장음표시 사용
331쪽
terpretati sunt. Vid. Apollon. in Lex. ad v. ubi etiam huius loci memor suit in Hesychius et E m. M. iii V. Paraphr. et Schol. ad Hom. Il. A. 460 et 464. Ed. Wamenb. Gu Lot Pausanias Ι. 24. VIII. 38. v. 562 seqq. Hyginus i. c. sistiter, inquit, cum Iactum
rescisset, animo permoto, mortalibus eriPuit ignem, ne Pro methei gratia plus moriam potestate malenet, neMe Carnis usus utilis hominibus Oideretur, cum coqui non Posset. Ipse H
siodus Eo. v. 52. dicit Iovem κρυφα πυρ, unde explicandum h. I. Ουκ εδίδου, ne Dit iis usum, quem antea habuerant. Certe probabilius sic fingitur, cum ros acta dicatur Meconae, nisi contendas, hoc nomine significari non
urbem, pridem ab hominibus conditam, sed locum, ubi postea urbs suit. Alia res est in traditione apud Apollod. I. VII. pr. , qua sertur Prometheus fictis ab so hominibus subductum coelo ignem dedisse. Sed ortus fabulae rop lendus mihi non dubie videtur ab antiqua traditione de recepto igne, quam hostili invasione subito sedibus Oxturbati et hinc in deserta profugi, vel huiusmodi calamitate
aliqua, prisci homines, Graecorum προονοι, amiserant, quemque vel ipsorum aliquis solerti invento, vel advena ipsis restituit. Namque advena fuisse Phoroneus videtur, quom inventorem ignis Argivi, non Prometheum ferebant, tosio Pausania II. 29. , quamquam huic traditioni sotis fuisse idem test, atque Hesiodeae, ut significata res eadem, nec nisi in edendo inventoris nomine variatum sit. Attamen mihi vero similius videtur, divorsos Populos, sed pari fato, quo dam a cultiore hominum vita segregatos, diverso tempore ac modo ignis usum recuperasse, reique huius memoriam servasso. Plinio toste VII. 56. ignem ex silico Pyrodos Cilix invenisse perhibebatur scons. Virgil. I. G. 135. , eundem adservare in serula Prometheus. Diuili od by Corale
332쪽
Est serula ναρθηξὶ arbor ex earum genere, quae Corticis Ioeo lignum sorinsecus habent, ligni autem loco furagosam intus medullam, ut sambuci. Vid. Plinius XIII. 22. S. 42. In hanc serulae medullam ναρθῆκος νεατην dixit Nicander Alox. 272.) exceptum ignem Prometheus in terras detulit, furatus Δίος παρα μιχτιοεντος, ut diserte dicitur
Eργ. V. 5 I. Η secutus, ignem aetherea domo subductum
dixit Horat. I. Od. III. 29., Ουρρινιον καὶ αἰθερ ἰὸν πυρ etiam Apollonius, Atheniensis Rhetor, apud Philostratum, Vit. Soph. II. XX. S 3. Sod fuere antiquitus, qui coelestis ignis
genus accuratius etiam definirent, secundum quos Servius ad Virg. Ecl. VI. 42. Promethoum ignem furatum dicit, adhibita ferula ad rotam Solis; et hanc, ni fallor, traditionem respexit Heraclides Alleg. p. 488. , speculis Bla neis contra Solem positis ignem collegisse tradens Prometheum: qualem sane modum sacri ignis reparandi Peruatiis frequentatum fuisse constat: nec potuit, nisi talis ignis vel de fulgurito accensus, Iovi surreptus dici. Reiicienda igitur ratio Diodori Siculi V. 67., Prometheum inveritorem fuisse dicentis τοὐν πυρείων, hoc est, instrumentorum eligno, vel lapide, quorum attritu vel collisione ignis excitatur. Vid. Wesset . ad Diod. l. c. Ρromethei furtum L mnium memorans, Cicero T. Q. II. s. significare videtur, ignem ex ossicina Vulcani Lemnia subductum. Fortasse sic Aeschylus tradiderat in Prometheo vel Soluto, vel
Πυρφόρω, seu Πυρκαεῖ Platoni quidem in Protagora sΤ. I.
P. 321. D. E.) dicitur Prometheus, ex intrata clam Mi- Nervae Vulcanique communi sed coelesti, ut videtur) om-cina furatus τρο ἔμιπυρον τενην utriusque, hominibus tradidisse, qui locus collatus cum altero in Philebo Τ. II. p. 16. C.) docet, qua Inaxime re Plato Promethei in homines beneficium censuerit. Praeiverat iam Aeschylus
Prom. Vinct. 109 seqq. Nαρθηκοπ ρωτὸν δὲ θηρωμαι πυρος
333쪽
φηνε και μέγας πορος. Postremum hoc magis, ni fallor. Hesiodus universo spectavit, quam eximio artes Per i emeXercenda . Longius, ut a poetae mente, sic a Vero, quod
fabulae subest, recedunt, qui Promethei ignem philos Phiae Iumen interpretantur, ut Theophrastus apud Schol. Apollon. Rhod. ΙΙ. 1248. - Ferulam iactasse sertur P
metheus, ne spirituo interclustis Maporis exstingueret in an
Stia lumen. Itaque in certatione ludorum cursoribus ad Promethei aram in Academia Athenis) instituerunt, eae Promethei consuetudine, ut currerent, lampadem iactantes. Vid. Hyginus I. c. coli. Pausania I. 30. Alia Poemethei quasi monumenta ostendebantur a Panopensibus, teste Pausania X. 4. Exstaro etiam apud se contendebant tum optantii,
tum Argivi; sed hi quidem minus, quam illi, probabiliter, iudice eodem Pausania II. 19. Certe mythus de Pr metheo Hellenicam habuit originem, non Argivam. Ceterum, Cum tam celebris Promethei apud Graecos fama su rit, mirum est, nullam cius mentionem apud Homerum fieri. v. 565 seqq. Iocli fuero a Cyrillo Alex. adv. Iulian. III. p. 75. C., cxponente hinc Darrationem de P mothei surio, deque formata a Vulcano, ornata a Pallade Pandora. v. 570 seqq. Cum essent, recepto igne, homines magnum ad vitam adepti commodum, Iupiter illud statim iis compensare voluit damno, vitae hominum addita muliere. Itaque, iubente eo, de luto facta est primu mulier Pandora, quam recepit Epimetheus supra v. 5l3. 'Eργ. 83 seqq.) cuiusque scaevitale factum est, ut mala et morbi super terram spargerentur fEργ. 04 seqq. . Repelit Iloynius ad Il. Σ. 439. Pandorae sobulam a prisco Sermone. Diuili od by Coosli
334쪽
iu quo ea, in quibus ars moturn corporis, incessum et actum expresserat, se movere, incedere, agere narrabantur.
Itaque sabulae landum posuit in simulacro pulcherrime ex argilla iacto. Immo manifesta, ni fallor, lite apparent servatarum ab Iapetidis Hellenibus Asianarum antiquioris aevi traditionum indicia. Notandum autem in iis propagandis narrationibus variatum inter illos fuisse. Namque alii de luto fictos homines a Prometheo dixerunt Nid. Apollod. I. VII. pr. Pausan. X. 4.); ac nescio, an haec, vulgo magis recepta, etiam antiquior fuerit traditio, a qua disce sum sit deinceps, postquam Iupiter πατὴρ ανδρων τε θεων τε
coeptus est haberi: neque enim cum hac opinione congruebat, ut Prometheus homines sormasse diceretur. Itaque nullius hominum geueris auctor Prometheus editur in II si eis Eργ. 108 seqq. . sed aurei et argentei Cronus et Dii cum illo, aerei atque insecutorum Iupiter, quo iubente etiam ficta e luto perhibetur mulier, ita tamen, ut huius
historia arcto nexu cum rebus Promethei coniuncta et my-ihi de illo pars Sit. v. 571 respicit Eustath. ad Il. p. 1151. 30. Memoratur ex h. v. ' φουσις a Cyrillo I. c. Iu γαης συμ. πλωσε v. 571. Pendet genitivus ab intelligenda praepositione εκ,
quam addit poeta EO. 70. Iusserat autem Iupiter Vulcanum γαιαν υδει Φυρειν, terram aqua diluere, miscere. Vid. ibid. 61. v v. 573-577, teste Scholiasta Parisino ad h. l. , ἡθετο τo, quod a Dea Pallade mulierem Ornari indecorum videretur. Sed, IOvo iubente, id factum a Minerva, et per so intelligitur, et manifestius indicatur Eργ. 63. Praetor cinctum autem ornatumque alia Pandorae dona Minervam tribuisso docent ibi v v. 64. 72. 76. ΤuDν ibi quoque Venoris iv. 65 Di iii od by Cooste
335쪽
seq. , Mercurii v. 67 s . 77 seq. , Gratiarum, Suadae, Horarum vv. 73-75.), collata in Paridoram dona memorantur, nomenque illud ei datum dicitur sv. 80 seqq.) quod omnes Dii dona in eam contulissent, cuius hic nominis ac rei mentio non sit. Rursus hic uberior est poeta in descriptione factae illi a Vulcano coronae v. 578 seqq.). v. 574 citat Εtym. M. P. 137. 40. v. 575 seq. uncinis inclusere Wolf. Gaiss. Dind., alterius
recensionis esse censuit IIermaianus. Non temere autem Goett- lingius: DPoeta, Pandoram ut sponsam descripturas, addidit quaedam, quae nobis quidem nimia videri possint, non a sunt tamen amoribus institutisque antiquitatis. Sic II. Hom. in Ven. altero v. 7. narratur: κρατι δ' επ' αθρωατορ στεψα μες κτον εθηκαν et v. 18. eadem Venus dicitur ιοσπεφανος. Στεφανην dici ornamentum ex aere vel auro, diversum a στεφανω, serto e frondibus vel noribus, apparebit conserui
libus Homerica Il. Η. 12. Κ. 30. A. 96. v. 582 citat. Elym. Gild. p. 33l. Κνωδαλα dicuntur quaevis belluae. Vid. Od. p. 317. ibique Scholia. Mihi κνωδαλον et κινωπετον, pro quo dicitur
etiam κνων, communem habere originem videntur in verbo κινοω, cui cognatum κινω mo eo. v. 585 seqq. Iupiter ornatam, ut iusserat, Pandoram eduxit in conventum Deorum, atque hominum, talem scilicet, qualem et antea habuerant M Onae. Quod autem exceptam ab Epimethoo mulierem supra V. 513. missamque ad eum ab Iove 'Eργ. v. 83 seqq. mota tradidit, arguere videtur, eas suisso in illo Conventu partes Epimothei, quae in priore suerant Promethei, ita ut sutura hominum con- Diqiti do by Gorale
336쪽
ditio similiter a consilio et optione penderet eius, qui quasi Pareonus vel proxeneta esset hominum. Itaque fecit illo recipiendo multorem, ut hominibus Postea semper cum mulieribus vivendum emet. καλὸν κακον ex h. l. repetiit Cyrillus I. c. Pindari Pylli. II. 73. καλὸν πηρωε hoc Hesiodeo illustratur ab eius Scholiasta. v v. 590-612 uncinis inclusit Wolfius, sed Priora duntaxat pro Hesiodeis agnovit Pausanias I. 24. . scribens, Hesiodum et alios ti adere, Pandoram primam seminam fuisse. Cons. et Cyrillus I. c. Statuebat Hemius, locum esse truncatum, aliis omissis, aliis insertis.
v. 590. 'ta της γαρ γένος εστὶ γυναίκων θουτερα-
Θεαὶ θηλ εραι, ut Homero dicuntur Od. Θ. 324. , item Nymphae complures, suerunt ante Pandoram, sed γυναροκων θηλυτεραων mulierum prima, secundum Hesiodum, Paridora fuit. Itaque, si memorata Eργ. 145. in argentea aetate mater γυνὴ fuisse censeatur, statuendum erit, illa aetate antiquiorem fuisse Pandoram. Sed Apollod. Ι. VII. 2. aequalem hanc aeneo generi facit, firmarique haec traditio videtur eo, quod Pandorae nepos perhibetur Hellent vid. Apollod. ibid. coli. fr. Hesiodi apud Schol. Apollou. Rhod. III. 1086.), qui sine dubio quartae sive heroicae adscribendus est aetati. Vid. Ἐργ. 156 seqq. ibique Schol.
Itaque in aetate secunda sive argentea seminas suisse statuas diversae a mulieribus et praestantioris naturae. Natum Εκ
λελιῶν EO. v. 145. sive e Nymphis, sive e fraxinis, te
lium sive aeneam hominum genus sine mulieribus ut exstare, ita propagari potuit, ac nescio an finem accepisse censendum sit, cum ex inducto in terras muliebri genero Novum quoque nasci hominam genus coepisset. Secundum haec ανθρωποι v. 535. et 585. intelligendi erunt aenei ge-Diuiti su by Coos e
337쪽
COMMEATARII Alieris homines. Certiora, ni fallor, super his teueremus, si γυνακων καταλογοι adhuc lutegri exstarent, in quorum primo de Pandorae posteris actum fuit.
v v. 591-593 citat Stobaeus LXXI. p. 433. Dicta ibita uis cum affectu a poeta, candidi homine ingenii, credere utique nos cogunt, aetate eius haud bene vulgo moratas suisse in Graecia mulieres, praesertim cum repetitae similes poste rum metarum querelae secutis Graeciae seculis eandem fuisse labem doceant. Scilicet ibi tenera puellarum aetate non id agebatur vulgo, ut formarentur utiles maritis vitae Consortes, quae Paupertatem cum iis tolerare, eamque opere et consilio levare possent, sed instituebantur sere ad ignaviam et luxum. Itaque nuptae P lea erant οὐλομυ 1ς ποιης Ου συμφοροι, αλλοι κοροιο ad luxum facientes, non ad Paustertatem comites. Cons. ' Eργ. 302. 782. v v. 594-599 comparantur ignavae et sumtuosae uXOP cum fucis, apum depascentibus laborem, ut comparatur homo ignavus cum sucis Eργ. 303 seqq. - Ξυνηονες εργων κακων, ἀργαλεων v. 595. 60 l. sunt, qui, quae Cum malis
operibus versantur, eaque at Ierunt secum. A ιμι est
ξυνέων, Ion. ξυνηων, Dor. ξυναων. Apud Pindar. Pytii. III.
84. ἐλκέων ξυνάονες sunt habentes pulvera, Pleni pulseribus. v. 594 cilat Sehol. Theocr. Id. I. 107. v. 602 seqq. Hominibus αντ' ἀγαloco, pro commodo redditi ipsis a Prometheo ignis, Iupiter inducto in terris novo
hoc muliebri genere, unde iam lilieri quaOrondi fiunt, Dori modo hoc repondit malum, quod ex mala atque sumtu uia XOre vir experitur, sed etiam altorum, quod patitur ille ος κε γαμον φρυγων κ . τ. λ. V. 603 wqq. qui, nutiaS mΟ-Diuiti do by Go le
338쪽
lestumque rem muliebrem fugiens, uxorem ducere noluerit et ad senectutem Menerat miseram τει γηροκόιάοιο, quia neminem habet, qui, necessitudine ductus, ipsum curet f-atque senem. 'O δ' ου βιοτρυ επιδευης κ. τ. λ. Vioit autem ille coelebs haud indigens mictus, quippe immunis a Decessitate alendae coniugis, seu moriens bonti stia relinquit, non liberis , quos nullos habet, sed χ γρυπτως, remotis co alis, ii reditatem χηρου, orbi, nanciscentibus. Cons. Homerus II. E. 153. ω δ' αυτε γαμου κ. T. λ. Gi Ῥero coniugii sors Dbvenerit, ei, si uXOrem nactus est probaur et modestam, pel
sic tamen PerPetuo malum cum bono certat sv. 607 seqq. . Ille autem, qui in uxorem inciderit de molestiori genere mulierum), viseit per Petuum habens animo dolorem, estque eius
insanabiist hoc malum sv. 610 12.). V. 605. ντει γηροκομ.οιο male redditum in Graeviana
caret, quae senectutem sopeat. Melius Basil. Interpres, in Penuria eius, quae senectutem fas eat, tametsi γηροκομος non ad uxorem, sed ad filium, eX ea natum, referendum erat, ut bene vidit L. Bariaeus, cui, secundum Apollon.
Orpheum do Lapid. 76. Muet2eIlio autem P. 66., ut sententia recte procedat, requiri verbum videtur fria. Largior equidem Viro Doctissimo, non esse magni momenti, quod χητέω a nullo scriptore suit usurpatum, Cum, ne eXstare Potuerit, nulla analogia prohibeat: sed non necessariam duco correctionem; modo coelibis γηρας a poeta dictum oenseas oλοον χητει γηροκηλοιο, hoc ipso, quod non habet illud γηρας γηροκομον. Neque sic causam eme Video, cur alteram sequamur, a MuciZellio propositam , emendationis viam, ut vides iret statuamus post verba χητει γηρο
κηλοιο nonnullorum versuum iacturam nos fecisse, quibus Diuiti oti by Cooste
339쪽
COMMENTA Rivssortem sonum coelibum infelicem poeta ampliore descriptione illustraverit. v. 609. arar' αιωνος perpetuo. Cons. Welsten. ad LUC. I. 70. v. 611 seq. Rulinhenius Εp. Crit. I. p. 55., Ossensus lautologia στοεσσιν, θυμῶ, κρώίη, totum versum 61 2 a Inagistello prioribus adsulum censuit. Goetilingius in priori Editione servari posse versum statuit, si scribatur καὶ κρα δίη και θυμω ανηκεστον κακον ε'. Hermannus in Censura Goetilingianae nequo inducendum neque corrigendum Ve sum ait, si modo καὶ κραδίη ut dativos accipias. Hinc Goeltling. in altera Ed. verba illa cum αλίαπτον coniungenda esse dicit. Mihi cum Mueigellio p. 116. videtur, potuisse auctorem eam sibi permittere tautologiam, qNOVehementius animum, mentemquo malo cruciari significaret, praesertim cum notio vocabulorum ab hac coniunctione
minime abhorreat, sintque plura istiust nodi tautologiae etiam in Homero exempla. Vide cili. a Mueigellio m. Δ.548 seq. Hermania. ad Η. tu Cev. 361. V. 613 seqq. Causae nihil est, cur cum Η nio WolfiO-que Putemus, ex superioribus excidisse nonnulla, quibus responderent haec, quasi pro epiphonemate subiecta. Ex filo infelico Promethei doli, furtique, quod ad homines attinet, evoratu, commode subiicit poeta: ώς ουκ ε αὸς κ. T. λ. quod firmat sequentibus Ουδε γαρ κ. T. λ. Scilicet, cum Promethei benigna in homines consilia id sp et assent, ut, decepto Iove, multa bona largiretur hominibus, nequo decipere ille Iovein potuit et, humano generi tribula ab se bona inultis ab Iove compensata vidit malis.
Sed nec sibi ipsi quidquam in sua repperit solertia, quo
340쪽
gravem Iovis iram, atque hinc iniecta sibi vincula effugeret. Pro et παρελθειν v. 613. decipiendi significatioue Cons. II. A. 132. E. 217. Od. N. 291. in EO. v. 105. est ἐξαλέασθαι, ad quod propius accedit sequens Dictus v. 614. Prometheus aeκακητα Perpetuo epitheto, ut postea Mercurius, vid. Hom. Il. Π. 185. Od. Ω. 10.) ob
benignam eius in homines naturam. Prometheo in Graecorum religione quasi successit Mercurius, a cuius Cren
mine et cultu mons in Arcadia dictus 'AMAηπιος. Cultum ibi Prometheum perperam tradit Scliol. ad h. I. Por- peram etiam Eratosthenes et alii ab eius montis et in illo oppidi, vel Aeaci, qui id condiderat, nomine αγιαιν1D1ὲ dictum volvore Mercurium. Vid. Schol. ad Od. n. 10. Strabo VII. p. 299. Pausan. VIII. 3 et 36. v v. 617 819. Priori carminis parte poetam maxime quidem in recensendis Coeli Terraeque liberis eorumque nuptiis et posteris, seu Theogonia proprie sic dicta, sed subinde etiam in eorundem exponendis in bus fatisque versatum vidimus. Sic Iapeti Clymenesque et natae inde Pr lis mentio occasionem ei dedit Iongiorem adiiciendi narrationem de Prometheo, non alienam tamen a consilio, quod item maxime secutum videas Hesiodum, declarandi, qu modo Iupiter, superatis aemulis, regnum sibi Coeli stabili- verit. Iam, finita narratione ea, propositi tenax enarrat, quid memoratis ab se supra v. 147 seqq. Centimanis Vranidis factum sit, ut item exposuerat de Cyclopibus v. 50 1 seqq., cum in Centimanis pariter ac Cyclopibus maximum Iovi fuerit ad victoriam de Titanibus obtinendam adiu
Centimanos vinxisse dicitur pater sv. 617. , qui vix alius hic ilitelligi potest, quam Vrainus sciris supra v. 155.).