Exercitationes criticae

381쪽

l 22

Vs. 144 νυν μεν σως γαρ τοπον ἐσχατιαῖς ποοσutiis θελει ὁντινα κεHαι. Graecorum usus postulatis. μ γαρ ἔσως T. σχατιας πιε. Ρluralem σχατια alibi me legere non memini.

Vs 304 ον εὐαδ' οἱ πλοι τοισι σωφροσιν βροτῶν. Hic versus post a. 302, 303 sobrio poeta potius suisset omittendus; quocirca suspicor olim a lectore propter argumenti similitudinem ex alia sabula nunc deperdita adscriptum suisse in margine inde vero, ut fit, in textum irrepsisse. Vs. 83 πολύ γε κεένων υποδρων αντιπασχω χρης cor em ρ πενης. Fortasse: πολλα-χρης θ' οἴ νζ πέ- ς. Vs. 92 4 Τυδέως παῖς κ τ δυσσέως βέα, suspectus mihi versus post vocabula: νδρε, τευ εὐπερ κλυεις. Nempe mercator utriusque nomen iam dixerat s. 68-572, idque secerat alta voce ad utrumque Philoctetem et eoptolemum :nam s. 73 demum submissa voce ad solum eoptolemum loqui occoepit. Vs. 630 δειξα νε εος αγον εν ργειοι μέσοις. Non expedio Genit. ειυς Fortasse legendum : δειξα α νε εος κτε. Non intellecta synizesis causa esse potuit, cur exciderit praepositio. Vs. 716 λευσσων δ' ἔ που γνοέη ατον εἰς δωρ

Nondum me poenitet aliquot abhinc annis coniecisses αε ποσ

Ita libri Branchius correxit εστ se κτε. go malim lenius rescribere ros αν, admissa synizesi. Vs. 1348 αφῆκας iam ab aliis ante me in kῆκα mutatum esse suspicor. Facilis certe est et evidens correctio. Vs. 1394 αεέσειν δυνησομεσθα Lege Ἀεέθειν, si sorte nondum aliquis monuit.

382쪽

Vs. 1448 καγω γνώμη τα πνὶ τέθεμα. Immo vero νωμζ-gGnhiam Librarium , credo, in errorem induxerat sequens ταυτη. TRACHINIARUM a. 10:φοπων ναργῆ ταυρος, αλλοτ' atoλος δρακων λικτος, - ανδρεω κυτει βουπρφρος. Quo modo huic loco conveniat εν γῆς s. maniferia fateor me non perspicere. Contra eodem iure taurus sibi postulat epitheton ornans, quo illud poeta non denegavit draconi nec semiviro. Proxime igitur a vero come asse mihi videor: φοιτων κερας ης ταυρος, αλλο αἰολος δρακων λι-ος.

τόν λοιπον ἐδη βίοιο ευαέων χειν. Non male scriberetur: θλον, ςατον πονων, sed scripseritne poeta sic an aliter hodie sciri iam nequit. Vs 84 ου ε ξυνερεω ν νέφη σεσωσυε κεένου δέον σωσαντο ν οἰχ'μεσθ' αμα. Pro ἐνέ corrigendum videtur υνα, quod idem vocabulum minus certum est, an pro eodem rescribendum sit s. 259. Synigesis in hoc us animum mihi addit tentanti locum corruptum Philoctetis s. 617:

τόν ανδ 'Aχa i τόνδε δηλωσειν πων 'οιοι το ὲλ υάλιο, Ἀκουσιον λαβων, H ιὴ θελο δ xona. in quo loco non tantum culpo Grammaticam rationem, sed praeterea minus recte sagacissimus lysses in Argivorum concione sim vagam ut opinionem suam in re incertissima prodere mihi videtur. Praeplaceret mihi saltem, si admissa s3nigea legeretur: δηλωσειν γων' εἰ οἷοντε uti μαλισο εκουσιον λαβων, εἰ ιν θελοι-ακ-Σα.

383쪽

Ibi d. s. 648 nescio quo errore vulgatur: τέ τουθ ο ιὴ νεώς γε τῆς sui ενι, ubi sere pudet me monere rescribendum esse εαι Sed redeundum ad Trachinias. Vs. I lx μγ ἐκμάθοις- ν δ απειρος L Graecum est: νυν T πειρος si Vs. 144 το γά νεάζον ἐν τοιοισδε βοσκεται χωροισιν αυτου, και νιν ου θάλπος θεου

Certa emendatione rescribo: χωροις, ν αυτ υκ αἰνινουθάλπος θεου τε Corruptum manet αἰνινου, quod alii fortasse emendabunt. Ipse cogitavi de αἰθριου sed mihi non sati

χωρας ἀπεώ κἀνιαυσιος βεβως. Particula ευς i. e. fer h. l. absona est. Scripserim μοι pro τρωγον requiri τριμηνος perspexit iam olim akefiet dius. Vs. 169, 170 τοαγ--πονων abesse malim. Vs. 225 ουδ ιι ομματος φρουρα παρῆλθε τονδε μὴ λευσσειν ολον optime Musgravius φρουραν, sed praeterea scribendum μὴ οὐλευσσειν.Vs. 230 vocabula: κατ εργου κτῆσιν monstrum alunt. Vs. 246 τον ἄσκοπον

χρονον βεβως γῆν ν μερων ἀνηριθμον.

384쪽

I 25 Vs. 408 τουτ αῖ χρήον τουτο σου μαθειν Fort. τουτ' ἄρ' ἔχρ ζον αυτό κτε. Vs. Is ῆν π ἀγνοέας ορρς Sententia suadet: γῆν, ἀγνοειν δοκει i. e. quam adhue ignorare te simulaa; sed eadem non respuit: ἐσπερ ἄγνοιαν θροεῖς, vel ἐσπερ ἀγνοεις γονάς; ita ut nihilquidquam certum sit, et manum abstinere praestet. Vs 554 ῆ sciitia, φιλαι, λυτήριον λυπημα ν δ' μῖν ροασον Conieci λυτηρ ου λυπορα τουν, sitis ρασω, i. e. innocua latina rei remedia. Forsan tamen praestat: - ριον- ληιι α ν δ' μιν φθασω. Vs. 562 τον πατρέον ὴν έκα ολον

An γ νέου ἐς do/ιον ut significetur Herculis domus paterna. Vs. 603: πως φέρνὶ μοι τονδε ταναυφῆ πεπλον, δωρ γ ἐκεινε τανδοὶ τῆς ἐμῆς χερος. De marito suo Deianiram non dixisse κειν φ τανδρι manifestum est. Ambigo, sitne rescribendum κεισε. an lateat adiectivum pertinens ad λυρηφι v. c. καινον cf. s. 13 vel

Expectaveram των κτος i. e. nulla re eaeeranea. Sed praeterea haereo in inutili additamento ἐδεςόν post διάβορον. Facillud vocabulum huius esse glossema et scripsisse Sophoclem: του ἡφάνιςαι διάβορον προς ουδενος των ἐκτοπων άλ αυτον ἐξ meto φθένει. CL s. 1132 αυτὴ προ αυτῆς, ουδενος προς ἐκτοπου. Vs 68sci χρισα ιιεν - ουον ἐν δόριοις κρυφῆ Fortaese: ενδοθεν cs. s. 686. Vs. 707 πογεν γαρ ἄν πο ἀντι του κτL Lege n ἀντι

385쪽

l26Vs. 10: Θέυις δ επε μοι τὴν ιιι si προυβαλες. Fort. στρου σελεις, ut suu sit Dat ethicus. Si contra sanum est προυβαλες , non male underus ei τὴν ἐριν nisi quod et lenius et melius correxeris: τὴν se ἐρεν. Vs 869 την r ως ἐθης καὶ συm φρυωμένη κώ. under.άοδος Si ita scripsit Sophocles, huic vocabulo novam tribuisse significandi potestatem putandus est. Solet enim sesta, quantum equidem memini, semper et ubique ab antiquioribus adhiberi de iis rebus personisve, quae fastidium atque nauδeam

nobiδ creant, nusquam contra significare tristis. Est vero Sophocles et in aliis audax novator, et in Oedipi Regis us. 82 praeter consuetudinem jdo dixit, quem alii φαιδρον s. ευφρονα vocare Solent, ususque est ea voce de laeto nuntio ita ut nihil sit quod miremur, si trialem nuntium loco nostro vocaverit Oxj.

Ipse cogitaveram de reponendo γηθὴς s. ἀγαθῆς sed, quamvis πολυγηνον ς, ευγαθῆς et ευγαί pro tragicis minime ignota sint, ἀγαθἐς omni destitutum est auctoritate. Vs. 878 Tάλαιν ὀλεθρl τένι τροπφ θανειν σφε Pryς, Iam alibi docui scribendum esse τάλαι, ὀλέθρου τει τροπ

πιὲ i. e. quo genere mortis.

Vs. 925 λυε τον αυτῆς πέπλον, fiat χοεσήλατος Προι κειro ιας- περονές ἐκ δ' ἐλωπι τε κτλ.Verba, quae uncinis sepsi, si sint Sophoclea minus recte a poeta addita esse, iure contendas. Vs. 943 εοστ ει τις δυο

ιιουνον εἰσιδο- ναρ. Verte ne olo a Dpectu ereulis repente moriar prae nes Frustra tentatur locus sanissimus. Vs. 969 et χρ , γανοντα νιν ν καω

Ita libri; quae lectio cum metro adversaretur, recopia est

386쪽

I 27

Bothii, si recto memini, παραδιοργωσις reponentis θύνυτον. Nam κατῶ θάνατον εῖναι pro εἴ νγεναι Graecum non esse satis, credo, constat. Quid igitur Θανοντα, si me audis est glossema vocabuli minus vulgaris, scripsitque, ni multum fallor,

Sophocles τέ χρὴ, φθίμενόν νιν ξ καθυπνον sic recte

Bobraeus ὀντα κοιναι; s. s. antistr. 963, ubi nescio annon praestet scribere οὐκ o more Sophocleo sine augmento, quia apud hunc poetam carminum strophicorum et antistrophicorum singulae syllabae sibi respondero solent

μολων του υγερου τε φεν.ρυFortasse μολων corruptum est ex λύων, ut Genitivus gloυ του ciτερον habeat, unde suspensus sit. Vs 1046 ω πολλα δὴ καὶ θεριι κου λογω κακὰ κτε. Quod reponendum suspicabar καὶ λογων περα, iamdudum ante me proposuisse underum nunc video Certa est, si qua alia emendatio. Vs. 1175 δε - αυ γενέσθαι Particula o non est huius loci Fortasse transponenduinci σε δεῖ γενεσθαι τεῆδε τἀνδρι

Addantur haec pauca Ei.E TRAE s. 170 τι γαρ υκ ἐμοὶ ρχεται ἀγγελέας rem crτωμενον ἀεὶ μεν γαρ ποθεῖ, πο ν δ ου δειοι να νέ νωι Fortasse τέ γαλουχέοιο ερχεται scit Orestes ἀγγελίαις ἀπατωμένη ἀεὶ κιε vel quod eodem redit: ιγ γελίαις ἀπατων ἰ ἀεὶ ἀεὶ ιεν τε. Quod interpretantur: qui mihi mittitur nuntiorum, quod non allatur ita Graecodici posse sine idoneis exemplis nemo mihi persuadebit. Vs 838 ερκεσι κονφγένια γυναικων. Immo γυναικός

387쪽

Vs. 1200 μονος δεοτων - ω ἐποικτεlοας ποτέ.Voeula ποτέ nata ex interpretatione Lege ἐμέ.

388쪽

CONIECTURA IN EURIPIDEM.

Variant libri inter σκοτος, σκoetis et σκότερ. Verum videtur κωτω. Similiter Cobetus corrigit Helen. s. 62. V 27s: ταυτηὶ γέγηθα καnia θηιαι κακων. s. rest. s. 66 ταυτηὶ γέγηθε κἀπιλήθεται κακῶν, unde nescio an in margine olim adscriptus, huc mutatis personis invectus sit. Omissum certe hunc versum nemo desideret. Vs. 361 τῆν κτορος τε χλερων IMA N κάσιν. Haud dubie verum est IIPOm- i. e. προμευν cf. Troad 31 et Passim apud tragicos. Vs. 398 οποι κέσσος δρυος πως τῆσδ' ξομαι. Male abundat aut nota aut ὁπέος Suspicor: οποῖα κ δ επει

s. 527 πλῆρες δ' ἐν χεροι λαβων δέαας πάγχρυσον α ιρε χειρὶ παις ' ἁλέως

χοας θανόντι πατρl. Cocta ... ρει in rasura posuit m 2 suprascripto e), c. habet caeἔήγεε, ceteri ερρει Neutra lectio sana est, nec χειρὶ post κεὐωi serri posse arbitror. Conieci:

389쪽

l 30

κτεινα πDος Dirca παντας ευκλειαν φέρον. Scripserim παντος et φεnων. Dictum est ευκλειαν φεμειν

eodem sensu, quo hac locutione utitur Sophocles i. 43l. quoque dicitur κεοδος, ισθόν, χαριν φέρειν, similia Moa d loverimus. 3 manifesto spurium cs quae disputavi Mnem. IV. p. 359). Vs. 38d ἐκλης νυλλο cotiατος ζάπι υ λαός Intelligam cum Reishio ἀφυλλους-Lτας. Vs. 485 βεβαρβαρωσαι, χρονιος ἄν βαρβαροις Praeserenda videtur varia lectio ἀν 'ειλυδος. Vs. 746 imi ιι ἰδεῖν θανονθ' in ἀςῶν καὶ κασιγνvra νἐιιν, Schol. interpretatur ιὴ ἀνέξεσθαι, quare Gentius Mnem V, p. 11 infeliciter admodum coni. ' αν θανειν. Si quid mutandum esset longe melius suspicareris: ia περιιδειν θανὀκτα καὶ κασιγνvr v. Sed satis vulgatam lectionem tuetur s. 133 huius fabulae:

Μενέλαον θυας ν θανόντας εἰσιδεῖν, et Med. s. 712 καὶ ιν ιι entio ἐκπεσουσαν εἰσέδ ς. Vs. 17 θανάτου ἀυς φοβφ. In carmine strophico respondere debet vf. 805 ῆλυγε ανταλέδαις quare scripserim: τασγάνου iam φον 3. Codd. variant interor et γάρ quorum neutrum loco convenit. Quam rem bene intellexi interpres Latiniis pia Didotium.

390쪽

γε τιμ.

Vs. 1140 ὀ ιντροφοντης δ' οὐκαλει κτε. Observa usum articuli in talibus, ubi in linguis recentioribus omittere solemus. Similiter Heracl. s. 1014 Θ ἄττ' eg eum obeto)εἶπας αντήκουσας ἐντευθεν δἐ χρὴ τὰ προςροπαιον τόν τε γενναιον καλειν, et ibidem us. 987 καὶ τὴν φρονουσαν ιεῖζον

ν γυναῖκα χρὴ λέξει.

Vs. 1224: LIυλόδη συ γαρ δὴ συμπονεῖς ἐμοὶ πονους inutilis est et misere languet. Vs. 1251 ῆθ' αἱ μεν ιιων τόνδ' ἀμαξηρη τριβον For

Us. 1287 δ εἰς τὰ κάλλος ἐκκεκωφηΠαι ξίφη Pessime

oditores optimam Aristophanis Grammatici lectionem εκκεκεὐκνωται, quam servavit Schol. Cod. A s. 67 , posthabuerunt malesanae librorum scripturae. Vs. 1350 ποιν ἐτνιιως δέω τὰν Ἐλένας φόνον καύχαιιιακτον ἐν δομοις κεβιενον. Vocabulum φονον errore natum videtur e praegresso φόνος, quod legitur in fine s. 1347. Sententiae loci unice convenit

라틴어 텍스트