장음표시 사용
151쪽
Quod si aliqua ita legibiis prospectum sit filio,
ut quamuis obligetur a patre, id tamen ei non Noceat,tum dicemus eum recte ab eo obligari ; id autem in hac adventitia hereditate uacautum est noua illa Theodosii constitutione, quam Iustinianus ita confirmat,&ex suis ius mente dat filiosam. in integrum restituti onis beneficium , si aditione patris obligatus sit damnosae hereditati, ipse enim pateniolus tenebitur omnibus oneribus hereditariis. d. vbι auten I. cum non solum. Ad alterum,dit- ferentia est inter infantem &iari iam in hac re equa agimus; eiusque disterenti ae ratio il- . la est . quia infans habet intellectum saltem potentia, quae breui in actum educenda sit; at furiosius semper talis futurus praesumitur, qua lis nunc est, ut Salicetus add L in antr. scribit, ideoque reli sta furioso hereditas, donec furox eius durat, nec delata quidem ei intelligitur, nec eius dies unquam cedit.dIovis. Deinde cascereris non est tanta aut horitas, quanta est vel tutoris,vel patris administratoris legitim, L in
copulandis. C.de nuptiis. l. cum oportet. 9 . sin au tem .Qde bonis qua tib i. cum in una F. vltide app.
Quid dicendum autem est , si filius iste nequa ist in patris potestate, quia sit ab eo emancipatus , neqne etiam sit in tutoris 3 hoc casu pater est filii sui impuberis tutor legitimus. lιs. S. . ta l. seqq. T. de legit. tutorio. D t.
152쪽
d legit. parentum tutel. Quare pater potest eius nomine etiam hereditatem acii re, ut tutoralius ponet pupilli infantis nomine, d. ljiιnfanti.verseadram vero. 6 de rur.deliberan. O Hi casus in patre unice nota diis videtur tanquam
singularis & admirabilis , ut Fulgosius ait ; quia
hoc casu pater eit administrator & tamen idem non est fructuarius in bonis aduentitiis; vsufructus enim non adquiritur patri, qui fili um in potestate non habet , atque ita administratior legitima hoc casu separata est ab usu fructu . In quo Iason,&alii reprehendunt Ae-
cursium ad a guth. excipitur. C. debon. qua tib. dicentem , patrem non habentem usum fructum non haberi legitimum administiatorem Ex Nou.m θω L mair. 2 au. Sed defendendus
Accursius est, quia ibi loquitur de patre filium
in potestate habente, & de patre administratore. Nos autem hic loquimur de patre qui non habet filium in pote ita te, eiusque legitimus non administiator cst sed tutor. Atque haec de aditione paterna facta nomine filii infantis. De repudiatione autem sic subiicit Imperator in d . cum non solum. g. 'veropater. Vt si pater hereditat cm filiosa.dulatam re- . pudiet, eo infante adhuc constituto, postit po- stea fili' ea adire &sibi soli in solidu adquirere; idq si uelit adhuc in patris potestate & adoleuerit, siue eius potestate liberat' sit. si adoleue - Tic in qua nam impubes vel pupillus no potesti p se a dire. li vilius. D.de adcly .hered. N e qi. n. tu torem habet quo aut hore adeat, cu fit in patris poIestas C. neq; etia patre aut hore adire potest i 2
153쪽
quia pater eam hereditatem iam ante repudiauit. qua in re primum differentia insignis notanda est inter aditionem , & repudiationem aterna. nam si pater nomine filii sui adluit, fi-ius ut possit hereditatem eam postea repudiare, opus habet petere a praetore in integrum restitutionemd. 9. ubi autem puerilis. Sed si pa- ter repudiauit , ut filius possit eam adire, nulla habet restitutione opus; sed recha& ipso iure adire potest, vel ipse si adultus sit,uel tutores, vel cum tutoribus suis, si minot aetate sit, d. s. sin veropatra.Vnde apparet non sempet in iure nostro valere argumentum illad, quot dicitur, contrariorum eandem scientiam esse. Deinde obseruandum est in priori illo casis, cum pater adluit,restitutionem filio in integrum dari aduersus aditionem , atque ita aduersus factum patris.quare h. l. cum nonsolumomnino pugnare videtur cum Lust. C. Qui ct aduersquor. Imo ipsesecum Imp. pugnat cum eiusdem Iustiniani sint ambae illae constitutiones & ad eundem striptae,id est, ad Iohannem praefectu praetorio. Resp. d.Lvit 6 Qui maequos stricte&in propriis terminis intelligendam esse, &ubi pater aliquid cum filio gessit,item ubi patris fama & reuerentia laed eretur per restitutionem filii;quod in proposito nostro non accidit,ubi pater seorsim a filio suo vrpote infame hereditatem adluit,& filium nec letsir ab initio, nec laedere potui multoque minus eiiis existimatio laeditur, ut eleganter explicat Donellus noster lib. i .comm. cap. II. V aleat enim Ca-Φ strensis
154쪽
strensis& aliorum distinctio,in d. vlt. Uui taaduersiis quos, inter restitutionem, quae fit officio iudicis, & eam quae fit iure actionis, licet eam doctis quibusdam probari videam, tameniaepta est, cum hodie omnis in integrum restitutio fiat iure actionis, ut docui lib. I.&2. de Iurisdictione. Postremo, notandum est, quod in d.*.ubi autem. Imp. sancit, ut filius restitutus aduersus aditionem patris , non possit iterum restitui aduersus repudiationem suam ; ne ludibrio, inquit, ei leges fiant. Sed huic l. opponitur quod constanter traditum est minoribus 2 s. annis saepius in eadem re restitutione con-eedi. puta ut restitutus ad adeundum positi ite rum restitui ad repudiandum & vice versia l. 2.9 si bonoru.TI . ad Senatusconsultum Tertuli Lari praetor. 9.restitutus. D. de minorib.viod diserte de filiosam . minori in h. l. vlt. 9. Ubi autem. dc generaliter omni minori negari videtur in tit C. Si sepius in integru restitui. Nat. R esipo n deo.& prius ad id, quod facilius est, id est, ad dictum
titulum C. non negari in eo simplicitet, ne bis in eadem causa in integrum resti putio detur, sed ita nisi id posteriori petitione adferantur nouae defensiones , vel rationes,vtestini. 2. dict.tit. C. Deinde in eadem re vetat bis restitutionem dari. sed in nostro proposito non est eadem res , vel quia nouae defensiones adfer u rur , quae diuersam rem faciunt videri l. I an eadem. D. de re iudicat. vel quia semel ad adeundum . sic mel ad repudiandum restitutio petititur. quae sunt res diuersae, licet circa Gandem hereditatem. ille autetit. C. loquitur eo casu,
155쪽
t DE BON. MAIERN. dcc cψm quis Pestitutionem petiit ad adeundum Screpulsam passus est, deinde iterum petit etiam
ad adeundum, neque ullas nouas rationes affert: visententiam cius tituli Culac. explicat.
Quid ergo respondebimus ad d L eum non βο-lum. f. Phι autem. vers non autem sibo. ubi restitulo ad repudiandum diserte negatur alia restitutio ad adeundum Culac.lia d. Laisprator. Thalelaei Graeci interpretis opinionem veris- , simam dicit . qui tanquam contrarias notauit has duas leges, atque ira Lutac. antinomiam strenue hic admittit, quod fieri vetat Imp. l. M C de veter. tur. enuci augeri videtur haec dissicultas ex l. 2. C de repud. hered. quae est eius, dem Iustiniant,ut d l. non 'lum: ubi tamen costituit posse post repudiationem restitui; si res integrae fuerint. sed ibi loquitur Imp. cnm si mel tantum restitui minor petit , antea enim repudiauerar sed sinc restitutione; nos hic ich. quimur de duabus restitutionibus. Quid ergo
dicendum '& Accursitas putat reueretiam paternam esse crusam in d. l. cum non florum , .vit. quare non debeat filiussa. bis in integrum restitui,semel contra aditionem patris, item comtra repudiationem suam. aliud astem esse ubi
pater non adiit, sed ipse filius , ut ait in d. L prator. sed neque haec responsio quicquam
valet, nam Imp. ind. . ubi. non reuerentiam
Paternam pro causa denegandae secundae restitutionis habebat; sed illa deludibrio leges fiant. lutio vera & clara hqc est, quae etiam ex ipsius Iustin. verbis colligitur si quis attendae, pon enim duplex sed triplex variatio est in specie d LOP.P imo enim pater adluit hereditate;
156쪽
C A p v T XXI. ' a 318eide fere est, ac si filius ipse adluisset; de quia filii hereditas est S quia filii nomine a patre dita est,ut supra docui, & probana illa verba d.
s. ubi scriptum est de rato habendo, vel non,
quod pater nectit. & quia persona patris caducensetur esse cum filiol. vlt. C. de impuber. Gabis siub titui. Primum igitur pater, siue filius
per eum adluit. Secundo filius resti tutus est coiitra aditionem patris.Tertio, nunc petit rem stitui ad adeundum , atque ita in eadem her*ditate restitui petit non contra solam repudiationem,uel contra solam adulos eua, sed cotra trumq; ; hoc eit autem reuera leges ludibrio habere toties vati ado &rostitui an integru petendo.& hoc nimirum est, quod ait ibide Imp. sepim omplecI &c & paulo post, iterum ludicruamplecti . non dicit semel amplecti. fgnificat. n. bis hereditatem amplexu otae; semel p patrem, qui eam adluit eius nomine ite per se cum restitui petit ad adeundum contra suam repudiationem & priore restitutionem hoc ludibria legum Imper. merito prohibet: na si iudicia nodebent esse lusoria, ut ait l, sipretor. D. de iniuc. di in iudiciis capitis ridicula defenso maiorem meretur poenam, qui nulla adlata puta si quis homicidiu suu ita exculet, ob nari uirate suam
vel fatum. vi scribit Disius Chrysostomus li. 3.
de Fato. quanto minus leges laedi debent: licet quaedam iis ridicule cauta videantur. ut scribit Plutarchus, ubi affeεt ex legib, Spartanis illud exeplum,quod Ephori statim cum ineunt magistratum, edicunt ne quis mystacem alat, Mut legibus obtemperent, ne eae ipsis dissiciles sint obseruatu. Ex Romanis autem, quod I 4
157쪽
in seruis phr vir dictam manumittendis , eo rum corporibus glebam, siue festucam, inlici ant; & in testamentis quod alius sit heres,aliussit heres, alius emptor familix, siue heredit iis, ut explicatur in tia. In F. detestamen is omdinandu. Ex Solonis, illam de seditione, ut quis se alteri parti aggreget sub poena capitis. Denique sic concludit, multa plane videri ab Hrqa, nisi auctoris mentem , bc caesam scri
piorum quis cognouerit. imo inquam ego, si si non cognoverit , tamen quia ratio sub est, iis par dum est . L n omηium . D. de E. Atque haec ita nobis explicanda sunt de adeunda, vel repudianda hereditate aduentitia,
si tamen illam egregiam quaestionem adiecerimus. sciendum est enim d L eum non Ν-ἐum, quam hoc capite explicauimus , loqui eo casii cum filiusfamil. heres ab aliquo institutus est, vel ei hereditas ab intestato delata est.quid ergo dicendu si filiosain. h eredi instrututo datus sit substitutus.& filiusfrepudiet hereditatem , virum pater, an substitutus ad eam adeunda admittatur,& uter utri piarendus sit' nam d. l. cum nenselum. quae filio adire recus te'statim patrem eius admittit, non loqui-
tur hoc casu, ubi filius habet substitutum. de hoc ita dicendum est, sit bstitutum, si ipse heres esse velit , praeferri patri heredis instrutuli, propter expressam testatoris voluntatem quae intestamentis dominatui & torum facit. ι quaestio. C. de legat. l. 2. D. de hered. instituen. Sed in contrarium multae
faciunt. Primum illa iuriε Regula , qua pl/-
158쪽
. C A p v T XXI. 337cet siubstitutum excludi, si institutus ipse, vel
ipse heres fuerit, vel alium heredem fecerit, puta filiu4 patrem, serti .s dominum. l. ex pa-EIo. 9. Iulianin. D. de vulg. m pupill. subsit. Dςinde, quia filii & patris eadem persona est censeatur .. d, l. vlt. C. de impub. ta
aliis seubstit. Tertio, quia ipse videtur institutus esse filio repudiar te ; ideoque per saadire potest, d. l. cum non serum. S. sanci-
min. ω 9. similique modo. Postremo , quia filiosam. relicta hereditas videtur contem platione patris, atque hanc sententiam amis
plectu itur & Cynus, Bartolus, aliique D d. Se d certo sententia fals est. & absurda propter illam iam dictam rationem , quod test tor voluit substitiitum admitti . si institutus repudiaret. i. heredibin. 'D. de heredib. instit. L i. S. si proponatur. D. si quis omis . ca s. t
Arment. Nec moueri debemus tot supra in contrarium allatis rationibus & authoritatibus , cum una tantum pro nostra sententia adducatur. nam ut elegantissim E Cicero ad
Atticum scribit, solet i a multi. quaestionibus accidere, ut haec pars sit verbosior , hareverior. t Non obstat igitur prima ratio, quia illa Regula tunc procedit, quando is qui heres institutus est. ipse adit hereditatem. quam hereditatem acquirit domino ves patri. sed in nostropsoposito filius repudiauit, non adi-uit. Non obstat secundo fictio illa iuris, quae non habet locum, nisi certis quibusdam
talibus, certe nQn habet locum contra expressam tcstrioris voluntatem, cui tostatori lici.
159쪽
i38 DEBO N. MATE, N. 3cc. . tum est ita filiosam. relinquere hereditatε ves
legatum ut id non acquiratur patri eius. l. eum quidam. D. de heredιb. instituend. Nou. ω θρ. mat.&au. Non obstat tertia. quia d. hcum non
solum loquitur eo casti, cum silio non est pater substitutiis, ut scilicet pater filio recusante&c. Vt supra exposui. Non obstat quarta.&vir.quia non semper, imo raristi me relinquitur filioli reditas contemplatione patris: certe id nunqus p sumitur, nisi ex verbis testamenti colligatur, ut supra demonstraui. Deinde contrarium a P- paret ubi substitutu dedit filio heredi i natu stitutu omnino oinnibus praetulit post herede. d. l. Corneliis,cum similib. Concludendum
est igitur,substitutum patri praeferri: imo amplius dico, si cohaeres filio datus siet, eo repudiante cohaerede prς ferri patri ipsus iure scilicet
accrescendi Lυnica. C. quando no praeti. par. ergo substitutus multo in apis praeferatur patri, cum & ipsi cohae redi prae feratur. vn af . in βecundo. C. de cad. tollend. Excipiendus est hoc loco, ut Accursio videtur, unus easus si videlicet filius I matre sua exheredatus sit. dcis querelam in ossiciosi testamenti omittat, per
quam potuiss t hereditatem matris recuperare, atque Omittendo querelam videtur hereditatem matris repudiare. an igitur pater ipse admittetur ad querelam, iuxta d. eum non serum.
minime; quia ea Moquitur de herodit te filio
delata ex testamento, vel ab intestato: sed bye potius ei adempta est testamento matris; nec
160쪽
yrine.D. de insto.testim. H qc ded g. ubi autem. G seqq.id est, de infante. cui hereditas delata est. quod si filius maior sit infante id est maior septem adnis, puer tamen sc impubes,de hoc μita cautum est ind. si infanti. C. de iure delibe- ,
Ond. vi in eo confirmeturius vetus, nimirum ut maior infante heres mstitutus. vel ab intc
stato alicuius heres succedens nec possit ipsa per se hereditatem adite, nec alius sine ipso. quare si paterfam. est & tutorem habet, tuto ris consensus requiritur, sin filiusfam. patris coinsensius,quod si neque tutorem, nec patrem hahet,tunc decretum iudicis interponi debet, dc ex eo adire vel repudiare hereditatem debet.
CAPUT XXII. De Legatis c, Fideicommissis, cY mortis causa donationibu QVae antea de hereditatibus filiosam delatis Iustinianus prolixe expositierat ind. t. cum non solum. c. de bon. quae lib. eade etiam inc legatis & fidei commissis & in donationibus, aliisq; ut ait contractibus obseruanda duobus in locis, in ea lege dicit. primum in j. sancimuεI. deinde in *.pen. in .d.I. Sed quaedam eX-plicanda hic nint in omnibus his generibus,qus fiant propria uniuscuiusq; generis, nec coinmunia cum hereditatibus.ad quas totus sermo Imperatoris collatus est in d. l. cum non solum. Igitur in legatis filiosamilias relictis