Exercitationes criticae

391쪽

γω τόδ' ἰν. Menet. πονον πω σας ut Dinii. τε Men claus Suam ill rriri luitur ratiouem, non respondens Oresti, scd Ret prosopopoeam ad Helenam se convertens Scripserat igitur

quod quale sit, sugiet neminem. Vs. 517 πῶν γαρ ξαιρεῖ λογος,

καὶ σέδνοῦρος πολειύων δρασειε αν. Corrigatur: ο καν σέδζρος - αν. Vs 541 καὶ γαρ ιετρ' ἀνθρωποισι καὶ ιερηχαθιι iis ἰσοτης ταξε καριθιιον διωρισε. Nisi egregie fallor, reponendum licinar actio πα-α9ιιώ. Vs. 1000 ως ουν αν εἰδς εἰμι καὶ σωσυι πολιν φυχνην τε δώσε0 τῆσδ' περ θανε549oνός. Duo versus manifesto spurii, nam et cum superioribus malo cohaerent, et Menoeci orationem vehementer turbant. Pra terea parum eleganter scribitur ελιι καὶ σε ισι ι πόλιν, ubi proxime praecusserat - εὶμ καὶ σώσω βίον, nec multo post sequiturus 1009: re εὶ ι κιε.

392쪽

Vs. 1282: ανουσι δ' αὐτοῖς σι νγανουσα κείσε ιαι. Pronomine αυτοι h. l. nihil opus est, quare praetulerim: γα νοDσι ν αὐτὴ συνγανουσα κεέσομαι. Vs. 1581 πολλων κακευν κατῆnse Οἰδίπου δο ιοι τοδ' αρ εχ δ' εντιχεςεοος βίος Diversissimis modis prior horum versuum scribitur in codd. sed nihil attinet investi are. quaenam ratio ceteris praestet, siquidum uterque versus in interpolatoris nescio cuius cerebro natus esse videtur. Ut ita statuam, triplici causa moveor nam primo loco vera non sunt, quae chorus dixisse creditur: πομάον πῆρξεν-το δ' ὐμαο. Secundo ad βίος addenda suissent vocabula ὀ λοιπος Tandem Creontis verba: οιπιων ριεν τε melius statim sequuntur post Oedipi et Antigonae lamentationes. MEDEAE s. 107: -- πο γασεται μεγαλοσπλαγνος δυσκαταπα λςος φυχη δηχλισα κακοισιν ἰMedeae ingenio fortasse melius convenit μελανοσΠαγχνος. Cs Aesch. Choeph. 407.

Haec verba aperte pugnant cum v. 16I: I ιεγάλα ἐ/ι καὶ

Similitervs. I legitur τἀν κηνος ορκέαν Θέμιν et s. 765:ὼ ευ ει' τε Ζ νος Diani τε νέος. Vs. 239 ε καινὰ σί θ' καὶ νομους ἀφιγμέ γε δει μωτιν ινω, μὴ ιαθουσαν οἱκοθεν,οτ ιν μόλις χοήσεται ξυνευνετss. Si recto intelligo Medeae mentem, hoc dicit, mulieri peregre prosectae, rem dissicillimam esse cognitu qua potissimum ratione mariti antinum sibi conciliet, quippe quae rudis sit mo-

393쪽

rum institutorumque peregrinorum. Legendum igitur: a ος μαλις HL Ita demum recte sequitur: τάδ' itii εκπονοDιιέναι σινδε s. Si contra vulgatam retinueris, bis idem dicet Medea Dixerat enim iam s. 235 κἀν τwr ἀγρουν εγιςος, am κακον λαβειν

ia ετας ενειν, s. Med. 996; esch. um 59. Vs. 322 ιιν λόγους λεγε. Fortasse: πλέκε i. e. necte legendum St. Vs. 384: otio D υπεοβαινουσα καὶ τεχHotitar non uno indicio spurius esse arguitur.

γυναικες κτε.

Vs. 60 2 sqq. Iasoni dicenti αυτο τάν nempe τὴν Widi νὶ

εἴλιω νμε αλλον lavo respondet Medea et δρῶσα ιιων γα- ιιουσα καὶ προδουσα σε; tibere Graecis est ratiεισθα non γαυεῖν, et male iungitur arti Praes cum raeterito Tento: Πιον ratio ιοι καταπροδουσα σε vel ευν γάιοι σέ που προδουσα σε i. e. num orta novi te nuptiis proden,' qua iniuria tu me assecisti . Vs. 779 et sq. γάυους-ἐγνωσώενα. Hi duo vss. metri Caminterpretationem continentes s. 78 ως-εχει, una litura delendi. riorem horum versuum iam alii spurium esse agnoverunt. Dissilia πιν Orale

394쪽

τον παιδολετειραν ξειτα Ουχ σων με αλλων. Iam aliquo abhinc annis docui scribendum esse et Arar οσέαν

με ef γνεῶν Mnem IV, p. 368 . Ibidem coniiciebam us 1073 sic legendum esse ευδαιιιονοέτην vulgo δεον ἀλλ ἐκεῖ, τοδ' ἐν9άδε nempo εὐμιιιονειν πατηρ ἀφείλεθ pro vulgatat δ' ἐνγάδε neque hodie sententiam muto. Vs. 1170 καὶ μολις φθάνει

θρονοισιν ἐμπεσουσα μὴ χaiau πεσειν. Malim ἐμ niet νουσα κτε vel π&νει ν in fine versus. Vs. 1193 θι ista θελουσα εφανον, ἀλλ' ἄραρ εος συνδεσμα χρυσος ευε. Imo vero συνδεσμα χρυσουν i. e. ὀ εφανος εἶχεν ραροι u/ς i. e. Iirmiter inlaerebat capiti miserae sponsae. HIPPOi.YTI s. 324 Phaedrae dicenti 'At ιι μαρet ειν respondet nutrix οὐ δῆθ' ε υσό4 4 δἐ σοὶ λελείφομαι. Hanc lectionem doctissima adnotatione frustra tueri conatur alchenaerius. Nam viri summi interpretatio: daedra amo iudiearincar manifesto pugnat cum versu sequenti: τι δρῆες βιάζει χειρος ἐξαρτωιιένη Verum esse puto id, quod iam olim coniectum est: oo G 9 εκουσά γγου δε σου λελεlistos citi Vs. 371 ασκρμα or ουκέ ἐς ἐν οἱ φθένει τυχα πριδος κτε. Iam alibi monui scribendum esse ἐσθ' ἔτι φθινεις τεχνα

395쪽

Sententia postulat πρασσειν κακέον i. e. agere deteriora Vulgata lectio significat fortuna uti deteriore. Vs. 659ὰ ς' ἄν κδ ος χθονὸς γευς, .TFlti . Graecum erit εκδrtiri τε aut lenius ες - ῆ κειριιος, sed illud praetulerim. Vs. 741 sqq. ενθα πορφυρεον αλάσσουσ' εἰς ol α πατρος τριτάλαιναρκοοαι Φαεθοντος--τ ρ δακρυωντὼ ηλεκτροφαεις αὐγάς. Pro ultimo vocabulo substituendum aut παγάς, s. Alc. 1071 AEscii. rom. 401 Agam. 961 SOPH. Ant. 797 Trach. 849: aut quod aptius iungi videtur cum verbo αλάσσειν Ἀχνας, cl. Soph. Trach. 44.

ησέας ἐκ γας δυσορνις επτατο κλεινὰς θάνας. Verba pessime depravata, tento in hunc modum :

επτατο κλεινὰς θάνας. Verbum ποεσθαι de nave usurpatum, ut Med. s. 1 : IF εὐφε 'Αργους μὴ διαπτάσθαι σκάφος. Vs. 1032 εἰ 1 ηδε τε - 103M uεις - χρωυεθα spurios esse iudico. ANDROMEDΑivs. 25 παθεῖσ 'Aχωε υς παιδέ, δεσποινὶ Codd. τ ειυῆ, quod male Brutichius refinxit in se Q. Constans Graecorum usus postulat δ' ti p. Vs 27 ελπές, ἀεὶ προσῆγε σωθεντο τεκνου ἀλκῆν τιν ευρειν κἀπικουροσιν κακέον. Fortasse scribendum παρῆγε et κἀπικουφ ισιν. s. O. T. 218 ἀλκὴν λωοις, κἀνακου- σιν κακάῖν.

396쪽

επεσχον.

Suspicor: καὶ ιαςo τονδε κτε vel καὶ ιαστον id κτε. Vs. 707 δεέξω δ' ἐγώ σοι μὴ τον Ῥαιον Παρινῆσσω νομίζειν Πηλέως χθρον πυτε. Pro ἐσσω manifesto requiritur μεέζω, quod , dum exstat in cod. alatino B, male spretum est ab editoribus Vulgata est interpretamentum vocabulorum ιὴ-μεέζω. Vs. 720 βουν ξ λεοντ' ἐ-ι ς εντεινε ιν βροχοις. Fort.: ἐγκλρειν βροχοις; l. vs. 492 ω' ἐγώ χέρας αἱ ιατηρας βροχοισι κεκλημένα πέριπο ιαι κατα alaς. Vs. 100 sqq. ὀ μοτροφοντη δεέξει. Malim δειξω. Vs. 1171 αὐτος τε κακοι πημασι κυρσας, εἰς εὐμοέρας--εκυρσας. Particip. κυρσας errore librarii e seq. s. tu illatum esse animadvertit iam IECHROPYIus. Ego non video, quid melius substitui possit quam πληπεις. SUPPLICUM s. 17: νεκρους δε του otiυλοτας δοοὶ Θάφαι θελουσι τῶνδε μντέρες χθονι. Graecum esse nego θάψαι - χ9oνl. Interpretamentum quantocyus cedat genuinae et frequentissimae apud tragicos locutioni κρυφα χθονι - φαι). Cf. s. 31, 443. Sequitur: κοινον δε φορτον ταισδ' 'χων χρειας Αδραςος ιιιι δακρυσι τεγγέον ὁδε

Choeph. s. 474 κἀγώ ἄτερ τοιάνδε σου χρεέαν Adde Med. 1319 et Suppl. 127.

397쪽

Praetulerim ἀδελφῆ χειρι

Scripserim: χ σουσι παρ ψοις κτε. In proxume praegressis: δε ιυς U.ενα κορα πολυκλαυτος ἐσεiται vide an scribendum sit δειται Fut ab ζω ut καθεδειται abacti tis . Fortasse tamen locus interpolatus est et scribendum θήσει κοδεας πολυκλαυτους δ αμά τε Ietixuου τάν τε Λιος κορα , τὰν πόσιν προλιπουσαν ' ιητ' uo κτε. Vs. 945 ἐγω o ηδεν, Μενέλεως δ' ἐν ἀνδρασιν vix genuinus est. Certe suo loco non legitur.

Aκραν productam habebit penultimam, ut v c. Bacch. va. 203 et alibi passim. Vs, 1202 νυν δ εγε μεν Ἀλσον σωζουσα λέκτρον παιδος υς ερησο Παι. Malim etεργουαι i. e. orba ero, ut iam Porsonum sed frustra monuisse video.

Vs. 1436 τάδε ν tio πιδου. dendum fuerat: τάδε δέ

398쪽

IPHIGENIA I. T. S. 34 Sqq.:

batque sticho mythiae rationem quare spurium esse iudico. Vs. 82 ἐλθων δε- ῆρωτησα πως τροχηλάτου

Vs 67 ορα, τυλασσε, μή τις ἐν ψω βροτων Reponendum: μὴ τις nis ψω κτέ. Vs. 278 κλυοντας, ω θυοιμεν ἐνθάδε ξενους spurium esse arbitror, quippe qui contineat interpretamentum praecedentium

Vs. 292 ου ταυτ μορφῆς σχάζματα Lege ταυτά. Vs. 402 βασαν ἄμικτον γαῖαν, in κουραδέα τεγγει βωμους καὶ περικωνας ναους αἱμα βροτειον. Lego: κουρ γ δέ oh. i. e. Ἀρτέμιδι Dianae in honorem . Vs. 480 μακρον δ' ἀπ ομων χρονον σεσθ' ἀεὶ κάτω.Οssensionem habet ἀεὶ post μακρον χρονον Suspicor: σεσθε γῆς κάτω. Lentus tamen obraeus: σεσθε δὴ κάτω. Vs. 736 προς-φέλεον vereor, ne spurius sit. Idem valet deos. 811 λεγoua τάδε. Vs 866: -ον γ ἀδελφον, ω τάλαιν ἀπωλεσας δαhιονος τυχ τινος. Nescio an non praestiterit τέχνg. Vs. 922 χαψ ω ποσις μοι τῆς ἐμῆς μοσπορον Non intelligitur, quomodo phigenia subito resciverit vladem, qui, quo tempore ipsa inmolata est nondum natus erat vide

399쪽

vs. 20) sororis sua Electrae esse maritum. Iac gravissima causa motus statuo duos saltem versus, unum ab Iphigenia alterum ab Oresta pronuntiatum, excidisse post v 92l, quorum versuum hoc Orestes Iphigeniam illam rem docuerit. llugs vs. 108 σἐ μεν ιάχεσθαι, τους ει βουλευειν κακιος. procul dubio spurius. Duo vss praecedentes faciunt parenthesin. Vs. 579 Θρασος ω Ἐκτωρ νυν , ἐπεὶ κρατει, θρασυς. Errore repetitum videtur θρασυς Fort. ἐπεὶ κρατε δορι Vs. 589 Diomedi dicenti: αἰσχρον γε ιιέντοι ναί ς π 'Αργεων ιολεiν, δρασαντε μηδεν πολεμέους νεώτερον. respondet Ulixes: πως δ' οὐ δεδρακας ου κτανοντε - εὐζομεν τάδε

Suspicor: πως οὐδεδρακοτ' ου κτε. Vs. 15 Γως α νυξ μεlφλπαι φάος Vulgata significat: donee no auecedas luci. At ipsum contrarium requiri manifestum est. Quare corrigendum: εως αν νυκτ ιιεέφν α φαος.

400쪽

cati locum occupavit. Eadem observatio constrina crisin nostram in expungendis s. 855 sq. Vs 890 ορῶν δε κρο/δε φευγε, vis ἔλη Πόθqφ αιρε γαρώνδρ υ ο ιυπια Malim γορα δἐ κτε. i. e. fuste lane vulare cet. Vs. 924: κρινε τρισσον ζευγος ὁδε τρισσευ θεῶν Fortasse: κριν ἐρι ον ζευγος πιε. s. Hel. 708 θεῶν τρισ

Vs. 105, ευσπερ ζέα κακευς κακὴ θανειται TE. Malim inverso ordine κακὴ κακως, nam sic Graeci solent. CLv. c. Soph. O. R. 248, i. 1d70 ur Cycl. 268, Arist. Plut 65, 418, 7 et passim Nusquam contra κακέος κακος s. κακὴ me legere memini. Vs. 1140 Dr; ζ νεκρου os 'Aνδρηιάχη, λυπας οαν. Euripidi abiudicandus. BACCHARUM s. 30:το πλῆθος τι το φαυλοτερον

pronuntiandum esse vix est, quod moneam. Dissiligo b c Orale