Hesiodi Theogonia librorum mss. et veterum lectionibus commentarioque instr uxit David Iacobus Van Lennep

261쪽

Post hunc versum excidisse alium, qui nomen habuerit

tertiae Graeae. Probabiliter Volcherus in Geographia Mythica P. 18. ternarium numerum a recentioribus inductum censuit, ut essent Graeae totidem ac Gorgones. Quominus autem versum excidisse ce eas, facit etiam, quod vel nunc

satis magno ab se intervallo distant Γράας τέκε et Γοργους θ'.

Alterius Hesiodeao Graeae nomen Πεφρώω commode repetatur a πέφραδα, ut Dea haec communem habuerit prudentiam cum aliis Diis marinis. Fertur utique ea Perseo viam ad Gorgonas indicasse. Sed a πέψορα duxisse Hormannus videtur l. c. p. 180, cui Πεφρηδω est refluxus maris, A feronia, Latinorum Salacia; 'Eνυω fluxus aequoris Intin natatinorum Venilia. Admitti haec possitit, si Domina his Graeis nou primum ab Hesiodo, sed iam ab aut uioribus tributa censeantur. Nam certum habeo, illum de mavis fluxu et refluxu non cogitasse, videturque mihi quidem

'λυω tam Hesiodi Graea, quam Homeri Dea bellica, magis dicta ab Ini interscio. v v. 274 seqq. Gorgonum sabulam ab Hesiodo primum inventam esse, eique nomina Gorgonum deberi, perhibent Scholia B. L. ad Il. E. 741. Schol. B. ad II. A. 36. Sch lia B. Q. ad Od. Λ. 634. consentiente Hesychio ita v. Γορ- γειην κεφαλην. Mihi, ut Heynio ad Apollod. Oias. P. I 16., videntur de Perseo subulae, doque caesa ab illo Gorgonum una antiquiores Hesiodo fuisse: sed fortasse hic primus M ductae συγγενει- γενεαλογεῖν επιχειρησε. Ad Γοργοῖς I1. l. sine dubio respiciunt Schol. B. L. ad Il. o. 349. , ubi traditur, sormam alteram Γοργω non ab

Hesiodo magis, quam ab Homero usurpari. Attamen in Scuti v. 230. sunt Γοργονες απλητοι. Postrema versus 274

respicit Matharcitidos de Mari Rubro p. 444. Ed. Behheci. Πέρην κλυτου 'Ωκεανοῖο id est, in aliqua insula Oceani,

262쪽

quo ut pervenires, traiiciendus erat Oceanus. Cons. iuisa 2so. 292. 294. Pomponius Mela III. IX. 93. Contra eo dem Aethiopes Hesperio' sunt insulae Gor des, domus, ut aiunt, aliquando Gorgia m. Ipsae terrae Promontorio, cui 'E'έρου κέρας nomen est, finiuntur. Resert Plinius VI. 31. eadem, sed e Xenophonte Lampsaceno, Peripli auctore. addens, eas insulas bidui navigatione a continente distare:

tum et haec adiicit: Penetrarie in eas Hanno Poenorum imperator, prodiditque hirta feminarum corpora, duarumque GOGOniam cutes argumenti et miracuti patia in Iunonis tem-PB Posuit, vectatas usque ad Carrhamnem cutam. Vltrahas etiam duae Hemeridiam insulae narrantur. Rertens haec, Solinus c. 56. item ad auctorem Xenophontem Lampsac num refert: incertum, an recte. Tenendum ex his duu-

taxat, suisse iam antiquitus, qui Gorgonum fabulam ad Aethiopum Hesperiorum sive occidentalis Africae monstra et Phoenicum do iis narrationos reserrent. Nam neque ham sumere Hesiodus ab Hannone, qui multo suit eo iunior, potuit et Govillas Hanno memoravit, non Gorgonas. Sed iam ante Hesiodum sei Strabonem I. p. 48. audias, iam ante belli Troiani tempora) ultra columnas Herculis Progressi sunt Phoenices, qui tum potuerint eadem serme ibi mira servare, quae saeculis aliquot post Hanno. Nec repugnem, si quis statuat, vel Γορίλλων, vel similo nomen barbarum, ortum dedisse Graeco vocabulo Γοργω , quamquam Graeci, iam Homeri et Hesiodi aetate dictas ita Medusam et sororescensuerunt ob γοργοτητα agilitatem, non pedum, ut voluit Salmasius ad Solinum p. 915. A. B., sed oculorum, qua terrorem incutiebant. Apud Homerum quidem est Il. Λ.

36. Γοργω βλοσυρωπις - δεινον δερκομένη. Cons. Il. E. 741.

Θ. 349. Od. Λ. 633., quorum cum Hesiodeis h. l. et in Sc. V. 223 seqq. consensus satis etiam arguit, antiquiorem his poetis sabulam de Gorgonibus suisse. Diuitiam by Corale

263쪽

v. 275 an genuinus sit, dubitat Hoynius ad Apollod. oias. p. 124. , sed nullam prodit dubitationis causam. Lectum versum antiquis suisse, docet doctum ad eum Scholion in Cantabr. libro. Cous et Pomponius Mela lom supra cit. πρὸς νυκτὸς i. e. versus noctem, ut apud Herod. VII. 115. bς ηλίου δυσμά . Est autem nox ultra occasum.' περίδες λιγυφοποι dicuntur etiam infra v. 519. 'Tμνω-δους κορας vocat Euripides in Herc. Fur. 394., ἀοιδαe in Hippol. 734. , ubi vid. Valchen. Dulcem earum cantum memorat etiam Apollon. Rii . IV. 1399 seqq. v. 276 ut Hesiodi citat Herodianus περὶ χον p. 13 init. Tres καθ' 'Hσίοδον Gorgones ox h. v. memorantur ab Ε m. Μ. p. 238. 33. Phavor. p. 432. 14.

Hermanno, I. c. Gorgonas undas habenti, Σθεινω est Valeria, E υαλη Lati Da, Mεδουσα Guberna ab eo, quod undarum cursum regit. Itaque ei non visus est horum nominum auctor fuisse Hesiodus, quippe quem iam non Physicum, sed historicum tractasse mythum, clare sequentia de

Medusa arguant. Mihi videtur Σθεινω a viribus dicta, E ρυάλη ab lato mari, in quo Gorgonurn insula, Mέδουσα dignitatis nomine, ut MMων. v. 277. η μὰν δην θνητὴ κ. τ. λ. secundum haec Apollodorus II. Iv. 2. de Gorgon ibus: ησου δε αυται Σθενω, Κυρυαλη, Mέδουσα μονη δε ην θνητη Mέδουσα. vv. 278 seq. Ovidius IV. Mot. 797. Medusam a Neptuno vitiatam dicit in Minervae templo, quae, ne impune id

suisset, pulcrum antea crinem Gorgoneum in hydres mutavit. Potest λειμων suisse τεμήνους. Sed tamen dicendum potius, Ovidium in his recentiorum poetarum retulisse com

morata.

264쪽

v. 279 additur in quibusdam Codicibus aulo vel post Il. T. 224. Vid. d' O villius ad Charit. p. 618. Is n. ad Il.

l. c.

v v. 280. 281. Priorem respicit Hesychius in v. Γοργείην κεφαλν , posteriorem Eustath. ad Il. p. 577. 33. p. 1014. 62 seqq. Fabulam in hoc et illo versu traditam, . ut Hesiodeam, memorant Scholia ad Nicandri Alexipli. v. 10 l. item Scholia Pindari ad Ol. XIII. 89., ubi ipsi quoquevem sus exhibentur. Cons. et Eustath. ad Il. p. 577. 36 seq. et p. 1014. 62 seqq. , ubi memoratur ex Hesiodi Theogoniarion Xρυσαωρ, sed Xρυσαορος. Fit versu 280. obiter mentio Persei tantum ob geneal giam. Scilicet aequalibus Hesiodi satis notus erat Perseus, Perinde ut Hercules. Eius cum abscisso Medusae capite inpera recondito fugientis, persequentibus eum Gorgonibus, plenior exstat mentio in Scuto v. 216 seqq. Fuisso e santiquum mythi antiquissimi, Argivis domestici, Pei sei profectionem ad Gorgonas exponens, probabiliter censuit Ηeyn. ad Apollod. Ohss. p. 1l6. Περσῆα παντων ἀριδεικετονανδρ- eliam Homerus dixit Il. E. 320. v v. 282 et 283 uncinis inclusit Wolfius, ad talem semper olymologiam Oileiasus. Mihi, ut Eustathio, videtur adamasse talia Hesiodus. Itaque certo versus non propterea

reiiciam. Sed sunt in V. 283. scrupuli, ad quos Oilendas. Nam praeterquam, quod variat ibi Codicum scriptura, est

sano ἡ δ' αορ χρύσειον εχεν μετοι χερσὶ Parum explicite dictuin pro τω tr επωνυμον b, οτ οτορ χρ. εχ. μ.

φι=σι. Hermanno iudice, in censura GOetilingianae, Iocus, v v. 282-285. , ut iam habemus, recentiorem sapit interpolationem; antiquiorum autem Poetarum unus scripserat: Tω μεν ε-υμον ῆν, οτ' ἄρ' 'Ωκεανου παρα πηγας

265쪽

αποπταμ ενος D. xθ. μητ ρα l ηλων, alter or' αρ' 'stie. περὶ πηγας VDιετ' εe αθανατους, nisi fortasse prius illud disticlion cum sequente coni unctum fuerit per Iκε τ'ες αθανατους. Versum autem 283 Hermantius putat ita

conceptum fuisse ειντο αορ χρυσειον ἔλων ρατα χερσὶ φίλησι et post v. 280 in parenthesi positum fuisse, ut ab aureo Persei ense dictus fuerit Xρυσάωρ et γέντο valueritarestiit. Sed Perseo apud Apollod. H. IV. 2. S 8. tribuitur αδ--τίνη αρπη, Chrysaori autem, degenti in regione

auri tum serace, convenit utique αoρ χρυσειον. Ρegasum Butem, eX eo, quo natus Sit, loco statim in coelum avOlasse, nemo antiquiorum tradidit.

v. 282. 'Ωκεανου περὶ πνοας ad fontes i. e. ad fines ineant, ut iunguntur et γαὶ κα πειρατα infra v. 738. 809.6. 284-286. χω μὰν αποπταμενος - 7κετ' G αθανατους. Avolavit domum Perseus in coelum post operam BellePO-phonti praestitam in debellanda Chimaera. Vid. infra 325. Πτεροεις Πκπατος Pindaro Isthm. VII. 63. excussisso dominum Bellerophontem dicitur, in coelum contendere volei lem. Ipsum autem coelo receptum idom tradit Ol. XIII. 131. - Mητερα μηλων, rnatrem pecudum, Homerus Il. B.

696. Itotien, Il. I. 475. Phthiam dixit, Hesiodus h ic ornantes epitheto terram universe, quae alias BDdν πολυφορβος, πουλυβοτειρη dicitur. Regionem Hesperidum ei usque mala citria haud rocte cogitabat Clericus. Currui Iovis iunctum Pegasum αστραπηφορειν dixit Euripides in deperdita Tragoedia Bellerophonte, unde Versum p tulit Aristoph. iii Pace v. 722. Itaque sic accipiam etiam h. l. φέρων, sicutit om ψερει, ut cum Behhero legendum, in his verbis Scii

liastae ad Arat. v. 205. ἱερὸς δὲ ὁ Ἱππος, ἡ οτι ἡ Ποσειδων αὐτον ἐγέννησεν, ἡοτι βροντην καὶ α στραπὴν φέρει vulgo

266쪽

tes IODis equos volucremque currum memorat Horatius Carni.

I. XXIV. T. Iunctuin Aurorae curtui Pegasum quosdam tradidisse, colligas ex Schol. ad Il. Z. 155. Ot Schol. ad Lycophr. 17. Μagis autem vulgata est recentiorum traditio, qua relatus inter sidera sertur Pegasus. Ad Hesiodeam de Pegaso traditionem non minus, quam ad superiora, offensus, Goctilingius v v. 282-286 uncinis inclusit. v. 287 seq. Chrysaori in locis trans occanum dogenti probabiliter uxor datur Oceani filia Callirhoe. Cons. infra v. 351. 979 seqq. Ex his natus Geryoneus; quem infra

v. 981. dici videas βρότων καρταττον απαντων. Has Vires multiplices, nequo uno facile vel impetu, vel ictu superabiles, antiquior aetas, mythico sermone declarans, tricistitem nobis edidit Geryonem. Namque ex Hesiodo nihil Porro colligas. Apud Apollodorum autem II. V. 10. Geryon describitur τρι- ἔχων ανδρων συμ φυες σωρια, συνηγμένονεις 'εν κατα την γαστερα, εσχισμένον τε εἰς τρεις απο λα- γονων τε κώ φναν, ut proinde tria capita, tria tuo pectora cum sex Inanibus et sex pedibus habuerit, qualona, testo Scholiasta ad h. l. informavit iam Stesichorus in Geryonide, atque itisuper υποπτερον. Cons. Lucian. in Hermotimo c. 74.

v. 287 citant Schol. ad Aristoph. Εq. 414. Suidas v. κυνοκάφαλος, Lascaris Gramin. I. III. B. III. s. v. v. 289 seqq. Geryon ab Hercule intersectus βουσὶ παρεἰλιποδεσπι, sive, ut infra dicitur v. 983. βοων εἴνεκ εἰλι ποδων,

cum pugnando suas recipere boves vellet, quas Hereules, Occisis prius armenti custodibus, cane et bubulco, iam abigere coeperat Tirynthein versus, quo sibi illas adducere

267쪽

eum i usserat Eurystheus. Cons. Apollod. II. V. 10. Res gesta in Erythia insula, quam Pherecydes, eumque secutus Apollodorus, esse volunt Gades, alii insulam iuxta Gades, scilicet cam, quae nunc continenti adhaeret. Vid. Herod. IV. 8. Strabo III. p. 221. In eam insulam vovit Hercules διαβας πορον 'Laκεανοιο v. 292.ὶ traiecto, quod intev COD-tinentem et insulam erat, oceani si eis. Quomodo trai corit, hic non dicitur. Sed ab Stesichoro in Geryonide. Pisandro et Panyasi in Heracleis, dictus est trai isse Hercules Solis δεπατι s. cymbii instar habente navigio. quo Sol ipse uti soleret, iat post occasum ab Hesperidum regione nocturno itinere per Oceanum ad orientem rediret. Vide Athenaeum XI. p. 469. et accurate de hoc mytho disputantem Ueynium ad Apollod. Otas. p. 163. Delato in insulam Herculi primum res suit cum custode boum, carie

ortho, Typtiaonis et Echidnae filio v. 293. 309.) fratro

Cerberi, unde ipsum quoque monstrosum suisse vel O similo

fit δικέφαλον facit Apollod. l. c. , et huic opem serent

bubulco Eurytione tu. 293.), cuius genus Hesiodus nor memorat. Martis et Erythiae filium Hellanicus prodidit, iusto Scitoliasta ad h. I. Vtrumque in stubulo, quod luebantur,

interfecit Hercules. Στα)υος ηερρεμ iambrosum stabulum v. 294. dicitur, vel, ut vult Clericus, quod erat tu caverna, Vel, quod ipsi locus ex poetae opinione orat εσχατίη πρὸς νυκτος, ultra oceanum, situs. Conf. supra v. 274. Tiryias,

quo abducebantur boves, ἱερη dicta v. 292., non ut Sch liasta censuit, quod a Cyclopibus condita, sed quod erat in alicuius Dei tutela, templiquo alicuius religione sacra , ut

re nulla non urbs antiquitus.

268쪽

v. 295 ei. seqq. quod eum in modum praecedentibus adiuncti sunt, ut, quae fuerit poetae super Echidnae parentihus sententia, sub dubitationem cadat, quodquo Apollod. II. l. 2. Echidnam T ταρου καὶ Γρος filiam appellat, ea que genealogia et Echidnae et gnatocum Daturae explicandae rana omnium maxime est apposita, quamobrerra tribuenda Iloesiodo videri possit, ideo Muolgellius p. 452. Noualienus est a conire iura, v&sus 295-332, qui aptissime iniec se colligati sunt, aliam olim in Thoogonia sedem habuisse. Verum enim vero vix est, ut iis aliam commodam in ea sedem invenias, sive supra, post locum de Terrae ex Coelo liberis, sive infra, ubi dicitur ex Tartaro Terra post debellatos Titanes oπλοτατον παῖδα odidisse Typhoea. Constat autem, Apollodorum saepe alios secutum esse Auctores,. quam Hesiodum; quod in loco citato pactio certumost obtinuisse, cum ibi occisa ab Argo Echidna tradatur, quae secundum Hesiodum sv. 305.ὶ fuit αθανατος, nec quidquam credero nos Vetat, priscis Graecorum sabulis plures ac diversas celebratas fuisse Echidnas. Quod autem post

πελωρον, indicare mihi videtur, hunc esse traditionis Hesiodeao h. l. nexum et sensum: filium quidem Callirhoes, morastrosum illum Geryonem, Hercules Occidit, illa nutem aliud peperit monstrum Echidnam: itaque η res rendum esse ad Callirhoen, ut retulerunt L. Bariaeus, Wolfius et ad Apollod. Obss. p. 100. Heynius, quamvis ad Ceto rotulisse videatur Pherecydos apud Schol. Apol lon. Rii . II. 1248. huius o Ρhorcyno filiam Echidnam faciens ot probabilius utique fingatur his parontibus genita Echidna Serperas, quam ex aurei ensis domino Chrysaove et Callirhoo Nympha. Cum Pherecyde sucit Hermatinus opusc. Τ. ΙΙ. p. 181. Sed Κντους montio v. 290. nimis longe ab hoc loco distat, quam ut η δ' ετεκ' ad eam commode reseratur. Duiligod by Gooste

269쪽

Ili Echidna autem, suadente ipso nomine, praesertim trienda est sui Peritis notio, sed magni ut sormidandi, qualibus Portentis abundasse videtur antiquus orbis otiam iis in locis, ubi nunc Don amplius visuntur. Itaque complura de iis P serre potuerunt ab Oceani littore et Hesperiis plagis revel si Phoenicos aliive nautae: sed illata est similis in Graeciam etiam ex Arimis ab oriente fama et vero habuit etiam Graecia antiquitus suos dra ires et Echiduas, corte Graecas de iis traditiones. Quod autem monstrosuin ac terribile Set hoc genus, eo ipso visum est divinitatem habere, cui consequens fuit, ut eius quoque in Theogonia ratio hal H

tur. Itaque Dea, θείη v. 297. , informata est Echidna, iam Proinde tota serpens, sed pro parte Nympha ἐλικα τις, καλλιπαρηος v. 298. 307.) eademque αθανατος καὶ πικραος v. 305.), a qua diversa igitur habenda est memorata apud Apollod. II. 1. 2 extr. Tartari ac Terrae filia Echidna, quam in Arcadia occidit Argus Panoptes. In Hesi ea autem traditione apparet, quaesitum esse nexum inter sabulas Hesperias, ex Arimis Asiaticas et Graecas. Itaque soror velamita Echidna fingitur Geryonis, Datusque eX ea Canis eiusdem Ortlius v. 309.ὶ; at vero, ubi ipsa tanquam in custodia degeret, adsignatus ei Deorum voluntate specus in Arimis sv. 30 l. 305.), quos esse Cilicas Aramaeos salis cori- stat ex Strabone XIII. p. 626.; maritus quoque Oi datus ibi

Chimaeram suscepit v. 319. , vicinae Arimis Lyciae terrorem; sed nati quoque ex ea, Graecorum sabulis notissimi, Plutonis

canis Cerberus v. 310 seqq.) et Hydra Lernaea sv. 3i 3 seqq.). v. 297. σπῆii γλαφυρω) Callirhoe occanitis, pro more earum in specu ilogens, ibi Poperit Echidnam, cui duinde

270쪽

v. 300 uncinis inclusit Wolfius, pro glossemale liubens. Sane molestum est via. 1στην. Memoratur quidem apud Apollodorum I. c. Arcadiae Echidna συναρπάζουσα τους παριοντας, sed non dicitur Oa fuisse, ut haec, pro dimidia parte, scilicet superiore, Nympha. Fingi tamen etiam memorata hic ab Hesiodo potuit ex serpentis id natura habuisse, ut esset colιηοπῆς, quod poeta per incogitantiam ad Partem eius anguinam retulerit. Certo infra v. 304. λυγρὴ dicitur et hinc quasi carcere cohibita in Arimis. v v. 301-305 HVnius et Wolfius duntaxat transpouendos censuerunt, ut v. 304 et 305 primum legantur, duinde v. 301. 2. 3. Sane, versu 300 eiecto, locum, quem nuticobtinet, versus 301 tueri non potest. Codex Τaurinensis hoc ordine habet v. 295-300. 303-305. 301. 302. unde Hermannus in Goetilingianae censura duas statuit suisse recensiones, tu quarum una fuerint v. 29 300. 303.; in altera v. 29 299. 304. 305. 301. 302. Aliter Gootilingius ordinaverat, in una recutisi Orie fuisse ratus v. 295297. 300-302.; in altora v. 295. 6. 8. s. 305. 308. Hanc nihil offensionis habere largitur Censor, illam admitti possex te negat. G tilingius in altera Editione facere iam secum Hermanno dicit. Mihi nondum liquot, esse omnino de duplici recensione cogitandum: quare, si quid mutandum, potius II nium et Wolfiurn, versus quosdam trans uentes, sequar. Ita verba in v. 300. υπὸ κευθεσι γαης rein serenda erunt ad locum, ubi nata Echidna, Me ι ενὶ γλαφυρω

brevi apud Hesiodum Esry. 536. HOmorum I l. Δ. 137. et alibi suid. Valchen. ad Eurip. Phoen. 990. , ita hic ερυτ'. At habet ἔρυτο productam secundam apud Nostrum in Sciat