장음표시 사용
321쪽
IV. 184. dicebatur ab indigenis, attribulum snerit in hOnorum sive eius. qui expeditionem duxerat, sive ariliquioris Atlantis, cuius maxime inventis incrementa res Davalis cinperat; hinc autem, cum mons ille coelum attingere videretur, quod montis Esset, paullatim coeptum osse ei tribui. a quo mons dictus. Et vero, si tumulatum sub eo monte
fuisse ducem expeditionis statuamus, Poluit ille mythico sermone dici κάονα Ουραγου ἔχειν et hinc, innixum quasi illi sulcro, coelum ipsum sustinere. Namque mihi quidem pDobabilior ea ratio Oxplicandi fabulam videtur, quam A.
cum Veterum nonnullis statuamus. Atlantis divinam coelestium cognitionem carumque rerum in monte Observationem paullatim ad eum errorem fabulae traductas. Vid.
Cicero T. Q. V. 2. ibique Davis. Versus 517 principium citat Elym. M. p. 164. 27 Ex Procli in Timaeum Commenlario P. 53. 29. sero colligas, vorsum 517 et sequentis principium etiam in Orphicis fuisse-COns. Fr. Orph. XXXV.
v. 518. Dicuntur hic, ut supra v. 275., Hosperides λιγυ- φωνοι sicino caedem ab Euripo in Herc. Fur. V. 394.Wλοωδοὶ et Hipp. v. 743. αοιδοὶ ut inducitur apud Hom rum Circe canens Od. Κ. 221. Mire Goeti lingius exorium o Ligyiam nomine vocabulum si aluit et Hesperides in Ligyiam regione habitasse vult. Alia Pros in suadent supra v. 274 seq. v. 519 addititium censuit Guyotus, nescio, uri offensum mentione manuum At Iantis, cum ipsi montis imago Obvem saretur, qualis descripta est a Virgilio IV. Aen. 247 seqq., in qua probabilitor memoravi caput et humeri, Hori item
manus relerant. Diuiti oti by Cooste
322쪽
v v. 521-615. Narrati liis versibus, mythi summa huc, ni fallor, redit. Disceptabant inter so Dii atque homines Meconae v. 534 seq.). Disceptatum de sacrificiis suisse ex ipso Poeta nostro colligas v. 535-556. . Ex Hygino autem P. A. II. 15. discas, suisse disceptatum de eo, quaeuam
pars victimae Diis, quaenam hominibus cederet. Prometheus, arbiter, ut videtur, olectus, sed clanculum hominibus favens, bovem mactatum sic divisit, ut in altera parte carnes et pinguia viscera, ventro vino tecta, in Pelle reconderet, in altera autem Ossa bovis Poneret, sed super ea
multam arvinam v. 535-540.), cumque Iupiter iniquam partium divisionem argueret tu. 541-544.) quod ea portio,
in qua erant Ossa sub arvitia, longe altera maior videbatur, liberam ei Promotheus optionem dedit, quippe sperans sore, ut Iupiter, optione data, portionem eligeret specie maiorem ac meliorem et egregie sic falleretur, sub adipe nihil inventurus Praetor Ossa sv. 545-548.). Iupiter, tametsi d Ium subesse non ignorabat, maiorem tamen Portionem sibi sumsit, hoc agens, Ut, Promethei fraude patefacta, causam nancisceretur et illum et homines, cum Diis disceptare ausos, puniendi v. 54 551.). Ceterum, ut apparuerunt ossa, confestim dictis iram suam in Prometheum exprom- sit su. 55 554. 557-560.). Porro, tametsi Sortes, ut erant, reliquit, unde mos hominibus ossa Diis adolendi v. 555 seq.), attamen ignem abscondendo fecit, ut nullum homines ex carnibus et extis, quae sortiti erant, capere
vitae fructum possent tu. 561-563. COII. 'Dγ. 50. . Pr metheus autem ignem, ab Iove furatus, in cava ferula, hominibus reddidit v. 56 566. . Iupiter vero hoc bonum statim iis novo malo compensavit. Namque, iubento oo, Vulcatius quidem ex terra et aqua formavit, Pallas autem Pori O adoritavit virginem, ex qua, per Epimethoum inter homines recepta, muliebre genus eXisteret, mullorum D iii od by Corale
323쪽
i is malorum causa sv. 569-611. . At Prometheum ipsum Inpiter iratus, quod secutri consilio et astutia contendisset, validissimis compedibus ad columnam alligavit, eique Sicu sui iam immisit, eius ad comedendum iecur, cuius immortali Datura fiebat, ut quantum die depavisset aqui Ia, laritum n te recresceret v. 612 15. 521-524.). Ab hac peste Prometheum liberavit demum Hercules Thebanus,
permittonio illud Iove in filii sui gratiam, quippe cuius
gloria hoc facto augeretur v. 52-533.). Poenae, Ρrometheo inflictae, locus ab Hesiodo non indie tur; ab Aeschylo in Prometheo Vincto princ. designatur Scythia, sed ab eodem, ut ex Cicemne liquet Τ. Q. II. 10. , in Prometheo Soluto, disertius indicatus fuit Caucasus,
quam traditiovem sermo amplexi sunt recentior . Apud Hesiodum h. l. ad columnam ligatus fuisse traditiir ΡrOm theus, apud Aeschylum ad Petram, sive saxum, et quidem διατοροις et δρας, adacto per Pectus eius Curam, trans EΓ
ratus F m. 65. 67. Cons. Cicero I. c.) quibus indicari videtur, Aeschylum verba Hesiodi v. 522.ὶ φαεσον διοι κίον ελασσας accepisse μέσον Ρrometheumὶ διελασας ίενὶ κιονι. Cons. Apollod. I. VII. I. Sed simplicius est, ut iungamus
μιεσον κιονοι διελία , de quorum tamen sententia Verborum dubitatio esse potest. Docet Scholiasta ad h. l. fuisse, qui accipereut de palo, ad medium in terram adacto, quominus scilicet convelli posset: sed habet idem aliniri explicationem, fuisse ad mediam columnam vinctum Prometheum, quae non dubie verior in universum habenda est, tametsi ipsa quoque varie potest accipi. Mihi, quod in annot. ad h. l. censu it Hemius, suisse vincula ipsa mediae columnae iniecta et circumducta, non salis Deserre videtur vim verbi
διελασας. Imino constringentia Promethei corpus vincula, quo firmius haererent, columnae impacta suimo putem in ditio, ut in sta pendens supplicium lueret Prometheus, quod Di iii rod by Corale
324쪽
idem video postea placuisse H nio, ad Il. o. 15. Pocte comparanti 'Ησιόδου πρὸς κιονι δεδεμένην apud Diog. Laert. VIII. 21. Vincula mediae columnae infixa intelligenda duxit etiam Hermatinus in Censura Goett-
lingianae. Prometheum a saeum Caucaso memorat Cicem T. Q. V. 3. hoc quoque ad divinam in eo coelestium cognitionem referens, quam scilicet, ut explicat Servius ad Virgil. Ecl. VI. 42. in altissinio monte residens, nimia cum et sollicitudine deprehenderat. Cons. Aeschyl. Prom. 457 seqq. Aquilam ad curas reserunt etiam Schol. et Allegor. ad h. l.
Sane, ut figurato sermone cura edere, Seu rodere cor, iecur,
animum dicitur, ita potuit mythico sermone in hac re procura memorari aquila, vel alia quaedam avis de rapacibus, quod in Tityo iactum vult Lucretius III. 1 5 seq. Fluvium Αἰετὸν dictum, Promethei Scytharum regis agros abi dentem, minus probabiliter commenti sunt Hemdorus et Agroetas, veteres historici, teste Scholiasta Apollonii Rhodii ad ΙΙ. 1248. cui sua debet Eudocia p. 346 seq. Cet rum omnes, qui sabulam interpretati sunt, Scythiam Pr metheo patriam tribuerunt, quod, lametsi alienum haud dubie fuit a mento Aeschyli, apud quem Prometheus eo
tanquam in exsilium deducitur, nec fortasse magis congruit cum mente Hesiodi, qui Prometheum induxit, ante Po nam obversantem Μ otiae, nihilominus aliquam veri speciem habet, quatenus Iapetidarum antiquissima sedes fuit subiecta Caucaso ad meridiem regio, unde primum in Pontum ac Scythiam, hinc migrando deinceps in Thraciam, Macedoniam, Thessaliam venerint. Horum hominum in Graeciam advenarum traditiones necessario multa habu runt, unde Scyth Asiana ipsorum Origo agnosceretur, ut proinde Caucasi et Scythiae mentio in rebus Promethei non magis mirationem facere debeat, quam pater ei tribu Diqisti Corale
325쪽
lus Iapetus et munexae cum ipsius mytho traditiones, vetustissimis Asianis similes, do fictis e luto hominibus, domuliere malorum Rute, de diluvio, quod sub Promethei filio mucaliono fuerit. Lapsu autem temporis sactum, ut magis magisque Graecum habitum induerent hae fabulae
et, tum Graeca acciperent personarum nomina, tum et rerum, tanquam in Graecia gestarum, pro vera substitutam mentionem. Itaque habitus ille prisci filius Iapeti
dictus est Prometheus et certasse astutia cum Iove creditus II onae; prima mulier Pandora audiit, eaque mater habita est Pyrrhae Deucalioni nuptae, qui, servati e diluvio, in Thessalia regnaverint. Sed etiam mythis veteribus lapsu temporis accesserunt multa. Sic de Aquila, Promethei iecur comedente, fabulam equidem antiquissimam fuisse puto, multo autem serius adiectam alteram super interfecta illa ab Hercule aquila, cum inter seras, ab Amphitryonis filio Oecisas, etiam aquila fuisset et hanc vulgi vel metarum fabula aquilam interpretata esset Promethei. Sane, quod ab Hesiodo dicitur v. 529 seqq.) in Herculis gratiam permisisse Iupiter, ut peste illa Prometheus liberaretur, hoc aliis dictus est ob aliquod Promethei in se meritum fecisse. Vid. Lucianus D. D. I. Extr. Neque cum Hesiodo Prorsus consentit Apollod. II. V. II. S 12., qui secutus recentiorem videtur Heracleam, ut antiquiorem Hesiodus. Liberati Promethei gloriam ad alium Herculem referebant Caucasi accolao, leste Philostrato V. A. II. 3. v. 521 citant Elym. M. P. II. 34. Draco Stratonic. 12.4. et 64. 9. Choeroboscus apud Behher. p. I 182. Lascaris Gr. Gr. I. III. A. II. f. v. Εd. Ald. Respicit hunc versum, item 523. et infra v. 614 seqq. Scholiasta Apollon. Rhod. II. 1249. Iudico Μuelaollio p. 484. Butimantius GP. Gr. Τ. II. Diuiti su by Coos e
326쪽
P. 398. Codicum, δῆσε δ' exhibentium, recte auctoritatem
vituperat idcirco, quod cum v. 52 i. ad primariam narra tionis continuitatem rodeat oratio, intempestivo illa ex eo enuntiato nexa est, quod secundarium tantum est et Prope adventitium. Id equidem concedere non possum. Voluit Poeta ostendere, omnes Iapeti filios gravem expertos iu Sevim Iovis, Epimetheum recepta ab eo muliere, multorum malorum effectrice, Menoetium, detrudento eum in Erebum fuImine, Atlantem; necessitate imposita coelum su tinendi, Promethoum vinculorum et aquilae supplicio. Itaque commode Post v. 520. ταπτην γαρ οἱ μοιρα κ. ' λ.
subiicitur δησε δ' ιαλυκτοπών σι Προμή gag π., neque sit ita
reditus ad superiorem de muliere, ab Epimetheo receptis, narrationem, sed, post memorata huius Menoetiique et Atlantis fata, subiicitur de Prometheo narratio. - Ceterum male in Varr. Lecti. Buttmannum inter eos recensui, qui Versus quosdam excidisse putarenti Statuit ille, admissa Draconis scriptura Δεσαμ αλυκτ., omnem dictionis molestiam tolli. Video etiam Metti ingium in altera Editione sententiam de versibus, qui exciderint, vel reponendo iuv. 520. σφισι pro οἱ in v. 521. δῆσας M. pro δῆσε δ' ἁλ. in priore Editione ab se proditam, haud repetendam du-Xisse, obsequentem sic Hormatino, prorsus improbauit Grammaticorum δεσας. v. 532. ταυτ' αρα α μενος τιμια ἀριδείκετον υἷον Omnes inde a Basileensi Interpretes ταύτ' ob id reddiderunt, quasi positum sit pro δία ταυτα. Recte autem Ilueuellius p. 90.
hanc fuisse non Epicorum ait, sed Atticorum consuetudinem. Videtur ipso ταυτα iungendum ceusuisse cum τιμμ,
ut α λενος deinde pariter atque illud ad αριδείMτον υἷον
Pertineat. Reddit scilicet: tantum gnato Iviter tribtiit honorem, plurimi illum aestimans. Malim equidem: pietare in Diqitigoo by Corale
327쪽
illum ductus. Cum enim α μαι proprie reverentiam ex Pietate notet svid. ex gr. II. A. 21. Od. I. 200.), quidni possit etiam ad pietatem seu voluntatem in filium paternam revocari Τ Cous. citatus a Miletetellio locus Q. Smysenaei Ρaralip. I. 189. v. 534 seqq. Dicta Memno antiquitus, quae postea Sicyon, testibus Strabone VIII. p. 382. Stephano Byg. v. Σικυ-. Milol. Pindari ad Nem. III. 123. Cum autem haec inter antiquissimas fuerit urbes Graeciae, veterique tum regno, tum Deorum cultu prae ceteris inclyta vid. Pausam ΙΙ. 5 seqq. Callim in D. apud Sclaol. Pind. l. c. , mirum haud potest videri, quod antiquae samae res, ad cultum Deorum pertinens, Sicyone gesta perhibetur. Quin et vero simile videri debet, reapse aliquando actum fuisse Sicyone de T ligione Graeciae constituenda, ut, cum antea Graecorum populi alios alii Deos coluissent, desiniretur, qui Dii iam communiter ab omnibus Graecis colerentur, item, quo Pintissimum nomine singuli et quibus honoribus. Fuerit hic κλῆρος o 3λυθευόμενος εν Σικυωνι, quem dicit Heraclides Alleg. c. 41., unde sua hausit Scliol. Ven. ad Il. o. 18. Nam potuerunt melarum sermove dici Dii sortiti esse honores, qui tunc iis certi ab hominibus, aliis alii, constituti sunt. Fuerunt inter hos haud dubie sacrificia, tum alia,
tum in primis victimarum, qualia non semper in usu fuisse constat, et de quibus disceptatio esse Potuit, Dum omnino, vel quatenus essent iacienda Diis, cum quidam totas iis ad Olerent hostias, alii partes earum sibi ipsis reservarent. Praeseretidum visum est posterius, ea partium distributione facta, ut nisi maior, certe melior pars cederet hominibus. Huius autem callidi commodique hominibus inventi gloria amplior visa est, quam ut homini tribueretur, cumque nori posset de more tribui Minervae, quippe quae ipsa una esset Diuit Corale
328쪽
de Diis, quibus offerenda erant sacrificia, Τilanis Promethei providae faventique hominibus solertiae ritum ita partiendi victimas acceptum reserendum esse duxerunt. Scitoliastarem, quae hic narratur, gestam dicit μετα τὸν πολε λον, hoc est, Post bellum, quo Iupiter Titanas vicerat, idque et ego putem ex Hesiodi narratione posse colligi, sicut etiam hoc, quod disertius traditur in Aeschyli Prom. v. 199 Seqq., Ρ metheum, futuri eventus providum, Iovis potius, quam Titanum, sequi maluisse partes. Itaque causa intelligitur, cur in disceptatione Moconao Iupiter arbitrum esse voluerit Prometheum, in quem iram concepit demurn obdolosam victimae partitionem et magis deindo ob surre-Ptum ignem. - Pm Uno magno bove, quem Hesiodus v. 537. memorat, Hyginus P. A. II. 15. Premetheum duos
immolantem iacit, quorum cum iocinora primum in ara Posuissot, reliquam Carnem ex utroque tauro, in unum Compositam, corio bubulo lexerit, collocatis ab altera Parte eorundem ossibus, reliqua pelle contectis. In uno bove acquiescit Milol. ad Arach. Ρ m. v. 11., ceterum reserens, id egisse Promethoum, ut Iovi ossa, ceteris Diis Carnes cederent. Vult autem Lucianus in Prom. c. 3. ,
illam carnium portionem Prometheum sibi ipsi desti-
v. 534 supposititium censuit Guyetus, causa iudicii non reddita, quae neque idonea inveniri potest. Cons. Mue tetuli. P. l00.
Inter hunc versum et sequentem aliquando Versum unum alterumve suisse intorsertos, quorum sententiam augurari
liceat o verbis θνητος εων in Cod. Scholiorum Cantab. Ed. Bas. p. 258. , Vereor, ut recte colligat Muetκell. p. 485 seq. Mihi vorba illa non videntur esse lemma; sed a Scitoliasia, Christiano homine, scriptum fuisse: καὶ γαρ ἡριον ο αν-
329쪽
θρυσος ομοια ποιησαι τω θεω, θνητος cἴν, qui luis a ravate nexa sint θνητος γαρ θεοe o ἄνθρωπος. v. 535 cuin principio sequentis citat Milol. ad Pind.Νem. IX. 123. , unde etiam confirmatur εκρινοντο, quod iumendo Cubare tomere suspicatus ost Wolfius. Cons. Hyginus i. c. Posteriorem versus Partem, qua cum Diis disceptasse
θνητοὶ ἄνθρωποι dicuntur, IIVnius Comment. ad ΗOm. T. VII. p. 38. statuit interpolationi deberi, cum aliud praedicatum Deorum subiectum esset, ut antea v. 111. οι τ' εκτων εγενοντο θεοὶ, δωτηρες λαων' Vsὶς τ' αφενος δα ταντο και ρος τιμιας διέλοντο et v. 882. επὰ μακαρες θεοὶ - Tm - νεσσι δε τι λα- κρίναντο βινφι, quippe eo Seliolia ad h. I. ducere et Scirol. Pind. l. c. Sed, cum inter Deorum honores τιμας) in primis sacrificia censeantur, eaque OS rantur ab hominibus, recto utique memorantur hic θνητοὶ ανθρπτοι. Cons. infra v. 552. 556. V. 536. Mecones mentionem in Theogonia factam ab Ilosiodo testatur Eustathius ad Il. p. 191. Προφρονι θυμω i. e. animo in id infento, ut Io rem fallere . Cons. ' γ. 665. v. 537. εξαπαφίσκων accipe stillene studens obversum ira Da 557. v. 538. 540. τω ψεν - τω δ' i. o. hie - illic, ut ostαι eo loco, tibi.
v. 539. diversa sunt ρινὸς et γαστηρ βοεία. In illo collecta, hoc adoperia erant Pinguia viscera et Carnes. Diqiti do by Gorale
330쪽
v. 540. ὀστέα λευκα β. λ ἔ. τ. ex hoc versu et verba αργέτι μαω ex sequente citantur a Clem. Alex. Si m.
v. 541. εὐθετίσας i. e. tam scite dispositis omnibus, ut ossa penitus laterent sub arvina. λυψλας αργέτι δημω ox h. I. citat Lucian. in Prona. c. 3. Rispicit idem locum D. D. 1. de Merc. Cond. c. 26. et Ad eum, qui dixit: Prom. es in verb. c. 7. Cons. Proesus ad ' γ. v. 48. v. 549. Liberam Iovi optionem permittendo voluit Prometheus etiam de se querendi iacultatem ei praeripere, qui sane fraudem eam ultus non est, sed demuiri ob ignis sumtum poenas de Prometheo sumsit. v. 55l. In γνω ρ, ουδ' ἡ γνοίησε δολον non otiosa est tautologia. Valet enim: novit, neque, ut Prometheus speraverat, ignoravit. At vero illud non pro divina cogitationes isse Iovem, sed se decipi passum a Prometheo, tradit Hyginus l. C. vv. 556 seq. suspectos habuit Hemius, quod ossa victimarum in aris concremata usquam fuisse, legem se non meminisset. Invalidum hoc argumentum merito insectatus
est I. H. Vossius Epp. Mythol. II. p. 308. Locum, ut II siodi, citat Clem. Alex. Sti m. VII. p. 304., tum et ea ex Pherecrate, Menandro aliisque poetis adfert, undo certo colligas, omnino Diis concremata fuisse ossa, quao ασαρκα adeo suisse dicit incertus poeta apud Clem. d. l. Porphyr. de Abstin. II. S 58. Cyrili. adv. Iulianum IX. p. 306. Nec temere est, quod μηρία Grammatici τὰ μηριαια οστα, vel τὰ εκ των μιηρων εξαιρουμιενα καὶ ἱεροθυτουριενα οστα in-