장음표시 사용
281쪽
Musis bovem immolasso dicitur. Sed id quidem non credo, quoniam ille ne Apollini quidem Delio ho
stiam immolare Voluit, ne aram Sanguine adspergeret. XXXVII. Ad rem autem ut redeam , iudicium hoc omnium mortalium est, fortunam a deo petendam a se ipso sumendam esse sapientiam. Quamvis licet
Menti delubra, et Virtuti, et Fidei consecremus; tamen haec in nobis ipsis sita videmus: Spei, Salutis, Opis, Victoriae facultas a diis expetenda est. J Improborum igitur prosperitates secundaeque res redarguunt ut Diogenes dicebat vim omnem deorum ac Potestatem. At nonnunquam honos exitus habent boni. Eos quidem arripimus, attribuimusque sine ulla ratione diis immortalibus. At Diagoras, quum Samo
θογιωου ut eouου ἡ υποτεBoυσα ι Toxoυγαται ταῖς περιεχου Q. id est quum reperisset, latus subieelum triangulo rectangulo laniumdem valere, quantum ambientia . seu continetilia. Latia. - Ηuiusee famae meminit ei. iam Laeelius I, 25. At hune bovem σταmγου , e farina coniferum , fuissev σὲ v ω αν pie στερα , si fides sil adhibenda Porphyrio, vil. Pythag. 3 36.
Nonnulli tamen eum hae de eausa adistetομgηυ θυσαt tradiderunt. Vide Athenaeum lib. X, p. 4 8. et D Ogenem Laertium lib. VIII, s 42. Plura Uelerum Ioea suppeditabit vade. Iunius , Anim. lib. V. eap. s. DA . estisis Moom immoliri dieitis. Planesie noster G. Ad rem quod attinet, Da visiani adde hoe i Sponium in Mi-Mall. Λntiqq. p. 46, hine explieasse caput bovis, sub clava, quam Melpomene gestat, inseulpium in urna sepulelitati Balberinorum, quae eadem reliquas quoque musas exhibet, dissetiliente lamen IV inhelmatino de Allegoria in operit . vornae. Tol. II, p. 6 7 seq. ed. nov. Dresd. Ca. s) Da vis. e eod. Reg. et Cautabr.
se habuit, ut retulit dio,ier; sed Pythagoras Apollini, Delii aram, velut
inviolatam, adoravit, quod in ea nullum saer siearetur animal. Censori
nus de Die Natali e,p. 2 a Deli ad
Apollinis Geni oris aram, in Timaeus 'metor est, nemo hostiam eri it. Adi
sua esse. Annon vero spes tam ἱn no
his sita est, quam fides p Cue igitur haee vox eum iis eoniungatur, quae non in nobis institit, sed e diis eve
282쪽
LiBER TERTIUS, CAP. 279thraciam venisset, aΘεος ille qui dicitur, at quo ei quidam amicus, α Τu, qui deos putas humana negligere , nonne animadvertis, ex tot tabulis pictis , quam multi votis vim tempestatis effugerint, in portumque salvi pervenerint 2 D Ita sit,i inquit: illi enim ιnusquam picti sunt, qui naufragia secerunt, in marique perierunt. Idemque , quum ei naviganti vo-ctores , adversa tempestate timidi et perterriti, dicerent, non iniuria sibi illud β accidere, qui illum in
eamdem navim recepissent, ostendit eis in eodem cursu multas alias laborantes; qu nesivitque, nulII etiam in iis navibus Diagoram vehi crederent. β
ω-a sunt 3 Loeus est, opinor, cor-Tuplus, quem sic restituo, loco vocis spei mutato i Q mohrem licia mentidetalea, et Distati, et fidei et spei eouaecremtis; ramen hiare in nobis ipsis sua indemvir saltilis, opis, Dietoriae s--tins a diis er et miti est. Nee alior Cotta antea loculus erat in eap. 24. Atit enim in nohismetipsis institit, tit mens, in sides, in spes, tia uirtus, ureo mordiar vitie optoniae notis sunt, ut L nos, in solvis, ut Dictoria r ubi spes
ut in ea, quam prae me sero , leaetione eum mente, fri, et inriti e
2) De his Iis pialia eorum , qui servati essorit e perieulis, ost Plutar-ehi loeus de Mario, qui praeler spem ex hostItim manibus evaserat, in eius ii as 428, Ε Franeos Quam in rem plura eonges,it doctissimus Paei aud; in Monumenti. Peloponn. II, p. 3 67 seq. Dee nostri loci oblitus. Ca. Volivae tabulae mentio est apud Ho.ralium , arm. I, 5, et Ara. POE . I, 2 s. WTH.
nonnunquam enim diserimen inter fet a initiat. adeo tenue es , ut Leillime ivpothetae indoeii deeipiantur.
Dune errorem ex Ernestina transcri. p,erunt Editores Parisienses recenisitores. Nonnulla huiusce sphas malis specimina in pagella quadam Plinii
iunioris Ed; i. Paris. novist. meminime iam notavisse, quum illum Seri- plorem prae manibus haberem. T) 4) Ilii oti em eod. Reg. a prima manu, quod frustra eommodius viis sum Davisio.
283쪽
XXXVIII. Sic eni in se res habet, ut ad prosperam adversamve fortunam, qualis sis, aut quemadmodum vixeris, nihil intersit. Non animadvertunt, inquit, omnia dii: ne reges quidem. Quid est simile 3 alleges enim si scientes praetermittunt, magna culpa est. At deo ne excusatio quidem est inscientiae. Quein vos praeclare defenditis, quum dicitis, eam vi in deo Tum esse, ut, etiam Si quis morte poenas scole Pis EDfugerit, expetantur eae Poenae a liberis, a nepotibus, a posteris. O in iram aequitatem deor mi Ferre ine illa civitas latorem istiusmodi Iegis, ut condemnare tu Psilius, aut nepos, si pater aut avus deliquisset ΤQuinam a Tantalidarum internecioni modus Paretur ' aut quaenam umquam ob mortom M tili εPoenis luendis datitur satias 5 supplici p
trum poetae Stoicos depravarint, an Stoici poetis dederint auctoritatem, non facile dixerim: portenta enim , et flagitia ab utrisque dicuntur. 6 Neque eni in quem Hipponactis iambus laeserat, aut qui erat Archilochi versu vulneratus, a deo immissum dolorem,
plane ad Diagoram referri potest, ut qui Eleusinia vulgasse dieius esset Ad illa autem Nolatii Mii,eheri et ius inmode adhibuit Euripid. Eleete. 334. et Callimachi II. Cer. 4 8. Ca. Ilaee dieuntur tamquam a Stoi- eis obieeta. quod signifieat vitam ver-hum anqiae, quo saepe uluntur Grae- ei et Latini, quum alium t Mentem inducunt. Argumentum autem ipsum a Stoieci supra erat allatum Il. 66sin. WTH.
ri he. a) IIo, Attii uersieulos esse testatue charisius Insi. C raium. I, p. 70, unde P. Nantilius alierum versum hoe modo edidit.
I) Iia Nanu . reeio e eod. Mas. i. - Satias, -tis, ponitur pro satietas tmodo autem idem est ae suis. WTH. 6 Vietor. itemque Davis. e eraIι .Lineoln. et Med. Portentia enim ab istisque vi fiagitia diei tuae.
284쪽
non conceptum a se ipso, continebat; nec quum
Aegisti libidinem, aut quum Paridis videmus , u deo
causam requirimus , quum culpae paene vocem nudiamus: nec ego In ultorum Regrorum salutem nonni, Hippocrate potius, quam ab Aesculapio datam iudico; nec Lacedaemoniorum disciplinam dicam umquam ab Apolline potius Spartae , quam a Lycurgo datam. Critolaus, inquam, evertit Corinthum; ΚaPthaginem Hasdrubal. Hi duo illos oculos orae maritimae est oderunt, non iratus aliqui, quem omnino irasci posse negatis , deus. XXXIX. At subvenire certe potuit, et Conservare urbes tantas atque tales. Vos enim ipsi dicere soletis, nihil esse, quod deus non possit esscere, β et quidem sine labore ullo. Vt enim hominum membra nulla
contentione, mente ipsa ac voluntate moveantur; sic numine deorum omnia singi, moveri, mutarique POSSe.
Neque id dicitis superstitiose atque aniliter, sed physica
constantique ratione. Materiam enim rerum, ex qNa ,
ct in qua omnia sint, totam esse flexibilem et commutabilem, ut nihil sit, quod non ex ea quam vi S Subito singi convertique possit; eius autem univerane
4 Critolaus. . . nasdrubad. In;quἰssimum Lallaeissiinumque iudieiuni plane rhetorieum ad veritatem per. vertendam saelum. Nam hi duo Φiri in patria adversus Romanorum vim Aeseudenda ei ves suos, ne Romanis cederent, ineitarunt. Critolaus, Achae crum praetor, etiam reprehenditur a
Pol, bio in Exeerpi. de Logatione eap. 41, p. 8is. De Hasdrubale vide Appianum in Punieis eap. 70. 4 30. Carthago et CorInibus eodem ann. Vrbis 608, anta Christ. 4 46, deletae sunt. Verius Cicero de OIL l b. I, eap. 3 3, ei lib. II, eap. 22, ipsos Romanos saeti auelorea facit. Uxetet. 2 sie eod. Glog. Vulgo alicui.
3 lia IIEIndors. . eod. Clog. Vulgo quod detis esseere non possit. Dctis. De dei omnipotentia seeundum Sioleo, vide Diog. Laert. lib. VII, eap. 439 seq. item Lipsius de Phys. Stoi- eorum lib. II, e. 8. Uxo.
285쪽
DE NATVRA DEO ID Msictricem et moderatricem divinam esse Providentiam: hanc igitur. quocumque se moveat, essi Cere posse. IDid quid velit. Itaque nut nescit, quid possit; aut negligit res humanas; aut, quid sit optimum , non potest iudicuro. Non curat singulos homines. Nimirum Decivitates quidem. Non eas 3 ne nationes quidem et gentes. Quod si has etiam contemnit,4 quid mirum
est, Omne ab ea genus humanum esse contemptum
Sed , quo inodo qui dicitis, , non omnia deos persequi, iidem vultis, a diis immortalibus hominibus dis- partiri ac dividi somnia 3 Iccirco haec tecum quia
vestra est de somniorum veritate Sententia. Atque
iidem etiam vota suscipi dicitis oportere. Nempe singuli vovent: audit igitur mens divina etiam de singulis. Videtis ergo. eam non esSe tam occupatam , quam putabatis 3 Fac esse distentam, caelum ve
santem. terram tuentem, maria moderantem: CDP
tam multos deos nihil agere, et cessare patitur 2 cur
qui a te, Balbe, innumerabiles explicati sunt. IIae sere dicere habui de natura deorum , non ut Eam tollerem , sed ut intelligeretis. quam esset ObScura, et quam dissiciles explicatus haberet.
liquo. Cod. Glog. Nee mirum, nec . Mittites. vulgo noti mixtim e ne ei i- turea ridem. 2 IIeiii dors eoni. Non eas etiam p 3) Sie e eod. Glog. et Red. Ileind. adidit. Vulgo eontemnet. 4ὶ Ita reseripsi pro vulg. iidam diatalia, auetore Eroesiis. Marsus edi- dii ii iim dieitia - qui utitiis. 5 veitidor . mavult omina. et deinde de ominum veritate. - Desomna et somnlia neminem poenἰ- hat legisse quae nune ab omnibualepi possunt Frontonia in Operr. ni in pee a Maio edilia pag. 4 sqq. p. 4 88 sqq. ed. Med. Ca.
quaedam in mundi admini, ratione vel negliguntur vel a malis daemo mitius reguntur, ut docuit Plutaeehu ades no gn. Stoicorum pag. 4 us . CL
Lipsitim de Phys. Si oleorum lib. I, cap. 49. 20. Wrret.
286쪽
XL. Quae quum dixisset, Cotta sinem. Lucilius
autem. Vehementius, inquit, Cotta , tu quidem, in vectus es in eam Stoicorum rationem, quae de providentia deorum ab illis sanctissime et providentissime constituta est. Sed quoniam advesperascit, dabis diem nobis aliquem, ut contra ista dicamus. Est enim
deorum templis atque deIubris. proque urbis inii Pis, quos vos, Ponti siccs , sanctos esse dicitis, diligentius-
Quae deseri a me, dum quidem Spirare potero, D sas iudico. Tum Cotta, Ego vero et Opto redargui me, Balbe ; et ea , quae disputavi, disserere malui, quam iudicare; et facile me a te vinci posse, certo scio. Quippe, inquit Velleius, qui ctiam somnia putet ad nos mitii ab Iove: quae ipsa tamen tarn lue - ia non sunt, quam est Stoicorum de natura deorum ratio. Haec quuin essent dicta, ita discessimus, ut
verbum quum multi veteres codices exhibeant, non erat tausa. quare omitteretur ah editoribus, praesertim quum eiusmodi breviloquentia dii rior sit quam pro ratione Ciceronis. TH. - CN a friem. Ellipsin apti Mit etiam Coereor. ad Cie. de Fio.
4 Dispinare et item disserere per praepositionem dis signifieat in u
tramque partem rationes exponere; naan Ptiliare proprie est numerare r se rere aulem est uota tantummodo σπεψιis, id est aeminare, aed ne elere; inde dicitur sermonem neclere, a graeco a ω. WTTT.
dii Ileindors. Vulgo oratio. - Pole rat item diei ratio ; id est, doctrina. Graeei una vore dieunt iaγM, Latini dualitia dieunt rationem Et orationem. Uxetet. - Vt Velieio Cottaa diaAia. Otio Derior, mihi Biaui ou . eritis is similitudinem propensior. Haee iladi,tinguuntur, ut Velleius, quippe ἡogmatieus, veritatem ipsam tener posse iudiearet, Cieero autem, ut Aeaia demieus , verisImilitudine contentiis esseti Nam illud αδ inritalis simillia linem pro ensior ornatius ei aDelius
dieitur pro simpliei verisimilitudine, id est, quasi magis inclinans ad similitudinem veri r Mee autem ipsa
287쪽
DE NATURA DEORVM Velleio Collae disputatio verior, mihi Balbi ad vestitatis similitudinem videretur esse propensior.
repel; i Cieero ex persona Quinti fratri, do Di. in. lib. I, cap. s. ei memorat Augusi; a. do Ciu. Dei lib. V, e ap. s. xxx. - Ad verba eotiser. Buem anni ei Spalding. Annotal. ad
Quintiliani Inst. Oral. V, 40, 6; qui
quidem scriptor vocem propensus prumus absolute usurpavit. Ad argu mentum quod alii et, n mirum si quaeratur, quid in hac universa eausa Cieero ipso statueri r variat in partes inde a renatis literis haee quae-alici est. Nam primum, ut insignioraeerie adumbremus, velavius, Nos heis mitis atque Ernestus hoe posuerunt: ut alii, in rebus ale in hae quoqueTullium A demiri partes tueri. Atquε ei sententiae etiam Ile in dorsum video ad,li-pulari. Middielonus contra reapse Avere Stoicis Cieeronem pronuntiavit. Quoeum ex parte saeti Cn. .ririhu, di rens : Sio leorum plurimis in re hu, de deci probasse aenientiam Ciceronem: maxime tamen Platoni deditum sui, ae. Taceo quae Baylius in Dieliotiarin sub voe. Spinoxa not. M. Bria Learus, Nisi. Philos. lom. II, p. 50. aliique eam in rem disputarunt. In primis in re eonsulendus est saepiuscule
ab nobi a laudatus Seholieti ius in Di,-seel. de philosophiae Ciceronianae lo. eo qui est de Divina Natura p. 9 sq. p. 34, ubi probabiliter poni iuri Ciceronem in his libri, illud etiam
egisse, ut superstitionem tale susam tollereti Cons. . e. de Di inat. lib. II siti. Plura disputat idem Schrilien . p. 28 seqq. Denique pag. 79 disputationis suae summam paucis verbis ita de ,eribiti Uritim eae iis, quae dasPM-raυimias . id eonfettim esse Ptilo, Ciceronem in plerisque de Me alatinutilo de dioinis nomen) Ioela Platonem et Soleos stiisse se titum A qua vitri doeti sententia non abhorrent ea, qua G. S. Frankius, vir sagax et eruditus, in libello vernaeulo posuit, qui inseribitur Gesse tinu Genhati der CY-eeroni schen ILAM Don deae Narti deae Golio, At tona, 3806. Qui qui-Aem sigillatim in hane eausam inquisivit, atque ut eius summam dumtaxat deli Lem) probatum iiii conistra Epieureos eum Cotta Leere Cie ronem , mori item cum eodem, ubi is Stoicorum senteni iam de Providentia Iiuiusque vestigiis in hae rerum tiniversitate, ele. impressis resutare eo ne turdi In a tim Mersa Metrina de Deo ei Pr identia Ciceronem esse germaratim Merarietim virque video Stoictim , Mentis Soleos inter mque Meraries a coniamini : eonira a Stoieorum auctoritate suam sententiam seiungere
Tullium, ubi ii portentis, vaticiniis. hariolationibu a. ete. nimium dedi ii
reperiantur. Iam , si reqt iras, quid ea de re ipse sentiam : maxime probatur mihi haee ipsa Tatio, quam Codworthua iam antehae non tam exisplieuerat, quam adumhraverat, e l-Ieelis ex alio genere librorum Cieertinianorum loe; a haud paueis. AeCieeronem, licet probe teneret, Te hus serensistis reele tractandis Parro . ni e causariam eonsiliis omnium disciplinarum maxime insertire Aeri. demiram , in philosophia tamen veritatem uniee esse sectatum, docere unumquemque potest eiusdem loeus de Ume. lib. II. eap. 4, 46; unde in-s Igniora lanium adseri ham, Itidirixeti semper ira carasis υertim sequi: ρο-rroni nonnumquam Merisimile, etiam
288쪽
ai minus ait inrtim. deferiarem a quo iseribere praesertim quum de plutosophis seriberem non ara Ierem a nisi idem pliseerer g Dissimo Seseorum Pannelio. Quo eum loco Lymlenus V. Cl. de Panaetio pag. 408 seqq. eo tulit alterum de Amiei ita cap. 47. ei ex Plutaraho es e stoieorum Reptigri.
eon i ieit eiusmodi praeee pia exstitisse
Chrysippi in libris πιρὲ φιλ ne et iras.
τού σικάζει, . Atque, ut illuc re ertar, ego ad Cieeronis philosophiam Mele iudieandam vel maxime Leere
arbitror, quae in his libris l. 9 sti.)loguntur: Non enim stimus ii, quitas nihil , eram esse Midea P, sed ii, i omnibus inris fiatia quae m a mitincta esse dicamus, tanta simitimis dine, ut in iis nulla insis ere a iudieandi et assentiendi notrar er quo σα- sis il e illud, multa esse proἷngilia, quae Uram iam non Perciperentur, ιώ-men Mia υistim haherent v mdam insignem et ititi, rem , his sapientia Ditia regerer . Haec si eum libri tertii sine, in quo ipso versamur, contuleis ris, recte, iiii equidem statum ecillegeris. Tullium, licet soriasse de Deoae Providentia certo pronuntiare Doluerit, utrumque tamen, et Deum et Providentiam, probabiliter posuisse. et, quod eaput rei est, non miliusquam Socratteos ae Stoicos utrimque vitam suam suspensam esse voluisse
Naud supervacaneum existimo, hic mem In Isse libri quarti De Natura Deorum a nebulone quodam conlaeti , qui impudenter Cieeroni illum adscripserat. Prodiit Bononiae anno I 8 ii, 8', ex pervetusto, ut dieitur, Codico M s. membranaeeo, sub nomino P. Seraphim, O M. Frat r. min. , quem credunt Frid. Bucho trium. Denuo ree usus est liber Oxonii i8 3, cuius editionis auetor in sua praelatione fraudem detexit, tenebrisque, quibus dignus est, libruti commendavit. Nam , praeterquam quod temporum ordo in saetis oti arrandis euertitur, harbara etiam latinitas, qua scriptus est, commentitium esse opus ostendit. Quod ideo monendum duxi, ne quis decipiatur, si sorte librum videre contingat. Λdite iam praeterea nonnulla, ordine quamquam praepostero, ex his, quae Creurerus Viri Cl. ad libros de Natura Deorum praefatus est. Quum Volumen ordiebar, haec a consilio in eo aliena visa sunt. Repetita vero lectione post librorum deseriptionem, poenituit me eonsilii mei; plurimum enim illa conserunt ad rectum iudieiuni saetendum de criticis subsidiis textui subieetis. Si e verti Vir cloetus praefata turris II orum C ieeronis librorum quae praestantia sit argumentique
gravitas, constat inter omnes: eruditi Dorunt, quaenam Eorun
289쪽
toqr; tali illam ipsa in et gravitatem et praestantiam offeci so. Etenim hae virtutes in causa videntur suisse , cur hi libri itidea primis post Clar. natum Saeculis nd medium usque aevum extremum legerentur a literarum studiosis et in scholis tracta rentur. Unde factum est . ut iidem nimium quantum descripti etiam ab indoetis, et per manus traditi saeculorum labentium Aordes et ipsi paullatim contraherent, praecipue graecae linguae
scientia per Europae plurimas terras obscurata. Cui malo a re-nnti literis mature occurrere studuerunt eruditi. Nemo tametas ii eius Ioanne illo Duvisio; qui idem diligentius, quam an leua factum , graecos sontes latinosque reclusit. Neque tamen ille, tio magis l. A. Ernestus pro eo ac ii cri debebat atque ipsi volebatit,
is Quod ipsum quum intellexissem, idem in his libris milii
facie udum putavi, quod in aliis nuper utilissime ne doctissime fecit Goerentius: ut uberiora . quam adhuc suppeterent, emeri-dundi textus subsidia colligerem. Ac quμm Davisiana exempla vidissem rarescere in his terris, coepi etiam cogitare de repetenda universa nia notationis silva, quam Davisti editio extrema halint; iteriique de nugenda notatione locorum ex utriusque linguae scriptoribus excerptorum , qui quidem ad interpretationem facere viderentur. ,- ltaque duplex natum consilium mihi, alterum emendationis: interpretationis alterum. In utroque tamen continendum me duxi, et quasi cohibendum. Namque in hoc ossicio interpretationia omnium maxime brevitati studui, ut insigniora dumtaxat attia gerem , et in laudandis locis scriptorum similibus ut plurimum aequiescerem. Quae in hac parte ad uheriorem graviorum Io eorum explicationem desiderari videbuntur, ea, uti res tulerit.
deinceps, sortasse per Meletematum meorum opportunitatinua, exiit ei e conficereque annitar. Nemo enim me magis sentiro potest, permulta nostris anno lationibus addi posse, quae illustrando horum librorum argumento vel maxime inserviant.. Λlierum ossicium criticae et ipsum nunc quidem circumseribendum duxi. Videlicet non tam illud agendum mihi est
visum, ut novam quae dicitur textus recensionem praestarem, quam ut materiam suppeditarem , unde aliquando nova recensio excudi posset. Et quoniam, in tam contaminato textu , nullatiniquam recensio omnibus viris doctis usquequaque probat, itur , hoc nunc quum maxime Specto, ut uberrimo, quoad eius seri
possit, apparatu unum in Volumeu colligendo, viris eruditis pec- putuo copiam faciam clige udi.
290쪽
. Longum est huiusmodi consilii exponere causas , noque in has prooemii angustias cadere videtur. Hoc unum deprecor viros eruditos, ut hanc orationem ne in eam partem necipiant, quasi nihil tribuendum censeam vel criticae, etiam criniectariae vel recensioni textuum. Coniectandi pericula necessaria iudieo; et nimium fortassis sum ipse periclitatus in hoc genere per hos etiam libros Ciceronianos. In recensendo autem novaeque editioni praeparando textu Plotinianorum librorum nunc ipsum
elaboro. Nimirum Deo vacat, eamdem operam nunc quidem impertire
Tullio, nee fortasse consultum videatur. Hoc quo pertiueat, intelligetur, ubi de novissimis horum librorum editionibus monuero. videlicet, ut alios taceam, qui post Emestum hoe opus aggressi sunt, doctissimi duumviri Heindorsius et Sehuttius nuper se ad emendandos de Natura Deorum libros dedere. In Schuttio viro et urissimo quaenam sagacitas insit quamque certa sermonis latini scientia , non est quod ego multis verbis notum faciam. Norunt entiri, qui quidem paullo eruditiores sint, ad
unum omnes. Quantum vero hae virtutes Ciceroni profuerint. ipse lectionum index commonstrabit, quas e Schulaiana editione enotatas infra exhibuimus. . t e Heindorfio G αακαο idii praestet fortassis silere , ut in re exulcerata ne recens etiam in invidiam adducta. Verum quum Neutrarum sim partium, et in omnibus rebus praepondera rodebeat veritas, dicam quod sentio. Quantum ego ei viro tribuam, nosse oportet eos, qui vel inea qualiacumque scripta legerint, vel meis lectionibus interfueriti t. Vtrobique enim ipsius nomen frequentare soleo, et gratus pro literi, utilem exstitisse operam
ipsi υκ Platoni in dialogis haud paucis.
- Neque in Tullio infitias iverim, eumdem multa acute vidisse, haud pauca item selicitur emendasse, et accurat multa de utrimque sermonis legibus praecepisse. Verum eumdem et video et prae me sero in Cicerone saepiuscule novatorem exstitisse , ubi minime debebat; nimium porro tribuisse hinis codicibus suis, et praesertim Glogaviensi ς parum attendisse breviloquentiam ; quae tamen in Tullianis disputationibus iis regnaro soleat, ubi inter se colloquuntur homines elegantes et urbani. Est enim urbanitatis quasi quaedam filia breviloquentia, progenita ex erudito sensu humanitatis ; quo ducti nobiscum alios ,
qui quidem liberaliter ivstituti sint , iuxta sapere iudicamus; hactenus, ut quod lautummodo adumbratum sit in diverbio a