장음표시 사용
251쪽
isistimo, quae Herodotum Ieguntur: me-bant certo tanttim die quotannis in Asso Iois arietem Ismum obtruncant, cuius pellem aetractam simulachrσRisis induunt; ad isiud deinde aliud ducunt Herculissimulachrum. Quis non videt, rem, quam Herodo rus verbis commemorat, hic in imagine depingi Habemus enim simulachrum Iovis arietinum, et prope i Ium HercuIem' constitutum iam observavimus. De Hercule paulo ante idem auctor scripserat: Ioνem, cum ab Hercule . cernere eum volente, cerni nollet, tandem exorastini hoc commentum esse, ut amputato
arietis capite, pelisque vilissa, quam illi detraxerat, nsita sibi, ita sese Hereuli ostenderet. Sub his et consuallibus aliis fabulis, sacerdotes doctrinam suam Physiologicam et Astronomicam , quae non ita dissi culter erui potest, 'populum celabant. Hanc ipsam sabulam deprehendo paulo aliter a Graecis, et aliter etiam ab Arabibus referri. Eiusdem luculenta vestigia in Tabula nostra conspiciuntur. Sed haec speciminis
252쪽
In antecedemi Miscellaneorum volumine, Specimen novae interpretationis Tabulae Bembinae celeberrεmae, vel Isiacae, benevolo lectori obtuli. Expa. sus, quaenam sit, me iudice, tabulae illius vera in doles, quale ingenium, quis scopus. Μihi nempe videtur, exhiberi Tabula illa seriem Festorum ab Aegyptiis, per totum annum, Romae celeti'atorum. Initium igitur Tabulae, de quo nullus mihi dubitandi locus relictus est, refctendum esse dixi ad illa Aegyptiorum Festa. . quae gens ista, tum i qAequinoctii verni tempore, tum paulo etiam ant', religiosa solemnitare ςelebrare consuevit. Figuras initives, non quidem p rei merito, sed pro i
253쪽
stituti mei ratione, breviter explicui. Missis nune omnibus aliis, quae sequuntur, symbolicis imaginibus, ad clausulam totius Tabulae transibo, quae, nisi me omnia saliunt, Sosillum hbernum. et ingruentia in hocce tempus sacra celeberrima Osiridis invenit, ciculis nostris obiicit. Eum in finem, primo loco, figuras Tabulae nostrae ultimas, designatas In editione Amstelodamens, qua me semper usurumeta 'presessus sum, literis TT, VUὐ et YY, illustrabo, quo facto, idoneis argumentis ostendere conabor, jacram hanc solemnitatem, in anno Aegypti
rum fixo, d. v I Ianuarii peragi solitam fuisse.
Tres igitur illas figuras; quarum expIicationem nunc aggredior, Solstitium hybemum symbolice nobis repraesentare, mihi quidem certum ac indubium est. Id vero ex prima earum , quam in editione Amstelodamensi litera TΤ designatam cernimus, omnium luculentissime holligere licet. Sistitur enim oculis nostris puer tenellus, infantulus adhuc, pse dibus indiscretis, et fasciis involutus, indicium Har pocratis recens nati, aut, quod re ipsa idem est, Osiridis renatio vel repenti Horum 1stdis filium in imagine nostra conspici, observavit iam dudum Pignorius. Ita praeter eum iudicant omnes, quan tum recordor, qui rem hanc attingunt. Et quis aberrare hic possit adeo certa fori indicia imago ista prae se fert. Horum vero eumdem esse, certo nempe sensu et respectu, cum Harpocrate, tam ab aliis observatum, tum a Cupero , la doctissimo Harpocrate Commentario, iis rationibus evictum est, sui b aliquid addere 'elle, idem profecto esset, ac noctuas mittere Athenas. scimus porro, ex dissemtissimo Plutareia testimonio, Aegyptios Ha ocmmis
254쪽
sui. Rhniosi sane et aenigmatici, natales collocasse , in Solssitis Dberno. Verba auctoris illius hunc in modum concepta sunt ca Dicunt Osiridem sepem ri, quando semen terra occulitur: in vitam vero reo dire et rursus apparere, quando pullulare incipit.
Ideo etiam aiunt, Isin, cum se sentiret esse gravia dam, appendisse sibi amuletum et peperisse Harpocratem, sub Sosilium Dbernum, imperfectum et
renerum valde, idque inter herbas modo e terra pullulantes et e rescentes. s I M. Rem - hane eamdem declarari existimo versibus istis qui Apollini Clario tribuuntur, sed qhos vero ex Gnosticorum Christianorum ossicina prodiisse, loco magis opportuno, pluribus ostendam, / iΦράζεο - παντων υπατον θεὸν ἔμμεν Ἱαί, χείματι- οπμν, Δία δ' ειαρος αργηκώοιο
huλον δε θέρευe, μετοπώρου ν κ' , lata Die Deorum omnium supremum esse Lao
Quem Dema Orcum dicimus, ineunte autem vere Iomem, Aestate porro Solem, ac tandem Deme adrantante tenerum Lao. Versibus his, qui non tam Graecorum, quam po tius Aegyptiorum vetustorum Theologiam sapiunt, explicatur varia Solis per circulum annuum vis aepot-' a Plutariatis de Iside et ostr. p. 6II extrem. , vaedit. Steph. vel p. 377 edit. Wechel. Apud Macrisium Satumal. Lib. I cap. Tm
255쪽
potestas, quae effacit, ut diversis etiam nominibus coleretur. Ineunte vere, vel in Aequinoctio verno, Laxem Ammonem impense ab Aegyptiis cultum, eO-que Solis in arietem ingressum adumbratum.fuisse, quod oraculo Apollinis Clarii commemoratur, ad initium huius Tabulae iam observavimus. Hio iam μισοπωρου, quod vertere postimus eme a ventante, oculis subiicere datur tenerum uo. Aegyptii dixissent ἁβρον vel νεαρὸν 'Αρποκράτην, puellum Harpocratem. Dixissent item αβρD 'Oσιριν, tenerum Osirin, sicuti in alio db oraculo Apollinis Didymaei, δ' αυ Φαρίη γονιμοις παρδο χευματι Nειλου
Versa secundo pro Lστροισιν legere mulio σεχροισιν, sistris, uti etiam in versione expressi. . di a Isidis, quae gestavit etiam Osiridem quaerens, nemini ignota esse confido. Emendationem hane sillam antecedentes oraculi nostri versus, attente considerati, flagitare mihi videntur. Sed Gnostici, ut qd IIIos iam redeam, voce sibi plane propria, alludentes ad mysteria religionis suae, dixerunt 'Iα Conferri cum his possunt, quae a me deinde scripta sunt in Pantheo Lib. III cap. 34 - 8. De usu autem Sistrorum in sacris Aegyptiorum, Pries etdm Isiacis , abunde dixi in Collectione, US. v ,
256쪽
xum Aegyptiacarum v. Si mn se. 1 opusculorum
Festum illud, quod Thebaei in Aegypto stiperiori,
a quibus sabulas et sacra Harpocratis ad relIquos Aegyptios pervenisse opinor, Harpocratis natalem ap pellarunt , alii ex Aegyptiis inventum aut renatum Osiridem nuncupare consueverunt. Ex commixtione utriusque Theologiae Mythicae laetum est, ut inventus ille Osiris, modo ut maritus, modo ut filius Isidis, consideraretur Res tamen semper eodem redit. In Oraculo Apollinis Didymaei, ad quod modo provocavi, dicitur Isis quaesivisse Osirin tenerum suum maritum. Alii in sacris hisce eumdem pro pilo Isidis haberi volunt. Ita Minucius Felix inquit, perditum filium cum onocephalo suo et ea vis facerdotibus luget, plangit, inquirit. nox inis vento parvulo, gaudet Isis, exustant sacerdotes nec desinunt annis omnibus vel perdere quod inveniunt :HI invenire quod perdunt. Haec tamen Aenpria quondam, nunc et sacra Romana sunt. Scriptorem istum in his imitatur Lactantius cfj: Udis Aenpiis sacra sunt, quatenus filium parvulum vel perdiderit, vel invenerit. Nam primo sacerdotes eius, deglabrato corpore, sua pectora tundunt, lamentan;ur, Haut a, eum perdidit, fererat. Deinde puer producitur quasi inventus: et in laetitiam tactus ille mutaturi Semper enim perdunt et semper inνeniunt. Refertur ergo in sacris imago rei, quae sere gesta est. In his et coniimilibus aliis veterum testimoniis, vides semin per mentionem fieri pueri et parpuli, qualem in ima-
257쪽
igine ' nostra 'contemplamur diui illum inuantum, et huius rei imaginem in sacris referri. Mirum si, nisi hanc ipsam rem in animo etiam habuerit Claudist, nuF quando cecinit i
In vulgi siproferre solet. Penetralibus exit gies; ne is illa quidem: sed plurimus infra
, Liniger imposito suspirat vGe sacerdos ,. Testatur pudore Deum.
Verum ante omnia operae pretium esse duco, nam crobii verbis sensum fabplaruin Aegyptiacarum a canum aperire, et eadem opera ea, quae de significatione imaginis nostrae tam dixi, egregie confrmare, Ita autem ille char me aetatum disersitates: ad Sorem referuntur, ut parvuIus pideatur Idye mali Solsti, ito, qualem Aegyptii proserunt ex adyto die 'certa; quod tunc brepissimo die veluti parvqs e infans videatur. Pqterlane iam merito 'dubitari, quin imago illa , arxuli quam Aegaptii ex adato certa He proferebant, quaeque referebatur ad haereale Sesitium, sit illa ipsa , quam in Tabula Bem bina conspiciendam hactenus explicuimus 3 Vnicum hoc praeterea, ante- 'quam pedem promoveam, ad confirmandam explica'.tionem meam, prioribus adiicere liceat. Videmus in .Imagine nostra puerum tenellum, pedibus indiscretis,sascita involutum. Putabim lisne habitum hunc corpo- 'ris, in I abula, quae tota mystica est, ratiose sua ar- cana carere Τ Minime prosecto. Eam vero nobis sa- raposio, nobilis Iliesoglyphicorum intςrpres, sic eη-
' iis Connulatu Honorii us. 569 seqq. 3 . h. Saturnal. Lib. I cap. XVIII.
258쪽
δρόμον ἡλιου τὸν εν ταις X EI MEPI AIΣ TΡΟΠ AreCNEανουσι. Quorum verborum hic sensus est : Duo pedes m in unum compam, tanquam non duo essent, sed unus, et sic gradum promoventes, solis cursum in Sositio Dberno significant. Hic est verus verborum illorum sensus , quem etiam in Tabula nostra clara adumbratum videmus. Quae adversus lectionem consuetam postremus in Belgio editor DI. C. de Pauν, et ante eum Mercerus ac Caussinus J obiecit, morari nos non debent. S VI.
. Licebit mihi iam esse breviori in explicanda figura sequenti Uv. , quae nobis Anubidem, Μercurigm Aegyptiorum, capite canino insignem representat, quod Pignorius recte iam animadvertita opportune idem locum attulit Minucii Felieis, quem et ego IIII ex parte produxi, quique imaginem hanc nostram felicius, quam ipse Pignorius vidit, illustrare poterit. Verba Minucii ita sonant: Us perditum silium evim nocephalo suo - luget, plangit, inquirit: mox invento parvulo gaviat Lm, - nocephalus invenior gloriatur. En igitur Anubidem capite canino verendum, quem, ut recte monuit Pignorius, minus proprie onocephalum vocat Minucius. Testatur Minucius, Anubidem illum, sive Cynocephalum, Isidi, filium suum, aut si mavis, maritum quaerenti, et Osiridi ipsi invento adesse, quin imo ceu inrantorem -riari, ut igitur ex illa solamnitate, quam hic sumn-nui adstruximus, abesse minime possit. Perquam sa-cile esset, alia ex scriptoribus vetustis in eumdem sensum adiicere. Verum sussciant nunc ista Martiani Capellae, in quibus fabulae Aegyptiacae sun-
- sum ci) Hieroglyph. Lib. II cap. 3. . Satyric. Lib. II pag. 32, 33.
259쪽
sum arcanum ex ingenio suo nobis aperire nititur. Ita autem de Mercurio canite
Qui fata Dccidentis Separat libens Osiris
Sationibus gravari Genitalibus repertis.
Venio nunc ad figuram Tabulae ultimam. designatam literis YY, de qua haec Pignorius: His Tabu- Iam fere concludit , mi Leoninum caput impositum. Et Isidem quidum, medio est, qui non illico agnoscat. De . eo vero, pace Pignorii aliorumque, qui in eius sententiam pisibus eunt, subdubitare liceat, sitne caput Isidi impositum vere Leoninum. Quodsi enim Cebos, qui sunt ex Cynocephalorum vel Cercopithecorum genere, verum ferociores et adspectu truciores, in limbo Tabulae nostrae, attenteistueor, atque cum hac imagine Isidis, quam nune explicamus, confero, videtur mihi caput illius ad formam Cebi propius, quam ad Leonis accedere. Quod tanto minus utique mirandum, cum sint inter vetares m , qui Cebis caput tribuant, Leoni. no non valde dissimile.
. Litem tamen ea de re acrem et periinacem PQ norio non movebo. Sive enim caput sit Leonis, sive Cebi, res tamen semper eodem serme redibit. i Utrum I V. g. num. ast et 43, in editione Ams eIod. m) Εorum testimonia diligenter congesta videri possunt apud Bochartum in Hierogoico Part. I iab. III cap. 31
260쪽
Utrum enim eligas , nihil aliud monstrosa illa nis Ileris cum sero animali in unum.corpus compaelio, symbolice nobis repraesentare videbitur, nisi Lunae cum Sole coniunctionem. Sit caput, quod Isidi attextum videmus, leoninum, quid quaeci emblemate
illo Aegyptiorum significabitur aliud, quam vis i et potestas Solis, addita iam Isidi, id est, Lunae Idenim in hieroglyphicis Aegyptiorum picturis Leonem semper designasse, Pignorius cn , auctoritate vete
terum, tam luculenter probavit, ut hic quidem' otium mihi fecerit. Rem eamdem veteres Persae symboi aliquantum diverso repraesentabant, quod in his ta
tit Statius co Seu Persei sub rupibus antri A
I dignata sequi torquentem cornua Mithramc . Ad quae verba Lutatius haec commentatur: Pero De Pr Spelaeis eoii Solem primi. in enisse dicuntur.
h isu cum tiara, utrisque manisus bovis cornu
comprimens, quae interpretatio ad Lunam dicitur. Iege ducitur . Nam indignata sequi fratrem, ocet eurris tui, es tamen subtexit. His autem versi Asacrorum masteria patefecit. Sol, lunam minores potentia et humiliorem ducens, taurum insidens cor hibus torquet. Quibus dictis Statius lunam bicornem: sntelligi Misit, non animalia, quibus vehisuri mei quibusdam interieetis: Simulatarum eius singitur. restinantis tauri cormis ruentare: quo signi atre, isnam ab eo lumen. accipere, eum coeperit ab eius
. n, Vide eius Commentar. in Tabulam Bembinam p. 64, 65. 68, 69. ο) Thebaid. Lib. ι sin. - p Verba haec leonis. νultu addidi xx sesiuentibus.