장음표시 사용
141쪽
stas adeudi patri permissa est, idemq; ius ea datum,ut scilicet hereditatem eam in solidum sibi quaerat, atque ita filius mulctetur dominio, quod costitutiones ei in bonis aduentitiis dederunt.Ex his apparet, quam multa in hereditate aduentitia immutata sint iure nouo id est. Ιmp. Iustiniani Const. in d. l. cum non serum . nam primum pater delatam filiosam. hereditatem, si is nolit adire, potest ipse per se adire
red. V d. quis liberis. Deinde quod dissensus patris,uel filii ita ut dixi,puniatur, & filiosa.
adquirantur bona aduentitia in solidum, quae patri iure veteri in solidum adquirebantur,iure nouo quo ad usumfruchum. Tertio quod filiusfn5 habet opus iussit patris in adeunda he
utriheria imb etiam patre inuito adire potest. ἀ.Lcumno lum. quo argumeto Accursus estvssis,ut demonstraret filiumiam. posse hereditate adire absente & ignorante patre iuxta reg. Lquipotest. D de R.furis. Atque hanc sententia omnes fere sequuntur de veteres & noui in terpretes, inter quos Donellus noster est lib. 7. comm.tur. Qius Angelus in d. l. contrariu se tit,nimirum non polle ablente & ignorate patre filiumiam. hereditatem adire, sed patrem prius admonedum esse,idque ea ratione,quod de patris iure &praeiudicio hac agatur, utpote ad quem pertineat usiisfructus & administratio hereditatis, ideoque aequum est eum certiorari vel citari, ut heri solet Sc debet cum alicuius interest aliquid fieri vel non fieri. Lnam
142쪽
C A p v T XXI. ita. D. deadoptionib. Deinde hoc iuri veteri co-gruit, cui non est in hoc casu abrogatum per d. l. cum nonsolum, ut mox docebo. ergo cur id stare prohibemus, ut ait imp in L praecormin. C. de anesi. accidit δc illa ratio potentissima, quod pater est legitimus administrator omnia aduentitiarum filii d. l. vlt.-l.cum oporter. g. sin autem. Est autem magna pars administrationis curare, ne filius decipiatur in adeunda vel repudianda hereditate.in quo etiam homines prudentillimi saepe labuntur. l. sic m. ει passim. C. de iure deliberan. Item adhuc magis confirmatur ex his , quae nunc respondebo ad ea quae in contrarium obiici solent pro sententia illa scilicet communi. Ac primn m non ob stat d.regula quod alio inuito facere possum,idem& eo ignorante pollum,ae l. quod pote finuitis. D. de Iur. l. 4. illud. D. de ecommissari libera. Nam ea locum habet, ubi eadem est ratio inuiti 3c ignorantis , ut pulchre Decius docet add. l. quodpotest. contra ubi diuersa est ratio ,ut in L duo ex tribuι. D. eod. tit. l. item in tres. D. de arbitriSimile est, quod de Prauatis cautum est , ut non vocato aliquo qui in electione Episcopi adesse debet, tota electio sit irrita. 85 tamen eo praesente dcinui to facta electio valet. cap. quod sicut. extra de
inctione. cap. I. extra de arbitr. Diuersa autem
est 6c in proposito nostro ratio ignorantis patris, dc inuiti propter ea quae diximus. Secundo non obstat. quod dicitur frustra hic requi-1i, ut pater a filio certior fiat de hereditate sibi
143쪽
rix DE BON. MATER N. m. delata,cum etiam eo recusante, filius eam adiis re possit; id enim plane verum non est ; quia pater admonitus possit fili D docere, de deterrere ab hereditate adeunda, forte damnosa& inuidiosa,& periculosa. Tertio non obstat, quod filio hodie dominium hereditatis adue titiae adquiratur,ideoque cessare videatur. illa ratio veteris iuris, quo requirebatur patris consensus,& iussus,qa scilicet adquirebas, ut Do-nellus ait & ante eum Folgosius scripsit. Non obstat, inquam nam patri tatum hodieque v-siisfructus adquiritur &administratio plenissima& dominio proxima , ut ait L m oportes. Ideoque licet filius hodie capax sit adquisitionis, tame no est capax administrationis. Quaristo non obstat d.ί cum non solum. 9.sin autem re
cusante;quia loquitur de illo solo c se, cum pater scit &dissentit; at ignorans & absens non potest dici dissentire,neque leges nouae teme re sunt extendendae ad alios casus, de quibus
non nominatim loquuntur, Auth. quaMactιο--, re abι Dd.nonariata. C deSS. Ecclesest autem ἁ ccum nonsolum. fere correctoria. corrigit enim ius vetus de consensit,& iussu patris, non solum limitat; ut inepte Iason scribit add. II. C. qui admitti. n. Σ'θq. Vbi tamen rectissimὶ probathac Angeli septentiam, aitque esse me.
Tam veritatem ,.atque ita etiam Raphael Cumanus cons io s.sncip. Antonius Canon Φ, respondit. eamque sententiam placviile Duareno video. ea igitur nobis quoque tenenda est.
Atque haec item iis se habent, si filius sit in .
144쪽
regra de plena aetate , his enim duobus vocarbulis imp. utitur in d. L cum nonsolum.1n prisc. Quibus significat aetatem maiorem 2 s. annis quae alias legitima aetas dicitur,vel perfecta, vel statuε aetatis l. cum pater. F. curatorv. D. de legat. a. v t Vindilios ata virum tefecerit aetas, id est, quod vi p. postas. annum compleri viri- Iem vigorem .l. l. S. I. D. de minoribus. aliud est quod Impp. dicunt vigoris nondum emersisse
vestigiae . C. Qui tessam. Dc. pus intelligunt enim puberem, qui nondum ligna pubertatis
habeat. Denique varie accipitur in iure ciuili artas legitima,nunc proi . nunc pro I 8. nunc Pro a s. annis. Ideoque cleganter Arnotius Α- ser comment. in Psalanum. VIII Ut non βlum, inquit,atais legitimae sed etiam infantes ta lacteres ad laudem eius irrumperent. Quod si filius sieminor a s. annis, quae aetas secunda appellatur ind. cum nonsolum. f. I. csi prima aetas sit anto pubertatem id cst, I .annum,quam appellat i dem puerilem in eadem L m, . ubi autem. s. Si igitur minor sit χ s. annis, eadem locum habere sancit ind. 9. I. Iustinianus,quae supra sanxerat in maiore 2 s .annis hoc tame addito, quod si minor a s. annis hereditatem vel adluit vel repudiaui atque in ea re laesus captusque lae' rit,competat ei remedium in integrum resti rutionis, ut scilicet aditam hereditatem repudiare pφssit, vel repudiatam adire, sic tameniri patri suus ususfructus saluus permaneat.
Quod si patre recusante adire, filius ipse ad tuerit,&patur nolit hereditatem illam adnu,
145쪽
1α DE BON. MATER N.&c. nistrare vel gubernare,tunc filius, quia est minor a s. annis,potest eo casia magistratum adire,& petere ut curair a magistratu aliquis detur hereditati, qui eam administret,eL 9. I. I. Ut. Sicut & in aliis casibus fieri solet, cum pater abest,& patris procurator nolit agere vel
defendere filium, de quo scriptum est in L μlius .D. de procurat. ol. μυυmm.9. interdi .ctseqq. D. de ur.&dica infra comodius, ubi de iure filii in agendo exponam. Hereditati autem,inquit, lustinianus, curatorem dari non ipsi adolescenti quia ei dari non potest, cum stin patris potestate. Inst. de tuteti inproic.cultis .Qdecursurio Aonis igitur tatu surator datur,ut alias saepe l. I. pascde curat.bonis dand. quid aut si non hereditas sed res aliqu3 singularis filiosam. relicta sit, & pater nolit eam habere vel gubernare' idem dicemus ut curator
in ea re detur, ut ait Accursius recte ex a quih. Ut liceat, mare. velavi. atque haec ita se habent.
eum filius a patre dissentit dc alter vult , iter non vult hereditatem adire. Quid dicendum, si non tanxum dissentiat, sed etiam aperte repudietὶ haec enim diuersa sunt, nolle adire, vel consentita, . & repudiare.repudi*tione enim hereditas statim amittixur. at potest qui hodie non vult, cras velle. de hoc ita nobis prodita regu g est Vlp. in L is qui heres. g. vlt. D. de adquiri hered. Neque filiumfam.repudiando sine patre, neque patrem sine filio,
alteri nocere. virosque autem posse repudiare. in quo ne erremus,distinguendum est inter
146쪽
genera hereditatum. Nam hereditarem castrensem filius recte repudiat sine patre, at pater sine filio nullo modo repudiare potest , &ratio est, quia haec hereditas filiosam it. inscitalidum adquiritur, eius autem est repudiare, cuius est adquirere L is potest. D. de adquiri her
dit. Sed hodie si filiusfam. talem hereditatem recuset adire, patri permissum est, ut ipse adeat , d. L. cum nonia, solum. f. simituque modo. an igitur repudiatam asilio poterit adire'Resp. si verum esset. quod Bariolus ad d.*.υθ.Lis qui heres. scribit, dictam l. cum non solum. loqui
de repudiatione & quid c expressa, dum pater repudiatam a filio sine dubio adire possit. sed mihi contrarium videtur eam l non loqui de repudiatione , sed de dissensu duntaxat filii, dum patri iubenti adire id recusat. De profectitia autem hereditate ita ius est, ut a filio non possit repudiari, quia est tota patris, tametsi sitilius cui delata est cogi non possit,ut eam adeat inuitus,ut supra docui , pater autem poterit ea repudiare, quia repudiando nihil noceat filio. atq; ita cesset ratio Regulae qui heres. neque . n. in profectitia hereditate quicquam
immutatum est per nouas constitutiones, ut recte docent vulgo interpretes, & Donellus lib. s. comm . cap. II. in medio. deinde ea est hereditatis profectitiae conditio ut non solum
I atri per filium,sed etiam mihi adquiratur periberam personam, quae seruit mihi bona fide, id est,igndranti eam liberam esse, si videlicet is propter me heres sit ab aliquo institutus, dc meo iussu hereditate adierit. l. a Titio. I. .D.
147쪽
de adquir. heredLliberhomo.infine. D.de ad ροί rer.dom. sicut vice versa, si aliquis heredem pura Titium instituerit, ut hereditatem restituat filiosam. Cati, cum is paterfam factus esset,ideo ne parri eius adquireretur, pater ab ea hereditate omnino excluditur, ut m pulchra specie A fricani Lcum cymdamsilium. D de heredib. inri ibuen. neque obstat argumentum ilhid Bar-toli, pater non potest adire hereditatem sine filio. Is quM mihi bona. D. de adqurr.
hered. Ergo, inquit, pater etiam non potest tepudiare sine finio. l. M potest.D. eoaetit Res nim d Reguiam Lia potest: primum loqui de eo qui suo nomine & propter se solum adit. deinde ea Regula potius valat in contrarium; ait C- Mim,is potest repudiare qui potest adquirere. ergo pater , quia ei soli adquiritur hereditas' lprofectitia poterit etiam sbius eam repudiare. In aduentitia autem heroditate , iure vereri nec pater sine filio, nec filius sine patre repudi
are potuit. d. l. , est.L G qui heres. l. renitente. αὐ rur. deliber. Sed cur non potuit pater solus repudiare, saeut profectitiam possit,cum iure 'veteri ante has nouas principum consti tutiones inter aduentitia S profeci iliaplane nulla est et disterentia sed omnia aeque patri in soliduadquirerentur. ergo pater aduentitiam repudiando non magis nocet filio, quam repudiando profectitiam. atque ita dicendum est posse eum solum repudiare , cum cesset ratio d. g. vlt. Ad hoc ita respondeo , idcirco non posse iure veteri repudiare patrem ad, . uen- I
148쪽
c A p v T XXI. ,1 uentitiam hereditatem sine filii consensu.quia
filius possit tamen aliquando eam heredita tem sibi adquirere, non patri: puta si mortuo patre adiret, vel on ancipatus a patre , vel in
ipecie d.L cu quias Pium atque ita filius posse edifferre aditionem , & sibi patrifamilias factoaci quirere hereditatem sibi filiosam l. delatam. l. non e fi dubium. C. de tur. deliberand.
quod contra se habet in profectitia heredi-.tate , id est, rclicta filio contemplatione patris. nam licet eam emancipatus adiret, tamen eam patri adquireret, cum & per liberam personam nobis adquiratur, It antea docui. Hodie autem, id est, ex d. Gum non β- Ium. C.de bon. qua liber. potest quidem pater, vel filius hanc hereditatem repudiare peaque repudiatio valet, sed ita tamen valet. ut repudianti duntaxat noceat, alteri autem qui non repudiauit ius integrum ac plenum eius sibi adquirendae remaneat. in quo hoc ius nouum differre mihi videtur a iure vete
vi , quo iure , nec quod ad ipsum repudia
tem pertinet, talis repudiatio valet, ita loquitur u l. qui heres. g. vlt. D. de adquir. hereduAtque haec de maiori & minori a s. annis: Restat nunc , ut de minori r . annis, id est. de puero exponamus. De quo Iustin. agitin d. L eum non serum. 9. ubi autem pueritis. C. de bonu qua lib. Puerilem aetatem non accipit totam illam usque ad I .annum, sed usque ad annum septimum, quam enim ia. , .vbi. appellat puerile aetate, in de eo-
149쪽
dem agens , appellat infantilem. Deinde in codem f. ubi ait, qua udo legibus permissum est patri adire hereditatem nomine filii in puerili aetate, id autem L. Thuodosii Imperatoris permissum est tantum nomine filii infantis. sisnfanti. zdetur.deliberan .infans autem est minor septem annis d.ttal. I. f. 2. D.de administr. tutor. Vnde Graeci vocant infantem, septianno.
. alias puer Sc puerilis aetas dicitur usque ad 14 annum in masculis, usque ad ia. in foeminis, id est, usque ad pubertatem. l. pueri.&Uiglossa. DAU.S. Postremo puerilem aetatem de infantili tila intelligendami esse, liquido apparet ex eo, D ind. 9.ubi Imp. dicit. sine consensu filii posse patrem adire , quod dici non potest de eo, qui maior est infante, nam patet sine eius consensis adire non potest. d. l. siinfanti. Ec Acciarsius notat ibi, in prima glossa. Sed ut haec recte intelligantur, dicam distincte de infante, & de puero qui maior est infante, M
primum de aditione paterna, deinde de repudiatione. Igitur de aditione ita ius est, ut pater dela tam filio infanti hereditarem pessit so lus adire, sed nomine tamen non suo , sed filii d.l infanti. C. detur. delib. si suo nomine adiret, nihil aditio valeret, ut recte illic Bariolus monet , iubens nos in huiusmodi aditionibus caute agere. Olim id est,ante dictam constituti. Theodosii non poterat pater pro infante filio, hereditatem adire,licet posset pro ea agnosce re bonorum possessionem. l. potuit. Qeod.tit. IFinfamis. C. qui admit. ad bonori posse . rario disterentiae est . quod facilius quis fiat bo
150쪽
CArvae XXI. 32sndrum possess ,r iure scilicet praetorio, quam heres iure ciuili. Heres enim idem est quod domin',ut ait Imp tri A . de Fohor. ρ ing. Sicut & Germanis vocabulum HERRN a Iatino heres dictum putat Ioli. Sichardus adael sisn-Dnti. Sed rectius id duxisset a Getmanico itide verbo ERDae,id est, terra. nam & latinu heres ductu alatino herediu, qΗod tetram siue eius proprietate lignificat. scd cotradictaTheodo. conititutione, quam Iustinians. itid Lωθ.9. via autem confirmat. duo obiici solent, unum quod cum hereditas adita se, soleat hete deruaeri alieno aliisque oneribus obligare. l. qui in
non possit patre suo aut hore obligari l. vlt pupiluo D. de V. O. Ergo sequitur, nec patrem heteditatem ipsi delatam adiri sine ipsis posse. Alterum est, quod infans ubique ferε
in iure comparetur furioso . pupillin. D. dea quιr.heria.* pupti . Instit. de ininstipisti.Sed delata furioso hereditas , neque ab eo adiri potest, quia intellectu caret, neque a cur tore cius, quia ius prohibet. l. υnsc. D. de bo-uor. posis furio. l. vlt. 9.sin autenti furore. decuristic furios. Quamuis interim curator fruinctus eius hereditatis percipiat. Ad haec ita respondendum est: , ad primum quidem, Verum ellia filium fam. non pos te patre auctor: Obligati. cum possit tutore authore. Sed huius rei ratio illa est , quia si tutore authore obligetur, δd ex eo laesus sir, habet regressum aduersus tutorem. l. 7. D. de tutel. I