장음표시 사용
161쪽
VII. Si quae apud Patres dubia Vel obscura occurrunt, interpretanda sunt ex iis, quae certa sunt & clariora: si quis vero e Patribus dissimiliter de eadem re locutus est, postremae citius, quam priori sententiae subsicribendum erit. VIII. Ille, qui Patrihus legendis operam dat, simul prae oculis habeat Ecclesiae ac Pontificum definitiones, nec has, quae clarissimae sunt, & falli ne siciam habent auctoritatem, ex illis, sed illos ex istis: explicet, ac in meliorem partem interpre
IX. Invidiose est Patrum comparatio, qua unum supra alterum ita extollas ut illi adhaereas cum reliquorum quasi
X. De doctrina Patris alicujus senistentia serenda est ex illis locis, in quibus data opera rem examinaVit. XI. Quoties doctrinae caput in qua stionem vocatur, audiendi prae aliis intilli Patres, qui magis TheologOS, quam Philosophos aut Oratores egerunt. XII. Auctoritas unius, aut etiam aliis quorum Patrum subministrat quidem a gumentum magni ponderis, Uignumque attentione e verumtamen nonnisi probabiles
162쪽
Oeconom. artis Critim. I 39bile, quod quidem desipicere & pro ni
hilo habere impudentis est, id vero habere pro certo omnino, imprudentis. XIII. Omnium etiam Patrum aucto ritas in eo genere quaestionum, quae dogmata fidei non sint, neque ex illis deis rivantur, fidem quidem omnino probab, lem faciunt, non tamen Certam. XIV. Unanimis SS. Patrum consen siis, si de sacrarum Literarum expositione, aut de re ad fidem & bonos mores pertinente agatur, argumentum praebet Theologo ad assertiones suas corroborandas omnino certum & falli ne sicium. XV. unanimem autem consensium non ea, qua Mathematici solent, accuratione debemus aestimare, sed eo, qui in rebus moralibus usiuvenit, modo, scilicet ut sit consensus omnium , Vel fere omnium
I. Oportet informare animum gen rati quadam idea eorum, quae Occurrunt in Conciliis animadversione digna, uti sunt origo, utilitas, & finis Conciliorum rIOCuS, tempus, numerus & dotes praesentium: caussae convocati Concilii, & il. lius exitus, ac canones & decreta.
163쪽
II. Iuvat cognoscere ordinem & soriamam Conciliorum , atque diversitatem, quae inter Oecumenica & non Oeeumeniacis, inter Generalia & Particularia, inter tionalia & Provincialia, Legitima &Reprobata intercedit. III. Auctoritatem & potestatem Comciliorum tria sint, quae stabiliunt, scilicet denunciatio & convocatio a Pontifice facta, vel certe huius confirmatio et Patrum cura & industria in definiendo: confirmatio Papae. IV. Distinguendum est diligenter i ter decreta fidei, & morum. Fidei deis Creta revocari nequeunt: nam sides irr formabilis es, ut ait Tertullianus. M rum decreta revocari postant, & aliquam do revocantur : Henaria etiam concilia
emendari priora posterioribus effatum est D. Augustini. cet) .
. V. Porro regulae, quibus ea, quae tanquam res fidei a Conciliis statuuntur, a reliquis dignoscantur, quae sunt extra fidei siphaeram, quatuor sunt: i. Si haeretici esse declarentur , qui contrariam opinionem tueri ausint. a. Quando synoin
164쪽
ta utituri si quis hoe aut illud senserit, anathema sit. 3. Si in eos, qui contra dixerint, sententia ipso jure fertur, qua fidelium coetu excluduntur. q. Si non opinando duntaxat, sed certo firmoque 'decreto, ac verbis dissertis aliquid tanquam fidei dogma tenendum fidelibus Proponatur, aut simili modo Evangelio doctrinaeque Apostolorum esse contrarium
VI. Quod si vero in Conciliorum ac
' Pontificum decretis quaedam reperiantur, quae vel rei explicandae gratia adjiciuntur, vel ut adversariorum resiponsis obviam eatur, Vel praeter institutum instar epissidii addantur, ea non pertinere ad fidem, nec Ecclesiae Catholicae judicia esse censet communis Theologorum sententia.
VII. In morum doctrina, eorum stl- licet, qui ad salutem necessarii sunt, vel ad universiae Ecclesiae disciplinam spectant, Conciliorum decreta ab omni erroris suspicione absiolvenda sunt. Nam instar principii tenendum est, Deum non defita Cere in necessariis ; quod sane fieret, si Judices ac Doctores Ecclesiae in rebus ad salutem necessariis errori paterent. VIII. ' In
165쪽
VIII. In doctrina morum, qui ad pietatem & salutem necessarii non sunt, nec toti Ecclesiae communes, sed ad ho. mines privatos vel Ecclesias reseruntur, Concilia ab omni errandi periculo ex
3. U. Regulae Criticae de Actis Sanctorum,
Traditionibus, S. Scriptura. XXIV.
Regulae de Actis nartyrum, alio
, rumque Sanctorum. Quum acta Sanctorum vel tradita sint a Maioribus, & in posteritatis memoria & corde conservata, vel ab auctoribus descripta ad nos perVenerint, constentque potissimum factis mirandis, aut Omnino supra naturae vires positis, de his omnibus regulae quaedam sunt st tuendae.
I. De Traditionibus Seriptoribus. Id, quod in traditione positum esse dicitur , diversiis temporibus & locis prodiis tum sit oportet, & a pluribus exploratae fidei Viris, qui producantur in testeS. II. Scri-
166쪽
II. Scriptores si non Verbis, Certe sensu convenire debent in testimonio, quod perhibent de re, quae per traditionem tradita est. III. Hi Scriptores ad rei gestae origianem, quae Veritatis caput est, continua serie reducantur.
ctum, licet mirum, narret scriptor coae vus praesertim si vidisse se vel audivissea fide dignis testetur de cujus sinceri. tale & auctoritate aliunde satis constate vel si plures non multum aetate remoti in ejus narratione conveniant, fides meis rito illi adstruitur, si non absurdi quid aut superstitiosi contineat. v. Facta mira & miracula talia sint oportet, quae sensibus patere, & de quia hus oculi ipsi iudicium ferre potuerint, aut, ut in praesagitionibus occultis conis tingit , proprio sensu eli perimentum C piatur , & eventus respondens palamitata VI. Exstent eorum monumenta publica, vel ceremoniae ad posteritatis memoriam institutae, uti sunt festi dies & .. Iudi, columnae, tabellae pictae, marmora cum inscriptionibus, templa, arae, & quae
167쪽
quae omnia vel ipssim factum repraesentent, vel ejus memoriam celebrent. VlI. Haec monumenta atque has Ceremonias ortum duxisse ostendi debet vel eo tempore, Vel non procul ab illo, quo res ipsa seu factum aut miraculum contigit.
S. Scriptura. I. De Traditionibus. Ne Pharisaeorum instar traditiones nostras quasi divinas & Apostolicas promiscue Vendite mus, sed ut veras a falsis, ita ab humanis divinas secernamus, statuendum est Cum Augustino: a cuod universa tenet Ecclesia, nec Concinis institutum, sed semper retentum es, nonns auctoritate Apostolica eraditum rectissime creditur. Τale est consuetum per . quadraginta dies Christi exemplo jejunium.
II. Si quod fidei dogma Patres ab
initio secundum suorum temporum suCeessionem tamma concordia tenuerunt,& quod huic contrarium est , clamnarunt, quin illius testimonium in S. Scriptu a Lib. I. rontra Donat sas. c. 24.
168쪽
ptura reperire sit, id nimirum per Apostolicam traditionem haberi ab Ecclesia Censendum est, quemadmodum perpetua Deiparae virginitas, & descensus Christi ad inferoS. III. Si traditio sit talis, ut elus materia Ecclesiae auctoritatem sive potesta. tem excedat, sicuti quod aqua miscenda sit in calicis consecratione, dubium non est, quin haec traditio originem divinam
IV. Si de communi patrum consensu circa traditionem aliquam, num divina sit, nec ne, nondum constet, prout contigit circa doctrinam de bapti simo hae. reticorum iterando, quem impugnabat S.Cyprianus , confugiendum est ad Ecclesiae iudicium, tenendumque pro traditioin ne divina, quod in S. Literis non qui dem expressum, tamen ut fidei dogma ab Ecclesia recipitur.
. U. De S. Scriptura legenda γ inotelligenda. Ad sacrarum Literarum leoctionem non adseratur animus Curiosus, Criticus , . & superbus et nam qui vanus
169쪽
& veritatis percipiendae, & prosectus In
virtute hauriendi studium utrumque comiungat. VI. Quo facilius eruatur genuinus scripturae sensus, omnium prima sit cuinra , ut loci cum locis, vetus testamentum cum novo, dubia cum Certis, obscura cum manifestis conserantur.
VII. Diligenter obsierVare oportet, a quibus , quomodo & in quibus circuminstantiis ea proferantur, quorum difficilior est intelligentia. VIII. Si quid vero velut absurdum moverit Scriptura, inquit D. Augustinus, non licet diceret Auctor huius libri non tenuit veritatem, sed aut Codex men dolus est, aut interpres erravit, aut trinon intelligis. IX. Advertendum, quaedam in Scriptura ordine praepostero recenseri; qua doque scilicet posteriora prius, quandOrue priora posterius. Frequens quoqucie futuris tanquam de praeteritis &prae sentibus loquendi modus in Prophetis oc
pro incerto ponit, aut Vice Versia: nori
enim intelligit singulos, sed aliquos, Sc
170쪽
ex omnium numero plures, dum omnes in populo malos dicit. XI. Attendendum est ad interpuncta verborum, quibus interiectis vel sublatis mirum in modum propositionis sensus variari solet. ita Ariani verba D. Joannis Evangelistae puncto perperam interiecto Corruperunt : In priscipio erat Verbum, V Verbum erat apud Deum, er Deus erat. Verbum hoc erat in principio apud Deum: loco Verbum erae apud Deum Deus erat Verbum. Hoc erat, erc. ut scilicet Christo, tanquam aeterni Patris Verbo, divinitatem negarent. XII. Nosse ac distinguere oportet sermulas apud Hebraeos usitatas seu Heinhraisimos, ut Vocant, quibus usi fuerunt S. Scriptores, quorum omnes, si S. Lucam forte excipias, Hebraei fuerunt. Sic Fratres Christo tribuuntur in Evangelio , quum Confanguinei duntaxat fuerirint.
XIII. Observanda religiose duo capita sunt, quae Synodus Tridentina c praescribit: Primo, ex Communi SS. PP. sensu scripturam esse interpretandam: sein