장음표시 사용
151쪽
33M Ius velisiasticum Universum.
is bus in frusta eoncisus cantus dissiliat, ,, ticorum Eeelesiae modul/tione ς . Et si is & enervetur is cubi necesse suerit eum Magistratu de- XXX. Musicae , & Musicorum parum is super agatur ,, .gravem, & ad pietatem haud conducentem Idem de tintinnabulis habet Synodus
sonum multis deplorat nominatissimus Gan. P. I. Cameraeensis loco citato cap. I . adis
densium Antistes Uilhelmus Lindanus in dens: Si quis non paruerit , puniatur ;PampI. Mang. lib. 4. cap. 78. ac tandem is ut qui multis labendi occasonem prae- relat 1 hodieria musicae confusione , & in- is buerit , & in re Sacris dicata , spurea fractione , dicere non veretur : Illarum ,, & inhonesta attulerit ,, magis constantiam admiror Ecclesiarum, XXXIV. Denique Synodus Tridentina se quae istum praevidentes divini cultus abu- omnem irreverentiam a locis sacris remo is lum , semel Musicam illam choro ma- tam desiderans, praemissis addidit: Item se luerunt excludere , uti Trajectensis, & is seculares omnes actiones , vana atque ,, quod audio , Lugdunensis , quam illa- is adeo profana colloquia, deambulationes, ,, rum Veneror magnificam , quam ipsi & is strepitus , clamores arceant : ut domus,, putant , & iactant adeo maiestatem , is Dei vere domus orationis esse videaturri quὶ Dei chorum omni phonascorum syn- is ae dici possit o. M lagmate, voeum omnis generis discrimi- Multa pro exeeutione huius Decretim ne, imo & tubarum clangore, cornu- observanda proposuit S. Carolus in Conei se torum stridore, alioque strepitu vario, lio IV. Mediolanensi pari. I. cap. II. euinis ne quid praetermittere videantur, quod ius hic est titulus et De profano usu a s is eantiet verba semel obscuret, sensumque cris locis tollendo.
sepeliat , & obruat , sibi praeclare glo- XXXV. Ut autem haee omnia Deilius
D riantur adimplesse is . executioni mandari queant, Synodus Tri-XXXI. Episcopi atque Praelati , qui dentina vult ut Episcopi etiam tamquam Musicam in Omeio divino retinendam au- Sedis Apostolicae Delegati eorrigant , Ila- Iumant , videant , ut pro illo Musices tuant , prohibeant , & mandent ea , quaeri genere, quod nunc passim Ecclesias oc- opportuna videbuntur; atque ad ea invio- ,, cupat, aliud introducatur, & gravius, late servanda censuris Ecelesiastieis , aliiς- & rebus ipsis convenientius, & si non, que poenis fidelem populum compellant , is ut oportet, pronuntiationi quam cantui non obstantibus privilegiis , exemptioni- ,, vicinius , saltem rebus quae canuntur bus , appellationibus , ac consuetudinibus m aptius atque accommodatius se : uti lo- quibuscumGue. quitur Lindanus loco eitato. Vel ut in XXXVI. Uerendum, ne plures Ecele- Concilio Mediolanensi I. pari. a. cap. 3 r. sarum Praelati in resecandis abusibus, qui S. Carolus: Cantus & soni graves snt, hoe titulo notati sunt , segniores reddanis pii ae distincti, & domui Dei , ae di- tur vulgari illo , sed admodum pem ieioso,, vinis laudibus accommodati ; ut simul argumento r Hoe iam diu ita observatum is & verba intelligantur , & ad pietatem fuit ; hoc Pra decessores nostri toleraveis Auditores excitentur ,,. runt; cur nos illis volumus esse sapienti
XXXII. Synodus P. II. Mech liniensis res, aut meliores semeit nobis vivere, verbis supra relatis subiungit : Similiter ut illi vixerunt.
& organa, & quaecumque instrumenta Perniciosum sane argumenti genus, quom Musica, tam in proeessionibus quam in detestandi, maximique abusus, cum semeles Eeclesiis, modulatione sua lascivas eam invaluerint, iustificari poterunt.. tiones non imitentur ,,. XXXVII. Nonne hoc specioso argume XXXIII. Deinde capite sequenti: Ti, to jam pridem nonnulli justificare, ac rem tinnabula quoque, di eampanas ad har- tinere eontenderunt festim fatuorum ubi ,, moniam quamdam pulsantes , eiusmodi is videbat populus Sacerdotes, & Clericosis putatione turpes, inhonestas, vel scanda- is divini ossicii tempore larvatos , mon-M iosas eantiones non exprimant, vel imi- is struosos vultibus , aut in vestibus m
D tςatur, sed potius hymnorum , & caa- lierum , aut lenonum , vel histrionum
152쪽
PARs II. SEc T. I. TIT. VI. Da Sanamento Pornitentia. ,, ehoreas ducere, in choro eantilenas in- ,, honestas cantare, offas pingues supra eo ,, nu altaris iuxta celebrantem Miffamis comedere , ludum taxillorum exarare, is thurificare de sumo scelido ex corio veri rerum sotularium Ioa , & per totamis Ecclesam currere,,
Ita hane eelebrationem deseripsit F euitas Theologica Pari sensis in Epistola Praelatis, & Capitulis E esiarum Regni Galliae inseripta , & in appendicem operum Petri Blesensis relata Bas. 782. qua ipsos multis argumentis , ad hunc abusum
longa consuetudine, & multarum Ecclesi rum praxi inolitum, tollendum movere conatur; atque inter alia argumentum a tolerantia , & facto praedecessorum praeveniens , tale de illo iudicium depromit ris Nolite subdolas hominum voces audimis ite dicentium: Praedecessiores nostri, quiis erant notabiles viri reputati, istud pe is miserunt , sufficit nobis vivere ut ipsi ris procul dubio istud argumentum diaboli is cum est ; infernalis hare persuasio e vosis illorum exitum ignoratis , an bonus auis malus fuerit
De varii x Nominibus, Partibus, Forma,& Effectu hujus Sacramenti. I. Sacramentum olim diectum Sacramentum reconciliationis. a. Secanao, Consessionis. 3. Tertio, Absolutionis. q. Quarto frequentre, Manus impositio. . Quinto, Communio seu Pax. 6. Sexto , Meunda post naufragium t bula . 7. Septimo, Laboriosus Baptismus. S. Octavo , olim hodie frequentissime , Sacramentum Poenitentiae. s. Quid flui et apud veteres etiam Ethniacos poenitere
io. Quem facti fui poenitet, is punis in se quia fecit.
II. Definitio paenitentia a Gratiam, σCanouisis tradita. Quid de hoe Sacramento habeat Decr itim Eugenii IV. σ quid eius priama pars, sive Contritio 13. De Confusone, fecunda huius Sacramenti paue. co Genia calce insatoriam. I 4. Etiam e reum tantia precatorum expria mendae , O qtioe II. Quare consessio praecipue requisatur 'i6. De fatisfactione, tertia parte hujus S
I7. Raris divinae iussitiae exuit , ut d Deilius dimittantur peccata pose B primum, quam ante eommissa. 18. Iustitia divina non permittit, ut ordinarie sine ulla satisfactione peccata
I9. Satisfactiones habent vim suam ex minritis Chrisei. 2o. Forma hujus Sacramenti. ar. Effectus eiusdem. 22. Variae qucliones circa praemcta omisis
I. QAcRAMENTUM hoc iam pridem diu
O versis nominibus .appellatum suit. Primo quidem dictum fuit Saerame tum Neonciliationis ; nimirum ab effectu ;eo quod homo virtute huius Sacramenti
II. Seeundo, Sacramentum confessionis, a parte eonspicua , & ante remistionem peccati , sive reconelliationem necessaria; qua peceator se a peccata Sacerdoti aperire atque confieri debet. III.Te
153쪽
III. Tertio, Sacramentum absolutionis, ab actu Sacerdotis formam Saeramenti proferentis, cum dicit: Ego te ab luo, &e. IV. Quarto , antiquitus stequenter dictum suit manuum imροsitio , a caerem nia externa. Saepius enim in decursu agendae poenitentiae ipsis poenitentibus manus
imponebantur ab Episcopis , & Presbyteris ; idque vel dum oratione ς super poenitentes landebantur , vel absolutione donabantur . Ita aceipitur in Can. 76. Concilii Carthaginensis IV. Si continuo creis ditur moriturus, reconcilietur per ma- is nus impotionem ,, . Porro eum & in aliis Saeramentis manus impositio fieret , atque inde etiam
nomine manur impositionis, praesertim Sacramentum Confirmationis indiearetur, ne ex nominis identitate confusio oriretur , dicere solebant hoc Sacramentum , manuum impositionem reconciliatoriam , uti
videre est in Canone 3. Concilii Arausi-eani I. a . U. Quinto, dictum fuit CommunIcatio, sive Communio & Pax, eo quod lapsi per
poenitentiae actionem, & absolutionem Sacerdotis rasti merentur Communioni , &Eucharistiae percipiendae facultati , atque
ad eam digne sumendam praepararentur. VI. Sexto, Secunda pose naufragium ta-btila tam a Patribus vocaturi eamque no menelaturam tamquam huic Sacramento convenientem probavit Synodus Tridentina
Ses. 6. cap. 34. de Iussi atione , his verbis r Qui vero ab accepta iustificationis
is fratia per peccatum exciderunt, rursus se iustificari poterunt, cum, excitante Deo, is per poenitentiae Sacramentum , merito
si Christi amissam gratiam recuperare proinis curaverint . Hic enim justificationis mo-- dus est lapsi reparatio, quam secundam se post naufragium deperditae gratiae tabu-
is iam Sanesi Patres apte nuncuparunt ,, .
VII. Septimo, a Patribus dieitur laboriosus Baptismus ; quam rursus appellati nem huic Sacramento eoavenire dixit Synoduς Tridentina Sess. I . eam a. De meis nitentia ; rationem illius dictionis pratinittens; eo quod ad vitae novitatem , & integritatem in Baptismo acquisitam, & per peccatum amissam , per Saeramentum ,, Poenitentiae sine magnis nostris fletibus ,
- laboribus, divina id exigente iustitia,
is pervenire nequaquam possumus, , . Quod
nuper e Patribus fuse ae solide adstruxit Vir eruditus Ioannes Ops ratius in speetali tram tu De Laboriose Bastissimo. VIII. Denique hoe Sacramentum &olim , & hodie frequentius, & usitatius ,
aptissimeque dicitur Sacramentum Poeniarentiae , a contritione , qu e primum lo- eum inter astus Poenitentiae habens, dicitur animi dolor ae detestatio de peccato commisso, eum proposito non peccandi de cetero, uti docet Synodus Tridentina citat 1 Seg. v. q. IX. Poenitere enim apud Latinos auctores etiam Ethnicos dicimur, cum quae ipsi
fecimus, aut quae de nostra voluntate , no-
proque conflio Deia sunt , ea nobis possincipiunt displicere , sententiamque in his
osciis nostram demutamus: uti latius pr sequitur Μorinus de administratione S
cramenti Poenitentiae lib. I. ev. I. notatque, hanc esse vulgatissimam apud probatissimos Linguae Latinae quosque auctores significationem; atque inde concludit, etiam juxta Ethnicos auciores, Poenitentiam duo complecti, consili sive sententiae mutati nem , & animi dolorem propter factum aliquod inde eon uens.
Post haee subiungit: Tertium addi debet,
quod ex utroque necessario videtur emanare, cautio scilicet, ne postea idem consulat, aut exequatur. Vix enim aliquem facti sui serio poenitet, qui etiam sbi non
proponat ab eo in posterum abstinere , &incommoda ex priori consito & fasto exorientia impedire, & a se avertere. Lacta alius lib. 6. cap. 24. Insittitionum
haec Sunt inter Theologos, qui docent manuum impositionem elle partem essentialem in Saeramento Poenitentiae ; tu lunt Cnillelmus Altissi mens, ιib. a. summae r Vincentius Bellovacenss lib. R. Sprere i Ηυῖον. eap. 43. Alexander Halenss 4. parte summa quae . s. mem=. 1. art. I. Guillebmus Parisiensis de Paenit. pat. 46t. Quidquid si
de ea opinione , quae multis tamen veterum δε- reum testimoniis nititur ; agere imprudenter Spericula poenitentibus afferre videntur coniessarii , qui dum abiblutionem maenitentibus impertiuntur, manus iis imponere non curant.
154쪽
PARs II. SEc T. I. Ti T. VI. De Sacramen o Poenitentiae. hare tria signifieata eomplectens, ait: Isis quem facti sui poenitet errorem suum is pristinum intelligit. Ideoque Graeci me- ,, lius , & significantius αετανοων dicunt , is quam nos potamus reli piscentiam dicere. M Resipiscit enim , ae mentem suam quasiis ab insania recipit, quem errati piget , is castigatque seipsum dementiae, Zceonfit- , , mat animum ad rectius vivendum; tum ,, illud ipsum maxime eavet, ne rursus in is eosdem laqueos inducatur ,, .X. Dolor autem ille , qui poenitentiae semper comes est, s exardescit, eo animum secti poenitentem ducit , & impellit , ut poenas a seipse sumat, quemadmodum ibidem notat, & probat Morinus; subditque: Hine apposite admodum ad geminam is hanc poenitentiae sgnificationem , quaeis Omnibus auctoribus Eeelesasti eis ab ipsi ais Ecclesiae incunabulis familiarissima , &,, acceptatissima suit. S. Isidorus in exhomis talione ad Poenitentiam , hane nobisse tradit istius nominis etymologiam . AM punitione Paenitentia nomeu accepit, quasio Punirentia, dum ipse homo punit poenia is tendo, quod male admisit ,, . XI. Et apud Gratianum Disi. 3. De Pti nitentis, Gn. 4. auctor libri de vera, σfalse Paenitentia sub nomine S. Augustini: Continue dolendum est de peccato, quod is declarat ipse dictionis virtus. Poenitereis enim est poenam tenere, ut semper pu- niat in se ulciscendo , quod commisitis Peccando,, .
Ex his hane definitionem a Canonistis,& Theologis communiter probatam , elicit Gratianus : Poenitentia itaque es vindicta semper puniens in se, quod dolet commisisse. Hinc manifestum est , eonvenientissime
hoe Sacramentum a contritione tamquam praeeipua sua parte, Paullentis nomen m tuam.
XII. De hoe Saeramento habet Deereis tum Eugenii IV. pro Armenis r Quaris tum Sacramentum est Poenitentia, cuius is materia sunt actus Poenitentis , cui in ,, tres distinguuntur partes. Prima est eo is dis eontritio, ad quam pertinet ut do- is leat de peccato commissio eum proposito
De prima hae parte latius agit Synodus Tridentina SUI. i . De Parnitentia cap. q. I Ideclaratque, quod fuerit quovis tempo-
,, re ad impetrandam veniam peccatorumis hie eontritionis motus necessarius ; & in
is homine post Baptismum lapso ita demum ,, praeparat ad remissionem peccatorum, si is eum fiducia divinae misericordiae, &vo- to praestandi reliqua conjunctus sit, quae ,, ad rite suscipiendum hoc Sacramentum
Declarat praeterea , hanc contritionem non solum eeffatonem a peccato , & vitae novae propositum , & inchoationem , sed veteris etiam odium continere. Quod ibidem multis Scripturae testimoniis confirmat. Post haee duplicem contritionem afferit . Unam e haritate persetiam , Alteram imperfectam; quam & Attritionem nuncupat; atque utriusque effectum exponi ζ. XIII. Seeunda pars in Decreto Euge. nil est oris Confessio; ad quam pertinet, is ut peccator omnia peccata, quorum meis moriam habet, suo Sacerdoti eonfiteatue,, integraliter is . Hane partem fusus exponit Synodus Tridentina loco citato cap. 3. declarans in primis hane integram peccatorum consessionem
a Christo esse institutam, & omnibus post Baptismum lapsis jure divino neeessariam
Cum enim Sacerdotes in huius Sacramenti administratione sustineant personam judicis, constat, iudicium hoc , incognita
causi, illos exercere non posse, nec aequitatem quidem in poenis iniungendis servare possie, si in genere duntaxat , & nou potius in specie, aesgillatim sua ipsis peeis cata declararentur . Atque hinc concludie Synodus, oportere a poenitentibus omnia peccata mortalia , quorum post diligentem sui distussionem , conscientiam habent, in Consessione recenseri, etiam si Meultissima
illa sint, & adversus duo ultima Decalogi
Quod ipsum Iudieis ossicium exigit , idiplum & Mediei munus quod & hle
Sacerdotes spiritualiter exercere debent. requirit: Si enim, ait Synodus, erub is stat aegrotus vulnus meὸico detegere , o quod ignorat, medicina non curat ,,. XIV. Ex his recte eolligit praeterea SD nodus etiam eas cireumstantias in Conis is sessione exprimendas esse , quae speciemis Pec.
155쪽
Ius Eetlesiasticum misersum. se peccati mutant , quod sne illis peccata se labamur , thesaurIgantes nobis iram in
is tua neque a Poenitentibus integre expo- is die irae. Procul dubio enim magnopere se nantur, nec iudicibus innotescant et & is a peccato revocant, & quasi steno quo- ,, fieri nequeat, ut de gravitate criminum is dam coercent hae satisfactoriae poenae , se recte eensere possint, & poenam, quam ri cautioresque & vigilantiores in seturum se oportet , pro illis poenitentibus impo- is Poenitentes emetunt ἔ medentur quoquem nere M. is peccatorum reliquiis; & vitiosos habituς, XV. Quae hoe eapite Synodus pro ad- male vivendo comparatos, contrariis vi struenda neeessitate Consessionis adducit , is tutum actionibus tollunt. Neque vero ostendunt, quod finis Consessionis omnium is securior ulla via in Ecclesia Dei unquam peceatorum Saeerdoti factae, non sit sola & ,, existimata fuit ad amovendam imminen nude Consessio sive revelatio peceatorum ἱ is tem a Domino poenam , quam ut haec sed remediorum morbis spiritualibus con- is Poenitentiae opera homines eum vero venientium applicatio , quibus anima cura- is animi dolore frequentent . Aeeedit adtioni disponatur , & disposita per reconci- haee, quod, dum satisfaciendo patimur Ilationem perfecte sanetur , uti loquitur is pro peccatis, Christo Iesu, qui pro pee-
Morinus loco citato lib. I. ωρ. F. num. 9. is eatis nostris satisfecit , ex quo omnis atque per eonsequens, omnia in Consessio- is nostra lassicientia est , conformes emcine esse aperienda , per quae ipse Sacerdos se mur , certissimam quoque inde arrham tamquam medieus spiritualis veniat in con- is habentes, quod si compatimur, & convenientem notitiam vulnerum animae; pos is glorificabimur ,, .sitque convenientia medendis vulneribus XIX. Ne vero videretur effectum illum
pharmaca praescribere, & applicare. humanis meritis tribuere , declarat, satis-XVI. Tertia pars , ait Eugenius in factiones nostras , & opera poenitentiae suo Decreto, est satisfactio pm peccatis omnem suam emcaciam, & meritum acetisse seeundum arbitrium Sacerdotis quae pere ex meritis Christi . Neque vero , se quidem praecipue fit per orationem , ie- is ait, ita nostra est satisfactio haee, quam ὐ iunium, & eleemosynam. is peccatis nostris exolvimus , ut non sit De hae parte agit Synodus Tridentina ,, per Christum Iesum .... Facientes frueitata sessione cap. 8. declaratque in primis, is ctus dignos Poenitentiae, qui ex illo vim falsum omnino esse , & a verbo Dei alie- se habent, ab illo offeruntur Patri, & pernum, culpam a Domino numquam remitti, is illum acceptantur a Patre,, . quin & universa etiam poena condonetur. Ut autem optatum efffectum in peccato-Perspicua enim & illustria in sacris Lit- ribus satisfactiones a Sacerdotibus injunia teris exempla experiuntur, quibus, praeter Etae sortiantur , ipsis peccatis , & personis divinam Traditionem , hic error quam convenientes sint oportet ; de quo latius manifestissime revincitur. infra cap. 3. σ q. XVII. Ulterius dieit, quod & divi- XX. Decretum Eusenianum post exis,, nae iustitiae ratio exigere videatur , ut pressas tres partes huius Sacramenti , deis aliter ab eo ingratiam recipiantur, qui forma eiusdem subiicit: Forma huius Sa-- ante Baptismum per ignorantiam deli- is cramenti sunt verba absolutionis , quae is querint ; aliter vero, qui semel a me- Sacerdos profert , cum dicit : Ego te is cati & daemonis servitute liberati , & is abolis , &e. , , . si accepto Spiritus sancti dono , scienter Similiter Synodus Tridentina docet, Sa-- templum Dei violare, & Spiritum san- eramenti Poenientiae sermam, in qua praeia is ctum contristare non formidarint A. cipue ipsius vis sita et , in illis Ministri XVIII. Praeterea monet Synodus, & is verbis positam esse: Ego te absilio, &e. is divinam clementiam decem ne ita no- , , quibus quidem de Ecclesiae Sanctae mo- si bis absque ulla satisfactione peccata di- re preces quaedam laudabiliter adiungun-- mittantur, ut occasone accepta peccata is tur : ad ipsius tamen formae essem iam is leviora putantes, velut iniurii, & con- is nequaquam spectant , neque ad ipsius is tumeliosi Spiritui sancto, in graviora is Sacramen i adminili rationem sunt ne-
156쪽
P κs II. SECT. I. TIT. I I. De Sacramento Paenitentiae. - ffariae is . SUI. I . De Sacram. Periat. ωρ. 3. XXI. Effectu hujus Saeramenti est ab-ΕIutio a peceatis, ait Decretum Eugenianum. Et Synodus Tridentina citato cap. 3. Sane vero res, & effectus hujus Sur is menti ; quantum ad ejus vim , & M- is caciam pertinet , reeone illatio est cum is Deo , quam interdum in viris piis , &ri eum devotione hoc Saeramentum perci- ,, pient ibus, conscientiae pax, ae serenitas is cum vehementi Spiritus consolatione con- ,, te qui solet XXII. Plurimae tum circa singulas supra enumeratas Sacramenti partes , tum circa tormam , e&ctumque quaestiones a Theologis Scholasticis agitantur , quas , ultote a proposito meo alienas ca) The logis relinquo; pluresque a Veteribus ignotas , & a Reeentioribus moveri coeptas recitat Morinus , Lib. 8. cap. a. 3. q.
CAPUT II. De publica, solemni, & privata
i. Quid Poenitent a ptibi ea γa. Pluribus fecutis pro peccatis oceultis poenitentiam publicam impositam fuisse credit Morinus , m primum huius argumentum. 3. Secundum Morini argumentum . q. Tretium ejusdem argumentum. 3. Qiuartum argumentum.
6. Pro peccatis occultis poenitentia tametsi publica, non tamen publiee imponebatur; nee Paenitens publice recoσ-eiliabatur . . Simplices Presbteri poterant, inconsilio Distam , pecearores occultos r reneiliare . V-- ρm Tom. II.
8. Utrumque probatur ex Concilio Carthain, ginensi III. 9. Pecιator oecultus per censuras ad Memdam publicam poenitentiam cogi non
Io. Plures nullius potoris erim vis rei niatro poenitentiam publicam amplecte
Ir. Magna Veterum de utilita e paenitentiae publicae a limatio. II. Ex impositione pani tentiae publica pro peccatis occultis non sequebatur in
II. circa feculum vir r. Ssciplina ἰ-onendi paenitentiam publicam pro peceatis occultis, coepit defuere . 34. Sensim Me disciplina mutata fuit. 13. 'squam pro peccatis occultis e Itast paenitentia publiea , adhue magnus erat Paenitentium numerus, σquare γI6. Per crusuras aliaque media publiei pes eatores ad publicam Poenitentiam coingebantur .
I . Studium , con tantia Episcoporum
ad conservandam , aut reducendam
poenitentiam publicam pro peccatis publicis.18. Multis ferulis Poenitentia eis Oeeulta
ad Canonum Poenitentiasium pra-srιptum imponebatur.
ry. inque ad secutum x tr. non fuit nota diuinctio intὸν publieam , solemnem Poenitentiam.
ao. Huius disint ionis origo . a1. Quae lodie dicatuν Poenitentia solemnis, CT quae publiea, σ quae privata Laa. Plura olim omni Poenitentiae publicae est etentia ad solemnem restricta. 23. Primo , quod a solo Episcopo impon
a Inter quaestiones , quas TheoIogi movent de pallibus poenitentiae , ea potissimum eminet, quae de necessitate amoris Dei super omnia in Sacramento Poenitentiae disserit ; poris an oris Dei necessitas est fundamentum Iuris Eeeis seisi, de quo pertractat auctor noster amoris enim Dei praeceptum , quod primum in iure naturali , ct Evangelico obtinet Ioeum . eumdem quoque sibi vindieat in jure Ecclesiastico et cum ergo hoc postremum ius dependeat ab utroque priori iure τAuctor noster , ut suarum decisionum auctoritas stabiIiretur , debebat saltem amoris Dei necessitatem in Sacramento I Laenitentiae vindicare, nee illam assertionem eum aliis quaestionibus, quas a suo proposito alienas dixit , eonfundere ; nihil en Iuri masti 1 repugnat, quam si aeterna iustitia, quae Ueus est, super omnia non diligatur , aut nealigatur . .
157쪽
r o Jus Delesias eum inmersum.
26. Paenitentiam publieam a solemni dis n-ctam, a Presbtero imponi posse δε-
eent Canonissae.1 7. Publieam Poenitentiam pro peccetis publicis imponendam e se maliis osenditur.
Gue lia. 3o. Qualiter hodie debeant Presbteri Paenitentiam publicam imponere pro peccatis publicis
3I. si alis esse debeat species Poenitentiae publieae Z32. Poenitentiam solemnem ab Discopis etiam hodie Geloia imponi optat. 33. Quid circa hane sartierit S. Carolus PI. DUbliea Poenitentia dieitur , quae in I saeie Ecclesiae palam & publice
Hane primis sex seculis unice sere impositam suisse notat Morinus lib. 4. De Adminiseratione Sacramenti Paenitentia cap. I .
f. I. nullumque ante seculum septimum usum fuisse, ait, Poenitentiae pri ta C
nonica ς cum omnia crimina graviora Poenitentia public punirentur , minus gravia Sacerdotis arbitrio, & Gnsilio. II. Publicam hanc Poenitentiam etiam pro peccatis occultis primis sex Ecclesiae seculis iuxta Sacros Canones actam , & a
Sacerdote , cui peceatum secreto detectum fuerat, impositam fuisse , eontendit Morinus lib. s. ωρ. 9. idque tribus potissimum argumentis ex antiqua disciplina erutis. Primo , quia certum est , poenitentias Canonibus illorum temporum expressas, &pro singulorum criminum gravitate praescriptas , fuisse poenas publieas, easque pa- L. in Sc in faeie Ecclesiae peragendas: cumque in Canonibus illis nulla occurrat pu-hlieorum ab occultis criminibus dii initio; sed indifferenter erimina exprimantur , in- dieium ell, de utrisque Canones illos indifforenter quoque intelligendos esse.
III. Secundum argumentum ex veteri
disciplina erutum ita proponit Morinus r Sequetur antiquos Patres de publicis,, criminibus euram tantum gessisse , deis occultis vero nullam . Si enim Canonesse illi de peeeatis publicis intelligendi sunt,
, , de occultis homicidiis, sornicationibus , is nulli amplius supersunt. Atqui eriri mina , eiusmodi sexcenta perpetranturis occulte, dum unum aut alterum publieeis deprehenditur. Consequeretur igitur gra-- vissimorum animi morborum sanationem is antiquos Patres prorsus neglexisse; quod is eogitare nefas est , nedum dicere . Si
se Poenitentiae rationem tantum haberent ,, pCenarum , tolerari lar an hoe posset . Uerum cum medicamentorum rationem
is potissimum induant, haneque rationemo Patres prae ceteris spectent , diei nonis Vtest ulcerum tam pelli ferorum nisi pu-- blice & in propatulo serperent quod
is quam rarissime , & vix contingit ) euis rationem deseruisse , susque deque ha -- bu: fle, & de levibus tantum venialibus- is que peccatis sanandis curiosos laude oc, , solicitos, , . IV. Tertium argumentum Morini hoe est Si erimina quis sponte enuntiasset, is minori tempore in Substratione , Audio time , &c. commoraturum , quam si is accusatus, 3c convictus esset . Pleriqueo enim Canones, & Patrum pleraque di-- cta hane legem Reis eriminum dictant, is euius rei testimonia multa Iegere potesse lib. a. cap. 6. Si erimina ponas publica is pro specie illarum lepuit, explananda , is quae ratio fingi potest illius temperamen-- ti Si erimen publieum ell, iam convi-- ctio per se facta ei l. Ipsa fasti, ut itari dicam, notorietas , convicti mi aequiva- luit . Delatuet tergiversari non p test .is imo ne delatore quidem opus habetis Episcopus, cum ponatur crimen publio cum , & notorium ; sed monitore , acis ne monitore quidem: eum eo casu Epi-- scopus sol1 muneris peragendi conscientistis stimulatus publicum peccatorem , & reis sipiscentem Poenitentia ea ligare pollit , . V. His argumentis plura ex Sanctis Ρatribus testimonia eam lem disciplinam adstruentia subiicit Morinus ibidem cap. v. CT sequentibus ς Ac denique cap. II. specia te argumentum desumit ex Canonibus, qui
Clericos in crimen quantumvis occutrum
lapsos , non modo ab osticio suspendebant:
158쪽
PARs II. SE T. I. TIT.se8 etiam deponebant , ita ut per aliquot
seculorum spatia , ab omni spe restitutionis dei ieerentur. Non video, ait , quais ratione idem de publica Lateorum Ρα- is nitentia dici non debeat . Si consulenis dum honori, & famae , id sane factum
is potius oportuit Clericis , quam Lai-is H . . VI. Non diffitetur tamen Morinus , multiplicem fuisse inter poenitentiam publicam impositam pro peccatis pablicis , &eamdem impositam pro peccatis occultis. Pro peccatis publicis ac notoriis , quae
totam Ecclesiam commovebant, manus imponebantur ab Episcopo vel Presbytero publice in medio Ecclesiae ante absidem , hoe eli in gremio navis Eeelesiae . is enim vel absida est sanε uarium Ecclesiae .
Eaque manus impostio eo ritu fiebat, tam in poenitentiae impositione, quam poenitentis abiblutione, seu reeonciliatione.
Dum vero occulta erant crimina, necesse non erat , publice in medio Leelesiae per manus impositionem poenitentiam imponere ἔ aut poenitentem acta poenitentia publice reconciliare: Sed sicuti peccata illas reis Sacerdoti aperiebantur, ita quoque secreto poenitentia imponebatur, & recon-eiliatio fiebat . VII. Hi ne altera consequebatur disserentia ; quod publice poenitens ob crimen occultum, acta poenitentia publiea, fereto posset . inconsulto Episcopo , a Presbytero
recone iliari . Secus vero poenitens ob peccatum publicum . Hic enim eum non si
publice reconciliari posset, etiam sine spe. eiuli Episeopi licentia nisi extrema nece
staς lieentiae petendae tempus intereluderet a Presbytero reeonciliationem obtinere nequibat . Interdictum enim erat Presbyteris, poenitentem ρublice reconciliare.
VIII. Utrumque non obscure indieat VI. De Sacramento Ren tentia. r 'Canon 32. Concilii Carthag. III. qui is
duas partes divisus resertur a Gratiano casi 26. q. 6. Et q. 7. Can. 3. uerba Canonis sunt r Ut Poenitentibus is secundum differentiam meratorum Epio scopi arbitrio poenitentiae tempora dete is nantur, & ut Presbyter, inconsulis Epiri scopo, non reconciliet menitentem e nisi is ablentiae Episcopi necessitate cogente . ,, Cuiuscumque autem Poenitentis publi- se eum & vulgatissmum erimen est, quod
,, universam Ecclesiam commoverit , ante ,, absidem manus ei imponantur ,, .
IX. Altera differentia eaque notabiliterat. Cum publicum erat precatum , ad agendum publirce poenitentiam peceatores excommunicatione, & omnimoda ab Ecelesia expulsione eogi poterant. At eum peccatum erat Meultum, Poenitentiae publieae actio erat Ponta ea, hoe es , ad eam eogi non poterant ulla excommunicatione , aut Sacramentorum publiea denegatione . Pre eatori equidem eiusmodi ferreto eonfitenti , nis Poenitentiam Canonicam agere vellet , reconelliationem feraeto denegabat Saeerdos, sed quod ultra in eum ageret nihil
X. Neque vero soli peculii gravium eriminum rei publieam poenitentiam sibi , Sacerdotibus secreto impositam & indictam spontanea quθdam voluntate suseipiebant , & publice eum aliis menitentibus , etiam
graviorum criminum reis peragebant ; sed& leviorum duntaxat, aut nullorum erimi num sibi eonscii, eam ultro amplectebantur; quemadmodum notat Morinuς lib. . cap. 7.
XI. Ex hae praxi deducit ibidem Morinus, quanta fuerit de Poenitentiae publicae utilitate Ueterum aestimatio . verba ejus sunt: Quanta fuerit antiquitus Poe- is nitentiae publicae aestimatio , quam effi- is ox auxilium ad dolorem de peceatis
dus . quos inferius enumerat Auctor nolier, eomplectebatur. eetium est omnia elimina in omnibus circumstantiis non fuisse olim publieae poenitentiae obnoxia . V. G. Mulieres adulterae quae deIicti eo cientia stimulante vulnus suum sacerdoti a iiebant , non ante vulgi oculos iuxta ricles. G- non es , poenitentia defungebantur , sed oeeulte ;ne huius fastii suspectae aut a vim aeciperentur
inelementius, aut ad iudiees delata eapitali 1 up .plieio asscerentur ; quod observat s Basilius Κνι; .
ad Ampis . canone 34. Di steti tamen non possumus. quin plurima extiterint peceata lethalia Meulte commissa, quae publieae meni entiae fuerunt su tecta . Hae de ra erinsulantur Tertullianus da Pa ωitentia. or ptia cissa , Bassius Εν. ad Amposis Iocs. Et otius Nystinus Epid. ad Letoiam , com pluretque alii patret vetusti, quibus adiungere nodi
pigeat Matianum Victorium in libello de antissis
159쪽
3 8 Ius Ecclesiasticam Uni rursum. D concipiendum, & de iis remissionem obis tinendam, afferre iudicata sit, nullo mi-- hi videtur illustriore argumento demonis strari posse, quam ea consuetudine, quae
M prefertim in Hispania viguit , illius D sponte suscipiendae , & agendae , nullari praecedente criminum atrocium conscien-
ω, tia , nulla criminum publicorum , aut, occultorum consessione publica , nedum ,, convictione,, . XII. Hine ulterius dedueitur, Poenitentiam publieam pro peccatis occultis potui sese sine ullo sigilli consessionalis periculo imponi & peragi . Ipsa enim Poenitentia impositio secreto a Sacerdote fiebat ; &publiea Poenitentiae actio erat etiam innocentibus , nullorumque eriminum reis communis: ac per consequens, crimen occultum ex actione Poenitentiae publieae haud saei letoneludi poterat . Si tamen praeviderent Patres ex impositione Poenitentiae publieae crimen occultum revelandum iri; tune poenitentias ρtiblicas in prisatas , ob revelationis periculum, commutam monet Morinus lib. I. east. 8. num. 2o. Ita enim Poenitentias publicas usurpabant, ut privatis &seeretis virtutem non adimerent .
XIII. Diseiplina imponendi poenitentiam Publicam pro peceatis occultis in Ecclesia Latina perseveravit usque ad finem seculi septimi aut initium seculi octavi, si Morino credimus lib. 7. cap. I. atque ab eo tempore vulgari coepit commune atque hodie ab omnibus receptum axioma : De ste
catis publicis publice ; de occultis occulte esse paenitendum . XIV. Hoe autem observat Morinus , quod mutatio illa facta non sit physico more in momento temporis, aut Cone illineralis alicuius decreto , sed paulatim , tacito quodam Ecclesiarum eonsensu .
Atque hinc factum, ut alibi serius, alibi
citius haec mutatio recepta suerit.
XV. Quamvis iam reeepta hae distinctione inter peccata publica, σ occulta, deserit poenitentia publica pro peccatis occul-ris , magnus tamen seculis aliquot sequentibus numerus poenitentium publicorum , Veste , loco , vi tu , luctu . tot ae vitaediare 1 a Fidelibus divisus in Ecclesa r mansit, uti ostendit Morinus loeo ei lato v. z. Et cap. 3. demonstrat, quam solsese ei te & diligenter providerent illorum se seculorum Episcopi , non modo ut pec-
is catorum publicorum , quae per varias ,, Dioecesis parcecias perpetrabantur , - mitio illos non lateret , sed etiam ut , , occulta ipsos non effugerent . Ea enim
se disciplina, & eautione in iis inquirendis,, utebantur , ut difficile esset erimina ocis culta, nedum publica, eorum solertiam ,, & solicitudinem effugere . Quamobrem ,, hoc Non peccantium odio , sed amore,, & studio; non ut malum malo medic is tantur, sed ut optimi Mediei, sanitatis ,, aegrotorum desiderantissimi. Omnis enimis eorum tura & solicitudo eo tendebat ,
is ut vulnera per erimen animae illata e ,, rarentur , ne mors Poenitentiam prinis veniens animae ut corporis interitum ,, afferret M.
XVI. Poli haec cap. q. 3. probat, Episcopos per censuras , ac subinde etiam per invocationem brachii secularis peccato spublicos ad agendam publicam poenitentiam adegisse. ta' Nee id mirum videbitur , si attendatur, atrociora crimina non raro publice,& cum gravi populi scandalo a potentioribus, & opulentioribus seculi perpetrari ratque hos prae aliis difficilius ad agandam publicam poenitentiam pro commissis criminibus & datis standalis induet posse. Unde & legimus, quod dum Patres Coninei lii Cabillonensis II. anno 8rῖ. deprehe
dissent, agere poenitentiam iuxta antiquam canonicam constitutionem in plerisque locis ab usu recessisse , neque antiqui moris o dinem reconciliandi servari , haee deereverunt Can. a 3. Ut a Ludovico Impera- , , tore impetretur adiutorium , qualiter si
is quis publice peccat , public mulcteturis poenitentia , & secundum ordinem Cari nonum pro merito suo excommunicetur,
si & reconcilietur, , . Distant Episcopi exemplo horum Patrum, non mox abjiciendum esse itudium reducendi eanonicam Patrum sanctillimam disciplinam ei rea poenitentiam publἰ eZm pro peccatis publicis , dum eonspiciunt hane disciplinam totaliter vel Pallorum neglige tia, vel incuria collapsam , imo quodammodo abolitam, & in desuetudinem abiisse.
XUII. Legitur quoque, quod dum Episcopi
160쪽
PARs II. SE T. I. TVr. VI. De Saeramento Poenitentis. I 'scopi pro gravitate eriminum , M publico scandalo poenitentias Dblicas iniungere pro debito sui omeli, & telo Eeelesiasti eae disciplinae voluerunt, eriminum rei hujusmodi Poenitentias refugientes , ipsos subinde Prinei pes contra Episcopos suscitarint , aetandem secuto x. & sequentibus , ad curiam Romanam refugerint , ut illie abs Iutionem eriminum sine Poenitentia publica obtinerent, quam a suo Episcopo obti
Exemplum Geurrit in vita sancti Dun-ssani Arehiepiscopi Cantuariensis , qui sedit seculo decimo. Legitur quod hie sanctus Praesul Comitem quemdam praepotentem, qui cognatam suam illi et to sibi matrimonio copulaverat, quem eum semel , seeundo , 8c tertio re argutilat; tandem contumacem, & perseverantem in ineestu , a liminibus Ecclesiae ut publicum incestuosum exesuserit. Hune Dunstant agendi modum typho superbiae inflatus Comes non serens, repem adiit adversus Dunstanum, ipsum impiae ,& immoderatae severitatis aecusans praeeaturque , ut regia sanctione a tyrannidec ut ipse aiebat D stant liberaretur. Rex autem nimium Deilis ad eredendum, Dunilano mandavit, ut hominem cum ea, quam duxerat, in paee manere sineret, &a quibus ipsum suspenderat , liminibus sacris restitueret.
Hoc audito dolebat Dunstanus, religi sissimum regem per mendaeem hominis tinguam ante rei inquisitionem, & examinationem esse seductum. Interim Dunstanus, ut regis postulatis, salva tamen disciplina, satis faeeret; hominem ad satisfactionem, tam pro commisso crimine, quam & mpter iniustam sui eriminationem apud Prinei pem terrae factam, paulo durius increpat , cupiens modo ad poenitentiam di correctionem eo e illius emollire . Sed Dunstanus videns se nihil Iroficere, sed hominem magis furere, Ie ,suimus hie Praesul , nequaquam regiis mandatus contra Eeclesiasti eam disciplinam obsecuturus, hominem illum non tantum a liminibus Eeelesae exclusum retinuit , sed & insuper a fidelium eommunione
Tune ille se ipse deterior effectus , --mani est surore correptus, & nihil eorum, quae possidebat, alleuius esse momenti reis putans , ad hoc solum se totum studebat impendere, ut Dunstano excitaret scandalum & Christianae legis iugum , quo a sua libidine eoercebatur , sibi faceret alienum . Legatos itaque suos Romam destinat, & talibus assueta quorumdam Romanorum eorda, & ora in suam causam ιargo munere, largiori Amusione permutat.
Quid inde pergit historieus Praesul
, , Apollolicae Sedis Ioannes XIII. Dunsta- no, peccatori homini condescendere ver- ,, bis, ae litteris, mandat, & eum Eccle-- siae gremio integre conciliare monet , si hortatur, imperat ν,. His mandatis Apostolicis Uir sanctus haee reposuit: Equidem cum illum , deis quo agitur, sui delicti poenitudinem geri rere videro , praeceptis D. Papae lubens,, parebo , sed ut ipse in peceato suo ia- ceat, & immunis ab Eeesesiastica disti-- plina nobis insultet, & exi ade gaudeat, is nolit Deus,,. Avertat etiam Deus a me , ut egori causa alieulux mortalis hominis, vel pro is redemptione capitis mei postponam le- ,, flem , quam serpandam statuit in sua
is Ecclesia idem Dominus Iesus Christus si Filius De iis .
Haee omnia latius reseruntur rom. 9. Conei liorum Generalium es. 7o . ac una
refertur , qualiter tandem hie Comes ia-telligens inflexibilem Dunstant pro disciplina Ecelesialitea eonstantiam , poenitudine ductus. abdicato illicito e 1ugio, poenitentiat s bi cultum imposuerit , ac tandem in Generali Angliae Concilio per Dunstanum indicto, ritu publici poenitentis, nudis pedibus, laneis indumeniis, se ad Dunstant pedes provolverit, atque ab eo, instantibus Episcopis, absolutionem obtinere meruit.
Hi ne discant Episcopi, aliique Ecelesiae Pallores, quid possit Pastoralis pro Ecclesiasti ea d: sciplina perleverans, & ad rellaurani am poenitentiam publieam non timida constantia 'U.
XVIII. Iam vero qui ritus in im sitione, nee non actione prenitentiae publieae