Exercitationes criticae

61쪽

τον πλουτον της πόλεω αραις usitatius certe ore τὸν πλουτον τῆς πολεως αρ παισ)αι Benique supplendum: ουτοι δε πάντες

Fragm. XXXIV XX quamvis valde exiguum non tamen

salvum evasit librariorum manus. Scribitur enim sic: πολιορκησαντε δὲ 'Pωμαῖο καὶ 'Ερκτων φρουριον κυριασι - ἱππευσιν οὐκ Dχυσαν. Verbum σχυειν apud sequiores et Diodorum quoque saepe idem valet ac υνασθαι, itaque fortasse supplendum: ελεῖν ου Ισχυσαν quemadmodum alibi scribere solet Diodorus v. c. in lib. XXXVII r. I p. 172 'Itris ριὲν πολιν ὀχυραν - πολυν χρόνον πολιορκησαντες υκ σχυσαν λεῖν.

Post ΠΠET CIN facile AEIN elabi potuisse unusquisque videt. Quod ad castelli nomen 'Ερκτήν attinet, non aliunde mihi innotuit. Lib. XXII fragm. 21 p. 18 s. 2 legimus καὶ των 'Eρκτων κατασχων τὸ ὀχυρωμα, ubi intelligi oppidum Panormo vicinum e praegressis palam fit. Hic Eιρκτων, illic EIρκτην scribendum videtur propter Polyb. I, 56 8 3. Fr. XXXV 'ΑGρουβα δὲ ο στρατηγὸ - να υξα μιεταπασης τiu insere monente iam indorso δυναμ εω - δενει το l. τὸν Πανορμον καὶ λαβιβασαe αυτην insere τὸ, ποταμὸν

τον συνεγγυς περὶ τα τεαλ ἐστρατοπέδευσε , μήτε χαράκωμα μητεταφρον ταίας λα τὸ καταφρονεῖν. perte mendosum est participium se e nam ταττειν ταφρον vel χαρακωμα non cogitari nedum scribi potest Sententia salva et Graecitate rescribere POSSIS: μητε χαρακωμιατι μητε ταφρω φραξα diis παρεμβολοὶ λα το καταφρονειν. Est vero alia emendandi via multo lenior, quam mihi aperuit observatio, in his excerptis culpa, opinor, epitomatoris aut librariorum passim legi sormam semibarbaramia pro γαγον v. c. lib. IX, D. 11 ο αντεισῆξαν vi τουe ἐπτα σοφους et lib. XXV, D. 18: συνῆξαν λαὸν κυριαδαeεικοσι. Fac igitur olim scriptum suisse loco nostro μητε χαρακωμα μητε ταφρον γαγων α τὸ καταφρονειν deinde pro αγαγων substitutam esse sormam sequiorem ἄξας, et facilis suspicio est hinc vulgatam lectionem ταξας natam esse. Hoc loco idoneam nactus occasionem apponam nonnullas verborum

62쪽

formas eiusdem sarinae, cuius est ἄξας , quae passim in his excerptis sunt obviam. Lib. X r. 45: λαντο editur pro Γλοντο:

D. 25 αμαρτησαντας pro μαρτοντας lib. VIII r. 7: ἐπαγγελμα pro ἐπαγγεἱλα αι lib. VIII, D. 12 s. 4 αγαθωτερος pro μεIνων lib. IX se. 1 f. 10: αποκριθῆναι pro ἀποκρIνασθαι quarum formarum mnium, exceptis αποκριθῆναι et ἀγαθωτερος cs. v. c. XVI, c. 85 quae cadunt in aetatem qua vixit Diodorus, ea est barbaries, ut nemo sanus Bibliothecae scriptori, de cuius tamen Graecitate non valde magnis eo iudices, istes, quorum numerus ab eo , qui hoc ngat, facile multis eiusdem generis exemplis augeri possit, tribuenda esse censeat. Equidem monnulla librariis, partem longe maximam epitoma tori qui scribere potuit, ut supra vidimus τε εἰς τα περὶ γνωμῶν , imputanda esse iudicaverim. Affricuit iste Diodoro subinde sui aevi sordes. Sed ut redeamus , unde profecti sumus , ad D. XXXV, nondum illud persanatum esse arbitror; nam post πληρουμ ενοι aliquid excidisse ipse nexus rationis arguit, quod tamen quale fuerit acutioribus indagandum relinquo. Ipse satis habeo prope finem corrigere καὶ θαυμα 'PωμαIους ἔσχεν pro και θωμα Ρωμαῖοι Dχον, quam rationem Graecam non esse facile omnes paullo doctiores mihi largituros esse confido.

ADN AD LIB. XXIV.

Fr. I s. 12 την δὲ ΣελινουντIων πόλιν Καρχὐόνιοι κατασκαψαντες μετωκισαν εἰ υ Λιλυβαιον. Supplendum αυτους

post κατασκαφαντες, ne intelligenda sit ἡ πολις. Ibid. s. Blere ἐκεῖθεν δ' εις κτλ; s. 27 πνευματος βιαA πνευσαντος καὶ τῆς θαλασο ης αγριανθείσης παντα κατέλυσεν In antiquo et probat scriptor si haec ita legerentur, sine controversia corrigendum foret κατελυθη sed non ita in his excerptis seritii solet. In quavis pagina obviam est verboruin compositio subabsurda, qualis haec est lib. XXIII, r. XXXIII XIX s. 12

63쪽

του Θερμων πυλωρου περὶ τα εξω γεγομιέγου εἰς ναγκαla: χρείας, υπὸ του Pωμαέων στρατο συνεληψει nempe ὀ πυλωρος in . Similiter loco nostro dederat: παντα κατελυσαν scit. o πνευμα καὶ ἡ θαλασσα). Eodem modo in D. XXXV libri praecedentis: Arnπεσόντο, Καικιλιου αυτοι , κατα κρατος γικωας πεστειλε scit Καικίλιος i. suae exempla aliis innumeris augeri possint. Interpretamcntum οργανον olim adscriptum ad πετροβολον s. 29, lubens deleverim. Male sana mox s. 33 haec scriptura videtur καὶ του λαου ει τον προς θαλασσαν πόλεμον κενωθεντο , οἱ κατα τα ἐνέδρας κλοκακας οIμους εχ τε αγέβησαν. Nam potuit ἡ πολις κενωθῆναι, ὀ λαος non potuit. Quod omnino satisfaciat, reperire mihi non contigit. Nuaerant alii. Ib. p. 34 s. 4 expunge additamentum , quod inepte abundat in vocabulis: δοντες δε οἱ Καρχηδόνιοι ΟυMεν ψελουντας τους ιππεῖς αυτων ἐν τοις στενοῖς τοποιe κτε Angustias Graece dici τα στενα satis est, credo, notum. Ib. s. 5 supplendum καὶ πολλη βοώεια ἐντευθεν Καρχηδονiοι ἐγενετο Deinde s. 7 corrige λα την σπανιν των τραφων pro σπανlαν, quod vocabulum Graecum non est, recte iam monente Rhodomano; et s. 8 εις την νοσον ἐνεπιστον

spm -πον , ut dicebant et scribebant omnes. Monstrum alere videntur s. 12 vocabulari των 'Pωμαἱωντον ,πατον aut νεξ α μιλν ω ν ἡ ἀρχην παρέδωκαν Κλαυδίι κτε. Διαδέχεσθα τινα noto usu significat succedere alicui, neque igitur huic loco convenit. Suspicor in ΔΙΑΔEEAMEN.amdelitescere veram lectionem ΔΙΑΛΛΑΞΑΝΤΩΝ, quod verbum Diodorus adhibuerit eo sensu, quo v. c. Xenophon scribit in Hellenicis οτι Λακεδαιμιόνιοι κέγιστα παραπίπτοιεν τιμ αε insere διαλλαττειν του ναυαρχους quae Suspieio si vera est, Diodoro reddendum των δε 'Pωμιαίων τον πατον διαλλαξαντων. την spm παρέδωκαν ἘλαυM. Γυπατω τοῖο 'Aππιο υιω, i. e. Romani autem mutato consule imperiti tradidere Claudio in quibus observa rursus candem obtinere constructionem clogari perquam Iamiliarum , de qua supra diximus Fieri tamen possit, ut etiam . . pilomaior

64쪽

xitiosam sui aevi dialectum Diodoro obtrudat. Nam recentissima aetate διαδέχεσθαι significare coepit dare alicui successorem esselingium ad h. l. Deinde correxerim: ος pro καὶ παραλαβων τα δυναμεις κτἐ.Mox s. 20 editur sic: ναυμαχIαν δὲ καρτερα καὶ νίκην λαμπροτέραν ουχὶ ΚαρχGογIοις αλλ' ουν ἄλλοις τοιαυτην γεγενη- ριένην αMιως . . . περὶ τουτους τους χρονους Signa lacunae recte interposuit Mulierus. Sentcntia manu ducit ad veram lectionem quae, ni egregie fallor, haec est: ναυμαχj v καρτερωτέ ραν και Iκη λαμιπροτέραν Ουχ τι ΚαρχGονίως λλ. ουν αλλοις τοιαυτην γεγενημένη ρα δίως αν τις ευροι περὶ τουτους τους χρόνους. s. 23 verissime indors. καὶ μετα νεων δέκα ουJμονον, νηρέθη κεν ουδεὶς, sed praeterea, ni fallor, scribendum καὶ το παραδοξοτ ατον - γνων Καρχηδόνἱόν. Ib. s. 28 supple: Καρθαλων si στρατηγος, nisi potius στρατηγὸς est expungendum; et s. in καὶ σιτηγων των Βων. Pag. 35 s. 2 dele interpretamentum in verbis: των μεν insere μιεγαλων κατεδυσαν πεντηκοντα , των δὲ μικρων ἐβυθισανJεπτακαιδεκα. Ib. vs. 10 repone, Dind. monente, παντὶ τῶ)στολω. Ib. 4s. 20, τα δυο ναυς απολαβων καὶ τους πολειφθέντας ανδρας τε Ecquis est, qui ita scribere malit quam mecum reponere: τας δυο γαυς αναλαβων κτε. Subsequuntur ibidem haec εἰ - στρατοπεδον λθε τὸ Λιλυβαιον. Non

dudum correctum esse ει το στρατοπεδον - το πρὸς ΛιλυβαI ad exemplum D. III init . : τας πρὸς τῆ Λιλυβαἱ δυναιχεις Benique s. 24 necessarium est: καὶ στρατιωτας κτα - κοσίους ει φυλακην ἐγκατέλια pro κατέλισε, et eadem pera

in lib. XXII r. XXI, p. 18 s. 31 revoca: u δὲ την πολιν φρουραν δ' ἐπικαταστησας ἐν υτε απῆρε τἐ . Facili negotio tolli potest mendum pervetustum, quod hodie inquinat D. I. Editur autem sic: τι τους φιλαργυρωτάτους ἐπελέξαντο πρὸς τὸν ἐι Ῥησμὸν των μηχανημιάτων καὶ τούς

θρασυτατους χι ΚαρχGογιοι, - τα ναρ πληθη ταυτα καλι σταπροτρέπεται τους προχείρους παντος καταφρονεῖν κινδυνου. Quae

nunc ipsis tenebris obscuriora sunt luce clariora sent, ubi me iam

65쪽

51pro ΠΛΗΘΗ reposueris ΠΑΘΗ. Nempe τα παθη ταυτα sunti φιλαργυρία καὶ τὸ θρασος. b. mox suppleverim ς επὶ τὸ)

πολυ γαρ κτε.

In D. III s. 2 proris σμιατα, quod flocci non est, corrige χώματα. Ad s. 14, ubi πράύτως editur pro πρωτον, conseras quae praecipit Phrynichus, frustra obnitente Lobeckio p. 311. Fr. V. Scire pervelim, quomodo ii, qui veterum librorum auctoritate standum esse perhibeant, expediant hac verba:

Βαρκας παρελαβε την πολιν καὶ παντας νεῖλε, μετωκιοχ δετρυς λον ους ει τα Δρέπανα. Intelligerem καὶ πολλους

μεν ανεῖλε sed aliud quid latere suspicor, quod tamen quale sit, reperire mihi non contigit. Fr. XII init.: τι 'Asu Iλκας πεμψε κηρυκας Sic edidit

Haius, nescio an recte; nam sequitur ο δε πατος - κελευσε

τοῖς λκουσι. Nihilominus male legit, nam palimpsestus manifesto exhibet κήρυκα, et ita non solum scriptum invenio inloe simillimo libr. XXV 4 3ὶ οι ΚαρχGόνιοι εἴαπμτειλαν

πρὸς τους ποσταντας κηρυκα την τοὐν νεκρων αναθεσιν αἰτου-

μενοι, sed alibi quoque constanter apud Diodorum ad idem negotium unum praeconem mitti videbis. Fortasse igitur hoc quoque loco codice in sequi praestat ut pluralis numerus τοις, κουσιν intelligatur de iis, qui praeconem comitati sint. Fr. XV tralaticio errore vulgatur: γυμνασειν πι ν - μαδε πολλα καταπραξ, ο ναι, lege καταπραξε σθαι. Obiter moneo pro Φουνδανιος D. XIII et XIV, palimpsestum diserte exhibere Φογδαγιος, quae tamen minus vera scriptura est; nam Fundi, unde Fundania gens nomen duxisse videtur

Φούνδοι Strab. V 233), et incolae Φουνδανοὶ apud Steph.

Byz. audire Graece solent. Pessime habitum est D. XXI initium Λυτατιο δε ο πατος ναυσὶ μακραις τριακοσIαις καὶ πλοίοις καὶ πορεIοις πτακοσίοις ὁμου χιλίοις κτε. Utile fortasse est iis, qui rationes subducere nequeunt, additamentum μου χιλIοις, nos lacile eo carebimus reddemusque sua interpolatori. Praeterea ver suspecta habeo vocabula πλοίοις καὶ nata ex interpretamento ad πορείοιe, ni

66쪽

52sallor, olim adscripta. Redditis igitur istis magistello rescribamus:

Aυτατιο δε ὁ πατος ναυσὶ κακρα τριακοσίαις καὶ πορε Io ις επτακοσίοις ει ΣικελIαν ἔπλευσε κτέ. Non minus probabili coniectura in integrum restituam quae sequuntur: Αννων δε καὶ αυτος ἐκ ζαρχηδόνος ναυσὶ λακοσIαις πεντηκοντα μακραῖς καὶ τοῖς φορτηγοῖς - δεδεν. Non exputo, quidni auctor addiderit numerum navium onerariarum , neque cur articulus isque masculini generis,

dum φορτηγός γαυς ad semininum pertinet, adscriptus sit. Quare suspicor ipsum numerum latero in articulo, et i. e. τριακοσIαις a scribis pro compendio, quo ταχυγραφικως in libris τοῖς exarari solet, esse habitum. Quae suspici si vera

est, in posterum legemus: Αννων συν ναυσὶ λακοσIαις πεντηκονταμιακραῖς καὶ τριακοσIαις φορτηγοῖς ηλθεν Tandem in se XX legendum: μέχρι μέν τινος σιωπα, ως δ' ἱκουσε - ουκέτἐκαρτέρησεν pro ου ἐκαρτέρησεν. rationis vero scabritiem in D. XXI, quae tolli possit, mutato pronomine reciproc αλλήλους in pron demonstr. υτους, ortasse rectius tribues epitomatori quam librariis.

seu nullum est genus errorum, quos librariorum incuriae et stupori tribuere solemus, frequentius id genus corruptelarum iure habebimus, quo diversissima verborum tempora inter se permutare et confundere isti consueverunt. Cuius perniciosissimi moris novum exemplum animadvertere licet in D. IV ubi in verbis: ως τῆς αυτῆς κολασεως χνο μένη ς τω παραγεγομιένω, ubi γενησομένης do re sutura verum esse nemo sanus dubitabit. In se. VII corrigo μέγα βλαπτεσθαι pro μέγαλα βλαπτεσθαι. et quod luvius videri possit, in D. X ct alibi constanter pro δυω reponendum est δυο. Gravius corrupta sunt ultima verba D. XI: σφα νται δ' υπὸ Λμίλκα του Βαρκα στρατηγου l, o κραι ἐν ΣικελI εις τους 'Pωμα Ιου ανδρικως ἐκρατυνατο. Nam pro εις requiritur προς et post ἐκρατυγατο excidisse videtur την ρχνὸν sive τα πραγματα vel aliud quid in eundem sensum nisi potius

67쪽

acquiescenduin erit in Rhodomani suspicione στρατευσατο, sede pacto, ut simul mutatur εις in I .Fr. XII, p. 42 ἐπ αμφοτέροις γαρ τοῖς πολεμοι του- τοις πιφανεστατα πραξλις κατεργασαμενος Requiro P αμφοτέροις τοῖς πολέμοις κτἐ , quorum mendorum hoc iam non surit eishium. In ipso sine labem contraxisse videtur ultimum vocabulum eorum, quae adscribam: παρεστ ατ τον δημιον εαυτ παραδευναι την στραταγIαν λης της Λιβυης εις χρονονο λέγιστον. Nam exspectaveris potius εις χρονον ὀριστον, i. e. in tempus indeflnitum Graecum non est e sensu, quod proposuit indorsus , ἀλόγιστον. Fr. XIII οι δὲ περὶ τον Βαρκαν το του πλειου ἐλλατὲς ταῖς ἐμπειρέαις ἐπειρωντο λορθωσασθαι Negligentius haec . deseripsit; nam palimpsestus manifesto exhibet : ταῖς αρεταῖς καὶ ταις ἐμιπειρIαις.

Interpretamento liber fr. XIV s. 4 p. 43ὶ D τη παυτου κτισδειση πόλει Λευκῆ κρα , nam tertio s. ante dixerat: κτισε πόλιο μεγίστην, καλέσας αυτην ἐκ τῆς του τοπουθέσεως Ακραν Λευκην. ΑμIλκας 'Eλικῆ τῆ πολε παρακαθη- μενος τὸ πλεῖστον στρατευμα εις παραχειμ α σί, κτε. ubi male editur παραχειμασίας. In eodem excerpi p. 42 s. 29 et s.

36 inatim scribere: γρέα ληφθη et γρI δ' pro ζορέας κτλ liquanto peius laborant quae sequuntur p. 43vs. ω συνεκβοηθήσαντες του Ορισσων βασιλέως τοῖς πολιορκου- μνοις, ολ φιλια συλε Ἀθέμενος καὶ συμμαχμας ρεψεν 'Αριι αν. Inchoavit non absolvit huius loci emendationem in- dorsus rescribendo φιλέα συνθέμενος καὶ συμμαχήσας nam eadem opera restituenda suisset sermula Graeca notissima, qua hic quoque Diod usum esse nullus dubito: sλω φιλlαν συνθέμενος τε καὶ τ i, μαχ αν ετρεψεν Αμίλκαν Sic v. c. XVI extr. legitur: συνθέσθαι πρὸς αυτους φιλIαν τε καὶ τυαμ αχIαν τε Ibidem in sine excerpti: εις ποταμὸν μέγαν συν-r ἐμβας πο ου ρευριατος εφθαρη πο ου ιππου Immo μετὰ του mr , ut recte monet indorsus.

tii 4r. IVII s. a forma nihil κατεσφαγε refingatur in

68쪽

κατωφαξε. Vix Graeca sunt, quae leguntur initi D. XVIII XIII scripta in hunc modum: Κελτοὶ ε αετα Γαλατων κατα

'PωριαIων πολεμον θροIσαντες, συνηξαν λαὸν μυριαδας. εικοσι. nauditum enim est: πολεμον ἀθροιζειν κατα τινος pro:

πολεμιον παρασκευαζειν ω τινα S. προς τινα , aut pro πολεμιον

αἴρεσθαι s. εκφέρει πρός τινα Neque igitur suffecerit reponere, quod erat quum verisimile esse arbitrarer πόλεμον δρίὸνεε οἱ σοντες συνηγαγον λαων κυριαδας εἴκοσι, quia sic simul corrigendum laret: πρὸς ΡωμιαIους pro κατα 'PωμιαIων. Ceterum vocabulum δρός, quod sere elegantioris usus est apud antiquiores, frequentissime adhibere recentiores et imprimis Diodorus amat. De bello usus est . . Aristophanes Ban. 1159: μέγα το πραγμα, πολ τὸ νεῖκοα, δρὸς ὁ πόλεμος ἔρχεται Sed ob eam causam quam dixi, alia medicina quaerenda est. Erunt fortasse, quibus non displicuerit haec emendandi ratio Κελτοὶ

δε αετα Γαλατων κατα ΡωμαIω δυναμι ιν αθροIζοντες συνηγαγον λαων μυριαδας εικοσι. Sed parum apparet, quomodo δυναμιιν in πολεμ ον corrumpi potuerit. In sequentibus vix risum contineas legens: στε καὶ τὸν κεγιστον αυτων 3a σιώ ἐαυτου θερIσαι τὸν πρ χηλον. pud veteres non nisi tragicis ita loqui fas est, . . Euripides ea formula utitur in Suppl. s. 730. Recentiores optime scribere sibi videntur talia immiscentes rationi pedestri, quae suapte natura illa respuit. In vicinis non expedi verba: τον δε υτερον αυτουζωντα ποιῆσαι. sequentibus liquet Aemilium sua manu secundum Gallorum legem vivum cepisse quare exspectaveris: τον δε δευτερον π αυτου ΛιμιιλIου ζωντα M pMναι , vel λωναι,

vel ζωγρία ληφθῆναι, vel denique ζωγρηθῆναι, ita ut nihil quidquam certum sit, et manus abstinere praestiterit. Interpolatorem grassatum esse suspiceris in iis, quae init huius paginae sic scripta exstant 'Pωμιαῖοι δ, καὶ αυτοὶ χοντες πεζων μιυριαδας εβδομιηκοντα, ἱππέων l. ππεῖς δ επτακισσκυρίους τωνδυο πολέμιωνηττημένων ΡωμαIων τρίτω πολάμι. κατα αρατος νἱκησαν PPωμιαῖοιJ. Lege quae praecedunt, et videbis nullo modo serri posse, quae uncinis circumscpsi. ar. XX ex tr. πολεμον τὸ υ

69쪽

Λννιβιακὸν καλουμνον στησαν. Reponendum ci νε τψαντο. n. s. 23 τον δ' ΑννIβαν 'Pωμαῖοι προς δίκην αἰτεὐαντεα δι' ων παρη νομη . Scribe: ἐξαιτήσαντε ίλ' ων παρενο- μυε nam Genit. ων pendet a substantivo κην. Ad TZet2iana παραληρωατα emendanda mihi nec animus nec otium est, itaque transeamus ad librum sequentem, non tamen priusquam in D. XXII p. 45hvs 2 Diodoro reddiderimus πανοικιοι ita enim scribere solet non πανοικία pro πανοικὶ quae forma in Scythia potius quam in Graecia nata esse videtur cf. ο-bech ad Phrynichum p. 14 Parerg.). Praeterea valde dubito de sinceritate eorum, quae sic leguntur ibid. s. 36:ει τι ἐστι τερψις τοι απολλυμένοις ει μη δακρυα καὶ τὸ τελευταῖον ἐν τῆ ν των συγγενων σπασμιός. sitatius certe laret ὀ τε λ ευταῖοe. Ibidem s. 4 rectius scriberetur: τινὲeν, ψυχοτατα - ἐπικατέσφαξαν, pro υψυχοτατως.

Excerptum I maiori ex parte non nisi levibus quibusdam mendis inquinatum est, quae nullo negoti corriguntur. s. 10supplendum οτι Ουτε ποιητM κτλ: s. 15 s ειδια ο μιαλαττακτέ. vs. 16: Πραξιτέλη ο ἐγ)καταμιιξα - τοῖς - ἔργοιeτα - παλ et s. 31 lege: φιλοτιμιουνται αυεισαι, PTO:αMNσειν. nor. I non perfecerunt inchoatam emendationem viri docti s. 12 καὶ πεποιημ.ένο στρατηγικην αρετη κτε. Pro Cod. leCt. πεπονημιένος. Graecum est hac in re ππεποιημιένος ii. e. περιπεποιημιένοc - αρετην, ut alibi saepissime recte in his fragmentis scriptum invenies. Idem mendum denuo tollature r. IV: ἐριπειρta μυεγαλην κα δυναμιν πεποιημένος lege

Gravius deinde corrupta est sententia, quae legitur s. 35 sqq. scripta in hunc modum: δεισὶ γαρ τινε , ιμαι, φυσεις

70쪽

nωρια αποστερεῖται καὶ προαιρε σε ιν ανθρωπ ων suογον abis ἔργον ουτε βουλόμεναι δραν ουτ δυναμεναι τα δὲ ποτων αλλων πεποιημέ, λασυρου σι. Quae verba nemo facile intelliget nisi res et in hunc modum: εισὶ γαρ τινε - βλαπτουσαι, καὶ καθαπερ α καέουσα - παχναι καὶ χιονες, καὶ γαρ λα μεν την ανταυγειαν τῆ κατα τῆν χιόνα λευκοτητος

βουλομεναι δραν ουτ δυναμεναι, τα δ' υπὸ των αλλων πεποιημιεναλα τυρουσαι. Quae in hunc modum interpretor Sunt enim, opinor, quaedam ingenia , quae ineptiis suis nocent, quaeque, quemadmodum pruinae atque nives pulcherrimas plantas urunt, ita nam oculorum quoque acies nivei candoris splendore obscvrata hebescere soleth, studi quodam hominibus

infesto ipsa quidem praeclarum facinus perpetrare neque

volunt neque possunt, verum iis , quae alii bene gesserunt, obtrectant atque rodunt. Erunt tamen sertasse qui, ut medicinam paullo leniorem, κατα προαυεσί τινα πανθρωπον praetulerint. Mulierus nihil mutavit nisi προαιρωειν in προαιρμεις, quo nihil proficimus. Ea, quae statim subsequuntur sic supplenda videntur atque corrigenda: λὸ δεῖ του ευ φρονουντας τοῖ μιὲν ' πιμιέλειαν κατωρθωκοσιν pes si e vulgo ρετηγὶ

Praepositio verbi compositi medula egere videtur in se. IIvs. 19 δ δῆμο παιδαγωγὸν πικαλων αυτὸν scit. το Φαβιον γωγεῖιζε την δειλIαν. aedagogi nomen nostra quidem actato est satis honorificum; non ita olim apud Graecos atque Romanos itaque ποκαλων haud dubie est vera lectio. Cunctator vero ille magnanimus, ut docemur in extremo excerpto, τηνυβριν ταραχω καὶ βαρέω ἔφερε. Persuasum mihi est virum sine exemplo magnum fuisse eum, qui Romanis cunctan restituit rem , at vel sic tamen negotio adeo dissicili imparem eum suisse crediderim, ut iniuriam simul aequo et iniquo animo serre

potuerit, malim que suspicari lim pro βαρεω scriptum uisso