장음표시 사용
381쪽
ad firmandam meam sententiam facientia, libitum est adponere. Reliquorum testimonia, cum Servio idem sentientium, quilibet sibi ex eorum libris petat. Servius igitur ad eum ex IV. Aeneidos libro versum
His germana malis oneras, atque obicis hosi. sic scribit. Ob naturaliter brevis est, sicut re, Nab: sed plerumque pmducuntur hac ratione in obicio, reicio, adicio: quia habent vocalem sequentem, quae per declinationem potes in consonantis formam transre: ut objeci, rejeci , adjeci. Ergo etiam antequam transeat, interdum fungitur ossicio consonantis prae-eedentem longam facit. Idem in lib. X. ad eum Verin
Atque oculos Rutulorum reicit arsis.
sic ait. Reicit. Re naturaliter brevis es, pro longa posuit. sic alibi. Reice, ne maculis infuscent vellera fuscis. Quod licet possi excusari: quia cum facit rejeci, inter duas vocales vocalis i pol ita producit superiorem: ut dicamus, eam longam eqse spe, quae per δε- clinationem longa futura est: tamen, quia in hac re adigumentum magis est, quam ratio, dicamus Εctasim factam, quast poetis plerumque conceditur. Sed ad rem. Igitur stantibus alumentis, quae . tulimus, . Genitivi hi, de quibus agimus, uno, i, tantum scribendi sunt. Vocativi etiam, ut probatum est, pares sunt Genitivis. Quamquam hos Vocativos interdum per συνδεσιν contrahi in pauciores syllabas non me latet. Sic facit Horatius ib. II. Carm. Od. VII s. J Pompi meorum prime sodalium. pro, Pompei. Idem lib. I. vis. VII. vf9I. JDurus ait, Vulti, nimis, adtentusque videris. pro Vultei. Quoniam autem in hunc ordinem re degimus praenomen Caius, libet admonere, illud
382쪽
modo duarum, modo trium syllabarum legi. Mar- tialis. CLib. m. Epig. 38.Juit Athesinus caussas, S Caius uterque. Ausonius Epig. LXXV.JQuis lup Caius ait: vivisne pSic paullo post ibidem.
Martialis lib. IX. Epigr. 93. J trium syllabarum
facit. Non mavis , quam ter Caius ese ruus. Lucillius lib. XI. apud Nonium in Damnare. cap. ψ. p. 6 I. inter Auct. L. L. Goth r JC tu Caius hic operariu , quem Cephalenem. Idem ferme adcidit, cum in aliis similibus, tum in voce Boius. Silius lib. I v. G. 7o6.J
Boiorum nuper populos turbaverat armis.
Idem paullo post sanie. G. IS9.JUnde Boiorum sociata examina densant. Quod additurus sum non est a superiore argumento alienum. Maius mensis nomen ) Mai genitivum facit, priore syllaba remanente longa. Sic Nais, Naidis; Lais, Laidis; Thais, Thaidis: in quibus omnibus το ἰωτοι producit praecedentem Vocalem. ΡrOpertius lib. II. elegia XXm. V. 96.J Supposta excipiens Nai Caduca manu. Quo in versu ante male legebatur. Naica dona manu. Idem observandum est in Laius trium syllab rum apud Statium Lib. I. Thebaid. V. 296. N Lib. II. vi. 66.J S reliquos. Nobiles etiam Grammatici, librique calamo scripti veteres, inprimis Virgilii, & Glossarium vetus, scribunt semper Di,&Dis, Grai, & Grais, non Dii, & Diis: nec Graii,& Graiis. Aquis Statiellorum est vetus marmor cum ' liae inscriptione.
383쪽
Etiam observatum est in vetere Vaticanae biblio thecae libro scripto Tibulli verbum hoc Liam, nominativo plurali, non fidem scriptum esse. Verum quid Grammaticos, ct manum librariorum laudo δAudiamus Ciceronem in Oratore ad M. Brutum cap. 4S J sie loquentem. Nobis, ne s cupiamus quA
dem, distrahere, voces conceditur. Indicant orationes
illae ipsae horri ulae Catonis: indicant omnel poeta praeter eos, qui ut versum facerent, saepe hiabant: ut Naevius. Vos, qui adcolitis Urum fluvium, atque Algidum. & ibidem feod. cap. J Quam numquam nobir Grai , atque barbari. Ibidem agquot post versus. cap. 47.J Idem campus habet , inquit Ennius: N in
templis isdem probavit. At eisdem erat verius, nec tamen eisdem erat opimius: male sonabat iisdem. Age, lius de hac re agens lib. I v. cap. XVII. confundit sonum vocalium cum quantitate syllabarum. Cicero in oratore ad Brutum,& alibi, dilucidius & distinctius est locutus. Egregie etiam a doctissimis
viris, Iulio Caesarς calisero, Lipsio, & si memin
384쪽
ria non me fallit Castelvetro de eadem hac ratione est disputatum. Qui omnes propriis rerum Voc bulis erudite S perspicue docent, quantum a quam . titate syllabarum vocalium sonus & pronunciatio disserat. Sed ad superius adlata Verba. Quod Agellius tradit, in obiicio, Coniicio, Iniicio, Ohiices, SuhiLces, Et Proiicio , praepositiones produci, quod secunda litera sal. syllaba) in his verbis per duo ii, non per unum scribenda est, satis supra videmur sententiam istam discussisse: tamen addamus aliorum quoque poetarum eXempla: quorum alii producunt, alii conripiunt praecedentem praepositionem. SLlius Italicus lib. I v. OG 24.J conripit hoc Versu. Et mos certant obices adolescere silvae. Virgilius producit, ut supra adlatis exemplis p tuit , & demonstratur versibus hic sequentibus
Georg. II. G. I9. J, Parva sub ingenti matris se subiicit umbra.
Sic facit Ennius in tragoedia, quae Achilles inscri- . bitur, versu hoc adlato ab Agellio lib. I v. cap. 17.Ji Ergo Deum sublimes subiices humidas. quo in versu innovandum nihil esse censeo. Si ta- men S de syllabae quantitate intelligit ipse Agel- Iius, ct versum ab Ennio auctore fideliter descripi sit. Adhibeo autem hanc exceptionem: quoniam iidem versus sunt enim duo) aliter ab Agellio, albi ter a Nonio, aliter a Festo citantur. Agellius sic. i Ennius in Tragoedia, quae Achilles inscribitur, Subii, pro aere alto ponit, qui caelosubjectus est, in his . Aa S ue -
385쪽
feresibus. Ergo Deum sublimes subiices horridus. Unde oritur imber sonitu saevo, Sytrepitu. 5Ionius veros cap. 2. pag. 579,3 in significatione vocabuli facit
cum Agellio: in ratione versus dissentit: sic enim habent ejus verba. Subiices nove postum non a Subiiciendo: servo ego hic scripturam cum duobus ii, quae est in meo libro: cum tamen credam, auctorem unico i, scripssso sed altitudine. Ennius Achi D. Per ego Delim sublimes subiices humidas: Um de oritur imber. - Festus ab utroque Agellio & Nonio & in explanatione vocis Subiices, S in lectione versus abit longe diversus: apud quem nunc selegitur totus locus. Subiices Ennius in Achille pro subjecto posuit, cum dicit. Nubes per ego Deum sub ces humidas: Unde oritur imber sonitu aerio spiritu. In marginis area est. Inde oritur sonitu saevo spiritu. Quoniam autem Ennii versus a tribus auctoribus, Festo, Agellio, & Nonio, non concordi sententia legitur, Gabriel Faernus, eruditus Vir, judicaVit, VO-Cem, nubes, de suo additam a Festo. Ego tamen, Nonii explanationem non reiciens, libenter aut VO-cem illam a Faerno damnatam retineam: & ve
sum probem, qui est hic. Nubes per ego Deum subices humidas. aut loco Deum substituam voeem, Sublimes, hoc modo. Nubes per ego sublimes subices, humidas. de se lectus sublime quoddam ct tragicum versus sp,
rabit. Ρorro, humidus ne, an humidas in eo versu legatur, parvi refert: non enim minus redite nubes humidas, quam imbrem humidum dicimus. Quod ad alterum versum adtinet, admonet me
Festi lectio, fore versum integrum, & elegantem apud Agellium , si pro strepitu, uuae vox est in Agellio, reponatur spiritur scilicet, ne Trochaeus iasit in arimetro Jambico: sicque scribatur.
386쪽
OPINIONES. LIB. II. CAP. XXI. 379
Nubes per ego sublimes, subices, hi idas: Unde oritur imber sonitu saevo, ei spiritu. vel sic.
Per ego Deum sublimes, subices: humidus Unde oritur imber saevo sonitu, ef spiritu.
Ami poetae versus huic persimilis adfertur a Cie rone lib. II. de Natura Deorum. cap. 3S.J quem non est supervacuum hic adjungere. Fremebunda ex alto ingenti sonitu θ' firitu. Ubi Nigolius legi scribit aliter, fremitu Sed hoc pacto versus J-bicus hostem suum Trochaeum haberet. Priscia, nus lib. de Comicis metris spag. I 323. Et Pusschiiqi legit spiritur recte. sicque rationi carminis esti consultum. Germani in sua editione servant, a Friritu. ' Porro in versu, quem Agellius ex Εp, a dico Ρlauti citat, pro pallium legendum est paLi liolum, ut versus recte incedat: aliter claud,
Franci Cicerctus, Ristorum antiquorum t . apud Mediolaniens s publicus . interpres.
Heus, Lector, inquit, quisquis es, modo in
litteras bene animatus sis. Hoc ipsum de re. hus non vulgaribus συνταγμα, caue, putes ἀδεσποη . τον esse; sed scias, ab Ιo. Mario Matio Brixiano, V. C. aliquot amicorum rogatu nuper fuisse conscriptum: a Matio, inquam, illo polyhistore, qui olim Alexandriae Statiellae, nunc Μediolani in Coni gio Divi Simonis, quondam Taeglorum liberalitate instituto, summa cum bonorum omnium laude, literas Graecas & Latinas docet. Cujus quidem ho-
387쪽
minis animus cum ad serviendum commodis utilitatique studiosorum semper fuerit intentus; tam multa edidit, doctissimi cujusque hominis lectione dignissima, quam multa unum de nobis habere puto neminem. Hoc te scire volebam, amice L Ehor. Vale. . Mediolani, anno oo D X C V. Kal. Maii.
CAPUT XXII. De vi duarum consonantium Μ, S D. Proptera. DUas liquidas, duas mutas , ct mutam sequente liquida, non semper producere antecedentem syllabam brevem probant ea, quae adseremus poetarum sequentia exempla Q. Ovid. lib. XIII. Metamorph. OG 43o J, Bisoniis habitata viris Pobmnsoris illic. Propertius lib. m. En XI. U. S7.JΕt scelus accepto Thracis Polymnestoris auro.
τοτε Λειανδρος περ ἐσώμενος - νυμφη
Ennius apud Varronem lib. v1. de lingua Latina. Dag. 72. Edit. Stephan. JSubulo fnitimas propter adfabat aquas. Quo in versu nonnulli docti viri legunt: proptera stabat aφuas: ut sit antiquo more dictum proptera, pro nostra usitata praepositione, propter. Cujus
388쪽
OPINIONES. LIB. IL CAP. XXII. . 33Texcellentis viri se acumen hic Valde probarem,
nisi reluctetur natura ultimae syllabae praepositionis S adverbii proptera, quae longa est, ut insupera, apud Ciceronem ex Arato bib. II. De N. D. cap. Φῖ. Jrimc draco serpit subter, superaque reto MnI. Sic Lucretius lib. I. svs 43o.JId, quod jam supera tibi paullo ostendimus ante. Verum redeamus ad propositam, & ad inchoatam
Forma captivae domiimum Tecmectae. Petronius Arbiter I 31.Jhacis redimita Daphne, tremulaelue cupressi. Possem ex Graecis poetis non minus paradoXa exempla adferre. Sed petant ex illis observando, qui volent. Quae sequuntur additamenta non adinmodum ab hoc argumento diversa sunt. Μ. inte dum abicitur sequente consonante, remanente tamen vocale praecedente. Lucret. lib. II. O .66o. JLanigerae pecudes, is equorum duellica proles. Quamquam ad vitandam novitatem hanc doctiss. Scaliger in voce hac quattuor syllabarum, Duellica, duas primas syllabas in unam contrahit, tamen Lucilii versus, quem proferam eX lib. VII. Satirarum,
ut est apud Nonium in Fulgit. cap. X. p. 769.J nullo modo hanc potest Eclipsim effugere. Primumfulgit ubi caldum , Ex fornaceum ferrum. Sic illud Ennii apud Apuleium in oratione pro se ipso. par et s. M. Coluit. J
sa) In margina prioris editionia erεt. Lipsum innuiti
389쪽
uidy Scarumpraeterii cerebrum Bois paenesupremLquem tamen versum Video a nonnullis ακέ ναλον ser, bi. D. quoque S T. idem patiuntur. Lucilius apud Ciceronem lib. II. de Finibus scap. 8.3Laelius praeclare, F recte sophos, illudque vere. Idem apud Agellium lib. TULLI. cap. Vm. habeam pacto, tamets non quaeris, docebo. Nisi forte hic quis malit in Tames, M cum sua praecedente vocali abicere, quod minus probo.
390쪽
unt , qui supinis, sumptum, emptum, comptum , & aliis ejusdem notae vocubus cum ab eis derivatis, adimendam esse p literam putent. Ego contra Censeo, motus caussis, quae sequuntur. Valerius Ρrobus in libro de Notis, emptum, & em plorem, cum p, scribit. In tabula aerea antiquissima, quae Reipublicae temporibus incisa fuit, quaeisque edita est a Fulvio Ursino , emptum, redemptum, emptor, exemptum, emptio, eodem modo, quo dico ego, legitur. Marmora quoque quaedam Vetusta sic habent. - Nec aliter est in Glossario vetere. Quod si Grammatica est scientia loquendi ex usu, neque vero aliter scribimus, ac loquimur) usus autem est consensus bonorum felicis linguae, profecto loquendum & scribendum est, ut boni, felicis linguae temporibus, fecerunt. Quomodo a tem locuti sint illi S scripserint Grammatici antiqui , libri auctorum veteres, tabulaeque aereae Smarmoreae fideliter testantur.