장음표시 사용
171쪽
168 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 22
ν interpretes, viri eruditissimi, vocem aliter bu acceperunt. Sed potior apud me Athenaei sententia , naui ad amictum refert. Sic enim apud Lucianum , deii Conscrib. Histori L cap. Io. J primum argumentum h is minis non in enui ab indumentis & cultu i umitur: 'ξα
ν Gaia. Quod Luciano . Platoni est ἄνα, πλεσθαι : quod esse αττικώτερον critici observant. t Suid. Nin ' Αναβαλλιι 3 Lucianus de Sectis, i in Hermotimo ,πα 18. T. IV. p. aa R. ed. Bip. J loquens de veteribusu Stoicis: ἐωρων αὐτούς κοσμί- βαδ i ἰοντας. λναβεβλημένους υ εὐσταλῶς. Et mox r sibi d. p. 23. J-αν εὐσταλ κυαναβολη. Errat igitur Suidas, & reprobis usus est Athe nnaei codicibus, cum legit isto loco λναλαβεσθαι : vise Millum in 'Aναλααβαων. Pollux veram lectionem agnon scit, libro secundo; ssect. t 9. J cuius verba ex Plat sine emendabis: & Themistius oratione prima : ubi h n bes integrum sere Platonis locum. 'Eπιδέξια valet δε-N-, ut explicat recte Pindari Scholiastes, Olympionicim ode VI. s & Pollux l. c. t Minus recte Platonis & Thmmmimi editiones, ἐπὶ δεξια. At Suidas pessime duobus is locis scribit f sub hac ipsa voce. S inn 'Aναεαλλεσθαι. 3 Plato in convivio r δοκεῖ γἀρ ιμι
υ ναι ἔκασμον ἡμῶν λόγον εI-ῖν ἐπαινον 'Ερωτος, ἐπιδεZιἄπῶς ἄν δυνητο καλλι-ον. Hic & tribus aliis huius librin locis ἐπιδιξια ἐπαινεῖν dixit Plato, quomodo poetae ἐπι-n δεξια σιν coειν r quod veterum alii exposuerunt. ι--ο O et anur ; alii, onesine, dum a dextris principio. In quamis to de Republica L haud procul initio J scribendum , τοὶ en κεραμέας κατακλi--ς ἐπιδέξια πρὸς δε πυρr ad ignem v in stratis commode o eleganter collocames. Contrarium τουΜ έπιδεξια αναμ εσθαι dicunt ἐπ iστερα περιβεβλῆσθαι, n sine O induenter vestem gestare. Artemidorus libro III. n cap. 24. ἐπαρiinem περιβεβλῆσθαι, ἡ μως ποτὲ γελοisun κοὰ μη - παπι πινηρόν. ita scribi debet iste locusn Artemidori. Aristophanes in Avibus: fvs. 1166.3 Oi υτος, τέ δρας ὲ ὲπαρίστερ' αἴτως ἄμπεχν; - ροταβαλοις v θοιματιον ῶς ἐπιδ εια; Non celiso τους φιλοπλατωναgυ suspicionem meam in superiore loco ex Theaeteto: longo enim, οῦ Mεμέση πω ευηθου δοκεῖν , καὶ ου δεινῆ σῶν
172쪽
p. xx. IN EpI M. LIB. I. CAP. XXXVIII. 169
b n-ουδενὶ εἶναι : quod etsi aliquam prae se fert venu-nstatem. κιβδηλον tamen videtur καὶ του-κόριροι
nToe. ει - Usum Verbi pro tu mei post auctores a Casaubono citatos, adnotarunt etiam Eustath. ad Odyss. a. . p. 4o, 36. & Thomas Mag. in 'Aνεβαλόμην P. 63. Attamen multo aliter accipiendum id verbum in
I raedicto Platonis loco censuit SALLIER in Ammires de 'Acad. des InserjL T. XIII. p. 323. ubi illud vernaculo
sermone interpretatur presuder avec pace fur aucum Frande
verite; contenditque, ibid. p. 33o. prorsus in alienum sensum detortum illud esse ab Athenaeo S a Casaubono. Pro ελευθέρως, quod apud Athen. ex Platone edidit Casaubonus, ελευθερέ ως restitui ex nostris miniis &ed. Ven. & Bas. Ac sortasse eodem modo apud Platonem legendum. In ed. Ven. quidem apud Athenaeum partim ut apud Suidam γ iunctis vocibus ἐπιδιξιιλι ιριωτ striabitur. Sed in huius loci scriptura aliud praeterea obse
Vandum. Non crederes, Casaubonum , tam multa licet ad eumdem locum adnotaverit, tacuisse tamen, duo a se Verba in Athenaei contextu mutata esse . ad exemplum quidem lectionis quae apud Platonem exstat. sed contra fidem codicum Athenaei, eum quibus etiam honsentiebant Subdae codices; a quorum codicum scriptura ut discederetur nulla prorsus ratio cogebat. Scilicet apud Platonem quidem . prout ibi postulabat connexio cum praecedentibus Verbis, recte legitur παντα δυναμένου &c. & deia ἁρμονιιεν λόγου λαβόντος. At Athenaeum nil impedi bat, quo minus loco istorum genitivorum accusativos p neret , δυναμένους & λαβόντα ς. Et δ-ἀμένους habent editiones Ven. & Bas itemque Suidas duobus I cis , cum in 'Aναλια ιβ. tum in 'Επιδεξ. Nec dubito, e dem modo esse in mutis. Porro λαμβανον rαe habent editt. Ven. & Bas. λαβόντας vero pariter quidem in accus e su ambo nostri misti, cum Suida locis citatis. Casaub nus vero, sua auctoritate, ne monere quidem de suo com
filio dignatus lectorem. δειναμένου & λαβόκτος edidit. Quod
quum nunc demum animadverterim, monitum velim I ctorem, restituendam esse Athenaeo suam scripturam , δυναμένους, & λαβόντας. Deletamque velim illam notulam, contextui a nobis subiectam is ειναμένου μὲν I go ; α aut certe sic refictam malim : n δυναμενους μὲν Ie-So. u Nam sicile credas, particulam ibi ab Athenaeo
173쪽
x o ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 21. scriptam fuisse. intercidisse vero ut persaepe iactum ob- hservavi ex ea occasione de qua dixi ad Polyb. V. 3o, a. & XXIX. II, 8. Mox pro ψανῆ ia perperam υπαν--σαι est apud Suidam utroque loco. Apua eumdem Suidam in 'Aναλαμβάνειν, quod ibi dicitur - του ἀνέχμιν dictum, notabis neglectam a Κustero necessariam emenda. rionem , pro se, iam olim ab H. Steph. in Thec Gr. L s. II. 16o. a. propositam. In eiusdem Κωγri editione ibidem post temere omissa est Ox αἰτιατμη, quam habent editt. vett. Ita negligenter subinde vir ille . quamquam eximie utique & immortal ter de Suida meritus, susceptam provinciam administravit: suod planius etiam olim patebit, ubi eidem Adol scenti, a quo Athenaei eodices Parisienses nostrae editi Mis caussa collati sunt, consilium exsequi licuerit, quod cum maxime agitat animo, Suidam e manuscriptis codiciis hus diligentius emendatum edenssi. Caeteriun istum Athe. naei Platonisque loeum iam olim cum eis, quae The phrastus in Charin. cap. ,περὶ 'Aυρωκιας habet, contulerat Casaubonus noster ad Theophr. p. 242 sq. περι- σκώ-ι. DVix Athenaeum siem locutum putem . pro 'Aνδρομεδαν σκώ-ι. Sed debe-nmus, opinor, hunc Atticismum , & his similes quos f n cile observabit peritus linguae istius lector, horum Εὐω cerptorum contarcinatori. α CASAUB. - Utique σκώπτειν τινὰ dicunt Graeci: sed quidni intelligere possimus,
Andromedam istam constat aemulam SAPPHus fuisse. ctriae huius versiculi continua ac veluti soluta oratione scripti legebantur in editionibus omnibus: sed in Notis ad Theophr. p. x I. ita eos distinxerat Cis bonus. ut eos dedimus. & ante nos Wolfius in Sapphus Orminibus num. XLII. Priora verba mendosissime in ed. Ven. & Bas. sic legebantur. Tῆς δ' ἄγριό ατο θελγει νόον. Recte seu nus ad Theophr. sic rTIς αγριῶτις θελγει νόον, quemadmodum dedimus , consentientibus nostris mutis.
Et sic quoque Eustath. ad Odyss L. 77o , 37. nisi quod
apud eum ἀγροιωτις scribitur, nempe sicut o ἀγροιώτησusurpaverat Homerus. In Athenaei vero editione sic posuit idem CAsAun. τ ὶ cia ἀγριῶτις τ οι θελγει νόον. Ru
sus idem, parum constans sibi, paulo aliter in Ammadri
174쪽
p. et r. IN EPITOM. LIB. I. CAP. XXXVIII. x r
e ubi quidem de scriptiara verborum nil nisi hoc ait: DSaynphus verba, τὰ ἁγρο τις τοι θελγει νόον; emendata n n bis ex membranis & Eustathio. α - Tum vero ibidem se pergit: n Similis eiusdem poetriae locus, &, ut puto,nisti cohaerens, vel hic ipse, apud Maximum Tyrium,n Sermone VIII. in comparatione Socratis & Sapphus: is inquit ille de Socrate, σχημ. ἀ- ιτ
D malim ἐπιειμένα, vel ἐπαμμένα dorice pro ἐφημμένα n στολην. Vide Wolf Sapph. Carm. n. LIv. J Similis itemn alius locus Sapphonis , ubi τὸν ἀγροικον, sed
maliter, apud Demetrium Phalereum. α - Demetr. Phal. stet. 167. Wolf. Fragm. Sapph. LXXXIII. Duo posteriores versetiti sic sonant: ουκ επισπαριε η τὰ βράκια κεν ἐπὶ των σι ροῶν; ubi nescio quo casu factum, ut in nostro exemplo τῶν articulus, quem libri omnes communi consensu agnoscunt, fuerit praetermissiis: quem suo loco restituendum moneo. Vocabulum βράκας per πρόσθεσιν literae 3 ex ράκος so matum statuit Eustath. ad Il. I 68. I 3. & m. Ie. 2O. unde vilem laceramque vestem sonare putes: at Hesychius t men πολιεπελὴς έσθης interpretatur. De muliebri veste maxime usurpari, ex Τheocr. XXVIII. I i. cum isto Sapphus versiculo collato coniectare licet. ἔλκσν, infinitivus doricus pro Δκειν. Negat igitur Sappho, posse cuiquam placere Andromedam, quae rusticarum modo vellem Rabductari gestet. Conser Casaub. ad Theophr. p. I 4α Φιλετορος 'Aμφὶ στέρνοις φῶρος ου Mui πιις &c. Hoc dicit: Pallium nee ebea pilius nimis demistas , scilicet ut nudum pectus ostentes; nee supra genu a uelam resus , rusticorum more. Satis plana, ut mihi visum erat, sententia. Sed mire turbata erat huius loci scriptura. In ed. Ven. & Bas sic scribitur: Φιλατερος ἡ- ιλλι- στέρνων φάρος - κα/nσεις. CASAUBONUS, in Comment. ad Theophr. Charact. cap. πε- 'Aγροικιας, componens hunc locum illis Theophrasti verbis, καὶ ἀναβεβMiμένας ἄνω του γόνατος κα/ιζανειν, haec scrip erat: is Meminit huius ruisi icitatis S ineptitudinis vetus pom Phil taerus sive Amphis , 'Aμιφiβαλλε πιέρνοις ψῆρος; ου καΘησεu vel καεIn σεις ) ταλαν; μηδ' ἀγροίκως ἀνω γονατος μὴ h. e.
v Ne palliam insta pectis demutas miger; nec supra genu ata
175쪽
nvolvas msonran more. Ita legi d et hie Deus apud Athse ex naeum ex veteribus membranis. Dein postquam in ipsius Athenaei editione eodem sere modo posuisset idem CΛ-SAυBONUs, ἡ ME pia, 'Mamiβαλλε στερνοισφαρος οὐ καιάσεις ταλαν, Mir ἀγροικως ἀνον γόνατος ἀμφι-
in Mimadversionibus primum silentio praeteriit hunc locum , in Addendis vero haec notavi tr is Sequitur Φιλεπιτιωρος ii Ἀμφις. ubi non remere dubitationi est locus: unam libro VII. L p. 29s. Ll laudatur Amphis ἐν Φιλεν --φ. quod ad haec verba Turnebus adnotaverat. Aliam hi citatur ambigue Νικόστρατος ἡ Φιλέτι&ρος. f uL Ioiam c. rI8. e. J Initio huius testimonii secuti sumus scriptam v lectionem , στέρνοις φάρος. Alii libri. καλλι-Nσπερνων φαρος - καρίσεις τάλαν; Turnebo placebat. ροκαταν πτερνῶν φαρ. propter sequentia γόνατος. α
Quod iam plus semel dixi, id nimis etiam saepe hi Casauboni ratione observabimus: quos habuit ille Codices Μanuscriptos, iis nimis negligenter sestinanterque usus est ratiorum codicum subinde invocavit auctoritatem. quos numquam ille inspexerat, sed e quibus habebat quemas modum & nos e Parisiensibus codicibus notulas sxcemptas, & in ora impressi alicuius exempli inscriptas; sed
eas partim negligentius excerptas habetat, partim mixtas cum aliis notulis, quibus nonnisi coniecturae saepe parum necessariae, subinde etiam parum felices in virorum quorumdam doctorum continebantur; quas ille notulas cunctas promiscue pro veterum codicum mistorum lecti nibus habuit. Hoe loco, in quo versamur, quid putas,
Lector, legi in seriptis eiaicibus Id ipsum ii dant,
quod in nostro exemplo posuimus, Φιλήταιρος' 'Aμφὶ στέρνοις φαρος ου κελσεις. &c. Nihil amplius. Pariter &imid adsumentum, si 'Aμφις. quod unde ortum sit iacile adparet in & illud βαλλε equo secerunt editores ignorant. Sic certe non modo ambo nostri Pari senses ciaices: sed nec aliud quidquam in Florentinis olim reperisse Natalem Comitem ex versione huius interpretis liquido intelligitur; qui, quum plerumque alias licet pluribus se ec es msstis usum protessus nimis preve A dinum secutus sit exemplum, hunc locum sic est interpretatus. M Philetaerus:
B Ves ora miser demtus p paula cireum v Pectora eoniicias: nee supra Daua traret
176쪽
p. xx. IN EPI M. LIB. I. CAP. XXXVIII. 1 3
Vides, Amphiam Philetaero adiectum non agnovisse hilne
interpretem : quod vero ait, pallia circum pectora cotincias, partim e coniectura sic vertit, partim ut versum impleret,
quoniam versibus latinis exprimere graeca Comici voluit. Istud verbum eonileias ansam deinde dedit docto nescio cui viro, ut tapiβαλλε Iegendum suspicaretur; quam coniecturam Casaubonus pro lectione manuscripti codicis accepit. Potuit comicus Amphis auctor esse fabulae, cui trutulus Φιλεταιρος : at nec de poeta illo, nee de ista fabula nunc agebatur. Satis notus poeta Pestituerus, comici Aristophanis filius, comicus & ipse, cuius plures tabulae
passim laudantur ab Athenaeo. In sim verbo PHILETAERI, edebatur, ubi praeeuntibus ambobus nostris codicibus Atticam formam
ἀμ' ι ξει restituimus. Eamdem formam apud alios dramaticos poetas. sexcentis in locis obliteratam a librariis aut editoribus ὶ meliorum codicum msstorum fide Brunctius restituit; veluti in simillimo apud Aristophanem loco, Avidi I 367. pro olim vulgato αμπέχει p suit. In nostro Athenaei exemplo unum h. L mutatum velim. Pro scribe sublato in errogandi signo, quod e Casauboniano exemplo in nostrum irrepsit.
- Facile probarem issam emendationem, si vel uniuς Ii-hri auctoritate niteretur : sed in librorum consensu nihil opus erat solicitare scripturam, quae lacile serri poterat. De THEOCRITo chio, poeta epigrammatico, qui Al
xandri Μ. vixit aetate , vide Menag. ad Laert. V. II. ANAXIMEREM. non Ionicum philosophum, sed vel rhotorem eiusdem aetatis intellige, vel historicum, utrumque Lampsacenum, quorum meminit Laert. II. 3. ubi vide interpretes , & quos illi laudarunt auctores. chium etiam Anaximenem , adeoque popularem Theocriti, nominat Lucianus in Herodot. s. Aetione, cap. 3. T. Iv. p. 118. ed. Biponti qui an diversus fuerit a Lampsaceno rhetore, non
vacat nunc disquirere. Καλλiστρατός τε ο 'Αριστοφάνειος. cassistratus Grammaticus fuit, saepius apud Suidam ubi vide Κusteri Indicem Auctorum haud semel ab Athenaeo citatus. la
177쪽
εδυιος & h. l. & VI. 163. e. cognominatur, id est, diseL cpulas Aristo hanis Grammatici Byzantii, Bibliothecae Albxandrinae sub Ptolemaeo Philad. praefecti ; de quo Aristophane vide Fabric. Bibl. Graec. T. VII. p. 33. Eiusdem Aristophanis discipulus suerat etiam Aristarctus Gram. maticus, quem a Callistrato condiscipulo ob nexsectum investis habitu Monem reprehensium scribit Athenaeus. Pari ratione Artemidorus rammaticus passim 'Aρι rog,--ος vel Ἀριστο ἄνιου vocatur; atque etiam 4 ευδαριστοφάνειος cin
nominatiir I. s. h. puto quod pro Aristophanis di-lcipulla falio habitus sit aut haberi voluerit.
is Proxima verba, τι του τοιουτου καὶ ὐπM-mni ις ἐξετασιν. vertere debes , tanquam habeat illa res B edueationis aliquod specimen. , argumentum . speci-nmen: ut in Apologia Apuleii , quas uitam Decimen mo-m rum sit, vers bus ludere ; potes reddere graece ad verbum,nως *έροντός τι πρις ἡθὼν ἐξετασιν του ἐρ-αὶ πρισιν,, iserri. CAsAUR. - Cum in tua Casau ni Animadversi ne, per errorem, pro καὶ ταἰ τοιολου expressum esset τοὐ τοιοί σου καο, istud erratum non modo in Animadv. tenuere hi qui duas posteriores editiones Casauhonianas curarunt, sed idem erratum etiam in ipsius contextus exemplo ad oram adnotarunt, velut emendationem a Casaubono propositam. ALEXI DIs vers. 2. τὸ βαyiζειν αφρ ως. αρυθμως scribiadtur in nostris libris. De re, quae hic agitur, haec adnotavit CAsAus. D Aristophanes in Nebulis, s Nub. 964. Med. Br. 3 de Miiqua disciplina verba iaciens: 'Eδε. ε, διυ ἰσιν έν τωσιν οδοῖς εὐτάκτοις. Plutarchus & Porphyrius h πι- Ἀπογγῆς in duobus constituunt σερο ὲν του ιτα Bστηροιτος, id est, gravitatem illam quae in gestu spectatur ris πορεis: εὐτάκτο , rara βλέμματι καθε κότε, incessu modon sto. O vultu composito. In Rhodiam Dionis Chrysost D mi. incessias inter non levia Graecanicae institutionis i is dicia, non barbarae. α &c.
V sus 3 O sqq. sic editi legebantur:
καλως. οὐ μήτε πράττεται τέλος
178쪽
p. xl. IN EPI M. LIB. I. CAP. XXXVIII. r sd re suis e libris nil monens rusAUBONUS, ad vers. 4 O se
haec adnotavit: niago, is hinc τε so1δὲν σόντας ἐτερν δειnQuis, inquit, unita saevitate morum fit, ut evius αἱ nee is merces ulla postulatur, nec praemium ullum, sed quam potestnsibi quisqu/ praestare, hoc significat, δεῖ λαεεῖν ) eam ne volgat, cum sit O honesta ipsi, O alia grata 8 Sequentems, versum ita concipe: is φέρει δὲ τωτο τοισι ευ, - vel,
πιφέρει δὲ τοις μὲν υωμένοισιν ευ τόδε. μLeguntur iidem Alexidis versus, ex eodem Athenaei Ioaco desiimti, apud Suidam in 'Aνα ιμβάνειν, uita versicis omissa pariter, ut in nostris codicibus, particula ευ in fine) sic concepti stant:
μηδεν τις ἡμῆς, μήτε παρ' resedis λαίων δοντας τι δεῖ φερει δὲ τοῖς μὲν Eosdem Grotius in Excerptis ex Tragoed. & Comoed. Graec. p. 397. in hunc modum constituit: - - ού μητa πράττεται τέλος μηδεie ποθ' ἡυῆς, μήτε δόντας τι στερον λαβεῖν' φερσι δὲ τοῖσι γυροηκένοισιν εὐ & Briinctio sic placuerat: - - εἶ μήτε πράττεταν τέλος ἡμιῆς τις, οὐτε δεῖ λέρψ δόντας λαθῖν, φερει δὲ τουτο τοισι χρωμένοισιν ευ, &α
Mihi, in primo horum trium versuum, & in priori hemistychio secundi, Suidae scripturam ut fecit Grotius
cum vulsata conciliando, in reliqua vero parte scripturam eiusdem Suidae sere unice sequendo, ita, ut ealdimus, constituendi versiculi visi erant. Sed eum, qui in medio est, sphalma foedavit, cui ignoscet aequus lector,& pro μηδεiς ποτ' ὴμῆς. quod in nostro exemplo scriptum est. ροδεῶς ποθ' ἡμας reponet. Eodem versu, ad Verba μάυ δι σέρω λαβεῖν intelligendum δεῖ vel Nempe , ut decore O composite incedas in via publiea, nisa opus es arte, quam iam pretio addiscere apud maps opo
179쪽
nati Versu s. nil opus erat adiecta ευ. particula: intelli- dgendum enim e superioribus, τοῖς καλως
Casaub. Poterat perinde αὐ τ - scribi: sic debuerat Su das, apud quem est τIς Ουκ λν ἀυτὴ κτῆτο. Perperam transpositis verbis est κτωτ' ἀυτω in ed. Ven. & Bas sita militerque κτωτο in cod. a. & κτ-το ἀυτῆ in cod. b. quae ferri non poterant, quoniam faciebant spondaeum in secunda iambici versus sede. Latini versus, quos Graecis subieci, GROTII sunt.
Καὶ Αἰσχρολου δὲ οὐ μόνον - τὴ, τῆς στολὴ ς συπρέπειαν &c. Notum Horatianum, in Arte Poet. 278. mmsonae pallaeque repertor honesae , -schylus, &c. M iaci. e λέων οὐν habent nostri eodd. Quod dein ait. fcotaeorum de Tragicis testimonio fidem eos adflibendam, ita puto intelligendum, si quid in laudem Tragici poetae diis xerit Comicus; aut si ex deperdita Tragoedia versus ali.
quos verbolenus ille retulerit. Τους Φρυγας οἶδα θεωρῶν, στε τῶ Πριψιοι συλλυσόμενοι τὸν πάπα. Sic recte edd. Perperam συλλησόμενοι mSSti.
BProbat auctor, Aeschylum suas docuisse ipsum fabulas. n& in scena gestum egisse, quia sic loquentem Aristo-nphanes illum inducat, τους οἶδα&c. Vim argum menti, quo utitur Athenaeus, corrumpit vocis unius is depravatio. οἶσθα enim legendum, non οἰδα. Qu
is modo enim dicat Aeschylus, spectatos sibi, inter spectantores sedenti, saltanus Phruas, si verum est, iosum, partes histrionis obiisse. Sensus est : Memini EU, aitis Aeschylus, spectasse in scena Phrygas multiplices plusis agentes , quando Priamum comitati sunt, veniensem in ea tran Graecorum, ut ΝSum Hectorem redimerentp Docuisse fabu- istam Phrygas Aeschylum , testimonio multorum veterum is scimus. Eius fabulae argumentum paucis hisce verbis is complexus est Athenaeus. Historiam ex Homero debue- nrant nosse interpretes. Hic est enim ille poeta, qui solinius dramata sua appellare ροκρα τεμα α ἐκ των 'oμn- αγρικῶν δειπνων. Igitur συλλυσομενον valet hic, una eum
180쪽
f is Latinis idem argumentum poeta Ennius ea fabula, quam De re Lut id est, λυτρα inscripserat. M CASAu BONus. - Verba ista. Πυe-οὶ δα θεωρῶν, potuit eloqui alius, qui ad superiora verba Aeschyli haec responderet. Sic teneri posse οιδα in prima persona iudicavi. καὶ Taλεπις-ἡ Τελέστης. Cum Τελεστὴς acute scriptum esset in editionibus omnibus, monuit CAsAUBo Us: is Scribendum Πλισπης : nam mutato accentu aliud sonat. Vox , ut diserte notatum Eustathio. ad Iliad. v τ'. IIss, 48. J Alteram huius viri appellationem Γ scili-ncet Tελσσις 3 confirmat saltatio Tελ.εσχικὴ, a Te e sicis dicta . ut scriptum libro XIV. I p. 629. d. & 6 o. a. Ju- Nihil ad ista verba e msstis nostris adnotatum. Quod si, ut censuit doctus Animadversor, agitur hoc loco de auctore saltationis quam Tελεσιακὸν Athenaeus XIV. 629. d. dixit. perperam huc e sequentibus intraverint illa verba ii Tελέστης. & pro Ἀλεσις scriptum Τελεσιιις opor tetat ; est enim hoc nomen illius , ut ex eodem Athenaei loco & ex Hesychio in Tελεσια &Polluce IV. 99. discimus. Atqui alius fuit ille Telsas. Cres natione, ut Pollux l. c. docet: alius Tel's, sive Aeskγti satiatorem intelligas, qui continuo post commemoratur, si ve dubrambisum poetam, alibi ab Athenaeo aliisque laudatum. Sed nihil hic definire ausime videtumve hie locus brevitatis studio Epitomatoris turbatus.
Quae adiiciuntur verba, δερος ταις χερσὶ τὶ λεγόμενα δεικνυμος, haud incommode inlech. Iic vertit. manibus tam argutis, ut sgae pronunciaret omnia mani esti sime deci rarem. Vocem ἀκρως equidem persectissime reddidi, ad significatum nominis, rara ρον respiciens; vereor, ne non satis recter praestabat λrtasse, magna contentione. Tamen ει supra , p. xo. f. ἀκρώς έ Ἀωρισεν haud incommode res di posse visum erat . egregie. Ureo arae. Sed VI. 248. f. ἀκρως μορ έπετιμησας videtur esse, magnopere, acriter. Sic quidem Hesrchius : Ἀκρως μινγάλως. ὀξεως. Φαλις, ο Δἡλ- . - - - ἐμβατηρέους alia Hanc ρῆσιν , quam ignorant libri antehac editi, hoc ipso loco insertam dedit noster codex a. eodemque loco eam habebat Corselii codex, teste Scholio observat. Humanari Iib. I. c. 6. Uterque codex mendose ὁ Δεiλιος dabat: reiacte vero Schoreus monuit. Δάλιος esse corrigendum ex