장음표시 사용
191쪽
18o Jus Ecclesias cum Unisessum.
ipse novam Constitutionem, sive Extrava-pantem , Bonifacit VIII. Extravagantis
Evidens est hunc Pontificem credidisse,& publice per suam Extra vagantem de larasse , ex Constitutione Bonifacit VIII. qua ipse Bonifacius credebat gravi, & ρο-xiculosae discordiae finem imponendum, pro
lasse inquietudines pro tranquillitate. Insuper ex relatis verbis huius Extra- vagantis Benedicti XI. intelligitur , hune Pontificem existimasse , Bonifacium per suam Conili tutionem modificis do , & intra suos limites ordinum Praedicatorum , & Minorum privilegia reducendo, non satis intellexisse super egenum , pauperem: ipse autem per Constitutionem suam, ampliando ha e privilegia, intendat intelligere super egenum , pauperem , scilicet Fratrum inopiae, & paupertati ope horum
vorem impendat, atque hac ratione intelligat super egenum & pauperem, hac sua Constitutione declarat quod Lbere Au-
Exemptorum, quibus subi ut qui ad con- fitendum accedunt, audiant, eis peccata se sua confiteri volenter G.
Ut autem ait Pontifex) Dioecesinisse honor debitus reservetur , praecipimus, is ut Provinciales, Priores Praedicatorum, is & Mini iri Minorum ordinum praefato-m rum , per se vel alios , verbo vel scri-m pto, eis significent se Fratres ad huius- modi Consessionum audiendarum , &,, poenitentiarum injungendarum ossicium ,, elegisse, & non nominando, aut coramis ipsis silendo eos, nee illorum numerum ,, exprimendo, petant humiliter a Dioecem sanis eisdem , quod iidem electi Fratresse de ipsorum beneplacito , & licentia di- tum dis snt in eorum civitatibus , iam Dioecesibus intra eis determinam fines,, ciscium exercere . Quod si denegent ,
se vel iutra tri titim non concedant , ex
se tune iidem Fratres nihilominus auctois ritate eadem huiusmodi ollicium exe- is quaΠtur . Datam vero licentiam peris Dioeceianorum mortem nolumus termi
In primis probat haec Constitutio, quod& a pluribus annotatum est , similia privilegia a Fratribus sollicitata, & per Pontifices indulta suisse , ut per ea Fratrum
necessitatibus in temporalibus succurreretur : quod & Fidelibus perniciosum , &Fratribus admodum periculosum e se non ambigitur , & a multis deploratum fuit . Atque inter alios iam pridem per Richardum Archiepiscopum Armachanum in Defensorio Curatorum coram Innotentio VI. notatum est, quod & eo titulo salubrius, dc tutius sit Parochianis confiteri proprio Sacerdoti , sive Curato , quam Fratribus Mendicantibus, quod hi a suis poenitentibua temporale subsidium expectantes, congruas poenitentias iniungere non audeant, ne poenitentium in se aisectum amittant. Praeterea quis non videt, per hanc Constitutionem dictos Fratres , qui duntaxat in subsidium Prielatorum , & Parochorum ordinariorum sunt instituti , & ut tales ab Ecclesia admissi , ad praecipuas Hierarchicas ac Pallorales functiones , & a quibus rite administratis, recta animarum directio praecipue dependet, independenter alicentia Praelatorum, & Pallorum ordinariorum adnviti.
X. Non mirurn proinde, quod Clemens V. hujus Benedicti XI. immediatus successor hane Constitutionem omnino cassaverit, & praesitam a Bonifacio VIII. editam innovaverit: ut pate quae teste hoeis Pontifice Clemente V. ut probavit e Lo sectus, nedum pacis ab Auctore sperataeis fructum non attulit, quin imo discordiae, , , pro qua sedanda processerat , somentumo non modicum ministravit se . Haec Clementis V. Constitutio extat in Clementina, Di dam de Sepuleuris.
XI. Verum scuti per Constitutionem Bbnisacii VIII. diis lia , & scandala noni erunt extincta , ita nec per hane Clementis V. Bonifacianae Constitutionis confirmatoriam ; uti probant succedentium Pontificum pro his dillidi s extinguendis editae Constitutiones, de Bullae . Atque inter alios Alexander V. ex O dine Minorum anno I M. ad Pontificatum assumptus, Bullam emist , quae inci
192쪽
cantibus non minus savet , quam Benedicti XI. Constitutio . De Bulla Alexandri V. loquens Natalis Alexander in Historia Ecclesiastica seculi xv. in vita huius Pontificis , asserit quod Fratres Praedicatores,& Carmelitis palam professi sint , hane se
insciis impetratam fuisse , nec eam approbare : Fratres vero Minores de Alexanis dri V. exaltatione intemperantius exul se tantes, eiusque in Ordinem suum amori re , & benignitate abusi , pertinacioresis suerunt ; quibus iuntii Augustiniani ,
se cum Privilegiis nova illa Conili tutioneis collatis cedere nollent , Edicto Regio, is publica praeconum voee , Parochis pro- hibitum eis gravi mulcia , ne ipsoς in si Ecclesiis Consessiones audire , aut Con- ciones habere sinerent XII. Bulla haec , utpote Statum Hierarchicum non parum perturbans, multum
ossendit Episcopum , & Academiam Parisiensem ; quorum causam suscepit celeberrimus eius aetatis Doctor Ioannes Gers nius in sermone, quem coram populo habuit extatque inter eius Opera sub hoe titulo : Sermo factus ad populum Parisien-fem ex parte iniversitatis super facto BuLia Mendicantium anus tq . In hoc sermone asserit in Ecclesia a Deo institutum Ordinem Hierarchicum ex Praelatis maioribus , ut sunt Papa & Epist pi, & minoribus qui sunt curati, nec pos-je hune a Deo inititutum ordinem inve ii, quemadmodum ibidem exponit ; atque una quae snt iura Pralatorum , signanter Minorum Praelatorum , sive Curatorum describit, ostenditque hare per Fratres Mendicantes , sive Privilegiatos instingi non
posse .XIII. Dissidia & discordias inter Prae-
Ialos , & Mendicantes etiam poli Conili tutionem Alexandri V. perseverasse ; imo nee tempore Concilii Tridentini , Praelatorum querelas contra haec privilegia cessasse, ex Actis & Historia huius Concilii evincitur : quin & constat plures ex Patribus institisse , ut auctoritate Concilii haee Privilegia totaliter revocarentur ut scilicet his privilegiis revocatis , Fratres
Mendicantes reducerentur ad primaevam
suam institutionem , ad quam reducti ipsi. De Sacramento Paenitentia. Ibi
ut auxiliares , & subsidiarii Praelatorum,& Pastorum ordinariorum in lanctionibus Hierarchicis , plenarie subderentur Prael tis, & Parochis. XIV. Porro ex Actis, & Historia Co ei lii Tridentini & hoe intelligitur , postulatae Privilegiorum revocationi restitisse
non tantum ordinum illorum Generales , eorumque Patronos; sed vel praeeipue Curiales Romanos : qui & hanc revocati nem urgentes, ut Sed is Romanae, & Auctoritat: s Pontificiae adversarios palam tra
XV. Nec sane mirum apparebit , Curiam Romanam, hisce Fratrum Menili cantium Privilegiis conservandis savi fle, si a tendatur per privilegia , plenitudinem P
te latis Pontife a stabiliri i quin dc ipsa
Privilegia , fgnanter in quantum per illa indulgetur Fratribus excipere Coniselliones Fidelium , & eis annuntiare verbum Dei in Episcoporum Dioecesibus , & Curatorum Parochiis , sine eorum licentia , huic plenitudini potestatis, & jurisdictionis tamquam bas & fundamento inniti. Vidimus enim Pontifices , in concessi ne horum Privilegiorum , eam de plenitudine Potestatis Pontificiae impendisse. Et quidem Bonifacius VIII. in Extra- vagante supra Cathedram, & renovata per Clementinam, Duium, post ouam praescripsit modum, quo Fratres debeant per Superiores Ordinum ad audiendas Consessi nes ele li , Episcopis praesentari atque licentia ad audiendas Consessiones peti, subiungit: Et si iidem Praelati praefatis Fra-- tribus ad Consessiones sui praemittitur se audiendas ele iis , hujusmodi exhibereis licentiam recusarint : Nos ait ὶ ex is nune ipsis ut Confessiones tibi confiteri ,, volentium libere liciteque audire va-- leant , & eisdem poenitentias imponere,, salutares, atque eisdem absolutionis bori neficium impertiri , gratiose concedimus,, de plenitudine Aρostolica potetistis, . Ulterius nec ignorabant Pontifices, quod Fratres Mendicantes his privilegiis muniti, eam plenitudinem Pontificiae Potestatis,& iurisdictionis , tamquam suorum privilegiorum basim, & fundamentum , eodem
quo sua privilegia etelo , & studio propugnaturi essent.
193쪽
18 a Ius Ecclesia ictim inisessum.
Et sane videmus quotquot in desensionem horum Privilegiorum scripserunt , eam in Pontifice plenitudinem potestatis supposuisse, & asseruisse, ae in fundamentum , & basim Privilegiorum assumpsisse . XVI. Et inter alios S. Thomas in opusculo contra Guillelmum de sancto Amore, propugnans Privilegia Fratrum Mendicantium , signanter de audiendis Consessionibus , pro fundamento ponit cam, . I . Cood Papa habeat immediatum Iurisdictionem in omnes Christianos. Deinde postquam dixit Christ esse proprie dictum Sponsum Ecclesiae, mo- net, quod ministri Ecclesiae tantum di- ,, cantur Sponsi , in quantum vicem veri
is obtinet vicem in tota Ecclesia , sponsus,, Universalis Ecclesiae dicitiιν : Episcopus,, autem suae Dicxcess, Presbyter autem is suae Parochiae Q. Planum est S. Thomam asserere voluisse
Papam habere immediatam iurisdictionem in omnes Christianos , qualem habet Episcopus in Christianos suae Dioecesis , &Curatus in subditos suae Parochiae : ideirco iuxta D. Thomam Papa dici potest Sponsus Universalis Ecclesi tamquam vicem gerens veri sponsi in tota Ecclesia , quemadmodum Episcopus dicitur sponsus suae Ecclesiae, & Presbyter suae Parochiae. Hoe posito sundamento , consequens est in Papa esse plenitudinem Ponti sciae rit patis, eo sentu quod totam, & Universalem Ecclesiam ex omnibus partieularibus Ecclesiis constantem , habeat pro sua Dice-ees , atque ad omnes illas e us Palloralis sollicitudo , & auctoritas se extendat , ac si immediate ipsi essent, tamquam Epist D, & P stori subiectae , uti eam potestatis Apostolicae plenitudinem exposuisse Innocentium III. ostendimus, pari. I. tit. I9. cap. 8.
Ex his ulterius concludere poterat S.Thomas, quod sicuti potest Episcopus Presbyteris dare licentiam audiendi Consessiones per totam suam Dioecesim, smiliter possit Papa eam dare per rozam Ecclesiam, tamquam per suam Dioecesim . Habemus plura opuscula Sancti Bonaventurae, quibus haec Fratrum Mendicantium Privilegia tuetur , in quibus etiam lenitudinem potestatis Pontificiae exemplo ancti Thomae pro sundamento assumit, afferendo a Papa emanatam omnem iurisdictionem Ecclesialli eam , uti observat D. Fleury lib. 8 . H . Eccles num. 47. XVII. Similiter Magister Rogerius Chonnoe ordinis Fratrum Minorum , suscipiens de sensionem privilegiorum , sive Fratrum Mendieantium contra defensorium Curatorum Richardi Archiepiscopi Armachani , pro fundamento defensionis assumpsit , & supposuit eam in Papa potestatis Apostolicae plenitudinem. Haee Rogerii defensio eonstat octo capitibus, atque primo capite, ut omnem tollat aequivocationem , praemittit diumque dam esse duplicem potellatem ligandi , &solvendi in soro poenitentiae . Quaedam is est ait quae consertur ex vi ordinis ,, Sacerdotalis, vel Ordinationis in Sace is dotem . Et haee potestas est in omnibus,, Sacerdotibus aequalis .... perpetua , &o inamissibilis, sicut character ordinis Sa- ,, cerdotalis , & est eausa remota ab acturi & exercitio , quod magis proprie die, o tur potentia , quam potestas ri .
Alia ei inquit Potestas jurisdicti
is nis, quae requirit relationem super ple- ,, bem aliquam, vel personam , tamquam ,, super materiam , in quam tam prima , is quam secunda debeat exerceri. Unde si- is cui Faber, vel Artifex quicumque nonis potest operari nisi habeat materiam, in is qua operetur ; sic nec Sacerdos potest, , quemquam solvere vel ligare , nisi sibi is ministretur materia supra dicta . Quam ,, materiam solus Papa mediate, vel im- mediate tribuit Sacerdotibus, vel aufert, ,, sicut suae placuerit voluntati tamquamis ille, in quo solo huiusmodi plenitudo P
se testatis extra de usu Pallii ad honorem XVIII. Et rursus cap. a. ponit pro re suta , eaque tam per se nota , quod ejus
ait ) impugnator esset igne vel gladio puniendus, scilicet quod in Hierarchia Ee-- esesiastica semper ell, aut debet esse sub ,, Chrillo Summus Princeps , in quo E
,, etesiae plane secundum se tota rodet au-- Horitas , iurisdictio seu potestas , a qua
,, in reliquos Praesidentes quoscumque m is diate, vel immediate omnis Ecclesiastica
si jurisdictio, quam obtineat, sine sui de-
194쪽
Pλas II. SEcτ. I. TIT. VI. De Sacrame uto Poenitentia. I 8 Pontificis a L & fundamentum libertatum Ecclesiae Gai M, trimento iuxta Summiis trium derivatur is .
Hi ne tandem effectum est , ut haee de plenitud: ne Potestatis Apostolicae opinio , quas articulus fidei ab ipsis proponi coeperit , & contrariam sultinentes pro Haer licis reputari, dc ut tales igne, vel gladio puniendi proclamari , uti ex Rogerio iam vidimus, idque Curii Romana applaudente. Dicitur enim & in hae Curia eam de plenitudine Potestatis Pontificiar opinionem pro indubitata, & quasi de fide esse receptam. XIX. Et quidem Cardinalis de Luca lom.
3. in Relatione Curiae Romanae referens opiniones in hac Curia receptas, ponit Discursu 2. num. Π. hoc summarium t Papa es ordinarius ordinariorum , e que pro
Hoc summarium in textu exponens, iaprosequens ait : Quamvis item nonnulliri Episcopi, aliique Praelati, & Magistratus, , ultra montes , quorum aliquibus , ubiis etiam schismatis macula obiici non va-- leat, aliqua tamen proximitas sorte conia is gruere videtur , auri Puas retineant opiis niones super aequalitate eorum potellatisse in propria D. oecesi cum Papa, qui nonis pollit citra casus appellationis , & reis cursuum in eorum poteilatis ae iurisdi. - ctionis exercitio se ingerere, eosque imis pedire, quas quod quilibet dicatur Ponis iis ex in propria Dioeces. Attamen ait
is eodem themate retento , conclusive scili-- eet insinuandi opiniones in Curia, tam ,, firmas ac receptas . Haec opinio pariter, , damnata ell, atque receptum, quod Pa- is pa tamquam ordinarius ordinariorum , se a quo omnis Episcoporum jurisdictio oris dinaria immediate descendit, concurrereis potest eum quolibet ordinario ri .
in hie Cardinalis per Episcopos , nPraelatos , ae Magi liratus tiltra montes ,
quos saltem proximitatis fili uti sorte argui posse scribit, intellexerit Episcopos,& Praelatos, atque Magii ratus Gallicanos dubitari nequit , utpote qui prae ceteris eam in Pontifice pleuitudinem potestatis, Sciurisdictionis eonflanter negent eumque ut Ordinarium ordinariorum, a quo omnis iurisdictio ordinaria in Episcopos, aliosque
Praelatos derivetur, recognoscere renuant:
imo coatrariam opinionem tamquam basmlicanae tuentur, & propugnant. At hoe notatu dignum est , quod licet hie Cardinalis, & in Curia Romana Patronus non vereatur aliquali schismatis , aut saltem eius proximitatis macula aspergere Gallicanos Antistites, & Magistratus ob defensionem dictae opinionis , lateri nihilominus debuerit per hos Praelatos , vel Magistratus non esse inductas novas opiniones , sed quod antiquas opiniones Nise
XX. Notare quoque non dubitavit Vieclarissimus, & in Distiplina Ecclesiastica versatissimus Claudius Fleury , hanc de plenitudine Poto latis Pontificiae opinionem in landamentum Privilegiorum a S. Thoma , aliisque Privilegiorum Propugpatoribus assumptam, esse noVam.
Referens enim per Compendium Apologiam , quam S. Thomas in defensionem Fr trum Mendicantium opposuit libello Guillelmi de S. Amore ; relatisque verbis S. Thomae supra citatis, quibus hane plenitudinem potet latis Pontificiae expressit, monet libro 8 . suae Hilloriae num. 4r. has opiniones
X XL Nee sub initium seculi noni suisse
opinionem , quod Pontifex Romanus posset Episcopalem au toritatem in omnibus Dioecesibus exercere , puta quod posset alienos Parochianos sine licentia proprii Episcopi absolvere, constat ex Capitulari Ahytonis Episcopi Basileensis ad suos Presbyteros di
Postquam enim eos monuit , qualiter seipsos & plebem sibi commissam easte, &iuii e regere, atque in Religione divina confirmare debeant , subjungit cap. 38. Et is hoc omnibus fidelibus denuntiandum, uti,, qui devotionis causa ad limina beatorum ,, Apostolorum pergere cupiunt, domi co is fiteantur peccata sua, Zc se proficisca se tur , quia a proprio Episcopo suo autis Sacerdote ligandi, aut exsolvendi sunt,
Manifestum est Abylonem existimasse . idei reo fidelibus proficiscentibus Romam ad limina Apostolorum esse intimandum , ut domi eonfiteantur proprio Episcopo , aut Sacerdoti: eo quod Romae Episcopus, aut
195쪽
Sacerdos eret extraneus e quod & notavit D. Fleury in sua Historia lib. 46. num. I . relatis enim verbis Ahytonis subdit. Hieis sub nomine Episcopi extranei manifesteis comprehensus est Papa, sicut ceteri Epio scopi M. Ici sotis Ie mm d Eet eque Araniager le Pape est manifes ent compris com-
XXII. Praeterea ex Ahytonis Capitulari
evincitur , eo tempore eam viguisse disciplinam , quod fideles tenerentur proprio Episcopo, aut Sacerdoti sua peccata confiteri , nec alieno aut extraneo posse sine
illi υς licentia: quam disciplinam usque adseculum xta l. perdurasse notavimus num.7.& 8. capitis praecedentis. XXIlI. Cur expediat potius proprio quam alieno Sacerdoti confiteri, docuit Innocentius IV. in Bulla, quae incipit, Etsi animarum, ubi inter alia incommoda, quae sequuntur ex eo, quod Fratres Mendicantes Parochianos ad Consessiones sibi iaciendas indifferenter reciperent , hoe addit : Sicque eorum praedicti Sacerdotes , quiis curam suscipiendo , ipsorum suam pro is eis animam oblinant, dum sibi taliteris subtrahuntur, itatum eorum ignorantes is non possunt, quod in eis eli , aegratum ,, sanare , nec consolidare infirmum , necis alligare confractum ; & sic dum eurais commissa non adhibentur remedia inva-- lestentibus morbis usque ad interempti se nem, laesio debacchatur, &iidem Saceris dotes nullam possunt de se pereuntibus,, animabus supremo Judici reddere ra-
Ulterius in hae Bulla monet Pontifex t Quod ex recursu ad Fratres Consessionis is causa, relicto proprio Parocho, non tano tum indevotio & contemptus in populo is prodeunt contra proprios Sacerdotes , verum etiam erubestentia , qu, est mari gna pars poenitentiae, tollitur, dum quisis non proprio Sacerdoti, quem habet con- ,, tinuum , & praesentem , sed alieno &ri aliquando transeunti, ad quem difficilis, is & quandoque impoisibilis est recursus , si sua erimina confitetur ,, . Nobiles & divites ex libero hoc recursu ad Fratres Mendi eantes sibi ignotos, Ocea- sones liberius peccandi accepisse deplorarunt Praelati Angliae , uti superius notavimus .
XXIV. Quin & suere nonnulli, qui
asseruerunt, quod ex mente Concilii Lateranensis in Canone, Omnis utriusque sexus fideles teneantur saltem semel in anno confiteri proprio Sacerdoti omnia sua peccata , etiam illa , quae antea fuissent consessi alis no Sacerdoti: idque ob rationes ex sancto Bonaventura, & Innocentio IU. jam a d ustas, ac notanter, ut per hane omnium peccatorum Consessionem a proprio Sacem
dote haberetur exactior de statu spirituali Parochiani notitia. XXV. Et licet Ioannes XXII. hane opinionem, in quantum fidelibus imponit
necessitatem rei terandi Consessionem peccatorum , reprobaverit in Extravagante , quae incipit, Vas electionis sub tit. De Haereticis inter Communes , eamdemque opinionem etiam reprobasse videatur Benedi- Etus XI. in Constitutione , quae incipit :Iuter eunctas ut supra diximus . Nihil minus hie Pontifex in eadem Constitutione declarare nan dubitavit , salubre esse ut Parochianus omnia sua pectata proprio Sacerdoti eonfiteatur, in verbis: Ceterumis licet sicut praedicitur de necesitate
,, non sit iterum eadem confiteri peccata , is tamen propter erubescentiam , quae ma- ,, gna est poenitentiae pars, ut eorum demo peccatorum iteretur consessio, reputamusis falubre disricte iniungimus, ur Fratres
ipsi confitentes attente moueant, oe in Dis Praedicationibus exhortentur , quod Dis δε- eordotibus saltem semel confiteantur in anno, asso endo id ad ANIMARUM PROFECTUM
De Approbatione Consessariorum, & eius
Limitatione, ae Revocatione. 3. Primis ferulis Presbteri non erant ordinarii Miniseri Sacramentorum. 2. Cus ratione Presbteri coeperint functis-nes obire iure ordinario λ3. Obtinenter Beneficia Curata iure ordinario , seu proprio administant δε- crementum Poenitentia. q. Pa
196쪽
PARs II. fg c T. I. Tr T. VI. De Sacramento Parnitentiae. i 834. Parothiale Beneficium obtinens ex D creto Gncilii Tridentini ui Di Beneficii excipere potes Gnfesones. 5. Ratio hujus Decreti ; σ ea obtinet in omni Beneficio Ctirato. 6. Dimisso Beneficio Curato, exspirat facultas audiendi Confessimo. 7. Curatum Ueneficium possisns non esastprobatus per totam Dircesim.
8. Sanslus Carolus supposuit Parochum titulo fui Neu ficii extra Parochiam non posse excipere Co 6sones. q. Vi consuetudiuis Parochi sue speciali Episcopi approbatioue excipiunt Co fessones extra Parochiam ς γ in quo hie eonsuetudo fundata Rio. Etiam in quibusdam Ecclesiis Parethi
unius Diaecess possunt excipere Con
Episcopi approbatione. xi. In quo haec eo uetudo fundata ἰ quare de ea interdum inquirendum Rra. Presisteri non habentes Benestium C ratum sine approbatisne Episcopi , Confessones excipere neque ut . II. Approbatus in una Diaecese non potes in alia marces vi huius approbationis Confessoner excjere.
I 4. Propositio contrarium asserens censurata.
II. Nee sue hae approbatione Confessones excipere potes in Monaseriis exemptis. I 6. Presbter quantumiis doctus, oe capax non potes excipere Confessones, nisreipsa approbatus. II. Approbatio Presbterorum non habenistium Beneficium Curatum , pro a
bitrio Distopi limitari potes.
18. Contraria assertio emfurata .
I9. Hae limitatio etiam procedit quoad per
eto. Solent excipi in Bestio Moniales. ai. Regulares sine Discopi a'probat ova nequeunt exespere confessones --nialium Regularibur subditarum , ex Constit. Gregorii XV. 22. Dubia occasione huius Constitutionis ;
eorum resolutio. 23. Possunt quaecumque persena a generali approbatione exe i.
eum; Gr quomodo ea aut oritate usus sit S. Carolus.
26. Quomodo approbatio semel data μέ
a 7. Auctoritatem Discopalem in limitanda,
gularium , speciali Edicto roboratiis Rex Galliae. 28. An Vice-Pasiorum approbatio tam facilere cari queat, quam aliorum RI. DRimis Eeelesae seculis preeipuam 1 auctoritatem, & curam imponendiae moderandi Poenitentias , nec non Poenitentes reconciliandi, suisse penes Epist pos, ostendimus eapite sexto. Imo hare auctoritas ita propria erat Epia scopis, ut non nisi auctoritate, & lieenti ab his aecepta, Presbyteri inferiores qui- eumque Poenitentias iniungere, atque Poenitentes reconciliare possent.
Quin pluribus seeulis, seut in aliis Eselesiasti eis functionibus, ita in hae Preςbyteri non nisi Delegata quasi ae Vicaris auctoritate Episeoporum fungebantur . II. Postquam vero labentibus seeulis B neficiorum Ecclesiasticorum tituli erecti su runt, coeperunt Presbyteri , qui Benefieia Curata obtinebant , iunctiones Beneficiis illis annexas iure ordinaris , sive iure suorum Beneficiorum , seu titulorum obire ;atque functionum illarum diei Ministri ordinarii. III. Cum igitur praecepto divino ma datum sit omnibus, quibus animarum euraeommissa est , oves suas agnoscere , atque Sacramentorum administratiove pascere , ut loquitur Tridentinum Seg. 23. east. I. De reform. etiam iure diUno quodammodo mandatum censetur Sacerdotibus, quibus curae animarum commissa est, Fidelibus hoc Sacramentum administrare. Cum vero iuxta modernam Ecelesiae disciplinam Presbyteri Beneficium Parochiale, aliudve Curatum in titulum possidentes censeantur habere euram animarum iure ordinario , seu vi sui tituli Beneficialis , etiam reputantur hujus Saeramenti Ordin fit Ministri ; sive habere auctoritatem ex eipiendi eonsessiones eorum , ad quos eumaoimarum Beneficio annexa se extendit.
197쪽
186 Jus Ecelesiasticum Glaresam. IV. Unde synodus Tridentina Sessi ree . I s. De Reformatione, decernens, nullum Presbyterum ci am Regularem posse eo s. senes secul mum aud re , nee ad id
idoneum reputari, nisi ab Episeopo approbationem obtineat , excep. t tamen e Nisi ParoιLaIe Beneficium obtineat: qu3 exeeptione ostendit, Presbytero Parochiale Benefie uni obtinenti nullam specialern approbationem Episeopi necessariam esse , ut consessiones excipere queat a . V. Neque ratio obscura est . Quandoquidem enim huiusmodi Beneficium obtinendo una curam animarum annexam O tineat , etiam eum cura animarum auctorit item administrandi hoe Sacramentum accepisse censetur ; idque eodem titulo sive
iure, quo ipsam animarum curam accepit, scilicet 1ure ordinario .
Et licet Synodus loquatur duntaxat de habentibus Beneficium Parachiate ; idem nihilominus eadem ratione & fundamento obtinet in quoeumque Beneficio siue Dignitate seculari, & regulari , eui vera &interna cura animarum ineum bit : ut hi , qui huiusmodi Benefeia, aut dignitates Obtinent , & curam animarum iis annexam acceperunt, censeantur una accepisse saeuitatem excipiendi consessiones eorum, ad quos
eorum eura se extendit arque eatenus omainarios huius Saeramenti Ministros reputari ; neque speciali a perobatione ad consessiones excipiendas indigere et quod notoria praxis in Decanis Canonicorum , nec non Abbatibus, Prioribus Conventualibus, aliisque similibus ostendit. M L. Porro eum hare auctoritas exeipiendi Consessiones profluat ex ipsa cura animarum Beneficio Parochiali aut Curato annexa , si curam anim3rum per dimissionem Beneficii aliove titulo habere desinat, auctoritatem quoque exeipiendi Consessi
nem a cura animarum unice dependentem
amisisse censebitur ; quod in terminis tradit Pi aseeius in Praxi Episcopali parae a.
VII. Similiter quia eura animarum non se extendit ultra limites Parochiae aut per sonarum, in quas vi sui Benefieii euram
accepit , neque auctoritas excipiendi eonia isones in consequentiam illius competens se ulterius extendere potest e etiam nullatenus vi sui Beneficii Curati dicendus est habere facultatem excipiendi Consessiones
Unde interrogata S. Congregatio μ Asri provisus de Parochiali per concursum, si censendus sit approbatus idoneus miniis o stet ad audiendas Consessiones in illa se Dioeeesi, in qua illam Parochialem obti-- net Respondit et Censeri duntaxat in is ea civitate vel oppido, ubi sita est Paro. is ehialis ; non autem passim per totam is Diae celim is . Apud Piaseeium ibidem. VIII. Sanctus Carolus dans facultatem Par his, ut tempore Paschali aliorum Parochorum ministerio ad audiendas Conses- sanes uti possent, declaravit in Synodo sua Diceeesana XI. - Id de Parochis tantum ,, modo intelligi , quibus extra Parochia is propriae fines ad audiendas eonsessionesis probatis, in seriptis facultas data ellis. Hie manifeste supponit S. Carolus , s euitatem excipiendi consessiones Parocho
vi suae eurae pastoralis comperentem , ex tra fines propriae Parochiae non extendi; tametsi etiam alterius Parochi consensus
I x. At eum iam passim invaIuisset , ut
Presbyteri tam Seculares quam Regulares etiam nullum Beneficium Curatum habentes , simpliciter approbati ad audiendas
Consessioneς, haberentur approbati per i tam Dioecesim, ac possent in omnibus Parochiis Dicetesis , saltem de consensu Parochorum Confestiones exei pere ; consuetudine tandem, ac tacito Episcoporum eo
sensu invaluisse videtur, quod Parochia Iemaeficium obtinens , is vim illius censeretur approbatus ad audiendas Confessiones per totam Dicetesim , & in omnibus Farochiis huiuς Dioecesis de solo consensu Parochorum; tametsi nullam specialem a probationem ad audiendas Consessiones ab
co Laudatum Coneilii Tridentini Decretum vim habet in Galliis, ut patet ea Synodis. R
198쪽
PARs II. S ge T. I. TIT. VI. De Saeramento Paenitent a. I 8 Episeopo obtinuerit, praeter eam, quae cum ipsa eura animarum data fuit.
Apparebat enim iniustum , quod Vie Pastores , aliique inseriores Presbyteri ad
Consessiones audiendas, etiam duntaxat ad certum tempus, approbati, possent per i tam Dioecesm ea facultate uti de solo Parochorum aut aliorum, quorum interest, eo
sensu , Paroebi vero huius Saeramenti omdinisii Ministri auctor,tatem haberent adeo
Hine passim Paroelius unius Par hiata8voeare solet vicinos Par hos, ut sibi in Consessionibus audiendis subsidio sint; iique publiee Consessiones in aliorum Parochiis
exeipiant; tametsi nullam specialem approbationem habeant r ouam praxim non O scure probavit Synoclus Namureensis anno 1639. Tit. 3. cap. 7. permittens is Past is ribus, qui in aliorum veniunt auxilium, is tempore Indulgentiarum, vel Turni,
se Constatemitatum , sut ali 1 julli cauς , ,, etiam audire Consessiones in illorum Eeis etesia Parochiali ,,.
is Pastores, qui in alia Diceres approbati,, sunt ; quod similiter locum habebit inis Ecclesiis Regularium. Videant tamen ut ,, ii, quos in subsidium admittent, apti sint, se scientes conscientiam suam desuper oneri rari n. Ceterum eum haec Parochorum saeuitas exeipiendi Consessiones extra fines propriae Parochiae, & personarum sibi non iubditarum, non profluat ex ipsa Cura Pastorali, sed ex consuetudine tacito consensu Episeoporum probata; si de hae consuetudine,& taeito Episcoporum consensu alibi stdubium , merito Episeopi & Archi Presbyteri de ea consulentur ; ne alias ipsum
Saeramentum vitio nullitatis exponatur.
Haec tamen inquistio praecipue requiritur de Parochis ex aliena d oecesi adventantibus . Major enim dissicultas est , ut Parochus alienae dioecesis sne ulla Episcopi diceee sani approbatione admittatur ad exeipiendas Confessiones de sola Paroebi aut Superioris Repularis licentia ; quemadmodum Synodus Namurcensis permittere videtur . Neque enim id passim receptum videtur, neque pm reeepto habendum , nisi
de Episcoporum consensu satis eoaster. XI. Ante Concilium Tridentinum PDr his ius suit euicumque Presbytero nec Paroth Iale Beneficium habenti , nee per Episcopum specialiter ad audiendas Co sessiones approbato , dandi licentiam exei piendi Consessiones suorum subditorum , quemadmodum hodie Par hus potest darelirentiam cuilibet Presbytero assistendi Μ, trimonio, administrandi Viaticum, &α uti communiter docent Canon istae,& satis indieat Cay. OMNIS UTRIUSQUE SEx Us, dum
praeter licentiam proprii Sacerdotis nihil requirit, ut Fideles alteri Meerdoti eonfiteri queant. Proinde non ita absonum apparet , si Episcopi Parachis permitterent licentiam assumendi in subsidium ad Consessiones audiendas non quemlibet Presbyterum , sed Paruchum, qui ut ordinarius hujus Sacramenti mini iter admissus est . saltem in sua
Par hia : quia tamen haee a consuetudine& Episcoporum consensu dependent , de his antea inquirendum priusquam quidquam
in praxim dedueatur. XII. Quoad Presbyteros seu seculares seu regulares Beneficium Par hiale noci habentes , decernit Synodus Tridentina ris Nullum etiam regularem posse consessio- is nes seeularium etiam Saeerdotum audire,
,, nec ad id idoneum reputari, nisi ab Epiis scopis per examen, si illis videbitur esse
,, necessarium , aut alias idoneus iudicetur, si & approbationem obtineat ,, .
Ex hoe Deereto mani um est , Synodum quoad approbationem & examen, hic
per omnia Presbyteros seculares di regulares Beneficium Parochiale non habentes aequiparare ; ita ut eadem in utrisque rein quirantur ἔ atque aequaliter in h. c punctoah Episcopis dependeant, & exeipiendi eo fessiones auctoritatem accipere debeant, idque privile is, en uetudine quacum que , etiam immemoratili non obseantibias ;uti in fine sui Deereti deelarat Synodus. XIII. Cum vero Presbyteri nullam in populum iurisdictionem sive Gavium po- tellatem vi sui Beneficii habentes , eam iuxta Decretum Conei hi Tridentini aeeiupere debeant ab Episcopo vigore approbationis ab ipso obtentae ; ipsa autem Episeopi iurisdictio se ultra fines suae Diceces s non extendat; consequens est, nec Epi- A a a sco
199쪽
scopum per suam approbationem eam ultra suam D: oecesim extendere posse; & cons quenter, quod approbatio Episcopi, quantumcumque generaliter & i. limitate eonis cessa, nequeat approbatum idoneum reddere aὸ eonL ssiones excipiendas extra Dice sim ; quandoqu)dem ad confessiones audiendas tk ahsolutionem impendendam re-uiratur in Sacerdote iurisdictio seu pote-as Clavium in Poenitentem, quam extra
limites suae Diceeelis, & in non suos subditos Ep scopus dare non potest. XIV. Quapropter merito in generali Cleri Gallicani Conventu conllante ex IV. Archiepiscopis , 7 3. Episcopis, pluribusque Abbatibus, aliisque Praelatis, damnata luit haec quorumdam assertio : Regulares Or- d num Mendieantium semel approbatiis ab uno Episcopo ad consessiones audienis das in sua Dioeeest , habentur pro apis probatis in aliis Dioecesibus , nec nova se indigent Episcoporum approbatione . Eamdem postmodum in suo ad Henrieum Episcopum Andegavensem misso Decreto reprobavit Alexander UI s. tamquam fati fam, & fatali animarum perni Hosam. XU. Quin eodem nixus sundamento, declaravit s. Carolus t Ne in Monaste- ,, riis quidem & locis, ubi Regulares spi- ,, ritualem lcmporalemque jurisdietionem ,, habent , quisquam Sacerdos etiam regu- ,, laris cir exemptus eonsessiones audiat ; nisi primum ab Episcopo , intra cuturis Diaecem fines ea Monalleria loeaque ,, sunt, ad id probatus fuerit ,, . XVI. Ulterius eum regularis Presbyteraeque ac secularis per approbationem accipere debeat iurisdictionem ad excipiendas Consessiones necessariam; sequitur, quo i nec ille quantum Wis doctu .& ea pax ad excipiendas Consessiones auctoritatem habere censendus sit, nisi rei pςa approbationem obtinuerit
tametsi etiam inius lime ab Episcopo eam negari supponatur; quod sat elare expressit Pius U. in Bulla, quae incipit Romani rinii eis i 33. in Bullario Romano, declarans, nee Lectores Theologiae posse Consessiones
xxcipere, ni prius ab Episcopo approbationem obtinuerint . Et Alexander VII. in Deereto de 24. Septembris I 663. inter varias propositiones hane ordine I 3. damnavit: Satissicit praecepto annuae Coasessiose nis , qui confitetur Regulari , Distomis praesentato, sed ab eo in/use reprobato,, . - Hine fit ut si aliquis Doctor, vel ia,, Saera Theologia Prosessor licentiam pe-- tierit , & iniuste ei negetur , non ceu se statur approbatus Az ita poli alios citatos resolvit Barbasa de officio Episeopi
XU II. Sicuti Presbyteri seculares Beneficium Parochiale seu Curatum non habentes, nullam ordinariam seu Beneficio annexam iurisdictionem habent, vi cuius Consessiones excipere queant; sed solam Deis flatam sue meariam : similiter Presbyteri Regulares , etiam Mendicantes, nulli Bene fieto Parochiali praesecti , solam iurisdictionem delegatam per approbationem Episcopi accipiunt. Iurisdictionis autem Delegatae ea est natura , quod pro arbitrio ae voluntate D legantis restringi ae limitari ad tempus, personas, atque materiam possit. Huie notissimo iuris principio innixi Episcopi, aliique Praelati Clerum Eeelesiae Gallicanae eonst i tu em es, saeolus in suis generalibus Conuentibus declararunt , quod se Regulares, qualiacumque privilegia autis immunitatem obtendant, secularium Conis si Disones audire non poterunt, quin Epiri scopi Diceceiani examen subierint, & ab is ipso, vel ejus Generali Uicario fuerintis approbati , e quorum nutu arbitrio is pendebit iis vel temporariam , veI pe einis tuam Confessiones excipiendi faetiItatem is facere, vel sub quacumque refrictione pla-
Quin & anno ioso. ibidem Clerus Gallieanus per litteras eirculares significavit omnibus Episcopis ; ut quemadmodum in Italia , quin & ROMA , o plurimis aliis Provinciis oe Dioecesius observatur , POL hae utilli Regulari detur facultas excipiendi Confessiones nise ad CERTUM TEMPUS limitata : hae insuper formula admissionis Regularium ad exeipien4as Conselliones,& annuntiandum Verbum Dei praeseriptae N. Ecclesiae N. Discoos, dilicio nobis in Chjso N. Oedinis vel Societatis N. Pr sbtem , salutem Er benedictionem . Cum multa Iesu Christi messis nos cogat , undequaque ad auxilium nostrum operarios a si
cemus , teque charissime Frater , pium o
200쪽
Actum examine umerimus , aptumque ut
XUIII. Cum vero non obstante hae perspicua iuris ratione , atque iterata totius Cleri Gallieani declaratione ; nec non n tori 1 praxi, etiam Ecclesiae Romanae, quidam in Dioecesi Andegavensi sustinere veriti non essent hane aisirtionem : Ubi Concilium Tridentinum est receytum , non possent Discopi RESTRlNGERE υει LlMITARE
approbatioues , quas Resularibus concedunt ad Confessiones audiendas ; eam primum Clerus Gallicanuς censuravit ; ac postm dum Alexander VII. in eitato Decreto ad
Episcopum Andegavensem , famam , remerariam , scauda fam, in haeresim, Cr schisma inducentem , Sacro Concilio Tridentino , σSedi Apostolica iniuriosam declaravit.
XLX. Quemadmodum judex delegans
suam iurisdictionem , illam ad certas pe sonas restringere potest ut nimirum Iudex delegatus nonnis inter eertas personas ius
dicere queat; ita quoque Episcopi poteitatem elavium seu iurisdictionem Presbyteris delegando, eam quoad persionas limitare &restringere possunt.
XX. Hae auctoritate passim utuntur Episcopi , dum declarant in suis respective Synodis ae Ritualibus, sub generali approbatione non comprehendi Moviales clausuram servantes, aὸ quas Hrmulae generales,& ordinariae approbationes ad consessiones audiendas minime extenduntur; nisi clare& expressis terminis ad eas extendantur
uti loquuntur Decreta Synodalia Dioecesis Candensis sub Antonio Trieit, tit. s. cap. 3.
XXI. Consessarii sive Regulares, sive,, ceu lares etiam generaliter approbati, non immisceant se audiendix consessionibu
se M inialium etiam sibi subditarum , nisi se ad id habeant oerialem saeuitatem, iuxta ,, Constituti nem Gregorii XU. editam
is anno Ioa 2. Ita Synodus Namureenssis anno 1639. tit. 3. cap. I. 1,
Coastitutio Gregorii XU. cujus memi-VI. De Sacramento Paenitentia . I 89nit haec Synodus , ineipit Infemtabui a Lin Bullar. Rom. atque in illa f. 3. deeernitur : Conssessores uero, sue seculares .is sive Regna ares quomodocumque exemptis is tam ordinarii quam extraordinarii , adis consectiones Montalium, etiam regularibus is subiectarum, audiendas nullatenus deput
,, ri valeant, nisi prius ab Episcopo Diaee is sano idonei judicentur, & approbationem,
is quae gratis concedatur , Obtineant, , .
XXII. Oeeasione hujus Constitutionis quaedam dubia Congregationi Cardinalium
haere proposita; quae una cum resolutione Congregationis sudnectuntur ipsi Constit tioni in Bullario Romano ; quorum n num , decimum, & undecimum his verbis erant proposita. Nonum : An Regulares generaliter abis Episcopo approbati ad Consessiones per is sonarum secularium audiendas , censeanis tur etiam approbati ad audiendas Comis fessiones Montalium sibi subiectarum ritDeeimum i An Regularis ad audie is das Consessiones Montalium unius M A nallarii ab Episcopo approbatus, Coninis fessiones Montalium alterius Monasterii is audire possit,, Undecimum : An Consess es Regu- ,, lares extraordinarii semel ab Episcopo is deputati, & approbati ad audiendas M se nialium Consessiones pro una vice infra is annum ad praescriptum Saeri Concilii se Tridentini; possint virtute diElae appro- is bationis , pluries tamquam C nsessoresis extraordinarii , earumdem Consessionis is audire absque nova Episcopi licentia ,, pHis propositis dubiis respondet S. Co gregatio in hune modum : Ad IX. R is gulares generaliter ab Episcopo appro- is batos ad Consessiones personarum secul
se rium audiendas , nequaquam censeri a
se probatos ad audiendas Consessiones M, is ni alium sibi subiectarum, sed egere quoad se hoe speciali Episcopi approbatione , .se Ad X. Regularem ad audiendas Coninis sessiones Montalium unius Monasterii abis Episcopo approbatum, minime posse a se dire Conseviones Montalium alterius,, Monasterii,, .se Ad XI. Conse res extraordinarios ,, semel deputatos , atque approbatos abis Episcopo ad Monialium Coatelliones pro