장음표시 사용
241쪽
tuoq; dixi,or in is,per t. quoties.sfide usu fruet. Et quamuis in omnibus decisionibus istis di-atu institutum t pr serri substituto,ex nostro tamen textu colligenda est quaedam extensio, i scilicet id procedat, etiamsi inter eos ni oueatur controuersia. In secunda parte gloss. ponuntur duae limitationes ad textu nostrum,cum quibus d d. transeunt. Primo enim limitatur id, quod dicitur in text. institutum praeserri substituto,per q. final.Inst. de vulga. pupil sub. Vbi dicitur, quod institutus&substitutus simul debeat admitti. Sed quae est ratio specialitatis Quia serritus illeTyberijs saris habebat pro se scriptoro testamenti. Substitu tus vero habebat pro te voluntatem testatoris,ut licet istic videre: in hoc igitur conflictu erat medium illud eligendum. Verum Accur. in l.Nesenninus. inst. i. isde ne gest. dicit hanc esse rusticbru t opinionem, qui ia quaestiones per medium diuidunt. Quod qMid est,uerum est,sed nos necessitas non impellit. vide Decium in consitoi 6. num. 6. Et sic diuisisse per medium haereditatent , de eius modi erat controuersia, videmus Tyberium Caesarem,per d. l. f. fin.Init. de vulg.&pupit.&C. Item per t. ii patet fati: .cum .seq. ff. de haered. inst. Vbi licet Alciat. ut hoc obiter dicamus,li.j. di DPunct.c .a. pro Tyberius, legendum putet Titus , ipse tamen hanc lectionem non conuenire tradidi in k. final .initi t. de vulga. & pii pii. Circa hanc primam tex. nostri limitation eniquaeritur, an substitutust cum instituto debeat Vinitti in possessionem dari. videtur velle,quod non .dicit enim iura in glossallegata procedere in petiturio, non in postessorio. eni sequitur O x RA
242쪽
a ΑΡΗΑ: & Corneus hic. PauI de Castr. vult contrarium, & sequitur hunc Iason, & videtuhoc voluisse hic gloss. nostra. Hae opiniones videntur distinctione conciliari polle. Auteniri institutus fatetur rem esse in casu. g. final. Inst. de vulg. substitui. scilicet quod testator erra-iiit in persona, & tunc procedit opinio Cast. &aliorum . Aut institutus negat errorem defuncti,& tunc ipse institutus 1blus mittendus est,&sic procedit opinio Bart. USecundo limitatur textus noster per I.final.g. sin autem .infr. eod. Hisce limitationibus adijcecam,quae est in l.3.f.sinat. is de lib. &posthii. Seadde plures per t. quamdiu. is de acqui. h.
a Dat i andi quinque rationes ct tres decideiahe ad dulitandi rationes restono. num. F. 3 IIares sicriptus bal et prosepraesuinptionem Olim
tentionem; undatam. . Testimento infirmato, possesso,qua data ei Gri pio haeredi. reuocatur.5 Testamenti vitis, euidenter voti apparetiἱμhaeres scriptus in pus tonem mittendus ea. 7 Haeres scriptus, bo exissente, o inpossessionem ni tide ut. δ Excellas, dolosacit qmpetit. quod mox en ressi tuturus. Et vi quo pol esseris id locum H
y Probata incommenti quando quis dicatur. l ab Dictum
243쪽
ad L. ij. C. de edicto. D. Hadr. toll. 2Isro Dictum, quantumcunque genera' recipit lim,
1r Rario in iure est, quod clauus in navi. a Haeres siriptus quod mitti non debeat in posse ιμ-nem, quando obqcitur poster testamentum. rei prasicriptio, quomodo 'itelligendum.
13 Petitorium quando /icatur, o quando possis
r . Petitoriu)m ct possessorium, ct causa proprietaseliso possessionis idemsum.1s Accusatio criminu qua re in possessorio rei latur. i5 Testamentum quando dicituσfalsum, an ctqua- adiltpost haereditas. o Testamenti vitia duphcia. si abad, dictio en repetiti similium. λ' Testamento rupto perpasterius, quando dicaturritium inuisibile. ao Testatorem pro libero haberi, utru necessit admissonem in possessonem bonorum. Ras Testator regulariter prasumitur habitin pro libero, o ausi sicui sit, testamentum eius A inea
aa Iasonis dictum impugnatur. 3 Statiu irius quaestio, de cuius haereditare agitur, ante omnia gisiuti debet. a. Insummario iudicio licet siummamie agatur, is illimgtist tamenpersonarum plene ς' excutie M
244쪽
214 Viglij ruichemi Praelectio
haeredem, vult apprete hendere bona,sed videt messe occupata ab haeredibus, ab intestato succes.sionis,adit igitur iudicem, Et petit se mitti in possessionem. Iudex emittit publicam citationem, apparent isti haeredes,& dicut testament a esse vitiosum, ideoq; Calumno esse mittendu. Primo dicunt, quod sta nullum,proptereat quia filius sit praeteritus. l. 3. d. lib. & pota hum. Secundo dicunt esse falsum,isuia forte Notarius falso seripserit,&sc est pro dubitandi ratione l. cum falsiim .ffide acquiren .haeredit. Te
tib quia sol te filius erat ex haeredatus, qui dicebat te nihil commissse erga patrem,quare se e haeredaret. Quarto, quia testamentum dicebat raptum. Quin to dicebant,quod testator non hac buerit testamenti factionem. Hisce non obstan- tib Alex. imperator scdicit institutum Caium' in possessionem mittendum esse.
Sed quae est ratio decidendi γ Quia is,qui scri-3 ptus est i haeres, habet pro se praesumptionem,S fundatam inten monem, quq stat veluti Borio mensis Carocio, ut dicit gloss. in l. omnis dem. . nitio .s de reg. iur. pro testam eo to enim iudicaturi per t. si pars. ff. de inoffici. testam. Deinde, quia ex parte illorum, qui testamen tutu impugnare intendebant, non sunt liquida vitia; S: rq quirunt altiorem indaginem.
4 Vltimo, quia nos fit aliquod praeiudicium tistis haeredibus, etiamsi interea temporis scriptus haeres possideat. Cum si ipsi probaueriot,
cogatur a possessione recedere, per t. Vnicam in f r. si de moment. possessio.&c.s Sed respondeamus nunc ad rationes,' quae . iniit tutum seu scriptum haeredem in possessi
245쪽
Principio igitur,cum dieitur no esse mittendum, quia testamentum sit nullum, quum filius sit praeteritus, per t. iij. g. sinat. ff. de lib. de posthu. Respondendum est, ut superius retulimus ex mente Bartol. quod scilicet id testamenti vicium t non fuerit euidens, id quod conuincitur 6 etiam ex textu nostro, cum dicit, quamuis quisse filium &c. alleget. Vitium autem non euidens esse dicetur, quando dubitat, an iste sit filius, & ita declarat Decius nume.36.l sinat . in D. eod. Quod autem ob ijcitur, falsum esse testamentumae hoc dicemus in gloss. aut falsum. infra. eadem hac l. Cum dicitur in officiosum esse te- tamentum, in promptu est resposio: quia illud non constitit, sud requisiuit altiorem indaginem. Et sic ad caeteras quoque obiectiones est: respondendum,quod scilicet ista vitia non fuerint evidentia, qua de causa prolixiore egent tractatu, & sic interea haeres mittendus est in possessionem.
Hanc glossam Iason diuidit in duas partes. Prima non habet difficultatem. In secunda ponitur elegantissima quaestio&in soro usitatissima, an scilicet haeres 'scriptu4. si in posse Ποηem ui debeat infli- cederet videbatur, inquit A curs. quod sic,per textum nostrum,& I.j g. rediarit igitur. ff. quorum legato : Ediuersis quod non, per t. dolo. ff. de excepi. doli.& respondet, distinguendum esse hoc modo &c.Vt per rupium.
246쪽
Ex hac glossa primo notanda est haec exce-8 ptio, i dolo facit, qui petit, quod mox est restia tuturus,de qua videte Decium in l. in codem natione. F.der . iuris. Haec autem exceptio nostra-bet Iocu in possessorio iudicio, nisi quis etiam possessione incontinenti velit prpbar ita communiter dd. Quod veru est, in adipiscendae possessi nis posse itorio, secus autem in recuperandae possessionis possessorio: tunc enim spoliatus antea omnia est restituendus, per lin. si quis ad se fundum . in D. ad i. Iul. de vi publi. per.c, I. extra de restitutione spol. & ita Iimitat Paul isde Cast. hanc glossam, qui accumulat & alias limitationes. Vide Alexand.& praeceptorem moum FRANCIS. DE RIPA in l. naturai. g. nihil
commune. fide acqui. possessio.' sed quando dicitur quis ita continenti probare 3 Alex. allegat doctrinani Bart. in l. quarta. s.c5demnatam. ff. de re. iud. qui dicit, quod tuc dicetur quis in continenti probare,quamis cis i exceptionem prohat, quam posses serisim i d iudiciAm mmariamsinissa r. ad hoc dicit Bar. singularissimum esse textum in l. si is a quo. ff. ut in pol. leg. &GAlij dicunt, abdilud conisai in arbitrio iudic peri xtum in l. j. ff. de iure de lib. &glos .ind. l. si is a quo. Breuiter Bari , in d I tu a quo, dicaveri m h π sse,std debere istud arbitrium iudicis sic dam i a refro sic concordamur hae vin es Secundo nota ex hac glosia, quo dicti ' quem
eutiquegeturale fit, tamen recipiat restrictionem ac limis aliqnem. Scad hoc allegat glossa l. &non tantum. 6.quod si pro emptore. ff. de petit. haered. qui te xtus id no satis probat, vos probate per textu niin l. si cui . ff. de seruitu. l. quaero. g. inter locatorem .sf. locati . l. licet. s. de arbitr. Et est hoc no-
3bile b oindicum .nam in contrarium faciunt
247쪽
I g. generaliter. isde leg. praest)nd.l, de precio. 1fide publicia in re act. Dicite igitur, quod quan do ratio quoque est generalis, tunc procedit, quod diciturigeneralia iura,generaliter debere intelligi. Sin autem deficiat ratio, quod tunc debeant restringi. Est enim ratio ' in iure, ceu clauus in naui,quo tota nauis rempur. Vltimo,cum dicit Glossa, quod quando ob ij- citur ' posterius testamentum, vel praescriptio, is non debeat mitti scriptus haeres, intelligedum est,quado iste qui obijcit, statim ostenderet posteriu/: testamentum, aut statim probaret praescriptionem, quod Salyc.hic in fine, & Alexand. annotarunt.
Hanc Glo.non diuido. quia unu tantum prin cipaliter continet. opponit enim cotra textum nostrum,per textum l.penui.& in l. final. mp.de ordine iud ubi dicitur, quod quado criminalis quaestio, aut causa incidat in ciuilem,quod tunc criminalis cum ciuili aut ante eam, si incidat per modum accusationis,st finienda. Glossa respondet, quod hic loquamur in possessorio, ibi
in petitorio. Cum qua solutione DD. com nauniter transeunt. Verba, quae in fine Glos. sunt adiecta,reijciqnda sunt, quia Accur. in contrDrijs ll. eodem etiam nostro soluit. Picitur autem 'potitorium, quad0 super dominio & proprietate agitur, possessorium,cum super possessione, Gl'C.in l. final. in qui legiti perso. standi &c. Et videntur hi termini de iuresiuili esse recepti, per t. qui petitorio. F. de rei vend.& per i actio .ffide actio.& oblig. ubi dici xur, petitionem proprie dici actione in rem,
248쪽
idem est ac si diceremus,de causa proprietatis &possessionis, ut est titulus in iure canonico. Sed quae est ratio, qua emphos o t refcum accusatio crimanM Rationem su p. in text. diximus, quia
in possessione nullum fit praeiudicium. Restant adhuc duo contraria, quae ponuntur hic a DD. pri miim de l. j. supr. de bonorum pos sessione secundum tab .ad quam Salyc. respondet, dicitq; ibi textum in possessorio iuris, hie autem in possessorio facti loqui. Quae solutio
mihi no placet,& videtur verior solutio Baldi, quamuis hanc reprobet Riminat. Alterum contrariu adducitur per t.cu falsum. ff. de acqui . haered. Vbi dicitur,quod quando is γε stamentum' dicatur falsum, no possit adiri h reditas. Qitia haeres est dubitis.Si ergo no potest adiri, li: eres etia no potest mitti,quu aditio micsonem debeat praecedere, ut supr. dictu. Accur. ibi duas dat solutiones. Primam tenet hic Cyrtus,videlicet quod ibi loquatur textus in casu,' antequam quis adierit haereditatem. Bar. autem. α communiter DD.approbant secundam,quod scilicet textus ille loquatur de petitorio moster autem de possessorio. Et est haec solutio vera.
CIOSUM. Haec Glos opponitdel. Papinianus. g. si filiussi. de inoffieioso testamento.& soluit,quod in
nostro casu haeres agat possessorio, istic autem retitorio.& haec est vera & communiter proba-ta,quas autem, ad d. l. Papinianus, Accursus adducit,per se quidem verae si ni, sed non conus
249쪽
Ex hac glos primum notandum est, duplicia esse vitia in testamentis. visibilia&inuisibi-aylia. de quare tractabimus in D. in l. final. Secundo nota nostrum textum intelligi de vitio inuti sibili. quod potest colligi ex dictione, aliorum, et quae est repetit tua similium . per gloss. in l. si is Rigiti ui. C. de seruis fugit. Tertio nota, illud quod ii icit glo. si testamentum 1 dicatur ruptu in Isper posterius,esse vitium inuisibile,verum esse, secundum ea quae supr. diximus in fin. glossprimae. quando scilicet posterius testamentum non statim ostenditur.
Prima II a pars. Iason hanc glossi recte diuidit in tres partes. In prima declarat textum. In duabus alijs opponit contra textum . pro declaratione textus aesducit Accurs. g. Sed cum aliquis. Inst. de testam. Disane tex .no facit ad propositum . nihil enim dicit de tempore mortis, sed de tempore testa- menti facti. Deinde loquitur etiam in teste,&scnon in casu nostro. Secundo allegat Accurctex. in l.j. f. sed et si quis no tantum .s . de Carbo edict. Qui tex. itidem non loquitur in terminia nostris. Maero autem, an necesse sit,' ad hoc, ut αα haeres deinde in possessionem mittatur, quod testator mortis tempore habitus sit pro libero γRespondendum, quod sic. quia si habetur proistruo, non potest haeredem relinquere. Quomodo autem costabit, an habitus sit pro libero,vel seruo Respondendum regulariter, praesumitur habitus pro libero Vnde hoc qui
250쪽
ille non loquitur in omni instituto sub condi tioe, sed de instituto primo loco sub coditione: quae solutio est vera, sed ipsa obiectio videtur
esse fatua. neq; enim verisimile est de hoc fuisse dubitatu m. Cynus & Bart. alio modo soluunt. Dicunt enim,d. l. ij. non probare, institutum sub conditione mittendit eme in possessionem,quia igitur institutus sub conditione non debet mitti. Ergbnec substitutus. Negat autem Cynus d.Lij. probare, institutum sub conditione mitti in possessionem debere, propterea quia textus ibi dicit dandam esse bonorum possessione. sed da re bonorum possessionem, & mittere in posses sonem, differunt: quia hoc facti, illud iuris est. Num autem, quod Cynus dicit, institutum sub
conditione non esse mittendit in possessionem, sit verum,uideamus. Sane Alexan. idipsum m
uet, sed nihil concludit, remittit ad Specul. de successione ab intestat.& ad Ioannem Andr. in eodem loco. Sed hic non admodum resolute, sed dubie ea de re loquitur. Bald. qui scripsit upostillas in speculatorem hoc tenet quoque. Item Rosored. in titulo de bonorum possessio ne,ex edicti Diui Hadriani.
Glosse sententia contra Cynumsustinetur.
Gl. hic sentit contrarium, quod iure mittendia, sit in posses. sub conditione institutus: Et idem videntur velle caeteri quoque DD. qui hic cum glossa transeunt. Ego id ipsum teneri posse arbia tror per textum quem allegat hic glossa. Nec obosiat, quod Cynus dicit, quia ego dico, quodlicet id in terminis non probet,probat tamen a si