장음표시 사용
251쪽
ad L. i. C. de edia. D. Hadr. toll. stor
optimus textus in l. si quis instituatur haeres. Ede haeredibus instituendis. Vbi dicitur, haeredem in diem certum, vel im reertum institutum agrim scere posse possessio.&tanquam haeres haereditatem distrahere. Sed sic est, quod in diem incertum, &sub conditione insti tuere, aequipollent. l. dies.sfide conditio.&demonstr. Tertio est etiam text. in I. inter omnes. ff. qui
satis d. cog. Postrem 6 videtur idipsu velle Paul de Castr. in l. filijs.col .vit. supr. de inoffi . testam. , ubi dicit, iustius & conuenientius esse, ut pendente coditione bona sint apud eum, qui habet primam spem succeden di. /Sed videntur nonnulla huic decisoni o stare. Primd, quod missionem, tui supindiximus, debet praecedere aditio . sed institutus sub conditione adire non potest, per t. is qui haeres. l. j ff. de acquir. haered. Respondendum autem est,quod tunc debeat missionem prςcedere adiatio, quando adiri potest, per Bart. in I.final. col.
s.Vers quaero, quid de testamento. in D. eod.
Secundo loco, impedimento esse videntur ea, quae dicuntur in l. final. in D. eod. quod scili- licet is, qui 'potiora habet iura,debet in posses- stsonem mitti. Sed institutus subcoditione nullum habet adhuc ius pendente conditione. Em go,&c. Respondendum, licet ius non habeat in x habet tamen in spe. Tertio videtur obstare id, quod mouet mihi scrupulum, quod Corneus in l. finali .in D. eod. ubi hanc quaestionem examinat, dicit, non est dubium, inquit, quin instituto sub conditione 1competat remedium praetoriu,ita quod in bonorum possessionem mitti queat.per da, siquis 'instia
252쪽
ad L. i. C.de edict D. Hadr. toli. 2Oui astituti, qui erant in ipsis tabulis primis scri-
oti haeredes. Qui autem in secunda, vel ima cerarant scripti, dicebantur substituti. Quod au-xem vocamus substitutos, quoq; institu os, hoc ideo fit, quia simplex verbum, statuere, scilicetnaeredem,non est in usu. mutuamur ipitur ve bum instituere. Qin tertia parte, Glossa aliam adfert rationem cubatandi,hoc modo.dicebat, inquit,forte su ltitutus ad institutum, tu non potes mitti, quia cum es institutusta testatore, ipse praeteriit filium que habebat, &sic institutio illa non valuit. Cum aute ego fui substitutus, testator limreditauit filium istum, &sic substitutio valuit. go igitur debeo mitti in possessionem, & hoc per L.etsi pepercerit. s.fin. ff. de lib. &posthu . . . rationem dicite, quod noli conuenit; est enim magis aduersandi, quam dubit
di ratio. Unde etiam ex ea opponit Bartol. contra textum nostrum, &soluit,quod ibi Institutio erat nulla,propter praeteritionem fili j. Sed non e haec sunt contra l. r. infr.eod.3Vbi dicitur,
quod non obstante, quod se quis filium allegat, an stitutus debeat in possessionem mitti. Barto. que sequuntur DD.respondet, quod in d.l.2. noluerat euidens vitium praeteritionis, & institutus propterea missus fuerit in posJessionem, ind. autem f. fin.euidens fuit,&sic institutus non potuit in pessessionem mitti. Euidens autem t erit vitiu institutionis,qua-do constabit quem esse filium testatoris, eumque esse praeteritum. Iason post Salic.aliter respondet ad tex. l.3. g. finali. scilicet,quod eo etiam casu substitutus possit ab instituto excludi, sicuno obsist nostro textui, quando videlicet ipso
253쪽
filius praeteritus ipsam institutionem appr baret, quod potest,' per t. filio. ff. de iniust ,
rupto &c. aEgo credo Iasonis opinionem non esse Veria, iquia est contra mentem Iureconsulti ind. I. fin. Cum vult, institutionem,' in qua praeteritus est filius, non valere. Praeterea illa approbatio etiam,de qua dici t Iason,non habet locum,qua do aliquis est substitutus, per Bart. qua seq.dd. hin l.j.f. penult. vers. praeterea. ff. de Vulg.&pm .pil .iubst. In quarta parte, Glossa idem dieit,quod in sei cunda, vel potest intelligi, quod substitutus iille negauerit se secundo loco institutum,quod ictiam non conuenit: nam eo casu si constaret, istim primo,& non secundo loco esse institutum, procederetur secundum text. nostri declaratia
In hac quarta parte Glossar,dictu,quod eiusmodi dubitandi ratio, ut hactenus audiuimus, nulla sit bona. Videntur autem istae esse, quas supra enumerauimus. Hactenus de glossa Prima huius i.
Haec Glossa diuiditur in duas partes. In priais ma parte ponit Accur tres similes t decisiones, conuenientes cum textu nostro.Primo enim diacit idem esse,scilicet,quod institutus praefertur instituto in bonorum possessione secundum e bulas, ut per iura per ipsum allegata, deinde in proprietate haereditatis,id est,in adeu nda haer ditate. Tertio,in legato.Circa hanc glo. Partem nihil est addendum. Hoc tamen notandiam est, quod ista decisiones pendent a ratione, ut GIPr.
254쪽
auiuoq; dixi,or,hnis,per t. qu oties. ff.de usu fructi Et quamuis in omnibus decisionibus istis diatur,institutumlpr serri substituto,cx nostro tarnen textu colligenda est quaedam ex telisio, Picilicet id procedat,etiamsi inter eos naoueatur controuersia. In secunda parte gloss. ponuntur duae limitationes ad textu nostru na,cum quibusdd. transeunt. Primo enim limitatur id, quod dicitur in text. institutum praeferri substituto,per k.final.Inst.de vulga. pupil. sub. Vbi dicitur, quod institutus&substitutus smul debeat admitti. Sed quae est ratio specialitatis Quia se uus illeTyberij faris habebat pro se scriptoro testamenti. Substitutus vero habebat pro se voluntatem testatoris,ut licet istic videre: in hoc igitur conflictu erat medium illud eligendum. Verum Accur.in l.Nesenninus. ingl.f.ifide ne gest. dicit hanc esse ruisticbru t opinionem, qui quaestiones per medium diuidunt. Quod quid est,uerum est,si eo nos necessitas non impellit. v e Decium in consilio i76. num .6. Et sic diuisisse per medium haereditatem , de qua eiusmodi erat controuersia, videmus Tyberium 'Caesarem,per d.l. s.fin.Inst.de vulg.&pupit.&c. Item perl.li patet fatia .cum .seq.st.de haered. inst. Vbi licet Alciat. ut hoc obiter dicamus,li.j. dis-Punct.c-.2.pro Tyberius, legendum putet Tia tus , ipse tamen hanc lectionem non conue-
in j. final.instit. de vulga. & piipit. Circa hanc primam tex. nostri limitationeni quaeritur, an substitutust cum instituto debeat V linitti in possessionem dari. videtur velle,quod non dicit enim iura in glossallegata procedero in petitorio, honin posses rio. Mileui sequituro x R,
255쪽
RAΡHA: & Corneus hic. Paul de Castr. vuli contrarium, & sequitur hunc Iason, & videtuhoc voluisse hic gloss. nostra. Hae opiniones videntur distinctione conciliari posse. Auten in institutus fatetur rem esse in casu. g. final. Inst. devii I g. substitui. scilicet quod testator err iiit in persona, re tunc procedit opinio Cast.&aliorum. Aut institutus negat errorem defuncti,& tunc ipse institutus solus mittendus est,&sic procedit opinio Bart. Secundo limitatur textus noster per i .final. g. sin autem. in D. eod. Hisce limitationibus adijcecam,quae est in l.3. f. final. is de lib. & posthii.&adde plures per t. quamdiu. ff. de acqui. ha redit.
a Duli andi quinque rationes se tres decidendi,O ad dulitandi rationes restonsio. num. F.
rentione andatam. . Testamento in firmato, possesso,qua data ei criNpto heredi. reuocatur. 6 Testamenti vii s euideηter non apparetibιRhaeressiriptus in possiesionem mittendus eli. 7 Haeres sicriptus, bo exissente, an inpossissionem mitti debeat. δ E. xceptis, dolo facit qui petit. quod mox est resti 1 Murus. Et in quo pos estorio id locum ha
s Probare incomisenti quando quis escatur. ab Dictum
256쪽
m dictum, quantumcunquegenerale, recipit lim,
lasionem. ar Rario iniurarii, quod clauus in navi.
3a Haeres riptus quod mitti non debeat in possi nem, quando obθcitur posterius testamentum, 'ei prasicriptio, quomodo intelligendum. 13 Petitorium quando scatur, o quando possesso-
I . Petitorium is possessorium , ct causa proprietiniis is possisionis idemsiunt.1s accusatio criminis quare in possessisse rejciatur. io Testamentum quando diciturfalsum, an ctqua- ο adiri post haereditas. Testamenti vitia duplicia. at aliud, dictio est repetitiuasi ilium. ιρ Testamento rupto perposterius, quando dicatur vitium inuisibile. ao Testatorem pro libero haberi, utru necesse fit admisionem inpossessionem bonorum. as Testator regulariternasumitur habitu, pro libero, o aust secus sit, testamentum eius sustinea
aa Iasonis ictum impugnatur. 3 Staius irim quaestio, de luires hareditare agitur, ante omnia disiuti debet. a. Insummario iudicio licet siummariis agatur, Iragitii tist tamenpersonarum plene s excutis M
257쪽
haeredem, vult appreteheodere bona Ged videt ea esse occupata ab harrtalibus, ab intestato succes.sionis,adit igitur iudicem, S: petit se mitti iapossessioneni. Iudex emittit publicam citati nem, apparent isti haeredes,& dicut testamenta esse vitiosum , ideoq; Caium no esse mittendu . Primo dicunt, quod sit nullum,proptereat quia fit his sit praeteritus. l. 3. g. fi . ff. d. lib. & potahum. Secundo dicunt esse falsum,isuia forte Notarius fit so seripserit,&sic est pro dubitandi ratione l. cum falsum .ffide acquire n. haeredit. Te
tio quia sol te filius erat ex haerodatus, qui dic bat 1e nihil commisisse erga patrem,quare se e haeredaret. Quarto, quia testamentum dicebat raptum. Quinto dicebant,quod testator nonhRbuerit testamenti factionem. Hisce non obstan- tib Alex. lmpeiator sc dicit institutum Caiun in possessionem mittendum esse.
Sed quae est ratio decidendi 3 Quia is,qui scriptus esit haeres, habet pro se prael una 'tionenti& fundatam intentionem, quς stat veluti Bononiensis Carocio, ut dicit gloss. in l. omnis definitio. f de reg.tur. pro testamento enim iudicatur, per t. si pars. ff. de inoffici. testam. Deinde, quia ex parte illorum, qui testamentum impugnare intendebant, non sunt liquida vitia;& rq quirunt altiorem indaginem.
Ultimo, quia non fit aliquod praeiudicium fistis haeredibus, etiamsi interea temporis scri plus haeres possideat. Cum si ipsi probauerint,
cogatur a possessione recedere, per I. Vnicam in in .s de ni ornent. possessio.&c.
Sed respondeamus nunc ad rationes,' quae institutum leu scriptum haeredem in postesii
nem non esse mitte dum probarς videbantur
258쪽
Principio igitur,cum dieitur no esse mittendum, quia testamentum sit nullum, quum filius sit praeteritus, per t. iij. g. final. ff. de lib. M posthu. Respondendum est, ut superius retulimus ex mente Bartol. quod scilicet id testamenti vicium t non fuerit euidens, id quod conuincitur 6 etiam ex textu nostro, cum dicit, quamuis quisse filium&c. alleget. Vitium autem non euidens esse dicetur, quando dubitat, an iste sit filius, & ita declarat Decius nume.36. l.sinat . in D.
Quod autem obijcitur, falsum esse testamen-mniae hoc dicemus in gloss. aut falsum. infra. eadem hac l. Cum dicitur in officiosum esse testimentum, in promptu est resposior quia illud non constitit, sud requisiuit altiorem indagianem. Et sic ad caeteras quoque obiectiones est respondendum,quod scilicet ista vitia non me. rint evidentia, qua de causa prolixiore egenetractatu, & sic interea haeres mittendus est in possessionem.
Hanc glossam Iason diuidit in duas partes. Prima non habet difficultatem. In secunda ponitur elegantissima quaestio&in soro usitatissima, an scilicet haeres 'scriptu . in posse Γοηem ν ιιidebeat, ein Mi/- eederet videbatur, inquit A curs.quod sic,per textum nostrum,& I.j. g. redi-rit igitur. is quorum legato : Ediuerso quod non, per t. dolo. ff. de excepi. doli.& respondet, distinguendum esse hoc modo &c.ut per rupium.
259쪽
,16 Viglii Z uichemi praelectio .
Ex hac glossa primo notanda est haec exceptio, i dolo facit, qui petit, quod mox est restia futurus,de qua videte Decium in l. in codem ira
tione. F.de reg. iuris. Haec autem exceptio nos
bet Iocu in p'ssessorio iudicio, nisi quis etiam possessione incontinenti velit prpbare, ita communiter dd. Quod veru est,i n adipiscendae possessipnis posse itorio, secus autem in recuperandae possessionis possessorio: tunc enim ipoli tus antea omnia est restituendus, per leg. si quis ad se fundum. inst. ad i. Iul. de vi publi. per.c, I. extra de restitutione spol. & ita limitat Paul isde Cast. hanc glossam, qui accumulat & alias limitationes. Vide Alexand. dc praeceptorem me um FRANCIS. DE RIPA in l. naturai. f. nihil commune. isde acqui. possessio.
Sed quando dicitur quis i ta continenti probare 3 Alex. allegat doctrinam Bart. in l. quarta. s.codem natam .is. de re. iud. qui dicit, quod tuc dicetur quis in continenti probare, ita exceptionem prohat, quam posses Orth i i d iudiciumμmmarium finiatu r. ad hoc dicit Bar. singularissim uni esse textum in l. si is a quo. ff. ut in pos . leg. ω Alij dicunt, νοd istud tantistat in arbitrio iudicis per textum in t j. ff. de iure de lib. &glos .in d. l. si is a quo.Breuiter Barioli in d l. AM a quo, dicit veram hoc
debere istud arbitriam iudicis secῆdum iura refringi sie concordantur hae opiniones Secundo nota ex hac glossa, quod dissium is qοι--elinqMegenerale sit, tamen recipiat restrictionem ac limis vita
nem. & ad hoc allegat glossa l. &non tantum. 6.quod si pro emptore. ff. de petit. haered. qui textus id no satis probat, voxprobate per textum in l. si cui . ff. de seruitu. l. quaero. g. inter locatorem. is locati . l. licet. ff. de arbitr. Et est hoc notabile b otardicum . nam in contrarium faciunt
260쪽
J j g. generaliter. ff. de leg. praest*nd.l, de precio. g. de publicia in re act. Dicite igitur, quod quando ratio quoque est generalis, tunc procedit, quod dicitu generalia iura,generaliter debere intelligi. Sin autem deficiat ratio, quod tunc debeant restringi. Est enim ratio tan iure, ceu Ixclauus in naui,quo tota nauis re pur. Ultim b,cum dicit Glossa, quod quando ob ij-cituri posterius testamentum, vel praescriptio, i L non debeat mitti scriptus haeres, intelligedum est,quado iste qui obijcit, stilum ostenderet posterin testament , aut statim probaret praescriptionein, quod Salyc.hic in fine, & Alexand. annotarunt.
Hanc Glo. non diuido. quia unu tantum prin cipaliter continet. opponit enim cotra textum nostrum,per textum l. penui.&in l. final. mp. de ordine iud. ubi dicitur, quod quado crini inalis quaestio, aut causa incidat in ciuilem,quod tunc criminalis cum ciuili aut ante eam, si incidat per modum accusanonis,sit finienda. Glossar
spondet, quod hic loquamur in possessorio, ibi in petitorio. Cum qua solutione DD. communiter transeunt. Verba, quae in fine Glos sunt adiecta,reijciqnda sunt, quia Accur. in contrDriis i l. eodem etiam nostro solui Picitur autem: petitorium, qua do super dominio & proprietate agitur, posscssorium,cum super possessione, Glpis. in l. final. s. qui legit t. perso .standi &c, Et videntur hi termini de iure ςiuili esse recepti, per t. qui petitorio. F. de rei vend.& per i aetio .ffide actio.& oblig. ubi dici xur, petationem proprie dici actionς in rem,