Exercitationes criticae

271쪽

sum enim vitiosum esse metrum evincit. Quare Berghius pro δανοτῆτος proposuit δο-οr ος Perperam ni salior quandoquidem hoc vocabulum tum loci sententiae adversatur ignaviam enim s. imbeeillitatem significans, cum in χθων iungi omnino nequit). tum peccat contra analogiam. Nam ab adieci adnavrς formantur Onανεια et αδρανέα --δοα-τς formari nequit nisi ab αδοανος, quod Graecum non est vocabulum. Haeterea ἀδο-r et vocahula inde derivata aliquot seculis Aeschylo seriora esse videntur. Ipse conieci: Id παυσεται ψαρέων ιοχθυιν καὶ δαιοτῆτος. Egregium e Laoeoonte locum servavit nobis Dionysius Halicarnassensis Ant. I. 8, qui locus constituendus videtur in hunc modum:

Nυν δ' ἐν πυλαισιν ινεας ὁ τῆς θεουπαρες ἐπἐhιων πατέο εχο ν κεοαυνέου νώτου καταςόζοντα βυσσινον φάοος, κυκλεῆ δὲ πασαν οἰκειων παμπησων' συνοπάζεται δε πλῆθος οἱ ποσον δοκεις; A τῆσν λωσι τῆς Ποικίας, Φρυγων. Vulgo s. 3 ponitur distinctio maior post φάno et s. sine sensu scribitur κυκλει, pro quo Nauchius i. καλε Ego, mutata interpunctione, κυκλυῆ reponere malui, ex qua correctione π. ἰκετων πα/ιπζσων ita cum Nauchio scripsi pro παμπMθέα, quamvis Berghi coniectura παροληnis habet etiam, quo se commendet, suspensum erit a participio χων a. 2. Vs 5 sensu parum fidoneo legitur πλῆθος ου ὁσον δοκεις, quod mutavi, ut corrigendum esse suspicabar. Tandem s.

virgula a reliquis separavi PDγυιν, qui Genitivus potius πλῆθος quam ab ἀποικέας pendere videatur. Stob. Flor. VIII 5 Σοφοκλέους

272쪽

Στέργειν δε τακπεσόντα κε θέσθαι πρέπει σοφὰν κυβευτον, ἀλλἀ ιῆ ενειν τυχ . Dedi κε pro καὶ collato eiusdem Soph. ragm. e CreMa p. Stob. IV. 38:τα- ιν αλγις', ἐν παρον θέσθαι καλῶς, αυτος τις--ψ τὴν βλαβῆ προσθῆ φέρων. Suidas in voc βαιαέ-ἰδέως ἀντὶ του la Σοφοκλῆς πο- τερον χωρει βαιος η πολλους ε χιον ανδρας λοχisui. O. R. 750

καὶ ἐν ἰχμαλωτέσι εσπεισα βαιας κυλικος ἄστε δευ Σεθα. Male habent viros doctos vocabula υστε δευτερα In μεδεiσεραπι σπονδην mutat Berghius, qua coniectura nihil proficimus Grammaticus locum assert, quo probet aliquando βαιὰς Sophocle positum esse pro εἰς Ad quam rem qui bene animum adverterit, corrigat mecum necesse est: εσπεισα βαιας κυλικος, - δευτερας. scit κυλικος i. e. libavi eae una patera, deinde eae altera. 8ehol Arist. an. 665: παρα τα Σοφοκλέους ἐκ Θαο-

Ποσειδον, ς Αἰγαέους χεις πρωνας η γ υκῶς μέδεις ευανέμου λέ/ινας ἐω φηλοῖς σπιλάδεσσι οματέον. Vitium alere στομάτco ipsum metrum docet Sententia requirit participium alicuius verbii quo indicetur mora. Cogitavi de πολ ων, sed mihi non plane satisfacio. Achill Tat Isag ad Phoen. Arati c. l. 2οφοκλῆς δε ω - ιέδει ἀνατίθοσιν λεγοn γαρ αυπλιον εἰσάγει '

273쪽

τάξεις τε πάσας ουρανια τε σηματα ' πνου φυλαξεις στιγοα-ζμαντ ρια 10 νεῶν τε ποιμαντῆρσιν ἐνθαλασσιοις Αρκτου ροφάς τε καὶ Κυνος φυχραν δυσιν. Vs 2 pro DP ιαι meo Marte scribendum esse putavi ορίσ/ιατα s. definitiones. s. 4 vulgo legitur κἀκειν τενξε ni, quibus de meo substitui πάνtcων δ' ἐτευξε ρ oro πιε. andem s. 8 dedi ex coni mea τάξεις τε πάσας pro τύξεις τε ταυτας. s. 5 et sciam misere corrupti sunt, ut sine melioribus libris corrigi iam nequeant. Aliorum coniecturas, quas ex parte adscivi, videas apud Nauchium se. 396.

δίκηρον, κακων τιμιωρον ιιφανῆ, τίνειν.l κουδεις αν υτιυς ευτυχε κακος γεγώς. Vs. 6 valde mihi suspectum est verbum πρασσειν, pro quo τάσσειν eonstituere reponendum esse puto. s. 8 revocavi τουσδε pro τους δ e codice Vindobonensi Praegresso τους

274쪽

emphas subiungitur prorsus eadem ratione, qua s. 1, 2 τους μεν-βλαςon--τουςδε κιε. Tandem de coniectura mea seripsi

την ἐπαθέαν diau pro τὴν ἐναντίαν δίκην, quippe quod .

sensu idoneo careat.

Stob. Flor. 105, 3. Σοφοκλέους Τυνδαρεως 'ου χρὴ πο εἰ πρασσοντος ολβέσαι τυχας ανδρος, πριν-- ῆ παντελως ν δ διεκπερανθῆ καὶ τελευτῆσν βίον.εν γαρ Inu χε καθεῖλ. κωλ φ χρόν ii πάμπλουτον ολβον μοι - κακου δοσις, ora uel ασzῆ καὶ θεοις δοκῆ τάδε Vs 2 delevi νέος, quod debetur librario lacunam utcumque explenti. Blom fiet diu coniecit χρονος, quod non valde arridet propter finem s. . Nec tamen quod melius reponam reperio. Cogitavi de Πορος eo sensu, quo Pindarus Ol. I, 7, 15ελέσσων βιου πορον dixit; sed πορος, non addi in βίου, ut suae iter significare possit vereor. In mentem quoque venit, an scribendum esset: noi αδεο πακτειυς η' ιιτο δ κ. . βέου Preterea us. 4. κώλ recte ostensioni sui Berghio, κου uineti coniicienti. Aliud quid latere suspicor. Ath. I p. 17 D. - Αἰσχυλος γουν ἀπρεπῶς πον παραγει Πεθυοντας τους μονας - καὶ Δοφοκλῆ, εν 'Ἀχαιῶν συνδειπνει 'ἀ ά άιις θ o uti τὴν κάκοσιιον Ooρανωμεορι ρεν ωΥ ῆμαρτε αεο ν ἐμψ καρακατάγνυται- τευχος ο μυρου πνέον, ἐλεηλατου ιην δ' οὐ piu ς σμῆς πο. In EAMMATOYΜΗΝ ἐδει ιατον ν), quam lectionem vulgatam iure suspectam habuit Nauchius, latere putavi AEm T Ymtimi. e. praeda eram tetri odoria Putavi quoque de tosiρουιαουμην, sed ipsa veritate reperta hanc suspicio-

275쪽

nem rursus dimisi. Convenit autem dramati satyrico haud indigna socco metaphora quali non longe absimilem dixeris eam, qua usus est Aristophanes ac 745 -τυπτομDOυς ἐπ&ζδες, ιν ὀ συνδουλος σκωφας αυrου ας πλζγ-4b ἀνέροιτο,

Σοφοκλῆς-καὶ δοτικνοῦν Λωδων ναέων πιυς μέος βροτῶν. Ita codd. sine varietate Tunnelius i. 3ιέςιος, quod recepit Ahrensius. Displicet ea coniectura Nauchio, nec iniuria. Videanscripserit poeta: Λωδων ναέων πιυς ὀ μαντειος, βροτων Grammaticus nil curans praeter sormam Λωδῶνι non integram sententiam attulisse videtur Apollinem ιαντεῖον volarunt Eurip. r. 1666 et rist. v. 722. εις μογνιος, de quo cogitabam, huc non quadrat. Strabo I p. 99 τὀ Ἀμφιαρειον. . που φυγοντα τὀν

avrοῖσιν οπλοις καὶ τετ ρα ορψ ἰφρ p. Ita scripsi pro vulgata lectione τετρωρις ρ, quippe quae sorma analogiae legibus adversetur Verae lectionis vestigia servaruntii libri, qui habent τετραορίστερ. Tragici utuntur utraque forma,

aut aperta τετραορος aut contracta τετρ ορος. ετρωρισος

dixit nemo unquam nec dicere potuit Eurip. Suppl. 676: ποιμένες Οχων τετραορων κατῆρχον ἐκνευθεν μειζς. Sophocles Trach. s. 507 ὀ μἐν ἐν ποταμο σθενος, tripικερω τετραορο φάηια ταυρον.

276쪽

ως τρὶς ὀλβιοι

κεινοι βροτων, οι ταὐτα δερχθεντες τελημομο ἐς Αιδοὐ τοισδε γαρ μονοις ἐκεῖ ζῆν ςι, τοις δ Γιλοισι πάντα δὴ κακά. Vs 4 scripsi πάνια δὴ pro πω ἐκεῖ; nam ἐκεῖ errore eus praecedenti repetitum esse videtur. Schol. lat. p. 965 14 παροιιιι αυτ δεδει - των λις0υκτων τι μὴ γενεσθαι-μέμννται δ' Vτῆς καὶ Σοφοκλῆς ἐν Λημνέαις οντως τατυ auro δειξε τουργον, ὼς ἔχει, σαφως. Dedi 0 εχει i. e. quomodo e abea res pro os ἐγώ. Meinehio ς δοκῶ scribendum videtur. Sunt nonnulla, quae in pulcerrimo loco uripide apud Sto-baeum LXIII, 6 nam planissime assentio Nauchio huic, non

Sophocli, cui in lemmate tribuuntur, hos versus vindicantiὶ, eunt quaedam, inquam, quae rectius quam hucuουque actum esse video, constitui posse videantur. Adscribam primum totum locum, quemadmodum edendum esse mihi persuadeo, deinde mearum mutationum rationes reddam: ' παῖδες, ν τοι Κυπρις υ Κυπρις ιογον, ἀλλ εστι πολλῶν νοιιόπων ἐπευννειος

277쪽

1 ἄνευ σιδηρου παντα τοι συντέ ινσαι Κυπριδι τα θαμευν καὶ θεῶν βουλευριατα. Vs 7 ανθαπτε ra pro in κε ria iam dudum einehium ante me correxisse nunc video. Ego ita coniiciebam, collato loco Aristophaneo e Ranis πλευμον υ ανθαπτοαι αρTrissia μυραινα et Los 1 correxi vulgatam lectionem νωιι r ἐν οἰωνοῖσι του κεένης πτερον Verbum enim co/ιαν si h L, ut alibi semper, servat naturam suam transitivam, pronomen ἐκείνης huius loci non esse inde credo, sine ulla controversia sequitur.

Si contra τουκεέρος mecum in ποεκδοις mutaveris, habebit οἰωνοισι suum epitheton, quem admodum us 9 lactino et v 10 χερσου- γονῆ. Scrupulus tamen mihi restat, an Venus, cui deae nusquam alibi, quantum ego quidem novi, alae tribuantur, recte dicatur νωμα πτερον ideoque suspicabar s. I scribendum esse in hunc modum: ναιε de ἐν ἰεὐνοισι ποικιλοπτεροις. Sed nimium suspicacem haberi me nolo. Nec tamen eo magis retinui, qui sequebatur post s. 11 versus ineptissimus et plane otiosus, quem non iam dudum criticorum obelis confixum esse satis mirari nequeo quoque admisso, universi loci, pulchri tamquam corporis harmonia dissolvatur

necesse est. ΗRhet autem sic:

δε θηρσέν, ἐν βροτοῖσιν, ἐν θεοῖς αν o.

Tandem s. 16 pro Κύπρις scripsi Κυπριδι, quia male

Graecum esse puto Κυπρις σνντέμνεται pro συντέ/ινε τα-βου- λευματα. Si quid praeterea novavi, id feci aliis auctoribus quorum vide sis, coniecturas apud Nauchium. h. 856 ino sab.)Denique addubito, an recte cribatur s. 12 nam exspect

278쪽

veris παλαωυσ καταβάλλει, non vero εκβάλλει quod tamen solum metro convenit. Ea coniecturas, quibus complurium vocabulorum lacunas explere conemur, plerumque nihil esse praeter lusum quemdam ingenii facile credimus iis qui affrment. Nobis tamen eiusmodi παρακινδυνευ/ιασι neque nimis indulgendum videtur, neque rursus plane abstinendum ab illis. Ad hoc genus pertinet tentamen, quo prodesse conatus sum loco Sophocleo aprichol. Ρind. yth. IV, 398. Scribit autem sic: του πυρεινους ταύ-

πυρ ιπεο ἐκπνέουσιν πνευμονων ἄπο φλέγει δὲ μυκτῆρους Supplevi ex ingenio, quae septa uncinis vides. Alia comminiscitur Berghius, cuius suspicionem refert Nauchius h. 311 . Macrobius Saturnal. V l duo nobis servavit fragmenta tragoedia Sophoclis, quae 'Pιὼπουοι inscripta erat, quorum alterum editur in hunc modum is δε καλυπταὶ κέσται ι ιζων κρυπτουσι τηιάς,

Frustra quaero cur Medeam nudam hoc negotio unctam esse poeta dixerit. Nisi sorte putamus id magica arte praeseriptum suisse, librariis potius quam illi istud D/ινὴ tribuerim, utpote corruptum ex πρυμνας, quod reseratur ad ιζ υν-ὼς nὲ Comparetur v. c. Iliad. , 149. Et antiquos et recentiores interpretes latuisse videtur sensus,

279쪽

quo scit probet πειραν apud Sophoclem interdum significare αβον. Verum, quemadmodum nemo hodie in Aiacis loco eam significandi potestatem vocabulo πεῖρα tribuerit, sic

Danaes fragmento non magis idem demonstrari posse tuto statuemus. Quae autem sit ibi huius substantivi vis optime intelligemus reputantes uerba esse crisii ad liam Danaen, poδtquam flare Peraeum iam enisa est, quod luce clarius apparet ex pron τουδ Sumta sunt igitur e dialogo inter patrem et filiam. Ille Perseo minitari mortem multisque simul Danaen opprobiis increpare, quod vim sibi fieri passa sit. Haec narrare Iovis artificium, quo sui sibi copiam secerit et obsecrare patrem, ut ne insontem filiolum interimat. Cuius precibus nequaquam delinitus Acrisius et parum fidei habens asseverationi filiae υκ οἶδα, inquit, τὴν σὴν πειραν τε Horum Verborum igitur quis sensus esse potest praeter hunc Ad tuprum quomodo inducta ala, negeto sed loe unum novi et 3 Ergo Substantivum πειρα h. l. significare debet διαφθορα, quemadmodum Αττικις verbum πειραν valet διαφθειρειν. Cs Moer in voc ibique iersonum. Absurdum autem est quod vertunt calamitatem tuam ignoro eri. Corruptissimum fragmentum ex Andromeda Sophoclea apud Hesychium in voc Κουρέον, etiamsi, quia praecedentia ignoramus, certa coniectura sanari nequeat, tamen non sine probabilitate multo propius ad codicum scripturam emendari potest, quam hucus-

280쪽

que a viris doctis actum esse video, quorum diversa tentamina recensentur ab Albertio ad esychium Scribitur autem

derim:

mo cet.

Ex qua coniectura ἀξ μιος h. l. dictum est eadem significandi potestate, qua hoc adiectivum adhibuit Sophocles Eleeer.

vs. 1102. Verba esse videntur nescio cuius ad Perseum sciscitantem, quid Andromeda deliquisael, ut tam erudeli vpplicio Deipibus avis asseeretur. In corrigendi us 2 et 3 secutus sum aliorum suspiciones admodum probabiles. Miror homines doctos, quum ad illustrandum breve Sophoclis fragmentum ex Oenomao p. Athen, I p. 410 α: κυθιστὶ χειρομακτρον ἐκκεκαρμμος. apposite laudent glossam esychii Σκυθιστι χειρομακτρον ' οἱ Σκυθαι του λαμβανομεν- εν πολέμοις ανγρώπ 0 τας κεφαλος εκδεροντες, τοῖς δερ/ιασιν αντὶ χειρροακτρυλν χρωντο, miror, inquam eos non simul inde Sophocli reddidisse, quod scripserat: κυθιστι χειρομακτρον ἐκδεδαριιένος. Notatur enim hoc versu, quod recte iam ab aliis animadversum est, Oenomai crudelitas in eos, quos Hippodamia cursu supe

라틴어 텍스트