장음표시 사용
41쪽
dentium Episcopum Ausiniensem. Doluerat hine Gelasius Pontifex in epistola ad Picentum Antistites missa anno 493., Clericos tanta segnitie, tantaque suscepti ministerii dissimulatione eommissum sibi neglexisse animarum regimen, ut subrepentibus nequitiis praebuissent nutrimenta Proprio Perditionis exemplo. Hae in culpa fuisse et Clericos nostros, eosque Severinum ad integritatem reduxisse, constat exacti si et illud veri longe simillimum est, ad Eusebianam sententiam ab illo iterum ea Clericorum collegia fuisse traducta , a quibus
origo Canonicorum ecclesiae nostrae est repetenda , licet ipsa Canonicorum vox Poaterioribus tantum saeculis sit invecta. Pelagianae haeresis sectatores leges dederant inter Picentes , ut viri Deo sacri saeris eum mulieribus contubernium haberent. Gelasius Pontifex summopere in Iaudata epistola erat conquestus , quod ecclesiarum Praesules tanta sacinora negligerent. Quaedam enim Puellae sanctis ministeriis mancipatae in parentum aedibus versabantur: aliae in monasteriorum
septis vitam degebant. Quae primi generis
erant, in communem ecclesiam cum laicis ad sacra conveniebant, ad destinatam sexui De-Diuitiam by Cooste
42쪽
mineo templi medietatem , quae viris erat inaccessa, ut ex Ambrosii epistola ad vim ginem lusam colligitur. Aliae, quae in monasterio secesserant, strictiori disciplina eircum- sepiebantur. Quod autem spectat ad eas virgines , quae Proprias parentum aedes incolerent , illustre praebent exemplum tres S. Gregorii I. Ponti fieis amitae, invicem sorores, Ters illa, aemiliana, et Gorgonia virginitatis
voto Deo conseeratae. Has in anno aetatis vigesimo quinto agentes virgineum flammeum ab Episcopis accepisse , refert Concilium Carthaginense tertium. Non mirum proinde videri debet, si acta nostra commemorent, hujusmodi vitae genus in pristiniam sanctimoniae statum ab Episcopo nostro restitutum suisse. Nee desunt apud Mabillonium in ρraefatione M. exempla , viros saecularεs nonnullos una eum Clericis saeculo VI. Episcoporum cura cohabita tes in Clericorum vestibus incessisse. Ne sacra etiam miscerentur profanis , et ne saerae Virgines eum Vestalibus confunderentur, a Primis Ecelesiae temporibus quam plura edixeran Synodi. Dum ita Severinus ab alio negotio transibat ad aliud in Pelagianorum damnum, illud
43쪽
etiam mente tenebat, quod agere visitationis ossicio compellebatur. Iure enim ae merito a sacris canonibus cautum iam suerat , ut Episcopi dioecesim visitarent, uti videre est apud Gratianum in causa X. De S. Basilio Caesariensi Episcopo scribit Socrates in historia . quod urbes perlustrans languentes in fide confirmabat. Quanta a militibus in visitatione sibi oecurrentibus S. Martinus Episcopus Turonensis Passus sit, narrat Sulpitius in dialogo II. Quanta autem esset necessitas dioecesis tunc invisendae, docet nos inter alios Augustinus in epistolis. Ejusmodi gelo , egregiaque charitate
Severinum exarsisse, nulli incompertum esse Potest. Horret animus temporum illorum iniurias persequi. Tam multis ex annis inter Constantinopolim, et Alpes Iulias quotidie romanus sanguis effundebatur. Gothus, Sarmata, Quadus, Alanus, Hunni, Wandali, Marcomanni vastabant, trahebant, rapiebant Italiam. Capti Episcopi, intersecti Presbyteri, subversae Eeclesiae, ad altaria Christi stabulati equi. martyrum effossae reliquiaer et quasi non haee sussieerent cladibus , Plus Pene fames, et enseaenis pestilentiae morbus, quam hostilis mu- ero inter Picentes consumpsit. Nil igitur mi-
44쪽
rum, si Picentum eeclesiis, suo passim pasto re carentibus, modo unus, modo plures Episeopi praefuissent. Exemplo sint Iiterae, quas anno 475. Simplicius Pontifex dederat Floren-lio, Equitio , ac Severo Episcopis s er Gaudentium Discomm Ecclesiae Aufiniensis , quae
quidem erat satis nobilis in Piceno. Quare veritati longe consentaneum esset cum actis statuere, tum Severinum conterminis quoque Eeclesiis viriliter studuisse. Nos vero in re tam antiqua ingenue fatemur, plures istiusmodi Se. verinianae legationis causas ex tot calamitatum, et bellorum turbinibus promanaret multa etiam Per eum gesta esse non dubitamus dignissima, quae episcopalis quoque mitrae privilegio decorarentur ; sed utraque de re dolemus , speciale, et quidem tum necessarium, Pontificis mandatum, aut literas nobis vetustatem invidisse.
Scimus, Romani Ponti seis Vicariorum multiplex discrimen suisse. Quidam enim dicebantur LEgati a L ere , quidam Cognitores, seu Commissarii dicti a Cone illo Sardicensi,
habentes mandatum a Papa, ut causas in Provinciis , aut dioecesibus exortas inquirerent,
Vel iudicarent, vel reviserent. Alii dicebantur Apoerisarii, qui ad Imperatores, ut res ee-
45쪽
clesias apud eos tuerentur, mittebantur. Frequens est eorum mentio in epistolis Gregorii Papae. Quin et episcopi suos, ubi- eumque opus erat, Apocrisarios habebant. Seimus, Caelestinum Ponti fieem in causa haeresis Nestorianae Cyrillum Alexandriae episeopum sibi creasse Vicarium , ut Constantino-Polis ecclesiam regeret, quam Nestorius quasi lupus devastabat. Legimus, Hormisdam Salustium Hispalis episcopum constituisse per omnem Baeti eam, et Lusitaniam Vicarium suum apostolieum. Ipsum Remigio Rhemensi episcopo eamdem contulisse potestatem per universam Clodovaei ditionem , haud ignoramus. Habemus prae oculis quam plures Pontificum
Zosimi , Symmaehi, Vigilii, Gregorii Magni
epistolas, quibus ad Vicariatum apostolicum super nonnullas Galliae, Hispaniae, Germaniae, Angliae provincias Episcopos promovente sed Pontifices idipsum nunquam legimus cum episeopis Italiae gessisse. Haec dicta sint in eorum sententiam, qui de Severini legatione apud Picentes scripserunt. Ad ejus vero mitram, et baculum asserendum haec proferam. Mitra passim Sacerdotes antiquae legis usos fuisse , aperte indicant sacrae literae. Fuisse
46쪽
mitram pro sanum etiam eapitis ornamentum ,
quo primum Maeonii, deinde Egyptii , Syrii,
Phryges , et Lydii usi sunt, Scriptores non pauci tradiderunt. In christiana religione Pr mis saeculis imponi consuevisse mitram virginibus Deo devotis, testantur Optatus Mileuitanus Libro II. in Donatistas, et S. Isidorus Episcopus Hispalensis in Libro XIX. Originum. Quoad Episcopi mitram, patet, nullam ipsius fieri mentionem in Amalario, Rabano, Alcvino, aliisque Priscis auctoribus. Hinc sorte natam plerique autumant esse opinionem Pan-uinii in vitis Romanorum Pontificum , qui asserere non dubitavit . mitrarum usum in ecclesia Romana post saeculum X. suisse invectum. At e contrario mitrae antiquitatem acerrime Propugnarunt Suassaius , Vicecomes , Lupus , aliique. In occidentali ecclesia longe ante annum Christi millesimum mitras Iocum obtinuisse , contra Menardi sententiam ex eo probant Auctores non contemnendi , quia scilicet ex tabellis, atque imaginibus Summorum Pontificum , quas ex antiquis romanae urbis monumentis aere incisas repraesentant
Bollandiani in propileo mali. maxima Pars Post S. Silvestrum cum mitra oblonga, et ro Tom. III. 4
47쪽
tunda cernitur. Seriptoribus in mitrae antiquitate definienda inter se ita digladiantibus, eruditissimus M abillonius in Praefations saeciali IV. Probavit, mitrae usum in ecclesia semper suisse, sed non quibusvis Discopis absque m ciali sedis Uostolicae facultate licuisse. Hanc Mabillonii opinionem ego admittens , quam Strenue tutatus suit Marten ius ipse , mitrae ornamentum Severino aeque ac baculi usum minime pro meritis denegandum Puto.
De pedi episcopalis, sicut et sceptri regii, origine tradit Tito in asinius , initio quidem non suisse illa, nisi baculos , quibus gressum firmarent episcopi et reges, dum longum emetiebantur iter; eaque tandem lapsu temporis, addita eis opulentia , evasisse utrorumque insignia. Fuisse Primis ecclesiae saeculis baculos ligneos , cupressi nos , eburneos testimonium habemus in epistolis Stephani Tornaeensis, ex Bona, Duranio, Vicecomite, Gavanto, aliisque. Olim fuisse a capite arcuatos , in ima reflexos , observat Marten ius. S. Severini baculus est eburneus, ae retortu se et nihil majus , atque exoptatius mihi de Severino disserenti hodie potuit evenire , quam ab injuriis
temporum vindicare raris imum monumentum,
48쪽
quod vidi in aedibus Iosephi Gentilii e Bo-
vel Iono, quodque in opere lapideo impressum per dena sorsan saecula Severint, et Victorini effigiem nobis transmisit. Praecipua paucis de libabimus.
Sacrae Beatorum imagines suis expressae symbolis conspiciuntur. Tunicatus idcirco obiicitur Victorinus, qui, ut aliqua ratione a monachis distingueretur, strictiores habet manicas. Plura hic de eremitarum, ac monachorum tunicis nobis edisserenda suppeterent; sed, ne otiose in his, quae notissima sunt, immorari videamur, quod ad instituti nostri propositum Deit, investigandum est: quid nimirum ille liber
prospectantibus innuat, qui in ejus laeva assutus conspicit tir. Hic, ut ipsam et ratio suadet, Peculiaria areanorum indicia continet. Verisimile tamen nobis fit, volumine illo eremiticas regulas praesignari, quae per dexteram ante Pe- elus explicatam aperte praenotantile, quaeque veluti dicunt: harum Potenti virtute in eremum Victorinus se abdidit i hoc eonsilio post labores, pericula, quibus conssietatus suit, victor caelestem aulam ingressus est. Ut Severinum tiara redimitum aggrediamur, studiosus , et recolendae antiquitatis eultor norit ,
49쪽
quod Episcoporum imagines aptatis capiti pileol is contemplandae passim in Priscis caemeterialibus historiis objiciuntur. Erudite Hieronymus illa Danielis verba exponite et confestini υiri illi Nincti cum braccis , et tiaris r tiara, inquit, genus pileoli. Diversae tamen fuerunt tiarae . quibus uti antiquioribus saeculis Episeopi consuevere. Aliae quidem rectae, et acuminatae erante aliae satis depressae, ac Paululum inflexae juxta eiusdem Hieronymi, Suidae ,
Senecae , aliorumque sententiam. NiΙ igitur mirum, si Severinus hujuscemodi liara de Pressa capite coopertus nostra ici tabula exhibeatur, quam nos antiquissimam esse putamus. Haec Severinum dextra elevata benedicen. tium in morem stantem exhibete haee Severinum laeva baculum inflexum tenentem Praese- fert. Innocentius III. nobile quoddam in haeuloeeelesiasticae hierarchiae symbolum agnovit eo in sermone dominicali , quem post dies Pa seliales edidit. Ipse Augustinus ejusdem baculi formam ingeniosis observationibus extendens, plura in mysterii elucidationem congessit. Sed haec, quae nunquam obliviscendae pietatis sunt, omittamus et tempus nam Postulat , ut Severinum, qui nefariis vaserrimorum Distiir oste
50쪽
hostium conatibus invictum pectus opposuerat, et in tanta Italorum Perturbatione cor ruptae ecelesiae disciplinae corrector extiterat, extremo ipsius vitae tempore ad mortem usque cum moerore, et gemitu Prosequamur. Imitemur viros illos pientissimos, qui eum strenui adjutores in praesulatu illi adfuissent, morientis etiam lateri ad extremos cruciatus levandos adhaerere fideles, studiosique consolatores voluerunt. Quamquam ipsi magis consolationis indigebant, quam Severinus e acerbum enim asserentibus nuncium lacrymae erumpebant ex oculis, dolor debilitabat , includebatque vocem. Quibus in gemitu, et in ipso etiam silentio satis loquentibus, vultu animoque ad tranquillitatem composito, nihil est, inquiebat,
quod sorti illacrymemini meae; nec me nun- eius iste - Pastorem in tua colloca ecclesia... nam dis tertio, scilicet Dominico, carnem es
relictiarias - quem i m Angelus attulit, angore conficit, sed molestiis omnibus liberat. Nec disseile sane illi suit animum ad omnem Pietatem comparatum a mundo ita avertere, ut de illo caelesti regno solummodo cogitaret.
Quare, eum impetrasset, ut sibi uti liceret po. testate ab Angelo iacta; in eo potissimum,