Exercitationes criticae

251쪽

exple lacunam, ut scribatur: ἐπιέρ toral, m et JHπνον κτε. Nimirum tres primae syllabae vocabuli a me restituti procurrentes in oram libri sinistram sesellerant Beli heri oculos. Scriptum autem est literis prope evanidis in hunc serme modum: ἐπιερτ αἱ Vulgo ... alo ἐπ κτε Coniectura expleri lacuna potest, quam neminem observasse miror v I 142. Nempe e Lamachi oratione us 1110 II 41 ill vss. 1097 1132, apparet Dicaeopolin dixisse: το δερνον ιοου καὶ βάδις J παῖ, λαβώ σlόει βαβαιάξὶ σι υποτικὰ τὰ πραγιιπια. Vs. 1124 pro ooro νευτον verum videtur γοργονωπνον cui vocabulo exitialis sui paronomasia s. q. in τυθον ωτον. NON minus certa et corruptela et medicina est uuiT. s. 193 ἀλύεἰς ψιαθῆ καὶ βδελυρον ἐκει' in παρης rε. pro ἀλλά male repetito mus initio. Ibid. vs. 524 lego γου ἐξηρκεσε πρεο ῖ υτης ων, r του σκεύπτειν ἀπελεlφ9 γ, eiectis vocabulis: ἀλλἀ τε-

duplici ostendant autologia Sequentia intelligam, si poetae manus fuerit haec: ος ιολDi bilio υν ἐσπινο ιιοῦν διὰ ros, ἀνεδευν πεδέον ερρει et Lubi absque sensu vulgatur ἐς πολιν θευσας tot ἐπ αἰν '

ex Spe CtaVeram υ τοσον, et s. 603 nullus dubito, quin verum sit λυαιεον ἀλλο τι, υνδρες D H&ς, J αυφορα ubi loeus non est formulae dubitandi i decus εν quae est in vulgatis. s. 664

252쪽

ἐκαραδοκησεν εἰς ρι η βουλὴ πυλιν, ὀ δε του ἀκουσας ἐκπλαγεις ἐφυγ/ύφα. Non imur Cleo auditis, quae siciarius dixerat, sed quia

animadverterat hunc demi animum in se convertisses quapropter requiro et orio os naς rh. cl. s. 652 r .roν0 - σας Ιε. s. 722 utique reponendum: D curiam δε μυλη λεω ἔξεις αγυβρέσαι ubi doceri velim, quem sensum habere possit vulgata lectio με δοξεις. Deinde autum scribas ibidem: 60υεν εἰς pro ἐς to tior. Non minus certum ar

pro vulgatis τὴν - μου κατεσπαραξα τὰ Perpendas quoque tecum velim, mi lector, utrum concoquere possis s. 746 sq.:

ευνουςερος, διακρινον ινα τουτον φιλῆς, an mecum reponere malis εἰ M.tii διον , ειέν ποτερος κτε. Frequens autem et notus est usus voculae εὶια post participium illatae. Nec fortasse improbabis coniecturam nostram s. 7b1

distinguendum esse et corrigendum in hunc modum : Us ἐς et Προσθε χρῆ-αριεν ἐς ἐν πυκνα, qui versus vulgo sic scribitur: re ἐς το προσγε χρῆν παρεῖν ἐς γῆν πυκνα. Cf. Acharn. s. 43. Omnes quoque interpretandi conatus eluditus. 814, ubi de Themistocle sermo est: ἐς ποι σε τὴν ποLν tu υν υες ν ευρων ἐπιχεHῆ. t distugient omnes dissicultates scripto ιιε γαλην, quod quam recte reponatur apparet ex ipsis oppositis s. 17 συ y la ναιους rησας ιικροπολιτεις ααοφῆναι. Minus recte recepta est Buntleii correctio s. 1230, ubi codd. habent: φρα- ων , ου δε; σε si sal δε, σειν ζι-

253쪽

ruσθαι ονΟΡ. Quod enim ille reposuit δε σε male cohaeroteum praegresso χι - φραζέον Certum est requiri φραζ 0ν ς' ου δεῖ iu'. 4ττασθαι ιονου Quod ergo aliud vocabulum excidere potuit quam ἀνθοος quod , quaeso, restituas. Moxus 128 haereo in his: P ριφοίδης πονζρος, ἀλλἀ τοι το ενκ a JoDλεται. Fide sis, sequentia et fortasse mihi dabis

sententiam loci potius favere coniecturae meae καλλέον μετα.

Os v. c. Herod. VI 68M 3 Deinde spero fore, ut reperiantur, qui mecum ut spurium condemnent s. inficetum, explicanditans olim adscriptum ad NuBIUM s. 26 ἀνειροπολεῖ γὰο καὶ καθευδ υν ἱππικr v. Conscius autem videtur ad exemplam s. I ὀνειροπολε F anoi ς. Iterum duhito, num recte uel nehius in ordinem receperit Hermanni coniecturam us 179 smitio pro θοιριατιον, siquidem tum vox deminutiva displicet, tum, quod gravius est, non intelligitur quomodo in palaestra 910ια reperiri potuerit. Quare videas an potius Aristophani reddendum sit: πιτνης παλαίzρας θυλακιον φείλετο. Cf. r. lui. 763, fragm. Arist. p. Polluce X 151, Herod. II 46. Vix assequor quomodo s. 417 lectio καὶ νυν σέ o corrupta esse potuerit ex κἀδηφαγέας, quam serit turam servavit Laertius vulgatae haud dubie longe praeserendam. Hoc unum moneo contextum admittere, quod perexiguo literarum discrimine reponi possit: Βου, ἀπεχει καὶ GDsι- Io σίον κτε. Una liter demenda videtur s. 552:

254쪽

PRAEFATIO.

τε ἀπαιτων εὐφελουσαι τῆν noti μοναις τε In s. Iosuspectam habeo ormam σεληναέας pro σελri r ς. Num orieg 0 σεληναιον καλον scribendum est Vs. 721 vide an acquiescere possis in Scholiastarum interpretatione vocabulorum φρουρα οὐδ ον. Sin minus, fortasse tibi arridebit mea coniectura reo Dδας δέον Certius est v s. 745 reponendum esse: κροα Tr m -ιν, παλιν κέν σοι γις αν τε καὶ νγ υγρισον, ubi legitur αιτ o. s. 1127 erit, qui mecum praeserat: κανγ ι Ποτ ζυτο o ξυγγενων τις γ φλον. s. II 69 numerorum ratio suadet ut deleto interpretamento τον υἱον rescribatur: amyi νυν λαβων. Dissicultatem grammaticam, quae premit EsPAnuu s. 126 sacile removebis scribendo:

ἐντευγεν ori ὀ si ἐν ori μυιον ἐξεφρει, o δ' ἐξεδιδρασκε. Vulgata ἐς ες ρε toti εν quae sorma est nihili originem debere

videtur huiusmodi scripturaeci iam νει OD ουκέι αὐτον ἐξετρει, adscriptis in margine prope vocabulum ἐξῆν γε voculis ο μέν, quae librarius errore omiserat. Qui error, ut vides , novum errorem peperit. Postquam enim o ἐν malo cum εξέφρει coaluerat, a correctore, opinor, expulsa est vocula se, quippe quae metro adversaretur. Facilis quoque medicina parata est s. 70, qui sic corrigendus, ut legatur εο γ' ritu αν ἐκ pro νευ ιιαχλης - ἐς λογον ἐλγοιειεν, l. s. 866 or γε alco ἐκ et οὐ πολέυου και Ino νείκους ξυνεβDiην. s. 161 ACIS scrip

255쪽

PRAEFATIO XI

ram einekius vitii suspectum habet s. 824. Iocum enim continet hodierno quoque usu satis frequentem Nimirum Trygaeus ab Olympo redux servi quaerentis ex ipso, an redierit, ἀναιactris a suis perstringit respondendo ut quidem ego equosiam audivi. Aviuu s. 478 haud dubie transponendum: υς ποεItyi τα-rιν δντ io avrio ὀο903 ὴ βασHεία. Ibid. s. 586eonieci γ ν Υ συ ιτα σε ' ον σεμνον, ij xj Κρονον ησε Ποσειδ υ, in quibus σε ινον debetur obeto, qui σευνον σε θεον proposuerat. Recte tamen ei nekius reliqua quoque σε δε γῆν σε κιγονον, ΙΠοσειd o mendos esse monet. Pluralem numerum sensus postulat s. 13 καὶ τοὐν os ἐφιεν φρασαrον; quocirca scripserit καὶ τέον os rem ἰδεῖν κτε. Similiter moxus. 617 pro ιθ requiro ε. s. 698 poetae reddiderim: υτος χύει ν εροεντι ιιγεὶς νοχιος κατ οταρταρον ευθυν pro υχl 0. Vs. 50 verum videtur: α παῖ et τε κανοι ν αἶρε καὶ et ν

κακὴν ουδεπo ἐλπιοα, - o αχε 0ς τουτον πεπίσθαι τῆν πολιν Mala interpretatio locum perdidisse videtur. Tot τὶ τοκακον ipse vocatur poeta cf. vs. 9314 99ν quare, deleta vir-

256쪽

sonet, forma Dorica πεδίοπιος, l. s. 1197. Reliquas meas in quinque ultima sabulas Aristophaneas observationes , quippe adhuc nimium recentes aliam nactus occasionem cum cruditis communicare malo Liberiore enim animo ac severiore iudicio minusque nobismet ipsi placentes ea, quae aliquamdiu scriniis inclusa iacuerunt, quam quae nuperrime excogitavimus, contemplari atque diiudicare sere solemuS.

Seribebam Groningae Novembri mense a. MDCCCLXI.

257쪽

Observationes eritieae

in aliquot Aeschyli fragili ta

. . . 0 30.

et iv

, Euripidis

VIII

XII l

Articulus restitutus 73, 13. hortiani bi restituti 33. Cretici 6 l.

258쪽

XIV INDICES. Stobaeus et alii Grammatici saepe sententias asserunt P g. non integras 40 4 l. 9.

distributi a me interloculoribus D. 2, 5. serioris aevi et politici 3, 4. qui quamvis in tragoediis superstitibns exstent, sesellerunt fragmentorum Ompilatores 86, 9. delitescentes in oratione pedestri s l. ex aliis tabulis olim in margine adseripti . III, 22. excidit lib. Vocabula errore repetita e praecedentibus 17 34 cet. epe perierunt propter similitudinem, quae iis intercedebat cum proxime praegressis aut sequentibus 28, 29. 36, 48, 5 , 88.

, errore repetita e praegressis 17 34 Il7.

INDEX AUCTORUM

259쪽

INDICES. XV

Grammaticus oblinianus 30.llaRODIAM: Graminaticus mi , 2 40, 5. uincimus 20 2l 24.

holi ad aristophanem m3, 27, 1, 50 59, 9. Euripidem 69.

- Iliadem 3, 69. - O Meam 23. Pindarum 4, 10 19 68. Suhoclem 5, 88. doTus inpirieus 3-75, 87. STEPHANU Byzantinus 16.S BAEUS 10 14. 5, 7, 22, 24, 27, 1, 34 44,46, 7, 49 5l 53 58,60, 62, 3, 5, 6, 9 72, 3 79-82, 87, 90, l.

260쪽

UBSERVATIONES CRITICA IN ALIQUOT AESCHYLI FRAGMENTA.

Metri legibus ut satisfieret, v. d. sententiam perdiderunt fragmenti Aeschylei ex Edonia ap. Strabon. X p. 470 scribentes:

Φαλμος ἀλαλάζει

ταυροφθογγοι δ' υπομυκωνται

ποθεν εχ φανους φοβεροι usιοι, τυπάνου 1 εἰ κων ἄσθ' υπογαιου βροντῆς φέρεται βαρi αρας. Tympani imago, ut vertunt Latine, et τυπώνου Γλων quid rei sit mihi aeque obscurum est. In codd. teste Nauchio legitur vel ἰχων sic vel ἡχώ, quarum lectionum haec ea ipsa Et, quae requiritur Scripserim: χωσθ' etπαέου βροντῆς τυπάνων isti φέρεται βαρυταρας. Quod vulgatur εἰκων infelix est Natali coniectura. Ad Aeschrii 4rnes sunt qui fortasse non iniuria reserant ersum, quem edidit ramerus in Anecd. ol. I, p. 1is: πασα γαρ Hol δέδορκεν Εκτορος τυχης Maera. Hodie pro δεδορκεν scribi solet δεδουπεν Uelcher et 1