장음표시 사용
101쪽
105쪽
Chishuli. Antiq. Asiat. p. 4. IIuratori Thesaur. Vet. Inser. Tom. IV. p. Μ MCI ii. Gud. Inscr. in App. ad Praef. eschedis Vander Horsi. Chandier. Inscr. Ant. p. S. Nouv. Trail. de Diplom. l. p. 63O. Shuck rd. Connex. Vol. Ι. 26O. Ρlacent. Epitom. Palaeogr. in Praef. p. xi. ' Fuschin. in Epist. ad Salvat. Vinumigi.
HANc inscriptionem primus publici juris secit nos
tras Chishuli, et satis amplo notarum apparatu instruxit. Tria scilicet apographa viderat, quorum Primum ubHomero, Dragomanno Graeco, lactum, alterum a L. Liste, tertium a B. Mould, Anglis Smyrnae negotiantibus utroque a sacris. Exscripsere quoque Vanderii oratius, Askevius et Chandlerus. Extat hodie marmor in Museo Britannico: adeo autem tritum ut literas magni ex parte legere nequeas. Qui enim sebri laborabant, presbyterorum jussu, super lapidem nostrum sese projicere et volutari solebant, spe mali e demonum crudelitate orti levandi
CL Hunt. Diar. apud Ualpole I. p. 97.
106쪽
Inscriptio duplex est. Utrique eadem gententia, paullo aliis verbis concepta. Quae in inferiori y lapidis parte
scripta est, ea vetustior. Quam sorsan cum Sigari vererentur ne vetustas aboleret, alteram incidendam curaverunt.
Utraque βουστροφ-ον seripta; recentior, ut credo, quod sculptor alteram imitari voluerit. In utiaeque inscrip tione dona quaedam a Phanodico Potanaei Sigaeorum
in usum data recitantur; in vetustiori pauca verba adduntur, quibus curae Sigaeorum dona mandantur, suumque nomen saxo sculptor incidit. Saxum ingens est, utpote
quod novem pedum Angl. habeat longitudinem, paulo plus quam cubiti latitudinem, digitorum sere Octo profunditatem : Figura est ubique quadrata, foramen habens in parte ejus superiori excavatum, idque ut alius ei lapis
superne immittatur, longum satis, latum et profundum. Haec vero fabrica et mensura planissime Hermem indicant, Phanodici olim statuam'. Ilermae autem signa erant vel hominum vel Deorum, et imprimis Morcurii unde nomen ductum), quibus caput, vel solum, vel una cum pectore, et e varia materia splerumque autem ex aere fieri solebat. In serior pars, quae simul basis loco erat, sive acutus, sive quadratus palus undo a Thucydide
et Pausania τετραγωνος εργασια , a Juvenale trunci
cf. MaZocli. Tab. Ilerael. p. I 49. not. Spon. Misceli. Drudit. p. IO. Paelaudi. Marm. Pelopon. I l. p. 52. Casauhon. ad Strab. XV. p. 7 Io. CL etiam Plat. IIipp. p. 228. ed. Serran. Cie. de Leg. XXII. Macrob. Saturnal. I. c. 19. Figeli. de Statuis. Roman. e. 17. Hughes Itinerar. Tom. I. p. 27 i. Langi. Saggio. TOm. I. p. 102. Porse quando lo lettere di Simonide sumno con publico decreto rece- vute in Atene, i Sigei misero una Buova iseri gione da vn auro lato del
medesimo marino. ' Langius ergo
107쪽
IΝscn. I.J adicuntur. Circa Repulcra, quorum custodes esse credebantur, imprimis, postea autem ante templorum aediumque lares, vicis, viis, compitis, sistebantur. Athenis' inventi postea ad alias urbes translati suisse seruntur. Hermas multos aere expressos videre est in Μugei Woralvani classe secunda: unus et alter in Μuseo Britannico
De dialecto inscriptionis ambigitur, et multa de Sigeorum ortu disputantur. Sigeum, ut videtur, a Μitylenaeis' conditum, Pisistratus sub Atheniensium ditione redegit. Nec illi eitra belli discrimen tenuere; diu enim iiscum Mitylenaei de urbe bello decertarunt. Sed lites tandem a Poriandro compositae sunt, et Sigeum sub Atheniensium ditione mansit'. Pisistratus, ut verisimile est, oppidum Μitylenaeis eripuit circa annum A. c. 57O. Sed quid haec omnia ad rem λ De aetate inscriptionis nihil satis certum proserri potest: quod si proferretur, qua Deorum ope scire possumus Sigeisne imperaverint Athenienses ne quid patria lingua scriberenti quo auctore intelligimus, praesidione tantum
imposito, urbem semper Athenienses tenuerint, an ex Athenis multae familiae Sigeum commigraverint, Secum, novam linguam, mores, cultus inserentes. Quae omnia si sciremus, alia tamen et majora quaerenda essent.
Sigei, utpote in parvo municipalique oppido degentes,
3 Strab. XIII. p. 599. 3 Herod. V.-95.
108쪽
nunquam sorsan vel oleganter vel puro locuti sunt: postea forsan quum Athenienses oppidum tenuerint, Sigeorum lingua nec omnino molica erat, nec eadem omnino ad Atticae dialecisis normas concinnata. His ergo omissis, R dipsa verba marmoris respiciendum, ubi, quantum equidem ego judicare possim, nihil est quod contra vel arctas Atticae linguae leges peccet, si επικατεν excipias, quod sculptoris mendum esse potest, ut postea κΔΟKA et ΣvκEVEVΣlN, et ita Da esto' visum est Sigeum ergo marmor, me judice, basis est Phano- dici cujusdam statuae, quae ut in aliis marmoribus sisti tur loquens. Phanodicus sc. munera quaedam Prytanaeo Sigeorum vel ipse dederat vel testamento legaverat'.
Da ps. M. C. p. leti, et P. 324. Dorum erat atque Tolensium postremam vocalem diphthongi οἰ imittere. Cf. Koen. ad Greg. do
ε ron τε, in mariv. Corcyraeo apud Montiaue. Diar. Ital. p. 425. CLquoque Gruter. MLXXXIX. 4. προησω, &e. saepe in Epictetae testumento apud Gruter. P. CCXIX. et Masset. in Mus. Veron. ε ποεσci ταν, in Inscr. Dorica apud
P. II. p. 75. ποειπcie tu Inscr. Orchomenia apud
εποει in nummis Cydoniacis apud Eckhel. D. N. II. p. SO9. Hanc formam quidem antiquissimam esse statuit Pors. Mus. Cr. Τ. I. p. 24 O. At si verbo εποεισεν fretum aliquis hane inscriptionem haud Dorica dialecto conscriptam rese putet, Dorum magis quam tensium linguae tribuere debet. Usus enim ei Pro
ubi supra Toleusium necne eSSet incertum est. Unus quantum scio Sehol. Homer. ad Iliad. I. v. III. rem ita se habere docet, tacet Gregorius, tacent alii de Dialectis Serip
CL infra quae ad Deliacum marmor dixi.' Nomini fraudi sit usus verbie δωκα, quod in his rebus solenne.
109쪽
Statua ergo aut ab ipso utit u magistratibus Sigeis post ejus mortem excitatu est. Ab his diversa omnino Bentleio placuere, qui in epistolis a Carolo Burney τῶ μακαρέτη editis. miranda quaedam dogmata de nostro Iapide promulgavit. Sed sestinanter, et quod ipse lassus est) Chishullii libro vix perlecto, omnia dixit. Primum' negavit hujus Epigraphes orationem ad Phanodici statuam respicere posse; nihil proprie necessitudinis esse statuis cum Prytanaei fine, unique statuae conficiendae Plures uno statuario adhiberi valde insolens videri dicens, praeter morem hic simul AEgopum et ejus fratres nominari significans; immo vero tria a Phanodico vasa
esse data conjecit, quorum Singulorum singulos esse potuisse artifices credibile est: titulum vero illum initio uni alterive horum inscriptum, argumento καγω, POSten autem ad hunc lapidem translatum fuisse, suspicatur sive ut donatio illa extria Prytanaeum omnibus innotesceret sive ne donatoris Phanodici munificentia aliquando vel munerum ipsorum corruptela, vel redintegranda novitate antiquaretur. Nec statust dignum tantillum munus tria Sc. pocula Cuprea Benileius Putat; nec, si aliter Sigei judicassent, sculptorem in parvo ignobilique oppido ea aetate inveniri posse credit. Bentleium in Prytanseo loco cibis atque epulis destinato statuus collocari posse negantem falsum esse
Cl. Hermipp. apud Athen. XI. p. 486. A. Ita in luseripti apud Montiaue. Diar. Itul. p. 422.
110쪽
satis ostendunt ea quae Meursius e Pausania atque Plutarcho congessit. Pausanius' enim in Prytanaeo Atheniensi extare non tantum Deorum sed etiam hominum simulacra, Λutolyci, Miltiadis et Themis-
Extat quoque Epigmphe Latina pervetusta qua dona prope eadem Rheginorum Prytanseo Ervonium quondam testamento legasse traditur quae Phanodicus Sigeis aut dono dedit aut legavit'.
T. Ervenius. T. F. Sabinus Trivir. Md. Ρol. II. testamento legavit Μunicipibus Reginis in Potanaeo statuam aeream Μercurii, trullam argenteam anaglyptam, Lares argenteos septem, &C.
Cum autem Benileius neget orationem Epigraphes ad statuam Phanodici respicere Posse, et voces καγω Bd poculum quod Phanodicus dedit reserendas suadeat, oblitus est vir summus, ut vere Chishullius, redire insequenti membro extrudi visam personam et, nolit velit emendator, in voce EΔΟKA intelligi. oblitus est etiam quoties in marmoribus 8tatua et persona confundantur. In marmore apud Clarkium y Atheniensi