장음표시 사용
371쪽
μα ιι. LibeΠter autem retulimus verba a Suida relata: quoniam in libro, qui nunc circumfertur,
Mercurii Trismegisti, non sic posita eadem &continuata sunt, licet sententia non discrepent. Hinc conicere possumus, multa alia in eodem libro desiderari: quam rem etiam fragmenta quaedam comprobant, quae sunt apud Stobaeum, quae in hoc Iibro non sunt. sed ad rem. Alii Trismegistum adpellatum tradunt, quod maXimus reX, quod maX,
mus philosophus, quod maximus sacerdos fuerit. Falli hos puto, adductus ad hoc putandum ab historia. Diodorus namque Siculus regem non fuisse aperte testatur libro I. & II. Verba ex primo scip. II. p. 2o. Ed. I seling. J latine haec sunt, ubi de rege Osiride loquitur. Tradunt autem Osiridem, Aegrpti regno consituto, rerumque omnium cura Vidi uxori permissa, tradidiisse ei Mercurium, cuius conjilio,
quoniam prudentia videretur excellere inter omnes,
uteretur. S paullo post. Cap. 27. p. 3I.J Ego sum bis Aeg3pti regina a Mercurio erudita. Quae ego legibus 1 fatui, nullus solvat. Ego sum uxor Osiridis. Ego sum prima frugum inventrix. Ego sum ori regis
mater. S quae sequuntur. Quod epigramma etiam insculptum est in columna Calletiae, Urbis Hispaniae Tarraconensis a . Idem Diodorus lib. II. Lib. I. cap. 43. pag. S3.3 At vero facerdotes, disciplinarum artiumque repertorem Mercurium fuisse, tradunt. Εωrum vero, quae ad vitam spectant, Reges. Berosus quoque & Μanethon in , suis chronologiis ullum suisse Aegyptiis regem nomine Mercurium non tradunt. Lactantius ex praestantia ingenii S virtutum nomen hoc esse consecutum scribit lib. I. de
laὶ Vid. P. Apiani Inscriptiones pag. XXIII.
372쪽
OPINIONES. LIB. IL CAP. XX. 36SFalsa religione Γ Cap. 6. J his verbis. Insertιcti
simus omni genere doctrinae adeo , ut e mltarum rerum artium scientia Tri egiso nomen imponerent. Idem libro de Ira Dei. Cap. II.J Idem te tur Hermes: quem Cicero ait in numero Deorum apud Aenptios haberi: eum scilicet, qui ob virtutem, multarumque artium scientiam Vra egistis nominatus. De huiusmodi cum ternario numero compositione nominum memini alias In Annotat. Cap. XXVI.J a nobis alibi in hanc sententiam fuisse disputatum. Literarum Agyptiarum usus fuit etiam aetate
Gordiani Augusti. Cuius sepulcrum ut est in libro Apiani inter epigrammata Urbis Romae Dag. ccxXvIII.J inscriptum fuit variarum linguarum literis, Graecis scilicet, Latinis, Persicis, Iudaicis , & Aegyptiis. Qui autem credunt Mercurium scripsisse prius quidem sua, id est, Aegyptia lingua,
deinde etiam Graeca, somnia somniant anilia. quaeri hic potest, qua lingua Trismegistus mysteria tanta atque tam sublimia scripserit, & exposuerit. Tradunt omnes, sua. Quae vero sua fuerit Aegyptiis lingua in controversia est. Censent nonnulli Hieroglyphicas literas fuisse: sed id a vero abest. nullum enim in hoc Trismegisti, quem habemus , libro exstat sacrarum literarum vestigium. Ego suam Aegyptiis linguam fuisse illam Aramaeam censeo, ab illis secum ex Armenia in Aegyptum portatam , duce Cham, quem aliter etiam Cliem, Came- senum, S Zoroastrum adpellatum scribunt. Quo a patre Noe, sive Noa, qui Ogyges aliis, aliis etiam Janus dicitur, cum magno sociorum numero ad incolendum illam provinciam missus fuit: ut apud B rosum sa) legitur. Qui autem credunt, Mercurium
scrip Respieit Pseudo.Berosum Annii Viterbienta Lib. Iv.
373쪽
scripsisse primum sua, id est Aegyptia lingua, dein
de etiam Graeca, quo in numero est Μarsiilius Ficinus in Pymandrum I rismegisti, ualde er rant. Tantum abest, ut id verum sit de Graeca intelligo ut Aegyptii existimarint, suas do cctrinas Graeca lingua nullo modo posse recte exprimi. Cuius rei quod locupletius testimonium citabimus, quam ipsius Mercurii: cuius verba sunt re-
lata ab Aesculapio, Mercurii: discipulo, initio lib. I. Definitionum' sin Tri Misi Pimandro Cap. ISMit Colon. Agripp. 163o. J sic enim inscribit opusculum suum ad Hammonem, Aegypti regem: quem
etiam monet atque hortatur, ne Graecis transatio
nibus contaminari, & quasi profanari majestatem scriptorum Trismegisti patiatur. 'Eρμῆς μb γἀρ in
quit Aesculapius ) ο ἐμος διδά Πιαλος πολλακις μοι δια
ςαις των In fine loci huius duae sunt maculae,
374쪽
o PINIONES. LIB. II. CAP. XX. 367
cognitae quidem a nonnullis S tentatae, sed non feliciter elutae S purgatae. Etenim pro κενου , quam vocem viderunt hic locum non habere, reis Iosuerut καiνολ. & ubi est, Φωναις μεγἰς . μεγίςate egunt. Ego κενους Conservo, & pro μεγίςαις detrast a media syllaba μέςας repono. sic sua gratia utrique loco vindicabitur. Ita igitur lego.
των ἔργων. id est: Graeci enim, o Rex, vecta labent rerum inania, composita ad ostentationem: estque haec Graecorum philosopόia verborum strepitus. At nos non verbis, sed vocibus rerum plenis, utimur. Ex his, quae retulimus, evidenter adparet, nec regem fuisse Trismegistum Mercurium, nec Grae, Co idiomate mysteria ea conscripssse, sed suo: id est, ut ego conicio, Aramaeo. Neque Vero quis-c quam suspicetur , haec a me scripta ideo fuisse, i quod de dignitate Graecae linguae, cui honorem, habeo, quidquam derogatum velim. Sciant omnes, , iudicare me, ab omnibus Graecarum liter i rum studiosis magnam esse habendam gratiam Ae- sculapio: qui nisi sit, insignem fortasse illae jactu- , ram faciant dignitatis, quam ex antiquitate cut, alia praestantiora merita sileam) sunt consecutae.i: Etenim nonnulli ex antiquis scriptoribus adfirmare non dubitaverunt, literas Graecas per belli Trojani tempora, si non desideratas, certe inchoatas . ct rudes: quippe quae a Cadmo ex Phoenicia in . Graeciam centesimo, aliis centesimo quadragesimo
. Primo, plus minus, ante eversam Trojam anno adlatae sint. Ut eorum opinionem praeteream, qui recentiorem faciunt. Cum tamen ex hoc Aestus
lapii testimonio , literarum Graecarum usum in ho
375쪽
nore, multo ante Trojam conditam, fuisse videa imus: siquidem hic Aesculapius floruit sub Aegypto, Danai fratre, & rege Aegypti; quem im
Aesculapius lIammonem vocat, S cui librum suum Definitionum inscribit. Hujus regni anno undecimo Dardanus Dardaniam condidit, quae postea Troja est dicta. Hac tempestate florebat Trismegisti filius Tat: quo tempore Moses, auctore Eusebio, in deserto genti Hebraeorum praeerat ut necesse sit, Trismegistum, του Tat patrem, aetate antecessisse Mosen. Quod ideo dictum est, ne quis
miretur id, quod supra est narratum, censere aliquos , Trismegistum ante Mosen scripsisse. De Pharaone, quem Suidas nominat, & qui a Beroso Cheneres adpellatur, non est hic dicendi locus. sed occasio admonet, ut de Danai & Aegypti fratrum variis adpellationibus dicamus. Notissimi, cantatissimique sunt Graecis perinde atque Latinis monimentis Aegyptus & Danaus fiatres: prole Ae gyptus L. filiorum, Danaus L. filiarum : & scelere, ac poenis Danaidum, quae patrueles fratres &Ronsos, una eXcepta Hypermnestra, quae tonsum suum servavit incolumen, prima nocte justu patris Danai interemerunt. Aegyptus Aegypti rex provincia enim a domino nomen invenit is est, quem Aesculapius, ut mra dictum est, Hammonem vocat. Berosus tu fine suae Chronologiae, & Εus hius Ramesen cognomine Aegyptum nuncupant. Iosephus vocat Sethosim lib. I. contra Apionem DTom. II. p. 447.J Frater Armaus, sive etiam Armeus, Cognomine Danaus, ab iisdem Beroso & Eusebio nominatur. Tangendam hic putavi breviter hanc
nominum varietatem, ne quis in horum nomenclatura auctorum , suos nominavi eorum aliquos putet errare, aut eorum libros esse con-
376쪽
ruptos, ct reliquos ex uno esse emendandos. sua . Cuique nomina sunt relinquenda & servanda.
- CAPUT XXI De genitivis nominum propriorum in ius , una
filiaba finientium Nominatisos. Compo sita a jacio, ut abicio, uno i. scri- benda. Emendati versus Ennii G Plauti. Actsi versus apud Ciceronem restitutus.
Nemo non novit, propria nomina flexus secum di, finientia nominativum in ius duarum θυlabarum in duo ii genitivos finire: vocativos vero una syllaba minores esse. Pullus, Julii, Iuli. Sed quid sentiemus in nominibus illis propriis, quorum nominativi in ius unicam syllabam exeunt 8 qualia sunt Appuleius , Atteius, Aurunculeius, Carus, Cicereius, Cocceius, Fonteius, Petreius, Partumeius, Pompeius, Saufeius , Tarpeius, Vargunteius, Veius, Vulteius p Quid, inquam, hic statuemus 3 Cujusmodi illis Genitivos, Vocativos, ct reliquos casus d himus ' Ego, etsi vix quemquam invenias, excipio inter aliquot alios doctos viros eos, quibus in purgan- do Festi Pompei libro ratio rectam scripturam mon-- stravit) qui horum nominum genitivos duobus ii non scribat, S scribendos censeat: tamen ego comtra judico, existimoque genitivos istos formari a Nominativis, ariecta non tota ultima syllaba, tus,
sed us tantum, remanente i cum eadem potestate consonantis, quam in Nominativo habuit. sic continget, ut Nominativi syllabarum numero non vincantur ab obliquis: quam rationem servant etiam reliqua Latina ejusdem declinationis nomina, en .
377쪽
ceptis , ut ante dictum est, Vocativis Nominat, vorum in ius duarum sγllabarum desinentium, quibus una syllaba est detracta: Blius, Julii , Puli.
Atque res postulat, ut antequam longius progrediamur , probemus exemplis poetarum, ius syllabam in supra citatis Nominativis unam tantum esse, non duas: ne quem forte in fraudem ducat mos Graucorum scribentium ea nomina una syllaba, quam nos facimus, longiora. - Ταρ ratio Horatius igitur lib. I. Sat. V. f. 32.seqq. J Cocceius, Capitoque simul Fonteius, ad unguem
Lucanus lib. VII. O . I 2I.J Aut hodie Pompeius erit miserabile nomen. Idem lib. VIII lib. IX. U. 133.J
Reliqui quoque casus Nominativorum sunt aemuli. Horatius lib. I. vis. ad Maecenat. sep. VII. V S5.JD, redit, is narrat, Vulteium, nomine Maenam. Lucanus lib. VI. OG. 57O.JHunc, ut fama loci Pompeio protulit, alta. Propertius lib. IV. Eleg. IV. Ovs. 1.3Tarpeium nemus,'Tarpeiae turpe sepulcrum. In quo versu etiam notandum est, derivata syllabis primigenia non superare. Sic etiam Lucanus lib. III. U. IS -J
Tunc rupes Tarpeia sonat. -- η- .
Virg. lib. VIII. OG. 652.JIn summo cutis Tarpeia Manlius arcis. Ovidius I v. Ponti. Dis. V. G. 9. JProtinus inde domus vobis Pompeia petatur. Sed ad Genitivos revertamur: quos ut uno ti ter minari, & syllabis esse Nominativis pares , diceremus, ea ratio moUit, quae docet, Genitivos Latinorum nominum in numero syllabarum convenire
378쪽
s OPINIONES. LIB. II. CAP. XXI. 37I: cum Dativis, Adcusativis , & Ablativis : si quidem illa certam regulam aliquam sequuntur: ner quis forte obiciat nomina illa, quae propterea etiam p ab nonnullis antiquis Grammaticis ad pronomina relegantur , unus , totus, solus , S reliqua ab iis- dem Grammaticis adnotata. Deinde praesto poetae, sunt, qui dubitationi nullum relinquunt locum. Lucanus lib. II. G. 233.Ju - Hunc neque Pompei Brutum, neque Caesaris hostem. Idem lib. vI. G. S89.J, i Quem prior adfatur Pompei ignava propago. Idem lib. via. ORD 196-JImpia concurrunt Pompei-Caesaris arma.
-- Placet hoc Fortuna sepulcrum Dicere Pompei: quo condi maluit illum.
s. Haud procul est ima Pompei nomen arena.
Nos Cato da veniam, Pompei duxit iri arma. Horatius lib. I. Sat. V. sv So.JHinc nos Coccei recipit plenissima villa. Atque haec ad Genitivos. Vocativos quoque eosdem esse cum Genitivis docebunt, quae nunc in mentem Ueniunt, sequentia exempla. Ovidius lib. IV. ep. I. Pontissi. 1.3
Accipe, Pompei, deductum carmen ab illo. Lucilius lib. XXX. apud Nonium in Incilo. Iiag. SA. imer Auctor. L. L. Gotho JNunc Cai quoniam incitans nos laedi' vicissem. Martialis lib. IX. Epigr. 93.J detis nil, redde inquit Phoebus: Dicet aliquis. Recte hactenus res habet: sed re, stat scrupulus, quem oculi velim. Si uno a scribantur Genitivi isti, atque Vocativi, quid fiet Α a a Praem
379쪽
praecedente vocali , quam vocalis sequens Iet brevem facere 2 Respondetur. Conservat illa in his sua tempora. Graeci probant, qui illam per η scribunt. Praeterea ipsum i, licet relinquatur so- Ium , tamen eamdem servat vim , quam habuit in Nominativis, reliquisque casibus. Neque solum contingit hoc in horum nominum casibus, sed in aliis quoque aliquot vocibus idem usu Venit: pra sertim in verbo Facio, in quo composito το i. sinium remanens praepositionis antecedentis ultimam vocalem, cum poetis est libitum, longam praestat:
ut in illo Virgilii versu OGeorg. III. U. 389.JReice ne maculis Sc.
Quasi vero in quibusdam Genitivis S Dativis qui ctae declinationis huic vocali eamdem potestatem non tribuamus; cum, aciei, rabiei, dicimus. Quid apud Lucretium nonne in ei, ab is, pronomine, in rei, a res, & sdei, penultimam temper longam ope solius i vocalis legimus 2 singularum aliquot ab ipso poeta adponam exempla, cum plura citari
possent Llib. V. Io3.J Nunc jacere indu manus, via qua munita sisi. Idem lib. II. OG. 236.J Tempore inane potes vacuum submere reuΕodem lib. Γυ. S48.3Corpora jactari unius genitalia rei. Eodem 'lib. DG 113S.J, . Nec facile indu venas cibus innis diditur ei.
Nam primum quidquid fulgoris deperit ei. Sic versus ille apud Ciceronem lib. de Senectute. scap. I.JIlle vir havid magna cum re, sed plenu fisi. Quid y Latinos poetas, cum ae diphthongum in sine casuum primae declinationis volunt resolvere
380쪽
OPINIONES. LIB. II. CAP. XXI. 373
in duas syllabas, quae alia caussa coegit ad at dipi thongum Graecam confugere, cum Aular, dicunt, Ferar, Naturai, V ip ut alia multa Lucretio familiaria sileam. Nimirum eam vocali huic esse vim norant, quae adquirere temporis adcessionem vocalibus & syllabis brevibus praecedentibus posset: ut in Virgilii duobus versibus adcidit, qui nunc Opportune in mentem Venerunt. ΓAeneid. IV. G. 64.JPectoribus inhians spirantia consulit exta. i Georg. I. U. I 8S.J- Populat ingentem farris acervum. sic enim legendum est, non: populatque ingentem farris acervum. Idem ter fecit Cicero in paucis suis versibus, qui sunt in lib. de Divinatione. I. Cap.
Subigit ipsaseris transfigens unguibus anguem. Abicit e antem S laceratum adfligit in undas. Omnis cura viris, uter esset Induperator. Ausonius in Alcone. OEpigri LXXIII.JEafum convicit ilico haruspicium. Tandem ergo in his compositis a verbo Racio: Abiacio, Adicio, Deicio, Eicio, Obicio, Proicio, Reiacio, Subicio, obices, S Subices, admirari desinant graves viri orthographiae nostrae, nostrae dicoΤ immo antiquorum, consilium: qui praeter eas, quas diximus , ' rationes , nitimur auctoritate veterum
magni nominis Grammaticorum, Velii, Festi, F stum cum cito, Verrium quoque cito Servii, B
dae, atque aliorum: nitimur testimonio veterum calamo scriptorum librorum. Marmora quoque antiqua nos juvant, quibus testimonium ad nos nullum venit inconruptius. Glossarium Vetus numquam aliter habet in omnibus illis verbis. Ac ne
forte ambitiose i falso Grammaticorum testimoniis ct nominibus abuti videar, duo Servii loca, optime