Exercitationes criticae

351쪽

CONIECTURAM IN ESCHYLUM

ιι dis πονει μειν γα ουδεν τελων ἐμοὶ πονησεις, εἱ τι καὶ πονειν θελεις υλύ ησυχa,E' Haec oratio ita inepte verbosa est, ut Aeschylum non agnoscam Suspicor in his grassatum esse interpolatorem, manum autem tragici suisse hanc:

θερμοῖς ἀπλῆ ου βελεσι πυρπνοου ζάλζς. πιλνγςος ζάλ- ne cogitari quidem potest. Haud absurde Schutgius auron coniecit. Lentus tamen scripseris II aY- TOY pro IOH TOT

352쪽

ευρειν οποέοις φαριιάκοις ἰάσι ιιος. Acut Hermannus vidit πλαν a thrariis integrandis versibus additum esse Minime tamen mihi placet id, quod ipse supplet, sic locum constituens:

κακοῖς 9Dμεις - χεις ευρεῖν - ἰάσιμιος. Nam tum κακοῖς inutile est et invenustum propter praegressum κακος, tum aliud est vocabulum, quod a recte cogitantibus in verbis Aeschyleis, ut nunc habent, desiderabitur. Ego scripserim: πέπονθα - φρενων, κακος ir ἰατρος ως τις αυτ ὀ εἰς νοσον πεσων ἀλιέεις κτε. Praeterea ossendo in omissa secunda persona verbi εἶναι aderaσι ιος. An sorte scribendum ἰατὀ εἰ Vs. 87: διωριυ ιιιιές τε δεξιοὶ φυσιν,ευοπυιιους τε καὶ δίαιταν ἐκεινα εχουσ' ἔκαςοι καὶ προς Lir λους τινες εχθραι τε καὶ ςεργηθρα καὶ ξυνεδριαι. Oratio soloecc reponendum:

τένας

353쪽

ὀξυγόοις λιταῖσιν. In strophe s. 28 sq. respondent haec παντὶ τροπω Λιογενεις θεοὶ πολιν καὶ Dατον Καδμογενῆ γεσθε. Ergo legendum:

d. Med. υτορες, edd. δαῆρες. Vs. 424 θεου τε γαρ θέλοντο εκπέρσειν πολιν καὶ μὴ θέλοντος,ν σιν, ουδε τὴν Λιος εριν πέδω - φασαν ἐφιποδ υν σχεθειν. Blom fiet diu recte φησι, κου δέ. Sed praeterea requiritur κουν αὐτὴν ino κτε. De εριν an sanum sit vehementer du-hito Speciose TyrWittus μιν coniecit, i. Il. O 58. Vs. 435 τοιε Id quor πέιιπε τις ξυς σεται Scripserim: τοιο,δε ς- δ' εἰ πε ἐς ξυς σεται Vulgata lectio soloeca est. Vs. 560 εξ εὐθεν ἔσω τυ φέροντι μέμφεται. Intelligam:

ponitur 557: σευ πυλῶν νέουσαν κτε. s. rom. 665. Vs 607 libri variant inter india olet ἐνδίκως. Verum videtur: ταυτου κυρήσας εἰκοτως ἀγρευματος i. e. ut Onaenianeum e/ι. s. Suppl. 403. Vs 909 δοι εὐνοιαλαχαεσσα του προπέμπει δαιατί γοος κτε. Sic man. r. in optimo cod. Medic. unde elicio quod ei metro et sententiae solum satisfacit, nempe: dos hi ιμαλ αχαν ἐς τους προπέ/ιπειδα,τῆ γοος τε.Versu antistrophico non sum emendando.

354쪽

95PERAARuu s. 51 Μαρδων, Θαρυβις, λογχης κ/ιονες καὶ ἀκοντιςαὶ UυσοLAeschrium vocabulo Homerico usum esse puto et dedisse λογχης αιμονες i. e. periti. Vs. 168 Corruptum est πλουτος. Vs. 23 τα δ' ἀγάθ' ἐκτελῆ γενέσθαι σο τε καὶ τέκνοις σέθεν Rescribatur τέκνω i. e. Xerri, cli. 22 et 232. Vs 2b sq. τουδ γἀ δώομωα φωτος Περσικον l. Περσικου cum Bloms. πρέπει ιιαθει καὶ φερε σαφές τι προος ἐσθλὰ ν κακον κλυειν. Arena sine calcet Lege mariis, εἰ φερει κτε. i. e. ιαθν έον, εἰ δε ο Περσης φερε ἀγγελέαν τι- σαφῆ τε. s. 28 sq. ως πάντα παγκάκως θεοὶ εθεσαν αἰαι ρατου φθαρέντος. Suspicor νεκτισαν G ρατιας φθαρεέσης, ut metrum conveniat cum s. antistrophico: κτισαν υνιδας ἀνάνδρους. Vs 360 ναυσὶ,-τινά. Versus mihi suspectus cs. 360. Vs. 386 ταξις δε τάξιν παρεκάλει νε εος ιιακρας Exspecta

ους κτε.

355쪽

ἀλλ' Iti δὴ λαβουσα κontio ἐκ otiων, ου γαρ et φέλτα, ἐν κακοι προδώσουεν. expuncto os 850 qui diversis modis scribitur in codd. Spurius esse videtur et fictus ex 834. Fraudem arguit πειρασοtiat.

Aut. s. I spurius est, aut, quod verosimilius esse puto. scribendum : φοβος γαρ ἀντέπνους παρας-ει et ιιν κτε. Vs. 72 τ γαρ τλακον ἐς τωνδε σοι τεκυαρ; Clyt. ες ιν et ii ουχι, κτε. responso apparet in quaestione rescribendum esse η γά τι πιςον ἐς κτε. Vs 332 ερως δε ιιν τις προτερον ἐυπέπτη πια si ποθειν, ἰὴ χρὴ κερδεσιν μωυενους. Non habet προτερον quo reseratur; non enim solum per se significare potest, priusquam redeant; quare coniicio: ερως δὲ χ πονηρος κτε. Vs. 345 θεοις δ' ἄν, ἀπλάκντος εἰ ολοι ρπιος, ἐγρηγορος τὀ-ῆυα των λωλ-ων γενοιτ' ἄν, εἰ προσπαια ν τυχοι κακά. Intelligam γένοιτο, καὶ προσπαι, ἰὴ τυχοι κακά.

356쪽

Is 53ν διπλῶ δ ετισαν Πριαμέω θα timn a. Immo δολss. Vs. 520 ε που πάλαι, φαιδροισι τοισἐδ ομμασι δέξασθε κοσιμι βασαε πολλ* χρονv. Ut olim ΡauWius, ego quoque haereo in κοσμφ, quod frustra defenditur l. Pers. 406 ῆγεla κοσμευ qui locus cum hocce eommune habeat nihil. Nec tamen probo auWii coniecturam νος ι proponentis; nam νοςc δεχεσθαι τινα vix Graecum esse arbitror. Magis mihi placeret: δεξασθ' ετ olμως i. e. libenter vel ετοι μοι i. n. . Pro I που quod de Stanteii coniectura receptum est pro ἰ που nescio an non melius reponatur εποτε, quod certe in precibus est usitatius Sequitur 5 22 sq:ῆκε γορ μῖν φως ἐν φρονηὶ φερ υνκαὶ τοῖσδ' απασι κοινον πιαμέμνων ανα Vocabula θαμέμνων ἄναξ ita sunt supervacanea, ut dubitem, an sit hic s. genuinus. Vs. 822 ἐπεiπερ καὶ παγας περκοπους

πολιν διημάθυνεν Ἀργεῖον δάκος. Vulgo probatur Scholiastae interpretatio, ex qua alluditur ad proverbium ἐνσχεθεὰς ταῖς πάγαις ς ἄλλοις φονε τις .

Vide Bloms ad h. l. Fateor tamen me neutiquam intelligere, quid sit πόγας πραττεσθαι easque Περκοπους Ne multa: suspicor subesse mendum pervetustum, et olim lectum suisse επειπερ αρπαγὰς Περκοπους επραίμεσθα i. e. ruandoquidem Molenιi3simum raptum Helenae scit. tilli minus Nam breviloquentia quadam Graece dicitur πραττειν, ἐκαραττειν et ἐκπράττεσθαι φονον pro Dex ν φονου. s. v. c.

Εumen. s. 624. Nescio tamen, an πραττεσθαι eodem sensu

357쪽

93 ἐπραξαsιεν τε καὶ γυναικος ουνεκα τε His scriptis video TyrWhiltum iam coniecisse χαρπαγας quod etiam mihi venerat in mentem, sed repudiaveram, propterea quod duplex και et ipsum ostensione non videbatur carere. Ego corruptelam sic animo mihi fingo ἐπειπερ οπαγάς proclivi errore abierat in λεέπεοπαγάς, quo acto corrector ad fulciendum labens metrum de suo interposuit καL adem causa suerit, cur ἐπραξαμεν τε in ἐπρα- εσθα sit reficium. Vs. 60. κνγῖδα παγκαένια ον εἱμάτων βαφάς. Vocabulum nihil παγκα ἐν eo mutaverim in παγκάλλιςον, quod eodem iure diei posse arbitror atque παγκάκιαος. s. II 37 το γὰρ ἐμον θρου πάθος ἐπεγχέασα Tam sententia quam metrum postulat: π εγχεος. s. s. II 40ειιοὶ δὲ μιμνει σχισμος ἀμφ κει δορ Ex qua emendatione duo prodibunt dochmii, quales exstant in s. antistrophie 1 147.

Vs. 117 sq.: ουδὲν ἐπηρκεσαν τὰ μὴ πολ- ιεν σπερ υ εχε πα9εῖν. Lege το μὴ υ πολιν κτε. Vs. 1174 και τέ σε κακοφρονεον τέθν σι δαθιευν περβαργῆς ἐφιπίτνων μελι ει πάθη γοερα θανατοφορας τερμα δ' ἀιέηχαν o. D tribus ultimis verbis iure dici potest id ipsum quod illa significare aiunt interpretes poδιrema ero non intelligo. a. tu, candido lector, in posterum mecum leges:

μελίζειν πάθη γοερα θανατοφορα τερπνὰ δ' ἀιιηχανῶν,

quae correctio hahet omnes numeros Veritatis, neque eget. oredo, interprete.

nemodum obtemperavit. Vs 1226 4 ιο- ζυγόν. Hunc versum lubens deleverim deinde

358쪽

ἐπευχεται-φάσγανον, deleto us 1203 ἐυῆς-φονον Sensus erit: interseiae me miseram et quaδ parana venenum, ditim a quoque me irae suae in maritum admissuram δε iaciat, ensem in virum

απῆγαρες τοιάσδε Θανασωους τυχας. praegressis apparet requiri secundam personam Suspicor: ἀπῆγαγε τοιάσδε Θανασθιους δους Vulgatam autem lectionem interpretibus deberi crediderim. Vs. I 287 ο ν εἰχον πολιν κτε. Lege: Iλον κτε. Vs. 1289 ἰουσα πραξω, τλ σομαι το κατθανειν. An Ictoos ' φραζον λ σομαι κτε. i. e. eonvicata ea, Mae intum esse dictitabam moriar. Vs. 1299: υ ες ἄλυξις, ου ξένοι χρονυ πλεω Casania Tam dixisse puto ουδε οι χρονει πλέον i. e. υδέ-οιαλέον ουδεν ἐς ιιελλουσri. Ita demum recte respondetur a choro Ora υς-oc γε του χρονου πρεσβευσαι. Vs. 1334 'υηκε ἐσελθ ρς', τάδε φωνέον. ransposuerim:

359쪽

Vs. 1336 ειακαρες IIρι ου' θεοτέμπτος 1 οἴκαδ' ἱαίνει. Numerorum ratio postulare videtur: rum itin δ' on αδ iaάνει. Vs. 1347 ἀλλα κοινωo υμε, αν πως ἀσφαλῆ βουλευμ-α. Vulgata, quae debetur Hermanno pro librorum lectione in στως, vix minus soloeca, me iudice, est quam illa Scripserim: ἀ κ. ανδο ες, ἀσφαλῆ κτε. Vs. 1388 4ῖτω-πεσον aut spurius est, aut graviter corruptus. Vocabula certe θυμὼν oes alνει significare non posse animam pirant ut vertunt , vix est quod moneam. Ossensioni est porro languidum istud αυτου. Magis autem inclino in eam partem, ut versum supervacaneum Aeschylo abiudicem. Vs. 1421 sqq. scribendum et interpungendum in hunc modum: Λέγω δε σοι τοιοια ἀπεuειν ως παρεσκευασμμη - των μοlων ' χειρι νικησαντ' - ουαρχειν ανδ του citi κρανη θεος, Ποισε διδαχθεις οφ γουν - σωφρονεῖν. Vulgo παρεσκευασ1ιεννὶς et κραέννὶ Distinguunt editores: τοιαύὐ μελιν, υς-αρχειν ' ue sensu.

Fortasse εὐνους benevola, quod cum acerba ironia dictum accipiatur.

Vs. 1479 ἐκ το γαρ ω αὶιιστολοιχος νειρε τρέφεται. Scaliger ci. νεικει, ad sensum optime. Non valde diversum est, quod ipse conieci δ ρει i. e. eontentione l. 94t idque praetulerim quia ignotius scribis vocabulum facilius corrumpitur.

360쪽

θύρα Πατρνα προστερειν κζ μασιν. Lege: ιγα ἐντεDU ρ ραν πατρφοις προσφερειν σπιρο- ιαοιν, receptis una omnibus v. d. emendationibus in hunc versum.

Male Bloms tuetur ἐντευ ς, quod reserendum ait ad seminus 247. Obstat enim num plur. s. 249. Vs. 290 χαλκ ur ιν αλάς ιγγι Suspicare μά rq nisi me retineret tymologi M. auctoritas p. 674, 20 sic scribentis:

Aeschrius, ut poetae et scriptores omnes, utitur vocabulo μάςles Spt. 590 et Prom. 685, et obscurissimum est, quomodo idem vocabulum simul laneem et agrum signiscare potuerit. Vs. 465 δωμασιν 1ιμοτον τωνδ' ἄκος πιε. Verum videt nrεντομιον, cli. g. 17 et Choeph. 539. Vs 48 I sq. κἀγω, πιερ, τοιάνδε σου χρεων ito, φυγεῖν, μεγαν Ἀροσθεῖσαν θέσθε: ιιορον. Fortasse: τυχειν με γά/ιβρου θεῖσαν κτε. vel potius: τυχεῖν γάιι εο προσθεῖσαν τε Ηano certe requiri sententiam apparet e s. 486:κἀγι χοάς σοι τῆς ἐμῆς παρουγριας

olatio πατρώων ἐκ δόιμων γαιιηλέους. Vs 535 η δ' Di πνου κεκραγεν ἐπτοροιέν' πολλοὶ δ' ἀνῆλθον κτυφλωθεντες σκοτοῖ αμπτῆ γε ἐν δομοισι δεσποίνης χαριν. Ingeniosa sal chenaeri coniectura ἀνῆγον proponentis eo laborat incommodo, quod sensu intransitivo tragici ubique adhibent huius verbi ormam assivam. Solus quantum Scio, Sophocles unico loco in iace 28 requirente metro scribere