장음표시 사용
31쪽
e si Romana Sedes aliquid mutari velit, sum obediens filius, et illius Ee-elesiae, in qua semper vixi usque ad
hunc lectum mortis, obediens Sum. Ita mea postrema voluntas est. 3 Quam tamen supremam Iansenti voluntatem minime eurarunt operis editores, cum
illud . inconsulta S. Romana Sede, publiei iuris secerint. Prodiit opus Granii 1640, Rhotomagi et Parisiis
1641. - Αst, iam eum in edendo Augustino Ian senii praelum Lovaniense insudaret. singula solia recenter impressa Romam ad examen transmittebantur. Unde factum est, ut opus
vix editum in lueem, et Pontis ei dicatum. ab Urbano VlII, data Constitutione, cuius in ilium est: In eminenti, damnatum fuerit anno 1641, gemina potissimum de causa: 1' quia liberis edi ius fuerat contra Pauli V decretum, d p non promulgandis ullis eirca materiam de auxiliis divinae pratiast libris: 20 quia in eo libro multae propositiones Michaelis Baii renovabantur a Pio V ut Gregorio XIII iam proseriptae, quorum Constitutiones Apostolica auetoritate eonfirmavit, et approbavit in eadem Bulla Urbanus VIII. - Ηae Pontificis Constitutione
contention Ps adeo sopitae non Sunt,
ut in Belgio , et praecipue in Gallia
vehementius exarserint. Iansenti sauiores clamitarunt, in lihro Iansenti ipsam S. Augustini doctrinam damnari. et ab Urbano VIII petierunt, ut Bullam suam revocaret, aut miligaret, quod autem obtinore minime potuerunt. Mox liber Iansenti, agente praecipuo Isaaeo nuberio Vabrensi Episeopo, serius examinari coepit, et quinque ex eo proposition PS excer- piae suerunt, quae novam praediti ilibri doctrinam quodam veluti compendio continerent. Propositiones istas M Episcopi Gallias tanquam atrocis discordiae segetem, anno 1650
solemni Epistola Isaari Haberti manu
exarata, et reliquorum nominibus subscripta, ad Innocentium X detulerunt tanquam causam maioris momenti , enixe sagitantes, ut de unaquaque certam atque perspicuam sententiam serret. Acceptis his lilleris Innocentius X voluit, ut liber Iam serui diligentissimo examini subiicia-lur, et praecipue de qu rique propositionibus, quas ex illo Galliae Episeopi excerpSerant, accuratum iudicium seratur: ad quod gravissimum negotium pertractandum probatissimorum Cardinalium Congregationem imstituit, quibus alii ex variis religiosis familiis additi fuerunt doctrina excel-lpntes viri, nempe duo Dominicani, duo Augustiniani, duo Minores, duo
Carmelitast, duo Theatini, unus Sem,la, unus Iesu ita. et unus Capucinus. Tandem celebratis duorum annorum spatio triginta sex Congregationibus, sive Sessionibus, quarum decem postremis perquatuor se in per horaS printractis Ponti sex ipse summa patientia et voluptate intersuit, praemissa diligentia. qua maior desiderari non potest, indictis praeterea publicis prib alisque precibus, et implorata ope divini Spiritus, anno 1653, Innocentius X Constitutionem edidit, cuius initium est: Cum occasione etc., et in qua quinque propositiones, a Galliae Episcopis Pontificis iudicio suhiectae, damnantur his verbis: Primum praedictarum propositionum: c Aliqua Dei praecepta hominibus iustis volentibus et conantibus secundum praesentes, quas habent vires , sunt impossibilia : deest quoque illis gratia. qua possibilia fiant: ν temerariam, impium, inrephonum anathemase damnatam, eι haereιicam declaramus, et vli talem damnamus. - Secundam: et Interiori gratias in statu naturae lapsae nunquam resisti-
32쪽
tur; , haereticam declaramus, eι ut talem damnamus. - Ter 1iam: ε Ad merendum et demerendum in statu naturae lapsae non requiritur in homine libertas a necessitatΘ, sed Sunseti libertas a coactione; γ ha re i- eam declaramus, eι usi talem damnamus. - 0uartam: c Semipelagiani admittebant praevenientis gratiae interioris necessitatem ad singulos actus, etiam ad initium fidei. Et in hoe
erant licteretici, quod vellent eam gratiam talem esse, cui posset humana voluntas resistere, vel obtemperare; fulsam, et haereticam declaramus, eι nil lalam damnamus. - duintam :4 Semipelagianum est dicere, Christum pro omnibus omnino hominibus mortuum esse. aut sanguinem sudi, Se: a fulsam, temerariam, scodulo sam, eι intellectam eo sensti, ni Christus pro galute dnmtaxat praedesIinatorum mortuus si , impiam, blusphemum, contumeliosam, divinae pietati de stantem, et haeresicam declaramus, et tisi talem damnamus. - In
propositionibus allatis libertatem indisserenitae in actibus hominis moralibus negari, putidumque Praedestinatianis inuin contineri, salis manifestum est. Merito igitur Innocentii XConstitutionem et tolus orbis catholi-eus m magno adplauSu recepti , rinullus amplius ausus est damnatas
propositiones palam docere et de sendere. Ast Iansentani, ponti licio sulmine prostrati, mox collectis animis et consiliis, famosam facti et iuris distinctionem excogitarunt, negaruntque, praelatas quinque propositiones esse latifunii. sal temerario, et iniquomodo contendentes, librum lan senii aromanis censoribus aut non debito modo examinatum, aut non rite intelleclum fuisse; ex quo intulerunt, prinpositiones non fuisse damnatas in son-su a Ian senio in lenio, quas idcirco ART. Il. 31 in eodem sensu tenere et propugnare
non cessarunt, Pontificis Constitutio. nem variis tergiversalion thus effugere studentes. Cum autem Clerus Gallicanus post novum examen declaras-Set . propositiones in libro Iansenti
extare et in proprio verborum sensu, atque eo ipso, quo a Iangenio asseruntur, damnatas esse, Innocentius X hanc declarationem per Breve Apostolicum confirmavit. Paullo post. ut omne essugium praecluderetur haeresi, Innocentii successor A leaeander
VII, anno 1656. edita Constitutione, declaravit: e Quinque illas proposiationes ex Ian senii libris miractas esse damnatas in sensu ab auctore intento, 3 praecepitque. ut omni lius Clerieis formula fidei subscribenda proponeretur , qua iurarent, Se adhaerere Constitutionibus Innotere ii X et Aleaeandri VII, et quinque propoSiti es ex libro Ian senii excerptas insensu ab auctore in lento Sincero animo damnare. - Verum nihil frangere potuit illorum, qui Ianssenio adhaerebant, pertinaciam. Alii a perlafronte repugnarunt, asserentes sormulare Sine periurio subscribi non posse; inter hos praecipuus erat A nι. Arnu Idus. qui ob suam in errore obstinationem a saeuitate Parisiensi onumero Doctorum expunctus est. Alii, qui molliores voeabantur, Suhscriptionem dederunt, non veritatem , sed erroris latibula quaerentes. Mirum, quot nexus et obliquos meatus invenerint rigidi illi restrictionum mentalium oppugnatores t Inter haec aissidia magis seni per apud eos invaluit illa sententia, quod in quaestione sueti religiosum silentium sufficeret. Id inter alios asseriiserunt in Gallia quatuor Episcopi in Suis pro sub seriptione larmularis, publicis mandatis, quod eos apud Pontificem et Regem in magnam invidiam vocavit.
33쪽
Nihil ergo omiserunt, ut, sietis fraudulentisque obsequii testis eationibus, impendens sibi periculum declinarent; eoque tandem res pervenit, ut Clem' iis G, qui Alexandro succeSs rat, non iam obsequiosum silentium sumetens declarans, sed illorii in Episcoporum, eorumque, qui pacis mediatores agebant testimoniis silens, benevolentiam illis ae paternum asseelum restituerit. Haec est telebris
illa par Clamentina , qua mire gloriati sunt Iansentani. Sed salso omnino; nam cum anno 1702. attrito seres religiosi silentii sigmento, famosus castis conseientiae prodiret, in quo si aluitur, absolutionem denegandam non esse Clerico de elaranti se damnare quinque propositiones quoad ius, sed quantum ad factum, seu altributionem illarum quinque prop0Silionum libro lan senii, existimare Se religiosum sum cere silentium; Clemens X , anno 1705, solemnem Constitutionem edidit, quae incipit: Viveum Domi ut Sabuoth, in qua Constitutiones Iunocen ii X et Alexandri VII confirmat. Clementis IX, si eut et Inno- contii XII, Brevia quaedam ad Episcopos Belgii data a salsis interpretationibus vindicat, doctrinam in casu conscientiae expressam damnat atque declarat, et obSequioso illo silentio minime satisfieri obedientiae . quae prae insertis Constitutionibus debetur. Sed damnatum in quinque prae
salis propositionibus Iansenti libri
sensum, quem illarum verba praese serunt, ut praesertur, ab omnibus Christi fidelibus ut haereticum non Ore solum, Sed et corde reiici ac d a. mnari debere: nec alia mente, animo. aut e reduli late supradictae formulae subscribi licite posse. 3 Hanc Constitutionem Clerus Gallicanus eo delix, quo data erat anno, in comitii S ge.1e
sit Do Giat. . p. l. di As. a. e. s. n. ο4.
ralibus solemniter recepit; cui susis eali sunt capistri Ecclesiae universalis Episcopi. - Praetereundum deniquo non est, etiam inter eos qui doctrinam Iansenti strenue impugnabant, nonnullos iustos aequitatis limites transiliisse, atque viros omnino catholice sentientes de Ian senismo sal SO accusasse. Cui inordinationi ut
obviaret, Innocensius XII, in Constitutione anno 169s ad Belgii Episeopos data, inter alia dicit: α Caelerum
ad praecavendas omnes dissidiorum ausas, quae christianam pacem dilacerant . . . iniungimus, ne ulla ratione quemquam vaga ista accusatione et invidioso nomine Ian senismi traduci, aut nuneupari sinatis, nisi prius suspectum esse constiterit, aliquam
ex his propositionibus scilicet damnatis docuisse aut lenuisse. 3 Quibus
verbis citatis Cl. Petr. Gaazanista lὶ
subiungit: c Hac de causa eos , qui famosas propositiones, ubicunque inveniantur, sincere se damnare pros-lebantur, et selum eas in Iansenio reperiri negabant; ego IanSeniano nomine proprie infamari non posse censeo. nisi mitis de causis Iansentanae haereseos luendae sun datam praebeant
suspicionem. Nam hi soli ex allata In noeentii Constitutione Iansentani proprie vocari possunt. χ - Legendus est de Ian senismo Mn. Tournety f23, qui nonnullis quidem suspectus eSt, sed ab aliis merito laudatur et commendatur , quia Iansenti sata et doctrinam clare enucleat, et quomodo ab hac doctrina Thom istarum et Augustinianorum disserat, accurate exponit. 6. Inter Ian senii sectatores praeei- pu os no minandus est Paschasius Θο- vestius. qui, Parisiis natus anno 1634, Congregationi Sacerdotum a Card. Berullio erectae nomen dedit: eam
34쪽
lamen deserere maluii. quam laruaulario doctrinae in eiusdem Congregationis comitiis constitulo subscribere.
Primo in IIollaudiam, dein in Belgium se recepit, et Bruxellis diu vixit cum Inι. Arnalia. Anno 1703 ab Uumberlo, Archiepiscopo Mech liniensi, in
earcerem coniectus est. Sed amicorum ope pariete carceris effracto , in IIollandiani migravit. et octogenario maior mortuus est anno 1719. - Plures libros evulgavit; sed ille prae caeteris famosus fuit. cui titulus est: Bellariones morales in norum Tralamentum. Liber iSte, cum non tam tractatus dogmatici, quam potius ascetici speciem praeserret Sine sufficiente examine primum a pluribus censoribus approbatus diligenterque conquisitus suit. Ipse in agnus Bossuetus istarum reflexionum moralium in N. T. iusti scalionem seripsisse dicebatur: sed Cl. Languet, Episc. Senon. , OS lendit i l . hoc Bossueti opus Suppositilium esse. Pede lentim autem Sagaci in res Theologi et Episcopi agnoverunt, induesnellii opere Ianseri ianuin virus summa calliditale in Spersum latere.
causa ad Λpostolica in Sedem delata, Clamens XI, anno i 708, praesalum librum proscripsit. Idem etiam CD- meus XL nuno 17la, solemne in edidit Constitutionem, quae incipit: Unigenitus Filius Dei, in qua propositiones centum et unam ex eodem
libro excerptas variis censuris in globo et respective perstrinxit, maxime propter Iansenti haeresin in iis in-Stauratam. Celebrem hane Bullam ab universa Ecclesia accepta tam , et ut regulam fidei summo honore haben
elum est. Extiterunt quidem, qui aliter Senserant, et Sallem nega erant, praedictam Constitutionem ut regu lavi fidei habendam esse. Imo Impe
lli In V. DOeum. Pastor . P. 2.
rator Iosephus II. decreto anno 178 edito, sanxit, ut de Bulla: Unigenitus,
in scholis silentium observaretur, et respectu propositionum in ea contentarum neque pro, neque contra dispularetur ad lites praecavendas, et pacem cor Servandam. Cum vero Ilung
riae Episcopi, Viennae in Austria, adveniente summo Pontifico Pio Π in eodein quaererent: c Quid ei rea disposition in caesareo regiam intuitu Bullae Unigeni us agendum Sit, v anno
1782, die 23 aprilis, Papa respondit: c Oportere tradi Bullam Unigenuus in scholis, et quidem non historice. sed dogmutice: qualis enim Theologus, qui Bullam: Unigenitus x nescit'
nec lamen necesse eSt, ut de hac si aut disputationes publicae, proinde seri
posse, ut mandalum caeSareu in publicetur eum declaratione, voluntatem regiam tendere ad impedieudas Omnes controversias. 2 Porro cum Episcopus Brixinensis in Tirolo I μι hus ex comitibus de Spaur in litteris encyclicis ad Clerum Supra relatum
mandalum caesareum anno 178 l. promulgasse, Pius VI, eodem anno contra lias litteras encyclicas apostoli cum Breve edidit, in quo praedictum Episcopum ita instruit: ε Neque luam, neque sane ullius catholici Episeopi prudentiam sugere potest, Bullamc Uulgent usa a S. P. Clemenis XI, ptimum editam, ab eius in S. Sede
SucceSSoribus saepe confirmatam, i niversali Eceli starum, cum plurimarum expresso, tum aliarum lacito saltem con Sensu receptam ESSe, eatuque
dogmaticum ac irreformabile S. Sed is iudiciu in eoia linere, cui nemo queat obedientiam detrectare. - Dum in globo et respeetive damnantur propositiones, novit quisque si delis, eas esse pernieioSas, si dei nocivas, quod sufficit, ut eas aversetur, nec ullam ex eis admittat. 3 cum hoc Breve Bri-
35쪽
M PABA IV. xinam pervenisset, supra memoratae
litterae encyclicae ex Protocollo Consistorii Brixinensis deletae sunt, et Cels. Episcopus novis litteris ene1- elicis declaravit, se Bullam debile venerari, et in prioribus litteris abusum tantum damnare voluisse si . Nota 1. Ut recte in isti ligatur, quo in Sensu propositiones tum Iausenii, tum praecipue seuesnellianae damn tae , et quinam errores, catholicae fidei repugnantes, vitandi, et in tractatu de gratia refellendi sunt; iuvat principia praemittere, quibus integrum systema Iarmenii innititur. a Iuxta Iuninnium homini in statu naturae integrae constituto gratiae ab eius voluntate dependentes ad recte agendum sufficientes erant: ast quoniam per peccatum originale liberum arbitrium extinctum , et natura humana per concupiscentiam penitus
corrupta, et non nisi ad malum habilis et prona satia eςt; homini in hoc statu naturae lapsae ad recte agendum necessariae sunt gratiae efficaces voluntati humanao absolute dominantes. b)Νam, ait Iam nius, nihil modo velle, nihilque agere poSSumus Sive boni, sive mali, nisi praevia aliqua
delectatione voluntas nostra ad volendum faciendumque exelletur. Duplex autem est delectatio, quae nos ad
operandum mount, torrena et coelestis: prima sollicitatur voluntas nostra ad volendum . quod iniustum est; secunda. ad volendum faciendumque quod est ius luiu. 0uidquid
ergo modo operamur, vel a terrΡna,
vel a coelesti indeli horaia dei cel
tione , voluntatem nostram ad volendum faciendumque excitante et movente, necessario proficiscitur . e Delectatio terrena ex cupiditate Seu neu piscentia, delectatio autem coinlastis ex gratia divina oritur. Haec
gratia efficax ex mente Ian senii est ipsa delectatio spiritualis. Seu motus in deliberatus delectationis costi estis,
quae nos necessario movet ad honum.
sicut cupiditas est in olus indeliber,
lus, quae nos movet necessario ad
malum. d Ubi delectatio coelestis est aliquo gradu superior cupiditate, Seu delectatione terrena, gratia si victrix, et nos ad bonum necessario rapit, sicut in apposita hypothesi cupiditas nos necessario rapit ad malum: quod lan senius deducit ex eo, quia quod amplius nos delectat, secundum id
operemur necesse est, paritale sumpta
a bilance, quae pro quantitate ponderis movetur. Quippe secundum Iam senium delectationes se habent inflarduorum ponderum, voluntas vero Se
habet instar librae duas habentis lanceS, quarum uni semper inest pondus suum , nempe terrena delectatio. aqua proinde tamdiu voluntas ad res terrenas depressa insuperabiliter tenetur, quamdiu alteri lanei non advenit pondus alterum aut maius aut saltem aequale. Si advenit aeqvole, i, bra seu voluntas reddit aequilibrium, et in aequilibrio insuperabiliter manet, quamdiu lancibus incumbunt ae. qualia pondera. Si advenit maius, libbra, seu voluntas in aliam partem timsuperabiliter inclinatur versus spiritualia et coelestia. Quod si advenit m nus in sum cienti adeoque irrito conatu tentat in suam partem inclinare Iibram, Seu voluntatum, quae proinde in partem adversam insuperabiliter
inclinata manet versus terrena et turpia, donec minori ponderi addatur
novum pondus, cuius additione potentius evadat adverso pondere. e) Impossibile est, ut is inale agat, in quod eleetatio coelestis terrenam, et vicissim, ut is operetur bonum, in quia delectatio terrena iniensive excedit. Quapropter in omni actu suo voluntas
36쪽
netessario peceat, nisi lania gratiae deleti alio in illa suerit, quae terrenam . eupiditatem , qua deorsum in d sinenter premitur, intensivst excedat: quodsi gratia efficax, seu coelestis deleel alio superior et relative victrix in voluntate fuerit, necessario haec bene agit. D Libertatem vero per id
salvam esse putat Iunsenius, quod libertas sit ipsa voluntas, quae eo
ipso, quod velit. libera est, et liber-
tali sola obsit coactio, non V PO necessitas: hanc porro distinguit in immutabilem, seu lixam et in mutabilem; prioris nomine intelligit eam necessitatem, quae in nullis circumstantiis superari potest, et per istam lolli libertatem saletur Iansenius; per posteriorem intelligit eam necessit,tem, quae absolute quidem vinci pot- St, non tamen relative in his volillis eircumstantiis; et hanc, quam in
quolibet actu oh alterutram delectalionem superiorem , seu relative vi-etricem adesse admittit, libertati non opponi contendit, quia remanet im- in unitas a coactionΗ ad merendum, vel
demerendum suffciens. 9 In his iam principiis quinque Iansenti propositiones damnatae conlinentur , vel PIiis tanquam corollaria fluunt, illi etiam aliae in Baio, et 0riesnellio damnatae, e . g. in id siles in omni opere pectare; inoeliberatos concupiscentiae motus esse pectata; peccatorem
non esse liberum , nisi ad malum , sine gratia Liberatoris etc. 1 . Nota 2. Ex allata historia cognoscimus, homines ingenio suo nimium fidentes circa doctrinam de gratia christi ei libero hominis arbitrio sa-cile aberrare. et lielerodoxa hac in re placita subtile et secretum viruS eSSe,iluod facile sese insinuat etiam in pios ei doctos animos, nisi ab eo sese vigilaim
iissima sollicitudine tueantur. Scimus enim hac in re deceptos fuisse non tantum rudes quosdam ingenio, vel in rum licentia perditos homines, sed et viros doetrina et probitate vitae praeclaros. Ut enim frigenem summi imgenii hominem praetereamus, ipse Pelagius Monachus erat olim sanctimoniae ac religionis fama percelebris ,
ctum, bonum ac praedicandum virum s appoliavit. Coelestius a S. Augustino et acerrimi ingenii homo , dictus, ex monasterio tres opistolas adparentes suos scripsit, pietatis et eruditionis plenas. Iuliunus olim Augu-sIino carissimus suil ob egregiam indolem, quam praeseserebat, maxime vero propter Ploquentiam et perpolitam dicendi rationem, al, Inno sentio P. ideo ad Episcopatum Ecclanensem promotus. Semipelagianismi defensin
pes viri strant, ingenio. doctrina. pietale praestantes. Baio quoque, Iur Se-uio, Arnaldo, 0uesnellio etc. acre ingenium non modi ea eruditione adornatum d nsegari nequit; iidemque magnam vitae austeritatem, strenuum pro catholicae doctrinae puritate Eetam, set eximiam morum probitatem praesese pre videbantur. Talium vir rum lapsus nobis cum Apostolo acclamant : 0ui se eaeis ima ι sfare, videat, ne eadal 2 . Magna igitur circumspectione ac spiritus humilitate opus est, dum de gratia Christi, eiusque cum libero hominis arbitrio nexu disseritur, qui cum ad mysteria recto reseratur, plene et persecte a nobis perspici nequit. Non ergo nimium hac in re humanis ratiociniis indulgendum , sed divinae Revelationi et Ee. etesiae definitionibus stricte insistendum, ac pro certo tenendum est, omnes, quae his adver3antur, conclusiones, utut certae videantur, spurias
esse et ex salsis principiis deduetas. Duiligod by Gorale
37쪽
DE NECESSITATE GRATIAE ACTUALis
I 407. Ut gravissimus de necessitate gratiae actualis tractatus recte suscipiatur, praemonere quaedam Oportet, in hac doctrina perpetuo ante oculos habenda. l. Doctrina de necessitate gratiae in limo nexu cohaeret cum dogmatibus de peccato originali eiusque tristissimis essectibus. 0uapropter sicut alii esse eius istos aut penitus negant, aut valde adtenuant, alii vero nimium exaggerant; ita etiam . dum de necessitate gratiae agitur, duplicis generis
aberrant ses Oeeurrunt. Nonnulli liberum arbitrium ita ex lollunt, ut Voleum Pelagianis asserant, humanam
naturam nulla originali labe vitiatam medici auxilio haud indigere. Sed hominem propriis viribus bene agere
et salutem suam operari posse, vel eum Semipelagianis eontendant. hominem noxam quidem aliquam ex proto parentibus contraxisse, sed nihilominus ad sidem concipiendam et ad perseverandum in bono naturales eiusdem vires sufficere. Alii contra per peccatum originale penitus perditum et pessum datum esse liberum arbitrium clamitant, atque ex eo inserunt, maluin esse et viliosae cupiditalis veneno in seclum, quidquid non potentiore Supernae gratiae virtute in mente nostra exprimitur. Inter has contrarias sententias medium tenet do-etrina catholica, quae credendum proponit, per peccatum Originale attenuatum quidem esse liberum arbitrium , sed non penitus ex linclum
S 216 et 2173; ideoque mansisse in
nullis scintillas pristini luminis bonarumque assectionum , et quaedam honestatis et honitatis moralis semina: at quidquid supernaturalis vitae cSt, ex Christi merito fluere; ne
que agere, aut velle quidquam nos posse, quod ad pietatem et salutem pertineat, Sine gratiae supernaturalis
auxilio. 2. Observandum praeterea est, sicut verum . ita et bonum duplicis esse ordinis. Datur enim verum naturalis ordinis , cuius notitia mentis humanae viribus accommodata est: datur et supernaturale, quod sicut naturae ordinem , ita et naturales intellectus vires excedit. - Iterum bonum aliud mere morale est, cui naturalis tantum
rectitudo inest. et honestas: aliud supernaturalis ordinis est, quod ad aeternam hominis salutem dirigitur.3. Siculi doctrina de propagatione peccati originalis inter veri nominis mysteria reserenda est; ita etiam doctrinam de necessitate gratiae . quam Christus lapsae humanae naturae Reparator nobis promeritus est i 3 377 ,
ex sola divina revelatione recte cognOScere, et accurate determinare libeel. Quamobre in in praesenti tractatione non humanis ratiociniis indul- pondum , sed S. Scripturae essatis , Ss. Patrum testimoniis, et Rom. Pontificum ac conciliorum desinitionibus fideliter insistendum, et ah iisdem ne talum ungue in donectendum est. Hanc regulam secuti errores vitabimus, in quos multi in cauis prolapsi sunt. Necesse igitur est ad duos, qui minitantur, scopulos declinandos, ut, Ecclesia duee iuvia dixitiae revelationis doctrinam: 1' necessitatis gratiae actualis ambilum ostendamus , et '' eiusdem necessitatis limites assignemus, ut iuxta certa principia cognita, 3' etiam rarius quuessiones Solverst pns-Simus, quae hac de re a Theologis proponi solent.
a arx LUS I. Necessitatis gratiae actualis ambitus.
I 408. Mirum non est, neceSSi talem gratiae Supernaturalis a multis
38쪽
aut penitus ignoratam . aut temere impugnatam fuisse. Ex ipso enim peceato originali enalus est essmenis propriae excellentiae amor, quo sit, ut homo, licet calami talum pondere undique opprimatur, sibi tamen magnus videri velit et ad o innia sussiciens: qua inordinata mentis arrogantia capitur maxima mortalium pars, ac vel ipsi non raro illaqueantur, qui perseetioris vitae rationem sequuntur, nisi vigilein curam adhibeant; maxime eum perversa ista praesumptio ex in- limo quod ain animi nostri sensu nutrimentum ac vires aecipiat. Qui libeleni in in seipso experitur, se velle, Se agere pro nutu voluntatis suae; quo sane nillil verius est, eum nos ipsi libere velimus et operemur. At proprio sui a in ore deceptus homo eo animi
Sensu lihulitur, eoque rapitur ad iudicanduin . se unum esse actionum Suarum dominum , nullius lus indigere. ut recle velit ei salutariter operetur. Ast tomerariam hanc spiritus superbiam retundit : velata de neces.si late gratiae ne lualis doctrina. Fam dogma ealliolii una contra trulagianos delinitum est, ad omnes et singulos
siclus su Iuliares necessarium esse stra-ιium nrtunt me dogma pariter contra Semipelagianos declara luna esl, stra lium ut tuui m interior in tum ad lidem, tum ud si dei ivi iunι necessa rium esse: dogma denique contra nosdem delinitum est, hominem ii istis-sulit in hine speciali Dei at illo in v cepta iustitia persererare non posse.
l. Ad nninex. et singulos artus salutares
n/eessaria est gratia actualis.
I 409. Aelus salutaris dicitur, qui
ad salutem, seu felicitatem Supernaturalem , ad quam a Deo conditi sumus 202 , conducit, eamque pro movet. Sed ad aetum eiu sinodi acturulem pratiam divinam, id est, benignam
AnT. I. 37 Dei in anima nostra operationem, qua mens illustriatur et voluntas divinitus
movetur, plane necessariam ESSe, ea
S. Scriptura, eae Ss. Patribus, eae conciliis et eae ratione theologica proba
1. S. Scriptura V. T. haud obse ra pro doctrina de necessi late gratiae testimonia refert. Imo recte dici pol- est , hanc de gratia doctrinam to ius vetoris Testamenti finem ac se pum praecipuum fuisse. Hue enim illud tendit, cum nobis aperit nostrae infirmitatis originem ac profundum animae vulnus , quod ex praevaricatione primi parentis accepimus, cumque praenunciat Messiam futurum. qui solus poterat prostratis nostris
rebus gratia sua succurrere: quo Sane singula reseruntur, quae in antiquo Fosedere non solum dicta . sed etiam gesta sunt. A cedit. post Adae praevaricationem Deu in eo consilio res humanas ordinasse, ut homines velut manu langorent divinae gratiae necessitatem. Ut eni in animadvortuni SA. Scelesiae Patres. maxime vero S. Augustinus. Deus humanum genus diu primum ro liquit sub lege naturae, ut
homines suo cxperimento dignoscerent, quam Obscuratum esset ob pectatum originis tumon illud naturale
singulis imprPssum, quamque enor miter ab ut rentur eo lumine ad turispissimos quo, lue errores procudendos, ut cum viderent se in Sumina rerum divinarum ignoratione versari, propria miseria commoli, miserico
diae illuminantis nocessitatem vel inviti const0rentur. Tune dedit Dominus i gem suam. praecepitque Moysi, ut eam proponeret Iudaeoru in populo. qui respondit: Cuneta, quae loculus est Dominus, faciemus t i; putans se, licet, viribus suis naturalibus implere Se poSSe praecepta, quae mandaverat
39쪽
Deus, qui propterea legem quidem
dedit, sed temere de se praesumentibus l) gratiam, qua lex impleretur. non contulit, secundum illud : Κι non dediι robis Dominus cor tutelligens,
et oculos ridentes, eι aures, quae PUS sunt audire usque in struesentem
diem l2 . Hinc sul, ipsa Dei lege Iudaeorum populus superbo sidens de viribus suis, praevaricator extitit, ut sic disceret propriae voluntatis infirmitatem , ac sese converteret ad suturum Liberalorem, eamque gratiam, quam paSSione sua promeriturus erat ille humano generi, expeterei et invocaret, ut, ea adiuvante, iustitiam as- Sequeretur, quam noverat eSse non posse per naturam ac legem. Hanc
Ss. Patrum doctrinam sic exponit S. Thonurs i 3 di estias: et Primo Oportuit, quod homo relinqueretur sibi in statu veteris legis, ut in peccatum cadendo
suam infirmitatem cognoscenS Peco
gno Sceret, Se gratia indigere. Et hane rationem assignat Apostolus dicens :Leae subintrarit, uι abundaret deli- cIum: ubi utilem abunduris delictum, superabunduris et grusia v 43. Ex literunt quoque in V. T. qui instrinitatem Suam et necessitatem gratiae agnoscentes, hanc humilibus precibus a Deo expeterent. Huc Spectant verba Psalmistae rogantis : Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuum, et custodium illum in toto corde meo. Deduc ntit in semitum mundulorum tuorum, quia ipsum rotui. Inclinu cor meum intestimonia tua, eι non in aruris iam i5 , etc. Similes precationes De quentes sunt in Psalmis, et ostendunt. ab hominibus divinum auxilium implorandum esse, quo intellectuscorum illustretur, et voluntas ad bonum moveatur. Auctor libri Sap. VIII,
2 l ait: Ut sciri, quoniam aliter non
possem continens esse, nisi Deus det, et hoc ipsum erui sapientiae Scire, cuius esset hoc donum , adii Dominum et depreculus sum illum: quibus verbis divini necessitatem auxilii ad vir-lutem continentiae conservandam clare pro siletur. - Eccli. I. 22 etc. haec leguli tur: Corona supientiae timor Immiui, replens pacem eι salutis fru-elum e ri ridis eι dinumerarit eum rutraque clutem suus dona Dei: quod si pax, et salutis fructus sunt dona
Dei, homo propriis tantum viribus sibi istos comparare nequit. Is . XXVI, 12 dieitur: Domine, dubis pacem nobis; omnia enim opera nostra opPrasus es nobis: pax autem, quam Propheia promittit, rectos iustitiae sen-Sus et actus bonos supponit; isti vo. ro operationi divinae adscribuntur. Ieremias X. 23 ait: Scio. Domine, quia non esι hominis ria eius nec riri est,uι ambulet, et diriga ι gressus guos: necessaria est ergo homini gratia, ut recte ambulet, et in viam iustitiae ac salutis dirigat gressus suos. Daniel II, 20 etc. exclamat: Siι nomen Domini benedictum v saeculo, eι usque in su culum, quia Sapientia, eι forti 1 udo eius sunt. H ipse ... dat sapiensium sapientibus, es sciensium intelligentibus disciplinam ... Tibi, Deus putrum nostrorum consiteor , teque laudo,
quia sapientiam et fortitudinem deii sti mihi. Ita iam Prophetae V. T.
spiritualia, quae ad salutem reseruntur. hona. non propriis viribus, sed gratiae divinae adscribenda e SSe, co
2. S. Scriptura X. T. necessitatem gratiae clarissimis verbis adsevorat. Chri , tus ipse ait: Sicut palmes non potesι ferre fructum a semetipso,
nisi manserit in rite, sic nec ros, nisi in me manseritis. Ego sum visis. vos palmito: qui manet in me, eι esu in
40쪽
39re, hie fert fructum multum: quia
sine me nihil potestis furere si . Christus hie loquitur ut Redemptor dolauelibus spiritualibus , seu de operihus salutaribus, quae ab hominibus per gratiam, quam ipse promeruit eleommunicat . perfici possunt: ad quemlibet autem talem actum gratiam suam necessariam declarat; nam , ut optime observat S. Augustinus s2), Christus . non ait: quia sine me parum potestis sacere, sed: nihiι potestis facere. Sive ergo parum, Sive mulium, sine illo fieri non potest . sine quo nihil fieri potest. 3 Quare nisi iv xlior Christus gratia sua praesto sit, nihil omnino homo ex se potest aut cogitare, aut velle, aut operari, quod
Salutare sit. - S. Paulus necessitatem gratiae ex miserrimo statu probat. quem homo per peccatum incurrit:
ideo Rom. III, 2s inquit: Dannes μει curemnit, eι egenι gloria Dei: iustificati gratis per gratiam ipsius: per redemptionem, quae esι in Christo
Iesu: homines nempe, per peccatum eorrupti, et ad bonum supernaturale impotes facti, ut a miseria sua liberentur et actus salutares ponant, gralia indigent, quam ipsis divinus Redemptor prona Pritus est. II Cor. II l, 5 idem Apostolus scribit: Non quod sufficient s simus , evitare aliquid eaeras bis, quasi eae vobis , sed suffleientiu vostra eae Deo est quod si propriis viribus nihil boni, quod Salutem pro-m0Veat . cogitare poSSumus , multo minus illud perseere valemus; sed omnis nostra ad bene cogitandum et bene agendum sum cientia ex Deo est, eiu Sque supernaturali auxilio adseribi
debpl. Ephes. II. 10 legitum Ipsius enim factura sumus, creati in Christo Iesu in operibus bonis, quae praeparaeit Deus, ut in illis ani bulemus; quibus verbis sideles iustis ea ii dicuntur Dei
saetura, non tantum secundum esse naturae, seduliam secundum esse gratiae, per quam efficiuntur nova crHalum: dicuntur creati in Christo Iesu. id est . per meritum Christi, a quo manat quidquid Deus nobis confert pratiae: dicuntur domum ereali in bonis operibus. quae autem non propriis eorum viribus , sed gratiae divinae adscribuntur, quoniam praepararit ea Deus decernendo ipsis gratias dare necessarias ei utiles ad illa facienda. Phil. II, 13 Apostolus inquit: Betis esι enim, qui operatur in nobis ri r ile, et persicere pro bona rotti uiate; quibus
verbis edocemur, a Deo, seu a gratia divina non tantum perficere, Seu bonum opus , sed etiam velle , seu bonam voluntatem esse: haec autem generalis sententia vera non esset, Sinon ad quemlibet actum salutarem gratia actualis necessaria foret; hoc enim posito, perficere, aut salie in velle salutare daretur, quod liberum dumtaxat arbitrium, non autem Deus per gratiam Operaretur. - S. Iacobus inquit: omne datum optimum , et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum i 3): dubitare ergo non licet, omnem actum salutarem desursum esse, a Patre luminum descendere, Seu a gratia divina produci. 3. Ss. Patres constanti consensu necessitatem gratiae ad qu0mlibet ae- tum salutarem praedicarunt. Iusti-stinus M. t 4 ait: e Christo non philosophi solum et litterati homines erdiderunt, sed operarii pliam et omnino imperiti, qui et gloriam et metum et morte in contempserunt; quandoquidem haee virilis inerrabilis Patris esticit, non humanae rationis instri menta. 3 S. Irenaeus 5 inquit: e Dominus pollieitus est miltero Paracle-