장음표시 사용
181쪽
cte cladit noster codex : perperam . ρετιυ eod. Corsilha τημους κινήσεις verti monu processionem miluarem imiram ω ; cogitans de alio Athenaei liuo, XIV. 626. e. de quo confer quae ad Polyb. IV. - , ra. notavimus. Adde Athen. XIV. 63o. f. Rectius vero fortasse h. l. abesset asiectivum m aram; ut κινήσεις in universum intelligerentur motus ad incessum peninentes, a quibus distinguerentia , motus satiatorii. Satis-ne commode
vero hoc ipso loco inserta suerit in praedictis codicibus haec ρῆσις, an rectius iactum fuisset, si vel paulo sup rius vel paulo inserius esset reposita . non denniam. D. huiusmodi fragmentis, quae cum plerisque prorsus desnt codicibus, in aliis loco minus commodo subinde inserta leguntur, cum alibi dixi, tum praesertim ad I. I 4. d. γουν. ARisTOCLIs libros de choris laudat a Noster I v. x74. c. & XIV. 6xo. d. itemque de Musiua,
XIV. 6xo. e. Mox pro Taλέστης rursus perperam Tελεστὴς expressum erat in editt. φασὶ δέ. ψησὶ suspicor Oportume: ait, scit. Athenaeus. aut Aristoetis. Θισπ . Perperam Θεσπως cod. a. cum editis; - πιως cod. b. Θέσπις legendum monuerat Casaubonus, inmemoriam etiam revocans Horatianum illud. Dieitur Oα is vexisse poemata Thesens. καρκινος scriptum opor , non Κρατῖνος, perspecte docuit BENTLEI , in Dissertarion von the si lira in Phalaris p. 234. Garinus comicus suit, cui non erat hic locus. CARCINUM . veterem poetam Tragicum, esse illum saltandi malinum. erirem dixe rat Athenaeus, perspicue intelligitur ex Aristoph. Pace
Μεμων δὲ ἐποίει τὰς τραγ-ως At δεος. Vide A schyli vitam anonymo auctore, & Plutarch. Sympos I. 3. & VII. ro. item ue Lucian. in Demosthenis Eneom. cap. IS. Σοφοκλῆς ουν M. Idem Sophoclis dictum refert Noster X. 428. L.
n. δὲ panicula casu omissa erat in ed. Cas. bAgnoscunt eam misti nostri cum eL Ven. & Bas. DODζηνικαί nTροιζηνια a scribit Eustathius. Verius etiam deis venustius idem, ii των τις 'Oμηριδῶν, non sui paulo in- ,, serius habent libri nostri cum edd. 2 τῶν ' ιηριδῶν τις. α
182쪽
h CAsADB. - In Eustathii editione Basileensi. qua uror, ad Odyss. r. p. 3i6, 3 o. ubi hic ipse locus respicitur Athenaei Tροιζηνικαὶ scribitur, ut in Athenaei libris seti. piis editisque. Placet vero quod ibid. lin. 46. legitur τῶντι. Sic quidem solet Athenaeus, & tersiores seriptores. Oρυηστὶ, αγλαὲως λά-- &c. Vide Schneideri Fragm.
έν τοις εἰς 'Aπολλωνα δεκως. Homeri Hymn. in Apoli usi sis R. ubi, ut monuit CAIAUBONUs : n Scribitur ho-m die αγοι τὸν κιθαρi ωνὴ non, ut hic , χ α ρ ι ε ν. Quae is videtur L inquit ille J esse interpretatio vocis αγατὸν .m pro , ut ἀδαματος pro λδὰμαστος, & similia his: vel scribendum in nostris libris ἀγαδεν, quod pla- is ne est α - c tam1λος', ἡ 'Αρκτινες ὁ Κορινθιος. n Eumelus & A K- isntis, antiquissimi poetarunt ambo, Corinthii ambo. O is mens Alex. Eusebius, alii. α CASAUB. - Immo Vero iussio proditur Arctisus apud Hieronymum ex Euseb.& apud Suidam in 'Aρκτινος : nee usquam alias, quod sciam , corinthius suisse perhibetur. Eumelum vero corin- sitim fuisse constat inter omnes. Quare transpositis verbis sie seri pium oportuisse suspicatus sum, Εἰ μηλος δὲ Ο Κορένιος, ἡ 'Αρκτινος : quemadmodum scriptum exstat apud eumdem Nostrum VII. 27 . d. quo ex loco simul distimus, de veteri illo carmine agi, quod τισανομαχέα inscriptum erat. Versum ex illo carmine prolatum, ex hoc Athenaei loco, una cum sequentibus nonnullis apud auctorem nostrum verbis, citavit Eustatb. ad Odyss. ε'. pag. 336, 48. Θεοφρ. δὲ π ρ ω τ ο ν φ η σ ι ν. sic commode nostri libri. φησὶ πρίλον editi. σικελιφειν, Sic de Eustath. l. e. Longe vero aliter id verbum exponitur apud Hesych. & Suidam.
d χτι δε Μουσεῖον. In nostro cod. a. sic legitur : 'ON G Αθήνεσι-ὲν πρυτα Iφρουσεῖον. At, de Alexandrino MM-,o locutum esse Timonem, ex ipsis subiectis versibus adparet.
183쪽
iso ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 22.
βιβλιακοὶ χαραυῖται. nsυβλιπιωὶ non inepte dn Dalecamp. pupiantes luris. sussilus vel h nsa pugnare. Inde velitatur. Sic κἀμαξ, quod is proprie idem est ac χαρα , pro ponunt poetae. n Leonidas: -- τοι ad κάμαραὶ καμαυς. vide n nrata ad Polyb. VI.', s. J Malim tamen exponere βυ-n βλιακοὶ χαρακῖται, seriptores librarii sive librorum. χἀραξ , n pro Ibis; sicut χαράττειν, pro scribere ; in igr. λε- nur, ς τάς ἐχαμιξι δόναι Apud Eustathium sodyss. ά .
p. 137, 31. J βυβλιο η, perperam. α CASAU B. - Inscriptura βιβλιωκοὶ χαρακονται nil variant libri r nec in ea quidquam desideres, licet lubens accepissem χαρακῖται, D sui siet oblatum. Apud Hesychium habes χαμαεα δ' ἔν τοῖς διαπρῶντες : ubi de scriptura quidem vocabuli dubitare licet, placet vero expositio. Ad eamdem
quidem rationem videntur , qvi inter fibros veluti intra valium habitant; sistis vallati. Μουσεων εν ταλαμ. Naυσαων habent nostri libri & Eu.
stat h. quae forma, si quid video, nec huius loci erat, &
nsarum, periphrasis est venusta Musei Alexandrini, ubi fuitis doctorum coenobium. Sic latinis quasillariae per ἀτμπιλουλὴν dictae, quae in gynaecio conclusae vitam deg v rent tenebricolam , pensa facientes. Tibullus: pressumquenquUllo scortum. M CASAUB.' ' δοις ἄν τῆς λογοδιαρρο- ἁπαλ αγῶσιν ονται. n Ede- eis batur ante, δως ἁν τῆς λαγοδηρίας ἀπαλλαγῶσι. Feci-nmus λωγοδια ροIας ex mss. codd. & Eustainio . qui non his saepe pro optimo into fuit. Frustra autem lita cum n superiori is conantur interpretes connectere: non enimn cohaerent, postqtiam omnem ε μὲν sustulit Breviator. BSunt autem Cynulci verba, tam longam sine potu orantionem aspernantis: ideo sequitur, s p. 23. a. J ουτω του-Bτως φησὶ κυνολογήσασιν πιεῖν. α CASAU BONUS.
Quo indicaretur connexionis desectus, duo asteriscos verbis istis praefigere placuit. Locum hunc respexit Eustath. ad Odys s. p. 339, 24. Casau hi libris adientiuntur nostri. Eamdem vocem λογοδιάρροια rursus habes IV. I 9. e. In CHAMAELEONTH veis a. pro ιἀτρῆ, quod erat editum , iητ ρ ῶ scripsi cum n ruris codicibus. Eosdem vecticulos reperies etiam a Eustatum, Praep. Evang.
184쪽
36. a. b. ALCAEI vers. I. ODω πνευμονα τέγγε. Sic h. l. libri omnes & Eustath. ad Odyss. L p. 33r, 33. Infra vero. X. 43o. b. ubi repetuntur isti versus, inverse sic scribitur Tἐγγε πνε κονας oiνφ. Ibidem dein re te Doricum habes, ἁ δ' δρα πικλaura. Quod ait , monuit Iani, in Commentatione III. de Alcaeo, esse proprie, cinetimvolvitur, id est, anno exacto O circumvolato tua quotve eanicula in orbem circumvoluta redit. cons. Iliad. r. ss r. ἄρα, generatim, anni tempus; sed sigillatim ut ex Galeno adnotavit H. Steph. Thec Gr. Ling. IV. 79a. g. illud f anes tempus , in cuius medio eanicula orisur. παν rex. δὲ δι- δα. Sic Casaubonus edidit. In ed. Ven. & Bas. vero I Cuna est, αλσα δὲ δι ... v r. κοιua. In nostro cod. b. πάκτα δ' u . . . pariter cum lacuna: in cod. a. v ro , ηπειτα, δ' εδιψουν. In quo quid lateat, viderint docti: nam & in altero Athenaei loco, X. 43 o. h. ubi iidem versus occurrunt, rursus διψῆ non agnoscunt veteres libri, sed διψαις ita habent vetustissimae nostrae membranae cum Q. Ven. ξυπολιὰ τε. Potueram adiicere nomen. fabulae, ιν Κόλαξι. quod, haud dubie adiectum ab Athenaeo, praetermisit uio more Epitomator, declaravit autem Pluta Chus, ubi eamdem rem commemoravit, Sympos. VII. I. itemque Macrobius Saturnal. VII. I s. ινιι πρὸ του κυνὸς τὸν πνευμονα ἔκλυτο ἡ γρῆ. v Nonis capio ista verba. Legerem sic: ἔ--του κυνH τὸν Μ πνε- - άαλ-ν ου φορν : vel Zιλυστον, quod idem est:
n cogebatur bibere, ne etiam anu caniculam pulmonem omnim humore desistitum haleret. Iuvat quod sequitur. ἶρον δ' οδm μόνον ὁ πνεύμων ἀπιξἡρα ιι. Res sicea qui possit diein εκλυτος, nullus video. α CASAUB. - Τum IDEM in Aiadendis, de sua ista emendatione loquens: m Proba quidem. Binquit, sed cassa veri sententia. Nam apud Plutarchum B in septimo Symposiacorum s cap. I. J scriptum ἔ κ λ υ-nρον, quae vera est lectio. Proprie dicitur ἔκλυ'e ner-n vus ad lyram ineptus, quod nimio humore madeat. Poetaen generaliter acceperunt de quacunque re humida. Hesy- ischius enim explicat, ἐνικριον καὶ ἰορόν. Sensus est: δεα, litum Protagoram iubere Calliam bibere, ut saltem ante eant. v culam O Syli Mismara pulmonem haberet hiaminum. Macro.
185쪽
,8, ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 23. v bii libri, & nostra etiam antiqua L Athenaei J exempla- s
n ria σκλυτον. facili errore. α - Equidem scripturam istam, quae apud Plutarchum obtinet, si quidem commodam admittat interpretationem, hoc ipso se commendare intelligo, quod sit dictio rarioris usus, quae tanto facilius corrumpi aut detorqueri potuerit a librariis. Sed videtur τὸ ἐκλυρον per ipsam illam originationem , quam explicavit Casau bonus, vix de alia re humida pine dici, nisi de ea quae humestate eorrupta aut certe in praesens invitias fasia sit. Quo minus ego. praesertim in Macrobii cum Athenaei Imris consensu, ausus sum istam scripturam huc inferre. Nec vero ipsum voeabulum ἔκλυτον frequens admodum est ea notione, quae hic locum habetr attamen percommode iaturum exponi posse visum mihi erat. Apud Hesychium vox Eγγαυρον, quae pariter atque ἔκλυρον γ 'per νοτερὸν & ενικμον exponitur, simul etiam per ἐκλελυμένον redditur, quod idem prorsus ae ἐκλυτον sonat. Paulo inserius. I. 24. c. τὴν κόπον λυειν τη θαλαττa, est lases udinem diluere laruando in mari: ubi perinde ἐκλυσιν dici potuisset. Vulgatum εὐντον tenuit etiam Grotius, Excerpr. p. sol. qui perspecte vidit, verbis illis,
τευ τὸν πνευμον' ἔκλυτον φορη,
iustium contineri Eupolidis senarium: α νς μονα ἔκλνυν autem mollem pulmonem interpretatus est. ορ- - να - &c. n In ANTIPHANIs Mersitas pulcra inest a
protulit Eustath. ad Odyss. s. p. 332, 13 sqq. e quo eos quod nunc demum animadverti Brumicius etiam in Ν ias suas ad Sophoclis Antigonam retulit. Quod vers. I. O . personarum parto distinxi, in eo praeeuntem habui Gr rium in Excerpt. p. 63 s. Poteras vero etiam quod Brun-ehius secisse videtur statuere. eumdem imminem qui quaestionem moverat, ipsum mox sibi respondere. Versa. νεμ' ἐγώ. Sic ς α' absque accentu M. Cas. μ' expressum est apud Eustath. ἐγώ in ed. Ven. de Bac& sic quoque excudi curavit Bruncta
186쪽
a tione: quod nollem iamin; nam & contra librorum dem. & praeter necessitatem, ita scripsisse editorem illum
intelligo; qui su ne unice auctoritate id fecerit. an Turis nebi secutus sit exemplum, non habeo compertum. Ne apud Sophoclem quidem vel mssti libri, vel veteres editi, παραὶ habent, sed partim sic scribunt παροινει- οισι, partim ρεδροισι, quam posteriorem scriptuom Brunaius, scut probam esse a uerat in Not. ad Aeschyli Prometh. Io3 i., sic apud Sophoclem fide misi rum recepit. Atqui eodem modo. παρὰ ρεiθροισι hoc etiam loco ambo nostri codices δι Eustathius cum e L m. & Bas. scribunt, quod adeo teneri potuerat d hueratque: quod a Grotio etiam l. α & a Brunctio in
Notis ad Antig. fictum video. Vers. Pro γινεται, in quod consentiunt libri, γίγνεται Brunckius scripsit: quod minus fuisse necessarium videtur, quoniam & γι εται perinde primam producit θllabam. Vers 7. Vulgatum
cum intelligerem metro adversari, in συ ιν mutandum censueram : nunc, ubi & Grotium & Brun-chium non modo pariter iudicasse, sed ipsum σ γ ό ν τ' prorsus etiam adoptasse animadverto, idem a me iactum
velim Oύτω τουτοις , nempe Ath
naeus; ut saepe alias. κυνολογήσασιν, iocose fictum ver-hum, ad imitationem του κοινο ροιν vel Miso γεῖσθαι, quod miseere sermones proprie sonati cons. Lexic. Polyb. in Κοινολογεῖσθαι & Κοινολοia. - n Recte Dalec. κυν vertit, lociins de ae Ua eani L. Sie lib. IlI.
ωγῖν in si DK IL stamentis. Sed puto factam simul allus
Mnem ad cymcorum cc omen: nam ubique de ei & potuis sollicitus fingitur Cynaecus, & propter eam caussam to D gorum sermonum Οχr atque interpellator. α CASAUB. βουλος. ΣΙ--&e. D Laudatur in his libris saepe . Eubuli fabula I r suamobrem censeo scribendum: Εὐ-D 3ουλος 'Iωνι 'Eγὼ βιηρε- α CAsAUB. - Latebat virum doctum Sisonis nomeo. servi nequam & temulenti, apud
Aristophanem & alios comicos. vide VIII. 336. e. & Nupta Theocrit. p. 333 sq. h ' - αια Noδαι π. Vulgo πεπωκ' ἐγὼ
187쪽
,84 ANIMADV. ΙΝ ΑΤΗΕΝΑΕUM. p. 23.
μοι τὴν Μενδιιιον. Quae verba in ed. Ven. & Bas. bcontinuo tenore cum praecedentibus . inde ab illis 'Σiκων ἐγὼ, scripta erant, quasi soluta oratione. Caseu nus v ro. Mati duo essent iusti versus, sic excudendum cu
Versus, ita ut secimus, eadem adhibita emendatione, digessit Toup ad Theocr. L e. Sunt autem ambigue quodammodo & festive enunciata postrema ista verba; nam νενδπιον proprie intelligi debet οἶνον Maνδαιον. Mentaeum ἡ-m; de quo vide infra I. x9. d. e. enunciatum autem ita, ut putes hominem iurare Iovem Mendaeum ; quasi ab eximio vino rundaeo Iupiter ipse Memnuus cognominari
Xυρίοις - nostri libri. Perperam m d. Θου δune. Thucyd. I. 7o. Sic αναπιπτεινταις ορε εις, apud Polyb. IV. s I, 8. XX. 4, 6.-έν-Pag. 664. Q. Leunci. ConfPolyb. I. xi, a. & ibi notata. Ἀνακεισθata δὲ φ ω K Ante haec verba Dalechameius eis versione reposuit ista, Εὐριπισης, Κυκλωπι -- αυτην παρ ι M. quae paulo inlarius leguntur. p. 23. e. Quam rationem suo etiam calculo probavit CMAUBONUs, dicens: is notata & boxidis verba alienas sedes invaserunt, suis si reliciis: pertinent enim ad ea quae de verbo ἀναπέπτειν m paulo ante dicuntur. Viderunt hoc interpretes: scriptim tamen editis consonant. α - At fortasse induxerat Atheonaeus, ut saepe facit, alium e mimosophistis, qui paulo inserius ea suppleret, quae haud multo ante praetermissa fuissent ab eo qui prius verba secerat. .
'Aνακεισθαι - - - τούς - κατακειμένων προυμένους τῆλασι, διέσυρον. Suidas quidem in 'Aνοικεῖσθαι. postquam monuit, verbum is iud μὶ -ριάντων de flavis pr
λλως, ἀντὶ του κατακεῖσθM. Quod saepe πολλάκις -ctum ait Suidas, id σπανέως raro reperiri docet paulo post Athenaeus: nisi Brtasse ibi ipse quoque Athenaeus
188쪽
c Vocem e re λλὰκ is posuerat, eamque sua auctoritate in σπανίως mutavit Epitomator. Persaepe autem mihi visussiim apud probatissimos auctores graecos vocem πολλάωκις ita usurpatam videre, ut non tam laminura saepe, quam
- 'Aνάυισο. BPotest verti s verbum ἄν Μ κεισο 3 esto suspensus, ut in templis donaria: nam id pro-nprie est ανακειωθαι. Acuta & plena stomachi vox, ut ad. is monet auctor. α CASAUB. - Nec tamen de suspendis c gitandum videtur: nam ἀναMurθαι potius erectum esse, statuorum esse, sonat, quam esse suspensum. Et de salua cogitasse hos . qui istum verbi usum inrisum verterunt, mox clare ostenditur per alterum quod adsertur responsum, ruτιρον ἀνδριάντα strita; Parique ratione, ut nos cum Daleta. illud ανακεισο reddidimus, acceperat Eustathius ad Odyssi M. P. 37, 33. ubi ait, respondisse illum, 'AνάM ,ῶς ει περεἰπεν. ἔσο -υχος ἀνδριάς. Apud eumdem Eustath. ibid.lin. so. perperam in Basiliensi quidem editione) κατε- ham scriptum, pro ἀνεκειμην.κατακεῖσθαι - - έ πὶ τῆς τραπέζης. Tria posteriora verba, ad intelligendum id de quo agitur necestaria, adscivi e Suida in 'Aνακεῖσθαι & in Κατακεκλῖσθαι, ubi haud dubie hunc Athenaei locum respexit Lexicographus.d ὁ νους γάρ ἐστι τῆς πλησιον. Commode cum hoe dicto P. Victorius Var. LAE. VII. ix. contulit T rentianum illud , iam dudum est animus in patims.
κε ς habet Suidas, ut paulo superius adnotavi. Σάτυρος παρὰ Σοφοκλεῖ. Vid. urunck Fragm. Sophocl. p. 39. num. 37. Pro παρὰ, perperam περὶ habent nostri emices, se quenti confusione. Ἀριστοτέλης D Tvρ ρηνῶν Νομιμιατυρ ιγις νομ. cod. a. minus recte. e Θεόπηκους - - - κατ-ειμενοι &α Quum hic subito λ. ouantur exempla usus verbi κατακειμι, & deinde rursus exempla verbi ἀνακειμαι, suspicatus sum, inductum fuisse h. l. ab Athenaeo alium et Deipnosophistis, qui pamtim de usu verbi Κατακεισθοia nonnulla moneret, partim de verbo 'Aνακεῖσθvi suppleret quae praetermissa fuissent ab eo qui prius verba fecerat. Vide paulo ante notata ad illa verba, Ἀνακεισ2M δὲ φαμὲν, lit. c. Ipsa THEOPOMPI verba vulgo sic descripta legebantur: Σπiνομεν μετὰ ταυτα γωι -- νοι,
189쪽
Nos ita digesta dedimus, ut digerenda monuerat Mup in Appendice Notar. ad Theocr. p. 28. Telamonis canticum, S uno verbo Telamon, est titulus cantici ex eo senem, quae Molia Vocantur, vulgo inter epulas cantari solita. quo Aiacis laudes, filii Telamonis, celebrabantur: cuius mentio fit etiam insta. XI. so 3. e. cons. Scholiast. Aristoph. ad Lysistr. 1239. Ipsius cantici initium habes apud Nostrum . XV. 69 . c. Eυριππης, Κυκλam. Vers. 4 9. ubi vide quae notavit Barnesius. Nihil in verbis variant libri nostri. - . Athe nnaeus, qui ἀνεπεσε h. l. accepit pm ad mensam aecubuit, M parum videtur cavisse. Neque enim ad cibum sumendum si accumbit mensae eo loci truculentus cyclops, sed postis voratos duos ex Ulyssis sociis. epulis vinoque obrutus,m pavia membra humi deponit, uia quies t. α CASAUB. deSa rica mes, I. 6. pag. ao8. - Quod si integrum hae parte haberemus Athenaeum, nullam eius hic culpamesie videremus opinor. Alexidis verba, quae sequuntur, disiecta esse adparet, di metro soluta.
Phoenicis versa, οὐκ naMς &α ducta ex Iliad. e. 48a l'. sed duo versus, immutatis nonnihil verbis, in unum contracti. Pro εθελες, perperam ἐθελον habent mss. nostri. Eυθ' οὶ σπλάγχν' ἐ-πM'. Odyssi γ'. 9. Sic & Athenaei libri, & Eustathius cum in contextu, tum in Commemtario; non EA', ut vulgo apud Homerum editur. αππευονται μόνον. Sic, invitis quidem libris, hie stribendum recte monuerat Calaub. Paulo post in ἀποεὐσασθαι μόνον consentiunt libri omnes. Νυν δὴ rict μου. a Iliad. 64 r. acti rata ἄσσος. ἄπαρο. Odyssi N. 788. Αὐταρ ἐπεὶ σιτου τάρφθεν. Odyssi c. 99. και' Aυτὰ ράπεὶ πόσιος. Quatuor ista verba sua auctoritate adiecit Calaudi Non magis muti libri, quam veteres editi, ea
asnoseunt: & abiecta equidem malim, quippe quibus mcile carebamus. CALLIMACHUst Θυμ συμπασαωην. Vide Callim bcbi Fragm. p. 333. num. 26 I. Recepi Rinnisait me
190쪽
p. 24. IN EPI M. LIB. I. CAP. XLIV. x8
h dationem ex Epist. Critio 1I. p. I 87. ed. a. probatam Ernesto ad Callim. l. c. Nisi de eomestione proprie dicta
περὶ του-hoc loco ametur, poterat vulga tum desendi ex illis dictionibus. καινῶν λόγων vel καινοῶν λόγοις, & similibus, quas collegit
C aub. ad Theophr. p. ao8. Sic χόρταζέ με γ τῶν ριον διων, infra, III. 99. f.
Ποτι-λων Στε παρὰ Inseruit Schndiderus Fragmentis Pindari, num. I 26. Caeterum verba ista, ita extra connexionem orati nis ab Epitomatore abrupta proiectaque, qua occasione fuerint ab Athenaeo adhibita intelligitur ex lib. V l. 248. c. Scilicet, inducebatur h. I. alius e Deipnosophistis, dicens, se habere qMu dictis ab alio adiaciat, ita ad idem armnentum perabuntia . O superitis dictis ita aula iungenda, quemadmodum Hvrur lignam seno ad urinatum. Caeterum in scriptura primi verbi vereor ne menda insit. Ad ποτικολλῶν, quod ita editum ex M. Cas. tenui, nulla quidem h. l. nostris e mistis notata varietas est; quae, in terminatione potissimum vocis facile effugere potuerat aciem adolescentis, qui istos codices nostri caussa excussit. sed ποτικολλον hic habet ed. Ven. &Bas. Rursus vero VI. 48. c. editio quidem Basileensis ποτικολαλῶν habet, unde eamdem scripturam &. ibi & hic adopi vit Casaubonus; at ibi pariter & in ed. Ven. & in v tussissimis nostris membranis perspicue ποτικελλεν sobhitur: quae haud dubie vera seriptura est, quam restit tam auciori velim. Ouemadmodum συγ λλες graece dirucitur, conglutinatus: sic & πρόσκολλει, ad rinatus , &dorieo idiomate ποτικοψιος. 'Oτι Σέλευκός φησι &c. BRidiculum est, quod dicitur
quam vocat Homerus, στοιχειων μετα-
πιθμει διαιταν εἰναι : magis auod sequitur. τὸ γ ἀπ n τοὐ λέγεre, βαιοτερόν ἐm. oeae ista est, minus bone, grammatica Sed iam didici nihil in hocn genere mirari. Inconstantiam notasse sit satis: nam cum B supra scripsisset, spag. ra. e. 3 η τροφὴ, - τῆnδαιεσθαι λθεται, nunc religio nova hominem in-iscessit. & ait esse illud εια ιντερον , id est, durius, vel coua-n DLα CASAus. - Μirer. vero doctissimum Animad-