장음표시 사용
271쪽
U. 415. Scilicet est hoc pro ερυετο ali ερυρμιαι, illud ab ερυμαι. Est auterii in Sc. l. c. ερυτο ut scribendutia) 3. impers. medii, cohibebant impetume hic autem ἔρυτ' accipiendum est passive coercebatur, quasi Calmei . Perperam IIVnius, in Exc. IV. ad Il. A. vocabulum hoc devi-Vans ab ρυω serseo priore longa, versum quasi ob metri vitium Hesiodo abiudicandum censuit. Respiciunt eum Schol. Lycophr. apud Bachmanu. Anecd. Gr. T. II. p. 278. ut ΤZota. ad Lycophr. v. 1354. v. 305 suspectus suit Wolfio, quod apud Apollod. l. c. interfecta ab Argo dicitur Echidna. Sed memoratur illi Peloponnesia, non Αrimum. v. 308 seqq. Τυφαων, alia sorma dictus Τυφωευς sin si is v. 821. 869.), ανεμος υβραττης et similium ventorum Pater sv. 869 seqq. , ortum ipse ducere visus ex prosundis terra Spiraculis et caveritis, itaque mythico sermone dictus Τa
lavi et Terrae filius v. 821 seq.), de quo mythos sui oArimaeos, constat ex Homero et Pindaro li. cc., probabiliter inde coniux datur hic cohibitae apud Arimos Echidnae, Mequo in tigrue ex his tremendis Portentis Iaala aeque terribilia monstra perhibentur, cum alia, tum Primum Canes
duo, orthus v. 309.) et Cerberus sv. 310 seqq.), uterque latratu reserens patrem v. 834.), Cerberus etiam, ut ille, bel- .lua multorum capilum v. 312. 825.), sicut biceps etiam ha bitus est quibusdam orthus, Chimaera ipsi Hesiodo triceps. Non diversi, ut GOeltlingio visum in priore Editione suam in altera senteuliam mutavit) sed iiderii habendi
cipionio Miletaollio p. 259. , Homerum I l. B. 781 seqq. collatis hic vorsibus 304. 306. Ηeynio in ΕΡ. ad Wolfium minus certum id visum miror, cum illi in Obss. ad Apol- Diqiligod try Corale
272쪽
lOd. I. VI. a. iidem liabiti fuissent Tυφωεῖς, Τυφαυ et
Τυφως. Potest D Omen ii Oc clualicui clue sorma Proditum Graecae originis vidori, ductum a τυφω, ut vult Ε m. M. v. Τυφων p. 772. 30 seqq., cum sit ventus igneae uaturae, Eusta illio ad Il. p. 261. 38. Οευρια υπογέων, πυρρεν και καυστικον cons. infra v. 845. , nec tameia ideo prouuntiem, erraro eos, qui Peregi tuum statua ut Hominis origi uem, sive Aegyptiam, ut Iablonskio placuit Panth. Aegyp t. V. 2., sive orientalem, cum tu lonos etiam nunc Indi vehementiores ventos vocent, teste Turnero in Itinere Thibetano I. I. v. 309 seqq. Orthum Echidua κυνα γείνατο Γηρυονῆi, quo deinceps uteretur Geryon v. 309. supra 293.); Cerborum v. 311.) 'Aίδε P κυνα χαλκεοφωνον aerea, i. e. in-sracta voce praeditum, quod epitheton Stentori tribuit
Homerus Il. E. 785. Cons. Sc. v. 243. Πεντηκοντακέφαλον dixit Hesiodus cum iis, quibus numerus quinquagenarius pro magno placuit. Alii singere Eκατογκρανον maluerunt, unde belltin centiceps dicitur Horatio II. XIII. 34. τρικρα- νον σκύλακα iam Sophocles in Trach. v. 1098. et deinceps posteriores tantum non omnes dixere, sed ita, ut tribus caninis capitibus mulla pone adhaerere anguina fingerent
vid. Apollod. II. V. 12 init.), quae ignota fuisse Hesiodo
videntur. Homerus Il. Θ. 368. simpliciter memorat κυναστυγερου ' Αιδαο, no Homino quidem addito, uι Deque Od.A. 623. Cons. Pausanias III. 25. ex quo sere colligas, Primam de Cerbero famam a Taenaro venisse. Potuerunt utique accolao, ut sauces Taenarias alta ostia Ditis, i lanatum subinde tremendum in illa caverna sonum latratum habere inseriti canis, cuius deinde figuram Pro montis terrore sibi informaverint. v. 3li respicit Milol. ad Soph. Trach. v. 1098. Ed. Diuitiam by Gooste
273쪽
Brutich. 1100. Εlmsteti, qui ibi πεντηκοντακάφαλον i Slituit. v. 3li. Κερβερον , inquit Eustathius ad Il. p. 717. 54. , οἱ νεωτεροι καλουσι' quia scilicet apud Homerum nomeri non exstat. Dictus autem, Eusto thio iudice ibid. 60., παρατὶ κέαρ βαρυνειν. Aliquanto probabilius in Scitoliis ad li. l. nomen repetitur a κέαρ et βερω, sive βορω, unde βρω- σκώ , βιβρακταω, ut 'sic idem sero notet, quod Welchero in Trilog. A cliyl. p. 13 l. est Κέρβερος pix,' ερος, praemissa sortiore adspiratione; Hermanno Opusc. II. p. 182. Κέρβερος est Hiscius, transpositis literis pi κρεμρος, quod non adsequor. Goeli litigius comparat καρ- βανος, dictum nonnullis pro βαρβαρος et vocabulum a latrantis sono repetit. Obstaro videri possit, quod, trale Scholiasia ad Nicandri Alexipli. v. 378., Κέρβεροι dic liquo lue βατραχοι αφωνοι. Xαλ ωόφωνον alicubi dictum K0βερον, scripsit Eustath ad Il. p. 1140 init. v. 313 seqq. Tertia Typhaonis ot Echidnae proles suit
digna matre filia, Hydra Lernaca, quam insensa Herculi Iurio gravem ei laborum aluit, sicut, similem, ut videtur, Ob causam, etiam Leonem aluit Nemeaeum sin sva v. 328.).
xam, satis sic Significans, terribilem suisse; nulla lamen plurium eius capitum meriti Oiae facta, quorum passim vincentiores meminerunt. Eam Hesiodus ab Hercule inters clam dicit v. 316.ὶ H1λΠ χαλκω , aereo vel utiso, vel hastae cuspide, quae fuit antiquior traditio. Xρυσεα αρπα mo- morantur apud Euripid. in Iotio v. 192. Secundum vocentiores Hydrae capita Herculos contudit ροπιαδω cinora. Vid. Apollod. II. V. 2. Iolaus v. 317.), quom socium Pt auri Diuitig Corale
274쪽
gain Herculis oli; ira in Scuto videmus, tu hac primum pugna dictus est opem ei, neque inutilem, praestitisse. Vid. Ai, lod. ibid. Minerva, consiliis Herculem instruens v. 318. , etiam in Scuto memoratur v. 125 seqq. 325 seqq. et apud Hom. Il. Θ. 362. Od. A. 626. Hydrae autem Lernaeae nulla facta est in Homeri carminibus mentio. Quod apud Grugorium Or. III. p. 103. D. seq. de quo loco diximus ad v. 185.ὶ post memoratos ex Hesiodi The gonia Τιτανας, Γίγαντας, τοῖς δρακοντοποδας , τους κεραυνοφορους θεούς, memorantur etiam τα πικρα τουτων γενν λα. τα και προι μιατα, VTδρα, χίμαιρα, Κερβεροι, Γοργονες, in his τουτων eximie ad Gigantes referoridum
iri terpretes duxere, cumque traditio exstaret, e Gigantum sanguine Varia enata esse monstra, eam ad illustrandum
Gregorium adhibuero. Vide Scholium Graecum ex Cod. Clarhiano a Gaissordio editum in Calai. Clarh. T. I. p. 46. ut Elias Cret. Coin m. in Gregor. Τ. II. p. 383. A., in quibus commode αἶματος sit mentio, pro quo vitiosa exstat σωματος oris apud reserentes eadem Mon lacu t. p. 153. 4. Nonnum p. 517. C. ut ilem apud Eud iam p. 200., illud de Hydrae origine traditum diserto auctori tribuentum H si Odo. Movere haec virum eruditissimum Lobeckium in Aglaoph. p. 576. not., ut diversam ab hodie exstante fuisse olim in Τheogonia proditam monstrorum plerorumque Ori giriem Statueret, Contra quem optime disputavit Milet i l.
p. 464. Chimaeram quidem Τyphaonis ot Echidnao filiam ab Hesiodo dictam , diserto tradit Apollod. II. III. 1.
v. 316. ἐνηρατο medium pro interfecit rarius est: si sequentius hac significatione activum. Est tamen ilom Il. n. 92. Τρωας Eναιρομ ενος.
v. 319 seqq. Noxias ost: τὸν - εν hanc quidem Echidnao
275쪽
versum 3l6., Scholiasia Cantabr. et Mombritius η ad Proximam Hydram retulerunt. Cons. supra dd. ad V. 295. Apollod. l. c. Chimaeram Homerus II. Z. 180. simplicitet
θειον γενος, ουν ανθρωπων vocat, idem Il. Id. 328. Obilor indicans, cam nutritum suisse ab AmisOdam Lycio. Quipperi tam illo sabulam tangebat, partem pridem colebrati in vulgus mythi Corinthiaci de rebus a Bellerophonte gestis.
Poetarum autem de Chimaera narrationi dedisse ortum P test , quod Iobates Lyciae rex, cum, ut Homerus refert Il. Z. 168 seqq. , ex arcano Proeti, Corinthiorum regis, mandat sperniciem Bellerophonti strueret, eum misit venatum ca-Pram sylvestrem, χιμαροπ svid. Hesycli. h. v.), in loca, ubi summum quoque a leonibus et serpentibus periculum erat; ex quo triplici ferarum genere deinde mythicus seimmo et mutarum commenta unius speciem belluae finxerint, triformem Chimaeram. Nomen quidem ipsum cogitare Nos praecipue de capra iubet, sed vastioris generis, vel maximo seri, quales oves Caprique sylvestres describi uti P apud Oppian. Cyneg. II. 328. θίειν κραιπνοὶ σθεναροί τε μαχεσθαι, quamquam signiscari quoque potuit aliud cornulum animal, d caprae figuram accedens, ut oryx svid. Plin. II. N. VIII. 53. Oppian. Cyneg. II. 445 seqq.), vel, quae memoratui' ab
δωκεα τε κρατερήν τε su. 320.) Pegasus et Bellerophon l. e. hic, conscenso Pegaso id. Apollod. II. III. 2.ὶ, εἰλε, de medio sustulit, occidit v. 325.). Quod Chimaeram πυρπνεειν Homerus dixit Il. Z. 181 seq., qui versus etiam hic leguntur v. 323. 4.), id iam Veteres sui me interpretati sunt
de monte ignivomo, quem vulgo Cragum Lyciae fuisse volunt, tibi quaedam adeo convalles nomen retinerent Cli i- Duiligod by Cooste
276쪽
maerae vid. Strabo XIV. p. 981. B. Plinius II. 10. V. 26. Vibius Sequeste de Montibus, Serv. ad Aen. Vl. 288. Εustath. ad Il. Z. p. 634. 60.; 635. 15 seqq.ὶ placuitque Ita interpretatio Postea inprimis Clerico ad li. l. et recentius Hermaiano opusc. II. p. 182. cui Xιμαιρα ab nomino χεἱμαρρος est Torrentina, significatque profluentia liquefacta
saxa atque arenas, quam hodie laseanι vocant. Verum enim vero, cum πυρ πνειοντες ταυροι memorentur etiam in Iasonis historia, ubi praedictae interpretationi locus non est, censeam equidem, antiquiores Graecos locutione ea nihil indicare voluisse, nisi spiritum, quem irata bellua veli mentiorem Daribus emittit, quique, praesertim in Iocis Digidis, ita fumi instar sub oculos cadit, ut subesse ignis videri possit.
πνειρυσαν αμαιμακετον πυρ citat sine auctoris nomine Elym. M. p. 76. 13. Vsurpatuin vocabulum αμαιμακετος
de igne etiam Sophocli in Oed. Tyr. v. 177. de Furiis s. Erinnysin iii Oed. COl. v. 125. 'Auαιμυακετην Chimaeram ipsam dixit Hom. Il. Z. 179. I I. 329. Notat Heynius ad priorem Iliadis locum, Grammaticos vocabulum alios a μῆκος, alios a μαιμαcia repetere, neque ipse de re Pronuntiat. A μῆκος quidem s. μ ηκος quominus dicatur, repugnat Pri ris in h. v. syllabae qua utiliis. Reifig. ad Sopli. O . COLl25. non dubitare se dicit, quin sit a μαιμαω, in qua derivatione equidem cum Goetilingio exitum vocabuli miror. Comparat Goeti ling. Aeschyleum αμαχσος Sept. adv. Th. v. 85. Maκετὸς et μαχετὸς a μιαχομαι non disterunt, nisi
277쪽
v. 321 respiciunt Milol. BLV. ad Il. Z. 181. Propter ην cum plurali iiiiictu in priora eius citant Schol. SOpti l . ad Tracti. 5l T. Scholia Apollon. Rii Od. ad II. 65. Eustalli. p. 634. 37., 1110. 55., 1759. 52., 1892. 47. Choeroboscus in Behkeri Au d. p. 1293. Herodianus περι μον. λεξ. P. 45. περὶ p. 60. 16. IIorti Adon. p. 75 a. p. 78 b. Auctor libelli do Barbarismis, a Valckenario oditus, p. 198. Ad Doriensium et Boeotorum ἰδιωτισμιους Detulit Heraclides Alexandrinus, ut discimus ex Hortis Adon. p. 75 n et Eustathio p. 1759. 31. quem vide etiam p. 1885. 58. , ubi legendum ενιοις Βοιωτων pro βιωτῶν. Scilicet Boeoticum
visum propter Hesiodum. Reserendum autem potius ad antiquum sermoriis usum, qui, quod in neutris Postea P
lentum est, idem quoque in aliis si inueritavcrit goneribus. Cons. Valchen. ad Herodot. p. 376. 21. Namque, ut ῆν plurale habeam cum Gootili gio ad v. 183., nondum me
induci patior. v. 323 et 324 sunt Homeri Il. Z. 181 seq. perperam huc intrusi, ut vidit iam V. D. iii Obss. Misc. T. II. p. 317.
Aliter atque Homerus Chimaeram sibi informavit Hesiodus, Dori Vero, ut volunt Schol. BLV. 106. Ob malo intellectum ab ipso Homerum. Fuit haud dubie do Bellerophonie my-llius utroque Poeta antiquior. Retractans mythum Hesiodus magis veterem Chimaerae notionem retinuit, monstΓ-Utraque eam tantum hoc fecit, quod tria illi dodit trium
rarum capila. Homerus autem sibi monstrum finxit n0ntriceps, sed cui corpus esset ex tribus seris compositum, Capite leonino, media parte caprae, cauda serpentis. Illi Chimaera i. o. monstrum sic compositum, dici potuit δειρογὸν ἀποπνειουσα πυρὸς μενος M. ut res clamat, Purte eis,
qua ipsius caput orat; sed, ut hic versus sunt positi, dicitur ignem elisare Chimaera capra, sive pars monstri media Diqitigod by Corale
278쪽
inter atiteriorem leoninam et posteriorem auguinam, quod
ridiculum: at, remotis iis versibus, commodo dicitur per tria ora ignem spirare. Cons. Mue inell. p. 454 seqq. v. 325 vix Hesiodeum censuit Heynius in Ep. ad WOls.causa iudicii non addita. Muetaellio autem p. 461. versus iustam movere interpolationis Speciem videtur, cum ex vulgari traditione Bellerophon, Pegaso quidem insidens vid. Apollod. II. III. 2.), sed solus Chimaeram occiderit. At vero Pegasus, dorso Bellerophontem excipiens, sic in causa fuit, ut Chimaera interficeretur, possuntque etiam iri v leri mytho, quem obiter hic tangit Hesiodus, memoratae suisse in conficienda bellua partes Pegasi, λακτιοντος ut
v. 326. η αρα-oλοὸν τεκε Κ. ολ.ὶ collatis supra versibus 289. 295. 316. 319. est, ut videatur hic ἡ ΟΡ- positum superiori su. 325.) τνν μυεν ad Chimaerae matrem Echidnam reserendum esse, quae sic mater fuisse dicatur etiam Sphingis et Nemeaei leonis, non Chimaera, ut ad li. l. Scholiastae, IO. Diacono et auctori carminis do Laudibus Herculis v. 76. in poetis Latinis Minor. Wornsdorfit Τ. I.)placuit, sicut item postea Mombritio et rccsentius Claverio ad Apollod. T. II. p. 258. nec non Hermantio opusc. II. P. 183. at neque Heynio ad Apollod. Obis. p. 242. neque Vossio Epp. Mythol. Τ. II. p. 23. Thebani et Nemeaei monstri matrem Echidnam prodidere etiam Apollod. II. V. I. et III. V. 8. Hyginus praes. P. 12. pr. , sed Patrem Typhaonem, in hoc alios secuti, quam Hesiodum, auctor , EX quorum traditione etiam in Scholia ad h. l. invecta est illa Typhaonis mentio, perperam haud dubie, cum Poeta diserte Or- ilium faciat Sphingis et Nemeaei leonis Patrem.
Cadmeos seu Τhebanos infestavit monstrum, recentius Diuitiam by Gooste
279쪽
vulgo Σφίγξ, ἰγγος, antiquius ακος ilicium, irride
κιον Ῥος, quod ibi consederat. Vid. Apolli . ΙΙΙ. V. 8. Exitialem Cadmeis qua ratione dixerit Hesiodus, in- Certum est. Namque aenigma et huc pertinentia possunt Commenta esse serioris aevi, sicut etiam sorma Sphingis d scripta ab Apollodoro I. c. Nomen quidem, a φυγω, σφυγώst derivatum, eiusmodi monstrum indicat, ii uod homines strangulando conficeret. Itaque, eo respiciens, haud inepte de dracone cogites, qualis ab Ovidio Mel. III. 48. in Cadmi historia describitur, eius socios longis N aras complexibus. Attamen suere iam de Votoribus, qui mallent ad humanas referre insidias. Vid. Pausanias IX. 26. Pala Phatus c. I. Sphingis nusquam meminit Homerus. v. 327 seqq. Habuit an liquitus Graecia, ut dracones seu maiores serpentes, ita leones suos, qui Xerxis tempore ad huc frequentes erant in Macedonia Thraciaque. Vid. Herodot.
VII. 125 seq. coli. Aristotele Η. Α. VI. 31. VIII. 28. Pausania VI. 5. Certo in historia Graecorum mythica plures memorantur, ut Parnassius svid. Pausan. I. 27. , ut, item ab Hercule interfectus, Cithaeronius svid. Apollod. ΙΙ. IV. 10. S 5.). Prae ceteris tamen clariis Nemeaeus fuit. Eum Iuno aluisse dicitur hic tu. 328.ὶ, ut supra sv. 314 seq.ὶ Lernaeam Hydram, scilicet suscitatis Hemuli laborem; collocasse autem eum sv. 329.ὶ in sertilibus iugis γουνοum Nemeae, perniciem hominibus, quorum ille φυλα magnum numerum, perimeret sv. 330.). Magnifice v. 33l.) dicitur
κοιρανεων Τρητοι O N. ἡδ' 'Aπ. ut tauro regnum nemoris tribuitur apud Phaedrum I. XXX. 8. Erat mons Tretus in-ler Mycenas et Nemeam, non longe a Cleonis, in sca habens διωρυχα διηνεκη, sive αμφίστομιον σπι1λαιον, tibi degere Leo solitus. Vid. Apollod. II. V. 1. Di Od. Sic. IV. 11. Pausan. II. 15. Ab illo specu Nemea mons Hon longius quam Diuitig Corale
280쪽
quindecim stadia aberat. Supra Nemeam erat mons Amsas. Vid. Pausanias ibid. Ε m. M. v. 'Ἀπεσας.
v. 330. ωφαθarro sic) φυλ' ανθρωπ- ex h. v. sine auctoris nomine citat E m. M. p. 32s. 27. Legitur ελε- φνραμενος laedendi significations otiam II. P. 388. Sed Od. Τ. 565. ελεφαρονται est decipiunt. Scilicet primaria significatio suit capiendi. Namque ab stirpe Dai sunt ελέωελέμ, ελεφω unde nomen viri 'Ελεφηνωρὶ, ελεφο ελε- φαιρω v. 331, ut Hesiodi, citat E m. Μ. p. 119. 40. v. 333 som. Rodit poeta ad Celus et Phorcynis proge
niem , memorans ex ea stirpe natu minimum Draconem,
malorum aureorum custodem iisdem in Iocis, ubi Graea. rum quoque et Gorgonum, item e Phorcyne et Ceto nata- Tum, sedes erat, πείρατιν εν μεγαλοις v. 335.) in extremis terrae finibus. Cons. v. 518. Draconem hunc, Apollonio Rhodio IV. 1390. Ladonem nominatum, Pisander, teste
Scholiasta ad Apollonium, Terrae filium prodiderat. Aliis dictus Typhaonis et Echidnao filius. Vid. Apollod. ILV. 11. Secundum Scholiastam Apollonii Rhod. d. l. Draconem Hesperidum 'Hσίοδος εκ Τυφῶνος φροris, ubi, ni salior,
hunc Iocum respexit, sed errante memoria lapsus est. In alia ivit Μueuell. p. 463. tantum illi Scholiastae tribuens, ut ex eius testimonio colligat, depravatam hic nos Theogoniam habere. V. 333 citat Lascaris Graium. I. III. B. VIII. s. v. In eo versu mire Guyotus οπλοταπον nomen habuit proprium. V. 335. παγ χρυυα μῆλα φυλασσει) Cons. supra dd. ad