장음표시 사용
201쪽
M una vite audiendas , haud pota pluries is in vim approtationis eiusmodi illarum se Confessiones audire : sed ab Episcopo,, toties esse approbandos , quoties calusis do putationis contigeritis. X XLII. Sieut Montalium , ita & allarum personarum consesso a generali huiusmodi approbatione excipi potest: modo eam Episcopi lassicienter exceptam Melarent. Ita in quibusdam Dioecesibus, ac signanister Antuerpi .nsi , non tantum Montalium elausuram servantium, sed & B ginarum, a generali, & ordinaria facultate audiendi ConseIsones excepta est. XXIV. Conllat quoque hac eadem auctoritate usum fuisse S. Carolum , deputando certos ae speciales Consessarios ad audiendas Clericoram Consessiones; uti videre est in Synodo Diceeesana IV. De
Hoe S. Caroli institutum si Episcopi sequerentur , deputando speciales Consessarios eruditione, prudentia, ac Pietate praecellentes , qui Clericorum Consessiones exciperent , non dubium, quin paulatim Ct cum suarum Dioecesium multo reformatiorem viderent. Nemo quippe ignorat, quam magno auxilio sint boni Consessam ipsis Poenitentibus ad vitae emendationem , &progressum in virtutibus. Unde monet Synodus Tornacensis anno i 383. Tit. De
Sacram Poenit . eap. a. ut Sacerdotes M.
num probatumque eligant Consessarium , cum bonus Consessarius , ait , magno stauxilio ad obtinendam veram contriti nem , & seriam vitae emendationem . Neque illud quis inficiabitur , magna prudentit , eruditione opus esse , ut quis non tantum bonos Chtallianos; sed honos Clericos , Christianorum futuros magistros , formare queat. XXV. Ehdem auctoritate possent Episeopi .eularium , & regularium approbationes limitare quoad loca , ut v. R. non possent in domibus privatis infrmorum Confessiones excipere ; aut saltem non nisi habita Parochorum licentia , vel ut minus eo praemonito quemadmodum in institutionibus Consessariorum praescribit S. Carolus . Regulares ad infirmos audiendos se convocati ait s ex temporis anguli iais aliud non potuerint , hu)us infirmi Pa- is storem adeant, quae spectant aὸ eius sis is tum seistitaturi , ut diligentius illumis examinent, utpote in hoe vitae terminois conititurum , a quo salus, aut aeternais damnatio pendet : quod si ante consenis sionem Pallorem convenire tempus nonis fuerit , saltem post eam quam primum ,, Conseor adeat, ut ambo de infirmi neia is cessitatibus, eoque spiritualiter adjuvanis do statuant , , .
risdictionis delegatae est penes Episcopos auctoritas, iurisdictionis lillius usum limitandi ae modificandi ; ita ipsis e 1dem ratione competit facultas, eam iurisdictionem
revocandi, vel suspendendi. De hae austoritate minime dubius S.Cain resus in Synodo sua Mediolanensi VI. Dahis quae ad Satram. Paenit. pertinent , ii tuit ut Episcopus a consessionibus au- ,, diendis suspendat , aut omnino amoveatis Consessarios etiam regulares jam appr se batos, quos pro suae timoratae conscienis is tiae religione viderit in eo munere nonis ita sncere integreque , & eum aedifiea- tione se gerere, quemadmodum & tantiis minii terii illis commissi sanctitas, & ani- ,, Marum salus deposcit , quae suae fideiis concreditae sunt se.
XXVII. Epistopalem hane licentiam tam limitandi , quam revocandi Consessa riorum iurisdictionem auctoritate Regi 1 nuper roboravit , stabilivitque Rex Christiani munus edito Decreto mense Aprili anno 1693. & a Pallamento Regio probato, concernente iurisdictonem Ecclesiastitam . cujus articulus xt. hie est : Presbyteriis seculares , & regulares , non poteruntis administrare Sacramentum Poenitentiae , is sne obtenta licentia ab Archiepiscopis , is aut Episcopis , qui illam poterunt limi- tare quoad loca, personas, tempus, &,, casus , uti convenire iudieaverint , 8cti eam revocare , etiam ante elapsum teris minum, ex causis, quae ad eorum noti-
,, tiam post datam licentiam pervenerunt, nec eas exprimere debebunt; ita ut di-- cti seculares , & regulares in excipiensi dis Consessionibus continuare non possntis sub quocumque praetextu , nisi in casuis extremae necessitatis, quousque obtinue- rint novam licentiam, quin & subierint
202쪽
PAst 1 II. SECT. I. TIT. VI. De Geramento raustentia. Iux,, novum examen , si praedicti Archiepi-- scopi, aut Episcopi iudicent necessiarium; is volens , ut dictae licentiae sine expensisse dentur i atque ordinationes, quae factaeis fuerint per Archiepist pos, vel Episco- pos super hae materia executionem ha- ω beant , non obitante omni appellatione se simplici, vel tamquam ab abusu, tamenis sine eius praeiudicio,, . Articulo sequenti declarat sub arti eu-- lis praecedentibus non comprehendi misse ratos, sive seculares, sive regulares, qui se eoncionari , & Saeramentum Poenitense tiar in suis Parochiis administrare po-
x XVIII. Uiee.Pastores hie in Belgio
non solent quidem habere verum titulum Beneficii, ratione euius dici postent habere curam animarum iure ordinario , seu
proprio ἰ attamen cum revera cura animarum ipsis incumbit ratione:Viee Pastoratus; atque ipse Vice Pastoratus sit species ossicit Eeelesiastici aliquatenus ad naturam Beneficii accedentis ; non videtur ipse facultas exeipiendi Conselliones tam facile.& pro nutu Episeopi Uiee-Pastoribuet adi mi posse, uti aliis Presbyteris secularibu , seu Restularibus , nullum huiusmodi spetiale officium cum eura animarum habentibus ; eum adimendo alleui facultatem exeipendi Conselliones, quodammodo privetur suo ometo, seu Uiee Palloratu, cui sine hae saeuitate satisfacere nequit.
r. Quid reservatio easuum sta. Duplex hodie elisum reservatis , ct
. Utilitas reservallanis easuum , σ in iacissa iam pridem usitata. I. me reservatio non es tautam quoad externam politiam. 6. Olim omnia gravibra crimina Episcopis
. Hodierna Discopalis rasemath minstres, quam antiquitas fuiι. 3. Primis seculis νεμ atio Papalis non
9. Dis utitur quo tempore eoeyerit imale scere quorumdam erimintim absiliatis Pastae resemata inesependenter ab Epi-
Io. Circa securum x t. coepit absolutio P n tentium ad Papam deferri. Ir. Κιiam stibinde aliquorum criminum a solutio ipsi referυor vita. Ratio illius facta res at ouis. II. Primitus nemo a ea ibus reservatis P pa abstinbatur , nisi eum persona
trahebat reservitio. r4. Qui a p/rsonali aetessu tacusarentur PII. Quando potesas absolvendi a easibus r seriatis Hastae eommunicari everit . 6. De reservationibus Papatibus latius r miove . . I7. Res alio eriminum pert net ad popuIO
ig. Primo, quia incutit honorem erimurM I9. Secundo, quia minuit saevitatem venta. 2O. Tertio , quia maioribus morbis anιmaturandis praeficit peritiores Medicos. 2I. Coeucium ne reservationes nimium muli licentur . 21. In eriminibus reservanssis temporum s locorum renditio attendenda . 23. Hane attendit Samius Carolus.1 . Quam moderati fuerint etiam ferula xiit. Discopi in danda facultato absisendi a casibias reservatis. 23. Etiam secuti x m. hob bant fatalia rem absolisis ii a casibus resematis, refrictam ed eos, qtii ad Estifons
6 is Paenitentiarios accedere non poterant
26. Refervitiones sua se ramur essem , dum facultas absolvendi a reser ιis
2 7. 'milegia ordinibus, aut Ecclesiis eo ressa, non dant faenitatem absolve vi a ea tis reservatis se fom. 28. Regulares nequeunt absisere a casibus
reservatis sine speciali litentia Epia sopi , o contraria assertio censu
sunt a 3 s: Non obtentu cuiusquam Constatem ratis. 3 l. F
203쪽
3t. Faeultas absolvendi a reservatis ripae non infert facultatem absoluendi a reservatis Episcopo.
32. Difevi possunt hane facultatem refringere ad certos casus.
33. Unde haurienda notitia easuum resem
34. Moderate utendiam facultate absolvendi
phrasim dicitur ea , qua nonnulla
graviora peccata maioribus Ecclesiae Praelatis reservantur , ita ut inferiores ea r
mittenti potestatem non habeant ; nisi haec potestas ipsis specialiter data fuerit. II. Reservatio alia dieitur Episcopalis, alia Papalis, seu Pontificia . Prior est , qua ipsi Episcopi quaedam peccata sibi vel generaliter per totam Dice sim, & respectu omnium generaliter Confessariorum , reservant ; ita ut nulli in s riores Consessiarii quantumvis indefinite ,& illimitate approbati , ab iis Sacramentaliter absolvere queant sine spetiali laeultate ; vel specialiter respectu huius illiusve Consessarii, aut pro quadam suae Dioecesis
Sicuti enim Episcopus potest Presbyterorum tam secularium, quam regularium, praesertim Par hiale Beneficium non habentium , approbationem ad tempus limitare ; ita eamdem quoad materiam sive peccata .restringere potest. III. Reservatio Papalis sive Pontificia , est illa, qua nonnulla atrociora crimina Papae reservantur , ut nullus ab iis praeter Papam , aut ab eo potestatem habentem , absolvere ordinarie queat. IV. De hac casuum reservatione, atque Pontificum , & Episcoporum auctoritate loquens Synodus Tridentina Sess. I . cap.7. De Poenitentia, declarat: Magnopere ad
,, Christiani populi disciplinam pertinereis Sancti munis Patribus nostris visum est ,
,, ut atrociora quaedam , & graviora eriis mina , non a quibusvis, sed a summisse duntaxat Sacerdotibus absolverentur . ,, Unde merito Pontifices maximi pro suis prema potestate sibi in Ecclesia univeris sa tradita, causas aliquas criminum gra- M viores suo potuerunt peculiari judiciori reservare. Neque dubitanilum est, quanis do omnia, quae a Deo sunt, ordinata, , sunt, quia hoc idem Episeopis omnibus,, in sua euique Diomes , in aedifieati nem tamen , non in destructionem liis ce. t , pro illis in subditos tradita supra se reliquos inferiores Sacerdotes auctorita is te , praesertim quoad illa , quibus ex-
,, communcationis censura annexa est , .
V. Et Canone II. Si quis dixerit , o Episcopos non habere ius reservandi sibi is casus , nisi quoad externam politiam ,
is atque ideo casuum reservationem nociis prohibere , quominus Sacerdos a reseris vatis vere absolvat; anathema sit M.
Igitur Synodus non tantum in Pontifi-ee, sed & in Episcopis hane auctoritatem agnovit , & ab omnibus agnostendam esse definivit. VI. Quod Episcopos attinet , iam pridem pene omnia graviora precata ipsis r servata suisse non sine fundamento asseritur. Constat enim, pluribus seculis penes s los Episcopos suisse poenitentium publie rum reconciliationem ; neque Presbyteris inserioribus fas fuisse Poenitentes reconciliare, nisi vel Episcopo absente, ae neeessi tale urgente ; vel ex speciali Episeopi d
legatione ἱ quemadmodum cap. 3. osten sum est.
Cum vero de gravioribus quibuslibet peccatis multis seculis poenitentia publiea acta suerit uti eap. a. dictum sui t) etiam graviorum eriminum absolutio Episeopis
VII. Dum autem sensim poenitentia publica pro Meultis agi desit ἔ etiam Oeetiliorum eriminum absolutio Presbyteris eoneredita fuit; publieorum vero, pro qui bus publica poenitentia erat peragenda sabsolutio Episcopis longo tempore reserUM ta fuit; ut proinde reservatio quorumdam criminum sive ea suum hodie ab Episcopis fieri solita, nonmsi exigua sit pristinae a ctoritatis Episcopalis partieula. NUIII. De reseruatione Papali non idem per omnia dici potest. Nam uti notat L douieus Thomassinus De disciplina Eeel saltica pari. 4. lib. I. eam II. nrim. I. pluribus seculis penes Episcopos fuit plena ac omnimoda auctoritas absolvendi in foro poenitentiali cujuscumque, quantumvis enormiss
204쪽
PARς II. SECT. I. TIT. UI. De Sacramento Paenitentiae. mis, sceleris reos ; neque iis seculis ulla erat reservatio Papalis in soro illo poenitentiali nota. IX. Ineunte undecimo seculo nondum ubique invaluerant casus summo Pontifici in orbe christiano reservati. Criminum aliquorum absolutio non ita tunc Romano Pontifici erat reservata, ut extra ea sum necessitatis ab his absolvendi nec Episcopus sine licentia Pont. ficis haberet aure ritatem , tametsi eonii et eo tempore plures criminum reos Romam pro obtinenda a Romano Pant fice poenitent: a, & criminum relaxatione se contulisse.
Legitur enim in Actis Concilii Lem
vicensis anui loῖ t. quod quidam coram Patribus dixerit. Vidi nuper de Epsco-
,, po Engolisinens , qui praesens est, quod ,, dico ; quod quidam ex se s Parochianis
,, excommun catus ab eo , dum satisfacereis nollet, non poterat impetrare ab eo E-
, , nitentiam , qui sine licentia sui Epitrepiri Papae Romano subripuit paenitentiae leri gem , di litteras ex nomine eius Epiri scopo detulit in Coena Domini, quibus,, Episcopum rogabat Apostolicus, quate-- nus illi poenitentiam, quam imposuerat,
Pol f haee tubiungitur: Episcopuς verois intelligens fraudem, ait homini: Versa ,, vice quod ego debueram petere ab Ap ,, stolico, Apollolicus postulat a me. Nonis credere possum Mandatum hoc ab eois exortum : hoc tibi nihil utile est , &is donec aut a me, vel ab hHius Sedis --,, chidiacono, me iubente, accipias poenitem ,, tiam , permane in Excommunicatione ,
- & ejecit eum seras de Ecclesia se . Patres huius Synodi probantes resolutionem huius Episcopi, dixerunt : Hoc se ab ipsis Apostolicis cautum tenemus, ut is Parochiano suo Episcopus , si poenitenis tiam ponit , eumque Papae dirigit , ut
se judicet, utrum sit, an non , poenitentia ,, digna pro tali reatu: potest eam confir- is mare auctoritas Papae, aut levigare, aut
,, super adjicere ; judicium enim totius is Ecclesiae in Apostolica Romana Sedeo constat is .
Item . Si Episcopus Parochianum suum ,, cum testibus , vel litteris Apostolico adis poenitentiam accipiendam direxerit , ut, an pen Tom. II.
M multoties pro gravissimis fieri solet rea-
,, tibus , in quibus Di vi ad dignam
is haesitant poenitentiam imponendam , hinc ,, talis licenter a Papa remedium sumereri potest : nam , inconsulto Episcopo suo , is ab Apostolico poenitentiam , & absolu-- tionem nemini acet pere licet , . Haee suissius narrantur tom. 9. Concit. Generat.
pore erediderint, fas non esse Parochianis, inconsulto Episcopo , ad Romanum Fontificem recursum habere pro obtinenda etiam gravissimorum criminum poenitentia , aut absolutione . Hine consequens est Episeopos nequaquam credidisse, etiam gravissimorum eriminum poenitentiam imponendam. aut eorum ablolutionem Romanis Honti fie: bus re servatam , quandoquidem nemini suorum
Parochianorum pro quocumque crimine permitterent inconsulto Episcopo ad Romanum
Fatentur quidem Episcopi, quod Par ehiam eum testibus vel litteris ad poenitentiam accipiendam Apostoli eo subinde dirigantur: verum id non iaciebant Episcopi ob defectum potestatis absolvendi hos eriminum reos : sed duntaxat quia subinde
haesitabant qua poenitentia similia erimina essent punienda ; subjungitur enim in Actis, ut multoties pro gravissimis fieri soletis reatibus, in quibus Episcopi ad dignam ,, haesitant poenitentiam imponendam A. MX. Sensim sine sensu post initium feeuliundeeimi coeperunt Episcopi nonnullos graviorum criminum reos ad Sedem Apostoli- eam mittere, idque vel ut a Ponti fiee reconciliarentur, vel ut a Pontifice poeniten tia imponeretur I qua demum peracta ab Episcopis absolverentur. XI. Nee tantum in particulari aliquo ea su Pam itentes ad Sedem Apostolicam mittebant; sed subinde etiam generali de ereto eriminis alicujus reos non ab Episto-pis, aut Archiepiscopis, sed a solo Ponti-fiee absolvendos decernebant . Hoc vero hae ratione factum videtur , ut hae resem uatione dissicilior esset obtinendi a erimine eommisso absolutionem occaso, atque haedissicultate a crimine committendo retrahe
205쪽
rq Ius Delesiasticum misersum. De Concilio Londinensi habito anno II 43. a Wilhelmo Wintoniens Episcopo, loquens Matthinis Parisiensis asserit , janei tum ibi
esse, & generaliter eonstitutum, ne aliis quis , qui Ecclesam , coemeteriumqueri violaverit, vel in Clerico, aut viro Re- ,, ligioso manus iniecerit violentas , abis alio quam ipso Papa possit absolvi, , . XII. Rationem hujus deereti praemisit his verbis expressam Nullus enim honoris vel reverentia ferebatur Dei Ecel siae, vclis eius ordinatis, a praedonibus, sceleratis, is sed aeque Cleri ei, & laici capiebantur, is redimebantur, & in vinculis tenebantur,,. Id ipsum testatur Rogerius in Annalibus, qui relato superiori decreto addit Unis de Clericis aliquantulum serenitatis vix se tandem illuxit is . Hare tum Matthaei Parisiensis, tum Rogerii testimonia extant
XIII. Qua ratione difficultas obtinendae
absolutionis nata esset retrahere a eommittendo crimine Sedi Apostolicae reseruato sicile apparebit, si attendatur , quod iuxta disciplinam illius temporis, nemo a Ponti- iee absolutionem impetraret, nisi personaliter Pontifici se sileret, & ab eo Poenitentiam accepisset ; adeo ut vel ipsa itineris fatigatio pars Poenitentiae iudicaretur . Exemplum suppeditat Epistola incerta Ivonis Carnutensis . Quidam nobilis audaei linaudit 1 mutilaverat quemdam Religiosum Presbyterum ; imposuerat ei Ivo i . annorum Poenitentiam , quam susceperat ninbilis : sed eum in decurse Primitentiae iterato in litisset, ut pro sua adversus quemdam suum inimicum de sensione sibi lieeret arma portare, I vo tandem eum ad Pontiscem Romanum pro indulgentia obtinenda ramisit ; relervantes itaque hanc indulu, , gentiam Apostolieae moderationi ad Apo-- ilolorum eum limina direximus , quate ,, nus ti fatigatione itineris hujus pecca- is tum suum diluat, & apud pietatis vestraeis viscera misericordiam, quam Deus vobis is inspiraverit, inveniat, , .
naliter Pontificem adire non poterant, ut U. g. mulieres, valetudinarii, & smiles , ab Episcopis absolvi poterant a censuris alias pontifici reseruatis, v. g. pro Uiolenta in temone manuum in Clericum , Cap. 6.σ 13. M De Sent. Excomm. XV. Quo tempore Ponti fiees absolutionem a casibus sibi reservatis inserioribus Presbyteris, & Consessariis delegare coeperint, incertum est. Hoc constat, quod secuto xv. pius ac doctus Gersonius desderaverit, ut hare absolvendi saeuitas pluribus suisset eommunicata ; quo intelligitur, eo adhuc tempore paree datam esse. Uerba eius sunt: Saltem det saeuitatem Pa- pa absolvendi transgretares Superioribus,, Monasterio i um, & Ecclesiarum, ut quanis do dederit Dominus spiritum compuncti is nis, inveniant promptum remedium, &,, non in desperationis praecipitium ruant, is pro difficultate Papam, vel suam Curiam is adeundi se . Apud Thomasi uium pag. q.
Uerum ut notavit Thomassinus , fateri oportet , quod indui pendo, quod pio aff)ctu desideravit Gersonius , & faei litando absolutionem illorum enormium criminum Papae reservatorum, dirutum fuerit, quod de veteri poenitentia supererat; rupta sunt fraena , quae scelestos refraenabant ἔ atque praecipua ae sundamentalis ratio harum reservat re num dei ructa est. XVI. Ceterum de his reservationibus Papalibus, quomodo seitieet postremis hisce eulis suerunt multiplicatae, Episcoporum, atque praesertim quoad erimina oeculta, &aliorum in seriorum Consetariorum circa illas auctoritate , aliisque eo pertinentibus latius agetur pari. 3. ubi de Censuris Papa
XVII. Docet Synodus Tridentina in ei tato decreto : Magnopere ad Christia- , , ni populi disciplinam pertinere iam priis dem Patribus sanctissimis vi iam eme, ut
is atrociora quaedam, O graviora crimina ,
is non a quibusvis; sed a summis duntaxae, , Sacerdotibus absolverentur a o .
Per haec verba a fiammie sacerdotibiar Epia scopos profecto intellexit Concilium , cuius Decie tum confirmarunt summi Ponti fiem . Greg. xl l l. a. 1177. Clemens viri. m. ioor. Paulus V. an. xst . Urbanus VIII. an. t 628. Alexander VII. . asso. Oemens X. an. t 6 o. Quibus adde Cle
rum Gallieanum tum in Conciliis Provincialibustum in sitis generalibus Comitiis.
206쪽
PARs II. SEc T. I. T I T. XUIII. Hie autem reservationis effectus habetur primo ex eo, quod per criminum quorumdam reservationem , populo criminum horror aliquis maior obiiciatur; dum ea ob sui enormitatem fummis Sacerdotibus reservata intelligit ; atque ab iis absolvendi auctoritatem inferioribus Consen-riis subtractam .
XIX. Seeundo ' dum populus intelligiterimen aliquod reservatum , ac per consequens eodem semel involutum non possie per obvium quemcumque Conses Iarium ab eo absolvi ; sed pro absolutione obtinenda ad Episcopum, aliumve speciali auctoritate insignitum recurri, eique conscientiam suam pandere de re, natum eli fieri, ut a erimine illo eommittendo aliquatenus saltem retrahatur. Notum enim eii , qui d sicut facilitas veniat eli ineentivum delinquendi; ita econtrario difficultas veniat minuat facilitatem peccandi.
XX. Denique magnopere ad populi Christiani disciplinam pertinet, ut morbis spiritualibus periti mediet , atque congruentia pharmaca, & remedia adhibeamur. Cum vero compertum sit morbos, quo graviores sunt, peritiores requirere medicos, atque maiore cum discretione remedia eme applicanda ; etiam hoc titulo reservatio ad populi Chrilliani disciplinam pertinet, quod graviora crimina, quae sunt praviora animae vulnera, non omnibus indisserenter spiritualibus Medicis curanda committantur ; sed his curanda reserventur ,
qui prae reliquis peritiores in applicandis remediis, & morbis spiritualibus curandis
XX I. Ex his non obseurum est colligere, ad assequendum seopum bc finem reservationum a Patribus, de Eeelesia intentum , requiri in primis in reservandis eriminibus non modicam discretionem: ac inprimis ut non ita reservationes multiplicentur, ut ex multiplicatione tandem earum auctoritas vilescat ; nee ipsa reservatio eonsequenter ulterius peccatorum rese Vatorum enormitatem persuadeat, aut ho rorem peccatorum incutiat.
XXII. Insuper ut iam notatum est , praecipuus reservationum finis est populum a peccatis per diificultatem obtinendae a solutionis tamquam quodam framo cohibe-VI. De Satramento Pornitentia. is uere. Cum ergo populus uno tempore , &uno loco ad certum peccatum si proelivior quam altero, sequitur , quod subinde ad populi Christiani disciplinam magnopere per tinebit, unum idemque peccatum uno tem pore, Escuno loco reservari, quod alio tem pore, aliove loco reservationem non exigi treo quod hoc tempore , vel hoc loco nouea sit ad hoc peccatum populi proclivitas, dc peccati huius frequentia, ut ab eo hoc reservationis staeno cohiberi debeat , aut
XXIII. Hane in reseruandis eas bus Episcoporum prudentiam ae discretionem ut necessariam supposuisse S. Carolum ostendit eius Decretum Concilio V. Mediolanensi
cap. Io. his verbis expressum: Cum pro is temporum varietate easuum reservati
is nem ab Episcopo aliquando mutari exinis pediat, quo planius illos casus ei reseriari vatos Consessarii Sacerdotes perpetuo no- ,, rint, eos Episcopus singulis annis , velis in Synodo Dioeceiana, vel ineunte Ia- is nuario promulget , ita ut, quae illorum is casuum reservat.o proxime facta est, vim ,, habeat, quoad altera fiet se . XXIV. Ad haee ut hie effectus reservationum faciliuς, & efficacius obtineretur , iam pridem Episcopi raro admodum , &paucis facultatem a reservatis absolvendi indulgebant: sed scuti eorum absolutionem sibi reservabant, ita quoque volebant , uteriminum rei a se absilutionem acciperent. In Concilio Arelatensi anno i 2 o. Can. I 6. legitur , quod propter imbecillitim &; olentium, dc pauperum occupationes, &penuriam, aliquando per villas & oppidaeonsuevissent Episcopi Poenitentiarios suos in quadrages ma deliinare, qui em a casi-bur , qui Maioribus reservabantur absol e rent : indicium haud obscurum , inferioribus Confessariis per villas, Ac oppida constitu ris saeuitatem a reservatis absoloendi non fuisse communicatam e neque Poenitentiarios ab Episcopis delimatoς potuisse quo libet a casibus reservatis absolvere; at duntaxat illos, qui per impotentiam, aut penuriam ad Episcopum facile accedere non poterant quod ipsa Synodus elarissimis terminis in fine sui Canonis expressit: Nee Praelati, ,, ait, super calibus sibi reservati , ad Pa-- rochian s suos Poenitentiarios destinent,
207쪽
1os Ius Ecclesiasιcum Giversum. D nisi eos, qui commode suos Praelatos adis, re non possunt
XXV. Rursus eiusdem Provinciae Synodus quinquennio poli priorem, id est, anno I 26 . congregata , postquam Can. I 2.
II. plures easus Episcopis reservatos enumerasset , tandem in fine Canonis I 3. inhibet, quod illi, qui consessiones au- ,, diunt, se inimmittere non debeant deis absolutionibus peceatorum reservato- ,, rum nisi personae, quae in aliquos prines dictorum casuum inciderint, fuerint adeo,, senes vel valetudinariae, quod ad Epi-
,, scopos, vel eorum Poenitentiarios , v ,, ni re non possint, vel nisi fuerint inmo ,, tis articulo constitutae. Et tune eis ni- ,, hilominus iniungatur, quod si recuperam verint sanitatem, pro praedictis se debeant D Episcoporum aspectibus praesentare is .
XXVI. Et sane nis Episeopi in deleganda hae potestite admodum fuerint m derati; ut eam non nisi paucis, iisque pietate, eruditione, atque prudentia praecellentibus communicent , ipse reservationum risus omni suo frustrabitur effectu quemadmodum hodie multis in locis nullum pene elux fructum, & effectum videmus. XXVII. Cum vero nequaquam praesu triendum sit , privilegia , sive . perlonis regularibus, sive secularibus, vel e fratemnitatibus, aut Ecesesis a Sede Apostolica indulgeri eum disciplinae Ee lesiallicae, atque auctoritatis Episcopalis destructione , aut immutatione ; nequaquam verisimile est, privilegia a Sede Apostolica emanasse, quibus potelias absolvendi a rasibus Episcopis reservatis sub generalibus terminis Comfessiriis indulgeretur. XXVIII. Unde inter propositiones damnatas ab Alexandro VII. anno i 663. haec ordine leto refertur di Mendicantes possunt ,, absolvere a casib Eoiscopo reservatis ,
,, non obtcnt1 ad id Episcoporum facti
Et rursus in Deereto ad Episcopum Andegavensem idem Pontifex hane propositi nem Regulares habent potestatem abis solvendi seculares a peceatis Episcopo re is servati , etiamsi ab Episcopo auctoritasse illa ipsis indulta non fuerit ,, damnavit,
ut falsam, auctoritati Episcoporum, σ Sedis Apo.lolicae iniκνi am. Eamdem & Conventus Gallieanus is ea usa Episcopi Andegavensis iam ante re
XXIX. Quin &S. Caroliis Synodo Μediolanensi III. t t. 8. prohibens, Con is fessarii Regulares, eorum peccatorum , is quorum oblolutio Episcopo resemata est, se vinculis irretitos Poenitentes absolvant ,,
addit : Quemadmodus a Sede Apostoli-
,, cadeclaratum est, id eis non licere, qua ,, υis privilegiorum suorum auctoritate , , .
Deinde in Concilio Mediolanensi U. cap. o. ait: Ab iis vero easibus reservatis is proxime promulgatis , si quis Consei is rius cui vis ordiuis sine saeuitate seriri pia, ab Episcopo dat , aliquem absolis vere attentarit , excommunicationis poeis nam ipso facto se at, , . XXX. Et instar Ne facultatum, priis vilegiorumque iure , quae cuicumque ,, etiam Rosarii, & Cruee signatorum Sch ,, lae, confratriae, collegiove, etiam laico - , , rum, quaeve colleg s, eon fratribusque in is eo adscriptis ante, vel post Coneilii Triis dentini confirmationem, concessa sunt
Consessarius, euiusvis ordinis sit, ab iis is casibus, quos sibi Episcopus in sua Diceis ces reservaverit, poenitentes sine illi uxis saeuitate absolvat. Si eontra fecerit, s se isensionem a divinis ipso facto incurratri. XXXI. Neque Consessarii habentes specialem faeultatem a Pontifice absolvendi aeas bus reservatis Sedi Am lollica, proptereaeensendi sunt habere iacultatem absolvendia reservatis Episcopo ; tametsi reser ὐati Episcopo essent quoque inter casus reseris vati s Sedi Apostolicae.
Ponti sex enim dans eam licentiam, tam tum concestit licentiam ab illis easibus a
Bluendi ut sibi reservatis r Episcopalem
vero reseruationem tangere non praesum
tur, ut Episcopis sua integra maneat a ctoritas, & ita habet Clemens X. in Bulla , quae incipit Superna ς & Innocentium X. declarasse Iacobo Boonen Archiepiscopo Meehliniensi testatur Bosco rom. q.
XXXII. Porro se uti Episeopi possunt
laeditatem absolvendi restringere , & modificare ; ita quoque licentiam absolvendia reservaris , & quoad personas & ea sus. Quin & declarare, quoddam speciale Pec
208쪽
PARs II. SEc T. I. Υi T. VI. De Sacramento Paenitentia. Iareatum ob sui gravitatem non comprehendi sub generali licentia absolvendi a rese aistis: quemadmodum in Congregatione Archipresbyterorum anno I 66 '. art. 63. de-elaravit Archi-Episcopus Mech linienset , quod nullus Consessarius extra mortisse articulum etiamsi alias habeat potesari tem absolvendi a casibus reservatis , abri solute possit a peccato quolibet morta-M li, & externo contra callitatem, si fodiis te id contingeret quod Deus avertat is complicem in eodem secum peccito, a se solvere e Quem proinde casum Illustrisiis simus Dominus respectu Consessarii eom-- plicis in easus reservatos refert, subit se hendo omnem ad id iurisdictionem, imois etiam declarando, neminem ad istiuis is di ea sum censeri approbatum, Sc appro-- batione; hactenus generaliter datas ita se se restringere , & pro restrictis haberiis velle , & quatenus opus est , ad istum
se omnino revocare restrictionis modum ,ri statim a publicatione hujus Decreti , is quam vult quam primum fieri per Amis chi presbyteros in Congregatione Palfo-- rum, atque ipse Illustrissimuς Domin uxis Religiosorum etiam Superioribus curabitri intimari is . XXXI H. Ceterum qui sint ea sus in sin. ulis respestive Dioecesibus reservati , vieri poterit ex Synodis , & Pastoralibus seu Ritualibus singularum Dioecesium ;praecipue vero ac certius ex litteris approbationis Consessariis dari solitis, in quibus
easus tunc reservati reseruntur . . Conveniens
autem erit, ut casuum illorum habitii no-rtia , etiam subinde Parochus populo no-tificet easuum illorum reser ationem ; ut vel inde gravitatem criminum illorum concipiat , & horrorem aliquem de peccatis illis populo incutiat a . XXXIV. Merito autem monet Syno. dus Gandensis tit. 3. east. 6. ut qui a ca-- sibus reservatis absolvendi potestatem ae- is cepit, non ad deliructionem, sed ad aediis ficationem ea utatur, exponendo Poeniis tentibiis gravitatem peccatorum, &emis venientes satisfactiones , prout spirituso suggesserit , prudenter injungendo is . Id ipsum innovatum est in Decretis Syno. dalibus sub Antonio Tri est, τι i. 3. cap. Ir. XXXV. An quilibet Sacerdos in casu extremae necessitatis ius habeat absol vendi ab omnibus easibus reservatis , diu multumque a Theologis disputatum est ;eam disseultatem solvisse videtur saeuitas
Theologica Lovaniensis ann. i 63. in e plicatione articulorum, qui ipsi eodem anno propositi sunt. En eius verba ta explicatione 3. articuli pay. IOD.
Iure divino iuri iti ictionem habet quiis libet sacerdos quemlibet absoluendi abis universis peccatis in casu necelsitatis .ia Nam eum Christus in necessariis nono desuerit , Miniitrum Sacramenti Poeni - , , tentiae instituendo , sicut providit quod ,, in martis periculo, a quolibet etiam ex- ,, communicato , haeretico , & schismatico,, quilibet cum fructu bapti Eari posset , ,, non obstante quacumque censur1 , aut is prohibitione: ita etiam disposuit , quado in eodem casu a quolibet Sacerdote, li-- cet haeretico, aut excommunicato, pos-
,, sit a peccatis absolvi, imo debeat ei con-- fiteri , & petere absolutionem , cum se utrumque sit necessitatis Sacramentum , se & iure divino praeceptum. Propter quod ,, probabilior eli sententia Petri de Pal se de distinet. 23. in . Seut. Guci. I. &is Sylvestri in verbo Confessor. r. q. uti. is quod ab excommunicato haeretico , &is praeciso liceat suscipere Sacramentum Poe- is nitentiae, sicut Baptismum, quamvis non ,, Sacram Euchari illam, juxta cap. evit.
si quod desumptum est ex '. lib. Dialoet is rum beati Gregorii cap. 3 p. probabilior, is inquλm , est , quam sententia Glossaeis dist. yr. Praeter Me in fine , facientisse disserentiam inter Sacramentum Baptismisi & Poenitentiae in casu necessitatis, quoado quaestionem unde derivetur talis Iurisdiis cito, & quomodo, an mediate, an vero si immediate a Christo : ad quam tamen , is probabiliorem sententiam accedere videia ,, tur Gnatianus cap. ita Dominus, disi. 19. - & Maior in cap. Subdiaconis 2 . quae' I. is & B. Thomas a. pari. p U. 82. art. 7.
co Quos talos Superiores Regulares reservare t incipit Sant 1simus, dato 16. Maii asot.
possint , docet Clamens VIII. in Decreto , quod l
209쪽
,, I9. quo. I. a t. a. nam praecepta , &Ordinationes Ecesesae semper cedere
Baptismus in necessitate .... π D ta O MI InaLIU Q in temper cedere is Baptismus in necessitate .... modo ta
is oportet, quando concurrunt cum praece- is men seductionis non immineat verisimi Iei, ptis Chtalii contrari S. Nulla igitur cen- periculum, ut respondet Joannes Ca- , , sura impedire potuit , quin ab haeretico es preolus a),,. 'T
De variis Indulgentiarum Speciebus, siue Formulis. I. Indulgentia olim dictae remissiones. a. Unde hoe nomen derivattim ρ3. Prima species Indulgentiae ex Amsolo. Quam Amsolus Indulgentiam concesserit ; G quare 's. Deseribituν fecundo Indulgentiae species. o. Tertia species Indulgentiae ad preces Marurum s o quomodo moribandis
daretur ργ. ς'omodo eis prodesset R8. Etiam fanis , bene volentibus d
p. Quarta oecies Indulgentiae propter opus laboriosum susceptum, o quae hujus formkla 'ro. Insigne huius exemptam ob Urbano II.
II. Potius erat Paenitentia commutatio , quam indulgentia. 32. Quare plurimi mallent hoe opus DG-HUum fusejere , quam Canonicam poenitentiam agere. 13. Quomodo hae indulgentia eccasionem δε- derit abrogationi Canonum panitentialiam sti . Quin:a oecies indulgentiae ex praecedemit orta. is. Formula huius indulgentia , quomodo haec indulgentia sensim extensast 16. me indulgentia dis a aftia origine relaxatio poenitent arum Canonicarum e
I 8. Discopi mox admodum liberales suere su concedenda hae indulsentia. I9. Non extat hujus indulgentialis formutae monumentum ante secutum X r.eto. Quidam credunt similem inriseentiam concessam a S. Gregorio ἰ feci erronee. 2 r. Quae erroris occasio PD. Nonnulli credunt comestiam a Leone III.
auctoritate Di olae S.Iti er; . 23. Huius Di Alae filiis ostenditur. 24. Indulgentia falsio adfripta Sergio II. Cr quae falstatis origo R23. Indulgentiae S. Blosis sine fundamento adscriptae. 26. Nullus Cattificus asserit usim inriti gentiarum primim fecuti xi. re se ; sed fatentur vertim quod Tri
27. Multa circa iudulgentias a Theologis moventur, tradunttir ; sed paucaeeritru in m fidei attingunt. I. TOMEN Indulgentia derivatur a ver-1 ho indis ere , atque idem valet , quod aliquid remittere, seu relaxare. Unde quod hodie phrasi Ecclesiae 4 eitur Indulgentia, olim frequentius dicebatur rem D s atque inde titulus Decretalium De
Parca) Ulla desumpta sunt ex Epistola , quam D. Vanis Espen eon se ipsi die septima Maii an . x6ος. ad Rev. Patrem Eslerim Canoni eum Reputarem : hie a nostro auel ore inquisierat, an Sacerdos quilibet exeo munieatus ius habeat in casu necessitatis abibi vendi ab omnibus iasibus reservatis . Haec Epistola xliei vatur in Bibliotheca Sanctae Geno-
210쪽
PARs II. S E c T. I. T i T. VII. De Indulgentiis. Paenitenti;s , O REM IIII N BUs . Et in Capit. 4. M De Poenit. Gr Remisonibus , scribit ad Archi Episeopum Cantuariensem Alexander III. Quod auri tem consuluisti, utrum remisiones, quae is fiunt in Deditationibus Ecclesiarum , is aut conserentibus ad aedificationem Ponis tium , aliis prosint quam his, qui reis mittentibus subsunt. Hoc volumus Tuamis Fraternitatem tenere; quod cum a nonis suo iudice ligari nullus valeat , vel a se solvi, remissiones praedirus prodesse tano tummoda arbitramur, quibus ut prosint, is proprii iudices specialiter indulserunt Hie a Pontifice voeari remisones, quae hodie dicuntur Indulsentiae, evidens eli ex
ipso eontextu. II. Videtur autem Ecclesia nomen hoc deriuassa ab ulli veterum Imperatorum ,
& Iuri Consultorum 1 squidem illi Indulgentiam solemni proprioque vocabulo appellant remisonem generalem criminum, quam aliquando Principes seculi publieae laetitiae causa faciebant; quemadmodum videri potest in C iee Theodosiano titulo De Indulgentiis criminum p ac nominatim videre est in les. 3. Indulgentiam sui steremisionem criminum, quoad solam poenam legibus debitam . Hoe pluribus ostendit Bellarminus lib. I. de Induli. cap. I. Plures hujus Indulgentiae Ecesesiasticae speciet sve formulae , aliae antiquiores ,
III. Prima eaque antiquissima est illa , qu1 usus et Apostolus erga incestuosum Corinthium, his verbis expressa r Suffi-
se eit illi , qui eiusmodi est , obiurgatiose baee, quae fit a pluribus; ita ut e conis trario magis donetis, eonsilem ni, ne,, forte abundantiora tristitia abso eatuν, quiis ejusmodi est. Propter quod obsecro vos,
,, ut 'Armetis in ilium charitatem . . . . Cui
se autem aliquid donastis , & ego : Nam is & ego quod donavi, si quid donavi, pro- ,, pter vos in persona Christi, ut non ei
is cumveniamur a sathana I Non enim ignois ramus cogitationes ejus,, 2. Corinth. 2.
De quo hie loquitur Apostolus, est inee tuostis ille Corinthius, quem ob fornicationem , qualis nee inter gentes audiebatur. commissam, tradiderat sathanae in interitum carnis , ut spiritus salvus esset in
thios cap. 3. seripserat. Hunc igitur vult a Corinthiis 'in gratiam ac communionem nune reeipi ; non quod jam totaliter satisfecisset , atque poenam tanto crimini debitam integram persolvisset ; sed ei indulgeri voluit , quod
agendum supererat , ne abundantiori triuiatia absorbeatur: Nam quamvis peccatum is consessus fuerit , ipsiusque paenituerit ois ostendit tamen eum, non tam poeniten-
lix opera , quam grati I , & beneficio Veniam consequi is ait S. Chrysostomus Homitia 4. io Dissolam r. ad Corinth. Et subdit ob idque , ait, IGNETIS, eonsilemini M. Et quod sequitur, idem declarat . Non enim , inquit , quod idis promereatur, nee quod eam, quam paris sit , poenitentiam praestiterit : sed quia Urmus est , idcirco hoe peto . Unde se etiam subiunxit ; Ne forte abundantior; is tristitia absorbeatur , qui es eiusmodi .is Quae verba sunt hominis magnae poenio tentiae testimonium ipsi tribuentis, necis eum in desperationem ruere sinentis IV. Itaque ob inees uos huius infirmitatem, & ne diuturniori ae acerbiori pat- nitenti 1 gravatus abundantiιri tris tu abis Drbeatur ; atque sorsan in des rationem adigatur , voluit Apostolus ei aliquid donari , sive indulseri, ut nimirum illum ante peractam totalem poenitentiam , in gratiam & eommunionem recipiant.
U. Secunda species Indulgentiae est , de qua loquitur Synodus Nicaena Cas. tr.& Ancyrana Can. g. & I. aliique veteres Canones decernentes , ut Episcopi modo eonversationis ipsorum Poenitentium considerat , potestatem habeant , vel elementia utendi, vel plus temporis adjiciendi: quemadmodum titulo praecedenti eap. I. osten
Lieuit emo, uti recte Suaressus D fmgς. de Induc sin. 3. num. r. Episcopis ex is Canonicis pcenitentiis publicis, quae pro is diversis erimini hus imponi solebant, alisti quid Poenitentibus remittere , si eorumis vita, & laudabilis conversatio id mer is retur se . Haec ille, qui ibidem sitetur ex illis Canonibuς , pro adstruendis Indulgentiis nihil amplius e=caciter eliei posse. Quin