장음표시 사용
151쪽
148 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 18.
n herbam, de qua sentiebat Theophrastus, quis vocet me. dudicamentum' quamquam φαρμακον recte dixeris. Ita enimn Graeci nominant. Galeno auctore, παν δ τι περ is της-Vocis latinae alia notio atquen ratio. Sic dixit Chrysippus libro V. de Honesto & V nluptate, sapud Athen. VIII. Phe. J δυνάμinu βρωτικὰς
κ καὶ συπυστιακάς. Proprie δυναμιιe est facultas assi cui His lassitur in his S similibus locis res ipsae vocantur δυνά-x, μεις. Scribit vero Theophrastus, eam herbam, cuius ne-nque nomen neque speciem posuit, ab Indo quodam svissen in Graeciam altivam. In libris Indicarum navigationum is aliquot herbarum simili virtute praeditarum nistoriam
Dreperias : cuiusmodi sunt amfiam, amacat, tambor, si-mve helel. aliae. α CASAUBONUS. - Ego vero non dubitavi, medicamenti nomen , cum Dalecham pio, eodem
medio significatu quem habet graecum se κακον, adhibe.re. Sic enim probatos uti auctores, vulgata etiam hodie Lexica docent: e quorum auctorum numero unum pli nium nominare liceat, qui lib. XXVII. cap. XI. sect. 6. sic scripsit: Saptias in venara tingunt medicamento, quod ve. nenum cer arium vocant. Theophrasti locus exstat in Hist. Plantar. IX. sto. cons. Plin. XXVI. Io, 63. In nostro cod. a. perperam deest vox δυναμεις, quam recte tenet cod. b.
cum editis. Vocabulum δυναμις eodem, quo hic, lignificatu positum habes in CEBETIS Tabula, cap. s. 14. &r9. nostrae edit. ubi pariter meae mentum. verti latine poterati intelligitur vero ibi non simplex per se herba, sed potio mediosa. Et hoc loco. cum in mentionem illius li- Delli, qui vere aureolus mihi semper visus est, inciderim.
liceat errorem notare, qui in eo ad fidem codicum msu rum nuper recognoscendo expoliendoque imprudenti mihi exciderat; quem errorem quum iam pridem commodiore loco temporeque corrigere constituissem, mox oblatam occasionem, instituti oblitus, temere praetermiseram. Scilicet cap. 27. ubi pro corrupta vulgo scriptura, oi δὲασπεφανωτοι, οἱ μis ἁπεγνωσμένοι, lectionem unice v ram , σι δὲ, ἁστεφάνωτοι, λυπης λωαὶ ταραχjis, e Mediceo codice in contextum recepi, nihil ibi opus erat vocabulo μισστοὶ mea de coniectura adiecto ; quandoquidem genitivi λύπης de ταφαχῆς, simul cum praecedenti ευ ροσύνης τι, haud obscure a verbis ἔμφασιν ποιουντες pendebant. λαρχ'ς-Σιοδρόκοττόν φησι M. . Sandrocotius is Dissiligod by Coo k
152쪽
p. 18. IN EPITOM. LIB. L CAP. XXXIL 14
d n est, de quo Strabo, flib. XV. p. 7o a. c. & 724. b. ed. BCas. J & nos olim ad illum: nam alii Androcostum indi-Μ getant: Sandronflan Dalecam p. nescio unde: nam alitern hoc nomen corruptum in prioribus editionibus, quarumhmendum Natalis recte correxerat. M CASAU B. - Σαν- θοκυπτον ed. Ven. & Bas nostri tussit.
Cons. Appiani Syriac. cap. 36. & quos ibi citavimus auctores. e αποστελεὼ τινας δυναμεις στυτ κὰς τοια λας. 3 Scri-mbo στυτικας : non , ut hodie legitur in omnibus , στυ- Μ πτ ι κάς. Quo enim ista adstringentia ρ An, quia τονω- sunt quae adstringendi vim habent, ideo existiman-m dum ad Venerem proniores iis homines fieri λ nugaen nugacissimae. Nam dubium non est, scripsiste Athenaeumn δυναμεις στυτικὰς, hoc est, herbas natas aptas ad mutim num arrigendum ; id est enim συε1π: unde στυματα μι-M A, l. s. d. & ἄστυτος οἶκος alibi in his libris. LII. 63.
, et u CAsAuB. - In mendosum στυπτι ις consentiunt nostri Mssti cum editis; in quo corrigendo utique obtemperare viro docto debui. Conf. Bochari. Hieroz. P. II. lib. I. cap. I 8.οῖς μὲ, ορμὰς sit ποισιν νδων δίκην, οῖου δὲ καταμπαυεπ.m In asiis appetentiam Veneris exeis e qualis est in gallis ga Blinaceis r in assis Venerem inhibuisse. 'ΕνῬειὼν contrariam rum caussam, in utendi modo puto fuisse positam. Nam m& vinum, modice sumtum, animum exhilarat, omnes-mque vires corporis reficit: immodice potum, amentiam minducit. & corporis robur exhaurit. Μνιρων δέκην Dalem campius vertit, passerculorum more. Velim scire . ciuis momnium Graecorum δονεις appellarit ἁπλως quos velletu passeres intelligi. At, de genere gallinaceo eam vocem p mculiari notione usurpari, omnes sciunt. Sed salacitatem si passerum respiciens vir eruditus ita vertendum censuit: Dceu vero non & ollinaceorum gallorum par esset salacumias: cuius rei leuis quotidiana experientia , & Aristotentes etiam, qui in primo historiarum ἁ φροδισια-ικὰ κατ' manimalia appellat τῶν περδεκων καὶ ἁλικτμγL.
in calceamentis sumtuositatem, haud multo ante Athenaei aeratem, notaverat Epictetus in Enchirid. cap. 39.
153쪽
iso ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. I 8. AD CAP. XXXIII.
γηρος-&c. is Unguentis illitum Parin ab Homero in. em duci probat audior allato eius versu ex Iliadis αψ. γ'.η L 39i. J Sic enim poeta de Alexandro :n Κεῖνος ὀγ' ἐν καὶ δινωτοῖσι λέχεσσι,
n Athenaeus καλλος hic putat tinguentum significarer &malium affert locum p tae, lodyss. t 9 i. J ubi dic
D tur de Venere, τα πρόσωπα. Re ραιρει, h. e. un-πςvento faciem niure facit: sic veteres critici exposuere Dapud Homerum . non faciem purgat simpliciter , ut s,nnant verba. Hesychius Κάλλερο τὼ μυρω τω τῆς 'Ag. v διτης. Adi Eutharbium ad Odyss. σ . p. 664.J u CASAU B.
mra nusquam fecit ullam mentionem : neque in ullo eiusnversu utriusque poematis στει νος. pro corona, aut m στεφανουν, in propria significatione legitur. Ann poetae omni icio eoronarum vjus suit incognitus ξ Mini-m me; inquit Athenaeus. τῆ γὰρ ἐκ της ροτατορας ὁμοιω fra ματι σημαiνεται , δ δει τὸν στέφανον : id est, s litum do rerum, de quibus metaphorice usurpat Homerus τὸ -ἐ- γ φανος & στε ινοῶν, arguit, non ignorasse illum quid fura corona. quod proprie significat dictio στεφανος. Probum D& validum argumentum : nam propria cuiusque vocis v significatio natura prior est, quam translatilia. Aries nenim & eomus in usu & notitia hominum ante versatan sunt pro dominantibus verbis, & certorum animaliumn appellationibus, quam in suos usus ea mechanici accom-nmiaarunt. Eadem ratio caeterorum. M CASAUBONUS. Proximus Homeri versus est ex Odyss. κ'. I93. ubi Νησος scripsi cum nostris codicibus. Νησον & τὴν legitur apud poetam; unde Athenaei editores Νῆσον ἡν dederant : qui, sicut ἔν ex Athenaei libris tenuere, sic & Ν ησος tenere poterant; quia nihil impediebat, quo minus credibile esset sic scripsisse Athenaeum. Tenuere quidem omnes in fine versus ἐ'ε--., quod dabant Athenaei libri, quum ἐστεφανωται scriptum esset apud Homerum. Alter versus est ex Iliad. 736. ubi verba σε περι, quae vulgo hic deerant, ex Poeta adieci, quia ad rem, cuius caussa citatur iste versus, scilicet, ad declarandum usum
di notionem vocabuli στέφανος pertinere videbantur: Diqiti in by Coosl
154쪽
p. 39. IN EPITOM. LIB. I. CAP. XXXIII. Ist
uncis tamen inclusi, quibus indicarem . non legi ea in Athenaei libris, ac sortasse ab ipso etiam auctore fuisse praetermissa. Prorsus corrupte vero habent nostri codd. pro δτι D μὲν ἀπονιζομενους τὰς χεῖρας ποιεῖ. Sic rectissime ambo nostri codices; de qua scriptura Casau bonum mireris nihil omnino suis e libris monuisse , corruptamque superiorum editionum tenuisse scripturam,
εταν 'Oδυσσέα ἀπονιζόμενοντας χεῖρας ποιη. Locum hunc
Athenaei ob oculos habuit Eusiath. ad Odyssi α. p. 34.
a lin-8 sqq. διὰ λουτρων καὶ κατανιμιματων. λουτροῖς καίὶ κατανι μασι scribit Eustath. l. c. Utramque nominis sormam analogia tuetur: κ-ἁνισμα, a verbo καταriζω rκατανιμ tae, a κατανιπτω. Sic idem Eustath. pag. 33, 4s a. plus semel ἀπονι α habet. Ηροδοτος δὲ &c. Herodot. lib. I. cap. 94. Quod autem ait Athenaeus, non recte ab Herodoto Lydos regnante Atyep os ludorum invensores dictos esse , quandoquidem Atye vetustiora fuerint heroica tempora, ab Homero descripta ; non Herodotum errasse, sed Athenaeum , docuit FRERET in Re-eherehes fur la chronologie des mis de Lydis, in Memianis de PAead. des Inscript. T. V. p. 23. Atys enim, ex Herodoti rationibus, quibus suffragatur etiam Dionysius Halicarnasseus, antiquior fuit bello Troiano : nam posteris Atyis regnum eripuerunt Heraclidae. Κλυθ', αλι Σ, &c. Verba ista, tamquam proverbium vulgo iactatum protulit etiam Eustalli. ad iliad. p. 99 ,α. & Plutarchia de Fraterno Amore. T. ll. Opp. p. 483. d. edit. Francf. Penacute ἀλάλα editum erat apud Athen.& apud Plui. Rectius putavi ἀλαλά, acute, ut apud Eustathium; quod latet etiam in corrupta codicum nostr rum scriptura κλυσθ' αλλα πολ. Pari ratione λλαλαὲ &αλι αν acute scribitur apud Aristoph. Pro Dγχέ- , corrupte ευχέων est in ed. Ven. & Bas. Veram scripturam cum G. Casib. & cum Eustathio tenent nostri best.
τὴν 'Αλεξανδρου του βασιλέως συ σφαι ρι σ τάν.
Sic Suidas duobus in locis, in Σφαῖρα, & in X aiseri Nude τὸν 'Aλεξάνδρου σ*αιριστὴν edd. & misti nostri: &sic iam olim in suo Epitomes exemplo repererat Lusi
155쪽
P. I thius. unde is 'Αλεξανδρον τὴν Καμ ον σφαιριστὴν ex- a sculpsit, in Commetar. ad Odyss. p. 3II. lin. 43. Rursus vero etiam tertio loco Suidas verba τοὐ adiecit, in ; sed ibi quidem simplex voca b. σφαιριστ. ha. het. Mox ἀνεστησαν correxi, pro Uulg tΟα στασαν : haec enim verbi forma. quod quidem sciam , nonnisi neutralem habet significationem. Acti Manotione, ανεστησαν oportebat; in quod omnes libri paulo post p. i0. c. ὶ contentiunt. Et Eustathius. hunc ipsum Athenaei locum reseiciens, ἀναστήσαντες habet. Iστιπιεῖς Ουν καὶ 'Ωρελαι. is Quando scribit Athenatus bN 'Iστιαιεῖς ουν- Ωρει rata . perinde loquitur ut si quisndicat, Epulamnii Dyrraelini, aut 'tantii O constan-Μtinopolitani Quod dicendi genus cum insolens sit, scri- ω bebam , 'lστιαιεῖς οὐν ο ὲ καὶ 'ΩρεBαι. Sed editam γραφην
netiam Eustathius L ad Odyss. r. p. 316, r. J agnoscit ensicut pauli 1 ante. - ῶς ὐστερον, editi scriptique codi-Bces rit Eustath. pro ουχ ως οι υστ. ut legitur in conati Μ scholiis. ubi describitur ille locus α Vide quae ad hanc Cafauboni observationem continuo deinde notabimus. 3n Histiaea. vetus Euboeae oppidum , recentiori nomine
ra perperam editum . 'Ωρωπος. Apud Eustathium, harem Athenaei verba recitantem, 'Εστιλιεῖς scriptum, non D Iστια ιεις. Utroque modo scribi solitum id nomen, do-iscet idem secundo ad Iliadem Commentario. sp. 2Ia. B io sqq. J De ea re sic scribe Stephani verba, male vulsa go concepta I 'Iστιαια της , o τῆς Θετταλικῆς η δὲ τῆς is βοiας-κατα την γραφην, καὶ δια τσυ ι, καὶ nδιοι του ψιλου. α CASAU BONUS. - Qua ratione sic.
divisis simul. smulque iunctis nominibus, 'Iστιπιεῖς κώUρσisaia dici potuerint, ostendit id quod Eustath. docet ad Iliad. β . a Ia,2o. ubi, postquam dixerat, Strabonem tradere. Histiaom postirioribus temporibus Oreum, O minarenses Oritas Dosse nominatos , sic pergit: Oi δὲ οὐ τους αυτω
τέροις χρῆσθαι τοις ὀνόμασιν. E quo intestigi par est, promiscue quidem & 'Επτώια & 'Dρσὶν fuisse nominatam urbem; universos vero cives, τους 'lστιαιεῖς καὶ 's ε irata
156쪽
b Quod de verbis ουχ ως ύστερον εἰ ουχ υστερον insuperiore Animadversione adnotavit Casaubonus ; mireris utique, quo valeat ista adnotatio, quove pacto istum in Iocum fuerit coniecta. Et omnino , verum si quaeris, ut subinde alias, sic hoc loco, aut nimis patientem S in an
uirendo scrutandoque indefessum lectorem sibi spopon-
erat doctἰssimus Animadversors aut prorsus ad suam curam nihil pertinere ratus erat, ut, quid esset, quod ipse εani in adversum voluisset, intelligere possent lectores. Nempe haud paulo ante eum locum, ubi nunc in Auctore nostro versamur, se. I 6. b. illa verba legebantur, nihil commune cum his, de quibus hic agebatur. hahentia, καὶ τας σπονδὰς έποιο ἀντο 'Ερμῆ, καὶ, ου, ῶς -ερον , Διι τε ιω. Iam docet nos hoc loco Casaubonus, in i Iam scripturam οὐχ υ ρον consentire ibi editos stria
Ptosque liberos, atque etiam Eustathium ; stilicet in Odyssi. U. p. 332. 34. sed in Scholiis Aristophanis nempe ad
Plui. v s. Irii. γ ουχ οι ὐστερον scribi. Quo loco , quoniam in eum nos traduxit Casaubonus, intelligi de-het , non absurdam fore istam Scholias ae scripturam, si e Vetere quodam Athenaei codice ducta esset: at est istud ipsum Scholion non veteris Scholiastae, sed recentissimi,
Cuius scriptura nullam prorsus auctoritatem habere poterat. Cons. quae ad eum locum adnotavit Hems erit. Denique, quoniam in hoc sumus, illud moneo, in eodem AristΛphanis Scholio in Kus eri quidem editione non, ut in aliis . ουχ - οἱ Pστερον legi, sed οα ῶς νοερον, ut apud Athenaeum & Eustath.
Θεοδωρου του Theodonum istium fusam-rum absondisorem fecit interpres Natalis Comes; eae lorum sculptorem Dalechampius, quasi φολ.HWτου esset scriptum. At vulgatum tenent libri omnes, atque etiam Eustath. ad Odyst. θ'. p. 3I6. I. a. Quid vero esset κλε της, parum sibi notum fuisse ipse Eustathius declarat, dicens: τι δὲ δηλοιο ψηφοκλέπτης, τις ευρὼν Σοφοκλέαις τὸ κλέπτης γὰρ in του ψηφοποιὸς εὐρέθης. S phoclis ille versus est ex Aiace vc II 3 s. ed. Brunck. aliis i Is 4.ὶ At quaerentem , quid hic apud Athenaeum significet 4mφοκλώπτης, nihil aditivare versiculum illum. e monuit CASAUBONUS , qui certiore inita illius voeabuli exponendi ratione: n νῆφοι. inquit, Graecis ea
n culi dicuntur, queis Olim pra in aures usi quidam, iis in
157쪽
v totum similes, quos hodie vocamus idiomate nostro, bri,Mura de gobetits. Solent illi calculos aut globulos inmmensa palam positos, deinde acetabulis opertos, tantam dexteritate movere loco. transferreque, ut veritatis igna-nri spectatores, aut verborum quae interea landitant eiam ficacia, aut aliqua alia vi magica, non manibus prae-nstigiatoris. fieri id sibi persuadeant. Graecis non fuissem incognitum ludicrum hoc , certum est. Suidas: nφο-
nζουσιν. Noverunt & Romani. Glossarium vetus: P--γγ tor, dii γπαiκτης : alibi, praestigiae. Sennem, Epist. XLv. Sie ista Ane noxa decipiunt, quomodom Prasipatorum acetabula O ealculi, in quibus me fallaciarii a delectat. Noli igitur dubitare, . .mφοι se την dici hicis ab Athenaeo pruestigiatorem huius generis, quem vulgo Μ4ηφ vocabant aut Solent κλε, ιν Musurpare venustissime, quando raptim O eum Datim essen aliquid significant: inde κλοπαὶ πολεμων apud Xenophon-mtem; & κλέπτειν ορη apud eumdem . pro montes clam xi hosuus occupare. Sic in superioribus Suidae verbis συναρ- ω παζειν ealculos: & apud Artemidorum . in mentione ha- rarum Dilaciarum, κώπτειν. Sic ille libro III.
,, Auctor est Iulius Pollux. LVII. a . J Lysiam oratoremn dixisse ψη ροπαικτεῖν τὸ δiκπιον, translatione ducta a pse m phopaectis praestigiatoribus: id autem sigmificat ius per ν, vertere subtilibus commentis. Sed ipsa Pollucis verba satius
υ των νέων κωμωδῶν Ευδοξος έν Ναυκλἡρου vel Nαυκλ x, δράματι. α - Recte huc istam etiam Lysianam dictionem ex Polluce retulit vir doctus: nec enim ea dictio ut Reiaius interpretatus est in Indice Graecitatis Lysianae a tesserarum ludo dum videtur, sed ab eorumdem hominum, quos Casaubonus dixit, praesidis ς ut 4.ηφοπα τε τὸ δέ αιον is dicatur, qui suis artibus emcere valet, ut, cum ab hac parte stare ius omnes censerent persuasum-
158쪽
p. I9. IN EPITOM. LIB. I. CAP. XXXIV.
que haberent. subito illud inde evanescat. & ab altera
parte istare videatur. Circulatoris 4.ηφοπιώκτου sive ψηφο- κλεπτου praestigias, qui publice in theatro artes suas ostentabat, lepide descripsit Alciphron lib. III. epist. sto. ubi κλεπτιώτατον hominem dixit. C κρατος Sic recte cod. a. Mire edd. In cod. b. terminatio vocis dubie expressa. sic τo i αλτιον , κοῖλονεν, D Videtur a m pellare cavam vestem, sinum quem amiculum poderes ad γν statuae pedes colledium faciebat. Nisi malis, duplicemis fuisse vestem, eamque laceram, ut facile fuerit pecuniam Nintus abdere. Fuit moris olim, consecrandam numinin alicui vestem findere, ne manibus tagacibus esset obn D xia. Hesychius: οἱ ανατιθεντες iμάτια κατεσχιζον αυτοι,γν nec hia. ἁμο σι επαρὰ τινων. Probabile est . factitatum & ina, statuartim amiculis idem suisse. α CAsAUE. - Quod de Assa vegle dicit vir doctus, quid huc faciat, non video: nec Hesychii locum habeo in promtu . quem is indicare, qua parte libri legatur, non dignatus est. Scio, αιτὸς χιτων in sua serie elementorum legi apud hunc Lexico- graphum, ubi σχιστὸς χιτων scriptum oportebat: sed id nihil ad rem , de qua hic agitur. Vide, ne vestis h. l. ex eo genere intelligi debeat, cantoribus & citharoedis proprio , quod στατους & ὀμο riaiους χιτωιχις vocabant Graeci; de quo consulendus Salmasius ad Tertuli. de Pa Ilo, & Upton ad Epicteti Dissere. II. 6, 9. Eiusmodi vestis, cum absque incisione uno rigore a summo ad imum descenderet, commode ἱματιον κοῖλον dici potuerit. Pro τινα χρυσών, corrupte τινα πιόνον scriptum in nostro
'Επανε εὐρεῖν χρυσέον μετα ἔτη τριακοντα. 33 λ- mcuniam in sinu vestis huius depositam. inventam ibis, fuisse narrat auctor, τῆς πόλεως μετὰ δυπτριάκοντα, cum urbs restauraretur post annos triginta. Sed naut legendum σῖκοσιν, aut negligenter hoc ab Athenaeon pronuntiatum esse fatendum. Non enim XXX, sed XV utantum annis iacuerunt Thebae; anno vicesimo open Cassandri iterum conditae. Diodorus Siculus: f XIX.
s, stathius librarios culpa absolvunt: itaque non possunmus nos Athenaeum. M CASAUB. - At non suo nomine
159쪽
ANIMADV. ΙΝ ΑΤΗΕΝΑΕUM. P. I FIoquitur Athenaeus: sed quae Polemo tradidit, ea repetit: cnec , luce o pos eversionem anno instauratas esse mas. ait; sed, trissimo anno Thebas reversum illum exsulem, qui aurum absconderat. Ipse se quodammodo correxit C sAUBONus in Addendis, stiperiori Animadversioni haec addi iubens: nΝisi lubet dicere, sentire Athenaeum, dem tempore quo coepta est urbs restaurari: Diodorum, dem tempore quo operi tanto coronis est imposita. ti Imprudenti viro docio excidit, ut sedes nominum Athenaei& Diodori inter se permutaret. J DFavet verbum, quom lsus Athenaeus, συνοικιζομενης, id est, eum denuo incollamfrequentaretur. Plinius manifesto in hac historia alios au-m ctores sequitur. Scribit enim lib. XXXIV. cap. 8. Leo altius fecit Apollinem euharoediam, serpentemque eitis fugiuis ne sies: quil Dicaeus appellatus est, quod, eum Thebae ia
m Alexandro caperentur, aurum a fugiente eonditum. μι eius m celatum esser. α - Plinii locum . praeeuntibus msstis,
paulo aliter constituit Harduinus T. II. p. 6s r. coli. p. Ea . ita quidem, ut iam nihil habeat, quod his, quae
ab Athenaeo narrantur, adversetur. Ηρόδοτος δὲ Ο λογόμμος. is Herodotus ὁ λογόμιμος Vide
istur esse is, qui in Stobaei bibris Herodes dicitur. auctorvmimiamborum ; de quo etiam accipiunt doctissimi virin versus istos Terentiani Mauri, de scazonte Hippon meteo loquentis e
n me mimiambos Marcus dedit metrormnam vatem eundem est Attico thymo tinctum is pari lepore eonsecutus O metro.
is Videtur, inquam, ita esse e nihil tamen ausim assirmare. N Nam apud Stobaeum conlianter variis locis Herodes illemnμιαριβων , non autem auctor dicituri emen-Bὸationem vero eruditissimorum hominum. μιμαρι νm pro rescribentium, suspectum iacit, quod non m Herodis solum ηπιάμβους lautiant veteres, sed etiam valiorum poetarum: ut Cercidae Stobaeus idem Serm mne LVI. Promathidae Athenaeus libro VII. I p. 296. v b. J Suspicamur, appellatos fuisse carminisis iambici genus. brevissimis versibus constans. Meminit Betiam Demetrius Phalereus ημιπιτρων. quos docti ar-mbitrantur esse μονομιτρους alio nomine appellatos. Iulius is pollux lib. X. c. 4. iect. 83. J inter κιθαριστηρίων vappellationes ponit μηνιψιμυς & παρι ιβιδας. An ibi
160쪽
p. I . IN EPI M. LIB. I. CAP. XXXV.
e n quoque nomen restituendum λ nam quid μηνιαρ is sint divinare non possum. α CAsλυB. - Mifii Athe naeus, sive Hegesander, quo auctore haec Athenaeus tradit, Herodotum λωγόμιμον non poetam aliquem, mim rum auctorem, dicere visus erat: sed . quemadmodum huic mox Arehelaus sociatur fustator, sic suerit λογόμιμος homo ex eo genere facetorum scurrarum, quo cum alios
multos illustri loco positos viros delessiri solitos novi mus, tum Romanum Cornelium Syllam, quem singulariqter delectatum ρι-οις καὶ γελοιτο--ς narrat noster Ath
naeus VI. 26 I. c. Quo de genere passim etiam alibi agitur apud eumdem Nostrum, ut X. 4sa. c XIV. 62o 'eConser Scalig. de Arte Poet. lib. I. cap. Io. & Vossium Institui. Poetici lib. II. c. 29. ubi sect. s. docetur, inesse hominum illorum artem in imitatione cum sermonum, tum iactorum. Mimus igitur, qui varios hominum sermones praesertim festive imitari novit, haud incommode ριος fuerit adpellatus. Nec opus esse videtur. quod in mentem venire cuipiam possit ut μιμολόγος scriptum oportuisse suspicemur; licet apud nullum alium auctorem . quod sciam, vocabulum istud reperiatur. d Σωστράτου του αυλητου. Idem Sostratus ex verissima
codicum nostrorum scriptura infra lib. VI. pag. 244. cparastus fuisse Antiochi regis traditur.
Ματρέας, ὁ πλανος, &c. n Matream Athenaeus appe Blat τὸν πλανον. Suidas Lin Mατρέας J λαόπλανον, nex Athenaeo tamen, ut videtur. Aenigma plani huius is ab auctore tale profertur: ἔλεγε θηριον τρέφειν, o αυδε is αὐτὸ κατεσθίει et & ait, quaeri solitum adhuc aetate sua,n a nam esset illa bestia, de qua sensit Matreas. Meminiis Eustathium sad Odyss. p. 8, 2 a. 3 aenigma hoc cumn cura explicare: neque aliquid nobis in mentem venit iisn melius quae sunt ab illo scripta. Itaque adseram Eustathiin verbar τὸ δὲ Γ θηριονJ ἡ θυμον is νς, ἡ φθόνον δηλοι, ἡ λυ-
B citatam appellat Eustathius honeste κωμικὸν πάθος. Denea potissimum sensisse Matream arbitramur. Fera ergo