장음표시 사용
61쪽
dit seriptor praeloquii se atrocillima quaeque ex muta ad se Stoexpunxisse, quorum tamen in refutatione, quam parari a se dicit, oh. liturus non sit. 7 Hortatur interim alios , ut cinminationes de semptis Rethranatorum selyricis seditiosis refellant: ea im non tum ab autore Admomsion vehementissime perstringi, sed autetiae ad incitandum adversus exules populum odiosissime traduci. Compertum tamen sibi esse testatur, libellos,quibus maxime offensillhi Galli a Pontificiis ante exiliumResormatorum compositos fuisse. M, erus mordacissimas in Belgio non scribi ab exulibus Gallis. Adjicit elogia Regis Britannici magnae illius expeditionis, quam divinis auspiciis attribui debere non dubitat. Libellus ipse incipit a gloriosa commemoratione successuum
Gallicorum anni I 6δ9, nec minores sequenti ominatus est Autor, salse ridens exules, omnesque, qui ruinam Galliae ab expeditionibus Foederatorum speraverint,in vanis prophetiis fidem habuerint Laristari vero se dicit de fama, quae spargatur,quod Rex exules in regnum conditionibus honestis: equis revocaturus sit. In id omnes regni Ordines putat consensuros esse,quia Spiritui sincto non placuerit, ut cum Ecc lata Catholica reconciliarentur. Humanissimam eorum
receptionem a plurimis Catholicorum pollicetur, sed prius speetem quandam lustrationis, qualis venientibus ex locisque infectis inju si solet, ab iis subeundam esse monet, sic duo illa accusationis capita supra indicata prolixe tractat. Exulibus nempe,aut potius Reis tormatis omnibus exprobrat primo libellossiti' uos, deinde λωι s.; eos scilicet, in quibus populo jus superius in Reges colim qui
dam scriptores,v. g. noxa ,BuchananaM, qui sub Janti muri nomine latere voluit,tum Paraus,in hodie omnes assertum iverint, qui Anglorum in Iacobum Regem, quam vocat,rebellionem defendant. Hinc etiam argumenta sumit, quod religio ipsa Protestantium miniisa p. s. us me recta 'ia sit. mis invectivis maximam tractatus parrem occu-que 3 pavit Autor,ob miram profecto argutiam elegantiam & allegatorum P. 23a ad varietatem inter scriptores minime vulgares referendus. Postilla
29F. speciatim,nec minus operose,VPldensium armatum in vallesalpinas reditum persequitur, negatque ullo modo a perduellionis crimine supplicio absolvi eos posse. Scripta sunt ista, anteuuam ipse Sabauis e Dux exules illos in gratiam receptos contra Gallos militatum
62쪽
misisset. Muhus vero in eo est Autor, ut ostendat,Christianis contra perlecretiones nullum nisi in patientiain fuga remeduam concedi, p. a s lech ad objectio nes respondet Succedit conclusio sive applicatio dicto seqq. iram,in qua praecedentia exaggerat, deserio hortatur exules, si faven p. 29titibus civibus suis recipi se velint, ut priorum semiorum Christianos in patiendis persecutionibus sequantur, non veris majores seos, qui patriam cruentis seditionibus pene in exitium praecipitave int. Spem deinde omnem de progressu consiliorum dc expeditionum adversiis
malliae Regem praecidit, multoque cum contemtu Foederatorum,gesta Rogis anno rogo extollit, hostium extenuat,in vanam Novellarum Batavarum jactantiam satyrico defricat sale. Inter ista,pontificis Innocentia Z acta aeriter inlectatur, quod Helvetios adversus p. 32q. a l. Gallos, frustra quidem,incitare conatus sit. Iupra etiam rancorem p. LII. animi consiliorum perversitatem ei objecerat, quoincum bellum
sopire potuisset oleum igni infuderit. Subjungit porro,per quae demonstrari posse existimat,quod GaliliaeRex ad bellum anno I688 suscipiendum coactus fuerit,in imparatus ad id accesserit cum hostes p. ejus diu antea omnia adversus cum providissent. Contentum scribit Regem fuisse obtentis per conventiones de pace desinduciis, 4
casione opprimendae Domus Austriacae omissa,ac externarum rerum
cura deposita, interioribus regni sui negotiis in extinc ione haereseos incubuisse. Vix etiam credidisse suorum relationibus, quod bellum
sibi tant cum molimine, laxeitata adversius se tota Germania, accitisque in foedus aut commilitium plerisque Regibus&Principibus, instaret nocuisse etiam Iacobi M. Britanniae Regis in acceptanis dis auxiliis Gallicis cunctationem. Pro certo autem habet,satis patuisse, Anglos auseros non fuisse, quae ausi sint,nisi prius Imperator Gallos aggressiirum se esse recepisset. Itaque coactum bisse Regem, ut armis subito veluti per tumultum arreptis, anno, 688 claustra Rheno imponeret, &transitum Germanorum in Alsatiamin Lotha-
fingiam praeveniret Hac specie invasio Philippoburgi vastatio civitatum dc provinciarum in illo tractu defenditur, Germani irri. dentur, quod praeparati 'ut Autor putat ad bellum nihil magni gesserines Regis vero Drtuna gloria admiratione digna esse praedic tur,quod dum paci studet, bello petitus semper victoro superior fu-ctit. Recenset deinde Auto nec parum indignatur,quod non selum
63쪽
eges δ priscipes Protestantes omnes, sed & Catholici in Germania,& Rex Hispaniarum, ipse denique Pontiis Cruciatam lap. 336. Croiiade it loquitur, Protestantium,sive bellum Ocrum unctis viribus & consiliis promoverint,in Regem Catholicum Anglia depulerint . Merito itaque mortem Pontuic anno ibis a Protestantibus deploratam ni isse dicit, quod eum ionem summe tuissent veneratia plus t id dedecoris accessisse memoriae illius judicat, p. 337. cessoribus ejus per satyras Proteitantium detractum ruerit. Regiis que suo gloriam tribuit, quod solus suilineat causam Ecclesiae Cassi licete eiu ue imui adulatione aonlicat dictum Ela LXIII orextirp 3π vi blώ, additque alia plus quam panegyrica Protestantibus contrario artificio quidem non ita pridem in Comitiis Imperiite p εω tato, sed exploso affingit,quod oppressionem Catholicorum media tentur,in speciatim Episcopatuum quorundam ad proranum usum transferendorum denuo cupiditate flagrent. Quos indein Imperatoremo Angliae Regem aculeos vibret,reserre piget. mire vero exaggerat Regis Galliae prudentiam& felicitatem, quod solis regni sui, nullis ut scribere non veretur accessionibus aucti viribus, laese
tus aut impugnatus ab omnibus, par sit tamen tot hostibus,dodecies plura praestet,quam antecetare fecerint,foedere licet exterorum subnixi Longe majora vero Regi promittit, merenti scilicet.quia bel-a tum pro religione gerat hoc enim Autor omnibus persuadere cupit, idque ex haereticorum actis lascriptis constare ait. Societatem Tu cicam vel negat vel defendit, secundum Protestantium principia, qui nolint concedere, quod de religione nunc quaeratur,pro licita habet. Quoad victorias ab Imperatore nostro a Turcis reportatas, mirum in modum sese vertit, extricare nititur. Insultat primo iis, p. 3t3. qui Drabitis vaticiniis crediderunt cladem Caesari a Turcis praedice tis; postea Regem Galliae pro pietate sua laetari de successibus Caesareis contra infideles asseverat, quanquam incredibile id Protestantiabus visum iri non dissimulet. Commoda etiam ex arcanis Politicae Gallicae aperit. Fore enim ait, ut prostratis Turcorum rebus, Imperium Orientis a Pontificibus Austriacae Genti tribuatur,&sico ridentale ad Galliae Regem, legitimum scilicet Caroli M. descendentem haeredem redeat. In gloriae tamen extinguendi Ottomannici
64쪽
MENSIS FEBRUARII A. M DC. XCII. 33
dominatus partem etiam Gallos venturos esse sperat, quod veteres praedic ton es celebrentur, urcos non nisi per Francos destrui posse. Denique missis incertis aut vanis, praesentem etiam utilitatem ex progressibus ciesaris contra Turcos Galliae procurari ostendit. Ita eniinratiocinaturrit Turci in Pannonia feliciter egissent,omnes Principes, Italospraesertim,non trepide ovium restri stionibus,sed aperte totis viribus Imperatori accessuros fuisse jam vero fore,ut a victoriis Caesareis sibi metuentes, multum remissuri sint ex studio illum juvandi,& ad pacem cum Gallis inclinaturi, quae facilior futura sit,qui regiones inter Rhenum mosellam Gallis relinqui, allis,qui ditiones suas ibi amiserint, aequivalentes in Thracia tribui possint. Ex re enim omnium Germaniae cli Septentrionalium Principum futurum tune esse, ut Gallorum potentia valde augeatur, ut auctis itidem in immensum accessu Turcicarum provinciarum opibus Austriacis a quilibrium potentiae esset, nec cogitaticines de universali Monarchia
Austriae resuscitentur. Addit quaedam, quibus bonam spem facere videtur, sere, ut ex Foederatis haut pauci ad Regis partes sint transituri, quia eum ament & beneficiis ab illo affecti sint. Circa 36 s. res Indicas S mutationem in regno Stam ita se expedit, ut parum ibid. decessisse Regi suo existimet, gestaque ejus in illis regionibus magnifice depriaedicet, multoque magis Iesultarum felicitatem,qui ab Imperatore Sinensi non multo minus amentur, quam in Germania a Leo-poldo Augusto. Ex his artem rhetoricandi, qua valet Autor,haud difficulter deprehendent emunctae naris Lectores. Finit blanda exulum ad reditum invitatione Controversias Reformatorum proximis quatuor aut quinque annis infirmatas esse jactat: examen enim
sive judicium singulorum de rebus fidei jam etiam a foeminis Catholicis refutari querelam de prohibitione lectionis sacrae sublatam esse, concella am omnibus N. T. usu in hujus divinitatem melius a Catholicis,quam a quibusdam ex Reformatis,quorum aliquis Canonem Scripturae denuo in dubium vocaverit,defendi Meldensis Epist piscriptis calumniam de Antichristo penitus destrii clam esse. Itaque cum demonstratum sit, Papam non esse Antichristum, causam schismatis plane intercidere; vaticiniis quoque miraculis fictis non
amplius fidem in Gallia haberi,sed impostores puniri objicit postea errorem pessimum, quo rebellionem adversus Reges, subditis in
65쪽
religione disientientibus permitti a Reformatis queritur laudatq; Catholicps, qui contrarium , etiam cum Henricus IV. Gallia Rex rese malam religionem profiteretur, statuerint,& respondet ad argume tum,quod ac ,quam vocant,Catholica objici solet. In Anglorum novissima acta, quae ab omnibus Protestantibus publice approbari aicit, vehementissime in epilogo iterum invehitur ir concedit tandem, .ut ii luchiae sed orni autoris nomine,mpis evulgetur.
Examen libelli adversus Religionem, Rempublicamin mutationem in Anglia editi, subiit lo Admonitio gravis ad exules de instanti illorum reditu in Galliam.
Hagae Comitum apud Abrahamum Troyel I69I in Ir. plag. II.
LX minis hujus autorem in libellis postea editis, de quibus
alibi dicendi locus erit, professus sese est D. Perra Iuriuae. Praefatio satis prolixa recentior est aliquot mensibus Tractatu ipsis. In ea pluribus indiciis &argumentis confirmandum suscepit Autotiquod in Tractatu ex conjecturis asserere coeperat,-- monitionem, quam examinandam sumit, scriptam non esse Lutetiae aut a Romano-Catholico,sed a Gallo Reformato,qui nune inritavia domicilium habeat. Eundem tamen Gallia Regitia esse addictum, ut eum veluti Numinis loco colat, aversissimo autem a Guillelmo Angliae Rege animo sit. Addit alios characteres non paucos,quibus conjecturam, ab trigenio nempe, eruditione & stylo scriptoris iis bilitum; eidem tamen tribuens judicii infirmitatem irofanam in causa religionis mentem. Compertum sibi esse testatur institutum Λutoris taliorum,cum quibus ille factionem qua*idam inierit, o go terrarum spatio a meridie in septentrionem diffusam Conspi-xar enim quosdam eaevae instigatos a Gallico Λblegato in urbe
66쪽
illa non aliam ob causiam versante, cum exulibus Gallis in Belgio, hos spe reditus in patriam, sermonibus4 libellis id agere,ur potentiam Gallicam pro invincibili venditent,contrariae partis vires extenuent,suecessus contemnant,desex his aliisque praetextibus suadeant, patem eum Gallis sine mora ineundam esse,ut scilicet illi omnia retin
ant, quiae aliis Europae Principibus eripuerunt. Talia libellis in Gallia sparsis jam ab aliquo tempore proponi: jactari,sed majorem successum ab iis sperari, qui alibi di eminentur, in Belgio maxime, ubi scribendi evulgandi libros magna libertas sit facilitas. Inter
artificia hominum istorum primum fere esse, ut dissidia inter Catho- Εως&Protestantes, qui foedus adversius Gallos pacti sunt, communibus victus bellum gerunt, excitentur,4 Catholicis insinuetur, protestantidus propositam esse oppressionem Ecesesae Romanae Deinde ut Theralogos Protestantium, Gallos potissimum & Anglos,pes sim affectos esse eriminentur in omnes Reges principes, illorumque non solum axiomati, sed sanghini& vitae infestos, unde&populis ad rebellionem concitent. His calumniis, ait, Protestantes C tholicis summe odiosos suspectosque faciunt; illos vero terrere cinnantur magnifica depraedicatione potentiae oli felicitatis Gallicae. Utrumque diligenter tentatum esse ab autore rimoisionis posterius autem,addita ad pacem exhortatione,iω-vensi quodam sibi probe noto, qui licet non sit literatus, peritiam tamen aliquam rerum habeat. Ab hoc compositum esse libellum, cujus titulum refert treturus GHles oνens defrire a Mix, i. e. Dialogi de remediis modisque ad ineundam pacem Hujus tractatus contenta in prae o- ne luculenter exponit Inrius, ex qua conditiones pacis a Genevensi excogitatas breviter recensebimus. Argentoratumo Philippobum gaem, dejectis tamen munimentis, Electori Palatino assignat Loth inditiam Gallis relinqui vult, haeredibus tamen Ducis in Moesiasve Servis aliam provinciam assignat, ad cujus acquisitionem Rex Galliae lex millia militum mittere: suo aere alere teneatur. Eiectori Bra
denburgico partem quandam Iuliacensis ditionis tribuit. Hispanis,
praeter quaedam in finibus Catalonyae, nihil restituendum,imovi quae in Belgio majori videlicet, ut ait impendio quam emolumento habent, adimenda esse censet Gallis ante omnia Luzemburgicum Du- earum, Burgundiae Comitatum, quicquid in Flantaria occuparunt,pςrp
67쪽
perpetuo jure tradenda;adjiciendam etiam esse civitatem Monten sena eam enim tempore editorum dialogorum nondum subegerant. B tavis cedi debere arbitratur omnibus commerciis in pactis negotiationi illorum prospiciendum : disjici etiam debere munimenta quaedam illis suspecta in limite Flandrico Guille utri Regem pro legitimo agnosci vult, nec reddendum tamen ei Λrauiasionensem Principatum, sed compensationis loco in finibus Allobrogum, vel etiam in tractu Clivensi aliquid dandum, quod Comitatui Moersensi adjunctum meatu Nassovis titulo cohonestetur. I cobo Regi Hierosolymitanum regnum procurandum esse suadet. Aventonensem ditionem Galliae Regi attribuit, ita ut Sabaudiae Duci Pigrirotiam in Subalpinis ci alium in Insubribus tradat, eo quiisdem cum onere, ut Pontifici, ob ablatam Avenionem,singulisannis quinquaginta aureorum millia dependat. Haec prima Getie vensis illius commenta esse dicuntur, quae per blegatum, a cujus consili scriptor ille dependisse perhibetur, ad Regem Galliae missavi in arce
Versaliartim, administra Maintenoma, correcta Ic mutata fuerant.
Alio itaque dialogo pro Algentorato, quod Rex dimissurus non sit, Electori Palatino Landroia liatiae oppidum, tum Episcopatus mormaiiensis apirensis, nec non Haitarunna urbs Sueviat Impe rialis offeruntur praeterea ex tota Europa octo milliones contribui jubentur ad resarcienda damna, per incendia aliasque vastationes de rapinas inflicta. Helvetii Tnburgum Brisgovia dc mutua de structis utrobique prius munimentis tum oppida Aust caeditionis, quae Sylvesria vocantur, quicquid in Brisgovia& Sundgovia A striaci juris est, tradi vult. Trevirensi Electori omnia restituenda esse censenturi Bavariae vero Electori a Palatino cedendum esse Ducatu Neoburgico Tarchelio, ne amicitiae Gallicae illum poeniteat, MOLdaviae dc Vallachiae Principatum tribuit Lotharingis confert,quicquid Hispaniae Rex,praeter illa, quae Galli retenturi sunt,in Belgio possidet.
Ut vero pax haec inviolata maneat, cautionis&evictionis Oiscium Helvetiis desertur, ita nempe, ut acceptis a reliquis Europae Potemtatibus sexcentis aureorum millibuSannuis exercitum quadraginta millium in parato habeant, eumque intra horas viginti quatuor inviolatorem pacis educant. Isthaec Omnia ex dialogis, quos integros
vidisse se dicit, enarrat Iurius Ex septimo vero relatum sibi esse me
68쪽
morat, exules Gallos in regnum revocandos esse ea cum libertate, ligionis, qualim Pontineti in Belgio Foederato habeant,addita prohiabitione, ne contra religionem dominantem sive Romanam scribant. Contra Turcos Gallorum cieta cum caeteris Reipublicae Christianae capitibus offertur, donec Euctorι Ravaro Imperium Constantinopolitanum. Parabo Regi Hierosolyina e Syria, Lotharingis Servia&Bulgaria, constituta his regia Bel rado sive Alba Iulia, aequiraturi Inter haec quaedam delira fere hominis Genevensis consilia in medio relicta esse ab aula Gallica notat Iuriuae,ut totus ille tractatua privato consilio editus eira videreturiquamvis ex literis mense Ianuatio Α. 369i datis sibi constare asseveret, examinata omnia Versaliis &Gemmam remissa , inde vero cum eo, quem pro autore Admonitionis habet, communicata fuisse,& huic mandatum, ut editionem in Belgici procuraret intervenisse autem rixas inter illum & typographum, aliaque, quibus res emanaverit, confirmata de autoribus suspicione, quam illi incautis sermonibus, quibus in eundem sere sensum res Gallieas eommendare pacisque necessitatem ostendere bliti fuerint, jam ab aliquo tempore incurrerint. Devotum vero Gallis animum in Foederatos iniquissimum longe magis detectum esse asserit ina onitione, cuius examen suscipit,eamque indubitanter Gallo emuli tribuit, quem ita designavit descripsitque Iur ,ut nemini in i eis illis ignotum esse potueritiquem intelligat. Tam callidum veroisisseeontendit,ut duplicem personam sumserit, in praefatione ou dem Reformati in Admonitione ipsa Catholici, quidem acerriis mi Accessisseis aliam fraudem, ut Emonitio prius Lutetiae typis excusa fuisse diceretur, ostensis aliquot paginis libelli, dcconiactis literis atque inRelationes Literarias intertis,quibus novam editi
nem inmonitionis Lutetiae parari,& Autorem eum Archiepiscopo reconciliatum esse narraretur, quem priori editione ob quaedam liaberius dicta Tendisset rumores dentove disseminatos quibus plurimi pro autoribus Λdmonitionis diffamati fueriint,felismin puta, Versepin Laroqu/ue, Erney - man omnia subdole fingi statuit
Iuriuι,4 privilegium Regis, quod pagellae editionis Gallicae in Mugio ostensae prae se ferunt, falsi accuIasidi i Jam ad Examen ipsum accedimus. In hoc impense iterum laudat Iun- Scriptorem a styli excellentia, nec minus vituperat ob
69쪽
nialitiam lingularem M quod Catholicum se simulet, eum ex--α dictionis ut crabit, Hugonoticat,ac allegationibus Biblicis aliisque
indiciis satis appareat, Reso matum esteri in Belgio vivere. Reji... est itaque quicquid de Pelissonio celebri Parisiis viro, de Rasidis, Reformatae religioni addictoin nunc in Anglia versante jactari ait, ac si ille Admo titionis, hic maloquii Autor citet. Refutationem ar igumentorum, Epraecipue duorum illorum capitalium, de libellis famosis paruerin seditiosis, qui Theologis Gallis Anglis ab Admonisore imputantur, scripturum se nunc, mune esse protestatur,
sed tantum paucis indicare velle, quae responderi possint. Negat primo pro famosis libellis habenda esse scripti, quibus lamentata Mnes Reformatorum de vi sibi illata proponantur minime omnium tractatum laudatissimum de Politica Cleri Alvani, necmagis L tevras de tempore, aut fuerelas Protestantium quorum autor fuerit: vj magnus Iohanaees Claudi- Pro injuriosis clavetitis quoquela diffamari non posse responsiones adversus contumeliosissima Ponti Miorum scripta, nec ea, quibus concordiam interFoederato uad ant, aut quibus Gallos ad vindieandam libertatem a Remper nefasin ademtam hortentur; haec enim, ut alia strategemata, besti: temnor licita esse. Veteris Ecclesia exempla allegat, in qua persecutoribus responsumsit. Pontinctos e contrario accusat quod innumeris penera libellis Protestantes, ab initio statim Reformationis, prosciderint,aidque adhuc continuent. In altero capite, quo seditiosi adversiis a Reges animi scriptores Reformata insimulantur caute versandum etae ei monet, qui in materia hac subtili4 periculos apologianvelabo sraturus sit. Duo tamen inprimis tenenda esse suggerit, primo , ut iam potestatem abolita Theocratia Iudaica inter homines immediate a Deo constitutam esse, licer orthodoxi etiam Tneologi certo respectu tale aliquid asseruerint i deinde, omnem potestatem humanam, civilem re eccles fuam, quantacunsu easP, limites haber ultra quos extendi non debeat, nee subdisorum patientia tentaria. His positis non improbat,quae contra Reges Galliae Hispaniae,cum terminos illos excessissent, a populis gesta sunt. Ab Admonitore,u ut pro Principum jure nitatur, destrui duo illa principia non posse, nec negari, quod libertas hominibus innata, constitutio imperio- nun atqu: diviso. bonorum ex sola necessitate, non vero ex natura
70쪽
hominum ortum habeat, secundum hane vero carere possint op limagistratibus' ipsa bonorum separatione &a nulla denique gen. te Principibus & magistratibus potestatem illimitatam ad destrueridum populum concedi posse. Haec inter alia ex Grotio Lib. I. Ea I. B. P. e. . confirmat, Spro irremtabilibus habet elidit quoque, quae de contradictione interprotestantes ex eorum scriptis, de potestate Regum, contra Pontificium dominatum, Adversarius eruitvi objecit, monens Pontificios quoque circa illa dissentire. R pellit convitium ab Anglis, quos vocant,presbyterianis,quasi Car li I. Regis parricidium procuraverint negatque eos, qui praesentis mutationis in Anglia autores fatitoresve sint, flagitium illud proba. re sicuti nec verumst, nec necesse,ut Principes Catholici Guillelmo Regi assistentes ad causam religionis resipiciant, malias ad societatem adversus hostem communem ineundam causas habere possint.
Ustendit inde diversa i& i II consilia&institutari illurn pro Episcopatu hunc pro Papismo laborasse; neque Anglos successN regiam destruxisse, sed fugiente Iacobo,genero flia ejus pa-
Adversus ea,qtiae libro Junii Bruti, sive ejus autorPhilippin , sive Igurertis Onguetin fuerit item Paraei tractatui Ox , objiciuntur,multa regerit ridetque Admonitionis auistorem, quod exemplo Danorum, Regi electitio haereditarium irnpeiarium deferentium, allegato,non videat jus Regum populo ortum
habere, cum tamen contrarium operose adstruere conetur. Non
negat, ex limitata Regum potestate incommoda oriri, sed eonsder ri jubet etiam ea, quae ex absoluta nascuntur, nullamque regiminis esse formam, quae omni careat periculo. Argumenta ab absurdo, quae Admonitor laudat, ipse in sephismata fere degenerare ait. Re. spondet ad omnes objectiones, sed in compendio cita, ut aliis potius indicet, quae uberius deduci possint. Negat, quod Protestantium Theologi populo supremam potestatem in Reges aut jus acta illorum examinandi tribuant monet tamen diversam esse regnorum sermam, aliamque alia magis absolutam esse. Conservationem populi semper in omnibus imperiis subint et Iigi, nee praetextu religionis, minime omnium Alsae, subverti posse. Monstrat etiam, quomodo differant potestas civilis ecclesiastica, utque haec ultra