장음표시 사용
361쪽
cat, he quem vult religiosum faciti & quos vult Angelos producit, quamuis nulla antecegat
voluntas essicax ante suturam executionem.
Deinde verba illa vi vatis r. plane reseruntur ad Christum hominem. & intelligi possunt de humana ipsus voluntate , de qua dubium non est, quin possit esse intentio inicax, eirea
bonas aliorum voluntates ante earum execu
tionem: quia non est principiunt immediatum illarum, sicut voluntas diuina, de qua quidem hoc loco est disseultas, & ratio maxima diss- cultatis; quia illa immediate influit inquamlibet
voluntatem, &non terminatur ad obiectum per aliquam immanentem habitudinem, scutvoluntas creata, sed potitis per operationem ad
33 Esseacius id videtur probari ex verbis Augustin. lib. I. ad sim p. quaest. r. Cuius miserem Deus. sc eam vocat, quomodo scit ea congruere, et is cantem non respuat: & infra , Nams ιllos, quibus sultitia est verbum crucis, docere voluisset: procia du-bu venirent oras, non enim fallitur, omnis quι auia diuit a Patre. venit ad me: cων istitem istis titis ita beat. inscruta fasti,t iudicia eius: S lib. depra destinatione Sanctorum, cap. 8. v bidum loquitur de gratia congrua & ea caci, qua mouentur illi, quos Deus interius docet, & infallibiliter veniunt ad Christum, iuxta illud Ioann.
KOmnis qui uis uit a Putre venit ad me: haec in-qussi, gratia quae occu ite cordibus tribu ιtών. a nullo duro corde νύ sturr ideo quippe tribuitur , ut coν - duritia primittis auferatis. Quo loco ex
intentione . ex qua Deus tribuit huiusmodi gratiam , sumit rationem Augustin. mn illa gratia a nullo duro corde respuatur: illa:
im voces, Ideo in Hur,ridaratia Drdis auferatur, causam finalem fgniscant a Deo volitam:
loquitur autem August. de auferenda duritia per eooperationem liberi arbitrii: nam loquitur de illa duritia auferenda, de qua promissio est Erech, 36. ut statim subdit in eodem capiter libro autem de gratia Ee lib. arbitrio, cap. a . &13. dum explicat eundem effectum gratiae, au- serendi duritiam cordis , ex eodem testimonio Erechielis: Aaferam a uobis cor lapideum, inquit in hunc modum : Ne aurem putetur nihil homines facere per libertim Ohitrium , Horrupώμ. q. Noste obdinare corda vestra , O Eaich. 8. Facite vobis cor novum, &c. Igitur in metite Santi. August. gratiam praeuenientem dat Deus , per esscacem intentionem effectus,
ut fit cum cooperatione liberi arbitrii & ita eo est insulsibile huiusmodi gratiam a nullo corde respui. noti quia praes nitio sola faciat infestibiliter effetium, per sesne mediis idoneis, sed quia cum Deus dat gratiam , per illam intentionem insallibiliter coniungit omnia illa, quae sunt necessaria ad immedia tam , & liberam executionem rei volitae r quia intentio Dei descere non potest, ut ad explanandum hanc ipsam rem docet S. Thom I . 2. quaest. m.
si Mus est locus lib. de dono perseuerantia,
cap. 4. Vbi dum agit de gentibus, quae crediὸ in sent , si in illis facta fuissent miracula , quae Bethsaidae facta suerunt, inquit : Sed quoniam
ut crederent, non erat eu datumr etiam vaede cre
derent , est negatum 1 quo loco beneficium credendi distinguitur ab illo principio miraculorum, ex quo illae gentes e edidissent, & per illam particulam caulalem, quia, ait August. ideo illis gentibus non suisse data miracula et quia non erat illis datum , ut crederent i per quae ultima verba non potest intelligi actus credendi datus in executione ad extra, quia sicut hic actus non potest esse causa, ut dentur principia miraculorum : ita negatio illius non potest esse , ut illa non dentur 1 neque similiter potest intelligi actus credendi datus in illa in tentione te volitione mi , quae est rimul cum cooperatione liberi arbitris, hoc est, cum executione actus: quia similiter negatio illius volitionis exequentis, non potest esse causa, ut non fuerint data miracula loquitur ergo August. de actu credendi dato intentione anteceis denti executionem, qua si idem actus: ut sensus sit, ideo Deum non dedise illa inedia extrinis seca , per quae illae gentes credidissent, quia non praefinierat, ut crederent: nam si illud praefiniuisset, irisallibiliter etiam dedisset media, quibus compleretur efficacitas, de congruitas insalis
libitis gratiae, quam Deus illis gentibus dederat ,
in quam rem valde congruit, quod doce S.I hoamas loco citato, explanando hunc ipsum locum S. August. ubi ad intentionem Dei refere insit libilitatem , quam habent media gratiae, quia intentio Dei descere non potest , secundum quod August. docet, Quod beneficio Dei critissme liberantur. quicunque liberum ti quae sunt verba S. August in hoc ipso cap. proxime an in te verba , quae retulimus. Vrrum autem vo
catio congrua , quam August appellat laeu dum propositum, iuxta phrasin s. Pauli intelligatur, ita appellari ii proposito, quod Deus habeat dandi beatitudinem, aut iustificationem, aut saltem iaciendi opus bonum , dicemus quaest. 23. CArvT VIII. Mens D. Thoma,seargumenta opposta
expendunsur. Irca mentem s. Thomae, non est cur immo
remur quandoquidem quaest. 9.a . s. aper
te docet Deum ex intentione, ut aliquod opulfiat libere, praeparare causas, ut opus cum ea dem libertate mandetur executionit iuxta hic
autem qu .st. a3.3e tape alibi ex instituto docet: ante praedestinationem*raesupponi intentionem fle volitionem Dei, dandi salutem aeternam, de qua re dicemus suo loco , ubi etiam explicabia mus , an verba s. Ang. signiscent in Deo esse hanc intentionem , an solum m o fgnificent Deum dare gristiam contruam & esicacem per intentionem, ut fiat illud opus bonum, ad quod
362쪽
'quod datur faciendum , an vero haec intentio ut circa rem in se ipsa, an solum coniunctim cum aliqua praecedenti causa, quae est secunda pars nostrae sententiae,dicemus disput .sequenti. L Ad primum argumentum secundae senten-' tiae , respondetur negando consequentia :quia licet nihil possit definiri. quin praefiniantur ea, quae sunt de ipsius essentia. neque opus liberum in particulari posset praefiniri a Deo, quin simul etiam praefiniatur eooperatio, per
quam tale opus procedit a voluntate: tamen hoe totum est antequam eadem cooperatio stfutura: neque vero est quaestio, an possit opus liberum praefiniri sine eo operatione voluntatis smul volita, sed an possit praefiniri per modum intentionis, ante eandem cooperationem
vi absolute suturam, quod esse potest quid posterius praefinitione, per quam intenditur. 33 Ad eundum respondetur , distinguendo
minorem: nempe operationem, qua opus bonum sit a Deo non esse ante cooperationem liberi arbitrii, operationem tamen qua Deus facit media antecedentia, ut fiat opus h num, es se ante eandem cooperationem.& hoe esse satiqui in Deo esse possit praes nitio antecedens δε- peris boni, scut de alijs rebus diximus disp. 63. Ad ultimum negandum est antecedens: ad contrariam autem rationem respondetur, peidistinctionem iam traditam circi minore pro- posticinem, nempὰ. praefinitionem Ibet cir opus bonum esse ante voluntatis cooperatione absolute suturam, esse auteth posteriorem eadem cooperatione, vi conditio aliter futura. quod satis est, ut non impediat liberam evecutionem . sed potios illam perseiat, ponendo media proxima ad illam requisita: quare neces- stas quae est ex hac praefinitione operis suturi, non est omnino anteeedens, sed solum secundum quia: quia est ante opus assolute futurum, non autem ante opus futurum,sub conditione, sed poti ut post illud: neque enim praefinitio est una, ex conditionibus anteeedentibus, quae ponendae sunt in propostione conditionali y - In qua re aliqui decipititur,asgrmado praefini- tionem antecedentem. de qua loquimur, esse necessariam ad existentiam effectus,quod si verum esset, ipsa quoque praefinitio coniungenda esset eum circunstantiis, ex quibus si ponatur futurum videtur opus liberum: quare propositio conditionalis non esset contingens, sed omninci necessaria, &cum necessitate consequentiae ita ut implicaret contradictionem antecedens existere sine consequenti. quandoquidem contradictionem inuoluit, esse praefinitionein rei,s ne re praefinita di igitur conditiones antecedentes non sunt aliae, ouam principia illa proxima creata. quae si existant. Deus eognoscit futuram cooperationem sua voluntatis ti voluntatis creatae, sua opus liberum existat, etsi nulla alia si praetinitio, aut volitici Dei, praeter illam, quae requiritur ad existentiam conditionatam,ut diximus quaest. I .art. I3. ex cogitatione autem veritatis conditionalis operis su- Arrabas mI. Parn D. Th.
uri. s tales eonditiones adhibeantur si, ut Deus possit praefinire tale opus,& ponere conditione; ad illius msstentiam 1 unde praes nitici operis liberi iaciendi, essentialiter est post conditionalem futuritione eiusdem operis, & ideo non potest impedire liberam illius executione. Dissu TAYio LXVILAn actus liberi a Deo praefiniantur, ante omnem electionem mediorum Prima pars veras mentia. Cap. 3. Secunaa pars vera tentia. Tert a pars vera sentia. Cap. 3. Objee ionisvi sis obuiam. Cap. . C A ν v T L rima pars vera sentia.
A Liqui ex inimant, ut diximus praeceden- ,
si disputatione, Deum non solum posse, sed etiam re praefinire actus liberos , ante Omnem electionem mediorum, per quae fiunt: quia omnis voluhias potest prius intendere finem, &te ipsa intendit, ante electionem me-3iorum quae cognoscuntur non esse noeessaria. Dieendum est tamen, actus liberos, qui a x Deo praefiniuntur ante eooperationem liberi arbitrii. no prefiniri iii se ipsis separatim a quocunque medio determinato, & in particulari,ae proinde neque ante electionem cuiuscunque medii. Probatur, quia cἰrea opus libere suturum, Dei operaiici,aut talis est, qua ipsum ci-pus immediate sat, aut per qua fiah aliquid ordinaturi ad existentiam jsiusinam Dei praes-nitio circa opus liberum, inaudere debet alique respectum operationis Dei relatae ad idem opus lis crum e ereo omnis De; praes nitio ei ali sertim opus includit re ectum operati nis, qua si ipsum opus eum cooperatione Ii-.beri arbitrii, aut qua fiat aliquod medium cirdi natum ad idem opus: quare omnis prirsilitici operis liberi,aut simul est cum cooperatione liberi arsitrii aut in coniuncta eum etintanea- licuius medii in indiuiduo . quod Deiss operatur, ut sat opus liberum. Idem etiam probatur , quia d pus , quod praesititur in seipso
ante cooperationem liberi arbitrii , fieri deberet in tempore , sne eadem cooperatione,
quia hon phtest pr liniri in se ipso, sin habitatu dine sumpta ab illa operatione, qua fit in seipso quare id quod iri se ipso prefinitur,sne operatione liberi arbitrij. simither in seipso fieridcbet, s ne eodem cooperatione, ae proinde s- ne libertate. Qua propter dieendum est actua
363쪽
liberos non praesiniti 1 Deo ante electionettalicuius medij in indiuiduo , per quod proxime , aut temote illi ponuntur in executione, Rationes autem, quae vim habent, ad probandum huiusmodi actus non praefiniti in se ipsis,
sine simultanea operatione voluntatis, nullam
vim habent ad probandum , huiusmodi actus non praefiniri simul. in electione alicuius medii praecedentis.
Sreunda pars verasententia, τ' Icendum est secundo, praefinitionem, qua in Ita actus liber pet intentionem antecedentem praefinitur simul cum aliquo medio , non esse necessallam ad existentiam operis liberi, ita, ut contradictionem inuoluat , illud esse sine tali praefinitione. Probatur ex dictis supra dis clue. & 66. quia multi essectus naturales existunt re ipsa per illam Dei praefinitio. nem, quae simul est cum cooperatione causarum secundatum, sine alia antecedenti intentione es ficaci, Ac particulari circa eosdem effectus r ergo idem etiam potest contingere in aliis opetibus bonis,quae fiunt ex gratia, nempe, quia si eadem gratia in voluntate ponatur , sine efficaci i
tentione talis effectus in particulari sicut re ipsa potest poni eundem omnino iacit ensectum , quem iam iacit posita in voluntate, per efficaciam intentionem talis essectus: quais propter licet demonstretur, Deum posse efficaciter praefinire opus liberem, nihil impediendo
Iiberam illius executionem: quod tamen re ipla id Deus iaciat, atque cum maiori ratione beneuolentiae gubernet voluntatem in his operibus,seut pendet ex ista ipsus voluntate:ita etiam ex sola leuelatione cognosci poterat, nempe ex his quae in diuinis literis continentur. . Obseruandum igitur est, volitionem , qua Deus confert gratiam efficatem , cum intentione ut habeat effectum , esse actum maioris beneuolentiae circa illum, cui daret talis gratia , quam si daret ut sine ea absoluta intentione r ille enim actus est maioris beneuolentiae Dei, per quam Deus alicui vult maius bonum,
ut ait S. Thora. quaest. Io. art. 3. velle autem
Deum absolute, non solum efficax medium, sed
etiam illius essectum, est velle abistute maius bonum hominis, quia fertur talis actus in duo bona distincta, nempe in causam , di in effectum : quare sine dubio est maior beneuolentia ac proinde in Deo est constituenda , nius illae traria sit libertati , cui re ipsa nihil repugnare manifestum est. Immo vero , si lcum Deus dat medium efficax Ac proximum
ad consensium Iiberum , non iam habet intentionem essςacem circa eundein finem vide retur agere contra naturam rei facte, quae non
ob alium finem producitur , quam ut sequatur consensus liber, neque ob aliam rationem vide retur Deus carere intentione, quam iam ha-
here posset, de rei sectae esset connaturalis, nisvi in eo actu non sit tanta ratio amoris & bene.
uolentiae , quanta esse poterat dicendum igitureli, quotiescunque Deus confert medium aliquod gratiae proximum de efficax ad consensum pium, illud conserre pet intentionem efficacem, ut sequatur talis contensus. Hoc autem est dii crimen in cogitatione, qua uenatu tali ordine generatur, ne fiat violentia causis cieatis,& in cogitatione, quam Deus ex se ex citat supra exigentiam rerum creatarum ἰ quod finis cogitationis, quae naturali ordine excitatur,
est ne fiat violentia causis, di ut illa finiatur operari , dc se se perficere per operationem:
quare non opus est , ut haec cogitatio producatur per intentionem efficacem effectus, qui proxime fit ex tali cogitatione nam po tius haec intentio esset supra exigentiam tinum creatarum: at vero in cogitatione quae generatur supereaturali modo , fle prouidentia finis non est ille , ut violentia non fiat rebus creatis quare in il Ilus ei ctione , eon turalis
est intentio illius finis de effectus, qui proxime ex illa sequitur: quare quotiescunque intelligitur operat in Dei esset entis medium proximum & efficax ad consensum honesium , dc pium, intelligi etiam debet cfficax intentio talis consensus, quae non sit post operationem medii efficacis de proximi:quid autem dicendum sit de actu poenitentiae,&de permissione peccati, intia explicabimus.
C A p v τ 1 It. Tertia pars vera sententia. Tritio dicendum est,pri finitionem Dei cir- εca opus Iiberum in causa esse poste, aut in medio remoto, inter quod de finem alia media interueniant, aut solum in medio proximo, dc immediato. Probatur , quia Deus medium aliquod ordinat in finem absolute suturum per respectum actionis, qua fit idem medium , ut diximus quaest. 19. disp. 8. Potest autem Deus non solum medium proximum, sed etiam medium remotum efficere per actionem, in qua sit ille respectus ad ultimatum finem: nam prudentes homines etiam hac ratione saepius efficiunt media remota , ut quando aliquis mittit seruum ad emendum medicamentum , ex intentione sanitatis: potest igitur Deus praefinite opus honestum, non solum in medio proximo, sed etiam in medio remoto, a principio, op tando per efficacem intentionem finis, qui vi timo est ponendus in executioner irae ratione interdum trahit ad paenitentiam , mouendo primo hominem, ut eat in Ecclesiam, in qua audiendo concionatorem, moueatur ad pαnit
tiam, ita ut interio paenitentiae, iam fuerit in priam a vocatione interduetiam vocat Deu, ad opus
piu audiendi sacru, in quo est suffciens honeliar, quae habeat rationem finis: ex merito aut ε operis honesti facti, decernit Deus gratiam dare ad penitet iam, aut ad aliud opus pium, quod alias non
364쪽
uisset, nisi ex visone talis operis ablolute suturi : nam ex diuinis literis constat, per orationes demerita saepius homines promoueri ad alia o-
ν Hoe autem est discrimen in hoc duplici modo praefinitionis, quod cum praefinitio simul est
cum primo remoto medio, non solum sertur ins finem, sed etiam in alia media necessaria , magis propinqua, saltem incommuni de disiuiictim, prout illa sunt necessaria, aut certe etiam cum respectu ad singula in particulari, per quae finis mandatur executioni r quando vero praes nitio est incauta proxima, & emcaci, tolum sertur ad finem ἰ ex quo etiam oritur aliud discrimen , quod cum aliquid praefiniret in medio remoto, praefiniri potest in communi, & dil- iunctim e quando autem praefinit ut in causa proxima, cum omnibus conditionibus praefinitur in lingulari , siecundum determinati nem , quae est in causa proxima, cum omnibus conditionibus : sicut enim tale omnia I cum habent in voluntate creata , quae mutando actionem , & habitudinem immanentem, diuerti mode fertur ad media, &ad furem: ita etiam locum habent in voluntate diuina , quae etiam vatiando actionem , & habitudinem
transeuntem, qua terminatur ad rem volitam,
diuertim e serti potest in finem, & media, pro suo beneplacito. C A p v T IV.
ontra illa, quae diximus, primo obiici poω test, quod superius diximus, quia omnis voluntas, quae habet in Ba potes a te media plura , per quae exequatur finem, serri potest in finem , quam in media: ergo etiam Deus habere poteth intentionem operis liberi ante electionem mediorum. si Rei pondetur, voluntatem, quae fertur ad finem volitum per intrinsecam, Si immanentem habitudinem, ferri posse prius in finem, quam in media: voluntatem autem diuinam non terminati ad snem creatum, per aliquam immanentem habitudinem, sed perexit inlecam semptam ab operatione transeunte , quae operatio tetminati necessario debet ad aliquam tem effecta in in particulari: quare omnis libeta Dei intentio ante executionem rei volitae, necessario
est alligata alicui medio determinato in parti eulati , non quod illud sit necessarium in partieulati , sed quia habitudo, qua terminatur voluntas in finem, lumi debet ex extrinseca opera tione , quae ex necessitate est circa aliquod medium in particulari. io Secunda obiectio est. Nulla voluntas potest moueri ad electionem mediorum, nisi ex intentione efficati finis: utilitas enim quae est in mediis, non est ratio sufficiens, ut illa amentur, nisi ametur bonitas finis: ergo Deus non potest amate efficaciter media, quae ordinantui in opus b
hum, sicut in finem, quin etiam amet emeaei ter ipsum finem di quare contradiet ionem videtur inuoluere, aliquod opus bonum fieri per esseacem voluntatem Dei cooperantis cum voluntate, linealia voluntate etiam efficaci, ex qua fiant media. Respolidetur ad maiorem , per similem di- iistinctionem, nempe, voluntatem non posse procedere ad electionem mediorum, sine voluntate efficaci illius finis, a quo habet rationem, δe speciem intrinsecam volitionis: posse autem sne esseaci in entione illius finis, 1 quo nullain
habet persectionem, aut activitatem e voluntas .
autem diuina suam intrinsecam rationem solum habet a bonitate mcteata Dei, non autem 1 bonitate finis creati , & ideo per solam volitionem increatae bonitatis, potest procedere ad electionem mediorum, quae et i,m reseruntur ad finem creatum , amando scilicet efficaciter finem ipsum, aut sine amore abloluto emcaci eiusdem finis, prout ipsi placet, non tamen sine aliqua variatione operationis ad extra , per quam emeit mediat eum Enim eligit media per emcacem amorem sinis, in actione est ordo ad finem, ut absolute, & te ipsa sit: qui ordo non est in alia actione, qua media efficiuntur, sine intentione absolutae efficaciae finis , sed potius tantum est ordo complacentiae finis, aut volitionis esscacis sub conditione. Tettio obiici potest. Quando in voluntate in I, intentio finis ante illius executionem , talis i tentio essentialiter distinguitur a voliticine euis lustunque medij utilis, terminatur enim adhois nitatem finis amabilis propter se, quae egenti liter distinguitur ab utilitate cuiuicunque medii. Praeterea intentio finis secundum suam rationem est priot, quam volitio medii, habet enim rationem stam a bonitate finis , quae essentialiter est prior, quam bonitas mediorum: ergo quotieneunque in voluntate est intentio alicuius finis diis stincta ab executione eo ipso est indifferens ad quodcunque medium non necessarium e quare
esse non potest allegata ad volitionem alicuius medij in parastulari. Respondetur negando consequentiam et licet Iι enim intentio finis concipi possit distincta, fle prior; eius tamen habitudo ad finem libere volitum , re ipsa posita est in operatione singulast, per quam Deus ad extra operatur efficiendo medium t quare licet secundum suam rati nem nobis concipiatur , ut prior , in re ipsa non est indifferens : quandoquidem re ipsa nihil aliud eli , quam sutura Dei operatio circa medium , in quo incipit intentio r atque hac ratione talis finis praefinitur in causa , & per
eandem libertatem , qua praefinitur caula, quia re ipsa tantum est una simplex operatio ad exta, seeundum quam suturam voluntas diuina m-telligitur terminari ad finem , 8e ad meditissipatticulare , qoub fit per talem actionem tin voluntate autem creata aliter contingit ι quia terminatur ad finem libere volitum per intrinsecam , di immanentem habitudinem
365쪽
te ipsa distinctam ab habitudine, qua sertur directe in medium, & ideo prima intentio finis in
voluntate creata alligata esse non potest medio, quod necessarium non sit ad finem , aut ad aliquam circunstantiam in fine volitam.
ARTICULUS IV. Deiprouidentia imponat nece a
tem rebus.c' onclusio est. Dei prouidentia quibusdam re-
bus necessitatem imponit, non autem Omniis bus. Reddιt autem rationem, quasvra ιν. 9 art. 8.probauit si lem conclusonem de voluntate diuina: ula Deus non omnιbin rebus preparauli cavs proximia , qua nonpossunt deficere: βed polim quibusdam rebas praeparauit causaι, qua de cere possent, valenti silicet, re earum essectis eocerentur libere, oecon
gingenter: quocirca in re onmne ad a. 93. ait adesicaciam.ροι actibititatem uti providentia per-Πnere Ut nonsolum eueniat res promissa, sed etiam cum in modo contingentia. qust Deis voluit, ut res eueniret cur . is ar 8 dixtrat de Dei voluntate. Secanda conclum est in restonsione ad 2 ordo diuinae prouidentiae est certus, ut ea quae prouidentur eueniant,eo modo necessitatis, aut liberistatis, quo Deus vult, ut eueniant.
An ne i prouidentia semper assequatur
finem, in quem ordinat media.Pνima tentia Caietani. Cap. . Secunda sententia S. Thoma verior. Cap. 2. Argumentis in onositum restondetur.
Prima tenIia Caietani. i E hie difficultate agit S. Thomas in hoc
art. in resiponsione ad argumenta: ait enim, ordinem prouidentiae diuinae ita esse immobilem , & certum, ut omnia quae, Deo prouidentur, eueniant, 'eo modo, quo ipse prouidet, incessario, scilicet, aut contingenter: itaque nunquam deficere ab effectu suo, neque modo eueis niendi,quem prouidet in tuo effectu. Quorum verborum occasione. x Ptima sententia est Caietani art. I. huius quae
Rionis, diuinam prouidentiam certo,&infalli inhiliter assequi finem, in quem dirigit media, quam etiam sequitur Bane1 in eodem art.& alij plures Recentiores Theologi. primo propter verba S Thom. in hoc art.& 3.coni. gent. cap. sq. pet quae sanctus Doctor non significat solum in- fallibilitet poni in executione media a Deo
prouisa , sed etiam eorum effectum, & finem,
nam aperte loquitur de effectu , citra quem
Deus prouidet modum eueniendi cum contino gentia ratione causarum proximarum: hic autem effectus non est medium illud , quod sine nostra cooperatione 1 Deo ponitur , in illo
enim non est aliqua contingentia ex causis, quas Deus praeparet: sed potius eli una ex cautis, quas Deus praeparat ad euentum effectus com tingenti . Probatur secundo ex illa oratione Ecclesiae. Imur, cuius prouidentia in sui dispositisne nonsalit
hoc autem idem esse videtur, atque Dei prout dentiam semper assequi finem ii lum, per cuius intentionem Operatur , hoc est, ad quem dirigie media. Tertio, quia quod prouidentia alicuius non Αassequatur finem, in quem ordinat media, solum potest otiri ex ignotantia , eo quod nesciat quae media sint adaequa te congrua ad euentum finis intenti, aut ex debilitate v irtutis, eo quod non possit illa ponere in executione : quorum neutrum locum habet in Deo: ergo Dei prouidentia semper assequitur finem, in quem ordinat media.
Sucunda sententia est, fel prouidentiam nod
semper assequi omnem finem , in quem dirigit media, sed potius eadem ratione , qu non omnis Dei voluntas antecedens impletur per euentum rei volitae , prouidentiam similiter non semper assequi finem , ih quem meodia ordinantur. Huius sententiae est S. Thom .in
ubi ait hane esse differentiam inter prouidentiam , & praedestinationem: quod prouidentia
non necessatio respicit euentum rei , ad quam media ordinantur : nam prouidentia , inquili Dei omnes homines ad beatitudinem ordinan tur, constat autem non omnes assequi finem beatitudinis. Idem ex Thomistis docuerunt Capreol in I. dis. o. q. I. art. I. conesus. 2. FerrarJ. contr. gent.cap 'Α. Siluester in conflato 3. partis quaeli. 22. art r. AEgid inl dis. 39. r. par t. dis q. I. Durand. in eadem dicta quaest. 3.&dic .q l. Marsil. quaest Ai. art. a. quos deinde secuti sunt P.Molin. in hac quaest. arcii disput. 2. P. VaΣ. dis
87. capite . P. suar. lib. i. de praedestinatione capite 38. a numer. 3. Ad quam sententiam explicandam , di confirmandam , ponendum est hoe loco id quod cuui S. Thoma diximus quaest. ι9.ar. 6. licet omnis Dei voluntas ab olute efficax insallibiliter impleatur , per euentam omnis obit isti absolute, & efficaciter oliti esse tamen in Deo aliam voluntatem beneplaciti antecedentis, quae non semper impleatur per euentum rei volitae, cum aliqua implicita conditione. . Hoe
366쪽
a Hoeposito dieendum est primo, Dei proui-
gentia semper assequitur finem, in quem absolute, & efficaciter volitum ordinat media. Hanc conclusionem praecipue vorunt sue oles citati pro prima sententia, neque potest in illa esse ulla controuersiai quia scut insallibiliter impletur omnis absoluta Dei voluntas, ita etiam necesse est, ut elaca omnem snem 4 Deo emcacitet volitum prouideat media , quae cognoscat esse in- allibiliter necessaria , & congrua : ex quo fit, ut diuina pirouidentia semper amquatur liquem finem, licet non temper assequatur omnem finem per media intentum , temper tamen assequitur aliquem , quem mandet executioni r quia semper in mediis vult aliquem snem emeaciter ; quotiescumque enim pel- mittit , ut ex libertate errata ponatur ἰm dimentum , quo nus eueniat linis aliquis, in quem ab ipso ordinabantur , simul habet alium finem quem Tequatur per talem permit sonem, ut scillaei ostendatur maior ipsius benevolantia circa electos , quos Paulus appellat vasa misericordiae,& ut puniatur aliqua culpa eius, qui permittitur ponere impedimentum me diit a Deo ordinatis in illum finem per voluntatem antecedentem, ut explicant auctores citati pro secunda sententia.
Dico secundo Diuina peouidentia saepius
ordinat media in s nem tantum sub eonditione volitum, atque hune finem non semper assequitur. Hanc conclusionem docere volunt auctores secundae sententiae. Eius autem rati
est manifesti. Primo a posteriori , quia Deus
plurium salutem vult , quam praedestinatorum, atque in eorum et'm salutem, qui rei p. si non saluantur , ordinat media gratiae sufficientis, quae illis confert, ut patet ex dictis, q. Is disput. 18. ergo Dei prouio eἡtia non semper assequitur omnem finem , in quem ordinat
s Aptiori autem ratio est, quia media non se. Ium possunt ordinati ad sinem absolute volitum,soe est , ut absolute futurus si, sed etiam ad snem volitum volitione efficaci sus conditione , sicut potest aliquis quaere te amicum ad illum comitandum , s ille iturus I t i 'aliquem locum : quod autem ex med ijs adhibitis non sequatur snis sub conditione volitus, eo quod conditio quae ah alio pendeat,
non ponatur in executione, nulla est impersectio , ergo Deus sne ulla impersectione suae prouidentiae, potest ordinare media ad aliquem finem, quem non a sequatur: neque e2 hoc sequitur frustrari interdum ipsius prouidentiam , quia licet hoh eueniat ille particularii finis volitus per intentionem sub conditione emaeacem, certo tamen sequitur alius finis, propter quem Deus etiam dat media,v. g. quod potuerit bene operari ille qui non operatur , & praeterea alius finis propter quem Deus permittit, ut meis dia adhibita non assequantur snem alium , in quem ordinata suerant per voluntatem emtaeem tantum svh conditione.
C A p v et III. rgumen tu in oppositum respondetur. AD testimonium autem S. Thomae dicen- sdum est, cum ait, prouidentiam nunquam descere a suo effectu, nec modo contingentiae ab illς intento, ese intelligendum de effectu &sne, in quem ala solute,&esficaciter volitum media ordinantur a Deo, non autem de esiectu, aut sne alia voluntate intento,per intentionem ess-cacem sub conditione. Αd secundum respondetur negando mino- IOrem: nam illa verba,cuius no Jentia in sui disρο- βιοηe nonfallitur.pon significant Dei prouidentiam semper a sequi omnem snem , quacunoque ratione volitum sed nunquam salsi iudicando esse in mediis maiorem utilitatem, quam
in illis re ipsa sit nam salii proprie loquendo, est aliter iudicare dg te, quam illa sit e
Deus autem , quamuis non semper assequatur omnem finem, in quem ordinat media nunquam tamen aliter iudicat de eorum utilitate, quam reipsa sit.
Ad tertium neganda est maior proposito: H. nam licet eum finis absoluth,&efficaciter intenditur, quod illa non consequa , sollim pollet oriri ex itnotantia, aut imperfecta virtute eius, qui ordinat media: quando tamen voluntas non
absolute intendit finem, id oriri potest ex liheetate, tum ipsius voluntatis, in qua est prouidentia mediorum, tum etiam ex lihertate alterius,
a quo pendet conditio, sine qua executio finis
Quo loco notandum est, tribus modis posse ix Deum velle finem, in quem ordinat media: ΡΗ-mo per limplicem complacentiam , esse iendo medium, quia est utile ad talem finem di hoc enim sine complacentia finis non contingit. Se cundo per intentionem efficacem . sub conis ditione , nempe ut ille in executione ponatur , si praecesserit certa quaedam conditio , 'aut nisi id steterit per alterius uoluntatem. Tertio autem per intentionem absolute emcacem, ut finis absolute, di rq ipsa sueηia I, ac proinde cum voluntate essiciendi omnia ne iacesiaria , quibus re ipsa finii eueniat. Est aut ein discrimen in his tribus mo3is ordinan' di media ad finem , atque disiersus modus es sciendi eadem mediar quando enim Deus oris dinat & es scit me)ia per totam complacentiam finis, ex vi tuis voluntatis non Dperatur determinatus ad eme tengum snem , etiamsi ponantur conditiones , quae requiruntur ex parte voluntatis creatae posset enim Deus velle non cooperati cum illa non obstante priori complacentia snis 1 quando autem Deus megia esse it per intentionem efficacem sub conditione , iam operatur determinatus ad efficiendum finem , si conditio sit , . non autem deter minatus ad essciendum , ut conditio ponatur : quando vero operatur per esse acem, di i
367쪽
& absolutam intentionem, iam operatur deter- lminatus, non solum ad cooperandum eum vo- lIuntate, ted etiam ad efficienda omnia, quae ne cessaria suerint ad hoc, ut voluntas creata non impediat executionem finis intenti r haec vero
diuersa habitudo ad finem , posita est in diuerisso modo operationis , qua Deus ad extra enficit , & ordinat media : nam sne aliqua varietate in rebus creatis , diuersa illa , & li-heta ordinatio in diuina voluntate esse non posset. Ex hoc vero explicandum est , quomodo ' Deus nullo modo in causa praefiniat realem en intitatem actionis malae, neque ullo modo efficiat
causas antecedentes ex intentione, aut complacentia effectus, in quo est malitia ,&qui ex illis sequitur: nam licet in Deo lit simplex, & necessaria complacentia antecedens circa talem entitatem , non minus quam circa alias possibiles inon tamen efficit creatam voluntatem, neque cogitationem, ex qua illa moueretur ad peccandum , ob complacentiam illius entitatis r quia scilicet Deus non efficit talem cogitationem, aut voluntatem, per actionem, quae ordinem habeat ad talem entitatem, sicut aὸ obiectum a Deo vo-- Iitum.
De praedestinatione. IN hae quaestione duae sunt partes, in prima agendum est de praedestinatione per se sumpta,
qua electi 1 Deo efficaciter ordinantur invitam aeternam; in secunda autem de reprobatio
ne , per quam a beatitudine excluduntur illi, qui male utuntur doni gratiae, di in peccato moriuntur; quae reprobatio ab aliquibus patribus appellatur praedestinatio ad pcenam.
Utrum homines praedestinentur a Deo
Vtrum naristinatio aliquidponat in praedestinato: ptisatio utriusque Ari. IN his dubbux articulis respondet S. Thoni.
duabus quaestionibus de ptaedestinatione par tieulariter dicta , nempe an sit , & quid sit, ex quarum solutione colligit quid praedellinatio ponat in eo qui praedestinatur: ait igitur in Deo
praedestinationem esse actum prouidentiae, quo efficaciter difigit creaturas intellectuales ad supernaturalem beatitudinem , ac pio inde esse actum immanentem in intellectu diuino , neque ponere aliquid intrinsece in praedestinato in genere causae formalis. Vt autem constat ex artie. a. in responsione ad 4. hie actua prouidentiae Dei, scut ad effectum,& obiectum resertur ad gratiam, & ad effectus, nempe advocationem, iustificationem, di beatitudinem, quae est ultimus sinis, & eflectus praedestinationis, quare praedestinatio in genere causae efficientis aliquid ponit in praedestinatis, nempetres essectus supra explicatos; in genere autem formalis solum ponit extrinsecam denomina istionem, nam tum sit actus intellectus diuini in genere causae formalis nihil aliud ponere potest in praedestinatis, quam extrinsecam denominationem , qua ab euicaci prouidentia Dei denominantur praefiniti , praeordinati, aut praedestinati in vitam aeternam. In responsione autem ad i artic. i. explicat verba Damasteni lib. a.
de s de cap. 3o. initio, cum Damalienus ait, Deum omnia praecognoscere, non autem praeis determinare ea , quae sunt in nobis , per prae . determinationem intelligere impositionem necessitatis: hoc autem non ita est accipiendum, ut per solum verbum praedeterminandi intelleiaxerit Damascenus impositionem necessitatis, quia Damascenus in eo cap. disserentiam quidem constituit inter praecientiam , & praedeterminationem ex eo solum , quod praescientia latius pateat, ut indicant illa verba Sci.
re vors et Deum omnia praescire . nn autem pra- determiκare , constat autem praescientiam non
extendi ad omnia imponendo nece,sitatem, quod ergo dicit Damascenus, Deum non Omnia praedeterminare , non signiscat solum Deum non omnibus rebus imponere necessita
Secundo, quia Damascenus de ea praedeteris iminatione loquitur, quae si esset in Deo circa mmnia , Deus intelligeretur velle peccatum, &vitium , ut indicant verba illa: Non omina py determihu non enim vitium admitti vult. Ex hoe autem quod Deus imponeret neces statem Omnibus rebus, non vel let vitium admitti; immo potius tollendo libertatem faceret, ut nul lum esset vitium, aut peccatum: ergo Damascenus in eo capith per vocem praedeterminationis non sgniscat solam impostionem necessitatis, sed solum fgniscat volitionem tempore anteceis dentem , scut alii patres ea voce utuntur ads-gnificandum in Deo honesie circa peccata volitionem tempore antecedentem , quae dicitur
praefinitio , sed solum circa illa esse praescientiam , ut diximus quaestione praecedenti, dis
Quod igitur ait S. Thom. in hac responsone 3 ad 1. ita est intelligendum , nempe Damascenum per praedeterminationem prout ab ipso explicatur per illa verba proxime sequentia, neque rursus vim inferi , solum sviscare ei
ra opera bona non esse in Deo praedeterminationem , qu& libertatem auferat , cum tamen
alia esse possit praes nitio, quae tecte cum libertate congruat, quae scilicet , nihil aliud se,
quam volitio circa rem suturam, au t circa rem,
de qua est praescientia , vi definit Damascenus
368쪽
eodem capite, de dialogo contra Manichaeo , V-hi ex instituto explicat quomodo differant in- tet se in voluntate diuina decretum, Si praefini tio quia decretum esse posset de re praesenti; praefinitio autem, aut praedeterminatio, inquit, est sententia, & decretum de re satura, ut diximus eadem disput. 6s
Ouid sit in Deo prinis stinati opropri e
Pradestinationis definitio traditur.cap. I. Illatio contra Catherinum. Cap. I.
riade nationu definitio traditur. , K Omen praedestinationis saepius sumi aer la-m tioli significatione pio qualibet prouidentia Se voluntate libera Dei, quo sentu Patres frenuenter dicunt, Deum ab aeterno praedestinasse omnia. quae facit in tempore. secundo autem praedestinatio pressius sumitur solum pro illa providentia, aut voluntate', qua intellectuales creaturae est caciter ordinantur ad ultimum finem beatitudinis lupernaturalis, qui Vocis usus inlcholis est frequentissimus i originem autem habet , verbis illi, S. Pauli ad Rom. 8 . versu q
in resurrectione, & glorificatione aeterna, visis 1 piae primostenitin is mastustatriina; dicitur enim Chrillus primogenitus mortuorum , cuim cor voti elotiti cato configuranda sani corpora aliptrum in resurrectione; deinde autem subiungit S.Paulus: Quos autem adest natur ,. mpelier Iehristo conformes , hos ρο νεcavit , ct quoέ voca..iat bos ct iustificauit sauum iusti mi, illaro orificissit. Ex quibus constat meo imo inter te adaequat E conuerti praedellinatos, glorificatos vocatos , & iustilicatos secundum propositum illud Dal, de quo S Paulus loeutus silerat maecedentibus illis vestis, ta ροι secundum propo-xam vacati sunt saMIι. hoc est, bis qui vocati simisancti secundum propositum, aut lecundum Promolitum vocati ad sanctitatem. Quocirca eos--n omnino esse, quibus ea attributa, aut eorum aliaua conueniunt, ex instituto docet S. August. de Maedestinatione Sanctorum cap. I S. ex cuius
pntentia est manifestum praedestinationem, ut in eoioco pauli, tantum esse circa illos, uul rei pla saluantur, quare lib. de dono perleuerantiae cap. ιε definit praedestinationem esse' ptiacientiam; &praeparationem beneficiorum
Dei, quae certissime perducant ad beatitudi-
Praedestinatio igitur hoe modo sumpta eL x
sentialiter est Dei πίnatio, qua intellectuales creta
ignifi- actum provide tiae, quod docet S. August. de correctione, de gratia cap. s. vhi explic t eadem verba Pauli,& concludit: Quic que ergo in Dei prouidentissima disto ii a pradestinari vocatisiunt. omnino perire non possunt. Colligitur autem ex eisdem verbis Pauli. quia prout dentia Dei sol maliter est actos ille diuinus, & aeternus, ex quo proc dunt media congrua ad execu Iionem alicuius finis; praedestinatio autem in oeo actus quidam est, ex quo procedunt vocatio, &iustificatio congrua ad glorificationem , , ut aperte significant voces illae Pauli: vuσι autem praedestinauit, hos ct vocavit . iustificauit, Glorificauit; praed stinatio igitur actus quidam est prouidentiae, atquesub hoc genere, sicut pars subiectiva conis
. In aliis particulis definitionis significant ut stria, quae pertinent ad differentiam praetistinationis proprie sumptae, quae refertur, sicut adsoiectum extrinsecum, cui dantur media Matiae , ad creatura intellectuales; nam huiusmodi solum creaturae sunt capaces glorificationis, de iustificationis, quae, ut Paulus ait, procedun ex praedestinatione ; resertur etiam lecundo ad media gratiae infallibiliter esticacia , sicut ad obiecta volita ex complacentia cuiusdam su- petratu talis finis: est *nim praedestinatio p paratio beneficiorum, quibus cerussime liberan tur 1, qui bys conseruntvt. Refertur emique praedestinatio ad beati rudinem,sicut ad ultimatum sinem mediorum; ideo iq degnitione dictuni est , praedestinati em esse ordination Dei, qua intellectuales cre iur, efficacit et diliguntur ad finem supernaturalem, quae dirucuntur praedestinari per praedestinationem pro pri sumptam, nempe persona I sicut suόiectam cui mantur media efficacia. secundo i pla etia*medi , scutobiecta alteri concupita aὸ alium finemi se praeterea i pie finis tanquam bonum per se aleri conmpitum. Cum autem prouiden tia dicatur, vel actus intellectus, hoc est, cognt tio mediorum cum proposito illa dandi, vel etiam actus voluntatis, qui est propositum dandi huiusmodi meἡia, efficitur praede'inationem diei non Bi qm actum intellectus , quo Deus cognoscit media escacia cum proposito illa alie cui dandi, sed etiam propositum ipsum,ut dixtismus quaestione praecedenti, disp. h. in fine, &pet te significant verba illas. August. dedonq
369쪽
C A v v T II. Illatio eam a Chaurinum. V X eadem definitione praedestinationis diis ccendum est , nullum omnino saluare, qui non pridestinetur,quod quidem sicut dogma fidei certum tradunt August.& Fulgent. August.
quidem de dono perleverantiae e. s. ex duobM, Inquiens, sinctis viti detur perseueramia, alteri rem non erim, inscrutabiliasunt iudicia Dei, illat
destinatum, cindatur personamia, alteram autem
non esse. Putat ergo Augustinus fidelibus certissimum esse debere, nulli dari perseuerantiam , qui praedestinatus non sit, ae proinde neque saluari,
quia certum est, eos tantum saluari, quibus in hac vita datur perseuerantia in sanctitate pul- gentius autem de fide ad Petrum e. DFirmi*me, inquit, tene, ne nem ransequi se em, qm priae. si tus non'. Probat autem August. firmissima ratione lumpta ex gratia necessaria ad perleue gandum,ex qua etiam perseuerantia laquitur lais
Ius, quia Deus non potest per gratiam dare latempore perlauerantiam, quin ab aeterno voluerit illam date, fit cognouerit etiam media, praquae pers ierantiam date dignatur; praedestin tio autem nihil est aliud, quam illa scientia, aut voluntas, quare sicut impossibile est aliquεe sequi salutem, qui Deo non habeat donum peris seuerantiae, ut aitConcit.Trid. ita impossibile in aliquem eo sequi salutem, quin praedestinatus non sit: loquendo,ut dicunt, in sensu composito illud etiam significant verba Pauli citata. Nam vos nasicinit. O prodestinauit confremes feri imais inis sui. ut tuse primogenitvi in malis ira. Ex quibus constat eosdem esse, quorumChri
nus est primogenitus ,de qui cum illo regnabunt in gloria, de quos Deus praedestinauit i itaque nullam esse suturum cohaeredem Christo , qui
praedestinatus non sit. 3 Contra hanc certisfimam veritatem locutus est Chaletinus libro r. de praedestinatione capite vltimo; nam arbitratus eos tantum dici praedestinatos, qui ante merita eliguntur ad gloriam; esse autem multos qui sine hac antecedenti electiona gloriam consequantur , ait, multos
consequi salutem, qui praedestinati non sunt,
cuius quidem verba mala intelligentia prolata errorem habent contra fidem, ut recte Motus ine. Epist. ad Rom. in digressione depraedestina tione. Illud igitur notandum est hoc loco quidquid sit de electione ad gloriam ante praeuisa metita praedestinationem non esse formaliter solam hane electionem,au:volitionε dandi gloriam, sed aliam voliti ε dandi media e graia, R efiicacia ad eonsecutionem gloriae,quae electici mediorum sine dubio est in Deo erga omnes ilia Ios, qui salutem consequuntur, quare & praedesinatio ivt enim concludits.Aug.de dono perse- uetantiae c. II si haec media Deo dantur, desedaturum Deus 'stiuit, refecto praedestinauit; certum est autem ea vino dari omnibus,
qui alutem e sequunturi ergo ij omnes 1 Deo
praedestinantur. Eadem ratione argumentat ut
lib. de praedestinatione Sanctorum c. Io. & i' fclib.de dono perleverantiae c. I 4.
Obiectionistissit. Vin vero superest obiectio ex his verbis s. cAug. quod illis August. docere videatur praedestinationem saltem ex parte esse in acta scientiae visionis, perquam videt opera, quae ipse iacturus est, aut dona quae ipse daturus est in
tempore; ac proinde rationem prouidentiae positam esse in eodem actu scientiae visionis, atque eundem actum esse causam rerum, cuius oppositum ex communi sententiaPatrum diximus q.r ara. Respondetur S Aug. ex praescientia don
rum , quae Deus videt se essedaturum, tolligere praedestinationem omnium eorum, qui saluantur, non quia praedestinatio formaliter sit in hoe actu scientiae visionis, sed quia ex hoc actu amis stetiori certissime inseruntur in Deo esse omnia illa, quibus essentialiter constituitur actus p destinath,nis,quia si Deus certo cognoicit dona, quae ipse daturus sit, recte sequitur In Deo esse voluntatem aeternam dandi eadem dona,& μα- tetra etiam illam donorum lcientiam,quae ei dabat voluntatem illa dandi, in qua scientia,& v luntate polita est tota ratio praedestinationis. Hunc esse sensum Augustini patet ex ipsa us verbis lib.de dono perseuerantiae c. 14.vbir Certam est, inquit, Deum pransse quil, esset elatum. πιν ederent, is quos e et dat aestio.ut ex eis non per deret qxe xam. Qua utiqxes prasi utit. Uectas be ficia prasciuit,quiis uos dignatur liberare: pra- destinatio autem νraserentia est. π prvaratia ben scroram Dei. iis renissime liberantur,&e Quomodo etiam argumentatur S prosper in responsione ad dubium 8. Genuensium. Itaq; licet praedestinatio Bemaliter cons stat in actu cogniti nis mediorum,& propositi dandi illa: recte tamen insertur, illam esse in Deo erga omnes, qui saluantur, quia in Deo est scientia, qua eretoeognoscit, quibus sit daturus ea media, quae scientia necessario praesupponit scientiam aliam
simplieis intelligentiae, & propositum dandi eaedem media. Dispur Arro LXXI.
An seientia cooperationis voluntatis conditionaliter fututae sit in Deo ante praedestinationem uid sit eertum in hae distinatione. Cap. I. Ualisio ereandi pradestinatum e B ante pra. destinationem adesinari. Cap. a.
Secunri, se vera opinio. Cap. .
370쪽
1 IN hae disputatione eertum est primo in Deo Iante praedestinationem esse aliquam scientiam eius qui predestinatur, & mediorum per
qua gratuita Dei voluntate ordinatur in vitam aeternam; nam actus voluntatis, per quem alicui amaturali quod bonum, essentialiter prae supponit cognitionem finis cui, hoe est, subiectidieneuoliti,& boni illi concupiti; pr destinatio
autem essentialiter includit voluntatem dandi alietii media eis cacia ad salutem , quare essentialiter praesupponit aliquam cognitionem personae. quae' raedestinatur,&mediosum, qui per electionem eidem personat praefiniuntur, ut ad vitam aeternam perducatur. 2 Secuti do, 'certum est praedestinationem esse 'non posse in Deo ante voluntatem, qua decernat create illum, qui praedestinatui Ratio est manifesta, quia non potest esse volitio alicuius boni alteri concupiti s ne volitione, ut ille existat, nis existere praeuideatur ; voluntas enim non potest ferri in bonum concupitum, quin etiam seratur amore amicitiae in personam, cui amatur tale bonum; volitio autem dandi alicui
media gratiae, quae includitur in praedestinatione. Id illa media fertur , scut ad bonum concupitum pridestinato,quare aut fertur in existen tiam praedestinati, aut illam pret puonit iam visam: ergo praedestinatio in Deo esse non potestante voluntatem creandi predestinatum. Pra terea etiam quandocunque aliquid amatur, visorma aecidentalis alicuius su hiecti, non potest amari priusquam ametur, alit praeuideatur existentia subiecti; nis enim huius existentia praeuideatur, volitio talis formae esset endae in sub tecto necessario etiam inuoluit volitionem ess-eiendi subiectum. Praedestinatio autem ad quoddam medium fratiae, nempe . a iusti sic tionem &glorificationeH sertur, si eut ad sosmam accidentaleiri subiecti; quare esse non po- est ante volitionem e sciendi idem subiectum. Quapropter quando aliquid est fictessarium ad finem se ut sisiectum illius, aut si eut finia eui, licet habeat primum locum in executione, non tamen potest esse ultimum in intentione. ut recte adhoeipsum propositum docet P. Var. q. 1s.disp. ea. cap. s. Neet Heli propterea certum est, an scientia in visi in is, qua videatur futurus ille qui praegestinatur. st i Deo ante fraedestinationem.Aliqui enim asrmant ipsam existetitiam eius, qui prς- destinatur esse effectu in praedestinationis. Cuius sententiae ratio est, quia non est impossibile ereari a Deo substantiam intellectualem per est
scaeem intentionem, ut assequatur Beatitudinem aut saltem,ut recipiat dona es racia grati ad salutem,s autem hoc est possibile, vigetur magis congruere persectae prouidentia Dei circa pra-
Volitio ereandi proadesinatum es ante μκ- desinationem praede nati. DIcendum est tamen, scientia visionis, qua qDeus cognoscit futurum esse illum . qui pridestinatur, in Deo Se ante praedestinationem. at proinde volitio etiam eundem creandi in Deo est ante Ausdem pretdessinationem. Haec
bi pr destinatio, inquit, praesupponit praescients. mfuturorum, quod certe in nulla re sutura potest
potiorem locum habere, quam in illo qui pridestinatur.Idem etiam docuit Alexand. Alensis i. p.q. 28. memb. 2.2. .consentit ctiam Caicti ad a. cit. S.Th.Probatur autem manifeste ex doctri bas. Aug. nam l.de dono perseuerantis,c. I .definie pridem nationem eue prs parationem gratia: quam definitionem secutus est etiams Pro sper.adq.Gehuensium duh. 8. docet autem ide
postolus,&de qua ipsi&Doctores Eeelesiastici
tractant, non esse illam qua creati sumus, sed aliam, qua promouemur ad iustificationem: e
go effectus existentiae eius qui praedestinatur, non est effectus praedestinationis, de qua Paulus& Autumhus tractant. Iride autem sequitur hine est istentiles essentialiter praelapponi praevisam ante pridestinationem quia volitio doniaecident lis alteri cori cupiti, si non includit vo litionem esseienὰi subiectum, necessario praesupponit visonem illius existeritis, aut saltem futuri, quia actus volitionis alicuius boni alteri
concupiti, fictessario est amor concupiscentis eo inparatione boni, quod alteri amatur, &amor beneuolentis comparatione subiecti intes- lectualis, cui amatur. secundo probatur, quia in mente diuina des scretum In earnationis ordine causalitatis fuit
prius, quam actus praedestinationis homirium ad floriam, ut constat est illis ve bis s. Pauli ad
Ephes. r. 'ad traxit nos an adoptionem filiorum per Iesum Christum. Et praeterea ex illis ad Rom. 8
i primogenitus, &c. neque enim potuit prςd si inatio Dei serti in eam eoniarnsitatem sinepta intellecto Christo, pr sertim eum ipse suerit eausa praedestinationis singulorum, ut inducant illi voces Praedestinois nos peroripiam. Decretum autem In earnationis in Deo fuit host olitionem creandi homines, Ob quorum remedium verbum est in earnatum , ut euia LAdg.& Hom.srequentius docent Ialeologi 3. p. q. t .art. . ergo de primo ad ultimum recte insertur in Deis volitionem errandi illum , qui praedestinatur, & praesciretiam eiusdem futuri esse ante actum ipsum praedestinationis. Quocirca August. saepe docet, scientiam qua saliquis a Deo videatur in massa peYditionis hu mani generis propter commune, & originale peceatum, tae ante actum Electionis & praede- Ee stina-