장음표시 사용
121쪽
D ἱερὰ καυσωει: quod de homine impio improboque sm eis litum dici. Factum hinc , ut, quod que animal in cibum D mactarent, ἱερειον vocarent. Sic Galenus earnem definit. υτην - τῶν ἈρεIaην ἐσθιομενην : quae descriptio, nisi ita. D ut diximus, sumas vocabulum: ἐσρειων. ridicula est. X vnophon, Ascensus Cyri libro IV. ἐνταυθα. ε ον σπιτα
υἱερειων, ῶς σωρα ς αὐτῶν γενέσθαι. Polyb. lib. II. f is , i, 3. 3 lib. V. Γ 39, t. J His in locis & in aliis sexcentis .
v apud historicos & medicos, ἱερεῖα sum animanIes, qua-Brum vescimur eamibus. α CASAUBONus. Cons Xenoph. Cyrop. I. 4 , I .v-ελαφω &c. Iliad. . . 74s q. ubi vulgo ωτd ρεῖα editur, sed codices nonnulli ia habent, quod apud Athenaeum libri omnes agnoscunt.
παρακειται πο τήριον. Δημοδόκει 3 γοῖν παροδεταa κανεον, πιαὶ τραπεζα καὶ δέπας. Quod in ed. Ven. legebatur, παράκειται. παντὶ γουν προατιθ. &c. id repellere
posteriores editores. v Sed vitii fuc monuit CAsΛυB. in 3ν Anima . I locus suopte indicio manifestus: deest enimis velut basis cui insistat verbum παράκε'M. Conabar alinter paulo implere quod videbam deesse : nunc sequorm membranas , & scribo, παρὰ ora π o τ η ν α' παντὶ Μγων. α - Iurares, id ipsum in membranis suis reperisse hunc Interpretem: de quo ego quidem valde dubito. Ε -- stris libris enotatum est, παρδεσιτata πο γοῶν. Suspicor oro esse, aut tale quid : quod cum Calaubono πο τ ι ριον lego. πανοὶ vero, aut alius dativus, qui hoc loco desiderabatur. abest. Illud ipsum igitur παντὶ, quod edi. ti libri habent, a Veneto editore ex ingenio adiectum
suisse puto; & id quidem parum felici conatu. Valet enim παντὶ si modo bene graece in hac connexione ita diei potuit idem ac praecedens ἐκαστεμ : atqui ex his quae sequuntur, & cum superioribus per γουν particulam connectuntur, intellisi par erat . aliud quoddam nomen
122쪽
p. ID IN EHΤΟM. LIB. L CAP. XXIII. xisd hic poni debuisse . ex statulati quadam historia ductum.
Sic paulo post, 'Aλκμους γουν, ait tum, ἈδεIδης γουν, dic. Illud autem nomen quodnam esset. ex ipsis verbis proxime adiectis liquido adparet, quae ducta sunt ex Odyss. F. 69 sq. ubi cum dixisiet Poera, praeconem PontonOum.
Demodoco, caeco cantori, in medium convivarum apud.
Alcinoum producto, sellam posuisse argenteis- clavis. dbstinctam, haec adiicit:
Quae verba quisquis cum Athenaei verbis contulerit, vix dubitare poterit, non παντὶ, sed Δημώ, , h. l. scriptum oportuisse. Ubi quidem illud non me praeterit, nec nefare velim, parum apte conclusam videri rationem ver is istis comprehensam. Nam ex eo, quod coecta cantori adposita fuerit separata mensa, & canistrum, & poculum , non sequitur, eadem omnia singulatim adposita fuisse cuique convivarum: quemadmodum etiam a Clarinhio ad illum Homeri locum monitum est. At nobis prisma quaestio esse debuit, non, recte-ne an secus rationes ruas collegerit Deipnosophisti; sed . quid h. ι seriptum
ab Athenaeo fiasse consentaneum esset ex resiquis eius ver
his. Caeterum non mensum aut eanistram cuique convivarum separatim adpossum dicit mimosophista, sed de solo
poculo nunc agitur: quod si vel sic minu apte cohaeret ratio, patuit errare Athenaeus; potuit vero etiam erroris esse illius auctoris, e quo ista disputatio ae Deipnosopbista prolata est; potuit denique quod nimis saepe usa venit per intempestivum. brevitatis studium Ερitomato.
ris turbari orationis connexio. Illud, πιώ- ου θυμὸς ἁνώγοι, recte sic apud Athen. editum, ut apud Homerum. ιανώγει quidem habent codices nostri, minus commode. 'Lπιστέφονται &c Iliad. α. . sci. Od. ει . I 49. & saepe alias. Quod dein διά τοῖ ποθου legebatur. de quo corrigendo monuit Clath. ad Il. α'. 47o. is error proprius. erat duarum posteriorum editionum Casaub. Recte ui portores editiones διὰ του ποτου. e Καὶ ταυτα ἔπρασσον, πρὸς oti νου τώμενοι. Idque faetabant boni ominu gratia. is Haec verba pluribus explicantur. Bab Eustallaio: cuius propterea locum huc transseremus: Μ fad Odyss. p. 36, 2o sqq. J 'lστεον, μι το Ουτω του n κρατῆραs ἐπιοiφεσθω, ας διά τοῆ ποτου έπιστεφανοῶ-
123쪽
ἡ διὰ τοῖτο προσφυῆ τῶ σιρημέν* eIωνισματι τιμ έπὶ-εὐ- is δαium. Quia putarunt veteres & dicta & lacta omen ha-B bere, id Guebant summa cura, ne in factis suis dictitan ve inesse aliquid ominosum videretur. Quare multa suntis in utraque lingua dicendi genera, multa item prisca in-,ν stituta, quorum caussa aliunde quam ab hac supermistione peti non debet: quod facit recte hic Athenaeus. D ri Iamblichus, rationem ex elicans symboli Pythagorici,
m inquit. σε οὐ δεῖ οἰωνὸν ποιεῖσθαι τοι πτον, ἀρχόμrον ἡ καταγνθντα καὶ συντρίβοντα. Ait existimasse quosdam .is ideo Pythagoram vetuisse panem frangere, quia omens res haberet, cum coenam inchoes, frangere aliquid &
Μ misi σθαι, parum disserunt. Vide & libro seq. cap. a. ,, s nempe Adnot. ad p. 38. d. 4 α CAsAUBONUs. κουροι δὲ διανέμουσι &c. Iliad. E. 47o sq. e. I7s R. Od. γ'. 3 o R. Εtant ista verta κουροι δὲ δωλουσι σῆσιν ἐπαρξ. δεπὰεσσι in ed. Casauh. sic iuncta , quasi unum iustum versum efficerent. Quo spectat. quod idem CASAU B. dein monuit: is Locos Homeri ab Athenaeo me allatos & expositos, apud ipsum poetam leges saepe pau-Μlo scriptos aliter: nam poetae verbis sita vel substituitu vel interit more suo Athenaeus. Atque hoc diligenteris in hoc auctore est observandum. αMεθυ δι ἁν ε ιμον κτῆσιν. μέθυ δὲ πασιν ed. Ven. μέλδὲ πασιν ed. Bas Miιυ νεῖμον πῆσιν ed. Caseu b. ut apud Homerum Od. x 9. & ν . sq. Μεθυ δὴ α πασιν cod. noster b. Mi υ δ ἡ ν ε ῖμ ο ν ποῦσιν eod. a. quod ipsum si cui probatur, non repugno: equidem δηνῶμεν ex λιμωμεν corruptum iudicaveram. Satis adparet, metri r tionem hic non curasse Deipnosophissam: quare pro sinplici verbo potuit compositum ponere. Mox Nωμησεν δ'
na h. I. ex Dalechampii interpretatione adhaesit plar
124쪽
bus poeulis, pro plenis poeusis: de quo errore, cum ZeHomeri versiones obsedisset. monuere Clarh. & Ernest. ad illum locum. Pari ratione . paulo post, in eadem n stra versione, p. 3I. lin. r. nostrae edit. pro pluribus se er poculis, plenis semper poculis erat ponendum. f Καὶ λιας νωτ. διην. γεραίρεται. Perperam γεραiρει cod. o. idemque paulo post male Μενελαος pro Μενελαν. Rem habes Iliad. 321. καὶ οἱ δὲ τοῖς ἀυτεM'. intellige γερα -οκται, honoraritur. Nωτα-εcc. Odyss. r. 6e se. Και 'Iδ'σαεν- δὲ καὶ 'AγαMέμνονα πλεέω λεὶ δ ἐπαῖ Vulgo omnes πλειονι δέπα i τιμῆ, quod serri non poterat: si enim pluribus dicere voluisset. oportebat πλείοσι δέπασι vel δεπάισσι: si pleno poeulo . π λ ε ι ω δέ mi oportebat. sicut paulo ante πλεAie δεπαεσσι dixit
Dubitationem ipse Poeta sustulit. apud quem Iliad. V.
261 sq. ad Idomeneum verba dirigens Agamemnon ait: σὸν
δὲ πλειον δέπας αιεὶ ἔστηχ , δσπιρ έμοι. Quo ex loco. quem haud dubie respexit is, qui apud Athenaeum ista dixit. eorrexi mendum. Ex eodem loco simul intelli
virin , verbum τ αα ad insum Poetam referri; τιμα, scit. Ο OMηρος : quod ni placebat, scribendum fuerat, καὶ 'Iλ- aeris. δὲ 'Aγαμέμνων πλειν ἀεὶ δμrαi τιμῆ. De corrigenda h. lislatina nostra versone, paulo ante monui. Σαρπηδὼν δὲ παρὰ Λυκιοι e. Hoc praetuli, quod nostri codices dederer παρὰ ΛυκIων ante erat editum. Reni
narrat apud Poetam ipse Sarpedon, Iliad. M. 3ro sqq.
ἡν δέ τις - - διὰ τῆς προπόσεως. Nude διἁ τῆς πόσεως cod. a. truncato vocabulo. οἱ 'ν- νεισέοις δεπαε
a m &c. Iliad. V. 3 sq. και τις δὲ δείδεκτ Ἀχιλλέα. n Re is spicit libri noni locum filiad. f. 224. ubi vide Schol. In ubi Vlysses. πλησπικοος μοιο δέπας, δειδεκτ' ' π α.n Caeterum Interpretationes Athenaei Homericorum ver-m horum aut dictorum, descriptas saepe pluribus reperiagnin Eustathii Commentariis: Lector studiosus conserat. n nec poenitebit operae: nobis in his diutius haerere nonis est animus. D CASAU B. 'πωρωντο δὲ rati ἀπὶ τῆ e αυτῶν μοίρας. Perperam Vulgo omnes ἀπὸ τῶν αὐτῶν μι-α hec aliud quid e no-hris eodd. adnotatum. Sed haud cunctanter e pro τῶν eorrigere debui. Bene Eustathius ad Odyssi ε'. p. 322, 23. ἡδέ-παλαδεν ἐθος , δωιστον ἀπὸ της ἀυτοὐ ρομ
125쪽
ρας δωροῖσ2M οῖς Quod de talasse mox comma amorat Noster, ductum scilicet ex Odyssi P. vs. 47s. AD C A P. XXIV. Καὶ παρὰ Odyssi x7 sqq. de quo loco co
fer quae insta dicuntur, lib. IV. p. Ido. c. d. & 18 I. Aia λπης δε, διοι ποιιδιῆς. Particulam i δὲ, quae deerat editis, conini e nostri dedere codices. Notemus vero quod ait, μολπην generatim pro σπιδιφ dici, scilicet pro illa πιιιδ'ι de qua ibi agitur, nempe de saltatiora cum eant Similiter de verbo μέλπισθM notavit Scholiastes ad Iliad. η. 24o. valere illud proprie quidem fraci ειν aut τέρπεσθαι, ludere, aut oblectan ibi vero κινεισθιιι εὐχερῶς καο ἐμ πε-ως, expedite O dextra sese movere. Pari ratione, ubi Nausicaam inducit poeta pila cum suis puellis ludentem, qui ludus & ipse cum saltatione quadam erat conium Uus, ut mox docet Athen. p. 14. d. ait, τεσι δὲ μυ- σιμάα Mυκωλενος ηρ σο μολπης' id est πιιιδιας, praeibat, regebat ludum. Eodem spectabat glossa apud Hesychium. corrupta inlidem vulgo, nec emendata ab interpretibus Nολπη. ωδὴ, παιδεέα. oportebat haud dubie, παιδιά. Σῶφρον δέ τι Μν τὸ τῶν ἁσιδων γένος, BPoerM inition fuisse temperantiae, atque omnium virtutum magistros,n multi e veteribus scriptoribus testantur. Scholiastes ve-m tus Homeri Odyss. γ'. 267. J verbis paene iisdem :υ ἀρχαῖον οἱ ἁοιδοὶ quλοσο φων τοιξπ έπεῖχον. Multa in hanc D sententiam Strabo primo libro Γεοορπιφλουμένων; s R. 7.ma. & x s. d. & R. ed. Calais. J & Quintilianus lib. I. N cap. IO. Propterea poetae olim σοφοὶ ει σοφισrαὶ dicti. is Pindarus Isthmionicarum Me V. svs. 36sq. J μελετο Μ δὲ σοφισταῖς Διδς ὲκατι προσβάλλον σεβιζόμενοι. Ena Drator illius: Σοφιστὰς καὶ σοφους ἔλεγον τους πιι ητας is Vide Clementem Alexandr. Stromat. lib. I. sp. 237. J cCMAUB. 'Aγαράμνων Ουν &c. Sic nostri mrari. ωουν edd. quoiubminime equidem sperno. Rem narrat poeta Gys. γ'.267 sqq. διατριβὴν παρέχων ηδ αν. υ - παρέχειν.n ηδειαν, oblectare aliavem, & facere ut hilariter O iucunde rem, upus transigati Passim apud Strabonem, Plutarchum, &nalios , διατριβη pro τέρψις & ψυχαγωγία. α CASUB.
126쪽
p. IN EPITOM. LIB. I. CAP. XXIV. Q 3
b Gallice diceres. tin Iasserems agrialia. Pari modo apud Po-
proprie aberrare Deior cuius verbi rariorem usum, in bonam partem hoc loco accepti, notavit vir doctus in Misce, lis observat. Vol. V. Tom. I. p. 32. Aequivalet nostro Verbo detoumer, Graire. In eamdem sententiam Eusta
id est, reeitans, eantans, nihil per se derideres: nec e codicibus nostris varietas lectionis enotata est. Reperit tamen Casauhonus in membranis προσφέρων, idque se malle profitetur: notavitque eamdem scripturam in ora sui libri Brunckius, nescio utrum e Casauboni Animadvers. an quod eam in nostro cod. b. qui ab eo olim tractatus est repererit. Notum est, quam levi discrimine duae voculae, & πρους in msstis codicibus distinguantur. Ego vero, sicuti supra p. Io. a. vulgatum προφεροντα in προσφέρον rae diverta quidem notione 3 mutavi, sic & lubens hoc loco προσφέρων, oblatum a libris, ὸem qua προφέρων notione accipiam. Eodem quidem sere modo προσφέρειν apud Polyb. usurpatur, apud quem alterum Verbum, προφερεσθαι. eadem notione in medio potius, quam in activo, ponitur. d ' δει πρὸς τὴν αὐτων βουλην ο Φήμιος. Vide Odyss. 326. Quid sit vero πιὸς τὴν αυτων λυλὲν, mihi non liquere professus sum. Dalecham p. quod volebant O manduis verant Interpretatus erat: at id quidem non sonabat ista dictio. Ipsam autem Athenaei scripturam acu me tetigisse cum συμβουλην coniectarem , minime contenderim. Pro ea sententia, quam Dalechampius expressit, βουλησιν
127쪽
ait est apud Homeri l. c. vs. rq r. sic hoc loco ambo no-dstri codices dedere pro οσσιε γψεται, quod erat editum.
Tῶν κυβιστήρων. Sicut supra hac pam a. κυλ - τῆρες dixit, sch. I. utique κυηιστητηρων exspectines, quod & analogia & usus sermonis desiderabat: & se ex. pressum quidem est hoc ipso loco in prima ed. Calaudi
Sed κυβιστήρων, quod ex Veneta habent aliae editiones. tenent ambo nostri codices: quod mutare non debui, cum Et ab Etymologo eadem forma nominis o adn tata sit, & eamdem Hesychius agnovisse videatur, quem vide cum ipsius interpretibus in κυβηστῆρας. Legitur e iam των κυβιστ-ων apud Suid. in Xορείαν ex eodem hoc
AtheMei loco: sed apud eumdem quidem in
διὰ τῆς σφαίρας vertunt eum pila, ἔ. e.filae ludo mixto cumjaltatione. Simili ratione οἶνος δι' αρωροιτων , IV. 368. f. est vinum aromatibus mixtum. Quod si σφαῖρα h. l. ipsum
pilae ludum intelligas, erit ἡ δρχησις διά τῆς σφαῖρας, fabratio in ritie ludo. Sic mox dein in fine huius cap. διὰ σφογις ὐπαστὸν, harpasum quod in pilae ludo vocatur. Ἀγαλλὶς η Κερκυραι , γραμματικη. Nil variant in ista scriptura nec nostri libri, nec ii quibus usus Calavi bonus est. n Suidae tamen ut monuit CASAUBO 'Αναγα n λie dicitur, cum in hac voce. J ubi mendi suspicionemn tollit series literarum. t tum & in χρχησις, & in Σφιώ- Μνα : & in Suidae quidem edit. Mediol. sub vocen sic 'Aνάγαλις scribitur. 4 Fieri potest, ut a Ditidi he Bbae fuerit cognominis, licut Cicero ciceri, Piso piso, MLentulus lenti, Thermus , alii aliis vel herbis vesm leguminibus. α - Vulgatae vero apud Athenaeum scripturae favet simillimum nomen Grammatisi pariter Core rari , 'Aγαλλὶς, Scholiastae Homeri ad Iliad. a . 49 t. coa, memoratum. & Εustathio ad Iliad. p. 1213, 6. Ναυσικὰ ι ἀνατίεισι. Sic scripsi cum Suida in 'Am. γαλλὶς & in χρχησις, ut serebat Homeri usus: & sieputo esse in libris msstis. Perperam Ναυσικαῆ . O b. Sed M. Ven. & hac quod tamen & ipsum ferri sortasse potuerat. In sequentibus non video quid CASAU BONUΜ commoverit, in moneret: n Scribendum
128쪽
d is mox, ut ne sit clauda oratio, Δικαὐκχος-Σικυον- is νιους, Ἱππασος δὲ Λακεδαιμον Io υς ταυτην τε καὶν τοι γυμνάσια πρώτους : supple φησιν ευρris. Potest et Biam sic, ταύτης τε καὶ των γυμνασιων πρωτοις, nempen τὸν σύρεσιν ἀνατέθησι. Prior emendatio placet magis. α Quidni enim dativos Σικυωνίοις & Λακεδαιμονι ις ex comis
muni a verbo ἄ-τiὁησι pendere dicamus Aut quidni in
ista verborum connexione peraeque ταύτην & τοι γυμνασια dicere potuerit auctor, atque τοι τει & τῶν γυμνα - σιων σύρεσιν λ Sed eadem verba Δικαέαρυος - - - πρώτοις
velut in parenthesi posita intelligi debebunt, q'o come modius id quod sequitur, ταλην δὲ μοN1ν, ad Nausis inpossit reserti. Nausicaam pila hiatintem induxit Poeta Odyss. roo R. ubi quod ait ἔκ reo μολεις, de ea dictione
confer superius notata ad p. 24. a. δὲ ..ὶ σφαιριστικη utique
malles cum Toupio Emend. in Suid. Part. III. p. 46 I. ed. Lips. Est enim illud proprium huius artis nomen, ad analogiam similium nominum ab artificis nomine ορι στης deductum. Sed quamquam illam nominis formam
minime ignorarunt nostri librarii; vide paulo post, litis. & p. a s. d. nempe lin. 3. nostrae edit. P. 37. tamen .& hoc loco in σφαιρικε, & p. I s. d. lin. r. nostrae ed. p. 37. in σφαιρικὴ, pertinaciter consentiunt libri omnes:
quare mutare ista non sum ausus. Habes eamdem nominis formam etiam apud Suidam is Σ--α. sed eius loco apud eumdem in ' ωισεις & in Xορήιαν, altera forma
σεπιριστικη ponitur. a Θεόγνιδος του πιου σοροισοου ἀδελφός. Theo dem hunc cesum, sophistam, tamquam satis notum hominem nominat: cuius tamen apud nemioem alium auctorem
mentionem iactam reperio. De Megarensi poeta hic non esse cogitandum, in aprico est. Theognissis, nescio cuius. librum secundum περὶ των ἐν 'Pόδω θυσιων citat Athenaeus noster VIII. 36o. b. qui possit idem esse cum hoc Chio sophista. Sed ne ille quidem ita vulgo notus tuisse videtur , ut ab ipsius adiecto nomine stater insignior redderetur. Ni σοφιστην diceret hominem, quod nomen nonnihil me conturbat suspicarer . de frigido illo tragico poeta agi, qui etiam unus e triginta tyrannis fuerat, quem traduxit Aristophanes in Acharnens. De quo vide Fabrici
Bibl. Graec. 1. I. p. 69a sq. & quos ille laudavit, Sch
129쪽
liast. ad Aristoph. Acharn. vs. tr. & I o. & Suidam in eΘεονις. Ac suisse Chio ortum malum illum poetam a ne. mine quidem proditum video: sed . quod traducendae mediocritatis caussa cognominatus . id factum suspicari licebat per paronomasian, ut pro χιος, diceretur. Praeterea monitum paulo ante ad ista verba Σωφρον δέ τι p. I 4. a ὶ vidimus a Casau bono, olim στὰς etiam nonnumquam dictos esse poetas.
ῖς τινι νεη παρακολουθων, ου διελέγετο μέν.DIuvenis ille, a quo divelli Chaerephanes non poterat. Dcum tamen alloqueretur eum nunquam, imputaeus suit h& muliebria pati solitus: nam hoc significat ασελγὲς , n non petulantiam, ut Versum perinepte. Omnino ea vocen defaedam aliquam & παρὰ φυσιν Venerem intelligi con-n stat satis: etsi quid proprie sit ἀσελγεια, varie expli-m cant antiqui grammatici. α CASAUBONUs. - Vide Suid.& Εtymol. & Hesychii interpretes in ista voce: de cuius usu qui plura desiderat, ei plena manu dabit Wetsten. ad Evang. Marci, cap. 7, 22. e quibus quidem intelligitur, non semper ea potissimum notione uuirpari id vocabulum, quam hoc loco recte illi tribuit Casaubonus. Vera hum διαλεγεσθαι non vulgato sensu cum Casau b. aliisque interpretibus, sed de consuetudine venerea esse hic accipiendum, auctore Valchenario monuit Pierin ad Moerid. p. 13a. qui de isto usu huius verbi consuli potest. 'oτι τὸ φου ἁλικλον καλευμενον &c. Haec usque ad sverba Πομπηεου Μάγνου, cum in editis Athenaei libris non comparerent, ex codice msto Ger. Corselii, Ioi vaniensis, primus edidit Andr. Schottus, observationum Humanar. lib. I. cap. 6. p. 9. ubi quidem mendose τι τὸ φουαυκλον, & deinde σφοι μόν τι, scribebatur: quae ita, ut emendanda suspicatus eram, emendate scripta innodro cod. a. leguntur. Et erant quidem ista tam in hoc
nostro. quam in illo Corselii codice, loco paulo iniqui re inserta, scilicet post ista verba paulo superius posita,
Σικυωνιοις. P. I 3. nostrae edit. lin. penulti
Quo ex loco ea huc transferenda putavi. Eadem ratione potueram debueramque fortasse fragmentum illud 'Ori Ξενοφάνης &c. quo ex eisdem codicibus supra pag. I 3. huius et nostrum Athenaeum auxi, post ista verba ' - λὰ μὲν - - - ἱμάτιον reponere, quae cum superioribus aptius cohaerebant. Scilicet huius generis fragmeniorum ea
130쪽
p. et . IN EPITOM. LIB. I. CAP. XXV. xx
f ratio est, ut postquam ab Epitomatore primum neglecta fuissent, deinde demum sive ab eodem ipso, sive ab alio
viro cui opus integrum, e quo consecta Epitome fuerat, ad manus erat, orae libri inscripta fuerint. Tum vero in. sequenti tempore librarius, qui eiusmodi codicem describebat, eadem fragmenta, ut par erat, in ipsum contextum recepit; sed nonnumquam, cum non satis adverteret animum quo loco deberent interseri, iniquo loco posuit. Exstat vero etiam eiusdem Dagmenti nostri clarum
latis vestigium apud Suidam, nemini quod sciam) adhuc
observatum aut explicatum. ait ille Grammaticus, Hδος παιδεῆς. Ubi. quid esset φοναλικλον, ignoram se ostenderunt interpretes, ipsam graecam Vocem Phua-I elon in latina versione tenent . Ego vero nullus dubito confirmare, esse a Graecis hominibus. corruptum ipsum
latinum vocabulum follieulus, quod legitur apud Sueton. in Aug. cap. 83. diminutivum τω DESs : quo nomine insigniebatur pilae genus, nostris basionurus simile, cuius vulgatissimus apud Romanus erat usus; Martiali saepe memoratus, cum alibi, tum in Epigr. 47. lib. Xlv. ubi ipsum Follem inducit loquentem: Ite procul, iuvenest Miris mihi convenit aetas :solle decet pueros ludere, foue senes. Follem igitur, seu folliculum, inventum ait ab Atti, quo dam, patria Neapolitano, paedorriba, id est, exercisiorum magisno. Sed hoc loco, cum in cia. msto nulla distinctione intercepta esset oratio, parum commode me fecisse intelligo, quod post Νεαπολιτης quidem comma posuerim,
nec vero post ποειδοτρεης: quasi παιδοτρίβης cum sequentibus cohaereret γυμνασως Dεκἀ Πομπηίου Μὰγνου. R
elius foret, ut quidem nunc stat sententia constructi
nem sermonis talem concipere, ut γυμνασiοις ἔνεκα Πομπ.Nα γν. ad στρεν reserretur: 'A κὶς ΝεαπολΘης, πMδοτριβης, συρεν τὸ φουάλικλον γ ἀνασέας ἔνεκα Πομπιωυ Μαωγνου. Atticus Masolitantis, paedotriba, solliculum invenis, exercitationis causa Pompeii Magni, sive, quo exercitaretur
Pomptius Marus. Sed ad sententiae quidem summam parum utique interest. T - ιλουμενον διὰ τῆς σφαιρας ἁρπαστὸν. διὰ της
σφαιρας. in pidae ludo: vide paulo ante, initio huius capitis.