Exercitationes criticae

51쪽

ω βριν τῆς πατρῖος ἐκ δικων κτλ Ceterum Diodoro digniora sunt quae de eadem re scribuntur in D. III εις ὀφθαλμlαν χαλεπν π Ἀμπεσων μετεπέμψατο των ατρων τὸν ἄριστον ουτος δεησε. quae adscripsi, ut simul appareat, qua licentia epitomatores verbis Diodori sua substituere haud raro soleant. In se. V frequentissimo in his excerptis errore legitur: mesa εις 'Ακρακαντα τυραννος ην pro ἐν Ακραγαντι. Eiusmodi sordes invexisse epitomatorem liquet ex adnotatiuncula quae adhaeret postremis verbis D. 21 lib. XXI sic scripta: γυι ει το περὶ γνωμιων.

In D. V II S 3 supple: καὶ τους πρὸς φρουραν ἐν ὀντας

iἐOMιωξαν τε , nam sensus est praesidiarios eiecerunt, non :persecuti sunt. Deinde corrigatur: ἐν οἷς πρωτοι pro πρωτον)ἀxism1σαν Αγυριναῖοι. Versus finem sequentis excerpti sensu vacua sunt verba καὶ φιλανθρωπουτερο αρχων διακατέσχε τους π χεῖρα. Lege quac praecedunt, et senties verum esse διακατέ, ε ν αυτους κτε. Non magis serri possunt, quae sic scripta ibidem praegrediuntur: λόπερ παντων ἔντων πρὸς ea στασιν. Notae sunt loculiones εἶναι- τινι, ἀμις τινι , περ τινι , similia etiam γονεσθαι προς τινι saepissime invenitur et apud omnes. Sed quis unquam dixit εἶναι πρὸς πόστασιν, quo sensu Latinum est incli--re ad defectionem Z Id ver Graecis est βλέπειν, κλινειν ρετειν vel in magno deficiendi studio ορμα πρὸς πόστασιν.llarum locutionum ultima frequentissima est apud nostrum, quare ride an corrigendum sit παντων ὁρμ)ωντων πρὸς κτε.

Nobile Pyrrhi dictum, quod narratur in D. XIII VI S ),

unius vocabuli missione subobscurum actum est: εἶπεν οτι ,

sallor: ἐαγ- ιυδ τοιαυτη μαχη κτλ Praeterea addidi de meo

necessariam coniunctionem. Ibidem s. 5 suppleas: οι μὲν γαρ ἡττηθέντες κτε.

52쪽

38 Sed priusquam pergamus, duo vitia eximenda sunt e praeco- dentibus, quorum alterum inquinat h. X verba Μελέαγρος - προς ὀλIγας ἡμέρας δυναστευσας, ubi expunxi praepositionem quae ob notam causam multo saepius periit quam ibi legitur, ubi locum tueri non queat. Eadem recte mittitur in sqq. Neque opinor multos repertum iri, qui defendant in extremo

excerpto haec verba: συνδιατετριφοτα πολλοῖς τοῖς κατα την Σικελίαν τυραννοις pro πολλοῖς των κτλ

Male procedit sententia init. r. XIV VI Scribitur

enim sicci τι Κινέας πρεσβευτης ποσταλιὶς - πρὸς Ρωμαkυς, ουτος πειστικὸς ων ἐν τῆ πρεσβευειν καὶ δωρα - ἐδῖου. uae verba interpretari non possum, nisi delet pronomine ουτος tmutato participio ν in ἡν. Inor. XV s. 25 pro corrupto nomine urbis αυρομενIας

reponcndum arbitror αυρο vis atque eadem opera idem error castigandus in D. V vs. 16 et sicubi praeterea inveniatur eodem modo corruptum quis Irim v. c. erret: 'ΑγαθοκλMς ὁ τῆς Σω ακοσΓας τυραννος s. δυναστης pro ὀ των Συρακουσωνκτε 7 Salvum idem nomen evasit in ipsa vicinia s. 4: κατῆρεν εις τὴν Ταυρομένιον. Sed redeamus ad D. XV, ubius. 32 suppleverim καὶ Νέμειναν φυλαττοντες τὸν πορθμὸν καὶ παρατηρουντες την λαβασιν Πυρρου. Contrario errore coniunctio καὶ male pedem intulit in D. XV vs. 14 ταυτης ε πορευομιένης ει Συρακουσας legitur Συρακουσας καὶ ὁ στολος συμι παρέπλει. Praeterea in D. V vitiosa sunt quae legimus non procul ab initio Phintias ibi narratur videsse somnium δηλουν την του

βιου καταστροφην, ν αγριον κυνηγουντος ὀρμῆσαι κατ' αυτου τηνυν καὶ την πλευρα αυτο τοῖς δευσι παταξαι καὶ λιχ λασαν πα

την πληγην κτειναι Si recte locum intelligo, olim scriptum fuerit necesse est: καὶ διελαιτ αρτ αν την πληγην κτειναι

αὐτον). Nam ut hodie scribitur nullo modo intelligo , qui eius modi somnio finis vitae portenderetur Phintiae quoad Graecitatem es Diod. XVII 20 ὁ δε βασιλευ, δι η λ α σχ την πληγην. Non minus misere habitum est D. XII: οτι η αδιυ ta ἱκου

53쪽

in δ' ξ νου oti του μεν νικωαντα κτέ. Non minus desperata sunt quae legimus r. XVI vs. 13 ἐντευθεν καταπλευσα τον πορθμον καὶ διαρα Σικελιαν κατηρεν εἰ την Ταυρομενιον Facile est corrigere λαρα εις Σικελιαν, sed parum ea coniectura lucramur; nam quomodo aliquis Locris vela faciens Tauromenium possit καταπλεῖν τον Πορθμῶν, nemo a-tile expediet; et quam inepte dicitur αρα εἰ ΣικελIα κατῆρεν ει την Ταυροριενιον quidni scribitur: ἐνθευτεν λαπλευσαe εἰ Σικελειν κατηρεν εἰ την Ταυρομιένιον Sed si ita olim seriptum fuit, unde nata sunt reliqua ΤCertius est s. 27 supplendum esse καὶ τον Σωσιστρατον si haec nominis forma ferri possit pro Σωστρατονὶ et s. 28 μεγαλης ποδοχης --η α την εἰρήνην, qua locutione nulla est apud Diodorum frequentior v. c. XXV se. 12 δικαία ei ποδοχης ἐτυγαια νον παρα τοῖ πολBαιe, sic libr. XXIXIr. 25 - οἱ περὶ τὸν Ατταλον βασιλεῖ μεγαλη αποδοχῆς ε τυγχανον et ibid. s. 15 4 γIστ η ς ποδοχης ξιουντο, ei alibi saepissime. Deinde loco nostro sequuntur haec: ὀ ε βασιλευ παραλα- βρει - παρασκευαe αι δὲ ναυe. Verbum finitum excidisse apparet post παρασκευαρ, et e sequentibus liquet supplendum esse ε ιν αποπλεῖν vel certe aliquid in eundem sensum. Sequentiavs. 30 ita supplenda et corrigenda videntur, ut legamus αἱ δεγαυ - καταφρακτοι ῆσαν, ε τον - εἴκοσι ἡ βασιλικη ἐννήρη pr ἡ μὲν βασιλικη ἐγγηρης. Verum non est, quod discimus ex eodem corruptissimo ο- lictor. XVII VIII 8 6 : τι ὁ λιμιην ὁ Κορινθιακος Λέχαιος καλεῖται. Omen portus illius esse Λέχαιον lippis notum est

atque tonsoribus.

Abiectissimae Graecitatis est quod legitur se. XVIII IXhvs 8:-όλεριον ἐποιησε pro πολεμον ἐποιησατο. Sequentia, quae manea sunt et corrupta in hunc modum constituerim ἐν πολ-

54쪽

inserendo τους ἐναντίους τοτ ριεν πηγαγεν εἰς την οἰκείαν vel

aliquid certe in hunc sensum. Sed in talibus incerta omnia. Verbum κατασχδει apud Diodorum et sequiores usu frequentissimum, significat prorsus idem quod νικαν , itaque loco nostro apprime convenit. Praeterea dedi καὶ pro ως, quocumsaepissime, ut notum est, confunditur, et ἔλθε pro ἐλθων. In sqq. corriges ἐκεῖ στρατιωτων pro κεισε στρατιωτων et eadem opera D. XXIII init.: τοῖὸ Γαλάτας ἐκει κατέλιπε pro ἐκεῖσε κτε Ηο pro βαρυνομενος δε καὶ πρὸς θανατον una litterula mutata rescripseriin βαρυνομενος δε καὶ πρὸς θανατω M, i. e. amictus autem et praeterea mori cupiens us. 15 Diodorus certe dedisset καὶ τα ἀμι αα κ ατ α καυσαντας vs. 23 utique corrigendum καὶ σπανι υ e αυτοῖe pro υτουὶ τροφῆς Tandemus. 25 suppleo: πελθεῖν πρὸς οἶκον, ut recte legitur s. 20.

In D. XIX IV 4 legendum εἰς ναὸν εἰσελθων pro ἐλαν;

Fr. XX IVS ): ὀντων ν ἐν- τεμένει δυεῖν νεων παντελωίαρχαIων Αθηνα προνα ου καὶ ΑρτεμιDe. ulla est Αθηναπροναο sed in vulgus nota 1 ΠροναIα quare hic quoque legendum esse arbitror: Αεινας προνα Ια καὶ ΑρτέμιDe.

Quae leguntur in se. XXI X prope initium sic constituo

Ε eodem sonio derivatum est D. XXIV XIII), in quo no Di

55쪽

mium taedium legentes capiat, non notabimus nisi emendationes ad sensur quam maximo necessarias , idem in sequentibus sacturi. Graviter autem lecto ossendatur necesse est in iis, quae leguntur s. 1 sqq. αυτο scit. ὁ Πρων δε τὴν δυναμιν ἐκταξα κατα στόμα πηντα scit. τοῖα αμερτινοιcy γενομένηcia πιφὶ τὸ χρον ιππομαχία αμα καὶ των πεζων παραταξεω eo βασιλέω προκατειληφότων φρυν τινα περὶ τὸν ποταμον. Haerebit enim unusquisque in vocabuli. παραταειω του βασιλέωα, pro quibus si ἐκ- ροσταξ εω του βασιλέω i. e iussu regis rescriptum erit, omnis, ut pinori, dissicultas erit sublata nisi quod simul necessarium est corrigere ὀφρυν τινα παρα τώ ποταμὸν pro . . περὶ . . Sed quid sibi volunt quae

statim sequuntur: καὶ την ευκαιρIαν του τόπου πλεονεκτουν τoc,

μέχρι μεν τινος ρροπο ἡ ο Iνδυνοe quid multa sermo est de copiis, quae iussu regis ante occupaverant collem flumini vicinum, neque igitur aliter Diodorum scripsisse puto quam sic:

Num in talibus est dubitalioni locus 7 Verbo deinde moneo s. 18 rcquiri επικειμένων δέ) vs. 19:

ἐπεισεν Verum e contextu apparet Hannibalem rem dissuasisse Mamertinis urbem dedituris. Ergo scribendum est μις τεπεισεν i. e. persuasit iis, ut ab incepto desisterent.

nae legunm in se. II p. 23 s. 3 δημηγορεῖν δε πρ e

56쪽

Ιερωνα πόλεμον κη ἐπιβπεσθαι tam misere depravata sunt, ut equidem manus abstineam; s. 7 θρυλλουντες male scribitur pro θρυλουντες et s. 5 post Καμαριναν excidisse videtur particula μεν. Neque recte oratio procedit init. D. III οτι ΦοIνικες καὶ 'Pωμαῖοι ναυμαχμαντες - διεπρεσβευσαντο πρὸς τον πατον περὶ φιλιας . Soli, opinor, Carthaginienses miserunt legatos ad consulem Romanum, itaque reponendum: τι Φοlνικες καὶ 'PωμιαIονς τὲ Coniunctio καὶ e cauda praecedentis vocabuli nasci potuit deinde de industria 'Pωμαἱοις in 'Pωμαῖοι mutatum

esse suspicor.

Leniter refingenda sunt, quae s. 25 hodie sic scribuntur: ἔπειτα παλιν αλλων ἐθώων θυρεοῖς χρωμbfν- I νυν σου:ri scit. 'Pωματοιὶ Non facile credam alios populos unquam iisdem olim clypeis usos esse, quibus tunc Romanos. Quominus usi sint similibus nil obstat, itaque rescribendum esse iudico:

νυν ἔχουσιν. eius corrupta sunt eiusdem excerpti verba ultima καὶ νυν αν Καρπῶονιοι δια ταυτα μαθειν αυτου ναυμαχεῖν ταχυ του μαθητα των διδασκαλων φονται περιγενομενους. ortasse agnovi scriptoris vel potius epitomatoris manum suspicando καὶ νυν α ΚαρχGονιοι λα τὸ κατα ταυτα καθειν αυτου ναυ- μιαχειν ταχυ του μαθησα των δασκαλων ονται περιγενοφώνους I. e. et nuri rursus Poeni, ipsis i. e. Romanis eodem

modo nempe ab adversariis discentibus bellum maritimum brevi discipulos magistris superiores conspicient.

Titubarunt quoque scribae in h. VI IV prope initium in

verbis: τα πολιορκουντων καὶ προ ταῖ χαλκαις αυλαῖς καθουμ ενοι ἔκον πρέσβεie. Qui legati veniebant non poterant, credo, simul sedere, sed sedebant consules , itaque corrigendum καὶ πρὸς ταῖς χαλκα πυλαις καθήμενων ἱκον πρεσβεις Praeterea scripsi ΠΥΛΑΙ pro ΑΤΛΑIC, tum quia αυλας aeneas miraculi instar haud iniuria dixeris, tum quia consules urbem obsidentes ante portam potius quam anto aliud quodvis urbanum aedificium consedisse crediderim Deinde legendum est in hunc modum: In δειλιας φυι)πεσου ης καὶ τοῖς ἐν ταῖς αλλαις πολεσιν, καὶ αυτοὶ s. υτοι πρDβεις πεστειλαν περὶ εἰρηνη c.

57쪽

Incertum deinde, quomodo corrigenda sint quae verba claudunt periodum καὶ ἐπιδωσειν τα πόλεις 'PωμαIοις, nam et desideratur verbum, unde pendat Infinitivi Futurum, et ἐπιδ δόναι hac in re Graecum non est sed παραδαναι. Recte diceretur: καὶ επηγγειλαντο Ἀρα δωσειν possis alia in eundem sensum contieere, sed quod certum sit nihil. Non magis sanum est, quod legitur ibidem s. 15, πηκουσαν, non enim consules, credo, Obediverunt legatis, qui venerant petitum pacem, sed urem iis praebuere benignam, quare har ἡκουσαν verum est. Minus facile corrigas sequentia καὶ συνέθεντ ειρηνην γ πεντεκαιδεκα λαβοντες δραχμ ῶν ιι μυριαδας, καὶ τους αἰχμαλωτους Ἀποδοντι κυριευειν Συρακοσ loci. καὶ των υπ' αὐτὸν πολεων κτέ. In extremis reponendum esse Συρακοσίων

vel caecus videt in prioribus videndum an suricerit ante vel post εἰρηνην inserere 'Iέρωνι, quod nomen ob causam palaeographicam eo loco facile excidere potuit. Sed sortasse plura desunt. Certius est in D. VIII V vs. 27 supplendum esse: υνδα- ριοι ε δοντες αυτους πολε ιμμένους μιόνους), quod nomeneu perierit, obscurum non est, et s. 38 ηβουληθψαν καὶ maeroi ἐν δουναι, neque minus s. 33 καὶ σῖτον καὶ οινον καὶ

την αλλην παρασκευο απεκόμισαν sed vel sic epitomatoris, ni fallor, culpa male haec non minus quam ea, quae proxime praecedunt, verbis concepta sunt.

Initio D. X VII post Ακραγαντα sat inepte legitur την

πόλιν; et in fine ratione inversa lubens deleverim 'Ακραγαντα post vocabula την πόλιν.

Fragm. XI VIII init duplici nomine vitiosa sunt verba:

μέρασε μεγαλην δυναμιν ἐν ΣικελM; nam requiritur διεπέρασεμ γαλην δύναμιν εἰ ΣικελIαν. Ox s. 8 post ἱππεῖς μεντριηχιλIους necessarium esse: ἱππεῖς δν λακοσΙους monere putidum videri posset, nisi multi editores tales particulas grata quadam negligentia ab auctoribus interdum omitti, sibi persuadere viderentur. Manc sunt verba ultima, quae sic suppleo: ελεψαντας δ' ὀκτω μέν φασι vel με συνέβη θανεῖν τριακοντα

τρεῖς δε κατατραυματισθῆναι.

58쪽

44 In D. XIV ΙX vs. 32 nomen ducis Romani vel appellativum, quo idem significetur, desiderari manifestum est. Scribitur enim sic 'Pωμαῖοι εἷλον - λαφυροπωλη σαν τε - ῆλθον καὶ ταυτη παρακαθίσας MD υκ ἐδυνήθη - εἴλε - μωλη

σεν - ειλε κτέ.

Ibidem pag. 26 s. Q ιτα ὀμοIως ταῖς αλλαις π σι φρουρα καταστωας ἐπὶ Καμικὸν ἡλti. Verum videtur ἐγκαταστήσας τε scit. ἐν Σιττανα, nam loco nostro haec verba praecedunt m Σιττανα ἐλθων κατα κρατος ταυτην IM. Tandem non expedio ultima D δε ποταμ.ὸς 'Λλυκος καὶ ψαις ἐσχαταις, ubi plura desiderari neminem latet. Mancum et corruptum est initium D. XVII XIὶ ουδὲ νουτωκαταπλήττ ετ α ι τας νυχας ς το ηττηθῆναι τοῖς Καρχηaογίοις. δυναμενοι γαρ αδIως διαγεῖραι τὸ ναυτικὸν δυναμιν των πολε- μιιων περὶ Θον καταπλουν , χυν επεχε θησαν πρυτους μυνεσθαι. Et sensu et lingua legibus satisfactum crit, si rescripseris: ουδ εν χυτα καταπλητ, μι πας ψυχας ς το ηττηθῆναι δπ ε ρῆν δεῖν ν τοι ΚαρχηδὸνIοις δυναμενοι γαρ τέ Mutavi καταπλήττεται in καταπλήττει quia solum oriatum Medii pro lamna ctiva huius verbi a Diodoro et sequioribus adhibitum invenies. Similiter codex Vaticanus diligentius inspectus duobus vocabulis plane necessariis auxit ea , quae leguntur,s. 24 in hunc modum redintegranda καὶ 4ητε ταξεως μητε συστήριατος Προυγενομένου, του νε πνευματος βιαιοτερον ἐγκειμένου κτε. Tandem in ipso excerpti sine male abundare iudico praepositionem verbi compositi in his καὶ των χρησIμων τα πιν ατὸν ευλαβειαν προέμενοι τα δὲ δια τὸν πορIαν δ ιαγνοησαντες. Nam verbum λαγνοεῖν, quod exica ignorant, si exstaret, nihil aliud significare posset quam perpetuo ad Inem usque nescire qua notio loco nostro non convenit, quare corrigendum videtur αγνο αντες Praepositionem errore e superioribus repetitam esse crediderim.

Quae leguntur inor. XVIII XII vs. 3 in hunc modulti

59쪽

vs. 30: σον εἰκός ἐστιν αναλωσαι του στόλους μὲν πλεοντας ἐκ τριακοσίων νεων συνεστηκ3τας κτε. Nihil potest esse evidentiusquam dedisse: του στόλους μὲ πληρουντας, quod iam in- dorsium video reperisse. Idem tamen verissimam correctionem

recipere ausus non est.

Fr. XXIV XV S in Male . uno tenore continuavit quae

seiungenda suissent. Prius excerptum hoc est: τι ρειόν lari τινα ἐχθρους γενε αι, ἐαν χιόνον αγαθφ συμβουλω χροοι τοπειθίμνος. Oescheliana sunt et de more pessime corrupta. coniicio: τι ραδιον ουτι τῶν ἐχθρων περιγενεσθαι, ανιώνον αγαθω συμιβουλω χρηται τις πειGμιενος.

Semibarbarum est quod legitur in D. XXV XV ve

bum μετριοφρονεD, pro quo reponatur μετρια φρονεῖν, quae melior lectio peti poterit o D. XXIII vs. 35, ubi eadem e meliore

dice hausta recumunt. Non melioris notae est in h. XXXI vs. 21 Orma 'Ολυμπιον pro 'Ολυμπιειον, aut ibid. s. 23 Κεφαλλυ pro Κεφαλοῖ ei. Vod. XV 78 , aut p. 32 s. Σολουντῖνοι pro Σολουν- τιοι Pag. 31 s. 29 legendum: απὸ θαλασι 1 ει θαλασσαντα χαμ ατα χαρακωφη καὶ ἐταφρευθη pro numero Plurali qui est in vulgatis. Mox vocabula: ειτα 'Pωμιαῖοι συνεχὲμ προσβολας

ποιουμενοι καὶ μιηχοαν ας κατεβαλον, τεῖχος idoneum sensum

habebunt, si rescripseris ταῖς Mχαναις nisi sorte supplendum: καὶ μηχανας προσαγαγὸντες κτL Sanam deinde interpretationem non admittunt, quae leguntur s. 36 καὶ μυρια τετρακισχΓλια σίμιατα τιμῆς συνεχωρηθη - ευρεθεντ αργυρίω και πελυει sed non reperio, quod satisfaciat, itaque manus ahstiiro. De reliquis monuere iam alii: s. 9 Dind. οι δε 'Pωμαῖοι fiat. s. 10 eish. μετα των Καρχ-ονιων νεωγJ vs. 13: ἐγγυς τῆς Καμιαρίνας pro ἐξ αὐτης κτἐ probabilis est in- dorsi coniectura , sed simul in vicinia corrigendum : εἰς Σικελιανδιαπερωντες pro πρὸς κτέ. vs. 25 καὶ ἐκ πολιορκησαντες accipias ab codein indorso.

60쪽

46 Certum est in D. XXXIII XIX vs. 10 male scribi: ἐκεχsu

απωλεσαν ναυς μακρας κατὸν πεντηκοντα καὶ το αλλην πασαν των παγωγων καὶ λαφυρων manca et corrupta esse a sino.

Corrigendum videtur λαφυραγωγων et supplendum παρασκευήν. In vicinia pro volt ειν rescribendum ανοηει nam suspensum esta coniunctione τι Mox s. 18 cave expungas praepositionem κατα in verbis : ὁ κεν κατα την ριο μιγένην πυλην ηνοιξε, nam nequo ea deleta satis Graeca oratio esset, neque loci manifesto corrupti sententiam agnovisses; quia e praecedentibus unam tantum

urbi portam suisse apparet, scit e verbis sus. 5) aevomi α ντην πυλην τῆς πόλεως. Ne multa sanissimum est κατα sed periit post ρισμένην substantivum quod suspicor fuisse ραν, quo vocabulo non aliud facilius post simile participium elabi potuit, neque aliud est sensui loci nostri accommodatius. Audacter igitur repone: ὁ κεν κατα το ρισμένην ωραν ἔνοιό s

τοὶ πύλην i. e. ille quidem nempe portae custos horreconstituta portam aperuit quibus nihil est planius tuum

semel ραν scribarum incuria periisset, articulum ante πυλην de industria a correctoribus deletum esse, vix est quod moneam. Sed multum abest, ut post hanc emendationem excerptum persanatum sit, nam iam statim haeremus in ipsis sequentibus τι, δὲ οἱ πρωτιστοι καὶ ἐπιφανεῖς BDθον καὶ εἶπον τῆ πυλωρ κλεῖσαι καὶ μηβένα αλλον ἐασαι Βελθεῖν, θέλοντες

κτέ. Sana non sunt vocabula καὶ ἐπιφανεῖς nam vereor, ut cuiquam placeat ulteri interpretati primorum verborum, praecipui ac nobiles. Quasi ita Graeco recte dici queat proro πρωτοι τε καὶ ἐπιφανέστατοι Et a Graeca esse, non video qui nobiles priores urbem intrare potuerint quam minus nobiles. Apage ineptias Primi intrarunt, credo, qui primi apparuerunt, et Diodoro reddendum est: την ν ι πρωτιστοι ἐειφανέντες εDηλθον, quae verba et optime Graeca sunt et sola rei, de qua agitur, conveniunt. Deinde pro θέλοντες - νως haud dubie requiritur: λοντες κονοι Mox ambigi possit, an recte scribatur: