장음표시 사용
511쪽
vis non sequuta eonfirmatione , modo a codicillari voluntate non fuerit receia
sum . Theophilum sequuntur longe plu-1imi Interpretes , rati , vers. Ii προ- rear, ita esse intelligendum , atque sit a seriptum esset, nisi appareat, tina.
Orem a coisicillarἰ voluntate νecessisse , hoe est , nisi mutata voluntas pro intur; ea enim non probata, satis apparere , a priore voluntate recessiim nota
esse. Si haee sit sententia Rescripti, A
quominus sit , verba non obstant, utuque nihil ex Rescripto intrusam est HI. s. eum illa exigat argumentum ejus- dem voluntatis , adhuc durantis , quod secus esset in Rescripto, 3c sic a. i. s. ab emblemate vindicat Antonius Faber lib. I s. conjectu . eap. as. vindicantia alii . At vero Imperatores juris pruindentiam , quae Plinii aevo obtinebat ,& tantum rationis habebat , penitus obrogasse , grave est ut dicamus : nam, si sequuto testamento confirmatione coindicillorum non esset opus, cui bono Iuventius Celsus in I. I 8. de iurecta cili. Plotianae, ex facto consulenti, respondisset, quo argumento censeatur confirmatio , ut eodieilli , ante testa.
mentum facti, rati sint & , si inutilis confirmatio, cur periculo SCti Liboniani se objecisset , qui codicillos , ante testamentum factos , in quibus legatum ei adscriptum erat, confirmat p& tamen in SCtum incidere Paulus , severo & Antonino nonnihil posterior,
scripsit in I. h 6. F. de leg. Granei. de fals Hare eo pertinent , ne , ut fit, tanto supercilio objurgemus eos Interpretes , quI putant d. vers. s appareat , desiderare probationem voluntatis adhue perseverantis , s appa-νeat , id est , s. probetuν , restatorem voluntatem eodicillarem non mutasse , aliud enim esse , s appareat 'non
asse , aliud , nis opparear mutasse ,
ad hoe , inquiunt, sufficit, modo non
exstet contraria voluntas , cujus probatio heredi incumbit , ad illud requiritur voluntatis, codicillis expressae , retentio , quod ejus est probare , qui ex codscillis agit. Desiderant igitur illi Interpretes indicium voluntatis adhuc durantis , atque ita Rescriptum interpretan r , utique interpretari oportet omnes illos , qui ex eo Papinianum esse interpolatum arguunt, & quin haec biistant secundum regulas resiae inter pretationis nemo unus est , qui ambigat. At si ex Rescripto etiam necesse est, voluntarem , quae codicillis placuerat, semvatam probari. quid interest inter sentenistiam Papiniani, &Resctipri ynihil plane
tune interesse disputat Antonius Faber
interesse , t , dum hoc iIli opponuntrastitue es. Quid si dicamus , verba Papiniani , quae exigunt specialem v 'Iuntatem, quae codicillos priores eo firmet , Tribonianum intellexisse de ipso testamento , non de aliis etiam animi indiciis , quae Imperatores sufficere existimassent λ male quidem tunc Papinianum intellexisset, sed plus semel imprudentior incidit in verba vein rerum Ctorum , ut memini alias me probare . Eadem utique imprudentia &alios hodie sesellit Interpretes, qui, ut sipra dixi, de ipso quoque testamento verba Papiniani intelligunt , contra
ejus mentem , aperte testatam ind. I. F. de jure redis II. Scio in. teresse . utrum codicilli priores eo firmentur ipso testamento . an aliis c
dicitiis, schedulis, & his similibus animi
indiciis ; si ipso testamento , ejus tunc partes censeri, & pro Τnsertis habendos, atque adeo legata , turei s , libertates, eodicillis datas, tune jure directo subis sistere , quae alioquin non defenduntur,
nis jure sideicommissi, ut Cujaeius lib.
512쪽
ovem. eap. 7. & alii dein ps prolixe probarunt. Scio etiam de MAeo-- misso verba fieri in rescripto , nec de eo quicquam esse in sententia Ρapinia. ni . Sed fideimmmissi mentio . ni fautor . est ex facto , cui rescriptum causam praebuit, neque enim quaeritur in ἀ6 I. Inst. de σο di. nec in P. I. s. Fde iure coieul. quo jure valeant, quae
codi illis sunt relicta , sed , sequuto
testamento , an & quemdmodum snt confirmanda , ut eorum qualiscunque ratio haberi possit . Si exigat rescriptum probationem voluntatis . non rein Vocatae , ut ue hane & testamento
fieri posse , cum maxime largitud, &inde apparet , de fideicommissio , data
Dpora, non esse loquutum. Valent igitur codicilli, qualitercunque confirmati
quo jure . directo, an obliquo, nullos quoque ibi sermo est , nee ulla inter Papinianum & ejus Principes differentia . Hane tamen Cujacius d. ιib. I 8. serv. cap. 7. quaesivisse videtur priusquam in Papiniano suo de emblemate
conitares. Etiam alii hie de his di L
ferentiis garriunt plenis buccis , lea
frustra, ut mihi quidem videtur. Ceterum fingamus , quod lingunt Accusatores emblematici , Papinianum putasse , ipse testamento codicillos esse confirmandos, S hane ejus sententiam referri in d. ε I. contra rescripssse Antoninum & Severum. & alias etiam durantis animi probationes admisisse.& ha, ipsas insertas esse H L s. an propterea dicenvis, a Triboniano, non ab ipso Papiniano eas esse profectas
quidni ab ipso Papiniano λ Sabini sententia Papinianum in contrarium V ineavit , ut ipse de se praedicat in Φ. o. 6 I. f. de fierin export. quidni igitur& Imperatorum , sub quibus vivebat Imperii secundus Τ Μemento etiam, ἀι. s. esse ex libri 7. responsorum , in
ROMANI LIB. VIII. C. XIII. 46glibris ille de iure respondebat , hoc autem juris est, quod Principi placuit.
Aliud Papinianus , in Disputationibus Iuris censere potula , aliud de jure consilentibus respondere debuit, si Pri ceps auctoritate sua aliud jus eonst, tuerit, & nihil omnino prohibet, quominus dicamus , responsum Papiniadi in d. l. s. suisse posterius Rescripto. quod commemoratur in L h I. Sis Paptaniano obsequii gloria relicta esset, nisi maluisset discere, quod postea didicit,
nullo suo merito , quanti constet πραπρεισσονας ἀmφερισειν, ut inquit ille.
Non aest ad manum , qui mihi vio
deatur recte explicata locum Uupiani in L I. a. I. habet autem
ita: suod f in patris potestate est, σdos ab eo profesta sit , ipsus . Alisedis est. Denique pater non aliter, quam me voluntate filiae , petere dotem , nec
per Ie, nec per procuratorem pates oeci Tribonianus hic peccavit προν,ἐσει , si audias Goveanum lib. I. variar. uis. cap. 44. & προνΘεσους est in verbis, Odas ab eo profecta sit . . Quid moverit Tribonianum, intelliges ex hac embl malis conjectione et Iure antiquo dos ram adventitia , quam prosectilia , &patris & filiae dos erat , neque advenutiliorum , quaecunque essent, alia tunc erat causa , alia prosectiliorum . Iure novo se res habet aliter, eo qui eadventitiorum proprietas est penes ipsos liberos , ususfructus solus penes patres ex I. S. C. de bovi qua liber. ideoque mee dos adventitia iure novo conservi videtur ex I. ωIt. C. de collat. Iure
veteri conserendam dixeris ex I. 4. C. Disitigia by Cooste
513쪽
eod. Ad lixe ipse Ulpianus, cujus verba praescrips mus , rit. 5. fragm. h 6. palam adurmat , patrem , qui filiam habet in potestate, adjuncta liliae persb. et a , dotem repetere , hoe superdicto : iee luteres , adventitia si dos . an profecIitia. Quare dicendum videbatur, Tribonianum In d. i. a. h I. haec verba, o Eos ab eo prosecta set, interjecisse ex ratione novi juris, cum jure
- veteri . quod ad repetitionem , utrius. que dotis eadem conditio fuerit. Curiacio not. ad 'd.tit. s. h o. in tantum pla-'cuit Goveant conjectura, ut ea occasio' ne ipsi inter Iuris Iustinianei Interis pretes principatum detulerit . Govea. num & Cujacium pede varo sequitur Giphanius ad i. s. C. de pact. convent. tam super dot. quam supeν donas. sequuntur & alii. Nolim emblemati praeiudicium arcessere, quod magna Nomina dissentiant,fc quod ipse ille Cujacius , qui tam
prolixe coveanum laudaverat , ejus sententiam tantum non deserat in Meriscatore cap. 48. Rationes putandae sunt,& has non expedit Cujacius d. cap. a 8. nec, quod praecesserat, & de eodem argumento agit , cap. 17. Nihil quoque . qui diisentire videtur , expedivit Rusardus ad d. d. a. Alii, ut sie audies, multa dixerunt , sed non mulistum . Utique non licet deiungi ea r
tione , qua sola se desungi credidie
Gerardus Noodi adiit. F. soluto matrim. vers. osendi , si nempe dicamus , Ulpianum quidem in d. l. a. h I. injecisse mentionem dotis prosemtiae . sed non ut adventitiam excluderet, in prosectitia verum 'esse , 'uod dixit, sed non minus in adventitia ; argumentum , quod a contrario sensu emiscitur , ut i aepe alias . ita & hie satis tutum non esse . At quis sibi hoc Gbtrudi patiatur, ubi Ulpianus, osten-
surus, dotem patris & filiae eommunem, atque adeo conjunmm agendum esse, in antecessum duas conditiones desiis derat Z Prima est, se in patris potestate es, altera , oe dos ab eo profecta si . Oportet igitur , ut utraque conditio impleatur , priusquam locus sit Juris,
prudentiae, . quam mox exsequitur. ELiet alioquin ea ratio amoliendi emble.
malis satis simplicissima : Sed qui iomnes , quot vidi . Interpretes per, suasillimum habuerunt, hac non juc. cedere, alia rem adgressi sunt via. Accursius adventitiam dotem se .rat a reliquis filiaefamilias adventitiis. ut jure Pandectarum in hae quidem patris . in illam vero solius filiEli. milias jus sit ae: potestas , ratus, ars mento b. i. a. q.a. id singulare esse in dote, cuius causa semper. sere di ubique praecipua est . Sed ego non au sim id adfirmare sine testimonio magis
votundo , non tantum metu d. l. SC. de bon. quae liber. quae inter adve
tiria Iuris veteris non .distinguit , ita quod aperte contradicat Ulpianus Arit. o. fragm. β 6. Scio . & alia te stimonia Accursio opponi . at , cum resutari sorte possent , nolim in rem praesentem advocare . Scholiastes qui dam Basilicorum ad d. ι. 2. 3 r. ia adventitia dote ita juris esse ait , M
debitorum . duod ii tu intelligas , b: est, cgo non intelligo. Accursi vestigia premit Ioannes 80 bertus lib. 3. animad. ivr. eis. ωρs7. γ I 8. adventulam dotem soli quoque filiaesa milias tribuens , sed a ipsa dote secernens actionem de ut que dote , tam prosectilia , quam ὴ, ventitia . Hanc largitur suisse tam nunem , & de ea , non de ipsa dolo doquutum esse Vlpianum in fragmit ' is . Dotem adventitiam ad solam N liam
514쪽
o AsERVATIONUM IURI; ROMANI LIB. VIII. C. XIV. 47r
tiam samilias pertinuisse , duplici potis.smum ratione defendit , altera ex I. 8. soluta matrim. altera ex discrimine dotis prosectitiae , mortua filiasa milias ad patrem revertentis , & adventitiae ,
penes maritum remanentis . Verum ea
sententia, quamvis nobis prodesset ad refutandum emblema, uti non licet propterea, quae contradicit Cujacius in Mereatore lib. q. cap. est quo Catone nobis licet esse contentis . Addo duntaxat, ne quidem Robertum satisfecisse argumento , quod ipse movit de collatione dotis adventitiae , quae jure veteri obtinebat, jure novo non obrin et . Tanis tum illi erat prudentiae , ut de eo ra. cuerit , utinam 3c tantum ignorantiae , ne protulisset. De vulgari adventitiorum natura , a qua dotem exceptam probare debuisset , nihil etiam ipse ' reliqua invenies apud Cujacium .
Antonius Faser lib. I 3. eovectur. cap. s. etiam Tribonianum non reperit in
. l. 2. 6 r. Sed dum vitat vitia Acis euisii 3c Roberti , plane in contraria currit. Existimat ille, de sola prosecti. tia loquutum esse VI pianum in ι. a. 6 I. quia dos adventitia 'quandoque Histius patris est. Prosectitia, inquit, semper est communis . sve divortio solvatur matrimonium , sive morte mariti, adventitia autem non aliter , quam si divortio. secus si morte mariti , tunc
enim solius patris esse dotem . Auctoritatem ejus sententiae quaesivit in Ulpiano d. tis. 6. fragm. β 6. eum ais, d istis facto nihil interesse: adventitia sit dos , an prosectitia . Sed verum est, non aliam ob causam d vortii memini Die Ulpianum , quam quod in f 4.
s. iam egerat de casu mortis, non equidem mariti, fateor , sed de eo admonere vix operae videbatur pretium: nam si superstite marito, inrerveniente nemin
pe divortio , pater , adjuncta filiae peta
sona , agat ad utramque dotem , satis videbatur expeditum , idem juris esse defuncto , marito . Simpliciter dixerat Ulpianus in k s. mortua in matrimonio
muliere, dotem adventitiam penes mainritum remanere , at quid juris sit, mo tuo marito, non explicat , & ex aliis
juris capitibus supplendum est . Vellem equidem Faber rationes dedisset differe
tiae, eccur per divortium soluto matriis monio dos adventitia esset communis, luto autem per mortem mariti , illa
esset solius patris, sane, in ea specie , plus juris tribuere patri dotem advenαritiam , quam in ipsam prosectitiam, habet nescio quid monstri. Sed non v
eat in omnia digredi , quae ipse dixit, videbis , si tibi plus otii si, & smul
animadvertes, eum valde quidem Iabo.
Franciscus Floromanus M. g. obseret'. eap. 2. multis disputat de cσmmunione
dotis profectitiae , & ad hanc , non ad adventitiam pertinere , quod Ulpianus dixit in d. l. a. h I. sed cur jure veteri non idem obtinuerit in adventitia, nullus explicat, subducit tamen & ipse personam Triboniani. Qui eum intelli. git. me plus sapit. Cl. Schultingius ad d. riti s. fragm. Ulp. Triboniani interpolantem quoque manum rejicit in d. l. a. 6 I. ca satus, in prine. d. i. a. quaeri, animaritus dotem alii , ' cui delegatur , prommittere debeat 3 & mox exponi in β r. in eadem scilicet specie pertractanda , quid iuris si circa ejusmodi delegationem , in qua, inquit, vel maximum ius habet pater. Sed si tantundem patri jurix fuerit in adventitia , ut ipse largitur , cui bono, dicat Cassius , prosectitiae mentio λ dele alio causam non mutat utriusque dotis . Soluto matrimonio pater tam hane , quam illam , repetit ex voluntate filiae ., quia uir
515쪽
que est eommunis . si sic tibi persuadeas , ut serisque persuasiim est. Non abit igitur Schultingius a sententia Noodiit , ut nec alias abire solet. - Audivisti . quamobrem in his omnibus, quas iam enarravi', sententiis nequeam subsistere ς accipe nunc , quid mihi videatur . Puto autem , Ulpi
itiae meminisse, quia de omni advenistitia verum non est , patris & filiae communem , & de ea conjunctim agendum fuisse . Dos adventitia erat duplex , vel adventitia simpliciter , vel
adventit a receptitia . Adventitia rece.ptitia dicebatur . quam is , qui dederat, sibi reddi fuerat stipulatus. Id me docuit Ulpianus d. lit. d. 6 s. &jus in L 3I. h a. vers. I risdst mori. eausa donat. & de his dotiis bus receptitiis , quas sere dabant e
tranei , est quoque i. un. h 13. 'arei uxor. act. Extraneus potest doli ,
quam vult, legem dicere L ao. h I. F. de iure dat. 8e saepe esse dictam ,
.ut in mortem mulieris ad dantem reis diret , declarant quaestiones tractatae &
reb. dub. & Rescripta Principum in I. o. & l. 24- C. de iura dot. Ex his .pparet , quare Ulpianus desideret d tem profectitiam , ut communis stetam patris & filiae, & quam prudenter de adventitia tacuerit, nisi ab advenistitia vulgari s mul excepisset recepti. tiam , quae communis non est , ita
Llius dantis, & quam ipse re tit, si
conditio .. doti adiecta, exstiterit. Ad- ruentitia vulgaris communis erat jure veteri , & de ea conjunctim agebant pater & filia , quemadmodum & conis iunctim agunt jure novo ι. ult. 6 3. C. de boM . quae liberi sed quia in re. ceptiria , quae tantopere frequentahatur. aliud juris erat , omnem adventitiam Ulpianus praetermisit, ut ius, quod in
ea versaretur , ex varia ejus indoIequisque constitueret. Vix etiam adduci possum , ut credam , propter mutatam adventitiorum naturam , ab ejus me
tione hie abstituisse Tribonianum, quiati jure novo adventitia vulgaris quo dammodo & patris ti filiae diei potest. propter illius usumfructum. hujus vero proprietatem , & quia constat ex L Luit. 3 3. de adventitiis quoque utrum que conjunctim agere , patrem scilicet ex consentu filii vel filiae . Atque ita& doti adventiriae . ut est ex iure novo , conveniret Iurisprudentia Ulpiani in a. i. a. f I. sed hane . si recte interpretor , a definitione sua
exclusit ob solam , quae ex non comvenit receptitiam
Goveano, ni fallor, satisfactum est. sed forte nondum Wissenbachio , qui ι bella emblematico ad L 2. 3 α observat, etiam loquutionem. qua d prosectitia dicitur eommunis patris filae, esse impropriam A duod non inte ligo aut valide stultum est , neque .ut intelligam , faciunt loca , quae adinduxit. Quo sensu dos profectitia patris& filiae dicatur eommunis satis ex insuit Hotomanus d. lib. II. observis
mara quaedam tua , sed integros Commentarios edidisti sub persona Ulpiani λ ita ite hic iactitasse una fere
omnium Interpretum vox est . Inter exempla Emblematum cujacius ad L
516쪽
sERvATIONUM IURIS ROMANI LIB. VIII. C. XV. 473
7. O 8. & Donellus eommentis itinc . ιib. 8. eap. 2. ne quis dubitaret de iacinore Triboniani veterum JCtorum scripta interpolantis, in exemplum adduxit d. i. 21. ε' edi 8. Idem sentiunt Giphanius ad L 8. C. de repud. ex quo sua transcripsit Wisse ach , & Desensor veterum JCtorum adversus Vallam p. 421. σ4χχ. edit. Du eri. Alios non addo, di quid attinet numerus λ in eo tamen Giphanius mihi videtur a Praeceptore
Cujacto , & ab omnibus aliis diveris sis , quod & ε ρ. Triboniano sepis
ponenti tribuat . Cujacius , quod ad 6 7. σ 8. nihil rationum expedivit, ilii solum stilum arguunt, alii & ipsam kri rudentiam . Inter hos est Giph nius, qui tres, quod dixi , paragrapbos,
Triboniani esse existimat tum propter phrasin , rum propter furoris novam inis sinctionem , quae non faede in aliis P dentum responsis reperiatur , is quibus simplieiter dicitur , matrimonium furore non dirimi. Equidem verum est, variis locis, ab aliis plus semel indicatis, simpliciter scribi , furorem, quia consensu opus est , nuptiis contrahendis obesse, sed rite contractas non solvere , quod
ipsum Ulpianus docuit in d. 6 I hoc
addito : quid enim tam humanum es, quam fortuitis eamus mulieris mar tum, vel uxorem viri , participem esse ' Sed id non impedit, quominus ab ea regula excipiatur casias , quem mox excepit Ulpiamas. ut nempe recte dirimatur matrimonium , surore in tantum adaucto, ut nulla. sanitatis pristinae suoersit spes , di, quod caput rei est, ut furioisso adesse periculosae plenum opus sit
presserunt Basilici , si sorte, ut Accursit exemplo utar . proiiciat lapides, σHiquid mali faciat santibus secum . Habet ea exceptio rationem , nulli vel
EFn . i. I. rum JCtorum improbatam , & jure novo nullibi introductam . Cedo mihi , Giphani, aut alios ICtos , qui huic e
ceptioni contradixerint, vel IRem aliquam novam , quae ei causam praebuerit, aut ego non credam, propter ipsam
jurisprudentiam Ulpiani non esse a. . De stilo igitur superest omnis dubiistatio . At audi Clar. Dulierum de Iritinitate veterum JCrorum p. ille , uti non negat, Tribonianum in scriptis torum quaeὸam adcommodasse ad rationem novi juris, ita, inquit, ωbἰ ea ratio non est , in singulis verbis , quσnolis non satis elegamia videntur, Tria honiani manum quaerendam non exissimem.
Sed vero , ut Donellum, se δ: Cu-jacium movisse putem solas Ulpianiphrases, parum latinas. Quae illae sint.
nec Giphanius, nec quisquam alius exopressit, non alia, opinor, causa, quam quod in oculos & aures incurrant. Hais mus hic exemplum eloquentiae Asa ticae , quo nullum illustrius in Pand ctarum libris occurrit, habemus Helle-nismos , & alias orationis impurae striis hiligines. Arrige aures. In f p. pers xis furore Petenta , sciente ea persona , per ablativos absolutos , tamus furor, tis ferox. ita perniciosus , circa misia Bros terribilis , persona procreandae Iob lis evidine tenta . In h 8. maritus ad eam non finitiar , nullam ei competen. tem euram inferre manifessissemus es . mulieris sustentationem s errae , dotem, dissipaturus manifestis es , mulier com perens habeat solatium, & alia nonnulisla , ad quae facile quis nausera. In f
tamen , quem etiam Tribonianismi aris
guit Giphanius, ego nihil quicquam
vel juri sprudentiae vel latinitatis novae offendo , nec , praeter Giphanium , onsenderunt alii. Si το intendere pro age re eum turbaverit, nescio enim , an
517쪽
i ' quicquam a dis gi mssit' vel per me
sirium . nar valde sermonis latini m- peritus sit Cportet . Et abii Auctores, & praeseram ICti sexcenties eo verta, ea lignificatioris, usi sunt . Loca addeis rem, nisi Lexica occupassent , quae non soleo describere, ue aliorum est mos. Sed quid dicemus de oratione turbida in d. ε 7. er 8. 2 Sane ea non honus Atticum tantum non periit Duae
libertate Romana , siccessit γ hisdium , quo plerique ICti uruntur, postea Aliaticum , quo in legibus suis tumet Con. stantimis Magnus. jCri, unus Rhodiure sequuti , neque initice press,
ne sunt abun 1ites- , nc enim orationis
genus Rhodium definit Fabiiu M. II.
Inst. orat. cap. Io. Et quamvis apud
minis latini esse videtur sed alicujus ICtos; sere occupatos in priscis , iisque Enthusassae oraeci, tam ferax est , tam cultis lepum verbis explicandis , re pernicissa. Elucent passilii Graecismi, σ, non ad eam siectitur , γ, μὴ δε πρόπρος . Sic, quod Bibriorum ' M . cap 3. β I s. occurest de desiderio mulieris erga virum, LXX. verrunt,' Is r πώς τον αν se. σου η ἀποτήοψ.1 -- me . Rursus Graeeanice , inferrem milesi mus es , dissipaturus manis stas est. 3c reliqua , quorum taedet IHic , hic erit termo veterum ICr rum . cuius dignitatem , & eharacterem . ue μι fm Im tantopere depraedicabat Laurentius Vallensis intros is tem ii elegantiarum ὶ henigna iocandi mat
ries t Sed , pace tua , Laufenti, mihi etiam aliquid dixisse liceat de stilo v εterum JCtorum . Is autem , quamvis generaliter sit latinus, saepe etiam Romanus , Varius tamen est pro varia Cloeum aetate & origine . In Alphe.no Varo videbis simplicitatem & graditio latina magis steterit Incorrupta, quam apud alios quos s Auctorct, ut& alias monere me memini, non potuit tamen non simuli labes aliquando peli cere . Si ramnes loquutiones, in quibus
illa pellucet , habeamis pro spuriis
inde quoquσ efficsamus , integrum locum esse Triboniani , . nae actum esset de magna parte veteris juris pru sentiae. Dabimus igitur & vitio sistuli. set. monem, quem hic deprehendimus, in . flatum & non uno Deo Graecissantem Non repetim, quae alibi dixi ti bH tivis abso viis , quos vocant , de Gre
cismis , quin de hac ipsa phrasi
n esus est Me vel illud facere . ii inquam , hiς repetam vel in anxia conquiram , ut laboranti Ulpiano in sim succurrere e nam quicquid hicnus terse dixit , quicquid figurate 'ri psit , vel saeculo 'tribuam ὐ vel ipsi vitatem Romanam, nihil in eo est imi- Ulpiani in is & ori ini. Saeculi est,
rationis , Ostentarioni , aut translati ius, scribit non a ete . non vasse, non
bivio r sed leniter , 8c aequaliter . d nique ita P quem ad nodum latine scribetaum esse disputat υCrassus apud Ci- .cer em ii. 3. de Oramre . Cum ollo, cadentis latinitatis vitium , ut nae pealias observavi ' siauli est.& ipsa. purata loquutio . Ipse ille , quem mmdo laudabam , Fabius lib. s. distit. oris
c ρ,- I . prope D. auct8 .est , ICtos , quo um summi re ea proprissatem verbo. ti sodes, componiis Charitam aliquem , rum labor quandoque tamen uti Guno vel hunc , quo de nunc agimus
Ulpianum , &.ap rebit , quid distent aera lupinis . Esto, loquutus fuerit Ulpianus latine , sed ita , ut aetas ferebatra Alexandro Severo . Loquendi Π-guris 3c translavonibus : si hoc illi, qui tunc . vel a tea Nixerunt , 'uid do plano 3t aliis dicemus, quι tofg
postea jurisprud tiam prosessi sunt ZDeinde si ad patriam attendamus; qWi
518쪽
Graecismos miretur in Ulpiano , qui in I. I. pr. F. de censib. originem suam suisse 1cribit ex sylendidissima Tyriorum colonia , quae est in Syria Phoenice pnam originis Vocabulum , quod ibi est. ad ipsum Ulpianum refero, non ad ejus
atavum Tritavumve aliquem , ut sunt,
qui reserunt. Si ex ingenio Ulpianircim aestimemus, ejus erat sententiis 3c verbis ludere, unde ὀψακ-τοθ. ρας. ab Athenaeo dictus, s eredasCujacio li b. 24. obse . cap. 3ς. in fu.
Respicit, ni fallor, ad locum Athenaei lib. 3. Deipnosopb. C. I7. I8. ubi Cynaecus Ulpiano exprobat, quod idem
eidem quaesiverit κεῖ i, ου κει ταὶ nisi malis leuere που vel ὀπου κειταιὶ nam ex hac formula ποῆ κεῖται , vel οπ sκεῖται , Ulpianum meruisse nomen κει-τηκει- , narrat Προρητωρ Athenaei, qui
ντοΘεσιν operis praemisit , alioquin in ipse Athenaeo id nomen frustra quaero .. Cynulcus d. eap. 18. ab Ulpiano ad Pompeianum Philadelphensem transiens, ait , eum quoque fuisse ὀi' ατοθηραν ,
verborum occupatorem , Vel novatorem,
id ipsum & de Ulpiano innuens, ut palam sic eum appellat Democritus tib. 14. Deipnosopb. cap. I7. Verba etiam quaedam nova , quae Ulpiano debentur,
Sed quaestionis est, an Ulpianusminopsophista idem fuerit cum Ulpia. no Cto Z non dubitat Cujacius d. lib.
24. observ. cap. 39. nec Iacobus G thostedus animadisrs cap. g. quo ma-- gis scilicet velificaretur infelicissimae emendationi , quam ibi proponit , legis Ιχ. I. F. de usu habit. nee
dubitae Beruandus in inpiano, nec Scitipio Gentilis lib. I. parerg. cap. 6. Sed dubitat Robertus ad Mercatorem lib. I. cap. I7. Plures sane Ulpianos recenset
Suidas iu 'Οὐλπιανο 8c Ulpiani, Rhe- . toris Antiocheni, quoque meminit E napius in Proaeresio, sorte ejusdem, qui ad Demosthenem seripsit. Ut Ulpianum Deipnosophistam & JCtum , unum dicamus eundemque satis patitur utriusque aetas , utique si Athenaeum recte ad tempora Gordiani deduxerit Tana.
qaillus Faber lib. I. apis. 63. & Πρ ρ iras Athenaei eum , qui ibi est conis
viva , vocat Tυριον, & noster quoque est Syro. Phoenix Tyrius . Si unus &idem fuerit , quod ego neque adfirmo, neque nego , credere dignum est , --vaturientem Magistrum saepe usurpasse vocabula , quae Ia tinis, auribus placere non poterant. Ex solo Ulpiano, ut in Pandectas relatus est , erui potest magna sylloge vocum 3c dictionum, quas alibi frustra quaeras. Extute, quae Ulpiani sunt , in Brissonii libra snguiar.
IIαρψγ- , in Defensore vere tim Io rum contra Vallam p. 3I8. σ seqq. Din Morhoisi epistola de latinisate Panis dectarum , & bona fide eredes . Nemcitamen haec omnia , propter latinit tem nunus receptam , Ulpiano abjudia
Sin alis, nullibi Ulpianum tam laringe aberrasse a puritate sermonis latini. atque hie iactum videmus, animadve
te , an verum dicas , & , si dixeris, an non Ulpianus in descriptione homunis furiosi , data opera , conquisiverit eiusmodi vocabula, quibus impetus mO bi fgnificetur. Atque ita forte elega tiae dabunt alii, quod alii vitio . C
teroquin ex ipse ullo ego quoque eVicerim , d. non esis Triboniani , id est . hominis, ut perpetuo licet ob servare, mediocriter adhuc Latini. uti. que multum alieni a saevitia loquuti num , qua turgent ae , sed salva ὲ
ut dixi, Iurisprudentia, de solis verbis
frustra sunt, qui bella movent.
519쪽
NINI adulter num esse in L. 2. β43. ff. ad SCt. Tertyli R Ursus eum Cujacio nobis res erit de alio ejusdem Ulpiani loco, ubi & ipse sei licet novit secernere sacra profanis . Exstat in I. a. 6 a. F. quipet. tui. Epistola Divi Severi , qua
mater , s mel non pellirip tutores Moisneos filiis suis , vel prioribus excusatis reieci fis , non coNfEsTiΜ aliorum nstamina dederit , ius nou habeat vindicanodorum sibi honorum ἰntesatorum filiorum. Eadem sere Epistolae verba descri-hit Ulpianus in I. a. 6 23. F. ad
FCtum Teri l. adiecto Commentario
aliquot seqq. ff. In ε 43. explicat, quid
iis confest is, & docet, id esse accipiendum εν πλάτει,- ubi primum potuit, id est , Praetoris copiam habuit huic rei sedentis, nisi & tune causa sontica impediatur, tamen , inquit, ut nullον
modo annale tempus exeiaeret . Illud
e SCto TenHI. insertum in ι. Ita C. de legis. hered. ubi Theodosius 8c Ualentianus omnes , qui ad successionem pupilli vocantur, se tutorem ei secundum
legem non pellirine intra annum , ab
ejus secressione , si impubes moriatur , repellun o. - Μerillio rihil , quod Tribonianum sapiat, suboluit Iib. I. observ. cap. 37. nam quod de anno dicitur, intra quem a matre petendus erat tutor , intelligit . de anno luctus , quo libeνi apud ma-xreni iure antiquo morabantur, ne mor. tuo marito a. complexu mattum statimaVellerentur , eo tempore putat matriu. bus suisse relictos in solatium domus viduae , sed anno finito transisse ad
eos, qui legitimi erant, vel datἱ tuto. res. Merit Ilum, ut fit. alii sequuti sunt. Si, quod dixit Merillius, etiam pro. basset , de emblemate non esset labo. randum, sed ego auctoritatem desidero. Nullam autem dedit, nisi quod eo re. serat locum Horatii Id. I. eps. I.
Pupillis , quos dura premit ciniata
omnino perperam . Horarius , quo ollendat, tempora , quae ingrata fluunt, tarda fluere, in hanc rem utitur tribus exemplis , quorum postremum est de pupillis apud duram matrem agentibus, his enim annum videri plarum , non primum tantaxat annum a defuncto marito, sed & secundum, tertium , &quemcunque insequentem , donee in tutelam sui veniant. Nihil quicquam
haec ad annum luctus, nam non matri.
bus propter luctum , sed ipsis papillis propter duritiem matris dicitur annus piger & einodia dura . Quin , nisi pater contra iussisset , in educati ne liberorum matres reliquis semperfuisse praelatas , neque uno tantum anaeno, ut ille putabat, sed ad pubertatem usque, & leges Annales Romanorum eonsentiunt . Saepe Me illius minutias quasdam sectatur ex literis humanioribus, ut in rem Iuris prudentiae vertar ., sed saepe operam ludit. Quamvis autem non utar inrillii sententia , atramen scire velim , quid Cujacio persuaserit , illud de annali
rempore esse ex Constitutione nova.
Idem juris suisse aetate Ulpiani argu mento est b. t. 2. * 43. nee liquet 'contrarium . Si dicas , nihil tuas novi constititisse Imperatores in illa ι o. C. de legit. bereae si vel verum dixeris , nihil quicquam efficies , quum.
520쪽
Principes de iacto , quod incidit , sex-eenties rescribant de iure constituro , quo & alii retro usi sunt . Sed noviuid constitutum esse disces ex The osti novella s. - quae est de tutoribus , cujusque particula est transcripta in λι. Io. Habet illa. Novella duo capita , quorum posterius auenam statuit matriis' hus, qirae, suseepta liberorum tutela , ad
secunda vota transeunt , aliis tutoribus ante non petitis nec redditis ante raritionibus, atque id saput exstat in I. 6.C. in qu b. caus pign. - potb. cuinius verba finalia Compositorum quoque non . esse, ex ipsa Novella apparet , licet aliud visum fuerit. Pardulpho P, tejo ιib. I. geminatis cap. 6 Caput autem prius Novellae , quo de nos agimus, Constitutionem commemorat, quae matres , non petitis tu roribus , mori j bebat intestatas, sed , hac abrogata , Theodosius non jam matres Ob eam negligentiam amplius vult esse intest hiles. ae heredes legitimos, quicunque, fuerint, qui hoc neglexerint, a succeiasone pupilli defuncti removet . Seianxisaque, inquit , qui ad Deeessonem υ . eantur pupillἰ monui, & reliqua, ut ad verbum descripta sunt in P.LI . C. de I gitiaberia. De poena graviori abrogata haee notat Anianus ad d Misti. s. Lex isa ι berat matres a poena illa , quae fuero in Tbeodosau; Cod eis eorpore eonflituta,
Mi δε non providissent filiis tutores . vel
rerum inventariam non fecissem , faciem di. de rebus suis te menta . via donatradi, cui votuissent . non haberent liberam potestatem , insuper notarentarar iaseismia . Unde mihi videor recte colliqere, in eo Nomellae articulo, qui exstat in d. I. Io. dura eonstitui nova, alterum,
quod palam dicit ipsa Noveita quo nempe abrogarur illa durior sanctio de matribus intestabilibus , quo & ita re. versum est ad jus vetus, quod ex epistola D. Severi poenam hereditatis amitin tendae simpliciter matribus statuebat l. z. k a. F. qu per. 'tutori Alterum , quo eadem poena manet Iegitimos heredes omnes , qui tutores pupillis petere neglexerant: haec quippe negligentiaena, jure veteri solam matrem manebat d. i. a. β 2. alia autem poena man
bat libertos , qui eo officto supersedis sent, ut est in eodem β 2. Lex antia qua igitur & matri & libertis dunta4.Xat tui res petere imperabat οῦ ceteris omnibus pupillo proximis, hoe of iumcommendabat absque ulla ullius poenae mentione d. i. a. prisc. , r. 3
Dixi , quae nova sint In P. I. I . C. in legis. beredo nune dicam , το intrammum non videri novum. Verba legis: . ad Decessionem voeantur pupilli monui , s defuncto e r patre , tutore ' ei seeundum legem non petierint iatra annum, & quae sequuntur. Illud secundum egem non potest non referri ad τὰ inis1ra annum , ut sensus sit , si non potierint tutorem ἰntra annum , ut peti jubee lex antiqua . Ad quae atroquire seres verba seeundum legem ' non Π tes ad orationem generalem de petetuo a lagitimis heredibus tutore , siquidem hoc non est, ut diximus, secundum I xem . Lex antiqua id non imperabat
heredibus legitimis, sed matribus 8c lubertis duntaxat. Quare . quod ait A. LIΟὰ secundum legem , veI, ut est in N velia TModo na , seeundum leges, una ce pertiner ais annale tempus , de quo 3t fidem facie Ulpianos in b. ι. 2. 43. reliqua de legitimis heredibus ad jus antiquum non pertinebant . Nolim tamen illud secundum legem vel secundum is es praecise tribuas legibus Attiliae, Iuliae de Titiae, ue tribuit MeriIlius d. lib. r. ἡρνυ. eap. I. praeserens propterea lectionem Novellae,secundum D.