. Haec autem sententia cum etiam in altera Apollodori editione exstet, adparet, Heyniam Postes ad illam rediisse, quamvis manento ei, ut ibi fassus est, scrupulo ob memorata vix diversa in v. 211. et v. 217. Humina. Sed in Sculo quoque v. 156. ὀλοὴ Κηρ, deinde v. 248 seq. plures Κῆρες memorantur; ut similiter apud alios diversi Pan et Panes, Cupido et Cupidines. Tum haud dubie divorsi sunt Muste et Moδα. Pro retinenda autem Mοιρων h. l. mentione facit etiam, quod apud Ciceronem I. c. Aetheris ac Diei sorores, itaque Noctis filiae, memorau-tur Parcae, ac similiter apud Hyginum, sequente apud utrumque mentione Hesperidum, quae hic praecedit. Nυκτὸς φίλα τεκνα αελα me dictae quoquo Mo-m in Orpli. Hymn. LVIII. et LIX. Conua fatendum est ex Apollodoro I. c. Iovis et Themidis filias edento Parcas, Theogoniae versibus 903 et seqq. praesidium a edere. Eos autem servandi, neque tamen ideo h. I. versus 217 et quinque s queiates expungendi una ratio haec est, ut dicas v. 217.Mοίρας significari ab Iovis et Themidis filiabus diversas;
247쪽
fecisse autem idem iis tributum nomen Moιρων, ut easdem
significari aliquis putaret, qui propterea versus 218 et 219e vorsibus 904 et 905 conflatos addiderit. Apud Stobaeum quidem Ecl. Phys. I. IV. 38. p. 124. Ed. Η rei , iis omissis
versibus, exstant 217. 220-222. sed habet idem Ι. VI. 5. p. 168. versus 217. 218. 219. In his autem versibus offensionem etiam hoc facit, quod, cum versu 117. verba κἀνοίρας κοὐ Κῆρας diversas memorari mas indicent, nomina Clotho, Lachesis, Atropos ad proxime ante memoratas Κηρας reserenda videantur, omni tamen antiquitate ea DO-miua Parcis tribuente, sicut etiam in Scuto diversae. ab se inviCem memorantur, primum v. 249 Κῆρες, deinde v. 288 seq. Clotho, Lachesis, Atmpos. Equidem igitur uv. 218.2is expulsos hinc malim, quibus reiectis haud minus bene cohaerentes versus 217. 220-222 hoc etiam mihi commen dari videntur, quod circa Κῆρας traditionem habent non Vulgarem , neque eiusmodi, ut eam recentioris aevi aliquis invoxerit. Qui tria Parcarum nomina habet, Hyginus i. c. iam vorsus 218 et 219 in suo Hesiodi exemplo legisse videri
V. 217. νηλεοπανους) similes apud Aeschylum sormae sunt ωκυποινος, ὐστεροποινος. Cons. Blomfield. ad Septem contra Theb. 740. v. 218. Parcarum ex Hesiodo nomina citat Schol. Pindar. ol. VII. 118. Sed dubium, utrum hinc, an e versu infra
905 petita. Ad ἀτε βροτοῖσι Γεινομένοm κ. τ. λ. respexisse Videri
potest Lucianus in Iove Constat. C. 1. v. 220 et duo sequentes a rhapsodis insertos, nullum se dubitare scripsit Hoynius in Ep. ad Wolfium. Antea in Diqitigod by Coos e
248쪽
Commentat. Gotting. T. II. p. 14 i. statuerat, vel Excidisso Versum, quo Ποιναὶ nominabantur, vel αἴτ' ανδρων κ. T. λ. a Parcis seiungenda et accipienda, tum eae sec. Poenae , quae cet. I. II. Vossius, reddens: Atita die Ponen gebar sie, die
ausam strafende Gren, incertum est, utrum Moιρας ea
significatione acceperit, an pro nomine illo Ποινας repositum in v. 217 voluerit. Mihi ipsa haec Poenarum notio inesse videtur in epitheto νηλεοποίνους, et Κῆρας poeta tales sibi Deas informasse, quales serioris aevi homines Ποινας
dixerunt. Sic Lati caesi vindictam persequi dicuntur Κῆρες απλακητάὶ apud Sophoclem Oed. r. v. 472. Ed. Brunch. ac similiter Oresten caesa matre persequi δειναὶ Κῆρες, κυ- νωrιδες θεαὶ apud Euripidem Electr. v. 1253. Ed. Matth. Mοίρας impia facta aversantes novit etiam Pindarus Pylli. IV. 258 seqq. Vocabulo παραβατίας usum Hesiodum testatur Eustathlias ad Il. p. 302. 19. 20.
et superbiao Dea culta fuit maxime Rhamnunto Atticae, ubi quidam eam Oceani filiam saciebant, teste Pausania I. 33. Τradit idem VII. 20. suisse eius templum etiam Patris. Noctis filiam Nemesin habuit etiam Hyginus I. c.: neque aliter Smyrnaei, teste Pausania VII. V. 3. v. 224 insititium habuerunt Ru in nius, IIVnius, Wolfius. Iam Guyetus, φιλότητα non ferens, pm eo δολοτητα repositum Volebat, quod ne Graecum quidem est. Ad φιλοτητα maxime offendit etiam Wolfius. Sed apud Cicer nem quoque l. c. inter Noctis liberos memoratur Amor, apud Hyginum Amieitia, sicut hic Amicitiam reddidere Interpretum plerique. At recte L. Barlaeus τὰ αφροδίσια interpretatus est, quo significatu iam Scholiasis etiam acce-
249쪽
Perat, idem adiunctam 'Απατο ad meretricias fraudes iserens, quem secutus est Clericus. Sed nihil obstat, quominus latius de omni fraude accipiatur. Apud Ciceronem in saepe laudata reconsione Fraus exstat; nouitem apud Hyginum. v. 225. Ἐριν καρτεροθυμον i. e. contentionem Pentinacem, Sed in malis serendis: namque meliorem 'Eριν, de qua vide Ἐργ.i T seqq. nondum hic agi verat Hesiodus. Est apud Hyginum l. c. Contentio recte repositum a Munckero pro Continentia. v. 226 seqq. Ex Eride numerosa malorum in tes exstitit. Memorat meta Πάνω o γινοεντα, molestiae plenum Laborem; cuius Personam ab Hesiodo mutuatus videri potest Virgilius,
ubi illi cum Fame Λιμω) et aliis aeque tristibus sedem tribuit in Orci vestibulo, Aen. VI. 213 seqq.; Perniciosam oblivionem beneficiorum, officiorum, legum; Διψον
Famem, Cum, Converso ad lites populo, Vel neglecta squaIlent arva, vel et culta vastantur; hinc ' γεα δακρυοεντα lacrymabiles Dolores v. 226 seq.; deinceps 'Imamzς κ. T. λ. Proelia et ex proeliis Caedes; in soro Nείκεα Iurgia et 'Ampιλπιας Disceptationes, non sine Mendaciis ac Iureiurando, cuius violata religio gravem exigit a periuris poenam v. 229. 23 I seq. denique Δυσνομιην perturbatum civitatis statum, eum ius et ias negliguntur, et huic necessario coniunctam Ατην Noxam. In v. 228 res easdem 'DUώνας et Μαχας, Φονους oty δροκτασίας, diversis nominibus significatas, Poeta, ut diversas Personas, induxit, quemadmodum supra Mορον et Θανατον. Quae Δυσνοεώη h. l., eadem apud Hom.
Od. P. 487. est υβρις, opposita εὐνομnt, dicta Hygino in PraenSuperbia. 'Ατη v. 230ὶ apud Homerum II. T. 91. Iovis est filia ot ab hoc Deo procedens vindicta υβρεως. μορκον v. 231.
250쪽
intelligo Iurisiurandi religiotiem, persona Dei iii lulam, ut Eo. 219. 804. inque egregiis Puthiae versibus apud Herod. VI. 86. et in Aureis Carminibus v. 2. ad quem Hierocles
αλγεα δακρυοεντα dictio suit adamata Orphicis. Vid. 'Lo ch in Aglaoph. p. 438 seqq. v. 228 vix differt ab Homerico Od. Λ. Gli. do quo versu Gellius egit XIII. 24. Hygino I. c. Pro memoratis hic pluribus una in recensum venit m a.
v. 23 I seq. ut Hesiodi citant Milol. Pindari ad Nem. XI. 30. Stobaeus Sem. XXVIII. p. 196. v v. 233 39. Res sunt contiguae Potitus et Terra; itaque probabiliter in Theogonia coniuges seruntur v. 233. 238. Ex hoc coniugio nati memorantur liberi, patrem praecipue natura sua reserentes, Nereus, Thaumas, Phoreys, Ceto, Eurybia. Cons. Apollod. I. II. 6. Initium sit a maximo natu Nereo, quem Post memorata Proxime periuria et sata ex Erido Mendacia videri mola potest de industria statim αψευδέα καὶ αB1θέα prodidisse. In Nereo maris notionem subesse vulgo Veteres putarunt. Πυθρον πον- του, γαυης πέρας dicitur in II. Oxpli. in Ner. 4. Est Co nuto c. 23. Nηρευς η θαλασσα s. quod in ponto fluidum est. Nomen enim repetit a νεiσθα. Cons. Euripides Iph. in Aul. 93T. Ed. Matth. Nήρεια τεκνα pisces vocat Comicus apud Athen. VIII. p. 343. B. A Latinis Poetis ponitur adeo pro mari Nereus. Vid. Tibuli. IV. 1. 58. Ovid. I. Met. 187. II. Am. XI. 39. imo fundo aequora tridente, ut Neptunus, ciens, inducitur a Virgilio II. Aen. 418 seq., firmantque praedictae opinionis vetustatem ipsa apud Hesiodum Nerei filiarum nomina. Ceterum Hesiodus, tametsi ipse