장음표시 사용
501쪽
Explicanda , an emendanda st L. VI.
y ff. de pact. NEstio , an explicari possit an vero emendari debeat A. I. 27. ε 6. Veiba Pauli haee sunt : Sed se is putatus decem aut Stichum, de decem pactus sm , er petam Sticbum, aut decem eri prionem pasti eonsent. ἰn totum obsaturam e nans Mi solutione , PETITIONE , σ acceptilatione unius rei tota oblia garis Iotυeretur , lia pacto quoque eon. vento de una, re non petenda interposito,
ratam obi gationem summiseri . Sed se is actum inteν nos sit , ne decem mihi, sed Sticbus praestetur , possum esseaciter de
Stiebo agere, nulla receptione opponenda.
Idem est , m s de Sticho non petendo
eonveneris. Μinutias variarum lectionum, quas hic reperi non moror neque etiam de sententia hujus loci sol-hcitus sum cum abunde satisfaciant, quae dixit Culae ius ad Paul; lib. I. ad edidi. in b. I. 3c Faber Antonius ration. ad eandem. Se Connanus comment. juracis lib. s. cap. q. stum. q. Ο Io. Sed
scire desidero , quemadm idum sola peritione , a solutione distincta. ut hie di-- stinguit Paules , perimatur tota obligatio ὶ In his , quae exemplo serviunt, vides enamerari solat onem oe petῖtionem; edi acceptilat anem . Si duae res debeantur disj iunctim, haee aut illa , liquidum est, allelutrius solutione vel accepti latione omnem obligationem solvi . Sed mi Ac solvεtur sola pει, isne ὶ sic credi. tur Paulus scripsiste . Sed ego didici, dehithrεm flai; isne rion liberari, verum solutione , & nemo sapit aliter. In omin. Uibus tamen libris , ΜSS. 3c editis, eoi istanter I itur peritis ste . Quod ut explicet Accursus , multum laborat,
sed profiete nihil ; indigna sunt ejus
commenta , quae reseram . Cujacium d.
ΛΜ. nihil magnopere offendit petitio, cum simpliciter lectoressi remittat ad 9 sq. Et lane verissimum est , petitio. Asem Sc solutionem saepe apud ICtos nostros reciprocari, & id intellisi petitum, quod cum effectu petitur , sequuta s lutione ι sed id non licet dicere , ubi inter modos solvendae obligationis aeque numeratur, quam Iolutio, ut hiaest apud Paulum. Franciscus Connantis. sublata distinis ctione 3c deleta copula , conjunctim l
git petitioue accepi latione , per petitionem .intelligens aecepti rogatiovem . At. que ita, non laudato loco, de Connainno reserunt Britanius de solutiou. σIibera . lib. 2. p. m. I 62. 8c Dionysus
Glossator in nori. ad β . Sed nihil
emendationis reperio apud Connanum H lib. s. cap. q. num. p. GIO. ubi ex
professo d. 9 6. explicavit , an alibi
locorum ita emendaverit, nescio . Sedeujuscunque sit illa emendatio , certe
pessima est , & optimo jure rejecta a
Bristbeso d. De. etiam ideo, quod verbum petitionis nemo unquam ICtorum transtulerit ad aereptἰ rogat onem. Qui omni hic emendatione interdicit Briss nius , ratus , disjunctam obligationem saepe totam tolli. etiam una re per ju- direm petita . Provocat ad i. ap. 1. deverb. oblla. 8c I. 66. F de procurat. Sed nihil ait d. l. 29. quam conjunctas con ditiones , intercedente copula , omnes
esse implendas , in disiunctis sufficere ,
ut una impleatur. duod alienum est ab hoc argumento . In P. I. 6 . eonsitimitust stipulatio , si quis Stichum vel Damam, utrum eorum ipse velle , stipulatus, alterum eorum in judicio petierit , sed hoc non aliam habet causam , quam quod si latori, suerit electio, 3c quod, cum alterum elegerit , alterum rursus
502쪽
eligere non possit, stipulatione, quae ii optionem incidit , sic consumta . At vero in specie , quam tractat Paulas in h. l. 27. 6 ο. electio alterutrius tei. erat penes debitorem , non creditorem, ut Cujacius. prolixe ostendit d. De.
omnino fallitur Brissonius , qui conti a-putat . Quin si penes creditorem suinciet , expressa stipulatione , ut in P. I. Oct vel, quod perinde est, si quis ge- Meraliter hominem ilipuletur & deinde Stichus petatur in judicio, Damae quidem obligatio exstincta est, electo Sti. cho , sed non tota obligatio , ut hie vult Paulus: nam Stichi petiti obligatio manet, donec fuerit praestitus. Igitur, ut Paulo convestiat, quaerenda est species, ubi ipsa petitisne unius rei to..ta oblig/tio exstinguitur- Rursus , si pacto convenit , ne Stichus praestetur , alva est Damae petitio, ut mox Paulus .indicat in b. i. 27. 3 7., nec sic perem. - a erit omnis obligatio .. Ait quidem . a volenus in I. 2. E. de duob. reis con-μt. in duobus reis unius petitione. wetam solvi obligaticinem , sed intelligi e
petitionem cum effectu , quam nempe sequitur solutio, ut supra dixi haec aliquoties converti , hic vero apud Pau- dum separantur, δέ proponuntue. ut di- versi modi tollendae obligationis
Aliud igitur tentandum est. Et quid si dieamus verissimum esse,.si quis sti-
.pulatus iit decem aut Stichum , tinius petitione totam obligationem esse solu-ltam. Poena urique plus petitionis tem- .pore veterum JCtorum obtinebat , ut .discimus ex L I, pr. 1. de interru. in jurisac. i. 36. F. de solution. & ex Paulo
lib. I. sentent. - tit. IO. Poena autem
plus petitionis erat rei amissio 4 ut est an i* 33. Ins. de .action. & variis lacis apuὸ Tullium- Quare, ia*re plus pe- tente, reus liberabatur, & omnis obligatio iniqrcid bat. .In specie , a Laulo
proposi- , reus ex stipulatione debebat
decem avs Misbum . Petiit unum actor,
vel ibi a decem , 'vel Stichym solum. Plio petiit di causa cecidit. in haec intelligere ex verbis Justini i d. 9 33. quam xx meis Agit in nudis '. de eo, qui causa plus petit, ut ecce, inquit, si quis ita a te Riputetur , M.
minem Stichum aut decem aureos da esondes 8 deinde olierutrum Ietas , veta ἱ
kominem tantum, aut decem aureos sa vi
tum. Ideo autem filur petere intelligitur, quia in eo genere δε pulationis promus ris est electis uir m pecuniam , on hominem semere malit . Qui igitur pecuniam tantam , veι sominem sanium Midari oportere intendit A eripis ejectione adυersaris , m eo modo suam quideo conditio em meliore a facit , --Uarii vero sui deteriorem . - ua de .eausa tal sin ea re Iprodita es iactio, ut quis inteρδει hominem Stubum, aut aureos decem sibi dari oportere, id es, ut eodem --
do peieret , quo stipulatus ess . Ha shic eandem speciem , quae est apud P Ium , & ratiunςm habes , .cur, si da eres disjunctim debetantur , , unius Nipetitione integra obligatio exstinguatur.
Atque ita , si explicari possit , elr-plicanda videtur id. l.27. 6 6. Quod β
tu putes non posse, considera, an nos,
trajectis vocibus, pro solutione , , po titione, commodμm legi possit . μυ- isne sdi solutione. Nemo est , qui ρο- scit , in libris antiquis saepe peccatum
esse trajectione literarum , syllabarum, quin &- integrarum vocum . Distincti Nem quoque tollo, quia interpuncti num tio arbi raria est . Petitione σsolutione , sic erit pro solutuse, petiti nem sequuta abundantiori quidem lo- quuti ne .sed .quae non solat vitiare scripturam . Et huic transpositioni si-vent Basilici lib. II. tit. I. cap. 27. 65. quia, omissa pessitione, tanquam .su M m m a per
503쪽
perflua , smpliciter loquuntur de τῆ ἀένος καταεολῆ unius I Milone e iseeeptilatione, quemadmodum& haec eonjunguntur in ι. 7. - I. F. de liberat. legat. Si hoc non placeat , serte non displicebit , si pro peritisne substituamus dediiisne , scriptura non multum dispari , & hoc reseramus ad speciem I. I 4. pr. 1. de noxal. af . ubi
dominus , ex noxa ejusdem servi conis ventus a pluribus, vel ab uno, ex pluribus tamen delitiis, unius serui dedi- tione liberari r a tota cibIigatione. Eli. ge. quod libet, & ego non intercedam, modo unius elemone reliquae eoniecturae perstant , nam plures simul fuhsiste. re iecta ICtorum nostrorum non
Nondum dimitto PauIum, quin m neam , Petrum Fabrum lib. 3. semestra' cap. Io p. I 3G. haec verba is sn. λ' 6 6. nulla exceptisne opponenda , Tr honiano adseribere. Si quaeras rationem , cur ira vaticinetur , non aliam
habebis, quam quod ablativi absoluti, ne in Scholis loquuntur. Triboniano fuerint in deliciis . Si nunc sexcentas Iroseram geminas loquutiones apud Ctos veteres . ut facile possem ea in re suppetias ferre Forstero praeeunti I b. I. ovem. Dce si eap. I . & has omnes sorte Triboniani esse fimili audacia calumniaretur Faber aliquis. Vix est , ut sne indignatione haee trans possint.
pluruus heressibus rem munem causa vectigalis Iubripiat, portiones ceteris noma erunsur. Ait, causa vectigalis , hoc
est, fraudandi vectigalis ergo , ut in I. 8. pr. ff. qui σ a quib. manum. fi deicommissi eausa pro fraudandi fideicommio causa. & in fragmento regularum ex veteri ICto, quod Pithoeus edidit, 6 26. Deneratorum ea a pro fraudan.
Hyrum creditorum ea a . Quid, autem rei esset res munis in d. I.8. I. cum is teres Editores plane ignorarem , ia stituerunt rem communem , plurium
nempe heredum de quibus agitur, Mse est in omnibus libris Vulgatis , &apud Haloandrum , & in ΜS. meo fine Glossis, & sic legendum esse cen-
set Leunctavius notat. ι b. 2. num
86. Si ita Florentiae legeretur, ego non mutarem , quamvis satis app'reat ex adjectione plurium heredum . de re communi sermonem esse . Sed in Imbrorum optimo est res munis & haec
lectio servanda est , si servari potest . Servavit sane Cubcius. lib. q. ovem.
csp. 24. rem munem interpretans rem communem, quia Veteres Latine care dixerunt pro eam nisare & memtum pro commentum , ut utrumque est
apud Festum & quia Basilica rem munem hic vermne κοειὸν πρῆγα et . Sed Basilicos , parum latine doctos . n seivisse, quid esset res munis , equidem non miror , miror potius , Cujacium
rern munem explicare rem communem ,
eum vel ex antiqvrssimis nemo id dix rie, &, si veὲ dixisset, non hic quaer mus, quid Iove nondum barbato Fa nus vel Evander balbutiverint , sed quid Papiniani aevo obtinuerit . svulgo dici , casea quaeque affectasse Papinianum , at perluasssimum ham, non tot exemplis id defendi potie , quarti vulgo defenditur. inare Cujacio ibidem relicto, sequa-
mue m ius Cinacium ad lib. I q. r spons Papin. in b. I. 8. ubi rem munem interpretatur rem non immunem ,
504쪽
sed munera publiso oe vectigali sub eis
ctam . Reiicit ni ine rem mmmunem ,
quia 'inter heredes communis non est , quae fraudatoris dominio excessit , &statim facta est fisci ι. I . f. de pubi.
victim Sed me haec ratio non moverit, quia ante Daudem communis suis, quod, neque aliud. indicasset Papinianus. Ut autem Cujacitis , sic quoque interpretatus est Charondas not. marg n. ad d. t. 8.& Ravardus Id. g. varior. cap. 22 &Scipio Gentilla orii Pand. verb. Murinicipes , Muni es , Immunitas . Si , quod illi dixerunt , saris probassent ,
ego potuissem ea opera supersedere , nune , ut supersedeam , a me non impetro . Praelueeat Paulus in I. ig. f. de verbes On f ubi observat . munus tribus modis diei, uno donum, alte onus , tertio osse um . Igitur & munus est pro onere ac impensa , praesertim publica . In hunc sensum hac voce usi sunt Dioeletianus & Maximianus in I.
I 2. C. de restiad. vendit. eum loquuntur de sundo, distracto ad munus, fum-xibus nee seriis umentibus , hoc est cogentibus impensis r quae ad tributa solvenda requiruntur . Eadem significa. rione puro Donatum dixisse in fragmento de T agnia. Comaeae aediles Curules sudos curasse munere publico id est, sumtibus ae impensis publicis .
Cum autem onera indicantur vel personIs vel rebuς , satis constar, eas perinsonas , easve res , quae onera, aliis indicta , praestare non tenentur , vocari
ἰmmuneί nam a mmtere, quatenus onus
scripto , quod exssat in i. s. β s. g.
de iure ἱmmunis. & de ea est oratio Demosthenis ahersus Lepti nem . V eant quoque Graeci κλμ σηπίαν, ut est in Ba A. lib. 34. tit. 6. cap. q. s. mili, atque apud Latinos , compositi ne, nam λῆτον, in iure Graeco , fgnuficat publieum , ut Plutarchus adnotavit quaeston. Rom. ev. 67. Unde λενωρ- γδή, qui Latinis munifex, etiam Pavis
enim mun ces , non munificos lege dum esse , iam dudum recte admonuit Budaeus. Inde, etiam λειτουσἰα pro munere publico, cum alibi , tum in Reis
scripto Graeco silvii Pertinaeis in L με τ. F. de iure immunis.
Sed ut persecte constar, ἰmmunem diei, qui munera quae alioquin P trice debentur . nore praestat , an con tra munis dicatur , qui ea praestat, me.
retur despici . Duplex hic quaestio in. eicit , altera , an vox munis sit satis Larina , altera , an se ea significationeέ nam res munis , si quid significet apud Papinianum in h. i. 8. ρ a. F. de γε- bl e. mect g. nihil aliud. significat , quam res, 'pro qua vectigal solvitur , p, quibusdam enim non solvebatur Lρ. β 7. er 8. er i. Io. ε 7. f. eod. Sane munificum vocari, quod ve ligaKest obnoxium . quodque adeo munus ,
id est, onus facit, & in ι. q. h r. f
eod. 3c in ι. Σ. C. de praed. o ommeeb. -υlaut. ab aliis jam est observa. tum , estque ea vox , eo sensu , eriam nonnihil insolentior . quamvis & altiuusurpata . Μagis ramen insolentior . v x munis , quocunque sensu earn accipias . Charondas N Raeva us iis , quos dixi , Iocis ex Nonio in munes Florent nam lactionem defendunt , sed
illa munes interpretatur eonsentientes ad
ea, quae amici velinι , quae significatio ab hoe loco aliena est , & testimonia , luae Nonius adsere, Mon sene de muri, ed de munifico pro liberali a munere , qua donum , non qua onus significat .
505쪽
Paulum addit Raevardus , & ante eum .Cujacius .ad Papinianum in b. i. 8. β.1. respicientes ad haec ex Prologo Afer-Dico ejus pro meritis gratum me munem fore. Sed, si me audias . nee munis ibi estra munere pro onere , sed a munere proa o , eadem significatione , qua munificus .apud Nonium , & apud Tullium AK a. de osse. cap. a 8. Ne dicam , Plauti lectionem esse dubiam , cum li- bri sint, qui exhibeant memorem non munem . Magis ad rem est locus Festi,
quem Cujacius indicavit , & Vossius
an e mes. plenius extulit . Verba Fe-ati : muem signi are eertum es osscissum , unde e contrario immunis dic fur , qui nullo fungituν ineis Dubiis etes , an munis hic dicatur a munere pro aere, an a munere pro osscioὶ sed qui' munus prurie est, quod necessarie obiis mus I. at 4. F de veis. Ignis.& magis cum Onere .& sumtu , quam cum honore coniunctum est l. I . , r. Fae seueri honori plus semel haec
reciprocantur . Festus certe munem opin
ponit ei. , qui immunis . Sic est in perisionis sic quoque est in rebus. Igi-aur osseiosus apud Festum non .est, qui studet humanitati & beneficiis . reddendis, sed qui officio publico obnoxius est , ut incissus dicebatur ille, qui in
balneo vestimenta servabat apud .Petronium cap. 92. Ap ret id ex oppositione . cum immunem interpretatur ,
qui nullo fungitur incis . His omnibus .addo Glossas Philoxeni, in quibus . mu-
.nitas est λειτουργiα Scilicet a munis est munitas, ut ab immunis immunitas. Δει n. non tantum est munus sive
onus publicum , sed & ipsa subjectis ,.quemadmodum apud Latinos munitas .
Sie satis praestit unus, ni fallor, voremmunis di Latinam esse, & in usu suis. se , & ea quidem significatione , qua occurrit apud Papinianum in A. I. 8.
Non semper post litem xontestatam bonam fidem possessoris Uutari in malam , defensa evnomia Romana su L.
UT in aliis iuris articulis , sic Sc
in hereditatis petitione plurimum interest , reus victus bona an mala fide possederit .. In ipso SCto , quod de hereditatis petitione est in ι. ao. h. o. F. de hered. petit. malae fidei pos- .sessores definiuntur , qui bona nvisse sent . cum scirent ad se non pertinere ,& bonae fidei posse res ., qui se beredes esse ex simant, . veI, ut mox sequitur in capite penultimo inti , qui binas causas habuissent, quare .boua ad se pertinere ex simassent . Ut in m la fides pendet .a scientia.sic bona fides ab 4gnorantia rei, -quam quis possidet , alienae. Nemo est, qui hoc nesciat , & sic in jure esse etiam Augu- sinus animadvertit libro de His σOperibus .. Rursus illa scientia veL ignorantia sere pendet a secreto animi, cum difficile si probatu , Titium , puta sscivisse , quod ipse ait se nescivisse ,
nisi ea argumenta exstent. , , ex quibus
scientia in eo, qui errat, vel in facto, vel in jure ; in facto errat , qui sorte putat se proximum desunm agnatum esse , cum alius praecedat; in jure, qui sorte testamento se delendit, cum in ille sit , ut haec . explicat Ulpianus in . et s. 6 o. f. de heredit. petit. Merito malam fidem a bona distinacit SCtum , cpm in utroque possessore
506쪽
juri siprudentiam distinxerit, censuit enim, malae fidei possetares , etiamsi ante lia
feres conte tam fecerint , quomsinus possiderent, perinde condemnandos , quasi possiderent , bonae fidei autem possessores eo duntaxat , quo locupletiores ex
ea νe facti essent d. t. 2O. 9 6. eod. Quicquid igitur malae fidei possessor posse. dit , & ex hereditate postidere desiit ,sve dolo , sive culpa , sive calu , id omne victori restituet, bonae fidei polia sessor , qui semper dolo caret , in re sua se versari ratus , nihil restituet ,
nisi quantum ex ea re factus est locupletior . Haec est prima disterentia inister utrumque possessorem . Altera est , quod malae fidei possessores non tantum restitua est fructus , quos perceperunt , sed quos percipere debuerunt l. 9 4.st. de beris. petit. bonae fidei milessores hos tantum restituunt , quas adiis Amenta bereditatis , per quos locupletiores
ris prudentia habet ra ionein , male fere neglectam hodie in judiciis γ videas enim pragmaticos, hereditatem petentes, promiscue contra quemvis possessore Netiam optimae fidei, eontendere ad fructus , qui percipi potuerant , & videas Iudices in plerisque Tribunalibus , nee de bona , nee de mala fide sollicitos ,
hos omnes addicere . Sic vibia varam sequitur. si ea inter utrumque possetarem si edifferentia , scire refert, quo argumen. to aestimandus sit bonae vel malae fidei possessor. Et quidem ante litem conis
testatam bona fide possidet, qui putat se heredem esse l. II. pr. 1. de heredo petit. sed qui interrogatus , cur possideat, respondet , quia possideo , ne mentiens quidem se heredem esse , mainta fide possidet , & praedo est d. l. II.
RiNT,-pse litem conresatam omnes incipianr malae Mer possessores esse, qui nimo , inquit pos controversiam mst. tam , ex eo enim omnes pos ονes p res esse m quasi praedones teneri. Et ecce rationem, earpit enim scise rei, ad se non pertinentem possidere se his , quἰ interpellatur . Sola denunciatione essici.
ut quis malae fidei possessor sit, ipse
ille Ulpianus explicat in L 2o. ε Ir.ss eis. ratus , malam fidem incipere . ex quo quis scit a se peti. Sed ejus ra. tionis rationem delidero . Quid enim conscientia rei alienae essicit malae fidei possessorem. Recte, sed an & conscienaria rei , ante judicium MI in iudieidi petitae ὶ intelligo ex lite contestata , quid actor petat , intelligo quoque ex denunciatione , sed quid si bona fide
contrassicam flent Interpretes , contenti docere , post litem contestatam bonae fidei possessorem mutare pers nam , & incidere in malam fidem. 'Ego vero putem , eam regulam esse explicandam ex usu sori Romani, quo placuit, actorem oportere reo, ante litem eontestatam , non tantum actionem ut sciat reus , utrum cedere , an contendere ultra debeat I. I. pr. F. de edendo ; sed & edere omnia instrumen a , quae quis apud j item editurux est ι. I. Φ eod. Ex hac actione, λquod eaput rei est , ex editis instruo mentis, rei est decernere, quo iure adversus se experiatur actor, & eedere potius, quam contendere, si probaverit actor , se forte proximiorem defuncti agnarum esse, vel testamentum, quo se defendebat reus , esse inutile . vel si quid his est simile . Et nihil vetat , quominus ipsa denunciatione illa instrumenta edantur , & possessor , iis edoctua , constituatur in mala fida . Si me audias,
507쪽
sudiu, sola editio instrumentorum , anis te Iitem contestatam , fio causa suit
cur vulgo apud Romanos post litem contestatam iisnae fidei possetar condi.
tionem mutaverit . . Atqui .eamen nos, male prudentes, eadem regula iuris S mani utimur, & quamvis , Verbi gratia , ..usurae in stipulationem deductae non sint, aeas tamen addicimus vel a lite mota, vel a lite contestata, quamquam
editio instrumento in hodie duntaxat sat post ditem contestatam, quin & post litem ian lateque in scriptis redactam Apud nos sola sitis .contestatio inalam fidem non prodit , apud Romanos, editis instrum tis , ut plurimum prodebat. Atque ita sequimur Jus Romanum non Mimadversa, neque obser vata ejus ratione.
Quia SCtum bonae fidei possessores
non ultra condemnat, quam ex hersalitate facti sunt locupletiores e quod tempus spectabimus , ut, ex eo Ofiniamus , Iocupletiores fuisse , vel non surge λ Ex regula , quam diximus , tenipus Illis contestatae esset
spectandum , s .enim post ij tempus
quandoque fuerit locupletior possessor . semper eo nomine tenebitur, quia perlitiem contestatam bona ejus fides m inta est in malam , 3c qui semel est in mala fide , semper est in mora. d nec rem Hrestituerit. Fac igitur loc pletiorem , fuisse tem re litis contesta. tae, sed non .suisse tempore rei judic tae λ Tempus litis .contestatae spectam dum .esse jubet regula ., quae sX eo tempore etiam home fidei possessores 'habet pro p donibus. Quandocunque igitur, locupletioris suerint post litem contestatam, id omne testituent ase ri,aese expressum est oratione Diui Hadriani , ut pose acceptum iudicium is actori praestetur , quia Lbiturus esset ,
β e. MN ν , tuo riis . restituta σοι heriaitas L no. pr. F. de heinia, petis Sed quominus id dicamus, inter dixPaulus in L 36. 5 4. F. eo quρ te .m , in it, JN.α,ον. esse debeat bonae: dei possessor., dubita uνὶ sed magis est. rei bud ne tempus specta um esse is es foete rei iudicatae tempus spectaM-
mus , si tunc fuerit locupletior , quam tempore litis contestatae . aut eo reminpore , quod inter litem contestatam &rem iudicatam. intercessit , suemadma.dam Aeto apud Ace sipm verba Pauli Intellexit. Ego vero sic non intellexe, 6 m. quia Paulus quaerit de omni tem pare , quo possetar locupletior esse posist, Ic omne tempus , quod rem .judia caram pHaecedit, ocinino rejicit . AZ nis igitur sententia non utimur, ut me usus est Danellus comment. Jur, cimit. lib. I s. eap. I , vers postquwCujacius ad ιM'. ro. Pauli ad . edict. iud i. so. ε . tempus rei judicatae spectati ale ex formula judiciorum bonae fidei, secus esse in strictis j.dicus, sed sallitur , cum omnis haec disputatio staestimanda. ut aestimarunt veteres ICri, ex possrssione vel biniae vel mala: λdei .. Faber Antonius rat M. ad Z L36. β q. ea dixit , quae siec ipse; ne alius qFsquam. intellexerit ., acerte ex quibus incertiores ierimus. quam dia dum - Donellus d. loe. bonam copiam ejuravit, fatendum est omnino, inquit,
Sed 'recte Paulus , si quid judico .
modo meminerimus . per sesam litis contestationem non semper honam rudem commutari cum mala .. Ur ut
enim Vitio instrumentorum praecesserit. aecidere potest . ,& mcidit saepissime , ut reus bona .fide litiget .. sibi ne en conscita, sena ad alium pertinere . Fui
508쪽
Finge quaestionesi facta esse , actor an i. 36- g q, cum air, tempus ini icli. reus' defuncto sit ploximior , & reum catae spectandum eri , st quaeram o ,
habere P cum phi et , actorem non pro- quamlo locuyletior esse debeat bonae fi
hasis, quod probandum erat. Et si . ' dei possessor . Loquitue δε Misis 1-ἐjuro quaeratur,. testamentum iste vi- possess e , di . litigat & damnat . iabat, nec ne, finge superesse argumen- in eo Verissimum est . AEnon lasseere , ta , quibus in utramque partem ν pim ut aliquando Berit locupletior, sed de 'habiit. ratione. disputetue ; an in his Merari. - saerit tempore rei judica, Ec his similἱbus dice is reum, quam- tae , hucusquc enim servavit fidem M. vis postea victum, cum lite contestata nam & eonscientiam rei suae . Alitatu rdidisse bonam fidem eave putes , Est , si autea resciverit , rem esse ali . Bonae fidei possessGr. non ede desilire 'mam , en editiose sorte ambuis & in. nisi dolo. Non pino esse primo- in arentorum, quod judicis est dic miranem , qui με earn, qua is in ta botiis aestimaro , ex eo enim tempore. orere, verba sum Ulpiani o. f 'quo resciVit, sis per tenebitur, qua de hereae petis. Ac minus putandum eii. sicunque factus fuerit locupletior.
fi in secto erret, non satis edoctus edi- Ex his intelligimus Q regulam juristia instrumentis . Dum abest eoiatiem Romani, omnes possessores pust litem ala rei alienae , etiam post litem com contestatam seri praedones , esse seria testatam bonae fidei posseDr est . quin ptam de eo, uod accidit ε 7 τὸ κλεῖ. smul si in mora rei restituendae ; at- τον , ut solent leges scribi I. 3. I. qui ou videtur moram facere . qui ID L sis i. o. 6 de legib. plerumque ne dolo malo' ad itidie um 'συμ- έ. . verum est , edita actione. editisque i E3. F. de rem jur. Quod Iulianus di- strumentis , reum scire posse . se rem xit sine dolo malo. Paulus dicit justi, alienam possidere . si non possit , &hoc est, ex causa. probabili, in L et . bona fide litem cominetur. bonae fide r. ff. de μμη nec omne, quod disse- Possesser manet ad usque rem judie .rendi causa optima ratione fit , mosae tam . ut est in a. l. o. pri Be ia hae numerandum Ulpianus ait in L 21. ι. 36. ε di herediri pisit. Unde F iacae Et fie est in hereditatis peti- Ulpianus in d. i. 2s. , 7. F. eod. notatione; si enim reus , post litem con- dixit, eum, qui inretvellatur, debuisse testatam . bonam fidem retinuerit . εο scire. sed eaepisse scire. rem ad se nou
Mancipia , aut jumenta, cui pecora pertinere. Quare, si non eceperit seia 'deperierint , an hunc casum praestahit contra, dicendum est ' bona fideο - praedo praestabit, sea non Mnae sic manet. donec judex resim constituae fidei possessor , qui talis stansit . Rem in fide mala & in mora, tenetur enim dixit Paulus in L M. pri F. do be- obtemperare sententiae sue aequae siveressi petit. addita ratione, sane aequissi. iniquae, nam Praetor jus reddere dictisma, nee enἰm debet possessor aut morta- tui, etiam cum inique decernit.
-s periculi temere in sensum isa suum
Potest igitur reus bonam fidem retiis nere ad usquier rem iudicatam , & de eiusmodi reo intelligo Paulum in a. Binλ. T. I. Nae n
509쪽
Nibiι esse , quod Tribon anuna redoleat . in L. f. jure codicili.
EX Papiniani libro 7. respons sic
descripta est P. I. g. . te tabulas resament; eod eilli Jacti non aliter misient , quam si testamento , quod postea factum es , vel eodicillis confirmentur ,
aut voluntas eorum quocunque lassicio re
tineatur ; sed non servabuntur ea , de quibus aliter defundias που Isme iudieavit . Antonius Faber ration. ad i. 58. F. de contrab. emt. vend. non aliam legem Papiniani, praeter d. l. 38. se reperisse ait , cui manus injicere Tribonianus ausus suisset, propter reverentiam scilicet magni nominis , sed i pie Faber, sui immemor, plures alias dein de reperit. Etiam hic in Papiniano Tribonianum se reperisse p atat Duare
Cujacius in Papiniano . quem postumum reliquit , libr. 7. respons in d. t. s. Hotomanus quoque, Ianus a C
sta & Rit tersitusius ad 4 r. Distit. daeodicili. quo jure . videamus. Res est liquida , testamento facto, jus ejus se. qui codicillos I. I 6. in βη. θ. de iure eodicili. hoc est , si testamentum subsit
stat vel cadat, aeque subsistere vel cadere codicillos; & res est aeque liquida , codicillos , testamenro posteriores, etiam non confirmatos , valere , & ex testamento vires capere ι. 3. h ult. eod. Sed de iis , 'qui . testamento sunt prio. res , Papinianus in d. β I. Ins. sertur existimasse , non aliter valere, quam sspeciali pinea voluntate confirmentur , at Divi Severus & Antoninus seruntur ibi contra rescripsisse , nempe ex iis codicillis , . qui tes amentiam praecedunt ,
posse Meicommisum leti ,supareat eum,
qui pinea .resamentum fecit, a volunt te, quam in codicillis expresserat , non recessisse. Atque hanc Imperatorum senistentiam Tribonianum volunt obtrusisse Papiniano in b. t. s. cum ait , codicillos ante tabulas testamenti iactos non aliter valere , quam si vel testamento vel eodicillis confirmentur , aut volum
as eorum quocunque indie o retineatuν.
Quemadmodum probavi lib. I. obserm p. o. iadieii & iudieii voces saepe e se commutatas , ita & hie accidit, n. disio exhibent libri Florentinus & Noricus , iudieis libri Vulgares . Priorem scripturam praesero, quia , si legas quocunque iudicio , inutilis esset codicillo. rum mentio , quae praecedit , nisi tune legas , υeI eodicilli consermentur , nocieodicillis . Sed nihil quicquam est mutandum , servata lectione Florentina &Norica . Hane igitur elausulam ex Reis scripto Severi & Antonini , si appareat &c..existimant perperam hic adscriptam Papiniano , lata is speetalem
. Primum praestemus , Papinianum ind. h r. IV. non dusensisse a Papinia. no in d. l. 's. st de iure ke eiII. deinde' inquiramus in sententiam Rein scri pii , & tandem probemus , quali Dcunque Rescripti sensus fuerit , de interjectione , quam urgent , emblemati inca non esse laborandum . De doctrina codicillorum . qui tabulas testamenti
praecedunt , non Omnes Interpretes eunt
in eadem suffragia . Illud equidem constat, codicillos etiam ab intestato recte fieri d. β r. Inst. Ο d. l. I 6. F. de iure eodietu. subsistere igitur viribus propriis sine testamento . Quid si tamen eos sequatur testamentum λ Sane Plinius sub Traiano . qui non ignorabat jus , in quo versabatur , admonitus ab Annio , codicillos Aelliani pro non scriptis habendos , quia non senς consim
510쪽
mat; testamento , vulgari loco , qui est lib. 2. eps. I s. rei pondet . id ius ne mihi quidem es senotum , cum si iis
etiam notum , qui nihil aliud seiunt . Erat igitur haec recepta tunc temporis jurisprudentia a qua nec Papinianus abivit . desiderans speetalem voluntatem, qua codicilli , testamento antiquiores , confirmentur. Et habet ea jurii prudentia rationem solidam & jaridicam . In testamento h res stribitur . qui futurus est universitatis successor , de universi. tale qui testatur . videtur testationem , quae praecedit, singularem revocasse, ni D eam specialiter confirmet . Ita certe ius praesumebat , quia posterior Volunistas de toto asse priorem de parre assis facile excludebat. Sed sae, in testamenisto codicillorum , qui illud praecesserant, nullam mentionem esse factam , test torem vero alios deinceps codicillos
seripsisse , vel epistolium schedulamve ,
quo . quave . verbi gratia curatorem .hereditatis nominavit, aliudve quid praecepit de colligenda erciscundaque familia , & in his codicillis aliisve chirographis , testamento posterioribus , significasse testatorem , ratum se habere, quae codicillis, ante testamentum sa
εὶ is , caverat , iam quaeri posset . an non priores illi codicilli valeant λ Nee
puto dubitandum , quia ex voluntate , quae testamento posterior est, palam liquet , cessare praesumtionem juris civi. Iis , quae ejusmodi codicillos , condito' testamento . pro ron scriptis habebat . Atque hoc est , quod ait Papinianus
d. i. s. codicillos , testamento antericiis res , non reicitas videri, si vel eodem testamento , vel codicillis , vel aliis animi indiciis posterioribus corroborenis tur , hoc est , voluntas eorum quocunoque indicio retineatur . Basilici optime Vertunt , - αμως ἀναδειχτῆ ὀμεν , ἀντους ερρωσθω , aut
alias Gensum fueνit , voluisse testatorem eos valere . Est itaque ea clausula omniis
no Papiniani , quia nihil dicit , quod
non lana ratio & omnis aevi jurii prudentia dictaverit.. Suaves igitur june Interpretes, qui sibi perluadent. illam clausulam adversari Papiniano in α β I. IV. de etaicili. existimanti , codiis cillos testamento priores , speciali voluntate esse confirmandos, sic enim est, modo meminerimus. perinde esse, utrum ea voluntas exprimatur eo ipso testa.
mento , sive alia posteriori testarione , rursus codicillis , vel quo alio animi a indicio facta. Voluntatem , testament posteriorem , non excludit Papinianus in Insitutionibus , neque tamen praeci pit codicillos , testamento anti'uiores praecise ipso testamento esse confirman dos , ut plerique Interpretes, perperam
praeeunte Theophilo . eum intellexisse videntur . Simpliciter , facto testamen. in . requiritur ia ae specialis moluntas , codicillos adprobans . quod non destruit , sed explicat Papinianus in d. i. s. praesertim si indicis explices ut explicavit Glossa , indicio expresso . quod per me licet, nam indisium sive, ut Glossa legit , IUDICIUM expressum non discrepat a speetali voluntate. Si igitur Papinianus utroque Ioco sibi constet, de. emblemate cessat omnis sollicitudo, sed magis cessabit . excussi sententia Rescripti . quod post comm moratam Papiniani sententiam in haee verba sequitur H β r. Sed diυi Smeis rus o Antoninus rescripserunt, ex iis c dieiliis . qtii linamentum pracedunt, posis. Meicommissum peti, se oppareor, mm,
qui linamentum feeit, a evoluntate, quam in eodicisiis. expresserat , non recessisse , Theophilus ita haec aecipit . atque si Imperatores reseripsssent:. codicillos , testamento vetustiores , valere , καἰ μη γινομένης , quam N n n a vis