장음표시 사용
322쪽
ubi Phison terr m Chuti petere dicitur. Hanc incoluere Ga z. Pur. viti Chusigenae posteri Consera. Bocharai Phaleg. LIV.c. XI. Profanis autoribus Chalothei, Chab asi, C νί i, Chis lai dici solenti mane regionem vicinamque Arabiamin auro abundare τῶ , di , sive eo bdellium, sive potius margaritas notari censeas, itemque τῶ n V, h. e. onyche vςlieullo, proximo loco clarissimus ostendit Autor r Primi vel ichon occidentalius brachium est alvei 'Paradisiaci, perIuens terram Gauri versi ix Hanc esse Susianam probat, tum ex recentiori nomine Chuzesan, tum antiquo Cuth simulque consertis os & CF os, quos eo tractu geographi 'etero collocanti Addit digressionem Lectori haud negligendam de is Memnone, Aurorae filio, quem non Ethiopem,sed Susianum lauta, prolixe disputar. De Chiddehelo Perat rea minus impedita ruit. AEque tamen operos Noster adstruit, illo Tigrim notari, hoc Euphratem,
Λdderemus plura, nisi ex tabula chorographiea, quam Latio a nobis donatam hele adjiciendam existimavimus, satis intellia gere liceret, quae celeberrimi Autoris mens esset. Ad alia ergo
Plag. IuS est scriptorum quorundam ingenii sterenditas, ut libris asesidue conscribendis incumbant; dumque monumenta sua in literas mittunt, succrescente identidem nou argumento cist quoque manum studiumque admoveant, Ie libros ex libris sorant. Verum multi eorum aliis negotiis curisque abrepti no omnes fertilis sui ingenii foetus excludere possunt Saepe etiam
323쪽
ponant manum adeoque impersecta ea haeredibus relinquuntur interdum etiam numeris suis absoluta, ab haeredibus, ista cognitione, qua erudita intelligant, minus instructis, negliguntur ac inutiles velut chartae abjiciuntur nonnulla meliori fato quae gaudent, Bibliothecis studiosorum hominum aut illustrium virorum recopia asservantur, a Catillogis earum orbi cognita. Isti doctorunt virorum labores ut ab sedilivione vindicarentur, conditos eos esse pluribus innotesceret; ex editis eorum commentariis, in quibus pas. sim suorum άνεκδοτων injeeere mensionem , aut aliorum, qui ea indicant scriptis, aut elogiis & vitis eorum, aut cataIogis manuscriptorum in Bibliothecis illustribus latitantium excarpsit,in ii recensum hunc juxta seriem literarum nominibus Scriptorum digestis , congessit Auctor industrius. Trae caeteris multa hujusmodi scripta, in literas ab autoribus, non autem in publicum a posteris missa, enumerat Io Andr Bosii p. r. o. r. Isaac Casaubonis v. o. N. Ia Ioli Bapt. Ferret p. I, N ao Mart. Fogelii p. at et a Pauli Merulaes. Petri Petitis qo, i, a, M. Claudii Salmas p. I, o Ios Scaligeri . Io, Jt Henr Stephani p. sy, Π, i . Ger Iob. Vossit p. ci, G. Observari etiam meretur quod p. I. annotat, ita Petri Francii, doetissimi Eloquentissimi Amstelodamensum Pro-
fetaris bibliotheca extare Graecorum Poetarum fragmenta a Theodo Canter concinnati quorum editionem eum nemo rectius promovere possit, quam qui thesaurum hunc possidet, summopere eum,ut id praester,rogamus Lare censu autem ipso nonnulla deprehensa nobis sunt, quae pro nondum editis habuit studiosus Collector, jampridem in publieam Iucem prolata tamen quae observamus 2 V. g. . . Ant. Emili oratio de politicis artibus Principis Augusti, quibus in libera Republica sibi succestatibus principatum peperit, quae est quarta inter edi a Qui trajecti 6s excusas; p. a . Gabr. Barth. Gramondi Historiarum Galliae ab excessu Heinrici IV
triam Veterum rhetorum, oratorum, declamatorum sophistarum,
quod Parisiis 61 prodiit; p. s. Des Herat di de rerum judicatarum auctoritate libri duo Parisiis 6 o editi p. 3o Ber a Mallinciso paralipomenon de Historicis Graecis centuria quinquς,
324쪽
Coloniae isto impressi; .s. Petri de Marca eximium opus de concordia sacerdotii imperii , sive de Libertatibus Ecclesiae Gallicanae libri octo, Parisis 6 t,i663 cI66 evulgati p. o. Iuliani
Imp. opera a Dion Petavio ad manustriptorum fidem castigata, Graecein Latine , cum notis, Parisiis 'medita; p. G. Jani Gruteri Bibliotheca exulum, Francos. 6ar excusa. Sed facilis hujusmodi in rebus est memoriae lapsus, dum non semper ea promta est. accidere potuit, ut quae vulgata jam sunt, sed cum haec scriberentur non succurrebant, admiscerentur istis, quae promissa fuerunt, sed non edita. Bibliotheca hute promissa sed latenti accensetur sub fineruannectitur elenchus scriptorum, quae Georgiu Hieronymm Vel ch/-- πολυμιαθεαταὶ hujus saeculi medicus, in epistola ad typographosac bibliopolas Germaniae Augustae Vindelicorum 674 a se concinnata plurima iratio non minus digna ac parata indicavit adjecta causa, quae impulerit ipsum, ut tractatum quemque eonscriberet cla ostenso modo, quem in scribendis servarit utilitate etiam quam quivis liber sit praestiturus, expolita regitur haecepistola, ut o reliquae, quas hoc loco recusas dedit Almelo venus, Vel schii ad Fridericum murtenberg. Ducem Georgium Barbadi- eum Cardinalem Octav. Langen mantelium , Leonh. eissium se Chr. mei chmannum, Io. Georg. Styraelium, petr ad erum, Io. Georg. de mern die, Hier. Uelschium, Sert.Vrsatum, Ioach. Becherum literae, subjectae Epistolis Uossianis Aug. Uind. anno I69 recusis unde istas doctissimus Editor deprom sit, iis rem gratam facturus, qui voluminis istius copiam non habent, ut tam multiiugae eruditionis virum, quem d. i. Non anno i 677 extinctum, tot prae stantibus libris in publicam lucem edendis non superesse merito do lamus, aliqua ex parte cognoscant.
Itinerarium novum alicum , conscripturiranno I 688. ypes Haga
325쪽
Hagae Comitis, apud Henricum vanauidereri. 69iinu maj. Constat plagulis r9.d Fig. aeneis non paucis.
Riginta septem epistolis complecti hei videas MAXIMILIANUM MISSONIVM , quidquid memoria dignum
observavit in itinere e Belgio per Germaniam in Italiat suscepto. Ex his varia, speciminis causa, recensebimus. PARS I Roterodami vidit rusticam, quae A. 686 se mares uno partu p. g. ediderat primogenito quatuor mensibus superstite cum tribu fratribus baptismum adepto Francolarii ad Moenum ostensum sibi refert lapidem nephriticum, qui caput humanum mole sua aequet, quiq; possessori suo Petriad. 'peteri; Medicinae Doctori mille sex- p. 48. centis Ioachimicis constiterit. Interres Italicas non videtur negli. p. xl genda historia Marchionilae de Obietronibus , a Nobili Patavino, stuprum frustra intentante, pugione transfossae,cujus tamen Manibus scelerati hominis cruore parentavit filius Serdinandus MarchiqAegii obires , hodienum inter Augustissim Imperatoris in stros haud postremus. Inscriptionem ea dire publicam exscripsisse, non erit dividiae: Legere Venerare pudicitiae simulacrum s victimam, Lucretiam demus, PT Dondi ab Horologio Danec de Oburonibu Oretam Marchionis Leaevrrhii uxorem. IIae inter noctis tenebras maritales asserens raris, fu- AENEAE. tales recentu Tarquini faces casto cruore extinxit seque Ro- forte manam Lucretiam intemerata rori gloria vincie. Tanta suae Hesioit roinae generosis Manibus have dicavit aram Cirit, Patavina Decreto die ΤΙ. Decembris anni Iur.
p. 18. Vcnetus Abbatis Lithi Bibliothecarii ope codicem Evangelii Marci αὐτοκαφον, uti traditio fert vulgata, inspexit, sed adeo vetustate corruptum deprehendit, ut non nisi vocem ΚΑΤΛ&aliis locis distincte legere potuerit ; unde certo collegit, MSCtum illud. quod in quarto compactum crassitiem habet binorum digitorum non Latinum esse, sed Graecum, cum Pontificiorum multi Marcum Latine scripsis autumenti Cynser Acta Erud. A. 687. p. 396. Unde patebit, itanium longe beatiorer RusseMabillonio & Germano,quibus codicem illum,ut ipsi in Itinere Irsico referunt,uillo nempe obsMatum,evolvere nullo modo fuit Disiligo by Ooste
326쪽
eoncessum oculatiorem autem Medico Veneto Grandi, qui, ut in Binerario suo Bumeti refert, testatus est, codicem se quoque inspectum, sed literas adeo detritas fuisse, ut licet quidam linearum ductus dignoseantur, judicari tamen nequeat, Graecum ne sit, an Latinum istud manu scriptum: tametsi nec id dissimulandum, Missoniaxm nostrum pro Graeco quidem habuisse, sed ita, ut incertum re linquatur, sitne Evangelium D. Marci, an cujuscunque argumenti liber alius. Cum Sacerdotem deceat,integro gaudere corpore nihiloque p.ro .ros. tamea minus ad devotionem excitandam utile censeatur, cantores ecclesiasticos optima voce esse praeditos hinc Mitanius confideriatissime asserit, moris esse, ut siquis sacrorum eunuchorum Missam decantaturus excisos testiculos intra vestem abditos gerat, nulla
ratione pro spadone adeoque ad sacras functiones inepto, Venetiis habeatur. Caeterum prolixus est Noster in descriptione s. aedis Laure epist. ILtanae, itemque montis Vesuvii dcantri pseudo sibyllini, utorio epist. II. numentorum aliorum, quorum lustrandorum causa in Italiam exteri 2Ient commigrare. PARS II.
Historiam de Ioanna apissa non improbabilem esse, fuse p.6q. T. disputat. p. 83. s.
Lectu ellam digna est excursio de caraeumbis Romanis, quas p. Io0.s Minnius negat a Christianis excavatas, ut tempore persecutionis illic habitarent,sacrisq; suis operarentur; potius, sive coemeteria publica esse asseverat,in quibus initima plebis sex,& in hac multi
Ethnici, nec pauciores Christiani conditi fuerint. Quamplurima enim supersunt in catacumbis illis Ethnicorum conditoria . e. e. .l l ii Metelli Cretici liae, ante quod visitur hiatus subterraneus, ostio putei non absimilis. In hune forte fortunata lapsus est Λ. 688 Nobilis Caesenas, Malaresa Strinatαι, comiti bus adeo intentis antiquitatum contemplationi, ut non statim acturam, quam fecerant, animadverterent. Fossa quoque adeo profunda erat, ut nemo in crypta clamorem miseri hominis audiaret, nisi serte dicas animi deliquium obstaculo Dile, ne vocem statim emitteret. Quicquid hujus sit, ubi Malalesta nusquam com-Parct, amici omnia pervestigare, obstupescita dein, exur tandem subis Diuilias by Orale
327쪽
e subterraneo specu , incerti, quid sodali suo accidisset. Sexaginta horis post. manibus is pedibusq; reditum molitur ex barathro illo atque pallore fame viriumque detectu mortuo magis similis quam viventi, proximam cryptis aedem pultat, jusculoque ibi exceptus, brevi temporis spatio pristinam veletudinem recuperat. Ne fabulam esse putes traditionem pervulgatam de Praesule quodam Germano, qui per ministrum, quibusnam in tabernis nobilius vinum venum exponeretur, explorari. dc dein ad anuam notari curaverat EST,&c Mitanius affirmat scpulcrum sitis. oculis se vidisse Montefiascon in ecclesia ad D. Flavianum cujus superficies repraesentet virum mitratum , duo pocula vitrea, dolotidem scuta gentilitia , quorum unumquodque perpendiculariter sectum hinc leonem, illinc fascias duas repraesentet, itemque inscriptionem setiu-Gothicis literis exaratam: Ep. 8 Es, prosterniamium Est D. de Fuc. D. meus mortutis. Abbreviaturam interpretari refert loci incolas hunc in modum : Ioannes de Eueris
. t i. Luca a. n. Frediani visitur monumentum , inscriptum: Hic iacet corpin fine Iicca di Regis Angliae. Menealogia ac historiarum cultoribus magna heic crux figitur 3 nisi enim Ruca dum Lucae se ultum plane supposititium se perhibeant, disticit. limum fuerit, de eo aliquid vero simile commentari.
p.117. Epistolam Grysostomi ad caestrium monachum , Antonii Misgliabechis V. Cl. auxilio conspicari speraverat Mistbmus. Sed
quia Serenissimus Magnus Dux Hetruria expressis verbis interdixerat, ne alicui copia fieret SCti, non potuitis votis ejus atque expectationi respondere; Mitanium tamen certiorem fecit, locum, quem ex epistola ista Petrus Martyr citavit , totidem literis consi. gnatum reperiri in MSCto illo Medicato. Confer si Aeta eru
p yyy In palatio Marchionis Simonetiae, quod duobus fere passuum millibus Mediolano distat, audita est eidem mirabilis quadraginta ad minimum vicibus extremam syllabam repetens. P. II. p.338 Ubivis fere Auctor veteres inscriptiones licturas rariores in digitat, sed non raro brevibus adeo verbis, ut obscurum satis sit, quo Di ilias by Orale
328쪽
quo respiciat. . . Pisis a se visum narrat decretum evitatis marmori inscriptum, quo jubeatur, ut NUNTIATA MO RTE CAESARIS /oto anniba/ιο pusiis Gibu incedant cives, omnή-busque ludis ablisis abstineant. Intelligit dubio procul cenotarphium ait C aris Augustu quod Henricu Noris, antiquariorum Italorum facile princeps eruditissimo commentario illustravit, in Actis A l 58s. p. Il3. sqq. a nobis recensito. Nullibi etiam non Pontificiorum superstitiones, reliquias sanctorum in his umbilicum de praeputium Chrilli , quaeque a P 37- Lctare dicuntur miracula perstringit, ac sale non insipido perfricati P imp τε Crebro etiam invehitur in Italos, quos nimis magnifice sentire ait de rebus suis, v. g. opibus artibusque politici Reg. Hoeta, altitudine turris cremonensis , palatiorum Vicentinreum splendore, c. Insignis gratia libro Meedit a figuris aeneis scitissimis quana Part.I.p.Π plurimis, quas inter eminent viginti asin instrumenta sacrifici lia Romana S. Domus Lauretanari numus, hinc eaphe Pontificis P. I p χχη.& lemmate: GREGORIUS XIV. PONT. MAX. AN. I. illinc Partita Angelo sinistra crucem gerente, dextra hostes gladio transigente, ae epigraphe VGONOTTORVM STRAGES T a. signitus. ut alia taceamus, quorum mulia in aliis quoque Itinerariis, aeneis tabulis illustrari cernas.
dripartita, Presbyteratus Sacri Origines , Naturam, Titulum, ossicii ordines, ab ipsis Mundi primordiis usquea Catholica Ecclesia consummata plantationem complectens. Autore Samueletali, Dioeceseos Bithoniensis Messensis
Presbytero. Londini apud R. Clavest 69 iura plagul. NI Ites hierarchicas in Resormato orbe sopiturus , ut ait,
Autor praesentem tractatum edidit, atque in eqdem Hiera chiam Ecestuasticam Iure Divino adstruere conatus fuit. Ea Diuitias by Orale
329쪽
C.I.&II vero usus est methodo, ut Lib. I. Senioris&Junioris variis signi. ficationibus perlustratis, doceat Senioritatis spiritualis virtutem C. III. operatricem informatione Iuniorum in sanctitatis principiis arte bene beateque vivendi absolvi; nequaquam vero ecclesiasticum C. IV. regimen in mera Presbyteratus sacri virtute consistere ex ipsa na- C. V. tura constare, senioribus regimen, Iunioribus obsequium convenire:
Senioris titulo absolute posito sapientiae Profestarem semper de-C.VL signari in variis regiminum speciebus subditos Iuniorum charactere designari, adeoque Juniorem eis sub domino servum , subdoctore discipulum, sub rectore plebejum. LU II. Seniorum
Historiam ab ipsis rerum primordiis pertexere aggreditur, tum de C. I. Senioribus antediluvianis ab Adam usque ad Noam, tum de post-C. II. diluvianis amo usque ad Mosem verba faciens. insigniorum aliquot ante legem Mosaicam Presbyterorum,scilicetΑbelis Enochi, Noae Abrahami Isaaci, Jacobi, Iosephi, Mosis ex Hebr. XI 2 sqq. recensionem instituens. Lib. III de ordine Seniorum inter omnes Hebraei populi ordine per singula secula sigillatim disserere instituit, ac distinctis classibus Seniores a Patriarchis usque ad Reipublicae Iudaicae finem proponiti Lib. IV ad oecum enicae Theocratiae fabricam, quam Iesus per omnes gentes voluit institui, perlustran-C. dam sese accingit, ac inquirit primum in Presbyteratψ Chrsiani rationem formalem, quam tum in lapientia sacra e divinis literis chiraditionibus hausta, tum in ejusdem cum aliis communicatione C.u collocat postea Presbetterariu Chrisiani originem ad ipsum christum refert, XII Apostolorum ae LXX discipulorum docendi facultatem a Christo ut Propheta, docendi autem autoritatem Morinc III dinationem a Christo ut Rege derivandam esse judicat. Hinc de Xa-terdοιῶ Chiasiani origine dispicit, inter alia observans, omne Sacerdotium ab ipsis mundi incunabulis duplicia exequi pietatis officia, moralia scilicet&mystida mystica Sacerdotii Levitici in tribus
potissimum, nempe in otionibus, sacrificiis,&dapibus earumque propriis ceremoniis i moralia autem in sacris benedictionibus, i- turgin precum laudis, ac personarum & rerum piis usibus devotarum consecrationibus constitisset in veteri nostro Sacerdotio eadem omnino esse moralia, mystica vero diversa, nostra vero
prioribus άκπωm solos Apostolos in Sacerdotium a Pontifice
330쪽
Christo consecratos, cum primo coenam suam sacravit, iisdemque distribuit, eandem pariter sacrandam ab Apostolis in publicam Eccletiae communionem instituit. Inde ad Hierarchiae Chrisiane C.IV. originem perscrutandam se convertit, atque ex . Cor. XII, ax Hebri XIII, 7. Rom. XIIay clare patere judicat, non omnes doctores
Ecclesiae gubernacula pari jure ab origine tenuisse ac jus rectorium Petro primo promissum Matth. XVI, I. s. deinde Apostolis eorumque in Ecesesia primariis Ic propriis Succestaribus Matth. XIIX, II tandem post Domini resurrectionem omnibus Apostolis actu indultum fuisse. Post haec paucis admodum de ordinationib- o- solici agit, ostenditque Apostolos ordinationes debitas non tantum celeis me, sed aliis celebrandas commisisse, adeoque regimen Episcopale Apostolis a Domino indultum cum ipsis neutiquam exspirasse. Porro ad imparitatem Presbyterorum Apostolicorum do C.VI. monstrandam sese confert, atque duplicem in Ecclesia fuisse Presbyterorum ordinem, praesidentium scit & subtalianorum ex r. Tim. Q. V. coli. Rom. 1 uis adstruere conatur, insimul uocis Tit.I. s.ff. I. Actor. XX. I. ay. . Petr Hr. a. quae contra Hierarchiam Episcopalem afferri solent, sitisfacere studet. Et cum pro Pro bytoratus .vII. cum Episcopatu identitate item urgeatur, quod Paulus r. Tim. III, δ. - duorum tantum ordinum, Episcoporum atque Diaconorum
meminerit, epistolamque ad Ecclesiam Philippensem Episcopis Diaconis inscripserit, quos Polycarpus in sua ad Philippense epistola vocet Presbyteros Diaconos, respondet Presbyteros minores sub Diaconorum es asse commode posse comprehendi epistolamq; ad Philippenses pluribus Episcopis ideo inscriptam, quia aliqui, nempe Macedoniae vel provinciarum conterminarumEpiscopi cum,linistris suis tunc temporis Philippos convenissent, vel certo conventuri fuissent. Tandem consectaria tredecim e principiis suis ena C VIII. t tradit, totique tractatu colophonem imponit.