Exercitationes criticae

261쪽

Bernhardi coniectura. Videant tamen viri docti anno leniore mutatione scribi praestiterit: πασα γαρ ροέα δεδοικεν HL Eodem modo Sept. adv. heb. s. 104 chorum mulierum timore perculsarum cecinisse puto κτυπον δέδοικα πάταγος ου ενος δορος non id, quod unanimo codicum consensu hodie editur: κτυπον δεδορκα τε quem admodum significavi iam alibi. Cf. b. s. 113, 12 et 184. Ath. X p. 447 . τον di κριθινον οἶνον καὶ βρυτον τινες καλουσιν μνωονενει γε του πυ-ιατος Αἰσχυλος ἐν Λυκουργι κἀκ τωνδ εαινε βρυιον ἰσχναίνων χρονιι ,κόσε ινοκομπει τοιου ἐν ἀνδρεω εγρ. Corrupta videntur utriusque s. vocabula ultima χρονω i tςἐγρ. Pro illo χροα, pro noc reposuerim.

δεσμων ρις- - Προμζθέ o λογον. ἐφος errore e praecedenti ἐφανος natum eme suspicor Et Aeschylum dedisse: - ρχαῖον πλέκος σε. Accentus doctum ceteroquin Grammaticum decepiss videtur. qui auctor est Scholii in Platonis Craul. p. 421 D. Laudat enim ad verba latonica: γων προφασιν ου ἀναμένει locum Aeschyleum e laue Potniensi huncce ἀγων γαρ ἀνdna oo μενε λελει/ιμένους. Quem versum Latine sic interpretantuae: Certamen non fer viro inferiore/. Sed neque μένειν racioti ponitur eo sensu quo ἀναμενειν, neque λεlaεσσαι et

262쪽

llud adhibentur, sed addi solet aut res, qua sit aliquis inferior, an persona. Nisi fallor, Aeschylus scripserat: αγων γαρ ανδρας ολιιένει λελειιιιιένους

i.e dueens enim viro non inferiore alacritate Ad eandem tragoediam sunt qui reserant duos versus p.

Sehol Ven ad Iliad. N, 198: Huo δ' ἄνω λυκηδον, στε διπλοοι λυκοι νέβρον φέρουσιν ἀμφὶ μασχαλαις. Alii fortasse me feliciores interpretes erunt vocabulorum φέρουσιν impi μασχαλαις. go ista non magis intelligo quam interpretationem Latinam auferunt ire axillas. Vide tamen an sorte ἐξ ἀμηχάνων πορον invenerim suspicando in librorum scriptura: EPOY I ΜSIMAE AAra delitescere hancce QEPOYΣΙΓΑΜΦΗ ΙΣΚΑ ΗΝ, collatis versibus Homericis, quos poeta imitatur. Poetarum autem princeps l.l.

ita ea mi

Plutarchns Mor. p. 1087 F. servavit fragmentum, quo Philoctetes morbi aut originem exponit hunc in modum: οὐ γαρ δακωνώνηκεν, ἀλλ εν ἡ κισεν δεινῆν ομωτο εκφυσιν, ποδος λαβων. Vs 1 optime δακων pro δρακων ex egregia Hirschigii coniectura restitui Nauchius D. 248). s. 2, in quo ηιωτον pro eos. Σω debetur alchenaerio, videndum est, an pro εκφυσιν substituendum sit εκπτυσιν, quemadmodum Aeschrium ὀνῆεπτυο uνo A i. e. e viserino more vanenum Cic. Tusc. II,

263쪽

Vs 1 κἄπει τα stila et s. 2 εως γεέρω correxit oupius, ipse πρευ/ιενεῖς mutavi in πρευμενῶς et s. 3 νηιοισιν μνων scripsi pro νομοισι θέντων. Videndum tamen an s. 2 corrigendum sit potius: ειν ἐπεγερεῖ πρευμενῶς τους νυμφιους, siquidem haec Futuro tempore dicta esse apparet ex νεισι vs. 1. Nam si minus, scripsisset ἀνερχετα Optime Nauchius conserri iubet euch. 2 p. 333. Antig. Carysti ist. Mir. c. 115 τῶν δε έων ζωωνῆοπιπωτερον φησιν εἶναι προς τὴν συνουσιαν ιππον-φαένεται δὲ καὶ Αἰσχυλος ἱστορικῶς τὰ τοιουτον ουτως πως ειρζκ-αι προς τὰς παρθενους εν ταις κλισι

i. e. prae pudore enim innuptia puelli luminum eie parata ea vergere deoraum. Pro ἄδων ται de meo scripsi αἰδοι γαρ et a 2 pro στει μη dedi τοhun cum Hermanno, deinde ἡἐπειν pro hέπει meo arte: Ex hac coniectura enitivus γ ιζλέων λέκτρων pendet ab γναις, quae res nemini erit offensioni, qui meminerit γνος γάμων et similia tragicis esse tritissima. Contra tautologia laborant correctiones eorum, qui Pro στει μ' substituunt ἀπειροις, ut secit mihi us, vel

264쪽

πευστοις, ut Ahrensius, vel denique δμῆσι, ut ipse olim suspirabar. Neque hodie placet, quod aliquando tentabam s. riane o αεύς γῆν βλει μαιων θέπει ολ . nam Graece dicitur ἐπι γν vel non γῆν Aέπειν. Longius quoque distant a codicum vestigiis εραζε et ποος ουδας, de quibus locutionibus substituendis aliquis cogitare posset. Schol. Soph. ad Oed Col. 1047 τα ἐν Ἐλε σιν τέλη φησl,

καὶ δε αν ληιπασιν κταις λέγων ταις πιιπαδενηιέναι καὶ καταλαμπηιέναις π τῆς μυστικῆς φλογος καὶ των εoων ὁ ἰδων neo ευν Αἰσχυλος φνρσι A Ποαῖσιν στραπαισι λαμπαδων σθένει. Mihi non sic scripsisso videtur sed φλέγει, s. v. c. Sept. e. heb vs. 415, quidquid fuerit huius sententiae nam incerta res est subiectum Hermarinus, non monito lectore, pro σθένει dedit σέ ς.

Anecd. Behh. p. 346, 10 δριαναὶ γυναικες Αἰσχύλος

Ηλιασι 'Adnιανα τε γυναικες κορον ἐξουσι γοων. Scripsi ono de coniectura mea pro eo, quod sine sensu

vulgatur, τροπον. s. ur. Alc. 183; hoen. 1379 Hom. Od. 103. Non felicius idem vocabulum librariorum manus evasit in fragm. Euripidis apud Schol ad Arist. liram us 10 18:κλυεις ἁ προς Αἰδους σὲ τα εν αντροις

ἀποπαυσον εασον,

'Aχοῖ με συν φιλαις γοo ποθον λωειν. Scripsi haec, ut ingeniose corruptas codicis lectiones correxit Midlexus; cuius emendationem perficiam reponendo εασον ' o με συν φέλαις γοου κορον λωειν. Cogita, velim, quam absurdo aliquis rogetur pati, ut ego aliusve via Lerymare.

265쪽

Αd Aeschyli Laium auctore Oronovi vulgo resertur fragm. huius poetae, quod exstat p. arpocrationem p. 123 12 in v. μαλακέζομεν Αἰσχυλος, δεικεκμῆτι antico ποδl. Ingeniose, nam latendum est, Gronovius ex ελαδέω . λλαδltis expiscatns est ἐν μιι , quam coniecturam amplecti non dubitarem nisi mutatione nulla aut sere nulla totum locum verisimiliter corrigere posses scribendo Αἰσχυλος ελαδίωκε ιιή τι μαλκι- modi sententia tam lacili quam perspicua Partem veri iam vidit

Hermannus rescribens:

ελα δέ - ακμῆτι φιαλκιον ποδέ qua oppositis frontibus inter se pugnare rectissime pronuntiavit obetus Mnemos III, p. 307. Ab eiusmodi crimine lacile se defendet inventum nostrum: ελα dicoκε ιν τι latata ποδl. ΛΙΩΚΕΜΗΠ quam proclivi errore in Is)XE-ΗTI abire potuerit, manifestum est. Aetnearum fragm. p. Macrob. Sat. 5, 19, 17 vulgatur sic: A. πυθ ἐπ αντοις νου θησονται βροτοις B. Σεμνους Παλμους πιυς ἐφέεται καλεῖν. Reliqua adscribere nihil adtinet. Faolle enim mihi omnes hoc dabunt, Jovem secundum poetam iussisse eos, de quibus in

fragmento sermo est, vocari venerando nomine Palis , non

hercle venerando Palieos. Procul dubio igituros. 2 scribendus erit in hune modum: Σεμνῶς Παλμους πιυς se loci καλελΕ dramate satyrico cire petitum esse coniecerunt uv. dd. Dagmentum, quod servavit Athenaeus IX, p. 375 E scriptum in hunc modum:

266쪽

Vs 2 eodd. habent aut iso τουτ aut Moctoi τι quod exhibui. Utramque lectionem nihil esse vix est quod moneam. Verum reperisse et sibi et aliis visus est Dindorfius reponendo: in s εν bo θουντι κοιβάν*-τε. Receperunt eam lectionem et alii et Nauchius, vertuntque o hunc in crepitante urno ponam. Horum sententiam ego quoque amplectar, ubi primum aliquis demonstraverit vocabula ἡόθος, ὀθιος, δοθειν et Φοίνικειν usquam aliter adhibita esse quam de aquarum

murmure.

Ego sabulae satyrieae non nimis inficetam lectionem reddere mihi videor rescribendo: τονδ' εν ποθουντ κριβανν Τοσω. Purnus bene calefactus et paratus ad carnes recipiendas non male opinor, ποθειν istas carnes dicitur, donec illi desiderio sit satisfactum tragica quidem gravitate talis scriptura abhorreret, sed in satyrico ramate mihi quidem valde videtur idonea. s. 3tio pro βέλτιον correctum est metri causa βέλτερον. et opinor.

Bene auchius non recepit inter Aeschyli fragmenta locum, quem affert Theophilus ad Autolycum II 54, p. 256 ed. VolsCuius loci duo primi versus constituendi videntur in hunc

modum:

ευδοντα καὶ εἱχοντα καὶ κα μενον. Vulgo absque sensu eduntur sic: ορ j dlκην ναυδον ου ορω ιένηγευδοντι καὶ ςείχοντι καὶ καθομέν p. Ita certe leguntur apud Ahrensium inter Aeschyle Ine.

Fab. 323 Theophili editionem non habeo, ita ut quid ab aliis

coniectum sit ignorem.

267쪽

Apud Nauehium No. 292 inter Inc. ah fragm. scriptum video: τοι ι πειρον τῆσδε τῆς προσονδως. quem versum Aeschyleum laudavit Grammaticus in neod. Oxon vol. IV, pag. 3I5, 2 ad probandum προσψδέαν interdum κεῖσθαι επὶ της προσν ων σεως, ου τῆς ιιετ οργανον φοινῆς. Legitur in cod. ιτιιι τε quod aut ita corrigendum est, ut secit Nauchius aut scribendum: oo εἰ a πειρος τῆσδε κτε. Utrum verius sit, aliorum est iudicium. Plutarchusior. p. 827 c. et in vit Demetr. c. 35 auctor est Demetrium oliorcetem quum regno excidisset προς τὴν τυνγαναφθέγξασθαι-ο ἰσχυλειον το ιι φυσρς συ ριε κατα ἐθειν δοκεές. Diversa tentarunt viri docti inter quos reliquis omnibus felicior mihi fuisse videtur Heathius scribens:

συ το ιι φυσας, συοι καταφθιειν δοκεις. Fallitur tamen καταφθιειν Graecum esse putans pro καταφθίσειν. quidem coniicio: συ τοι, φυσας συ δε ιι καὶ φθινειν δοκεις, vel συγ ῆ ιι φυσασα συ ιε καὶ φθινειν δοκεις, sed priorem quam proposui rationem praesero.

λαβών γα αυτο θακτον Εὐβοικον ρέφος. Xylande αυτο θηκτον Hermannus αυοθ*πον ci. Quibus coniecturis quum nihil proficiamus, tentabam: λαβων καρυ co βαπτον Gβοικον ξίφος. Nobilis autem erat, quod nemo ignorat, Cary/tu civitas

268쪽

sita in Euboeae ora meridionali in Oches montis radicibus. In eadem regione erat Γεραιςος, unde possis: λαβων γεραι-ςοβαπτον, vel lenius γεραιτοθζκτωρ κτε. Multum tamen vereor, at analogia huiusmodi composita patiatur quare nunc malo: λαβων φρεατόβαπτον Gβοικον ξίφος.Ρlutarchus or. p. 625 D: οἱ γαρ πρεσβυτεροι πορριψτα nutiti αἶ των ἀμ ιπιων Παγοντες cra αγιν-κουσιν, ἐγγυθεννου δι ανται και τουτο παραδολων ἡ ἰσχυλος φησέν ουδὲ δεο αυτον οὐ γαρ εγγυθεν γέριον δε γραιεμοτευς γενον σατύς. Locum lacerum et pessime depravatum tentavi in hunc modum

εχουσι ιορφας πτεροι πελειάδες. Vs 3 absque sensu vulgo legitur νθα quod correxi. Schol. ur. r. 25 γαρ Κλυταιμνήστρα χιτῶνα φανενου- ταις χερσιν ουτ τῆ κεφαλῆ εκδυσιν χοντα - ο ιζχανον τευχημα και δυσέκλυτον. Ipse Scholiastes non obscure testatur poetam scripsisse: ἀμήχανον τέχνημα καὶ δυσέκδυτον. Quarum correctionum priorem iam Nauchium proposuisse

video s. 365 .

269쪽

ADNOTATIONES AD AI.IQUOT SOPHOCLIS FRAGMENTA.

Gravem labem passus est locus, quem ex Uliae furente servavit Schol. ind. Isthm. VI, 87 sic scribens συντηιοι δ' οὐ μονον -κωνες, ἀλλὰ καὶ Λογεῖοι Δοφοκλῆς υ δυσσε μαι νομέν πό- Τσθα, ἀντ ελεξα- et εταλμένα, μυθος ναρ Ῥοπιστι συντέμνειν βραχυς. Nemo monitus, credo non videt adlectivum βραχυς esse turpe interpretamentum et quantocyus expellendum Argivum nescio quem dixisse arbitror: μυθος γαρ Ἀργολις συντέμνειν φυ

i. e. nam oratio Argivi brevia δε a/εolet vel, quod usitatius est:

μυθους s. μυθον γαρ Ἀργολις συντέμνειν φυν. Interpolator versum de suo interposuisse videtur insigni fragmento Scyriarum, quod exstat apud Stobaeum CXXIV II: 'inr εἰ μὲν ην κλάουσιν ἰασθαι κακὰ, καὶ τὸν θανόντα δακρυοις ἀνιςάναι, ὀ χρυσος ἐσσον κτῆρι του κλάει ν δ ρον νυν νὼ γεραι ταια νον-ως ἔχει. το μἐν s. τοὐμὸν τόφει κρυφθέντα προς το φως ἄγεινJ

Versum inficetum, quem uncinis sepsi, frustra correxerunt viri docti seribendo τον ἐν τῶν φ τε non intelligentes toto mversum nihil aliud esse nisi interpretamentum pronominis ταντ in va praecedenti quo tamen minime indigemus, siquidem ταντα resertur ad us 1 et 2 Confictus est, nisi fallor ex parte ad exemplum s. 7. Sequuntur enim haec:

270쪽

κἀμοὶ γα αν πατηρ γε δακρυων χάριν ἀννα αν εἰς φῶς. Sed aliquanto melius, credo, de mortuo dicitur ἀνάγεσθαι

εἰς φως quam γειν προς το φως Praeterea se prodit interpretamentum ipso initio, in v. andem quis credat magnum in paucis poetam tam brevi intervallo eadem locutione usum fuisse in re, quam diversissimis modis enuntiare vel o τυχων possit Ad Argivortim eoneionem a nonnullis non absurde reserturhagm. Sophocleum p. Herodianum πεοι χροι-ον p. 57, 58:'Do δ' ocis σοι δεινον Ουδ, Ουο ὁπως

φυγὰς πατρυας ἐξελήλασαι χθονος,

κτεινας, νυργει ξεινος ων οἰκέζεται. Quid sit hια κτεῖναι frustra quaeres Participium κτεένας glossema esse iam aliquot abhinc annis conieci in dissertatione Observ. Crit in ragm. Com. Graec. p. 128. Thes VII, neque hodie sententiam muto Iam tunc probabiliter admodum, ut mihi videor, suspicabar poetae manum fuisse hanc:

οὐ os δευς ἀγδοος αἷμα συγγενὸς πραξας, ἐν Αογει ξεινος ων οικίζεται. Etenim, quamvis mirum videri possit, tragici dicunt: Iματινος πραττειν sive εργαζεσθαι pro φονευειν τινά. Ita v. c. Eurip. Orest. 280: In γας αι δ' ἐιιοὶ ζιητρψ ον αιιι et vf. II 3s: κακῆς γυναικος-Is ἐπραξαμεν, et sic passim. tiam, nisi salior, αἷμα δραν eodem sensu me legere memini, sed iam exempla, quibus hunc usum stabiliam mihi in promptu non suntes ramer Anecd. III p. 194, 1 Corruptum codicem Sophoclis onsultasse Herodianum existimo. unde in libello πεοι μον. q. p. 40, I haec scribere potuerit: o αρα Σοφοκλεῖ ἐν Aακαέναι δ ανο τῆς ιρη- μενον ἐν Κπαυσετ μερέων μόχθων τε καὶ δανοτῆτος. Ver-

라틴어 텍스트