장음표시 사용
161쪽
Nerit, τὸ σαμα. Sed & caetera graviora animi πάθη, ut dis invidiam , iram , odium . & similia his, recte dixeris vferas se ipsas vorantes. Plato τὸ ἐπιρυμητιάουν τῆς
is leoni comparans. Paulo aliter discipulus Plat B nis Aristoteles &c. α CASAUBONUS. - Magis etiam ad. posite Cebes, in Vitae humanae Tabula, voluptatem &pravos quosvis animi adfectus θηρία vocat, α κατεσθίει τὸν ἀνθρωπον. cap. 9 & aa sq.
ω Id est, composuis hie quaestiones ad Aristotelieas: vult di-xa cere, quae cum Aristotelis problematis comparari possint. Inn Suida est περὶ, pro τω α, mendose: nam rectum est x, παρὰ τὰς 'Αριστ. Sic loquitur Ausonius: Et di patior
1, ad Cleanshem Stoicum: alibi, GrammaIcce M Scaurum a
isque Probum. Harum quaestionum omnis S uenullas &n obscuritas posita in dictionum paralogismis. α CASAU B. Haud satis commode vim, quam habet hic παρὰ praepostio, expositam a viro docto arbitror: quam felicius expressisse Ualecham pius videtur. ad instar vertens. Scilicet veluti parodias quasdam fecit ille homo Problunatum Aria telis: accipiendaque praepositio παρα , quemadmodum in παρφδὶς & παρφδεῖν, ut significet, non solum ad insurvel ad imitationem Problematum Aristotelicorum compositas fuisse istas quaestiones; sed ut eadem ratio atque methodus, qua in Problemaribus fias usus Ptilosophus erat, ad Itidierum argumentum fueris traductum. Verbo ut absolvam; id ipsum vult auctor, quod nostro idiomate diceres, id aera vesti tis probiames aeAristoter & Graeca verba ita acincipienda sunt, quasi dixisset, 'Εποιησε δὲ καὶ α πορiἀς π Στας 'Αριστοτέλους απσρὶς. Vocabulum ἀπορια idem sonare ac quaestionem, problema, norunt quicumque vel primoribus labiis attigerunt Aristotelem. Ipsas ludicras quaesiones , quas adposuit Athenaeus, nulla indigere explicatione arbitror.
Ποθειν 'νευροσπαστ'. Quod vulgo hic legebatur, e
ευροσπαστω. id ferri omnino non potuit. νευροσπαστος, cum per ipsam vocis sormationem, tum ex sermonis usu, nonnisi passivum habet significatum; ut νευρ σπαστον dicatur quidquid nervis sive Iunibus aut funieulis trahitur moveturque. Sic bellica tormenta, quae valide intentis subitoque relaxatis nervis reguntur, νευροσπαστα dicun-
162쪽
p. 19. ΙΝ ΕpITOM. LIB. I. CAP. XXXV. I sp
nophontem, Lucianum citatos ab FI. Steph. in Thes. II. xo s. & Budaeo in Comment. Ling. Gr. pag. 89o. sunt
imagunculae quarum membra fidistilis reguntur m enturque
cuius vocabuli simillimum usum, ni me prorsus fallit animus, nuper apud Simplicium in Commentario in Epicteti Enchiridion, ubi de animi humani interiori proprioque
motu agebatur, observavi. circulatores vero illi O praeis
figiatores, ut recte docuit Budaeus ibid. qui imaguncularum motus O tu neulas fidiculis moliuntur, ita ut saltare& osculari invicem sigilla ipsa & amplecti denique motus
quosvis sponte peragere videantur, νευροσπασται Ocantur. Eam certe nominis formam & analogia grammatica.& usus ipse sermonis poscit; quam in partem illustris est locus, quam ex Aristotele de Mundo Henr. Stephanus
adposuit, his verbis: οὶ νευροσπά rata, μων μηρινθον ἐπι- πασάμενοι, ποιουσι καὶ αυ να κινεισθαι καὶ χεῖρα τουωμον, καὶ . φθαλελὸν, ἔστι δ' ἴτε πάντα τὰ μερη, μετά τινος εὐρυρμιώς. Legitur ille locus p. 82. ed. Balteux. την σκi1νην εδωκαν, ἀφ' ne ἐνεθουσλν οἱ περὶ Εὐριπιδην. BDuobus exemplis probat, vanas & supervacuas artes innsummo etiam Athenis pretio suisse. Alterum est, quod B Pothei no, qui sigillaria ostendere & circumferre solitus, nscenam concesserint, in qua divinas suas tragoedias Euripia D des doceret, aut non multo ante docuisset. Erat enim indi-Bgnum & turpe, praestigias ibi Athenienses spectare, munde solita audiri summi poetae scripta. Alibi dixit χο- νγ 'ν δουναι. α CASAU B. - Pervulgata est S tironibus nota sormula, οἱ περὶ Ευριπίδην, pro ο Εὐριπίδης : quemadmodum paulo post, οἱ περὶ Aι Ῥυλον, pro ο Αἰσχύλος. Et haud dubie ea est totius =ησεως sententia, quam di Casau bonus expressit, & ante eum Dalecham pius expresserat. Sed in se ena graece εφ' ης, non αφ' ἰες, sonat. Itaque vide, ne sic scriptum oportuerit. Quod si οἱ περὶ ΕὐριπLintelligi posset de his qui cum Euripide, qui Euripidis
aetate vixerunt, defendi α ς' εἰς poisset, hac sententia, a quae veluti divino furore correpti discedere solebant Euripidis aeqv les. Denique bene etiam haberet α*'nc , si verbum ενεθου- σιων posset activa notione accipi, intelligendo τοὶ e 'Aθηναιους, hac sententia, e qua scena Euripides velut divino furore percellere solisus ervi Athensenses: sed vereor, ne nuta quam eo modo usurpatum hoc Verbum reperiatur. Pro
163쪽
τὴν σκηνην in nonnullis codd. τὴν σκευὴν legi ait Casaub. e Cuius lectionis nullum vestigium e nostris mistis enot
Ἀθηναῖοι δε καὶ Εὐρυκλιιδην έν-2εάτω ἀνέστησαν με. τὰ τῶν ονερι AtDcυλον. Tota haec ρῆσις deerat in ed. Ven.& Bas Suis e codicibus primus eam edidit Casauhonus. sed ita ut temere ei ratὶ ξυριπιδην excideret, pro καὶ ξ ρυκλειδην , quod ex eisdem codicibus corrigendum deinde monuit in knimadversionibus. Et recte id ipsum cum tota ρησει nostri etiam libri unoscunt. Legerat eadem verba in codice msto Natalis Comes . eaque lepide sic intera pretatus est: atque Euryclides sumxis in theatro eum O qui erant eum Aesevior quam sententiam a Natale accipiens Dalecham pius, in sua versione his verbis reddidit, tam istagnatione Moesidis O Aeschysi, ut somaehabundi exsurrexerint O abierint. Recte interpretatus est Casaub. postam publice statuam fuisse ab Atheniensibus Euryalia in theatro, O quidem ea parte tibi erat Aesebii, sapientissimi O maximi poetae. n Sed male de nobis meritus est sic pergit idem ν, CAsAus. vel ipse Athenaeus, vel, quod magis crendo, auctor Epitomae, cum celavit nos , quo artificio'ninsipientis populi benevolentiam sibi Eurytades iste con-nciliasset. θιωματωποιλν ibisse non dubito: quo generalii, nomine species diversae τῶν Διονυσου τεχνιτῶν continem ntur. ut dicebamus olim ad Theophrasium. μ Vide verone idem fuerit taρυκλειδνης hic. atque Ευρυκλης ille Aristophani memoratus in Vesp. ior . quem ibi nos docet Scholiastes ventritiquum suisse, qui daemonium in ventre habere credebatur, etitus ope vaticinia ederet. Idem enim fuisse nomen Εὐρυκλης & Εὐρυκλειδης videtur; quod etiam inde
fit probabile. quod idem Scholiastes tradit. ab eiusdem
hominis nomine dein omnes ventri loquos Εὐρυκλε α r-san Ευρυκλεἰδας debuerat fuisse denominatos. Cons. Suidam in Κυρυκλης. CASADBoNos quidem in Addendis fusi Picatus eli, Fυκλειδην fortas te pro ΕὐρυκMiδην scriptum
oportuisse. n Videtur enim inquit hic ille esse Euel disn επὶ γελωοις δὸξαν σιλητως. de quo plura ex Lynceon narrantur libro sexto α - At ego libro VI. non nisi Eu.esidem ridiculum parasitum reperi, t y aso. qui nihil hue
spectare mihi visus erat. Quem adii: odum hic σνέστησαν Εὐρυκλεi tm est Iutuam Euryclidae rosuerunt, sic II. 37. e. ἐδροσορων ἰ ἀς , si as vobis erigemus.
164쪽
s . θαυματοποιος. Nymphodorum , puto, Syracusium dicit . quem eumdem ut Θαυροιτογμφον, id est,
rerum mirabilium scriptorem, passim & ipse Athenaeus noster & Aelianus & Plinius citarunt: de quo vide Vose sum in Historicis Graec. lib. III. p. 394. 5ὶ Harduin. in Indice Auctorum quibus Plinius uius est, T. l. p. 63.
εiς δειλιαν αὐτους--πρῶτος. Si vera est haec scriptura πρῶτος, indicio erit, ita constanti fortitudinis laude claruisse Rheginos, ut nemo ante hunc imbellis aut ignavos eos dicere ausus sit. Ego vero apud Strabonem iii ur- his Rhegii elogio, lib. V l. p. 238. d. multos quidem viis ros reperio civili vir nate praestantes, multos item doctrina insignes eam protulisse: bellica virtute eminuisse Rhegi nos, nescio an proditum sit memoriae.
a ναυαγὸν 'Oδυσσέα σολοικι ἰοντα. noenonas citharoedus
meant e dicitur is seena ναυαγὸν 'Oδυσγέα σολοικῖζοροα.B Haec lectio vetus, quam fide bona restituimus. Edebantur ante. Mu Nαυκον ' Ναυκισάα 'Oδυσσέα σολοικiζοντα. is Νotalis legit nobiscum: neque hic Musicaae nomen agnois M scit. Daterampium demiror, qui vertit Ustssem eum μα- risera barbare o inepte eolloquenum. Ex Homero sumtum messe patet horum νομων Me timiρέ- argumentum: nion hil autem facundius aut ingeniosius fingi posse orationes ea, qua regiam puellam nauseagus Uloes atatur. ci m riim certumque est. Fortasse scribendum, καὶ ναυαγὸν is 'Oδυσσέα. κελστIἰοντα. Videtur enim petita carminis hy-
pothesis ex istis Homeri in descriptione naufragii Ulyssis,
is ἀμο' ἐνὶ δούρατι βαινε, κέληθ' ώς ἔπορον έλαυνων. αCASAUBONUS. - Patere ait vir doctus, ex Homero sumta esse ista argumenta. Esto. At non magis apud Homerum cantat Cyclops. quam foloeee loquitur Ulasses. Ergo, si ex Homero ducta fuere ista argumenta, in aliam paristem ea traduxit & detorsit iacetus scurra. Τοιαλα ποιῶν &c. Dedere istam ρῆσιν ambo nostri codices. Pro No. ν autem quod satis perspicue, licet compendiose in fine scriptum, habet cod. a. nonnisi νοη. . sic habet cod. b. idem qui dein ὁ ηει. . . scribit. D cuit etiam Casaub. in Addendis, membranas suas eodem Ioco ista verba p aetulisse: TMαυτα ποιῶν ηυδοκιμει και .... ἀθ. . . . 'Eνδεξ. cum istis scilicet lacunis, ubi puncta nomnulla posuimus. μιmo. Vol. I. L
165쪽
Φωοίδης. Huius nomen eonsignavit etiam sui das, nil ulrra adiiciens, nisi proprium nomen esse. De Cephisodomvide Athen. XIV. 6is. f. De Pantaleonte. ibid. 6I6. a. bΦιλhoris δέ. Sic recte nostri libri. Perperam Φιλιππιδρυδὲ edd. Vide Xenoph. Conviv. p. m. 69o, II. & Athen. XIV. 6r . c. Interpres Gallicus, Φιλι,π- nomen ex abiero nostrorum codicum proferens, firmandae illius stri. pturae caussa nec Xenophontem, nec alterum istum Athenaei locum in testimonium advocavit. adiicere contentus. obseura ine omnium istorum scurrarum nomina. Ηaheret Philippus ille a nobilissimo Xenophonte nobilitatus, si malignus esse vellet, quod reponere docto viro posset.
,rι οἰκουμένης δημον την 'Nwεν-De usu particulae ἔτι , qualis hic occurrit, & de hoc ipso loco, vide supra P. 47. harum Animadv. ad p. 4. a. τοξευο ν λυοι. Quod editum erat, τεξουσι ferri utcumque poterat; sed minus utique conveniebat. τοξεἀων pro τοξευοι miniatum est e nouris codicibus e S totam dictionem τοξευωνλεγι in sitis reperisse ait Casaub. - , Quod sequitur,n τὴν 'ri' iniere πόλιν ἐπιτομην της οἱά ουμένης. monuitis idem CAsAun. in Adrinae est Polemonis Sophistae diu .ctum de Urbe Roma, ut ex Galeno discimus. α - L luntur Galeni verba Tom. V. ed. Bas. p. 38 s. sub finem,
πλῆθος έχουσν, ὼm πένεσθM Πολεμο- ut parum dieas Polemo τὸν ρπτορα, τῆς οἰκουμέN1ς ἐπιτομὴν ε τὴν ελοντα Dinitima quadam ratione Romam, terrarum eaput, Plinius
dixit, Histori Nat. III. s. 6. Quae vero paulo inferius capud Nostrum leguntur, de cappadoribus , de Sothicis &Ponticis grauibus, ea quo pacto vel valeant in urbem Romam, vel ad eius laudem pertineant. doctioribus, aut quibus plus otii est. disquirendum relinquo.
εκαλεσαν ἁπαρχαίζοντες &c. Perperam τὸν ἐφ' ἡμῖν codd. nostri. Caeterum & mssti & editi φιλόσοφονστ ην habent, quasi eumdem & φιλόσο ν & όρχη-ἡνssiisse diceret Athenaeus: quod minime probabile mihi visum erat, non modo quoniam Memphin philosophum n mo. novit , verum quia ex disputationis connexione satis
166쪽
e adparet, de homine loqui Athenaeum, qui nullo alio merito eminuerit, nisi quod solers fuit Ialtator. Et talem nobis eumdem hominem prodidit Iulius Capitolinus, nude hiastrionem dicens, in Vita Veri Imp. cap. 8. ubi, Habuit OAgrippam, inquit, histriolum, cui cognomentum eras Memphi, quem e Syria velut trophaeum Parthicum adduxerat. Ita
que persuasi mihi, ex librariorum ingenio natam istam Icripturam, cum γλοσοφος scripsisset Epitomator, eoqueno ne ipsum Auctorem designatum voluisset: de quo corrigendo errore iam supra dixi p. 47. harum Animadvers. ubi vide notata. Ad Memphidis cognomen quod adtinet, fuerat etiam saltationis genus M. λως dictum, paulo inserius eadem hac pag. 2o. f. memoratum. περὶ ὴς ωκυυλιδης φησι &c. Hunc locum Eustathius respexit, ad Iliad. x. p. 8o9, 23.d οἶτος την dec. Ουτος rursus est Athenaeus. Caeterum imperite haec excerpta sunt. Res rebantur ad nescio quid, quod ante dictum erat ab Athonaeo, sed praetermissum ab Epitomatore.
Tis δὲ κατὰ τουτον -&e. In suos Commenta rios haec retulit Eustath. ad Odyss. 4'. 8o7, 33sqq. Βάθυλλος ὁ 'Aλεξουδρους. Ignorant articylum codices nostri tac poterat abesse nullo utique incommodo.
νομιμως Sic & Pylades saltasse dieitur. ινε,
κατὰ τραγικων τεθμια i. q. νόμους μουσοπολων. Vide
Brunck Analect. T. II. p. ia . sub fin. & quae ad illud Epigramma notavit Iacobs. Vol. II. P. I. p. 343.
Tολον τὸν BMυλλον, φησὶν 'Aριστονικος, καὶ Πυλάδην.ου ἐστι καὶ σνγγραμμα περὶ ' χησεως. Quum in edd. omnibus 'Αριστόνικος καὶ Πυλάδης legeretur, Πυλαδ'ην corrigi iussit CAsAUBΟΝUs , eaque Verba sic interpretatus eri: x, Arisonicus ait, euius liber extat de Saltatione. B
Biblium O Pyladem Italicam sultationem eomposiasse. n f R Oius fuerat, instuis. J Tum: nTraiectio tinquiti in au-
. Eioris verbis & librariis & interpretibus erroris ansam B praebuit: nam liber de Saltatione Aristoniei fuit, opis, nor, non Pyladis: Pylades vero O Bathyllus duo fuem runt της τῶν πυτομιμών ιορχή - auctores & inven-ntores primL Athenaeus Italicam vocat eam saltationem,
167쪽
164 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. xo.
. ia Romae est ab illis inventa temporibus Augusti. d. Cave assentiaris eruditissimis viris qui infamis huius in- is venti auctorem produnt Augustum ipsum. Suidas, scio, is illis ita sentiendi auctor; sin 'Οαπσις παντομιρος. 3 cuius istaec proferunt ει recensent rine: Tην παντ-κυλον δ' is γυ-ν ο Αὐγουστος Πυλάδου Me --πρω-m των αὐτὴν μετελθόmus . quis in re Romana Suidamn putet testem idoneum, solum praesertim Ego aio. imis ponere nobis Suidam: qui, ut Mucula verba lucrisi is ceret. auctoris mentem pervertit, unde illa transscris
Dbebat. la dubio procul en Zosimus: quod liquido a n parebit, si utrumque scriptorem componas & contendas is invicem. Atthii Zosimus non ab Augusto, sed teme Britas Augusti originem habuisse scribit. ἔτε γάρ, in- is quit. de Octavio loquens, t Historiar. lib. I. M. 4. M. . H. Steph. J πι--μος δρχησις εν τοῖς
γνυόνοις, ωπον στερον ουσαι, Πυλάδου καὶ Βαθυλλου πρῶ-Mτον αὐτῶν Quod diximus de traiectione in is Athenaei verbis. sortasse non omnibus probabimus: acis fieri potest ut liber de Satatione hic commemoratus, Prn lassis fuerit; non ut dicebamus, Aristonici: hoc igiturn iσθαι εἰς τὴ μέσον : at Πυλαδην scribendum esse, non nΠυλαδης, constanter affirmamus. α - In codd. nostris terminatio huius nominis ita dubie scripta, ut, Πυλαδης- me an Πυλαδη, voluerit librarius, aegre discernas. Sed illud utique haud dubitandum, Πυλαδην debuisse. Monuerat etiam Pontanus ad Macrobii Sariun. II. 7. Dura ista traiectione verborum, de qua cogitaverat Casaubonus.
usum esse Athenaeum . nihil est quod nobis persuadeat. Librum πιαὶ diserte Pyladi tribuit Suidas in Πυλαδησ: sed ibidem alia. quae hic habet Athenaeus. ita confudisse aut detorsisse videtur Lexicographus, ut illo quidem tesse in hac re non audeam magnopere utL Quod pantomimicam saltationem ut Calaub. notavit γ ab is insto inventam perperam Sui ait, id ductum erat puto
ex nescio quo auctore. apud quem mendose υφ' ου a quo scriptum erat, pro ἐφ' ου, id est, euius aetate, quo imp rante. Non contundendum vero hunc Pyladem, cum v iustiore Pylade citharoedo Megalopolitano, post Schne derum monuit Iacobs in Animadv. ad Anthol. Graeci VOLI. P. II. p. 36i R. De tribus Saliarionis generibus, quae e mox nominat auctor, confer Lucian. de Saltati cap. aa. &
168쪽
p. xo. IN MI M. LIB. I. CAP. XXXVII.
e x6. Casaub. de Satyrica Poesi lib. I. cap. 4. & qui vel rum loca omnia diligenter in hoc genere ut in aliis collegit. Meu tum in orchestra. Sigillatim de Sisimi via
λυκεπος. n Pyladis Iahatia dicitur sic οκμ- , ut apud is magistros dicendi genus est orationis, quam-ves m υκωραν appellant; cui inest, inquit Demetrius Phalereus, μῆκος, &-Dicitur eadem saliatio. πιθητικη τε καὶ π υκοπος, plina affecturun, O gestus plan-m gentium probe exprimens. Sic interpretor πολυκοπες, ut v ad κοπετους plangentium fiat allusio. R id si scribamus Μ πολύ μ ποσὶ Sed non videtur necesse. De pantomim is rum saltatione multa nos alibi. t L in lib. de Satris rica poesi. J αCAsAUBoNus. - Εisdem paene cum Atlimnaeo vertas Plutarchus, Sympos. VII. 8. τὸ is ὀρχησιν τον
Πυλάδειον, υγκωδη, ait, καὶ παθητικην, κώ πολ πρόσωπον εὐσαν. Quem locum cum ex Athenaeo eorrigendum censitisset Casaub. de Sat. Pori. I. 4. pag. 348. contra Salmasius e Plutarcho apud Athenaeum ora λυπρόσωπος Pro πολυκοπος reponendum pronunciavit, in Notis ad
Script. Histor. Aug. T. II. p. 828 sq. lautitus eo nomine a Iacobs in gnimadv. ad Anthol. Vol. IL P. L p. 3o8.
καὶ γὰρ υπόρχηροι τι τουτον διασβεσθαι. ἐσόργημα. satiario eum cario, o ad emis quae canuntur praescriptum
τὸν Θάμυριν διδάσM . n Thamyris appellatur hic Soph velis fabula, quae semper alibi est Thamyras Athenaeo. m aliis Tha yris. Vide illius poetae Fragmenta a nobis colis lecta & digesta infra libro septimo. ει CASAU B. - seri Brunck lii Sophoclis Fragm. p. l4 sq. ἀκρως δὲ ἐση Φισο, με τοῦ λ σικάαν ἔθηκε. M Serti
labendum καθηκε. Fabulam Maιένata, est docere, vel εἱσά-ογειν, ut Mulo ante. Sic autem loquuntur Graeci. is Brianus in Hermogenem: ἐρεῖ 'Αριστοπάνης, ως βος isis τοῖς Διονυσιοις καθιενου τοι δμαι-τα. Aristophanis Scho- tiliastes: διὸ Φιλωνίδοu -ὶ Καλλιορατου καθιει τοὶ τῶν
169쪽
n δραματων. Idem alibi: πρῶτον γὰρ δροῦμα καθῆναι δι' εαμ f
nde Plutarchi ,.καθιέναι αρμιατα 'Oλ.Wa. σωσι : nec multor aliter καsιέναι γνωuας in Concionantibus Aristophanes. v Quemadmodum autem poetae, cum sua dramata eo- ramitierent. dicebantur καθιεναι vel vel - ρειν τοι δραματα εἰς ορχησιν χορσυ aut sic σκηνm: sies, histriones διατiεaσθαι. eam in scina gestus ederent. Paulon ante, καὶ γαρ ὐπόρχημα τι τουτον διατiθεσθαι. Libron XIV. Γ628. d. J εi-τις αμέτρως διαθεiu τὴν σχη-α-m τοποιῖαν. M CASAU B. - Poli tot exempla a doctissimo
viro collecta. nullum de usu illo verbi καλέναι dubium esse potest: quare etiam iudices ih hoc genere exceptione omni maiores, Valchenarius Brunckiuique ille ad Euripidis Hippol. p. .i8 r. hic in Sophoclis Fragm. p. a 3. unice veram esse Casau boni emendationem pronunciarunt. Quorum triumvirorum iudicio utique flare me debuisse intelligor quare, quae in Notula scripsi contextui su tecta, scripta nollem. Putaveram. τιθέναι δραμα, pro, καειέναι. dici etiam fortasse s ab Epitomatore cerae, quem haud raro Athenaei verba suis mutasse cognoveram potuisse. Porro quoniam . cum illud drama ederetur, ipse Sophocles Nausicaae Pines gerat, quod & ex hoc ipso loco satis adparet, & Eustathius ad Odyss. p. aso,a8. diserte declarat, Ναυσικαας πρόσωπον σφωρα πακ ου-
σης ὐποκρινόμενοσ si quid mutandum . διήρηκε scribendum suspicatus eram ; ratus, ex ΝΑΥΣΙΚAANNEΘΗΚΕ facile libbrarium ΝΑΥΣΙΚΑ ΑΝΕΘΗΚΕ facere potui sie. Sed, ut m do dicebam, καθῆκε utique vera fuerit scriptura. De Nausicaa, ρila ludente, supra dictu in . cap. 23. huius libri.Tης δὲ M u*ιδος in ηρσι πιαὶ Σ νατης. Saltatorem Memphin cognominatum paulo anta vidimus. Saltationis genus, Memρhis dictum, an ab alio auctore, praeter nω Irum, commemoretur, non magis, quam quale illud susrit. compertum habeo. Xenophontis locum de Gerare. saltando corpua exercente, habes in Sympos. p. 693. cum
quo coac Laert. H. 33. & Lucian. de Mitat. cap. a I.
170쪽
a v IONIS versus, 'Εκ των μαλλον is non aliter scribitur apud Eustathium. Ad Odyss. 4'. v p. 8 , II. J In eo notandum verbum χεn , pro κιγνειν aut vel ut sit ωρχησε m pro κατὰ φρε,οις, commovit se animo. α CASAU B. Conset Hesychii interpretes ad voc.
l, ουδὲ αήματος ἡ νός. Sic nostri libri. συάμ τος τινόν edd. ἐξειραντα γλῶσσαν. Si quis de di posse editam scripturam ἐξάραντα censuerit, rationem promat. Mihi interim unice placuerit emendatio ista, quam ad hunc locum a Kustero adnotatam in ora exempli reperi, quod olim docti illius viri fuerat. γλωσσαν est singuam 4 rere: ιξοι-ειν, eximere atteri verbi gratia via ae siquam. Eμελε δὲ αὐτοῖς &e. Haec & sequentem Platonis i cum habet Suidas in Ἀναλαμβανειν. ubi Ιμελε τ ο ῖς φιλ. o σ ο φ ο ρ ς legit, quod ex ipso Athenaeo desumtum v, detur , & in contextum recipi a nobis potuerat. Ad hune Iocum docta est & notabilis CAsAGBONI Animadversio huiusmodi: is Maiorum instituta cum sui temporis mortiam bus contendens Athenaeus, illos, ait, ne in vestitu quiam iam fuisse nessonus, sed eo stos O modestos r qui MDseus agerem, ab illis sositos irrideri. εμιλε δὲ αὐτοῖσ, i
vin Zenone Stoicor I VII. xx. J Δειν τε ανγε τούς νέουσν πασ malim ιν πασι θ κοσμιότητι viserata, καὶ πορει n καὶ σου ἡροοι, καὶ In hanc sententiam lauda- . tur ab Athenaeo PLATONis elegantissimus lacus. -- π Plato igitur is Theaeteto p. Ixo. T. II. ed. Bip. 3 com-n parans inter se hominem liberaliter eductum, & eum quin liberali cultu caruerit. notas quibus dipnosci queant,m profert. Ait inter alia, bonum illum bonu prognatum, si is ad servilia miniseria adhibeatur, ineptum O nihili futurum pus alterius mores esse , τα μὰν τοιαυτα παντοι δυναμένου τ-