Exercitationes criticae

321쪽

si,2 in usu praeterquam in formula νὴ τον Anoitio. Vs 3 dubito, an sanum sit σιγῶντ. Stob. XX. 1 υρ. ol νικος ' Μοχθζρόν ἐς Ἀνδοι πρεσβυτν τεκνα δέδεὐσι ος ις οὐκέθ' ωρaio γαμει δέσποινα γαρ γέροντι νυμφέω γοή. Locum frustra tentatum a multis et sere conclamatum ipse corrigere conatus sum tali modo: ιοχθεῖρον λιν ανδρι πρεσβυτr νέα δώμασιν α κοιτις Ουκέθ' ωρα lus γαμεῖ, κτε. Vs 1 νέα pro τέκνα debetur alchenaerio; ψραμ Welcheroe aliis. ΑΕscH. in Timarch. p. 355 d. Behh. ex eadem sabula asserthagmentum, cuius ecce particula

τ λυιος δειν, οισπερ ν δεται ξυνων. Vs. s. vocabula οὐ πω οὐ ρωτησα negotium mihi saceΗ- sunt. Duc sententia, v. d. inter pietantur in an nuynquam adhue is uiritu seruntamen verbum PDTH A manifesto istam interpretationem respuere mihi videtur. Unde nata mihi est suspicio scripsisse poetam: χι πυ-- I IOPHEA ὶστοργοῦσα γιγνωσκέs Wε. Verbum σορεῖν optime respondet praecedentibus s. 5 sq. λογέζηιαι- οπων Cave autem ne putes pronomen ςις Pendere a 3 oωτησα. More tragicorum ita scribitur pro εἰ ει ιις.

322쪽

Unam literam deleverim in P/riri fragmento apud Stob. VIII, 7: νῆν δ' ὀς εἶναι φής, νερος ου αξιον

δειλὼν κεκλῆσθαι και νοσεῖν αἰσχραν νοσον. Ferri nequit m ερος pro ανδρος in senario Legendum: νερ, o oo Quo τε Verba sunt Inonis ad maritum Athamantem. Qui virum te erae ala mi vir, se nolo ignavum vocari cet.

νοσοὐσιν οἱ βλεποντες, οἱ δ' ἀλιυλοτες ουδεν νοσουσιν Ουδε κεκτηνται κακά. Vocabula πλὴν sico sententiam turbant inchoant enim obiectionem contra praecedentia si ci Dixerat autem Euripides, quod bene tenendum, vitam esse ει σκειν i. e. per petuum, ut ita dicam, moriendi dolorem, non θανειν S. τεθνη- κεναε i. e. p/am moriem. Minime igitur hanc thesin ipse impugnare potui dicendo τους βλεποντας νοσει i. e. aegrotare vivoa, quandoquidem id ipsum argumentum facit pro iis, quae posuit non contra Suspicor autem poetae manum sic posse restitui, si legamus:

τές δ' οἶδεν εἰ ζῆν του ὁ κεκλνγα θανεῖν, τὼ ζῆν δε θνῆσκειν ε ς' επεὶ μονοι βροτων

Ingeniose Nauch. Π our. σοφισtia, qua emendatione recepta, scribo:

323쪽

Ille tinus recte pro χειν rescripsit ioιν nam ita tum ambo versus malo cohaerent, tum versus secundus sensu caret idoneo.

INCERTARUM FΛBULARUM FRAGMENTA.

παέσει προς μαρ οὐδε των αλλων βροτωντὀν αδικον, iaci σιγα και βραδεῖ ποδὶςεέχουσα καρφει τους κακους, ταν τυχPVs 1 dedi σε pro σε, quia opponitur: των αλλυν βροτεοντο αδμον. Deinde expunxi Graeculi additamentum, quo lacunam in codice explere conatus est. Fraudem enim arguit loci sensus. Nam primum nihil est in toti sententia, quod ei cui haec dicuntur, animum addere possit, imo illa utitur Euripides. ut lutarchus ait εἰς Proi ροπὴν κακίας Dcinde opposita s. 3οιγα καὶ βραδεῖ modi ostendunt olim pro ι Ἀρεσις lectum fuisse aliquid, quo eler impetua suerit significatus Sensui . E. optime subvenias scribendo:

324쪽

65οι τοι προσελθουσ' i tantis iis κυπταρος sed ipsam poetae manum te restituisse rustra contendes. Quam vero sit ista lacuna vetus, apparet ex Stobaeo Ecl. Phys. I, 4 21, p. 116, ubi idem s. sic scribitur: ουτοι προσελθουσ ὴ - σε πευπατε d. Quod additamentum non magis genuiuum esse quam illud vel inde liquet, quod Graeculorum more πωποτε promoz eSthdhibitum. Stob. .XVII, 8 o αυτου nempe ριπέδου :οἰκ ira θορεῖν γαρ ανδρα κωλυε γυνὴ εσθλὴ παραζευχθεῖσα, καὶ σωζε δηιοις. Vulgo οἰκοφθορον, quod emendavi. Stob. LXXXVII, 8 υριπέδου es φυσις κάς υ του γενον εστὶν παῖρις' Verba ipsis tenebris obscuriora Suspicor: ὴ φυσις εκός κου τὰ γενος εςὶν πατρις' i. e. adole cuique non origo pro patria δι. Noli, ait poeta, quemquam despicere, quod natus sit in civitate obscuriore cet. nam v εςιν ουδεὶ ἀαοδεδειγμενος τοπος, ο κ πονη- ρους πάντας ni χροςους ποιεῖ, qui versus male Epicharmo tributi, a Stobaeo cum loco nostro coniunguntur in codd. IIStob. XVI, 6.

και πας τις εἰς σε βουλετ άν θρεω aio ιιολεῖν, λασιον δε πειραν μεταμελειαν λαμβανει, ως οὐδε ες χεῖρον εὐθνν γ ῆ γενει. Gaissordius hoc fragm. novae comoedia poetae tribuens

325쪽

nsi egregie fallitur: nam ιολεῖν solis tragicis dicere licebat. Hi ne si in ut apparet corrupta esse vocabula βουλετ' ἀνθρωπε, propterea quo diphtongum αι elidere poetae tragici non solenti Ersurditi coniectura εβουλετ' iure explosa Magnem multo melius βουλεται βροτέων ιολειν scribendum esse suspicatur. Ego in GK1ETAm videre mihi videor BOYAE INEI i. e. βουλεται νε εο μολεῖν. Anton Meliss et Maxim in ed. Stob a 1609, Serm CXLVIII, p. 237, 14: ita τοι κακοι δει του φέλους νεργετει

Recipiendis his versibus inter incertas uripidis reliquias probavit agnerus se ante susceptum edendi negotium non diligentissime huius tragici sabulas perlegisse Inspice mihi Orestem, ubi s. 66 sqq. gamemnonides sic alloquitur

ἐν τοῖς κακοῖς χρη τοι φίλοισιν εὐφελειν, δια δ' δε αθιον ευ διδιῆν et δεῖ φιλεον; ἀοκει γαρ αντος ὀ θεὴς εὐφελειν θελων. Non dubitabis, opinor, mecum statuere versus eηSe eosdem sed apud Stobaeum ita pessime corruptos esse et interpolatos, ut neque metrum sibi constet, neque Graecitas. ει διδόναι fortuna rectissime dicitur; καλως διδονα h. s. Graecorum nemo dicere potuit. Quod ad hanc scribarum in Stobaeo licentiam attinet omnino conser, quae obetus nuper disputavit in nemos. Vol. IX, p. 86-148. Praeterea hinc apparet saepe non integros asserre loco Stobaeum cs. Stob. XXXIV, 2).

326쪽

τοι βουλο/ιDοις αθλους προμαθειν, πο γε εβλaeto HE. Grammaticae ratio non constabit, nisi scripseris aut μεταχει- ριζεις μετεχεις, aut ιεταχειρίζων- ιετεχων Sententia illud verum, hoc salsum esse evincit. Coniunctione γαρ hic, ut saepissime, ratio redditur non praecedentium, sed sequentium. Achiil. at Isa in Phoen. p. 139 K: ενωντος δε ἐλέου ειθυται, ἐπεὶ χει τας πάσας ρας ε ε αυτ se τεσσαρας κατὰ τον Domi31pν ὀ F ουνε ετ αυτε παντα συλλαβων

ους, μῆ-o auro δυς 'χῆ καθεςάναι.Νauchius locum restituisse se opinatur, scripto δῆθεν us 1 non animadvertens gravissima labe assectum esse s 2, ubi sententia requirit τον αὐτον ει DςDχῆ κτε. quemadmodum legimus in hoen. s. 83 χρῆ δ ει σοσος πέσε ας ουκ ἐαγβργειον τον αὐτον ἀεὶ δυς υχῆ καθεςόναι, quem locum ipse assert. Os Soph. l. 16 sq. Hoc fragmentum, cui inendando non sum in mentem mihi revocat locum Euripideum road 120 3, ubi Hecuba sic queritur:

327쪽

βεβια χαιρει τοῖς τροποις γἀ αὶ τυχαι

Ibid. p. 28: πολλάκι ιιοι πραπίδεον διῆλθε φροντὶς

εἷr τροχα τις εδε ε δαέιuὐνi βροτεια κραένει. εἰ παρα τ εχπέδα καὶ παρα δοξαντ- μἐν α μευ ἀποπίπτοντας ἄτερ δέου, τους ευτυχοDizac ἄγει. Vs 4 de coniectura mea pro καὶ παρα δέκαν, quod metro aperte adversatur, rescripsi καὶ παρα δοξαν. s. 2 τις etvs. 4 εἰ inseruit Matth. vs. 5 ἀποπέπτοντας pro συναπέ- πτοντα Gesnerus i. vulgo ἀναπέατονιας legitur e Grotii correctione: s. 6 ἄτερ tot pro ιἀ θεου rescripsit rotius. sed ortasse aliud quid latet. lurimum vero abest ut pars ultima Dagmenti persanata sit Schol. Pind. Pyth. IV: l. 'Eπειμ οἱ οἰκεται- ον δεσn Oron τους πονον διαλυουσι τῆ θεραπεla λυσιπονον αντο ς

δουλοισι γαρ τε ζωμεν οἱ ἐλευθεροι. Heathius γαρ τοι et ι γ ἐλει γεροι. Aliud quid latere videtur Auchio, cui planissime assentior. Quicunque bene attendit ad verba Scholiastae sentiet verum esse

328쪽

Schol. A. I l. . 239 duis. Nunc agens καὶ παρ' Gριnidi ro' πολε μεν ρχων, φωτὶ σὰν ετ πρεπων. Corrigo: πολεως με αρχψ φωτὶ -υ ετ πρεαων. i. e. inualia quidem principi, non vero privato homini eonveniens. Idem Schol asser ex Aeschylo: υτε δῆ/ιος υτ ετ ζς ἀνηρ. mendationem nostram confirmat Aeschyl. Suppl. 2 7.

EMENDATIONES IN REI.IQUORUM TRAGICORUM FRAGMENTΛ.

329쪽

ἐπισπάσας ερζ. Mihi versus, quem restituit doctissimus Anglus, quia inciditur post vocabulum polysvllabum κακοsιετρος esse videtur. Eo tamen manifesto ducit librorum scriptura, quae parum avet suspicioni meae:

βροχον τον ἀγχο νειον ἐξόφας δερ . Restat igitur, ut Neoptaronem in numeris negligentiorem

suisse arbitremur. Athen X p. 168 c. -rDλ -ον ει asoti ODL 0ς καλοt ιενον

aut:

διοδεκα δ' ramoi ς Πηγους γλοφορους, ο ἀεθλια ποσσὶν θοιτο. Pro h requiri με vidit iam sannius. s. 2 απιυL-ον tam veterum Alexandrinorum quam recentiorum interpretum crux fuit Meinelitus δαιδόλεοιον, auchius δεικηλωτον i. Ipse cogitavi de διαλιθωro i. e. stemmia ornatum, de πα-D- λωιον, de aliis, sed nihil, quod certum sit, reperire potui.

330쪽

ἀα εν γε χερσο τὼ λεοντος iνεσαλτας ἐχένου ιἀλλον οἰζυρας τεχνας Qui primus χερσει serri non posse vidit Nauchius, infeliciter admodum: ἀλλ ε, γε κυρσω i. quidem scripserim: ἀλλ' εν γε θ ρσὶ τὰς κτε. Sequentia sic scribantur: ὀς, υτ α ἀλὼυν κρεισσονων ο ν ιάγει

ςροβαος ἀμφάκανθον εἱλίξας δέμας

κειται δακεῖν τε καὶ θιγεῖν ψιηχανος. ubi absurde vulgatur ἀμφ' ακανθαν. Athen. 1 p. 21 A: ταττον γαρ τλορχεisti mi του κινεῖσγαι καὶ ρεθίέεσθ&ι - , ἐκ tio ἀεἁπιων μαλλον ωρχζσεν φρενας. Credat, qui possit Athenaeo imposuit, opinor, corrupta codicis lectio Io enim ni fallor dederat: εκ τοι ἀελπτέων μαλλον εοργησεν φρενας. CL im lex Plat. v. Pr ibique doctam Ruhithenii ad no

tationem.