장음표시 사용
291쪽
COMMENTA Rivstullo LXV. 44. Sol progenies Thiae clara, Homerico Hymuis in Merc. v. 99 seq. est Παλλαντος θυγατηρ ΜεγαμηδεΠαo ανακτος. Itaque fortasse otiam ab hoc, IIOn Patrueli fratre, sed patre dicta Aurora Pallantias Ovidio IX. Μet. 420. et alibi. Dicit Aurora apud Ovidium XIII. Mot. 585., esse sibi
rarissima templa per orbem. Attamen eius, ut personae et Deae, frequentissima est apud poetas ot mythograptios mersetio, sicut etiam Solis et Lunae, tametsi neque horum numinum frequentis apud Graecos cultus servata exstet memoria. Solis arae memorantur apud Corinthios, Argivos,
Arcades. Vid. Pausau. II. 5. 18. VIII. s. Solis et Lunae simulacra apud Eleos, teste eodem VI. 24. , quem vide etiam V. II. Sed, ut notum, praecipuo cultus Sol Rhodi suit,
Versum 371 cum γειναro e versu 374 citant Ammonius v. ηὐροι, Schol. ad Eurip. Phoen. IV. 179. p. 630. Valch.)et Eustath. P. 1527. 57 seq., cum v. 372 et 374 integro Schol. Vat. ad Pindar. ol. VII. 72. sine 372 sed cum v. 374 Schol. ad Pindar. Isthm. V. 1. ubi vitioso τέκεμ--' solum versum 371 Schol. ad Apoll. Rh. IV. 54.
sed in utroque libro corruptum, omnes hi cum mentione Hesiodi, quem memorant etiam, hunc locum respicientes,
Elym. M. p. 779. Eim. Gud. p. 542. Schol. ad Od. A. S. Cons. et Iulianus Orat. IV. p. 136. C. Proclus in Timaeum p. 257. med. Schol. AD. ad II. S. 480.
v. 373. Suspicionem ab hoc versu, quem citati supra auctores omittunt, opportuito removet Mueine l. p. 470. collatis Homeri Il. A. I seq. et Il. B. 48 seq. v v. 375-377. Crio, quod antiquo tempore alicubi in Graecia nomon fuisse videtur supremo ac praepotenti Deo Diqiligod by Gorale
292쪽
cons. supra dii. ad v. 134.), commode uxor datur Euru-bia, lato potens Daturae vis. Nati tris parentibus mem rantur Astraeus, Pallas, Perses, quorum Personis varia declarari Haturae Phaenomena, liquere puto. Astraeus quidem quo Pertineat, ct nomen indicat et, quod mox v. 378 seqq. Hesperi et omnino Astrorum pater perhibetur. Pallas nomen esse videtur Dei terram quassautis, ut 'Eνοσιχθων,
'mo γmoς. Itaque potest, vel cognomen illud quoque antiquitus Neptuni fuisse, vel in Titanis terram quassantis Iocum Postea Neptunus successisse. Porsae, qui Περσαος dicitur II. in Cer. 24., nomen probabiliter repeti vel a πέρω, πειρω, vel a πέρθω Potest, et utraque ratione probabiliter referri ad Solem, sive huius per coelum abortu ad occasum transitus indicetur, seu Perdentia homines tela, ut sit Περσης idem sere, quod 'AπoMων. Itaque huius i geiaculantis Dei 'λατουὶ commodo silia perhiberi potuit 'Eκατη infra v. 411.). Tum in Solem, ῖς παντ' ἐφορα
tur de Persa, superante vel omnes scientia. Patet tamen,
diversum ab Sole Persen facere Hesiodum, seu, quod ita placuit poetae, seu, quod huius antiquissimi Titanis naturam non nisi obscurius habuit cognitam. Ex Homerico H. in Merc. l. c. fere colligas, Crio cognomen suisse Megamedis, cum sit ibi Pallantis patronymicum Meγα Σηδείδης. Sed potest etiam in huius patro variatum fuisse. vv. 378 82. Ab Aurora smand surgentes, sive ortum habentes, venti mythico sermone Aurorae filii dicuntur; nec dilficilem explicationem habet, quomodo eoruudem ab
Astrorum tentia seu numine Astram, tanquam Patre,
origo repetatur. Nati autem ex Astraeo et Aurora Venti Hesiodo v. 379 seq. recensentur tres cons. 6. Lecti.) Z phyrus, dictus Argestos, quod discussis nubibus coelum Diuitiam by Gooste
293쪽
roddit caudidum, Boreas et Notus. Euri nulla uoque hic mentio sit, nequo infra v. 870 seqq. ubi supra dictis vetatis stabilibus, ευθεσιν, opponuntur μαψαύραι. Itaque Hesiodus Euruin etiam inter ventos minus stabiles liabuit, cuius rei causa mihi suisse videtur situs locorum, in quibus poeta degebat. Apud Homerum cum Noto memoratur Eurus Il. B. 145. n. 765. Od. M. 326., cum Zephyro m. Ε. 295. 331 seq. Miraei nulla sit apud Homerum mentio;
'Hως oidem frequentissime, ut Dea, memorRtur. v. 378 et seq. Ioguntur in Servianis ad Aen. I. 132. sed, ut videtur, ab Editoribus additi. Certum tamen est, P spexisse hos versus Servium d. I. scribentem, Natos, S cundum Hesiodum, ex Astraoi Titanum unius cum Aumra
concubitu. Suidas etiam, v. Θείας αμναν T. II. p. 193.), in verbis ως 'Hσιοδος λέγει, Θειας απογονοι es ανεμοι, tradita hic v. 378., supra v. 371 seq., respeXit. v. 382. τα τ' Ουρανος εστεφάνωται) pro καθ' α Ουρανος ε rεφάνωται. Cons. I l. Σ. V. 485. v. 383 seqq. Pallantem, a quo Τ itane dictam urbem suam serebant Pallenenses, teste Pausania VII. 26. habitum fuisso
Deum pollentem viribus, ipsum nomen arguit, a παλλαγquatio derivatum. Quamobrem congrue coniux ei data
Styx, Oceani filia seupra v. 361.), item potens Dea et ab incorruptae constantiae viribus eximio dicta αφθιτος v. 389. in a v. 776. δεινη Στύξ. Itaque potentes etiam ex his pavontibus nati liberi memorantur sv. 384 seq.ὶ Ζῆλος, Κρατος, Bo1. De his Hyginus in praes. p. 11. ex
Pallante ς0rante et Styge Vis, Inseidia, Potestas, Victoria. Sed a Titano Pallanto diversus Gigas, cuius meminit Apollod. I. VI. 2. Τum Ζῆλος rectius intelligatur Ardor con-Diuitig Corale
294쪽
tenderilium in certamine, cum alter alterum superare Stu
det: itaque apto cognati finguntur Ζῆλος ut Ni 1. Huius, ut Deae, frequens mentio est Fide in primis Pausaniam I.
22. V. 26.); illius cultus non adeo memoratur. Κρατος et Bia nobiles sunt in Aescitvli Prometheo personae: των v. 386.ὶ cum sequentibus ad hos potissimum reserendum, unde Callimachus etiam H. in Iov. v. 67. τε Βιη το τε
Καρτος, Θ και πέλας ἐἴσαο δίφρου. Dicuntur sic t idem
Hesiodo semper apud Iovem habitare, sedentique adsidere et Praeeuntem sequi, ex quo pugnaturus ille cum Titanibus, Croni sociis, D os in Olympum convocaverat, ut eos Promissis in suas partes pertraheret v. 390 seqq.), in quod concilium tum prima, Oceani patris monitu, Styx cum suis i i l eris venit, ut Iovi adesset, qui proinde invicem, tum ipsam, tum liberos honore perpetuo mactavit sv. 397 seqq. 3. Dicta Στύξ, quia στυγερὴ θεὸς αθανατοισι sin Da v. 776.ὶ . Oceani filiam Styga, Pallantis uxorem, Hesi tun tu The gonia prodidisse, testatur Pausanias VIII. 18. pr. hunc locum respiciens, qui deindes varias resert de Styge poetarum traditiones. v. 383 se l. iungo ετεκ' εν ριπαροισς similem verborum traiectionein vide supra V. 240 seq.
v. 384. καλλισφυρος Nιra1 dicta ornante seminarum opitheto. Cons. infra v. 507. 526. 950. v. 387 an Hesiodi sit, dubitat Heynius se Thoogonia ab Hesiodo condita, Commentat. Gotting. T. II. p. 145 in nota . Cur dubitet, nequo ipse dicit, Duque ego capio, ut Neque, qua ratione ibidem Ζῆλος ab eo ex natur Felicitas. Diuitig Corale
295쪽
m. I. 459. N. 151. 177. F. 459. απορραω item est per Od. II. 428. sed ex primaria vi simplicis etiam notat refringo, reMello; ατορραίω τινα τινος reoelio aliquem ab aliqua re, deturbo, privo aliquem aliqua re. Apud Homer. Od. A. 404. eadem significatione dicitur ἁ-vραειν τινα τι.
v. 397 seqq. Respiciunt fabulam Serv. ad Aen. VI. I 31. Laetantius Placidus ad Statii Achiil. ΙΙΙ. 83. Schol. ad II. T. 127.; in Mosquensi Scholiorum Codice ad v. 113. cum Hesiodi montione svid. Η n. Comment. ad Homerum T. VII. p. 630.ὶ cum eadem mentione Τgeta. ad Lycophr. v. 707. v. 400 respiciunt Schol. ΑD. ad Il. Θ. 369. Schol. ad Il. O. 37. Schol. ad Pind. Ol. VII. 119. Elym. M. p. 731. 33. Consersupra citatos ad. v. 397. Ε verbis Natalis Comit is Mythol. III. 2. p. 196. alii honorem illum datum Stygi fuisse duerunt,
quia coniumntiram Deorum nsiersus Doem, cum illum Mincere
Doluerunt, insidias patefecit, ex his igitur verbis colligi potest, quid exciderit ex Scholio Leidensi, cuius verba Val Lenarius expromsit. Scilicet ibi post illa και λμούσι τουτοΔst scriptum fuit Στύξ και παῖδες Στυγὸς, vel simile quid. Porro in sine Schol ii pro vitiosis η ἱστορία παρα 'Heniati καὶ Θεογόνω cum Muetetellio p. 475. legendum παραεν Θεογονία, tametsi illa de Titatium insidiis et iudicio
Stygis ab Hesiodi narratione hoc loco aliena sunt. Gus. omnino Muotacilius I. c. v v. 404-452. Coei Titanis posteri memorantur ex ipso
et sorore eius Phoebe sv. 134. 136.) Latona sv. 406. et loria v. 409.) ex hac et Perse Hecate sv. 410 seqq.). Apud
296쪽
γατηρ μεγαλοιο Κοίοιο dicitur II. in Apoll. v. 62. LIερσαου θυγάτηρ 'Eκατη Η. in Cor. v. 24 seq. Videntur antiquiore
Graeciae populorum , certe qiiorundam, religione Coniuncta
numina fuisse, ut 'M'ραος et 'Amr051, Dii astrorum praesides, ita Φλοιβος ut , VEκατος et 'Eκατη, quibus nominibus haud dubio Sol et Luna significabantur. Postea autem Φoiβος et 'Eκατος tanquam cognomina facta sunt iunioris Dei, Iove geniti, Apollinis, estquo huius apud Hesiodum Phoebe non soror, sed avia, antiquioris ordinis Deo, Titanis ipsa, fratrique Titani Coeo nupta, ut item Hesiodo non est 'Eκατου 'Aπολλωνος , sive Φοίβου soror Hecato, sed λουνογενει v. 426.ὶ et Apolline antiquior, quippe magnos iam sub Titanibus adepta honores v. 424. , ceterum RPhoebe eodem, atque ille, gradu distans: quod utrum primus sic finxerit Hesiodus, an ex aliorum traditione haustum retulerit, incertum est. Hoc liquet, in his Deorum nuptiis et generationibus fingendis maxime positam fuisse Operam των θεογονιαν ποιησαντων. Quod enim in hac Titanidum successione prima Phoebe, Postrema Hecate Ponitur, poterat Contra fieri, cum Certum videatur, utroque nomine idem numen significari, nisi statuas, Hesiodeam traditionem hoc iudicare, Lunam prius sub Phoebes, quam sub Hecates nomine fuisse cultam, ut sane Ρhoebes antiquitus religionem et oraculum fuisse Delphis, auctor ost Aeschylus Eumenid. V. T. Aquam ex ipso nomineot epithetis Noctem iam antiquitus interpretati sunt, Phoebes aeque probabiliter, ne dicam probabilius, mater singi ac filia poterat, ut item Asteries aeque mater BC SOPOT.
Hecale quidem Noctis filia dicta Bacchylidi apud Sehol. Apollonii Riiod. III. 477.; Latonae filia, quod sere eodem redit, poetae Orphico apud Lob h. in Aglaoph. p. 561. Ceterum apto in una familia ponuntur Φοίβη, Λητω, 'Aστε-
ριη, 'Eκατη. Momoratum hic Phoebes maritum non inopte
297쪽
Veterum quidam interpretati sunt operantem iri aere cundam vim, teste Schol. Cantabr. ad v. 404. Forsitan comparari possit Latinorum Cous s. Cohus, quod poetis pro coelo usurpatum fuisse notat Festus v. Cohum. Cons. Hesselius ad Ennii Fragmenta p. 133. Κοιον Turbulum exponit Hermannus opusc. II. p. 175., qua ratione, Non adsequor, cum Κοιος haud dubie sit a κου, cui verbo turbandi
significatio tribui nequit. Vi ut est, huius sic dicti Dei nisi religio, certe memoria diu viguisse videtur in Aegaei maris insulis, ut item Asteries et Latonae, quarum haec Pa sim, a Patre, Koioυ γενος, Κοιηις, Κοιογενης, ΚοιογDεια dicta. Cons. Pindari fragm. apud Strabon. X. p. 743. A. Callim. H. in Ap. 62. II. in Del. 150. Apollon. Rhod. II. 712. ovidius VI. Met. 366. Tacitus Anti. XII. 61. Pausari. IV. 33. Phoeben pro Luna passim Latini dixere, Graecorum haud dubie imitatione, quamquam nunc Graecorum
v. 404. Φοίβης aviae secundum Hosiodum Phoebi sA I lini' meminit Elym. Μ. v.
V. 406. κυανο επλον, nigro ργlo indutam, probabiliter ad Noctem reseras, ut eodem pertinere videantur epithetat πιος, ποπος, cum et nox ευφρινη dicatur. Cons. Eustathius ad Il. A. 36. v. 408 seqq. Phoebes et Coei filiam Asteriam coniugem accepisse traditur Perses, haud incongrue pmfecto, si Pe me nomine Solis aliqua vis, seu virtus significetur: tum item apte his parentibus nata singitur Hecate. Perses domum duxit Asteriam sωσπε) si ἱλην -λησθαι μοι τιν , ut Mocaretur conit v. 410.) i. e. ut eius coniux esset. CODRB. Γ. 138. Δ. 61. E. 210. 268. Od. H. 3 3. Τ. 79. C Diuitir orale
298쪽
terum nescio, an ipsa haec verba male accepta fundus fue-i Pint recentiorum traditionis, quam auctori Musaeo tribuiti Schol. ad Apollon. Rhod. III. 467. 1035., ab Iove amatam is et gravidam Asterien, hinc uxorem datam suisse Persae, Utas huius deinde filia dicta fuerit Hecate, quemadmodum Her-Mi cules Amphitryonis. Alii tradiderant, Iovis amplexum su- gientem Asterien, hinc adsumta ορτυγος coturnicis sormalii: praecipitem in mare se dedisse apud insulam, quae ab ipsa
primum 'Aστερίη et 'Ορτυγίη, hinc Delos dicta sit. Vid.w3 Callim. H. in Del. 37. Apollod. I. IV. pr. Hygitius f. 53.ra Haec, quamquam ab Hesiodea narratione diversa, celebrem e tamen antiquitus Asteriae memoriam arguunt, tametsi nulla eius apud Homerum mentio exstat. Hecateii autem nori
Asteriae, sed Nymphae alicuius et Persae, Sole geniti, filiam fuisse, Dionysius Milesius tradiderat primo Argonauticorum, teste Solioliasta ad Apollon. Rhod. III. 200., in quibus quod Sole genitus Perses dicitur, item arguere Videtur, opinione Veterum aliquam huius Titanis cum Sole necessitudinem
intercessime. v. 409. In ευωνυμου argutatur Solioli asta, meliora dicetis dextra omnia, deteriora sinistra, et esse astrorum lucem minorem diurna. Rectius Basileensis ceterique Interpretes accepere claram. Vocabulum apud Homerum non exstat: sed eo frequenter usus est Pindarus.
v v. 418 452. Certum videtur, antiquissimos Graecos' 'Eκατον et 'Eκάεργον Solem, 'Eκατιν et 'Eκαεργην Lunam dixisse ob vim horum siderum e longinquo operantem. Ad hanc Lunae vim, multarum in terris rei iam altricem, multorumque bonorum hominibus effectricem, pertinere videntur ea, quae meta longiore hoc loco de potentia atquo honoribus Hecales praedicat, quamvis ipse iam diversam
299쪽
jam ab Luna arbitratus. Itaque aetate Hesiodi adhuc pri-wa religio Hecales vigebat, causa eius religionis minus iam leuebatur: Postua autem et super Hecate magis variari Co Ptum est opinionibus et cultus eius diversus a prisco factus
est. Cum enim 'Ἀρτεμις in multos pristi nos 'Eκατης et 'Eκαέργης honores successisset, dici ipsa quoque 'Eκατη et 'Eκαεργη potuit, ut Apollo. in Τitanis Solis honores sum dens, VE τος Ot 'λαεργος, quamquam 'Eκράργη dein F magis habita fuit una e Dianae ministris Hyperboreis, iati tern 'Eκατη dicitur nomon impositum ab Diana fuisse Iphigeniae Tauricae. Vid. Pausan. I. 43. Serv. ad Αeri. II. 532. 6. DD. ad Callim. H. in Dol. 292. Sed certum est,
Hecateii magis confundi coeptam esse cum Diana ipsa, ita ut Iovis otiam silia haberetur. Vid. Schol. ad Theocr. Id. II. 12. Cornutus de N. D. 34. Simul autem Hecate coepta rest haberi fortasse o memoria priscae religioriis, cum erat Hecato eadem ac Luna, quae aliquando sub torris latet. Eius prima opinionis vestigia habet IIOm. H. in Cer. tibi v. 24 seq. memoratur Hecate in antro habitans, v. 52. siacos gestans, v. 440. degeriti apud in scros comes facta et mini tra Proserpinae, quacum Postea item confundi coepta est. Sane versus ex orphicis, quem citat Scholiasta Apollon. Rhod.
III. 467. Hecaton Δηους Cereris) filiam edit. Dunique Hecateii, quam ex prodita ab auliquis memoria Lunam interpretabantur, eandOm autem terrestrem ac votiatricem
Dianam, infernam Proserpinam intelligebant, Diva lacla ost Triformis, coliquo in triviis coopta. Vid. fragm. Sophoclis apud Schol. Apollon. Rhod. III. 1214. Tradit Pausari. II. 30. , primum Alcamenem Atheniensem Hecates triplex
secisse iunctis corporibus signum; apud Aeginetas autem signum esse ligneum Hecates, cuius unicum OS, ut Corporis truncus unius. Coclo P e Ereboque Potentem Hecateii memOrat Virgilius VI. Aeli. 247. Hesiodus coolo, levi aque otDiuitigod by Corale
300쪽
mari potentem v. 4l3 seq. 427.ὶ non Erebo, nec triformem. Longior autem eius honorum Hecates praedicatio vero simile videri iacit, quod Scholiasta ad h. l. tradit, praecipuum apud Boeotos huius Deae fuisse cultum. At vero eam Praeceteris Diis etiam Aeginetas coluisse, qui sacrorum Hecales auctorem sibi Orpheum Thracem perhiberent, item Darrat Pausanias, i. c. Sane videtur a septentrione haec religio venisse in Graeciam, ut item illa 'Eκατου et 'Eκώργης, Praesertim, eX quo maris Euxini littora Argonautarum aliisque cxpeditionibus celebrari coepta sunt, ac sortasse ad septentrionalem huius religionis Originem pertinet, quod
Pherecydes Hecaten filiam fecit Aristaei Paeonis, teste Schol. ad Apoll. Rh. III. 467. Censuit Ileynius in Comment. de Theogonia, locum hunc
te Hecate totum osso ex Orphicis, in quibus Hecales numen Potentissimum: qui tamen antiquiores Hesiodo Orphicos in tollexit, addens, locum hunc satis vel unum testari posse, DX pluribus poetis sua collegisse Hesiodum. Huic iudicio Non est, quod intercedam: sed, quod vult Goetilingius, certa indicia osse, hunc hymnum in Hecaten sy) non ab auliquo auctore Theogoniae prosectum osse, sed additum a recentioribus Poetis, fortasse Onomacrito, deque ea re monuisse iam II nium, illud mihi non aeque probandum videtur atque Hermanno in Censura Goetilingianae, Cumiaeque certa habeam, quae GOetilingius adfert indicia, el longe alia monuisse Heynium ex supra dictis adpareat.
Tum, ni salior, antiquitatem huius loci prodit, quod illo
Hecaten nobis exhibet aliam longe atque eam recentiores vulgo sibi insormariarat.
Hecalen Persae, Coeo Eurybiaque geniti, et Astoriae filiam ab Hesiodo dici, testatur Τgelgus ad Lycophr. v. 1175. Titanis ot Asteriae filiam Serv. ad Aen. IV. 511. Perseida ubeodem vocatam Eusluth. ad Od. p. 165 l. 56. Schol. Vulg.