장음표시 사용
131쪽
Sive harpasta manu pulverulenta rapis. subi interpretes vide. Adde Pollucem IX. ios. & auctores ibi ab Interpretibus laudatos, quibus addendus Burette, in Memoire potir semir a l iustiare de la Spheristique des An-eiens ς quae commentario inserta est in Memoires de P ademia des Inscript. T. l. p. 166 sqq. De graeco nomine iaήνδα paulo post dicetur.
Tό τε κοπὶ τους τραχηλισμους ρωμαλεον. n Pilae lusumn commendat auctor maxime propter τὸ κατὰ τούς τρα- ρωμο ιον, id est, cervicis a tiones vehemenus no crebras. Proprie artis palaestricae aut gymnasticae ver-nbum est τραχηλίς-: inde ad pilae lusum transfertur umn nuste. Galenus hbc explicat pluribus: 'Oταν γὰρ . inquit,
leni verba, citata a Casaubono . laguntur in libello sti' τοὐ διὰ μικρὰς γυμνασέου. Tom. IV. operum Galeni p. 3oi. ed. Basil. Agitur ibi de pilae paruae ludo ; quem eumdem, qui alias harpasti ludus & phemnia dicebatur, intellexit ibi Galenus, ut docuit Hier. Mercuri, iis lib. I 1. de Arte Gymnast. cap. 4. cons polluc. IX. Ios.
Ame ανης' Oiμαι - - ως εχω. Haec vulgo ab omnibus
praetermissa , & ne ab Andr. Scholio quidem e Corselii codice de quo paulo ante dictum prolata, opportune dedit noster cod. a. & percommode quidem eodem quo posuimus loco inserta. In istis, qui deinde sequuntur, eiusdem ANHPHANIs aversiculis, verba illa του δ' ἐξέκρουσι latine sic reddidit Dalech. assum extrusit; bene, si esset τ ὸ ν δ' ἐξεκρ. Nam του δ' έξέκρουσε non aliud denotare videtur, quam quod
in versione posui, huius scit. pilam repulit va propulis;
quemadmodum in calculorum ludo infra p. a . a. γ εκκρουε est caicuti m alterius Hopeliere. At id quidem vereor ne huic loco minus conveniat. Videntur enim, qui isto ludo se oblectabant, una tantum pila uti soliti: duae a tem videntur suisse ludentium partes, quarum qui ab utra
132쪽
p. t s. IN EPITOM. LIB. I. CAP. XXVI. 11 a vis stabant, id agebant, ut, sive sublinae iacta esset pila,
sive humum cecidisset, concursit contra adversarios facto impedirent, ne in manus alterius partis veniret, sed ut 'praeriperent eam illis, rursusque alicui suarum partium mitterent: inde varia genera contentionis, de qtiibus hic agitur. Quare utique δ' ἔκρουσε legi malim cum Me curiali l. c. pag. Iai sq. hac sententia, hunc expellit, vel Leo deturbas. Quod dein sequitur τὸν δ' ἁνέστησε πὰλιν, possis cum eodem Dalech. intelligere, rursus altam LQsum erigit; tumque accipies de collusore earumdem partium. Sed rectius fortasse contraria notione quam recipit idem verbum accipietur, alium vero etiam evertit, prosterest; cum quo aptius convcnit quod continuo adiicitur, κλαγ
Duos postremos versus , μακρὰν &c. rursus e Corseislii codice olim ediderat Andr. Scholius L c. p. F. his ver- his: is Post verba Antiphanis κλαγκτοεισι *πιπις subiecta utunt: μακρὰν παρ' ιαυτὸν, κατω , ἄνω βραχεῖα ἀπό-Bδοσιν ἐγκαταστρέφει. Ubi ταχεῖαν suspicor legendum. α- Quo loco cum deessent verba υπὲρ αυτὴν, integros dein duos versus. a Rulinhenio olim ex eodem codice Parisiens quia nobis eod. a. insignitur, descriptos, secumque a
Rulinhenio communicatos, edidit Κopplers in observ. Philolog. p. 3 o. sed ita, ut, quid de eis saceret, plane inceristum haberet. is Sint ne haec Antiphanis, inquit, di quidis sibi velint, exspectabo qui me doceat. μ - Et ego quidem verborum illorum vim singulnim ac certa ratione explicandam pariter eis relinquere debeo, qui & me doctiores sunt in hoc genere. & quibus plus otii est: sed illud satis perspicue mihi visus eram intelligere, esse hos
eiusdem poetae versus. ad idem cum superioribus argumentum pertinentes; quibus variae illae voces O exclam
riones κλαγκταὶ contineantur, quas laetare solent hi qui isto ludo contendunt. Ex eodem genere lunt ista verba, quae nuper apud Epiet et una obiervavimus, ubi pariter de eorum contentione agitur qui pila ludunt, Dis fert. II. s, I7. o εαι, έρεῖ, μη ὁ δε, μioes ἔβαλες l ubi aὸ illustranda postrema verba μ-ν εβαλες nisi forsan μοὶ εgαλες oportuit facere videntur ista
τι iν ὲτεραν apud Atiae n. nostrum I. II. a. λαλεῖτο δὲ φαινiνδα ὰπὸ της ἀφέσεως τῶν σφαιριζόντων.
is Falsa & absurda est haec vocis pharalada nota:io. Phase Animas. Vol. I. I
133쪽
nnbida, inquit, nomen invenit λπὶ τῆς ααε σως. Quid an hoc putidiust nam quid simile, uniea litera excepta ,, Sed non ita fatuus Athenaeus, ut hoc saltem probabileis putaret: non ita inconsultus, ut in literas reserret. Ἀ-ngo: 'Eκαλεῖτο δὲ λ στIνδα απὸ της ἁφiσεως, vel a*νέ-mσεως των σφαιρι ιντων. Eustathius L ad Odyss. pag.
πιλλλω προIεiξαντες τὰν σφαιραν άψω έ φωσιν. Scribit idem is alio loco, Lad Od. 7. 3is,4 I. J derivasse ve-m teres ἀπὸ της μνακι εως : quod etsi videtur absurdum,n quia tamen nihil tam a ratione alienum fingi potest. v qiiod auctorem non invenerit, potest sapud Athen. h. ,,l. 3 scribi, 'Eκαλεῖτο δὲ φανινδα ὰπὲ τῆς αCASAU BONUS. - Turbatus utique, ac miti latus ut
videtur locus, sive librarioriim culpa, sive ipsius Epitomatoris incuria. Sed nonnisi multis ambagibus restitui in integrum posse videtur, scilicet tali quodam modo legendo: 'Εκαλειτο δὲ μὲν, απὸ τῆς ἀφέσεων s-ve- φαινένδα δὲ ἀπὸ της φενακισσιμ. Quidquid sit, ad illustrandum hunc locum facit quod est apud Pol
οἰόμενον. quoniam risio se missuros simulantes, Mam in pam rem mistum pilam, decipientes credulum. tum quod habet Elymologus, in Φεννὶς, pag. 79o. ubi, Φεννις inquit.
τήν. Idem Εtymologiis in 'Eφετινα, cum hanc vocem per φενακικως interpretatur, docet esse eam proprie suaque natura . quemadmodum scilicet & φαινίνδα.& id genus alia, quorum ad formam & όσπιρακiνδα. foris mavit Aristophanes in Εquit. 83r. Quare non η evi νίνδα dicitur, quasi esset φαινiνδα nomen substantivum primae declinationis, sed ἡ φαινινδα παιδια : pro quo etiam brevius dixisse videntur τὸ φαι ririne, neutro genere; quo forsan reserendum quod mox ait εὐρετὴ e αυτου, scit. του 'γαινίνδα, ut non opus si αυτῆς corrigere. Recte vero ἡ οτι εὐρ. dedere libri nostri, pro ο τε εὐρετὸς,
quod habebant editi absque ἡ panicula. Eamdem scri-
134쪽
p. H. IN EPITOM. LIB. I. CAp. XXVI. lat
a pluram ii οτι Calaubonus etiam in Adrindis suis e scriptis libris laudavit.
. Continuo sequens versus Antiphanis, sic vulgo scribebatur contentientibus libris, ποιέ ων ὴ ais ἐν Φανεστίου.
Ubi Valchenar. ad Phoeniss. p. 384. corrigere iussit,
cui ego, παίζων quidem tenendum ratus, in τήν έe obsecutus sum. Rectius fortasse facturus eram, si, quod Casaubonus suaserat, ai ἐς Φαιν. scripsissem. b 'Eφρόντιζον ευρυθμώς οἱ σφαιρις. Sicut in omnibus corporis motibus, ita &in pilae lusu, συρυθμιαν, id est, motuum concinnisatum inprimis spectabant Graeci. Quo etiam percommode adlusit Epictetus, Differt. Il. 3, 16 6ζ eto. Δημόξενος. DEMOXENUS, idem qui Damoxenus ς combcus poeta, laudatus ab Athen. III. Icii. f. & XI. 468. f. Huius priores versi si sic concepti distributique in edd. Iegebantur:
Libri autem nostri, pro δεν, dabant sic sic sive spe
quo accepto, primos duos versus, ita, ut edidi, concinnandos duxi; participium γενάρονος, utpote e coniect. a me adiectum, uncis includens.
Ad vers. 3. 2εο ς γὰρ ἡ νῆσος φέρειν, haec adnotavit CAsAusosus: n Videtur appellare homines m Coos, qui virtute sua coelum sibi aperuerunt. Sic pro-Mpter Bacchum & Herculem dictae olim Tliebas Θάουen φέρειν , ut est apud Dicaearchum. Con insulam magnos B aliquos tulisse viros, testis historia. Cous quippe ili p. Npocrates, qui vir, si quis unquam mortalium, veteri diis Dicto fidem fecit, homo homini Deus. Natus ibidem & Pio. Blemaeus Philadelphus, immortali memoria princeps di.ngnissimus. ιι- Sic ille: mihi poeta solam eorporis sormam spectasse visus erat, qua eximios Deorumque similes fuisse homines coos ait. Eiusdem versus initio, rectius Κῆος, quam Κωος, scriptum titisset. Vers. 6. η δ ὲ δὴ εὐριεμία pro vulgato η δ' εὐρυθαία monente Casaubono scripsi; de eiusdemque sententia versu seq. verba n τε inserui. τό τ' ἀθος pro τὸ δε sitie, quod habent mnti nostri ex ed. Ven. recte tenuerant aliae
135쪽
Omnes. Satis Vero commode nunc omni ex parte sic emen. bdatos illos versiculos. equidem non spondeam. Vers. 8. Pro ἐν τῶ τι λέγειν ἡ πραττειν, quod non serebat iambici metri ratio, recte Gaub. monuerat, imverso ordine scribendum, is τῶ τι ἡ εφαένετο. Quod & ego sic editum hoc loco volueram: sed non paruere operae. Id erratum cum dein observationem praeterierit meam, nunc studiosiam lectorem, ut corrigat,
Vers. 9. πέρας ιστὶ καλλους. προς ἔτι habebant edd.& mssti. Corrigendum ἔτι, idem CAsAUBONUs docuitim Graeci, inauit, ut summam pulcritudinem aut tem-mperantiam senotent, δρος ἐστὶ καλλους aut σωφροσύνης is solent dicere: sic accipitur hic G περας. M- Eodem modo vocabulum τέλος, & latino sermone finis r ut in illo, finis bonorum, pro simmo bono: atque etiam exin mum, aut ultimum, squod est proprie o πέρας eadem notione dicimus: ut in illo, extremum malorum ; aut in illo Taciti, Sicut vetus aetas vidit, o M ultimum in Ebertate esset; ita nos, avid in servitute. 6 vita Agric. cap. a. Vers Io. οὐ ἐώρακα erat scriptum: ubi aut δρακα coportebat, ut voluerat in es in Misc. Crit. p. 2ox. aut
πολλοὶ τὴν σ αιρικὴν ἀυτῆ συνωπεNorro. n Multim eum eo se exercebant, atque in pilae lusu certamen eum 'son descendebant. Nam a consequenti. f quia, qui in arenam is descendunt athletae, vesses exuuntJ ἀποδυεσθαι, est ex- mercere ser τινι, in arenam cum asquo descenisndere. Frequens vectum in ore Atticorum hominum. ἄCAsAua. - Conser Suid. in 'Aπιανυς. De vocab. σφαιρικὴν, pro σφαιριστικὴν, Vide notata ad p. Id. e.
CTEsIBIUM Chutadensem, de quo hic agitur. fuisse Μ nedemi Cynici discipulum , docet noster Athen. IV. I 6a. f. quo ex loco de reliquo hominis ingenio iudicium iacere licet. ANTIGONUs rex, Gonatas ille fuisse videtur. qui, cum multis philosophis converseri solitus, Zenonem Stoicum numquam nisi timidus adiisse proditur. Vide Epictet. Dissert. II. I 3, I 4. & ibi notata. Pro πολλοὶ est νολλὰ nostris in libris: quae si vera fuerit scriptura, insequentibus necesse est aliquid in turbatum.
136쪽
p. Is . IN EPI Μ. LIB. I. CAP. XXVII. x33 AD CAP. XXVII.
e Quae hoc Capite, & nonnullis sequentibus, rursus de
Nomentis institutis di utamur, ea omnia Casau bono. visa erant ex eodem Dioscoridis libro desunita. de quo supra ad cap. nostr. I s. p. 8. e. ed. Cas. dictum est. At post istam Dioscoridis disputationem, ab uno e conVivis prolatam, iam pridem alium Deipnosophistam ac fortasse plures etiam deinceps loquentes induxit Athenaeus, qui Homerica illa instituta sub alio rursus atque alio adspectu proponebant; ac partim, quae a Dioscoride praeteris missa essent, supplebant; partim etiam, quae ab illo minus vere recteque dicta iudicassent, refellere conabantur. De qua tractatione illius argumenti planius nobis iudicare liceret, si integrum hac parte Athenaei opus
superesset. οἱ Φαιακες δὲ παρ' καὶ ἀνευ σ*Mρας is Viris doctis, qui ista sunt ante nos interpretati, nulla is in istis verbis menda suboluit: nobis latere ulcus vim detur. Nam cum duorum generum saltationes Phaeacibus B poeta tribuat, cum pila, Ee sine pila; non dubitamus, haut utriusque saltationis mentionem fecisse Athenaeum; naut, si alterius tantum, eius potius quae cum pila e B ercebatur. Nam quid novum aut mirum, saltus Phae
nos absque D. Quin tu potius, dicat aliquis, quod &ω difficilius & rarius, & auditu iucundius, id narra: pilansimul lusisse Pharaeas O satiasse. Quare ita scribimus, ιιιι
πανευ σφοι-ἀς καὶ μετὰ σφαιρος Μυῖντο. Emendatio-mnem confirmant sequentia verba. quae ad saltationemn pertinent τὼν μισά σφώρας. Hus descriptionem habes napud summum vatem, Odyss. e. Ibi reperies ταμνε si ἀμειβομενω &c. M CASAUBONUS. - At non meminisse videtur, cum haec scriberet, vir doctissimus. disertam memtionem τηι όρχήσεως διὰ τῆς να, i ρας παρ' ' ιηρμiam fecisse Deipnosophistam initio capitis nostri XXV. e. 34. d. ubi etiam Nauseaae pila ludentis meminit. Istis
igitur verbis nunc perapte respondent haec, Φαακες δὲ παρ ομηρον καὶ ἄνευ σφαιρας ωρχοῖντM id est, Phae cra vero apud Homerum etiam absque pila satiabant
Neque vero quod idem Casaubonus sibi persuaserat saltatio ea, de qua nunc hie loquitur Deipnosophista erat ροτὶ σφαum a sed e contrario, sicut a Deipnosopta.
137쪽
134sta, ex vulgata verborum scriptura, in qua nihil deside. eratur, ita & apud ipsum Poetam, satis perspicue ab
ista distinguitur: primum enim de ὀρχήσει ροτὰ dixerat poeta, Odyss. θ'. vs 3 -3 6. tum . illa peracta, vi. sqq. aliam narrat saltationem, quae nimirum absque pila peragebatur . de qua nunc loquitur Deipnosophis a. Turnasse Casaubonum videtur, quod non animadverterit, inum pilae lusum, in quo nimirum varii Corporis motus concinna quadam ratione peragi debebant, Graecis dictum esse saltationis quoddam genus: qui utits verbi & vocabuli cum ex ipso Homero intelligi poterat. tum ab Athenaeo etiam infra p. II. s. diserte adnotaeus est.
'Επικροτουντων τοῖς δακτυλοις. δ φησι ληκεῖν. dApud Homerum est, κουροι δ' έπελέκειν ἄλλοι, Odyss. θ'.379. DCur vero placeat auctori, ληκειν esse κροτεῖν τοῖς δακτυλοις, manus alterius indise digito, quem 33 vocant Graeci, palmam aberius turtare , neque D video equidem caussam . neque puto ullam esse. Nam ληκεῖν Ionicum est pro λ ais: hoc autem manifeste sanctitium verbum est, ut κτυπεῖν, δουπεῖν, , σμα- γραγεῖν, κελαρυζειν, φλοισβος, At alia multa. M CAsAUB. - επεκρότουν τοῖς ποσὶν interpretatus est Scholiastes. M.tis autem notum est, sonum sere quemvis inanti latum, crepitum, plausum, verbo λακεῖν sive ληκεῖν denotari. Ath
naei interpretationem sive quisquis sit auctor, e quo ducta est haec pars disputationis ex hoc loco repetiit Eustath. ad Odyss. p. 3 6, 36.
Δημοδόκου γουν αὐοκτος &c. Vide Odyssi sy. 262 sq. καὶ ιν τη 'Oπλοποιλ δε &c. is Subiicit auctor, καὶ σνντη 'Oπλοποι ια δὲ, παιδδες κιθαριἰοντος , ἀλλοι νικαρτ Μ μολπῆ τ'-τε ἔσκαιρον : quae ita vertes: Et in Μ Armorum saltuatione, puero citharam pulsante . alia eo semistis manibus eum eoru O saltatione pedes movebam. Poeti Mis verba sunt in Iliad. E. fvs. 369 sqq. 3
138쪽
dnpretes longe aliter eam vocem accepere, etiam paullon post, s pag. i6. b. J prorsus viris doctis indigno errore.. In prioribus editionibus erat scriptiam, V e ν μα- Μνiα: idque prohatum interpretibus. Nos ex ipso fontem nempe ex Homero J scripsimus ἀλλοι sin Contextu vero editionum Casaubonianarum ἀλλοι δ' ὁμαρ τν excussim :J n miramur tamen, aliter in omnibus msstis Bhaberi. Sed non dubitamus verum esse quod iam nobisnvenit in mentem : nam Athenaeum scripsisse censemus D εν unde illa insana lectio εν μα - fluxit, Μ posteaquam semel vocis kρμον- syllaba prima fuit dem perdita & intercepta. Solet auctor, cum veterum P istarum locos describit, obscuriores voces interdum omitis maere aut notioribus commutare. Sic igitur pro ηια rii, B quam dictionem varie interpretantur veteres maristri, Bdixit ἐν ἁρμονis, aut σύν lin lucet, quo etiam modo ex-mplicat ομαρτη antiquus poetan scholiastes. α CAsAUBONUS. - αλλοι ἐν μανια est in ed. Ven. & Bas. nomέν , ut in notula contextui nostro subiem dictum. αλλοι δ' ὁμαρτε , ut paulo ante dixi, est in ed. s. Codex noster b. nonnisi ἀλλ' ἐν . ... habet. sic a sequentibus quatuor punctis. In eod. a. qui multis in i cis , ubi vel mutili sunt alii codices, vel prorsus corrupti, verae seripturae vestigia servavit, est ἄλλοι εναντιο ισ Q non V έων risim: in quo quid lateat, nisi placet nostra coniectura αλλοι έναντιοι videant qui feliciori sunt ingenio. Quod si έναντιοι dedisset is codex. haust cunctanter id in contextum recepissem, intellexistemque ινανσιοι αλληλοις. At vel sic quo e , no nimis temere facturus fueram. si id ipsum, quod in No-tula posui, ἔναντινι ἀλληλοισι, in contextum ro
cepissem. Haud dubie enim Athenaeus, ut passim alibi . se & hie, duo Poetae loca in unum contraxit; & prooμαρτη , quod Iliad. H. s r. legitur, illud παντiσι ὰ η- λοισι ex Iliad. M. 67. huc transtulit. Similiter infra , lib. XLV. 63 a. e. duos versus alterum ex m. μ'. 423. alterum ex Il. f. 37s. in unum contractos vi)ebimus: rurissusque XIV. 627. e. in unum contracti sunt Odyss. ρ .a i. & θ'. 99. Caeterum Homericum ὁμαρτῆ antiquus Scholiastes ομου καὶ κατοι interpretatur, nusquam vero quod sciam ) his verbis utitur συν ἁρε ιρ . quae apud eum reperisse Casau num diceres. Pro ἔσκαιρα
139쪽
mendose εὐκαιρον ed. Ven. & Bas. quod Turnebus, in dAthenaei libro primo separatim a se edito, in ei καίρουν mutavit. operam datam intelligens. Recte Calaudi verbum Homericum restituit, quod & nostri tenent codices. o υ πορχηματικtu τρόπος, perperam ὁ υπορσπηματικὸς τρωπος ed. Ven. & Bac cuiusmodi lectionum monstra si non semper cuncta in his Animadv. adnotavero. facile condonabunt lectores. ῖς ἔνθησεν ἐπὶ Ξενοδἡμου καὶ Πινδάρου. n Hyporehemati e poeseos O saltastorus auctores duosnsuisse scribit. Xenodamtim, O Pindarum. De utroque plum ra in libro De Musica Plutarchus, atque inter alia haec: D f T. II. Opp. p. ii 34. c. edit. Francos. J Ἀλλοι δὲ Ξενο-
m δὲ τῶ γἐνει τῆς ποιήσεως ταύτης καὶ iuνδαρος. α CA SAU BONUS. - Quemnam dixerint veteres τον ριατικὸν τροπον mox ipse explicat auctor, ruri usque infra
XIV, 628. d. e. Cum quibus locis confer Lucian. de Salistat. c. I 6. & quae ibi a Viris doctis notata sunt, T. V. Opp. edit. Biponi. pag. 433. Plura etiam dabit Lyn , in Disquisitione de Scottorum poesi, p. 34 sq. not. 31. &Schneider ad Pindari Fragm. p. 26- 28. Pratinae υπόρχη- μα exhibet Athenaeus noster lib. XIV. 6 7. c. - s. Ad verisba , quae hic sequuntur, μίμησις των υπὸ τῆς λεξεως ερμηνευομένων πρυματων. Brunckius in ora sui libri ista
adnotavit. της υπὸ τευ λιγκτος ερμηνευομένης πραγμα- τεἱας, nescio ex alio- ne auctore ducta, an emendationis
caussa ab ipso proposita. Libri quidem scripti nil mutant;& percimmode se hahere vulgata scriptura mihi visa erat.
beret, sesellit. Quae hoc loco ex Xenophonu narrat, gesta sunt apud Corylam, Paphlagoniae praesectum, exposita a Xenophonte irratio sexti tibia De convivio apud sustin Thraeem disierit Xenophon libro septimo 'Aν-σεως. quilibet recte citatus est a Nostro lib. II. p. 49. h.
ως πασι δοκεῖν. Sic recte edd. vett. cum Xen. & mssiis. ῶς πασι δοκεῖ ed. Cas. καὶ παντες ἀνέκραγον. In cod. a. inter lineas adiecta sunt ista verba οἱ συνδειπν. Παφλ. Apud Xenoph. habes ἁνέκραγον οἱ Παφλαγονες. φλεν Σιταλ
140쪽
p. t 6. IN EPITΟΜ. LIB. I. CAP. XXVIII. xi
ciae regis. Sed & ipsi cantilenae nomen Sitaleas fuisse vis detur. Μετοι τουτο, pro vulgato μοτὶ τουτον, e Xenoph. haud cunctanter reponendum iudicavi. Mox quam την Καρπαων Mich cottilinam, ea unde nomen habuerit, continuo ipse exponit. Καρπαιαν penacute scripsi. ut apud Xenoph. pro Καρπαῖαν, quod apud Athen. erat editum. Pronomen abesse utcumque Doterat: commode tamen e Xenoph. adiectum est in ed. Casaub. κἀχε αι-τ ο υ ζευγους. Articulum τοῖ , qui aberata vulgo , adiiciendum utique ex Xenoph. putavi. καὶ ταυ- τα παντα εν ρυθμῆ πρὸς τὸν αὐλὸν Ε Xenoph. haec ita correxit editor Basi quum in ed. Ven. legeretur καὶ πάντα ρφε κως πρὸς τὸν ρυθμὸν έποίει : quae ex imgenio erant editoris; nam mssti corrupte sic habent, καὶ ταυτα πὰντα, τὸν - εποim. Mox dein iidem mssti cum ed. Ven. ιν ωπ λισ ἀν τ ο habent, pro παιωνισαν, quod e Xenophonte accitum ab editore Bas tenui cum Casaubono.
Vide Od. η. I 37. ibique Schol. & quem ibidem laudavit Clarh. Plutareh. Sympos. VII. 9. Athenaei verba adposuit gustath. ad Odyss. N. p. i 32, 31 sqq. Ab eo
more etiam ipse extremus potus ' ρος adpellatus est, ut docet Pollux VI. I O. Διὶ τελεω , Iovi consummatori, Lia persemur cui scili- . Cet nomen a perficiendis hominum votis ; ut est apud Aeschyl. in Agamemn. 98 a.
Cons. Spanhem. ad Ollim. p. 728 sq. - νδουσι δ' αὐτω καὶ ἐπὶ τῶς γλώσσαι e, ἐκ τῶν δεδεπνων ἄπιόντες. n Id est, soliti scire libationes super singuis,
meum e eonvivio discederent. Linguas intellige, quas Mirc Bris adolebant veteri instituto. Docti vertunt επὶ γλω
Μσαις, ob linguae commercium: neque enim meminerant
nversiculi istius maximi vatum , Odyss. γ'. 34 I. n Γλώσσας δ' ἐν πυρὶ βάλων' ἀνιστὰ Mνοι δ' ἐπιλειδεν.