Exercitationes criticae

91쪽

Nam p. 79 s. 2 pro : παρορωσι , μαλιπτα αναγκαιότα-τo M. praetulerim τὸ μαλισφ αναγκαῖον. Ib. s. 3 suppleverim: Iλιππος λὲν ουν ὁ 'Αμυντο , non enim omittitur articulus praeterquam in scribendi genere, ut ita dicam, orensi sive euriali Deinde vix sana sunt quae sequuntur s. 4 τοιγαρουν τοις λαχέστο ις των κατα την υρωπη ἐγένετο βασιλέων

καὶ δυναμιν κατέλιπε, ' si ὀ λαδεξαμενος Αλέξανδρος κατεστρ ατο Callide vertit Mulierus quare qui in minimis Europae regibus antea censebatur, satis magnam moriens potestate reliquit cet. Sed vereor ut sic Graeca interpretari liceat; nam qui religiose vertit Latine, in hunc modum scribere debet: Daque censebatur in minimis Europae regulis et potentiam reliquit, qua cet. quae minime vera sunt, nam scire pervelim quinam Europae rex suerit ea tempestate

Philippo potentior quare exspectaveris potius τοιγαρουν ἐν τοῖς μεγIστοις κτε. ut legitur de eodem Philippo XVI: 95

4 lλιππος αεν ουν μέμιστο ς γενομενος των καθ' εαυτον επὶ τῆς Ευρώπης βασιλέων κτε. Tandem vero sententiam fortasse more

Graecis persamiliari negative exprimere maluit Diodorus et scrip

sit: τοιγαρουν υκ εν τοῖς λαχιστοις των κατα την υρωπι1ν

ΘΒετο βασιλέων. Sic iam Maius de coniectura ediderat, vir sine exemplo Graece indoctus, sed ut popularium plerique mente satis validus, cui quo saepius propter inscitiam sallitur, eo magis verum idonti obtemperatum portuit. contra nihil certius, quam s. 9 excidisse participium, quo

omisso oratio omni sensu caret. Non facile locum evidentius eorrigas quam rescribendo Περσευς ἔχων χρηματων σεσωρευ-ι-ων πληθος κτἐ , inserto participi ἔχων, quod ταχυγραφικως seriptum in codd. mla quain lacile ante χρηματων, praesertim praegressa vocula N excidere potuerit, καὶ τυφλφ δηλον Sequuntur haec: α τε τας πατρικας καὶ τα ιδiας παρασκευας. 1liquanto melius legeretur πατρφας, quod tralaticio errore cum πατριος et πατρικος confundi solet, ita ut quid ubique scribendum sit, a nostro iudicio debeat pendere. Dc deos. 13ps πλουσιωτέρους reponendia, superlativus in his τους αυτου

92쪽

κρατ αντας 'ερον πλουσιωτέ, ους τοίπε quae sic scriptumisere languent, nam quicunque rex etiam non valde dives antiquitus vincebatur, victorem suum reddebat ditiorem, sed Perseus victus ditissimos reddidit ut notum est, Romanos;

quare verum videtur: - πλουσιωτατο υς ἐποIψε. In vicinia

simul corrige θέλκυν, ut alibi recte legitur apud nostrum, pro ἐθέλησεν, et in ipso excerpti sine revoca duas litteras fugitivas rescribendo: ἡ καὶ κρατή α των Πων δευσίαν α ν υπιρηφανον

Fr. XII spreta est prope finem excerpti necessaria Reukii emendatio καὶ οι την παρεμβο ν χοντες ἐπὶ ταῖς κρωρε I- αις pro - τας κρωρεIM. In D. ΙΙΙ maluit Behherus absurdam lectionem πικρέα retinere quam recipere, quod est iam undecimo anno ante emendatum ediderat, Irrupta in verbis ἐξαλλόμενος ἐκ τῆς πικρIας καὶ παισας τον μηρὸ ἐμπαθως κτε. Fr. XIV XIJ NIκωνα με τον θησαυροφυλακα ἐξέπεμψε, συνταξας την ἐν τον Φακω γαζαν καὶ τα χρηματα καταποντισαι 'Ανδρονικον δε τὸν σωματοφυλακα εις ΘεσσαλονIκην, συνταξας

ἐμπρυα τα γεωρια την ταχIσπην Nisi verbum aliquod post γαζαν excidisse statuatur, necessario delenda sunt tria vocabula καὶ τα χρηματα utpote nata ex interpretamento olim adscripto ad γαζαν Praeterea alterum participium συνταdia abesse malim. Vel peius laborant sequentia: ος γενηθεὶς τουτου φρονιμωτερος ῆλθεν εις Θεσσαλονίκην, ου μην ἐποIψε το προσταχθεν νομIζων *Iλιον τοῖς λοις κρατειν Pωμαιοις. Certa emendatione reposueris: ου μὴ ἐπο- γε το προσταχθέν. uod ad sequentia verba attinet, dolendum est neque apud Livium neque apud Polybium, qui h. l. deficit, de Andronico mentionem fieri, ita

ut vix certa coniectura sanari queant. Si loci sententiam recte intellexi, ea sic sere suit enuntianda νομιIζων ψέλιμιον προς τοὶ τοις λοις κρατειν Pωμαἱοις, i. e. non executu est regis mandatum Romanis ad integram victoriam id expedire ratus. Reishius nescio quo sensu pro φιλιο suspicatus est καλλιον Fortasse tamen suffecerit: νομίζων φλλι μιον τοῖς

93쪽

Ποι κρατουσι 'PωμαAιe, i. e. 'Pωμαίοι κρατουσι τοῖc λοις. Iudicent peritiores. Fr. XVI: ἐνIοτε γαρ τα παραστηματα των ανδρων καὶ τατελέω απηλπισμ ένα πρὸς πεγνωσμένην γε συντέλειαν. Sententia verissima, dummodo scribatur: ἐνιμε γαρ τα παραστ η-

certum est discrimen inter καταλαμβανειν et καταλαμβανεσ- ai, ubique locorum religiose observatum a Diodoro. Illud est deprehendere, reperire, incidere in , v. c. καταλαμβανειν πολιν αφρουρητον χωραν ἔρημον, similia , hoc significat occupare, evere, V. c. καταλαμβανεσθαι λόφον, πόλιν similiain. Qua demus sanum esse nequitur. XVII, ubi legitur: ἐνδειρην γαρως φIλοι πιστευομιενο ταλ α β οντως την των ' Απολλωνια- των πολιν. Nisi igitur aliquid excidisse statuatur, legendum

est: καταλαβου μενοι την - πολιν. Praeterea pro φίλοι scripserim pIλιοι. Fr. XIX XV): τ οι ἐπιτροποι Πτολεμαιου του κευακος. Ευλαιος ο ευνουχος Ληναῖος ὀ Συρος παντα πορον καὶ χα-ν ν πενοουν , καὶ ἄργυρον καὶ χρυσὸν καὶ το ψην γαγνοις τὸ βασιλικὸν ἐσωρευον, πως ου αν τις θαυμασειεν ει α τοιουτωνἀ, ρωθων ἐν υτ βραχεῖ καιρω τηλικαυται το μέγεθος θεωριαι κατεσκευασθησαν, κτέ. Plana erunt et ad intelligendum facili cmnia, si reposueris: ως υκ αν τις θαυμασειεν ει - τη λικαυται το κεγεθος χορηγIαι κατεσκευασθησαν, vel sensu parum diverso τηλικαυται τὸ μέγεθος φορμαὶ τὲ . col

lato Pol1bii loco XXVIII, 17 3 2. Ibid. s. 28 legitur καὶ

Θι ὀ με ευνουχος , καὶ προσφατως τὸν κτένα καὶ τους λαβψτρου αποτεθειμένος των της ΑφροδMτης εργων τους Αρεος ἀγῶνας ἐδέξατο quod certa coniectura potuisset reperiri, obtulit mihi palimpsesius male lectus a M. Exhibet enim, quod non sine dissicultate scriptum esse vidi, ηλλαξατ o. Ibid. s. 36, pro τελειως, lege: τελέως, et cum Od. Vat. S. 35, α οχρεων pro αξι χρεον, atque Αρεως pro Αρεοe. Ad rem de qua agitur, cum hoc excerpto et sequenti utiliter compones

94쪽

80 praeter Polybi t. l. Hieronymum ad Danielem c. XI, tom V,

ed. Venet.

Monenti Maio obtemperare debuissent editores in D. XX XVI

init supplendum esse: τι τα πλήθη συναγαγοντες εις ἐκκλησειν οἱ του ΠτολεμαAυ ἐπιτροποι in Sequuntur haec eiusdem M. negligentia manca trium vocabulorum desecti καὶ συντομον τελος

ταχυ καὶ σφωιν αυτοῖς τὸ τέλος του βιου περιποιγε παντες Locus est ex eorum numero, qui diligenter legendi sunt, ut aliquid excidisse nobis suboleat. Nihil tamen certius est quam ut hodie legitur, nullam eum idoneam interpretationem admittere. Causa autem, cur saepe nobis accidat, ut in locis corruptis non haereamus, haec mihi esse videtur, quod non raro eiusmodi locos legentes tali interpretamur eos sensu, qualem contextus et sana ratio postulant, non semper animadvertentes talem interpretationem cum ipsis verbis Graecis non omnino quadrare. Duo hoc obstaculum superemus, nullum novi remedium cssicacius quam ut vertamus Graeca ad verbum sive Latina sive vernacula lingua malis. Fac experimentum in loco nostro et senties recte eum in hunc modum expleri in palimpsesto τουτου 'οὐλεψευσαντο καὶ ρ πολεμιν καὶ σφισι αυτοῖς το τέλος του βιου περιποιησοντες sic de meo scribo pro περισοιπαντες); non tamen dissiteor vocabula του βιου quae, ut sacile apparet, non nisi ad sola vocabula σφισιν αυτοῖς reserri possint, si abessent, Sententiam multo melius procedere, quare interpretandi causa mala manu olim adscripta esse suspicor. Quibus eiectis sensus si planissimus hac certe in re non aberrarunt a vero, OSebreue tempus et bello et sibi ipsis finem imposituri. Finem quem sibi imposituri erant, ita finem esse ultro liquet, neque igitur vocabnia του si addi potuerunt a Diodoro idque multo

minus, quod ex notissima interpretandi norma haec sic Graec larent explicanda περιποι ψοντες τελος του se καὶ το πολέμκαὶ σφίσιν αυτοῖς, quae quam absurda sint, monere nihil attinet

Bel igitur emblema του βA et nil amplius erit, quod lectorem

95쪽

moretur in hoc loco, in quo ipsam vitiosam verborum compositionem emblema arguere satis, ut spero, demonstravimus. Non potuit ineptius usurpari pronomen ουτος quam factum videbis s. 23 in his ταυτα δ' φασαν εις τους προχειρας του- τοις ἡ πόλεις ἡ φρουρια παραδωσοντας. Scriptor Atticus pro τουτοις, ni Iallor, adhibuisset σφωιν Diodorus maluit ex sui aevi consuetudine scribere αυτοῖς, quod reponendum. Perlege mihi totum fragmentum, et consenties. In vicinia s. 24 corrige χορηγια pro χορηγεῖα et καθ' υτων pro κατ αυτων. Benique in praegressis s. 18 palimpsestus optime supplet: στετων συναχθέντων χρηματωγὶ ἐκομι ν τα πλεῖστα.

Error in his excerptis pede premit errorem; nam in h. XXI XVII rursus inveniuntur, quae oppositis rontibus inter se pugnare iure dicas. Nempe in his ημεῖς δὲ του ΠτολεμαIου

ἐασαιμεν, tribuitur Ptolemaeo φυσις γεννὐ mox vero dicitur ipsum contrarium τὸ γαρ ἐκτος γενόμνον των δεινων και τοσαυτα l. τοσουτον, αφεστηκμα των πολεμιιων αυτοθεν καθα- τε ἀκονιτι παραχούρμαι βασιλεἱας μεγBτης και μιακαριωτατης πω ου αν τις ηγησαιτο ψυχους τελειως l. τελέως ἐκτεθηλυμένης l. εκτεθηλυμμιένης εLαι ἔν ει ριεν συνέβαινε φυσικως υπαρχειν Πτολεμιαἱ τοιαυτην ως αν τις ἐκεlγην ορθως insere)καταμέμψαιτο ' τι sic cod. pro τε δε δια των στερον πραξεων ἡ φυσις κανως περ αυτης et ελογηθη κτε. His igitur et sequentibus, quae ipse perlegas, docemur animum regis φυσικως ου αγεννη sensim ab eunucho artificiose corruptum esse, donec tandem vitiorum illecebris evaserit τελεως γεννης.

Sed satis credo iam ipse vides ab initio pro φυσιν corrigendum esse ψυχρο. Sed quis deinde serat προηγουμένως, quo vix aliud adverbium Graecum adhiberi h. l. potuisset ineptius Suspicor ἡμεῖς ε

eodem sensu quo in D. 22 libri XXX scripsit: ου i. e. ru

96쪽

αποφήναιτο τλ quo iure autem Mulierus vertat προηγουμένως pro instituto nostro nescire me lateor. Verbis parum diversis

de eadem re utitur Polybius XXVIII, 17 a. Non sana esse iudico quae hodie init. r. XXIII XVIII 8 2

sic scripta leguntur: τι o Αντιοχος δια στρατηγημιατος αντι - νοξο υ μένου κυριευσε του Πηλουσιου, i. e. si ad verbum Graeca vertas Latine Antiochus per strategema de quo dissentiebatur Pelusio potitus est. Ut taceam verbo intransitivo αντιδοξ.ῖν non esse formam passivam, minime de illo strategemate dissentiebatur, sed rege indignum fuisse satis constabat quod apparet tum ex D. XXII οτι ὁ Αντιοχος γῆ πανη πραγμιατικὸσκαν του προσχηματο Fii βασιλεta. α ιο. πλὴν του κατα τὸ Πηλουσιον στρατηγNMατος, tum ex iis quae . . sequuntur: πα γαρ πόλεμος ἐκβεβηκως τα γοαιμα καὶ ικαια των ανθρωπωνκτε. Dederat igitur, ni egregie fallor, Diod. οτι ' τIοχοαδια στρατηγηιιατο αδοξου μέν ου ἐκυρἱευσε του IΠηλουσιου i. e. per strategema, quod male audiebat, Pelusi potitus est.

Xenophon in oecon IV αι βαναυσικαὶ τέχν- α δοξουν- ται πρὸς των πόλεων. s. Plut Luc. IV. Eodem verbo o-l3bius litur , 52, 2 et XVI, 39, 2, sed in sorma Activa. Utrobique iungitur cum λαβαλλεσθαι. Post pauca legimus:

ρεῖσθαι. Ad sententiam non male Maius coniecit excidisse παρα- λδόντα μὴ quorurn vocabulorum hoc μὴ tuto recipi poterit, pro illo ortasse verum est παραδοντα, sed simul pro πρὸς corrigendum erit εἰe quae praepositi in hac formula perpetua est.

Sic v. c. lib. XIII c. 26 scribit: μέχρι i. se γαρ του μηδεν

τους παραδοντας. Eodem sensu Polybius III s. 30 S utitur verbo simplici λοτι Ζακανθαιοι - ἐδεδίκεσδεν αυτους εἰς την 'PωμαIων πωτιν. Similiter XX, 9 3 10 de Aetolis: δοντες αυτους si αυτουe εἰς τὸν 'Pωμαιων πωτιν Nec diverso sensu XXXVI, 2 S 2 οι διδόντες αυτους εις τὴν 'PωμαIων ἐπιτροπη et XX, i S 2: σφας αυτους ἐγχει-

97쪽

Ν3ρIζειν εις την Ρωμαίων πωτιν. Videndum, utrum . n. inserere sufficiat δόντα μὴ an usus Diodori requirat verbum compositum παραδόντα, ut scribitur . . Certum deinde est s.l reponendum esse καθαπερ του ἐπὶ των δικαστηρIων συκο- ψακτας κτε. ubi pro ἐπὶ vulgatur απὸ quod ferri omnino nequit. Fr. XXV XX init.: τι Αἰμίλιος 'Pωμαῖος παραλαβωντa δυναμιεις. Vocabula o 'Pωμαῖος de suo addidisse videtur epitomator Diodorus certe scripsisset: ὁ των 'Pωμαιων στρατηγος vel aliquid eiusmodi. Articulus periisse videtur in h. XXIX XXII 4ὶ απεκρίθη

u. τὰ τὸν κόσμον υπο δυει. ἡλιων δυνασθαι διοικεῖσθαι μιητε την οικουμένην υπὸ δυεῖν ἡλlων. Idem Alexandri dictum telari Diod. XVII 3 4 sic scribens: ως ουθ ο κοσμος δυοῖν iu- οντων τηρμαι δυναται τὸν δειν λακοσι σιν τε καὶ ταξιν π ἡ ικουμένη δυοῖν βασιλέων ἐχόντων ' ἡγεμονειν ταραχως

καὶ στασιαστως λαι νειν α δυναιτο.

Sed redeundum ad se. XXVI XX S l), ubi editur: ἐπαγ

γειλάμνος ουν αντιστήσειν τοῖς ποδουσι τιμην. Inseratur articulus necessarius ante τιμιχὸν Forum alia causa est, cur

haec verba adscripserim. Videlicet ανθιπταναι - τιμὴν recte Graece dici nequit Graecis enim in ea re perpetua sunt verba καταβαλ ειν et κατατιθέναι. Neque tamen propterea vulgatam sollieitaverim, idque ob causam quam dicam. Diodorum, qui ipse

in operis praelatione c. 4 profitetur, se λα την ἐπιμειαν τοι ἐν

τῆ νήσω πολλὴν ἐριπειρίαν τῆς 'PωμαIων διαλέκτου περιπεποιῆσθαι haud ita raro imprudentem orationem qua utitur Graecam idiotismis Latinis corrupisse, res est neque ignota neque ad demonstrandum dissicillima. Quia vero verbum Graecum Moνταναι, si eius compositionem spectas, ad amussim respondet verbo Latino rependere, gravis me tenet suspicio, nostrum sermulam Latinam rependere pretium in Sermonem vernaculum transtulisse per ανθιστανα τὸν τιμήν. Fr. XXVII ineunte soloece scribitur: τι o Περσευς α δοθέντα

98쪽

πρὸς λαρπαγην χρημνατα ἀναλαβὸμενος τῆς ἐπαγγελὶς

απεστέρψε του δόντας. Nam recuperare est γαλαμβανειν non αναλαμβανεσθαι, quare corrigendum: τα - χρκματα να- λαβων κτέ. Ibidem prope sinem reposuerim: ως - θαυμαζεινοπω. κατεπολεμηθησαν is Μακεδονες - αλλ' πως κτε. Male editur πως κατεπολεμ σαν κτέ.

Non sine aliqua probabilitate sic suppleri poterit lacuna in D. XXX XXII ὶ ο μην αλλα τουτο ευρε θέντος καὶ νασω - θόντος i. την παρεμιβολην nullum enim novi verbum Graecum, quod tam proprie huic loco conveniat quam νασωθῆναι, i. e. salvum redire. Livius eandem rem ex eodem Polybio reseri lib. XLIV, 44. Quae imprimis huc faciunt, haec sunt et serius cum rediisset tunc demum recepto sospite filio ictoriae tantae gaudium consul sensit. Vulnerati contra qui redeunt e pugna, quia pedibus iam uti nequeunt, dicuntur ανακομI Gαι s. v. c. lib. XXI D. XXIV s. I p. l). T ομοιοτέλευτον . . ut saepe alibi fraudi sui librario. In eodem excerpt vocabuli monstro ἐρωμανῆ, quod peccat contra analogiam, substituas formam genuinam ἐρωτομανῆ.Fr. XXXI XXIII us. 9 bis deleatur praepositio is in verbis, τψ τους μὲν ἐν ταῖς ἰδίαις τυχιαι τους δὲ ἐν ταῖς των

Tandem in penultimi excerpti initio reponendum esse καὶ πρὸς τα συνδειπνα παραλ α μιλανων καὶ - μεταλδους, ubi perperam editur παρα λ α β αν , iam supra monuimus.

ADN AD LIBR. XXXI. Laborat verborum compositio in se. I initio. Scribitur enim

sic: τι ὀ Αντιοχος την αρχην ἐσεμνυνετο, λέγων ου τῆς κατ' Αυυπτον βασιλεIας ἐαυτον ἐπιθυμιουντα παρεσκευασθαι μεγαλας δυναμεις ει τὸ πολεμον, αλλα βουλεσθαι -- Πτολεμαιωσυγκατασκευασαι τὴν πατρωαν αρχην. Quant vero melius scriberetur βουλόμενον lDissilia πιν Orale

99쪽

Mox in vel bis φανερὸς γενετο των πολλων βασιΛεω , Vereor ut sustecerit cum Behhero inserere pari. ων nam ratio requirit confirmante usu των πολλων εἷς γ βασιλέων, i. e. unus de

multis regibus. Facile autem post ΠΟΛΛΩ negligi potuisse ΛΩN, i. e. I ων, quis negabit 7

Multum quoque me iudice abest, ut emendatam nobis lectionem cod. Vat. obtulerit in D. II. Prorsus desperata est salus primorum huius excerpti verborum: τι παντ-ασι τὸν Ἀντίοχον τοῖς Ρωμαιοις, quippe quae cum sqq. male cohaereant. Excideritne aliquid, an alio morbo laborent, non satis liquet.

Sequentibus prodesso poterit Polybius lib. XXIX gil, qui

huius narratiunculae auctor est, et quem mutata aliquantum

oratione describit Diodorus. Non erit igitur ortasse prorsus inutile meliores apud Polybium lectiones brevibus indicare. Primum f. 0 πολεμός ἐστιν ἡ σίλος accipe a Polybio φίλιος vs. 13 προχειροτατον - βακτηριον Pol habet προνἰρως - βακτηρIαν. pud Diod πρόχειρον - βακτηριον scribendum cum Mulieres, apud Pol πρόχειρο - βακτηρὶν ἰxs. ii Polyb. βουλε σθ αι μεταδουναι τοῖς ἱλοις περω προσπεπτωκοτων. in expleri poterit manca Diodori oratio Πεξε παρα των φίλων γνω ν λαβεῖν inserendo sive βουλεσθαι sive θέλειν nisi sorte susscit intercalare particulam αν post λαβεῖν. Deinde dedisse suspicor Dicd. λεκελευσατο την πόκρισιν ἐν τουτω τω γυρω ποι ἡ τ α θα ι pro ποιησαί): nam scribit P. ἐν τουτω τε ν γυρω την πόφασιν κελευσχ δουναικτε. si contra loco nostro nihil addideris, e superioribus cogitando supplere debes: ἐν τουτω τῆ κλματι), quod plane absurdum est. Praeterea de meo dedi ποιησασθαι nam ποιῆσαι αποκρισιν Graecum non esse, vix quisquam monendus erit. Tandem s. 18 habet Diod. ἔφη ποιμειν παν τὸ παρακελευ-ορωνον Pol. ἔφη ποιωειν παν τὸ παρα κ in λυ κενον υπὸ 'Pωμαίων. Hic emcndandus videtur Polybius e Diodoro Livius eundet Polybi locum Latine vertit XLI vs. 2.Fr. II init rursus peccatur contra grammaticam in his: οτι συγγνωμ' τιμωρίας αιρετωτερα Lege αιρετωτερον.

100쪽

Ibid. vitio nata est praepos. περὶ e praecedenti vocabulo in verbis: ου γαρ ικαιον τὸ μὶ των αλλων πεισαμενον πασαν φιλανθρωπια αλὸν γ τω insere μέρει περιJπταωαντα τυγχανειν - πιεικεIας τε Tralaticio deinde errore p. 86Vs. 14 ταυτα γαρ συμβαλλεται μεγαλα πρὸς υλσιν πασιμιὲ ανθρωποι pro - συμβαλλιται μέγα τε scriptum esse Vides. Recte se. IV in verbis: τι της τυχης ευροουσης τοῖς 'Pωμιαιοις. εβουλευοντο μετα πολλῆς πισκ εως πως αεικε χρησασθαι τοῖς

θαι τοla πλοις τους αντιταχθέντας recte, inquam, in his aliquid deesse senserunt viri docti, male idem lacunam statuentes post ευτυχημασι nam perspicuum est vocabula κατα τροπον pertinere ad praecedentia, et iungendum esse: πως καθηκε χρησασθαι κατα τρόπον τοῖς ευτυχημασι nam κατα τρόπον apud Diodorum

quemadmodum apud reliquos nihil aliud significaro quam

ὀρθως i. e. recte et ordine vel discere possumus e D. XIV απεφήνατο τῆς αυτῆς εἶναι ψυχῆς γωνας τε ταξαι κατατρόπον κτλ Constituerim igitur locum sicci πως καMκει χρήσασθαι τοῖς ευτυχημιασι κατα τρόπον . . . υχερέστερον Βαι του καταγωνBασθαι τοῖς πλοις τους αντιταχθέντας Lacunam ad

sententiam non male expleveris inserendo δοκεῖ sive δοκοιην αν τουτο vel πολαβοι δ' αν τις τουτο , sed alia plura conieceris in eundem sensum, ita ut nihil quidquam certum sit. CL Polyb. X, c. 30. Sequentia supple scribendo μιην καὶ

Fr. V s. 33: κ μ ν ανυοντες ν πρέσβευον εἰ απορίαν ἐνέπιστον Graecum non est πρεσβευειν τι , sed περ τινος quare

scribo: ων πέρι επρέσβευον inserta praepositione, quae Cur perierit manifestum est. Ultima sententia huius excerpti proderit D. V S 2 init . ubi eadem verba recurrunt, sed adhaerente interpretamento, quod deleas scribendo κατα τὴν παροιμειν τὸ κυκνειον αρσαντες μιέλοςJ. Constanter enim in hac proverbiali locutione μέλος omittitur . . in Chusippi fragm. apud Athenaeum XI p. 6164 Φιλοσκωπτης τις insere υιέλλων