장음표시 사용
391쪽
c ΑΡ UT ILIocus, Aenus , Cupido. Omnipotens yecoris. Horatii loca duo inlustrata. Ad versus, quos adponemus secundae Odes II ratii libri primi l f. 33.J hos:
Sive tu mavis, E cina ridens, Quam Deus circum volat, est Cupido. belle facit pictura relata ab auctore Epigrammatum Orbis. fpag. ccccLI.J quam rei ante oculos ponen dae gratia hie expressam pingi eurmimus. Oda v. lib. ejusdem. f. IS J Sustendise potenti Vestimenta maris Deo. Cum his verbis Horatii facit nummus argenteus M. Agrippae Cos. m. in cujus altera parte est: Neptunus cum his verbis: HIC. OMNIPOTENS.
Phraseus. Inretortus oculus. Diem frangere. Di dere meridie. Horatii locus inlustratus.
Quoniam interpretes non plane explicant eam historiae partem, quam tangit Horatius ea versu lib. II. Od. II. LV. 17.JRedditum Θri solio Phraarten. visum est breviter admonere, unde integra res tinta peti possit. De hoc igitur Phraarte, quem alii auctores Graeci perinde ac Latini varie scribunt: sed sua cuique est scriptura relinquenda: quomodo ille. q
392쪽
Epigramma repertum a Conrado Ceste in Gemma signatoria, aureae cruci insertum in Mo
serio Musu iuxta Olmunita mense Iulio Anno Domini M. D. IIII
394쪽
OPINIONES. LIB. III. CAP. III. 38s
ille patrem interemerit, & se regem constituerit: utque a populo ob impium ac tetrum facinus regno sit dejectus: iterumque Scytharum a ilio regnum receperit: & cum Augusto pacem aequis Condicionibus secerit: timensque a filio talionem, ne scilicet ab eo pelleretur, ut ipse parentem ejecerat, filium ad Augustum usque in Hispaniam simulatione legationis aut ossicii relegaverit ab se, lege Pluta
elium in Crasso ad gnem: S in Antonio. p. 932.3. Iustinum lib. XLII. scap. 5.J Strabonem lib. v 1. pag. 4 I. S lib. XvI. pag. Io8S J S Dionem. lib. XLIX. pag. 6O6.J Ibidem apud eumdem Horat. f. 23.JQuisquis ingentes oculo inretorto
Lege LXXV. caput nostrarum Adnotationum pridem editarum. Nam Lambinus magno conatu ibi agit nihil. In Oden VII. ejusdem libri Dis. 6.J Cum quo morantem saepe diem mero
'avere diem mero est, de meridie, aut etiam ante meridiem non exspectata legitima coenae hora epulari. Varro lib. I. cap. g. de Re Rustica Difndere dicit his verbis: Ego hie , ubi nox S dies modiace redita abit, tamen asivo die , si non dissnderem meo inistitio somno meridie , vivere non possem In oden XVI. lib. I. O . I.JO matre pulchra sita pulchrior. Imitatur Characis poetae versum, a Suida relatum
395쪽
Di Deris Quinctilius apud Horatium. R
rus cognomen. P es a Patrondimica i
a Romanis nominibus. Horatius Oda axi v. lib. I. consolatur Virgilium in morte Quinctilii communis amici. Nee 'constat, qui fuerit hic Quinctilius: quod fuerine plures eo nomine tunc Romae Quinctilii. Qua ramus nos. Duo fuere Quinctilii insignes amici Virgilii, P. Quinctilius, Varus cognomine, Vir Consularis: de quo Ρoeta intelligit Ecl. IX. his ver
Immo haec, quae Varo nec dum perfecta canebat. Vare, tuum nomen, superet modo Mantua nobis , Mantua, vae miserae nimium vicina Cremonae .
Cantantes sublime ferent ad sidera crani. De hoc intelligi hic apud Horatium nullo modo potest. Etenim mores Quinctilii, de quo intellligit Horatius, longe dissimiles fuere moribus Quinctibi Vari consularis: qui fama fuit parum secunda ob
rapinas S. socordiam, concordantibus omnibus auctoribus, qui de administratis ab eo provinciis scripsere. Paterculus bib. II. cap. 117. J de hoe loquens: Prater ea declaravit Bria: quam pauper dia vitem ingressur, dives pauperem reliquit. Musdem etiam rapinis effectum est, ut a Germanis totus C ercitus ejus trucidaretur, lato mirabili trium Quinctiliorum. Tribus inquit idem Ρaterculus pib. II. cap. II9.J Quinctiliis Varis adcidit , avo, patri, F slio : ut Ibi ferro vitam adimerent. Duci plus animi ad moriendum , quam ad pugnandum fuit. uippe paterni, avitique exempli successor se ipse transesau. Praeterea Virgilius xxvii. Quis ante Varia,
396쪽
OPINIONES. LIB. III. CAP. IV. fg
nam cladem obiit, auctoribus Donato, Eusebio Obmp. cLXXXIX.J , &iis, qui Fastos conscripserunt. Alteri fuit Quinctilius, Vari & ipse cognomine: Id conligo ex commentariis utriusque Acronis S Porphirionis conruptis in versum illum
Epistulae ad Pisones de Poetica dis 438.Juuinctilios quid recitares, conrige sodes
Hic Quinctilius inquiunt Acron F Porphirio) erat
Varus poeta Cremonenses amicus Virgilii. in quorum tamen verbis Varius male legitur pro Varus: Varius enim gentile nomen est, non cognomen.
Hic est ille Quinctilius, quem hic deflet Horatius. De cujus Ρraenomine comperti habeo nihil. L. Varius fuit orator , poeta Epicus.&Tragicus: scripsit etiam Eclogas. Haec discimus ex Horatio flib. I. Carm. Od. V t. princ.J, &ejus interpretibus, & Virgilio DEcl. IX. V 3s.J. Hunc eum fuisse credo: cui cum Plotio Tucca post obitum Virgilii mandatae sunt ab Augusto partes recognoscendi certis condicionibus Aeneidem, ab auctore relictam , morte interveniente , non re cognitam. Quamquam pro Vario, multi male ' rum scribunt. Addam corollarium. Consuevere res insignes a gentilibus Ducum yο- minibus, non a cognominibus adpellationem soribri. Itaque legimus : Fosas Marianas: Castra Comneliana : S alia eodem modo. Attamen clades , quam quinctilius Varus accepit, a cognomine Variana est adpellata. Credo, quod cognomine quam nomine esset notior. Sic Flisae Drusianae Cornelio Tacito lib. II. Annati scap. 8.J Sic Lepidianae se riae , Ciceroni lib. ad Atticum XVI. Ep. XI.J Idem observatum est in patronymicis : Appiades a prae homine, Scipiades a cognomine : quod hic cogno Bb a mine
397쪽
mine, ille praenomine frequentius adpellabatur. Memmiades vero apud Lucretium flib. I. υ 26. Salibi.J est a nomine: quoniam ei cognomen, vel nullum fuit, vel parum celebre. Varum praeterea fuisse cognomen aliquot quosve aliarum Gentium , notum est ex Ligariana Ciceronis, ex Plutaris chi Catone, Dione, Orosio, & Fastis.
C A Ρ U T V. Nefas. Mare avidum Paphiae Veneris, Stempli forma. Necestas Serva.
eXpono ego, ου Θέμις. Suidas in 'Aλλ' ου Θέμια alii interpretantur ἀδυνατον. utrumque recte. Sed prior expositio magis placet,
Exitio es avidis mare nautis. Acron videtur legere: Exitio es avidum mare nauris : scilicet eo modo , quo avidum Orcum legi. mus. Utraque lectio optima, sed Acroniana figu
Oda xxx. f I.JO Venus regina Gnidi, Paphique. Templi Paphiae Veneris situm , & formam Deae neque enim alibi sic exprimebatur S colebatur lege cum aliquot aliis paradoxis historiis sive fabulis apud Cornelium Tacitum lib. xvm. ΓHisor. In cap. 2. N s.JOda xxxv. svs I7.J Te semper anteit saeva necessitas. Lambinus adseverat in libris vetustis legi Saeva ,
398쪽
OPINIONES. LIB. III. CAP. VI. 389
non Serva. At Pierius lib. XLVIII. capite de Clavo, testatur, se in libris antiquissimis observasse scribptum esse, Servat quam scripturam ego sic probo , ut omnino retinendam censeam. Necessitatem enim antiqui Fortunae servam finxere, & quidem προπολικ Ideo Horatius vim & notionem Graeci vocabuli προπολοο expressurus verbis Latinis dicit: Servam Fortunae Necessitatem anteire.
CAPUT VLGros F Gigas priorem habent ollabam
communem. Horatii quaedam loca non mutanda. Lambinum falli. Monaeses. Plutarchum ab Horatio dissentire. Parthorum Rex. Cotiso Dacorum Rex.
Lambinus serre non potest, Graes apud Hor
tium legi priore brevi. Itaque non solum in hoc poeta , sed ubicumque apud alios sic inveni tur , censet loca esse conrupta, & pro ea voce Gram reponendum judicat. Verum eXempla poetarum, quae adferemus, falli eum docebunt. Suntque haec brevis syllabae exempla. Ovidius Tris. lib. I v. EL VII. G. 18.J Centimanumque Graen, semibovemque virum. se enim libri veteres habent: ubi bis repetita pulativa conjunctio venustiorem versum facit.
Idem elegia prima secundi Amorum U. I 2.J Centimanumque Gnen. hi satis oris erat. Seneca Hercule Oetaeo. si 167.Juui vasus Briareus: qui tumidus G ges. Automedon, sive Anacreon lib. II. Epigrammatum Graecorum. scap. 47. Epig. 17 3
399쪽
. Gregorius Thessalonicensis. a)
Longae vero syllabae eXempla sunt, quae sequum turd Virgilius Aeneid. IX. υ 762.J-- Succiso poplite Guen. Horatius oda v. lib. II. OG 2o.J Luna Gnidiusve G1ges. Idem oda VII. lib. III. G. S.JGnen p ille Notis actus ad Oricum. Alphaeus lib. I. epigrammatum Graecorum scap. 12. Digr. 2.J
Propertius lib. m. Eleg. IX. G. I 8.3Lγdia G1geo tincta puella lacu. Ut iam mirandum non sit, Horatium quoque vocis ejusdem mensuram ad commodum suorum carmiα num aptasse. Quasi desint exempla poetarum, qui
in eoaem Verbo eamdem Vocalem modo prod
stam , modo conreptam conlocarint. Sedigiti Volcatii licentiam, atque Horatii supra slib. II. cap. XIII. J retulimus in verbo Licinius. Itaque siquis sibi interdum parum constat in quantitate alicujus syllabae , aut si duo pluresve inter se disco dent, mirum cuiquam non debet videri. Lib. III. Oda V1. G. 9. seq. J Horatius de Monaese Duce Parthorum loquens abit diversus a Plus tarcho, qui in Antonio Dag. 937. E.J tradit, Antonium multum secretis nunciis a Montae adjutum fuisse. Horatius autem scribit, Romanos clades a Monaese acceptile his versibus. yam bis Monaeses, Pacori manui Non au picatos contudit impetus.
400쪽
oda um. lib. III. OG. I 8.sendoccidit Daci Cotisonis agmen: Medus in Osis sibi luctuossDissidet armis. De Cotisone Dacorum rege, a cornelio Lentulo Amgusti legato in Ρannonia superato, paterculus, Flora, lib. IV. cap. 12. l. I 8. , S Eutropius. Medos autem, id est Parthos tunc inter se dicit dissidentes: quod pulso Phraarthe a populo, ut supra diximus, 3 Pridates rex preatus fuerat: qui tamen, Phraarthis a Scythis restituto, Romam ad Augustum cum filio Phraarthis indiligentius custodito confugit.
CAPUT V1Ι. Purpura candida apud Horatium Lam- bini error. Acuta belli.
Oda prima lib. I v. non Veneri canitur. Itaque inscriptio mutanda , S Q. Fabio Paullo Maximo adtribuenda: cui in consulatu conlega suit M. Antonius Iulus M. Antonii I riumviri filius Africanus, ad quem sequens statim oda scribitur. In hac oda ad Q. Fabium sunt hi versus. sis. o.
Tempestivius in domo Paulli, purpureis ales oloribus , 'C Gahere Maximi. Lambini audacia hic decipiat neminem: qui non dubitavit vocem purpureis in marmoreis vertere: quoniam latuit hominem, esse etiam genus purpurae candidae r quod jam pridem ab Hermolao Ba baro traditum est. Hoc non fefellit olim Pluta clium , qui in Alexandro pag. 686. D. candidae purpurae meminit: nec C. Pedonem Albinovanum,