장음표시 사용
71쪽
g 23. b. De verbia quadriliteris. g 24. B. De verborum flexione. 45B. De verborum Flexione. .
g 24. Praemonenda. I) Omnes hae tam varie sormatae verbi stirpes unam
tantum habent temporum et modorum personarumque sormationem seu conjugationem. Τemporum modorumque ratiost indolos in lingua strabica a lingua indogermanica valde. distat; lingua enim semitica inter duas tantum subsistit sormas, quae temporis modique discrimen universum exprimunt. Hae duas formae ita se differunt, ut altera rem persectam eoque certium, altera nondum persectam ideoque incor tam enunciet. Forma prior tempus persectum et absolutum, altera imperfectum aut universe futurum aut coeptum tantum necdum absolutum sistit. Not. a. Denominatio issuturi pro imperfecto notioni haud satis est apta si ab usu arabico multum aliena. Recipi potest nominatio Αoristi I. pro perfecto et Aoristi II. pro imperfecto, quia uterque pro
varia textus geris etiam varia tempora denotare s0let. N o t. b. In lingua sxcultiori accesserunt et varias tempora modosque accuratius distinguendi rationes, quae infra sunt dilucidandae; ast nunquam lingua arabica eam, quae linguam indogermanicam hac in re nobilitat, perspicuitatem cum concinnitate conjunctam est nacta.
2. Cum Aoristus II. actionem imperfectam denotat, haec sorma variationibuΗ multis seu modis est obnoxia, quorum quinque enumerantur: a) primus exhibet formam per Aestantem, quasi in casu recto notaturque vocali Damma, Nominativi signo se Indicativus seu modus ris Uatus i. e.
in Nominativo); b) secundus exhibet sormam alii orationis membro subjectam in casu obliquo et vocatur Subjunctivus Conjunctivus, antitheticus) vel nas batus i. e. Sigyοu casus obliqui notatus); c) tertius modus est gegmatus
seu apocopatus vel Jussivus i. e. sorma in fino contracta et decurtata; est enim jussivi, cujus vices gerit, lex, ut sorma a fine rapidius et brevius enuncietur; d) quartus modus
72쪽
46 U. Ρars. De Formarum doctrina. II. cap. Da Verbis.
est imperativus, qui ex jussivo majori etiam loquelao rapiditate ortus est et e) modus emphaticus vel energicus seu paragogicus suffixa scilicet in fine particula inna vel
an, ut sermoni major vis et pondus addatur. Not. Infinitivum at Participium, quas nostri grammatici ad modos reserunt, Arabes nominibus accensent.
3. Ρersonae sunt tres: prima, secunda et tertia; tertia persona, quae sormam simpliciorem Seu stirpem exhibet, primo loco in paradigmate ponitur. 4. Numeri quoquo sicut Genera sunt tria, scilicet: Singularis, Dualis ot Pluralis, ac: Masculinum, Femininum et Commune. 5. Vorba dividuntur in Verba persecta, firma ArR-bice : Sana), quae tres habent literas radicales semper praesentes ac mobiles, Et in imporiscia, infirma sarabico: non Sana), quae vel secundam ut tertiam radicalem habent eandem, vel inter radicales unam aut plures literarum infirmarum mutationibus certis supra indigitatis obnoxiarum continent; nihilominus tamen omnia verba haec unam eandemque analogiam in flexione sequuntur. Not. Minus apte imo falso verba imperfecta vocantur irreguluria, nam mutationes, quas subeunt eorum radicales, certis et definitis innituntur regulis.
I. Do flexione verbi persecti firmi).
g. 25. a) Αctivum forma θ primae. Vorbis floctendis inserviunt notae, quae ortae sunt edecurtatis pronominibus perSonalibus, et verbis aut suffiguntur ut in praeterito notae afformativae), aut praefiguntur ut.in Aoristo II. notae praeformativae), et quidem modo prorsus speciali et inseparabili, ita ut se disserant si suffixis verborum et nominum separabilibus. Sunt autem assor mativa, quae verbis flectendis in praeterito inserviunt,
73쪽
l 25. I. De flexione verbi perlaeti. aὶ Activum formao I. 47Αor. I. Singui.
Et praefixa, quae verbis flectendis in Aoristo ΙΙ. in- Serviunt, sunt sequentia: Aoristus II. Singui.
l. Cum et genus osset distinguendum, in 3. pers. Sing. Aor. I. additum est charaeteristigon generis seminini in eo
hinc tacti. Suffixum 3. pers. plur. l,' ortum est ex se et ex hinc bias et
2. Formationem 2. person. B Pronomine personali descendere, lacile est intellectu; nam G ortum est ex tal sit
inctas, usa: et 3. Primae personae plural. afformativum G ortum est Ox3; suffixum autem Prim. Personae sing. O e 2. Persona huc traductum esse et vocalis i sex ani, quae in lingua hebraica adhuc est sorvstia) in v transiisse videtur, qua
distinguatur a 2. person . seminin. , hinc Uiaci et
74쪽
48 II. Pars. De Formarum doetrina. II. cap. De Verbis.
4. Duali distinguendo inservit litera quae in semin. cum ivi coalescit; 2. personae suffixum plane est desumtum
did, v. g. - similiter 3. radicalis uia cum afformativo, V. g. - , quod simul suphoniae gratia ante literas dentales mutationes consuetas subit.
β. ad Praelixa. 1. Flexioni Aoristi II. praefixa inserviunt; sed cum elego formationis ab initio stirpium non possit bone nisi una litora simplex adjici, si sorte haec litera generis numerique distinctioni haud sufficiat, horum notae et in fine annectuntur.
2. Praefixum I. pers. sing. l ortum est ex ut, sicut plur.
ex . Praeformativum a ortum esse videtur ex Pomutata . in quia Hebraei et Aramaei , ab initio non amant, aut ex quod Olim generis communis erat. 3. Numeri generisque denotatio eadem, quae personis in
Aor. I. propria est, in fine adjicitur; pro u f,3 3. plur. maso.
tamen hic forma plenior huna' sis,) Servata est, is Scit. ex ad Orto; in 2. person. sing. accedit is sad i ex pronomine fiantiμ ortum accedit finaμ e formarum una similitudine). Dualis torminatio hic quoque non est simplex, sed plenior Ol terminationibu8 ἡ una' 3. p. pl.) et hina' 2. pers. sem. sing. responden8.4. Haec praeformativa constanter notantur per Fatha, quo facto prima radicalis redditur vacua ob nexum arctiRsimum, qui intercedit praefixum inter et primam radicaIem: MUL. Secunda radicalis movetur praeter Fatha et per Kesra et Damma; quaelibot harum vocalium dein in tota fluxione ser-
75쪽
l25. I. Da flexione verbi perlaeti. a Aetivum formae Ι.
vatur. Nonnulla verba in 2. radi . duas aut omnes tres Vocales tum in Aor. I. tum II. admittunt, e qua variatione Sex Oriuntur species ; hinc Vocalis in Aoristo I. transit in Vocalem in Aor. II:
No t. a. Tres priores species significationem habent transitivam si intransitivam; quarta at quinta intransitivam vel neutram, in quo statu quis per accidens versatur, sexta autem indicat qualitatem inhaerentem. Not. b. Cujus sunt spiciei singula verba, Lexica stoeent, quae divsrgam vocalem secundae radicalis in Aoristo II. indieant hoc modo :Fut. a, FuL i, Fui. o ad stirpem apposito.
76쪽
II. Pars. De Formarum doctrina. U. cap. De verbis.
g. 26. De sormatione Modorum. Tab. II. 3
Diversi verborum modi formantur variatione tantum vocalis in ultima radicali Aoristi II. ain Indicativus seu modus rectus indicatur constanter vocali Damma signo Nominativi) in ultima radicali, V. g. ML. b) Modus obliquus seu Aoristus antitheticus' Sub juncti cus) assumit in ultima radicali vocalem Fatha signum accusativi) pro Damina Indicativi et semper
ponitur post particulas hui' significantes: Ol, , i, o etc. v. g. aes
c) Modus apocopa tus seu gegmatus Conditionalis) ah-jicit vocalem ultimae radicalis Indicativi, quae dein signum Gegma Rccipit, V. g. Muta.
No t. a. Tum in modo antithetico, tum gegmato sonus nasalis perit escitis psirsonis semininis in plurali distinctionis causa; hinc in plurali. 3. p. masc. ast femin. Not. b. Modus geginatus ponitur post particulam negativam Hvsil eompositam ex ta γ nondum), de qua in Syntari agotur. d) Modus emphaticus seu Paragogicus formatur ex Indicativo addita in fine vel litern es vacua Nun levi), vel geminata et mota per vocalem Fatha Nun gravi).
Not. a. Nun grave omnibus personis additur m0tum per Fatha, Oxesiptis toto Duali et Plunali in semininis personis tantum . quae morventur per Kegra. Ultima radicalis semper insignita est vocali Fatha exceptis secunda persona semin. Sing. mota per KeSra et tertia secundaque porsona masci. plur. m0ta per Damma, postquam in primo casu cae, in altera est Oxcisa. In feminino pluralis inter tertiam radicalem stingeritur l. ' sic nominatus, quia Indicativo est oppositus.' . Disitiam by Coos
77쪽
Singularis. Duali S. Mase. Femin. Pluralis.
Not. b. Nun leve nunquam accedit in Duali utriusque generis nec in Pinrali feminino. Not. c. Modus hic Aoristus paragogicus vocatur, quia augmentum παρον urri se. O additur Aoristo II. Melius appellatur emphaticus seu energicus, quia confirmat cum emphasi actionem absoluto laturam vel non futuram, praecipus in petitionibus, mandatis, interrogationibus, adsertia et juramentis.
e) Imperativus formatur e modo apocopstio; abjicitur enim litera praelarmativa, quo facto, si prima radicalis esset vacua, assumi debet Elis prosilipticum motum vo-
cali Kesra, nisi ob Damma in secunda radicali sit assumenda vocalis Damma. Haec larmatio nonnisi in secunda persona Imperativi locum habet; nam tertia integra et prima pluralis persona Imperativi exprimitur per modum gogmatum praefixa particula d vol elogan-
tius M. Si modo gegmato praemittitur particula no-gandi di, oritur Imperativus prohibitivus. Not. Utorque Imparativi modus Nun paragogicum tum grave tumlous iisdem servatis conditionibus recipit. PARADIGMA IMPERATIVI.
78쪽
52 II. Pars. De Formarem doetrina. II. cap. De Verbis.
27. De In sinitivo ot Participio.
I. Infinitivum et Participium Arabes nominibus accensent eaque nomina vΘrbalia appellant, quia cum verbis tutinio cohaserent; nam iis utuntur, quando verbi notio ex orationis nexu nominis formam induere debet aut personam denotantis, cui actio tribuitur participium), aut simplicem actionem loquentis infinitivus) designantis. Not. Infinitivus nomen actionis appellatur, participium autem nomen agentis sin activo) st nomon patientis in passivo). 2. In sorma prima est magna formarum infinitivo inservientium copia; enumerantur enim ultra triginta, quae tamen omnes de eodem verbo nunquam Occurrunt vide Tab. XI. . Usitatissimae Infinitivi formae sunt sequentes:
3. Participium formae primae sormatur e tertia personas ing. mascul. persecti inserta litera Elis post primam radi-
calem, v. g. Dci. g 28. b. Passivum formae primas Τab. Ι).1. Formatio vocis passivae per omnes larmas est plano intrinseca, quae vocalium tantum mutationsi fit; nam in yassivo Aoristi I. prima verbi radicalis semper est mota vocali Damma et secunda Kegra; in Aoristo II. autem praesormativa litora adsciscit Damma et secunda radicalis vocalem Fallia; hinc Aor. I. das et Aor. II.
2. Flexio singularum personarum passivae vocis in utroque tempore est eadem, quae locum habet in Activo. 3. Ρassivum caret Infinitivo et Imperativo per Omnes verborum formas, qui per circumscriptionem supplentur.
4. Participium formatur e stirpe simplici praefixo primas radicati vacuae et inserta litora , post secundam radi-
79쪽
3 27. De Ino. et Partie. - 29. De relignis sormis vere. tril. 53
29. De reliquis sormis verbi triliteri Tab. ΙΙΙ).
A. ACTIVUM. Flexio reliquarum sormarum verbi firmi per omnia tempora cum flexione sormae primae prorsus convenit mutandis tantum vocalibus, et quidem :
formis per Fatha, sormis II. III. et IV. exceptis, quarum praeformativa movetur per Dammiu. Not. Aecedentibus praeformatinis litera Hamga prosthetica, ubi occurrit, expungitur, scilicet in IV. et VII. XIII. formis. 2. Secunda radicalis semper insignita est vocati Kesra, exceptis V. et VI. formis, in quibns secunda radicalis adsciscit Fathia. Not. Vocalis Κegra sst characteri8tica pro Activo, sicut pro Passivo Fathst.
3. Imperativus sequitur prorsus AOristum gegmatum, a quo sormatur abiecta litera praesormativa ejusque in locum substituto Hamga prosthetico in iis formis, quibus Hamga in persecto praeponitur, videlicet in IV. et VII. -XΙΙΙ. sormis.
4. Participia formantur ex Aoristo ΙΙ. Rctivo mutatia praeformativa in i ; secunda radiculis in Activo constanter est mota vocati Kesra, in passivo autem vocali Fatha. B. PASSIVUM. I. In persecto prima radicalis est mota vocali Damma. et secunda Kosra in formis II. IV. et IV.; in reliquis vero formis duae priores vocales sunt mmma et penultima Κosra. 2. Aoristus ΙΙ. omnium formarum in praesormativa adsciscit Damma ot in secunda radicati Fatha.
Not. a. Aoristi II. passivi formae distinguuntur ab activis diversitate tantum vocalium in facunda radieali sicuti participia), exceptis formis V. 0ι VI., quae rursus diversitato vocalium in praeformalivis sunt distinctae.
80쪽
II. Para. De Formarum doetrina. II Cap. De Verbis.
si 30. De flexione verboru In quadriliter Orum. Tab. IV . Formae verbi quadriliteri stricte se inuntur formas II. V. VII. et IX. verbi triliteri. 31. 2. De flexione verborum imperfectorum Iab. V-XI . Verba imperfecta dicuntur ea. quae in flexione plus
minusve recedunt a norma verbi perfecti et quidem ob unius pluriumve radicalium indolem et legem particularem. Variatio haec adducitur applicatione regularum de concentratione, quiete, conversione, abjectione et mutationibus HamZae supra ex Dositarum: nam haec est linguae arabicae virtus, ut pronunciatio sit robustior, constantior et distinctior. Hinc verba impersecta in quatuor distribui possunt classes: a) Verba geminata seu contracta. quorum Secunda radicalis cum tertia mi eadem.b Verba hamgata, quorum prima, aut secunda, aut tertia radicalis ost litera HamZa. c) Verba infirma, inter quorum radicales una e literia
di Verba multi sarie infirma, quorum duae radicales mutationibus supra dictis sunt obnoxiae. g. 32. a. De Verbis contractis. Verbis, quae secundam radicalem geminant, applicandae sunt regulae Concentrationis vide 9.); contractio ergo, ubi est licita, in verbi flexionibus semper legis instar mi.
Ν o t. a. In Aor. L passivo vocalis charaeteristica Kesra Soeundae radicalis in 3. persona concentrationis causa perit excepta 3. Persona plur. semin.; in Aor. II. pasSivo autem vocalis characteristica Fatha e
ssennda radicali in primam vacuam praemittitur. v. g ex ocria fit Δ - Νot. b. Praeter pluralem femin. in toto Aoristo ΙΙ. soxceptis tamen gegmato et impserativo modis) concentratio semper est necessaria.