장음표시 사용
481쪽
cultum apud Graeeos non admitti . Hoc exemplo docemur , subinde eertarum imaginum , aut statuarum usum e tem plis esse amovendum, tametsi earum usus, aut cultus in se non effet illicitus; si prae- videatur ex earum usu & cultu periculum
superstitiosi , & idololatrici cultus populo im
X. Quo vero tempore usus saerarum imaginum in Eeclesia Romana, ceterisque Latinae communionis Ecclesiis fuerit receptus , non satis constat . Hoe scitur, eum
titisse admissum aetate sancti G tegori i , uti patet ex binis eius Epistolis ad Serenum Episcopum Massiliensem : e quibus quoque intelligitur , suae fuerit eo tempore earum Ecclesiarum circa hune usum disti. plina .
In priore Epistola quae est Ioue. lib. q. Editionis Benedicti norum scribit sanctus
Gregorius t Praeterea indi eo dudum adis nos pervenisse , quod fraternitas vestra, is quosdam imaginum Adoratores aspiciens, is easdem in Ecclesiis imagines confregit, D atque projecit ,, . Post haec subiungit 3 Etes quidem Zelum vos, ne quid manufactum
is adorari posset, habuisse laudavimus; sedis frangere easdem imagines non debui sese iudicamus,m. XI. Rationem eur eas Dangi, aut proii- ei non iudiearet, subjicit Gregorius: Idis ei reo enim pietura in Ecclesiis adhibe is tur, ut si qui litteras nesciunt , saltem se in parietibus videndo legant, quae lego
is re in codicibus non valent.
Tua ergo fraternitas, & illas servare, is & ab earum adoratu populum prohibereis debuit , quatenus & litterarum nescii is haberent, unde scientiam Historiae eolliis gerent, di populus in picturae adoratio.
Intelligens autem sanctus Gregorius, hune Episcopum nequaquam eius monitis acquiescere; sed in eonfractione & amotione imaginum pergere ῆ in tantum , ut maxima populi pars ob eam agendi rationem ab ejus se communione abstineret, alteram ad eum Epistolam dedit quae est 13. lib. D. ex Editione Benedictinorum P, in qua acri ribus eum verbis ob hane confractionem,& amotionem imaginum redarguit, ipsum Ram Den Tom. H. aedifici emsee. GTreparandis Ecclesiis. 4 3 hortando, ut usum imaginum tamquam populo utilem restituat, & ab adorata earum ipsum abstrahat. XII. Rursus in hae Epistola sanctus Gregorius Episcopum quidem laudat, quod imagines Sanctorum adorare vetuirit; sed qud confregerit, reprehendit; ae deinde subiicit ,, Dic, Frater , a quo iactum Sacerdote. is aliquando auditum est quod seeilli si is non aliud , vel illud te non debuit reis vocare, ut despectis aliis fratribus , si is tum te sanctum, & esse erederes sapien---Aliud est enim pergit Gregcrius is picturam adoram, aliud per picturae hiis storiam , quid sit adorandum addiscereris frangi ergo non debuit, quod non adis adoransim in Eeelesis; sed ad instruma se eas solummodo mentes nescientium fuito collatum ,, Quandoquidem sanctus Gregorius hule Episco exprobret , quod nullus Epist pus hacienus imagines confringendas , aut ei ieiendas de Ecelusis erediderit , nequa-3uam obscurum est, aetate sancti Gregorii in omnibus Ecclesiis Gallieanis usum saerais rum imaginum fuisse receptum . XIII. Post haee hortatur Episeopum se eius Gregorius, ut dispersum populum ad unitatem revocare omni studio satagat; eumque in finem populo direret: Si ad haneis ιnstructionem , ad quam imagines antia A quitus iactae sunt, habere vultis in Eeiam clesia ., eas modis omnibus & fieri , &is haberi permitto ,,.
Atque indiea pergit Gregorius quod is non tibi ipsa viso Hilloriae , quae , piis teste , pandebatur, displicuerit: sedis illa adoratio, quae picturis fuerat incominis petenter exhibita ; atque in his verbis is eorum mentes demulcens , eos ad eonis eordiam revocar & si quis imagines fa- is cere voluerit, minime prohibe , odor His vero imagines modis omnibus veta. Sed si hoe sol iei te fraternitas tua admoneat is o visone rei gestae ardorem compunis clionis percipiant , & in adoratione soari lius Omnipotentis sanctissimae Trinitatis is humiliter prosternantur M. Hane a sanctissimo Ponti fiee et ea imaginum usum & cultum expressam.
482쪽
Ius Eoae stram inmersum. plausu amplexae suere Gallicina , aliaque
Oee identales Ecclesiae r atque per duo ut minus secula tenaci mime retinuerunt : ut nimirum visum sacrarum imaginum ad instructionem filetium retinendum censuerint sed ab earum adoratu , sive cultu omnino abstinendum existimarint.
XV. Et quidem huic diseiplinae ei rea
usum sacrarum imaginum citra exteriorem adoratum , sive cultum , adeo eonstanter inhaerendum existimarunt Galli , aliique Latinae Communionis Episcopi, ut nec auctoritate Synodi apud Nicaeam, anno 787. celebratae, nec auctoritate Romanae Ecclesiae , quae consormiter ad decretum hujus Synodi exteriorem cultum, & adorationem sacrarum imaginum admiserat , adduci p tuerint, ut a sua disciplina reeederent, &cultum , seu adorationem sacrarum imaginum probarent, vel amitterent. Cum enim circa annum 79o. Adrianus I.
Papa acta huius Synodi, adjunctis litteris suis, misisset ad Carolum Magnum, Carolus has litteras Adriani , necnon acta Synodi hisce annexa communicanda censuit Episcopis. Epitcopi litteris, & actis examinatig &discussis, reseripserunt Imperatori , Syn dum hane nullatenus recipiendam, vel re- et oi posse, e1 potissimum ratione, quod in hae Synodo statutum legerente Sacras ima eines Christi, o Sanctorum , non fecus atque V m pretiosa Crucis inum, CT sanctorem Evangeliorum codicem esse adorandas, m relendas .
XVI. Quin & per Episcopos adversus
Synodum, eiusque acta exaratum fuit Opusculum tu quatuor Libros divisum , in quo singularim acta hujus Synodi refutare conantur ; ipsamque Synodum tamquam er- Toneam , non minus quam Synodum Iemnoctastarum anno 743. sub Constantino C Pronymo celebratam , rejiciunt , & exe
Hoe opusculum sub nomine Caroli Magni missiam fuit ad Adrianum I. ut ex eo intelligeret , Ptibus ex causis , acta huius Synodi , quantum spectat ad cultum , &aὸorationem imaginum, recipi, & probari non possent : unaque significant , te hane Synodum nullatenus pro Synodo tacumenia ea reputare, utpote eul nulli, praeter L
gatos Adriani , oecidentales Episcopi i
Hi ne euidens est , Gallos eo tempore eredidisse , auctoritatem solius Papae non esse suffieientem , ut iuberetur aliquod Co ei lium sine consensu principalium Eeelesiarum recipi , uti norat D. Fleury in sua Historia Meles. lib. 44. num. 38. Lem
δε cuirement , que les Frannis δεοἰent pe is foris que la stile autoruό du Pape ne is suis oti pax mur farre rete ir un Co is cile fans te consentement des principales
nus per Epistolam Carolo Magno inseriptam , in qua Deeretum Synodi Nieaenae adversus opposita Gallorum propugnat, ac singulatim argumentis ipsorum respondet. XVIII. Neque tamen haee Epiliola inclinare potuit Gallicanos, aliosque Epistopos, ut a recepta disciplina , de non ad randis imaginibus recederent : quin ti anno 70 . iussu Caroli Magni Franeolarii ad Maenum convenientes trecenti ei rei ter Episcopi, una cum Legatis Adriani Papae, rursus ipsam Synodum Nicaenam , de adorandis imaginibus, Canone 2. reprobarunt: verba Canonis sunt e Allata est in meis dium quaestio de nova Graeeorum Syn is do, quam de adorandis imaginibus Conis is stantinopoli secerunt , in qua scriptum is habebatur , ut qui imaetinibus Sancto- ,, rum , ita ut Deiticae Trinitati , serviis tium aut adorationem non impenderent, is anathema iudicarentur . Qui supra San-- ctissimi Patres nostri omnimodis adorari tionem , & servitutem renuentes con is tempserunt, atque consentientes conde
Hoe Canone Patres Francosordienses indicare voluisse Acta sve Deeretum de ad randis imaginibus Synodi Nicaenae II. indubitatum est: tametti loqui videantur da Synodo , quam Graeci Consantinopolii se
Uti enim recte notavit Sirmundus: Constantinopoli factam , sie intelliflendum hoc
loco , non quod in ea urbe , Ied quod ab Imperatoribus Cansant politanis.
483쪽
tum nihil ulterius circa cultum sacrarum imaginum actum reperitur , regnante Carolo Magno, aut sedente Adriano l. Verum sub Ludovico Pio Caroli filio , & sedente in Cathedra Petri Eugenio II.
quaestio haee rursus revixit, idque, ut a paret , occasione Legatorum, quos Imperatores Graeci Michael Balbus, &Theophilus miserunt , & eorumdem Imperatorum ad ipsum Ludovi eum scriptae Epistolae. XIX. Cum enim dicti Imperatores instanter postularent , ut Ludovieus eorum Legatis , quos ad Eugenium II. Papam delimabant , suos Legatos adjungerer, qui communi consilio , & opera apud Pontificem de usu , & eultu imaginum super
quo apud Graecos non medioeris erat excitata contentio tractarent r iussu Lud vi ei Pii, & de licentia Eugenii II. Papae, Conventus Episcoporum Parisiis super cultu imaginum habitus est. Porro in hoc Conventu rursus Dee tum Synodi Nicaenae , de adorandis imaginibus reiectum fuit ; multaque a Patribus collecta fuerunt adversus adorationem . &cultum imaginum, e quibus jussu eiusdem Ludoviei Pii quaedam excerpta suere, & ad praefatum Eugenium II. tune Pontificem
XX. His signi cabant Gallieani Epistopi se quidem saeras imagines recipere , &in Ecelestis etiam admittere ; sed earum
adorationem nequaquam probare posse: imo tum ex Epistola Synodi ea ad Ludovieum , tum ex Synodalibus gestis , non obseurum est , in hoc conventu durius contra cuuium . & adorationem imaginum actum ,
& declamatum fuisse , quam sub Carolo
XXI. Admodum verisimile est , quodetelum Episcoporum Gallicanorum pro re tinenda disciplina ei rea imaginum usum ialitteris sanEti Gregorii ad Serenum Massiliensem Episeopum expressὶ , scilicet retinendas esse imagines in Ecclesiis , sed eas
non adorandas, vehementer accenderit prae-
phili Graecorum Imperatorum ad Ludovi- cum Pium; quae indictioni Conventus Parisiensis Measionem dederat.
XXII. In hae enim Epiliola exponebant Imperatores , in quas impias superstitiones occasione cultus , & adorationis imaginum tandem populi prolapsi inent : Multi si inquiunt de Ecclesia si eis , & Laicisse viris , alieni de Apostoli e s Traditioni.
si bus facti , & neque paternos terminosis custodientes, facti sunt inventores malais rum rerum. Primum quidem , honori se eas , & vivificas Cruces de sacris tem- is piis expellebant , & in earumdem loeci,, imagines statuebant: ponebantque lueeμ,, nas coram eis , simul & ineensum ad is lebant , atque eas in tali honore habe is tant, sicut honorifieum & υιν Mum ii se nnum, in quo Christus verus Deus no se iter erucifigi dignatus est propter n si stram salutem D .se Psallebant & adorabant , atque abis eisdem imaginibus auxilium petebant ris plerique autem linteaminibus easdem im is gines circumdabant, di filiorum suorum is de Baptismatis sonte fusceptνices Dei se bant ; alii relistiosum habitum monastiis is eum timere volentes , religiosares perin,, sonas postponebant , qui prius eomam is capitis eorum suscipere solebant, adhibiis iis imaginibus , quasi in sinum earum is decidere capillos illorum sinebant, . M Quidam vero Sacerdotum , & Cleriis eorum , colores de imaginibus radentes,, immiscuerunt oblationibus , & vino, &is ex hae oblatione post Missarum eelebraiso tionem, dabant communicare volentibus; ,, alii autem Corpus Domini in manus,, imaginum ponebant, unde eommunieareis volentes accipere. fecerunt. Nonnulli v
,, ro spreta Ecclesia , in communibus d se mibus tabulis imaginum pro altari igis utebantur, & super eas saerum ministeis rium celebrabant , & alia multa his si-- milia illicita , & Religioni nostrae emisis traria in Ecclesiis fiebant , quae a D is Moribus, & sapientioribus viris satis i
Post haed subjungitur in Ep stola ris Propterea statuerunt Orthodoxi impera. se tores , & doctissimi Sacerdotes loca lae, , adunare Concilium, ad inquistionem su- , , per his habendam ; qui in idipsum eonis venerunt, sancto Spiritu inspirante: ta-- lia ubique eommuni eonsilio fieri prohi- is buerunt, σ imagines de humilioribus i O o o 2 is cis
484쪽
76 Ius Ecclesiasticam inmersum.
M eis essenia fecerunt , π eo , quae in δε- ,, blimistibus locis positae erant, ut 1 a pi- ctura pro Scriptura haberetur, in suis lo- cis considere permiserunt, ne ab indocti se ribus, er infirmioribus adorareutur o fias, neque eis lucernas accenderent, neque in-D censum adolerent, prohibuerunt: quemad-M modum & nos nunc sentimus , & teri nemus abiicientes de Ecclesia Christi eos, se qui huiusmodi malignis adinventionibus se student ,, XXIII. Ex toto eontextu hujus Epist Iae evidens est , Graecos Imperatores , &Episeopos huiuq Epistolae Auctores nequa quam existimasse , omnem honorariam ad rationem, & exteriorem sanctarum imagi- Num cultum per Ie esse superstitiosum, aut idololatricum , aut existimasse eos , qui Imagines ea adoratione honoraris, sive cultu exteriori colunt , & venerantur , censendos esse idololatras; sed duntaxat reputasse, eam sanctarum imaginum adorati nem , & cultum , praedictis superstitionibus occasionem praebui me , & imperito vulgo occasionem dare posse in superibtiosum, &idololatri eum euitum incidendi.
Ut igitur fidelibus superstitiosi huius
cultus oceasionem subtraherent , satius du- erunt, imagines ex humilioribus locis esserendas , tk eas, quae in sublimioribus locis positae erant, permitiendas, ut ipsa pi-Hura pro Scriptura haberetur, ne inquiunt ab indoctioribus , o infrmioribus adora
XXIV. Gallieani Episcopi probe intellexerunt , hane Graeeorum circa usum , &cultum sanctarum imaginum disciplinam in litteris Imperatorum expressam, eamdem esse, quam sanctus Cregorius in litteris ad Serenum Episeopum Massiliensem dixerat bservandam , quamque in suis Ecelesiis
XXV. Si attendantur , quae Episcopi Callicani dixerunt , circa adorationem &cultum sanctarum imaginum in Libris vulso Carolinis , & in Epistola Synodica ad
Ludovicum Pium , nequaquam obscurum aerit , ipsos eodem fundamento permotos fuisse ad tuendam suam hactenus conservatam disciplinam , quo se permotos fuisse ad abolendam adorationem imaginum Graeci asserebant, scilicet ad praeveniendum scandalum pusillorum , & imperitorum , sue superilitiosum, & idololatricum e ultum.
Gallicani , aliique Latinae Communionis Episcopi , honorariam adorationem , exterioremque cultum sanctis imaginibus impendendum non iudicarent, nequaquam tamen Omnem eam adorationem, aut cultum
per se esse superIlitiosum, aut idololatricum erederent ; sed standalum pusillorum , &imperiti vulgi duntaxat praecavere inten
XXVII. Et quidem Auctor opusculi
Carolini lib. 3. cap. I 6. postquam adstruere studuit, nec eam adorationem, qua in ho-vorem transire dicitur illius, quem repraesentat imago , imaginibus Christi aut Sanct rum impendendam , eo quod per smilem
adorationem , adoratores imaginum, omuem
sua reedtilitatis spem in ipsis imaginibus , & picturis collocent , immediate subiungit: A Nam etsi a doctis quibusque vitari pos- is si hoc , quod illi in adorandis imagini- ,, bus exercent , qui videlicet non quido sint, sed quid innuant, venerantur; in- is doctis tamen quibusque scandalum geneis rant, qui nihil aliud in his, praeter quod
is vident, venerantur & adorant ,, .
Post haee subiungitur : Unde caven- ,, dum est , ne Evaneelicam sententiam is subeant, qui tot pusillos ad scandalizan-- dum impellunt: quoniam si is, qui unum is de pusillis scandaliraverit, formidolos mi- is maesententiae subjacet, multo magis exi- tiabili ille ferietur severitate , qui peneis omnem Christi Ecesesiam , aut ad ad se randas imagines impellit, aut imaginum
is adorationem spernentes anathemati su ,, mittit ,, .
Et rurius lib. 4. east. I 8. Non enim se nos imagines in Basilicis positas idola is nuncupis mus, sed, ne idola nuncupentur, se adorare eas, & eolere, eisque servitium is impendere reculamus: quoniam plerum is que non res , sed causa rei pro scelere se reputatur; dum videlicet multa, quibus is bene potest uti, male usa in flagitium is convertuntur ἔ sicque una eademque resis bene utentibus eli causa periculi,, .
XXVIII. Similiter Auctor Libelli ,
quem Ludovicus Pius misit ad Eugenium II. Papam , aperte sgnificat honorariam
485쪽
PAas II. s Rc T. II. TIT. I. Da ad c eonse. reparandis Ecclesiis. 4 I. adorationem, & exteriorem eultum sanctis imaginibus impendi, per se non esse superstitiosum , aut idololatricum , nequaquam tamen ad evitandum scandalum , esse admittendum .
Hinc cap. 7. fuse ostendit , quod iuxta Apostolum , etiam a licitis nonnumquam sit abstinendum propter scandalum infir-rum e eamque in rem , utpote ad praesentem m. teriam proxime accedens addueit fa
is serpentum morsus morti seros poenam ju-- stissimam peccatorum in ligno exaltato , is atque prolpecto aeneo serpente sanatos, is ut & populo subveniretur amicto . &is mors morte destructa , vel ut cruei fixae si mortis similitudine signaretur; quem sa- is ne serpentem propter facti memoriam is reservatum , cum postea populus erransis tamquam idolum colere ecepisset , Ere-- ehias Rex, religiosὶ potestate Deo seris utens, eum magna pietatis laude eontriis vir is Q.
XX l X. Ex his evidens est , Episcopos
Gallicanos, aliosque, adorationem honorariam, & externum cultum sanctis imaginibus non recusasse , quasi eum peν se illicitum aut superstitiosum , seu idololatricumathitrarentur: sed quia hie eultus rudi oribus, & imperitis pernicioli erroris, & culatus idololatri ei, vel superstitiosi occasio esse posset, eam adorationem, sive cultum ,
nequaquam recipiendam arbitrabantur, neque a disciplina hactenus in suis Ecesellis conservara, dc a sancto Gregorio iam pridem probata, recedendum. XXX. Itaque varietas circa usum , 3ceultum sanctarum imaginum, quae eo tempore inter Eeclassias intercedebat , Ecclesia. rum illarum Communionem seidisse non legitur. Neque enm ignorabant Romani Pontifices, & Episcopi , circa ulum & eultum imaginum , variam posse esse , salvὶ fide , Eeciesarum disciplinam : Nam , uti re-- cte notavit Dionysus Petavius lib. 13.
se Theolog. Dogmat. cap. I 3. imagines ex is earum rerum genere sunt , quae indisseis rentes nominantur. hoc est, quae ad sa- , , lutem omnino necessariae non sunt , nee
si ad subitantiam ipsam Religionis attinent; is sed in potestate sunt Ecclesiae , ut easse vel adhibeat, vel ableget ; pro eo atque
is satius esse decreverit ,, . XXXI. Quo vero tempore Gallicana , ceteraque Occidentales Eeelesiae honor iriam adorationem , & exteriorem cultum sanctarum imaginum , conformiter ad decretum v II. Synodi; necnon praxim Ecclesiae Romanae receperint , non aeque cer tum est. XXXII. Hoe eonstat, ei rea medium s cuti ix. quo tempore Anastasius Biblioth carius Constantinopoli pro Concilio vor. ageret, & ibidem Synodum ν M. e Graeco in Latinum vertit , apud Gallos nondum decretum vir. Synodi de adorandis imaginibus suilla receptum , uti ipse Anastalius in Praefatione suae versoni Latinae pra
Ex hac Praefatione insuper habetur, quod Galli honorariam adorationem , bc exteriorem cultum Coei , necnon Codie ἐEvangeliorum exhiberi permitterent; quem tamen nee Christi , aut Sanctorum imagini hus impendendum esse iudicabant. Hine ulteriuς non obseurum est , Canonem Dr. Concilii uri l. quid inclinante seculo ix. sub Adriano II. eiusque Legatis pra sidentibus habitum est , dirigi adversus Gallicanos, aliosque Episcopos, qui
adorationem honorariam vivifieae Crucis typo , & eodiei Evangeliorum impendendam censebant , imaginibus tamen & picturis Sanctorum impendi non sinebant.
Hoc enim Canone nominatim anath mate serruntur , qui nolebant icones Chri-iti , & imagines Sanctorum equo honore colere , ac adorare , ac ipsum salutiferae Crucis inum, & sanctorum Evangeliorum
XXX lII. Id sat intelligens Annalista
Bertinianus , atque existimans tullo aeri hic earpi Episcopos Gallic: nos ad annum 872. ubi sermo de viis. Synodo incidit, seribere non dubitavit : In qua Synodo is de imaginibus adorandis , aliter , quamis orthodoxi Doctores ante definierant, &is pro savore Romani Pontificis , qui e se rum votis de adorandis imaginibus an- is nuit,
M Hoe iacturi Iesitui in saetis scripturis I.4. Reg. ev. 18.
486쪽
o nuit, & quaedam eontra antiquos Ca- nones, sed & contra suam ipsam Syn se dum constituerunt , scuti , qui eamdemis Synodum legerit, patenter inveniet ,, . Ad verba huius Annalistae reflectens Vir eruditissimus Ioannes Mabillonius in Prae. at inne ad partem r. seculi iv. Benedictinorum num. 47. observat , quod lieet haee paulo durius scribat Bertinianus Annali stat sed tamen unde ait intelligamus Gallos nondum colendis Graecauico ritu imaginibtis adsuetisse. XXXIV. Quin tamen circa ea tempora ritus colendi , 8c adorandi imagines , aepicturas Christi, & Sanctorum, consormiter ad decretum v M. Synodi , & disciplinam Ecclesiae Romanae pedetentim in E Hesiis Gallieanis, aliisque Latinae Communionis invaluerit; verisimile est: idque auctoritate huius vir. Synodi , quam Anastasius Bibliotherarius Latine verterat , &in euius Praefatione Gallos ad reeipienὸum cultum sanctarum imaginum vehementius hortatur, eosque potissimum hoc argumento urgens , quod cultus & adoratio honoraria sanctarum imaginum non videretur magis idololatri ea , quam vivificae Crucis typo, aut Evangeliorum eodici impensa. XXXV. Non dubium autem , quin ad indueendum hune Eeelesiae Romanae ritum, qui in Gallia , de in toto occidente icitisperat esse in usu , praecipue valuerit Romani Pontificis auctoritas . Scitur enim a tempore Caroli Magni , post translatum imperium a Graecis in Francos, auctoritatem Romani Pontificis apud Prinei pes il-Ios plurimum invaluisse , atque sub idem tempus Romanos Pontifices multum alla- horari, ut Ritus Eeclesiastiei, qui hactenus fuerant Romanae Ecclesae proprii, in ceteris quoque Ecclesiis reciperentur. XXXVI. Et quidem , uti recte monet Mabillonius num. ψ7. tanto cum servore Galli in cultum imaginum effusi sunt , ut magis retinaculo , quam incitamento jam opus habeat vulgi Religio. XXXVII. Et sane non obstantibus multiplieibus Synodorum decretis, ac notanter novissimi Concilii Tridentini saluberrima sanctione . tantus tamque multiplex hodie
visitur vulgi , dc imperiti populi superstitiosus, & quasi idololatricus imaginum, asstatuarum e ultus, ut nou videantur Episeopi Gallicani sine iundamento veriti fulsisse, ne admisi adoratione Imaginum, imperitum vnlgus dissiculter a superstitioso cultu , & adoratione incompetenti abstraheretur : ut propterea in diseiplina a sancto Gregorio pibata, & in suis Eeesesis hactenus conservata persistendum satius esse iudiearent , ad praecavendum , & praeveniendum fidelium standalum , & superititiosum sanctarum imaginum cultum. XXXVIII. Quid ei rea usum & eultum ima sinum , dc picturarum , ac statuarum Chrilli , & Sanctorum statui Sc observari conveniat , ad praeveniendum pusillorum,& imperiti vulgi scandalum, & praecavendum earum superititiosium cultum, qui idololatriam sapere videtur, Romani Pontifices& Episcopi, quibus id Synodus Tridentina enixe commendavit, expendere poterunt:
Zc interim Parochorum Sc Conesonatorum est , populum de terto usu & cultu im ginum rite instruere. Numero II. capitis praecedentis notavimus Synodum Colonientem . necnon Mo-guntinam iniunxisse loeorum ordinariis, ut s in visitatione deprehenderint concursum ad tertam imaginem; atque intelligant ex modo agendi, populum in ea imagine spem suam collocare , eam amoveant, aut ali modo provideant , quo huic abusui occur
XXXI L. Non absimile decretum ad praecavendum superstitiosum sanctarum imaginum cultum legitur in Concilio Rothom
gens anno I 443. ean. 7. his verbis conceptum t Item damnat modos illos , qui , , videntur introduci gratia quaesius ς deno- is minando imagines , utpote , Norr Dameis de Recouinanee , Notr Dame de Pitis, ,, de Constation, de Grace, m. Nam i is lia sunt occasio superstitionis in multis, is quasi si plus in una imagine, quam in is altera, abusores poen1 arbitraria compori scamur is . Sapienter notarunt hi Patres hane sub variis nominibus sanctarum imaginum appellationem , multis superstitionis occasonem esse posse, quasi si plus in una imagine , quam in alia , ad certum effectum obtinendum. Quis enim ambigat , quin proeli ve sit, ut imperitus populus credat, speciale n
487쪽
PARs II. s EeT. II. TIT. I. Demea hute imagini inditum esse, ut significetur plus aliquid virtutis inesse huie imagini ad obtinendum effectum , quem indi
Praeterea verissima adverterunt hi Patres, similes modos certas imagines suis specialibus nominibus appellandi videri intro- duei quaestus eatisd . XL. Certum quippe est , quod multiplex ille superstitiosus sanctarum imaginum cultus pro maxima parte, si non in totum, originem suam suumque progressum , &stabilitatem debeat turpi quaestui Saeerdotum , seu Secularium , seu Regularium , quem ex populari concursu , & indisereto populi ad eertas imagines affectu venantur. Imo nee dubium , quin extirpandis superilitionibus, & abusibus ei rea imaginum venerationem , medium effieaeissmum , &pene necessiarium sit, omnem ex earum veneratione provenientem flua itum eliminare,
qui directe , ves indi recte cedit in emolumentum Sacerdotum. XLI. Eli abusus vel potius error crassus vitandus , eum imagines sanctiismae Trinitatis exponuntur e Memorabile est, quod de haeretieis humanam Deo figuram affing ntibus Socrates ιib. 6. eam 7. & Smzomenus tib. 8. cap. it. historiae Ecclesiast. reterunt; scribunt enim extitisse Monachos rudes , ac litterarum expertes , qui cum prae imperitia sacrae scripturae verba perperam interpretarentur , Deum esse corporeum finxerunt e quod si saerarum litterarum tenorantia hune errorem pepererit, a sertiori timendum est, ne ignorantia rudis
populi occasione imaginum sanctissimae Trinitatis Deum Patrem sibi fingat ut venerabilem senem , & Trinitatem eorpoream
XLII. Capite praecedenti num. 13. o, servatum fuit, quod pluribus seeulis, etiam poli admissium usum imaginum Chri iii, &Sanctorum , Ecclesia usum imaginum Ductisma Trinitatis, in quibus Deus Pater,& Spiritus sanctus corporali specie exprimerentur , ignoraverit: quod nee Synodus Tridentina positive , & limpliciter earum usum probaverit; quod & notavit Joannes Molanus I b. a. HVtoria sanctarum imaginum , cap. R. qui & ibidem monet, plures
etiam e recentioribus Theologis sustinuisse, adisse. eo ec σ reparandis Mesesis. soruat populo nequaquam expedire , similes imagines sanctissimae Trinitatis in Eeelesiis
Similiter Cardinalis Bella inus in eo troversia de eultu imaginum fatetur, no nullos etiam inter Catholi eos, puta Tostatum Episcopum Abulensem , Durandum, Pererium, admisisse eum Calvino , imagines Dei in templis non esse collocandas . XLIII. Unde Zceoncludit, non efferam certum in Desina, an sint facienda imagianes Dei, sis Trinitatis, quam Chrisei, σSanctorum: hoe enim dorem omnes Catholiari, CT ad fidem pertinet. Illud est in opinione , & doctissimi illi Fratres Walenburgici fatentur , Synodum Tridentinam nihil deeidere super imagini-btia Dei, O sanctissimae Trinitatis, eo quod super hoc puncto Doctores Catholi et inter
se essent divisi. Hine ulterius eoncludunt, quod permis so eonficiendi has imagines , non sit pars doctrinae catholieae ab omnibus receptae, vel recipiendae. Perspicere poterunt Episeopi, quid ei rea hine sanctitanae Trinitatis imagines imperitae plebi conveniat, & quousque earum usus sit tolerandus. 'M
CAPUT III. De aedificandis EGesiis , & quae In
I. Etiam sub Imperatoν bus Gentilibus E Hsa aedificatae fuerunt. a. Data pace Ecclesiae, modus aedificandis EMGis praefixus es. 3. Vetitum fuit aedificare sine auctoritate Episcopi. 4. Oratoria privata quomodo sine auctoriatate Discopi licti Erit aedificare Ps. Quid Disopus attendere debeat is σι missione nisi AHes ρε. Quid pmpria nomine Oratorii signi
8. Ω- loco olim Oratoria Martyrum exin praerentur.
488쪽
8ο Ius Ecelesiasticum Uiaversum.
ς. In admisone nova Capelia attendi de ber , ne popklus a Parochiasi tacte sia abstrahatur. Io. Sacella non aedificanda quaestus eauia .rr. Nova Eeelsa Paroehiatis ob praeiudi-eium veteris sne rationabili ea a conserui nequit.
χχ. Causa legitima es , si populus sine magno incommodo ad Eeclesiam Pam-
13. Ex mente Concilii Tridentini Distostus potes exigere noυa Parochia erec ionem , qua aedo fatus populi ἐd exigit. I . Non requiritur longinquiras, aut discri
I 3. Quod censeatur magnum incommodum , relinquituν arbitrio iudicis.16. Probari non debet, Paroehianos aliquando discesse sine Sacramentis ob Ε
elesia dis antiam . 17. In exettione novae Ecclesiae Paroch alis Rector veteris Ecclesia audiri debet. 18. Rescriptum Romanum pre erectione n vae Parachiae in forma gratiosa a Bel
iq. Si sua iusta causa consentire nolit, misto Episcopus consensum supplere.
ao. Unde destimenda sustentatio Rectoris umis Parochiae ex Decreto Ssnodi Tria
ai. Unde Sacerdoti nova Parochiae providendum par. Ex decimis percipi debet, quod ad m- niserum novae Parochia stipentandum
23. Vetus Parochia , unde recens Pamilia derisata es , remanet hujus Matrix Ereissa. 24. Exponuntur tara , qua Matrici Ecclesiae desentur ἰ ρο qua non debentur. 23. Quid circa hoc Decretum observatum in
Belgio 'et 6. In Belgio sine auctoritate Re is vissiculter perficitur nma Parochia erectio. 27. Episcopus aliquando instare omnibus modis debet , ut mis Parochia eriis
28. Si novi Parothia erigi nequeat, per plurium Sacerdotum adiunctionem Parochianis subinde succurrendum. 29. Interdum etiam per Capella exfructi
omittenda nova Paroetiae erectio.
I. TVTiam ante Imperatores Christianos Ita fuisse Eeesesias aedificatas multis ostendit Cardinalis Baronius ad anuum 37. atque idipsum evincunt Edisti Imperatorum Ethnicorum de Eeclesiis Christianorum demoliendis promulgata , quorum meminit Eusebius tib. 8. cap. r. additque Eusebius, jam a Christianis, prout in dies numerus augeretur Credentium , ampliores
auguitioresque antiquis illis esse exeitatas Ecclesias. Verba eius sunt Quo factum is est, ut priscis aedificiis iam non contenti, si in singulis urbibus spatiosas ab ipsis sun- is da mentis exstruerent Ecclesias, , . II. Data vero pace Eeclesiae; ipsis quoque Imperatoribus ad Christum conversis, tot passim aedifieari coeperunt Ecclesiae, ut ipsi primi Imperatores Christiani modum earum exstructioni ponere sint coacti ; quemadmodum ex variis eorum legibus & Edictis in Codice Theodosiano & Iullinianaeo etiamnum hodie extantibus, patescit. III. Et quidem ea aedifieationi EG siarum lex posita est , ne quis eas absque eonsensu Dioeeeiani Episcopi aedifieet; quemadmodum Gn. 4. Coneilii Chalcedonensis
cautum est , & a Gratiano ea . I 8. q. 2. u. Io. his verbis resertur: Plaeuit igiis tur neminem aut aedificare , aut conis i ruere Monasteria , aut oratorii d A mum sine conscientia ipsius civitatis Epiis scopis, a Idipsum pluribus eonfirmavit Iustinianus Imperator, signanter Noveha 67. cuius Rubriea habet: in nullus fabricet oratorii domos prater υoluntatem Discopi.
Deinde cap. r. ait : Sancimus igituris prae omni ous quidem illud fieri, & nulliis licentiam esse, neque Monasterium, ne- is que Ecclesiam , neque orationis domum is incipere aedificare , antequam ei vitatis is Deo amabilis Episcopus orationem in is loco faciat , & erucem figat , publieum ,, procellam illud faeiens , & eausam maia is nisestam omnibus statuens . Multi enimis simulantes fabricare quasi orationis do- is mos , suis medentur languoribus , nouis orthodoxarum Eeesesarum aedificatores s
si cti, sed speluncarum illicitammis. Hoc
489쪽
Hoe Iustiniani deeretum , tam Imperatorum , quam Synodorum sanctionibus saepius renovatum fuit; uti videre est lib. I.
Capitularium Resum Franeorum, cap. 382. nec non apud Gratianum Dis. r. De Consecrati ubi plures eam in rem Canones
IV. Notandum est tamen , quod eodem libro Capitularium eap. 38 dicitur: uise in domo sua oratorium habuerit, orareis ibi potest ; tamen non audeat in eo sa- is cras facere Missas sine permissu Episto-- pi loci illius is .
Illud quoque ex Synodo Aurelianensi reeitat Gratianus Can. 33. Dis. I. De Cou- feerat. Unieuique Fidelium in domo sua is oratorium lieet habere , ti ibi oraretis Miffas autem ibi telebrare non licet, , t stitieet sine licentia Episcopi. Sub Missarum celebratione comprehendi aliorum quoque Sacramentorum admin utrationem , elucet ex multis aliis Canonibus, ae signanter Canone 3 i. Srnodi VI. qui habet i Clericos, qui in oratoriis , quae se sunt intra domos , Sacra faeiunt , velis beρtietant, hoe illius loei Episcopi lieen. ,, Ua facere debere decernimus . Quare si,, quis Clericus hoc non se servaverit,
is deponatur is . Neque etiamnum hodie vetitum est, in domibus quantumvis privatis construere Oratoria orationis eausa ; modo nee Mi Lia, aut alia ossicia publiea peragantur. V. Porro Episeopus in admittendis novis Ecelesiis. primo examinare debet, num iusta causa sit aedificandi Eeelesiam ; in quo examine alia attendenda sunt ei rea aedificationem Ee lesiarum Parochialium alia ei ea novam extructionem oratoriorum seu Sacellorum, vel Capellarum. VI. Oratorium proprie dieitur aedes, ubi oratur , sive loeus orationi dicatus .
Hi ne illud Auguilini Dis. ioo. In orari torio nemo aliquid agat, nisi id, ad quod
est factum , unde & nomen accepit o. Uide latiuς Du-Cange in Glossario , ve ho Oratorium p qui notat: oratoria dein-- de dicta esse, sacella Monasteriis adjun- ,, cta, quae non erant omn: bus pervia uti,, Ecclesiae , ti in quihus Collectaq eele- ,, brare non licebat, sed erant tantum adis Monachorum pretes, & assiduos cantus
se aecommodata se et quod multis Ueterum testimoniis confirmat ἡ ae post haec monet : M oratoria tandem dicta Saeella quae is dam domestio , aut privatae aedes saerae A in agris , & villis extructae; quae Par is chiarum jus non habebant , & a Μa- ,, gnatibus in fundis suis dotabantur , δε- ab Episcopis consecrabantur ,, . Pluribus dela eitatis Conciliis, quae dehisce Orat riis agunt, emeludi te Ex quibus d ea is mur , in iis Missas teneri propter fati in ,, gationem familiae permitti, praeterquamis in maximis sestivitatibus, quas & Pre is sbyteri , qui ea deserviunt , & latet. se in ei vitatibus cum Episcopo tenere iu-
auctor in eodem Glossiario, verbo Capella; eamque vocem diversimode sumptam sui mannotat, atque postmodum Capellas dictas esse , quasvis aedi eulas sacras , oratoria, suae proprios Sacerdotes non habebant reu aedes saeras, quae non erant baptim tu . Hi ne & titulus in Decretalibus Da Capellis Monachorum, o aliorum Religi forum: eo quod Monaehorum Eeclesiae sine duntaxat quasi oratoria; primario non ad conventum populi , sed Μonaehorum dinis taxat destinata .
Aliqua oratoria sue Capellae iam pridem extructa fuere ob honorem alicuius
Sancti praesertim Martyris, illaque & h die frequentissima sunt , tum i piis Eeele sis maioribus iuncta, tum extra illas, &
norem Martyrum plerumque extruebantur eo loco , quo uera ipsorum ossa reserv
bantur, aut ipsi pro Christo passi fuerant: tuae propterea antiquitus Mart ia dictauere . Martyrum ait Isidorus locus,
Martyrium , g ea derivatione , eo quod in memoriam Μartyris si constructum , vel quod sepulehra sanctorum ibi sint Maria tyrum . Plura habes apud Du-Cange in Glossiario, verbo Martyrium .
Sacella, ut hodie vocant, admittenda , inprimis attendere debet Episcopus , ne perhaee populus a Parochiali Ecese a nimium abstrahatur I atque hine ulterius ex illo Ecclesiae Parochialis nest lectu oriatur in po-
490쪽
pula erata ignorantia, tam eirea eredenda, quam agenda ; prospice que , ut observe-eue elausula de itylo solita inseri litteris , quibus usus oratorii seu Capellae conceditur, Sine Parachialis Ecclesia praejudicio ;de qua aliquid dictum fuit supra, pare. 2.ρα I. tit. I. eam 8. ubi Iatius de Oratoriis domestieis actum suit ἔ & pari. I. tit. 24. cadi. ι ubi de simili cautione adi iei solita admitarii novi Monasterii agitur. X. Apud Gratianum, Gn. io. D R. I. De Consecrat. refertur ex Contilio Bra-gharensi II. Si quis Basilicam non pro deuotione fidei , sed pro quaectu cupidi-- tatis aedificat , ut quidquid ibidem dem oblatione colligitur, medium eum Cleri, ., eis dividat, eo quod Basilicam in terra, sua quaestus causa condiderit quod in is aliquibus locis usque modo dieitur fieri t., hoc de cetero obtervari debet, ut nullusis Episcoporum tam abominabili voto con- sentiat ἔ nee Basilicam , quae non pro se Sanctorum patrocinio, sed magis sub., tributaria conditione est condita, audeat
Prosecto si in extructione oratoriorum, seu Sacellorum , causam extrum onis Episcopi penitius examinarent, verisimile eit, quod non raro deprehenderetur, ea potius quaesius, quam solidae devotionis eaus1 ex-atrui; interdumque miracula fi ta supponi; salsasque, aut nou sat probatas reliquias ostentari, ut oblationes populi sibi, suisque Sacellis appropriare queant. Haec praevidens Synodus Tradentina declaravit , nullam etiam admittenda nova miracula , nee, novas Reliquias recipiendas, nisi eodem se recognoscente, & approbante Episcopo , ,, qui simul atque de iis aliquid compe ,, tum habuerit , adhibitis in eonsilium ,, Theologis, & aliis piis viris ea faciat, D quae veritati, & pietati consentanea iuri dicaverit ,, . In Decreto, De in catione, veneratione, σ Reliquiis Sanctorum . XI. Nova Eeclesia Parochialis erigi n quit , niti una erigatur nova Parochia . Nec enim esse potest Ecclesia Parochialis sne populo , qui communitatem seu Parochiam constituat . Cum autem nova Parochia oraenarie con-st tui nequeat, nisi de veteri Parochia, in euius limitibus nova construitur, aliquid decedat , iure cautum esse, Episcopum in novam Eeesesiae Parochialis erectionem sine rationabili aliqua eausa consentire non posse , uno consensu tradunt Canonillae ad cap. R. u De Eccles aedifici
novam Eeelasiam Paroehialem , in primis est illa, quam assignat Pontifex in citato cap. 3. & probat Synodus Tridentina ,
SQ. 2I. cap. 4 De Reformat. nimirum fi
in aliquibus Eeclesiis Parochialibus , vel Baptismalibus loeorum distantiam , si live disseultatem Parochiani sine magno
is ineommodo ad percipienda Sacramenta , is & divina officia audienda accedere nonis possunt ri: uti loquitur Synodus. Hi ne habemus , legitimam eausam eo struendi novam Eeelesiam Parochialem esse, si sine magno incommodo Parochiani ad E elesiam Parochialem accedere nequeant. CT XIII. Synodus Tridentina aliquas causas expressit , ob quas nova Parochia esset erigenda ἱ nihilominus eum ex pluribus eircumstantiis dependeat , quae sit necessitas exigens erectionem novae Parochiae, non immerito arguit Cardinalis de Lum Discussu i 6. in cineit. Trident. manifestum errorem illorum, qui eum aliquibus sanctae Congregationis declarationibus , vel cum Rotae decisionibus, aut aliquorum Doctorum traditionibus pro nova Parochiae erectione facienda , vel neganda , in solais littera procedunt: eum sit ait potius is quastis nudi facti, ex singulorum casuum is particulari qualitate , ac individuis ci is eum stantiis decidenda, , . Et sane unicus scopus Coneilii Tridentini suit in hoe decreto de erigendis no vis Parochiis, ut meliori modo saluti &necessitati populi succurreretur . Ut pro inde id unum inspiciendum sit, an salus populi novae Parochiae erectionem requis
XIV. Itaque non exigitur , quod revera sit magna longinquitas, aut viarium discrimen ; sed solum requiritur talis , ut propterea Parochianis sine mura incomm do non pateat aecessius ad majorem Eeele-sam ; uti notat Fagnanus ad cap. 3. M De Ecclesiis aedificandis, num. I 8. & ita tene re Dominos de Rota testatur. XV. uanta autem debeat esse hu