장음표시 사용
361쪽
sibi permisit λαμπτ=ῆρες ου- ῆθον Loco, quem tractamus, sacile quidem reposueris: πολ λοὶ δ' ἀνήθοντ' -τυφλ. Σε. , sed additum istud δεσποιννοῦς χαριν potius eo ducere videtur, ut scribamus δουλοι δ' ἀνῆθον o. - λαμπτῆρα χαριν.Vs 55ν ἄναξ ο ποέν est manifesto spurius. Vs. 668 ξενοι, uror αν, εὶ τι δεῖ παοες γαρ
Cf. Odyss. γ 346 sqq. Vs 697 49 δ ν περ εν δομοισι βακχέας ζαλῆς ἰατρος ἐλπὶς ἐν παρουσαν εγγροφει. Fortasse: ἀντρέπει Oreates .
Intelligerem θεω δοσει, sed additam praepositionem GDν non expedio. An sorte scribendum: συν θεεψ δομοις Vs 841 καὶ τόδ' a φέρειν δομοις γενοι ἄν ἄχθος αματοςαγες φον ντερ προσθεν ελκαένοντι καὶ dedζγμέ-ν. Reponendum videtur: φόνωτψ προσθεν ἔλκος καινο ετ δεδηγμένοις nempe dos οις , quibus nihil est planius. Vs 84 5 ἡ προς γυναικῶν δειματονιιένων λογοι
πεδαρσιοι θρωσκουσι θνησκοντες αδ .
362쪽
Locum corruptissimum tanto sic:
i. st nili impedi quominus quia nuntio de ui quidemisgiua relua interroget. s. v. o Aesch. g. 835 τοις αυτος αυτου- μασιν βαρυνοαι Substantivum sine et alibi passim apud tragicos ponitur pro pronomine indefinito, et, ne exemplum desit, in noto loco Sophocleo: ανδρα ν ωφελειν ἀφ' ν
Vs. 975 Σεμνοὶ μεν ἰσαν ἐν θρονοι το F bιενοι, φιλοι δε καὶ νυν, ως ἐπεικάσαι πάθει. Meliterus in Mnemos VI pag. 107 σεμνοὶ corruptum esse recte intelligens, substituendum putat ξυνοὶ i. e. κοινol. x mea quidem sententia imperiose requiritur vocabulum significandi potestate vix diversum a sequenti φέλοι quare aut ita scribendum, ut ille proposuit, aut, quod mutatione etiam leniore reponi possit: νμανο ιμὸν ἐσαν κτε. Idem Mehlerus optime πάθει rescripsit pro πάθη. Vs. 997 τέ νιν προσεέπω, καὶ τυχευ-άx mosιιον; Legendum puto et νυν προσειπων νιν τυχοιμ ἄν --ςομῶν; 1012 φονου δε κηκὶς ξυν χρονε ξυμβάλλεται. Inspice locum, et senties verum esse: του χρονιν ξυι βαλ-
363쪽
'Aλγω μὲν εργα καὶ πάθος, γενος τε πανἄζηλα νικης τῆσδ' εχ νυ ula ἐατα. oratio misere turbata sic in ordinem redigi posse videtur: πατροκτονον δ' - τοδε νυν ταυτον αἰ- νυν δ' ἀποιμωζε πάλιν ἄλγεο γαρ εργα τε. In his pro parte Blomfieldium sequor corrigentem vocabula: νυν--αρών; quamvis nescio an praestiterit: ο ρ ἐν ποτῆνουν, νυν ἀποιμωζε παρον. Vs. 1018 ουτις μεροπων σινῆ μοτον διὰ παντ ατι ιος ἀμεέφεται. Laboranti metro et sententiae subvenias scribendo:
Lege: υκ ἀμνήμονα κτε. i. e. Deumfama eelebratum ea quo eet.
υπερ τε ποντον καὶ περιρρυτα πολεις. Cod. Med. habet ἀν ἀεὶ unde non cum aliis exsculpo ἀνατὶ quod h. l. vix idoneum sensum praebeat, sed λαισι i. e. errori a Perparum autem disserre Arara et is In cadit in oculos.
Deinde haereo in πλωοςιβῆ, quod quid signifieare possit
364쪽
105 non intelligo. Videant viri docti, an versus inutilis Aeschulo abiudicandus sit. Vs s 5 sqq. Hos δ' ges μυδν ίδ' ἀπητιμιασμένη
ὀνειδος ἐν φθιτοισιν ον ἐκλειπετα ἔ, αἰσχροις is ἀλάμιαι. Soloecum est κλελεται pro ἐκλελει positum, et male iungitur in eadem sententia tertia persona cum prima. In ἐκλειπεται latere suspicor ἐκνέπτομαι. ro ιν quod ex Tyrr-Witti coniectura reposui, libri habent υς. Cogitavi quoque de loco sic constituendo ἄλλοισιν ἐν νεκροῖσιν ά ς γαθ non ον δνειδος ἐν φθιτοισιν - ἐκνέπτεται αἰσχρως ἀλωμαι. Vs. 110 sq. O cr ἐξαλυξας οιχεται νεβρου δίκην,
ἄρουσεν, μιν ἐγκατιλλω φας μέγα. Si και ταυτα sanum esset, haud dubie sequi debuisset participium ροοσας Scripserim καὶ καρτα κουφως κτε. Vs. 193 sqq. λέοντος αντρον αὶMατορροφου οἰκειν τοιαυτας εἰκος, - χρη ρέοις ἐν τοῖσδε πλησιοισι τρέβεσθαι ιυσος. Fortasse in librorum scriptura TOI A AH MI I delitescit TOI AENAI MIM, scribendumque ἐν τοισδ' ἐναισέοισι sive ἐναισέμοισι. Minus aptum et sere otiosum videtur πλοι - σέοισι quod auuio iam in mentem venisse monet lom fiet-dius, qui frustra tuetur vulgatam.
μέτειμι τονδε φωτα κἀκκυνζγέτζς. Repraesentavi codicis Med. scripturam, unde vulgo repositum est μ. . φῶτα κἀκκυνπroco, in qua lectione, ut alia taceam, offendo in tempore Praesenti κἀκκmηrritis, posito ἐκ παραλλήλου cum Futuro ιετει ιι Sequuntur quoque Futura: θυγδ' eoato τον κ&κοῦν et δυσομαι Aeschrio, ut opinor, non indignum uerit: ιετειιιι τονδε φοινέα κυνηγέτις. Eodem
epithet ornatur Scylla Choeph. 605.
365쪽
vs. 224 δίκας δε Πα- των δ' ἐπ-ευσε θεά.Malim τουδε, nempe Orestis. Vs. 238 αU. ἀμβλυν id προστετριμμενον τε τρος Ω αγιν οἱκοις καὶ πορεόμασεν βροτων. Ultimum vocabulum facillimo negotio curabitur, adhibito loco consimili f. 45I πάλαι προς-U.οις ταω ἀφιερωμεθα οἴκοισι καὶ βοτο is καὶ θυτοι ποθοις, unde apparet corrigendum esse βοτων. Dissicilius est statuere, unde originem duxerit istud πορευ/μασιν, in quo corrigendo ipse mihi non satisfacio.
Vs 240: μοι χεοσον καὶ θάλασσαν ἐκπερων,σεὐζων , Pllis , κέου χρη-ριους, in IDM H εῶμα καὶ βρετας το o θεά.Aυτου συλάσσων ἀναιμενω τέλος δίκης. Interpretantur: se manen itidisti illum exspeetiao, quasi φυλάσσειν unquam manendi notionem habuerit. Viam inte pretibus monstrabit va. 439 sq.:
ειπε πεποιθέως ν δίκη βρέτας τοδεησαι φυλάσσω εςως διιης πελας. Iungendum igitur βρέτας cum φυλάσσων, quare locus sic
videtur interpungendus προsειti sis tua . καὶ βρέ ας το σον, θεά, ain οὐ φυλάσσων κτε. Apollo autem s. 79 sq. dixerat:
Est tamen, ut verum latear, in ea constructione, quam coniunctionem vocabulorum βρετα et φυλάσσων postulare modo dic bam, aliquid ita contortum, ut servata interpunctione vulgata coniicere malim ουτ υν φελόσσέο κτε aut, quod probabilius res puto, versum revera satis otiosum αυτου ἐκζς Aeschylo abiudicare. Vs. 216 et ετ λανιέα ισι ἐνον ἀι εώς- ων νεβρον
366쪽
προς αἱ φια καὶ αλαγμον ἐκμαςενομεν. Legendum ἀματος et ἐκ3ιατευο/ιεν. Vs. 286 χρονος καθαίρει πάντα γηρασκων ο ιου. Versus eschylo dignissimus, sed qui huc vix pertineat. x deperdito ramale olim a lectore nescio quo in ora libri sui adscriptum in textum irrepsisse, gravis me tenet suspicio. Vs. 302 ἀναhιατον βοσκημα, δαιμο νων σκιάν.
Fort. δαio σκιάν i. e. miseram umbram.
Αhrensius in ed. Didot pro is ioculari errore reposuit suo Marte οιον, illato sic spondeo in quartam sedem. E librorum scriptura ΕΔΩΣΕΝEP EOI I duce sententia elicio εσωσεν, sνοσοισι μὴ βλάχθη Θεός. Rectissime contra habet ερνος vs. 666. Vs. 769 sortasse transponendus post 771 nisi potius legendum:
εδρας τε καὶ κευθμῶνας ἐνδέκους χθονός. Suspectum mihi πανδόκεως quod vel, si cum πωχοιια recte coniungeretur, serendum non esset propter proxime sequens δέκους Suspicor: γυ γαρ μῖν ἀντὶ τωνδ' υπέσχομαι κτε. Vs 823: θεαὶ βροτωνιησητε δυσκλ μον χθόνα Malim κτέσζrε.
367쪽
Vs. 864 θυραιος ες πολυιος, ου μολις παρών πιε. Interpretantur tantum non visinum, quasi Graece scriptum esset ριονον ου παρων. Scholiastes ου τηλου περ os legisse videtur interpretatur enim νυια αν Verto: aeternum bellumeato, quamvis vicistim Intellegi pugnam Marathoniam monuere iam alii. Vs. 72b εος αμφέβουλος ουσα θυμουσθαι πολει. Ita urnebus correxit librorum omnium lectionem seu Lβολον. Scholiasta: τεως γαρ ἐν ' φιβουν χο αὐοπέζεσο αι. Unde apparet eum legisse: G ut φάβολος π υσα κτε. Vs 894 καὶ δὴ δεδεγμαι et ἐς δέοιο τι ιν μένει. Offendo in Dativo μοι; nam quo sensu interpretantur, quia vero me mane honor requiritur non secus ac Latine casus quartus. Mutato accentu scribatur: τω δέοιοι et ιμ μενεις i. e. quia mili manebit onor. SUPPMouu s. 212 καὶ Z ος ορνιν τονδε νυν κικλησκετε Appollinem, nam hunc intelligi patet eos sequenti, potius vocaverim Zηνὰς νιν.Vs. 238 mu δἐ χώραν Ουδε κηρυκεον ποε προξενοι τε νόσφιν hvrcῶν, μολειν
Lenissima mutatione locum sere conclamatum sanare mihi
contigit. 'empe legendum: ν ἡ το ς ερο ραβδον i. e. v
368쪽
Vs. 390 in τοι σι φει γειν κατὰ νομον τον οἴκοθεν, ως in χουσι κυρος ουδεν ψιφὶ σου. Aut inter hos versus versum intercidisse statuerim, aut pro φείγειν rescribendum esse φαίνειν. Vs. 393 υπας eo δε τοι
μῆχαρ ορς'ιαι γάμου δυσφρονος φνrv. 00ιπον de ελόμενος δίκαν κρῖνε σέβας τά προς θεων.
Suspicor: παρχον δ. τ ρι ὀ γ δυσφρονος, φυγάν. i. e. quod autem reata mili praealdium contra invisa nuptia/, est. tis cauaam dieam, id arripio Μῆχαρ cum Genitivo construitur,
Vs. 400: μὴ καὶ ποτε εἴπη λεως, εῖ που τι μὴ τοῖον τυροι, επήλυδας τιμω ἀπωλεσας πολιν. Codd. δ που τι καὶ ἐν τοῖον 1χοι, unde nescio an praesintet, quod hac in re sollemne est reponere: ει που τε κἀλ-λolo τυχοι Vulgatam interpretibus deberi suspicor. Vs. 405 τι τωνδ' ἐξ σου ρεποιιε νον ιι ετ αλγεῖς τὰ δικαιον ερραι Reponendum aut ιι εὐάλγεῖς aut, quod sere malim, κατHγεις. raeterea suspectum habeo formam passivam επο- ιιεMox Cogitavi de φεροs ενων et de νε ιομενων, quorum utrumque in hac sententia locum habere potuerit. Vs. 17 Μων οὐ δοκεῖ δειν eo πέδος σωτηριου Deleaturus soloecus, languidus et imperite fictus e s. 407. Vs. 439 τοισι ν τοις πολεμον αἴρεσθαι μεγαν πῶσ ες ἀνάγκη ' καὶ γεγο/ιφωται σκύφος ςρεβλαισι ναυτικαῖσιν ως προσι ρ ιένον. Perdidit prava interpungendi ratio sensum huius loci Lege: IIcis ες ἀνάγκη καὶ γεγοιινωται σκάφος κτε. s. vs. 944 τωνδ' ἐν Lυται γόιιφος διαμπάξ, ως ριήνειν αραροσως, ubi ortasse praestat: δ. χειν αραροιως. Valet autem γεγομφωται
369쪽
λόγων respondet rex: ακουσα, καὶ λέγοις αν, ου με φευξεται. Fortasse ἀκουσομαι λέγοις αν, κτε.
Vs. 460 λέξον, τέν αυδῆν τήνδε γηρυθεισ εσει Suspectus verbi γηρυεσθαι Aor Pass. , quum alibi sorma or. Med. occurrere soleat neque huius loci est Futuri exacti periphrasis. quare conieci τέ αυδῆν τονδε γηρυσε συ ιιοι.
Vs. 498 φυλήαι μὴ θρασος ἐκη φοβον Faciendum puto
cum iis, qui φονον reponant, quidquid obloquitur Hermannus. Scholiastes tiri θαρρ σα μονος ἀπελγειν φοβηθευ no τινος; quae adnotatio adduci posset adversus illam coniecturam nisi additis vocabulis in τινος luce clarius testaretur scholii auctor, se scripsisse ἐ-φονευθω rio ινος Nam si minus, haud dubie illa omisisset Vulgata autem lectione multo aptior foret haec taxi θρασος τέκνὶ φοβος i. e. ne metu paria audariam. Videlicet non raro videmus superstitioso quodam timore correptum vulgus in audaciam et scelera proruere. Praetulerim nihilominus, ut iam dixi, poνον. Vs. 62 τοιο - ἀκοπιων χερσὶν Αργεῖος λεως εκραν νευ λζτῆρος ιος εἰναι τάδε. Fficile quidvis concoque is, cui interpretes persuadeant ανευ κλγγηρος significare non eaevectata praeconi voce. Nusquam
κλναξ idem significat quod κήρυξ. Ne multa vulgata lectio est παραδιορθωσις scripturae libri Medicet: κλαναν εὐκλετο eo ς ς εἶναι τόδε, in qua haec non paullo melior delitescit:
'Αργειος λειος εκρανε ευκήλητος εος ιναι τόδε. i. e. Danai oratione facile permotua. Qui autem sequuntur duo vss. 623 sq. Ar Mn γόρους-Τέλος relegandi videntur in marginem, ubi olim e deperdito dramate Aeschyleo adscripti esse videntur ad us 62 sq. propter argumenti similitudinem. Vs. I sqq. και Ἀρφρα προσγεν ιιιιασι βλέποι, odo,