장음표시 사용
201쪽
consentiebant, sic h. l. -& mox dein Φαλερδιυ tenuere codices nostri mssti. - Ο Λαβι ινος. Agri Labicam mentionem facit Plin. lib. fII l. T. I. p. Is s. l. a. ed. Ηard. Labicani vini non meminit. ἡδυς Mu λνπαρός. Particulam πιιὶ, quam ignorabant editi, commode dedere nostri mssti. η δὲ α υτ ευ πόσις. Pro istis verbis, quae cum editis dex noster h. agnoscit, haec habet cod. a. ὁ δὲ ἄρχε
ο Γαυρανος δε. Corrupte αγγαυρανος ed. Venet. & Baccum cod. b. αυρανος cod. a. Recte uero Gaurianum ex Plinio restituit Dalech. unde S in graeco exemplo correxit Casau bonus. Gaurum montem, & Gaurianos montes, &Gauranas vites Plinius commemorat; & de Gaurano pra
terea vino ita scribit lib. XlV. 6, 8. num. Qiadam ita distinguunt, inquit: summis collibus Gauranum digia, messiis
Hostantim, imis Falernum. Mox, pro ευτονos, perperam εὐγονος cod. a.
Οὐλβανός. Pro h sua auctoritate Fatistianum posuit Dalech. Quidni cum Hermolao Vrbanum p ab Urbana colonia quam in eisdem partibus nominavit Plin. Xlv.
6, 8. num. 8. Haud raro literam n , praesertim ante aliam consonam, mollioris pronunciationis caussa in L mutatam novimus. Sic vicissim, paulo post, in Βαρεινος & in f,βουλος est ubi latinus sermo u praeferebat. κε ς ες, πότιμος ἀπὸ ἐτῶν πεντε. Sic haud dubie tran ponenda fuere ista verba, quae perperam inter se mutaverant sedes. h. 'o 'Aγ ινιτανος raηστὸς, λιπαρός που e. Bene se edidit Casaub. nescio an e nassiis. quorum tamen nullam fecit mentionem: illud video. Praeivisse Casau bono Dat hom- pium in versione, qui respexerat puto Plinii verba XIV. 6, 8. num. s. ubi vina laudantur Ancone nascentia. Quidquid sit, istam scripturam a Casaiib. receptam firmant
quod quidem sciam) codices nostri, e quibus nulla di
.crepantia ab ista scriptura adnotata os . Partim vero mu- Illa, partim corrupta erat scriptura in ed. Ven. & Bacin hunc modum, ἱ ἄσ νοάνας χρm'ὸς, λιπαρὸς πet . . . . Unde superior in rpres, Natalis a Comite, se
202쪽
a ξους, Ptolemaeo Βωξεν τον Lucaniae oppidum; de quo vide Cellar. Geogr. Antiq., T. I. p. 9o . Quod vulgo h.
I. edebatur 'O Bnes ντῖνος, e Veneti editoris ingenio aut erat profinatum. ἔχει τοακιας ὀμφακιας habent nostri codd. & carent εἶναι. Perperam omnino. Id sive ex ingenio curaverit primus Mitor, sive meliorem librum secutus sit. Bene hune locum curavit. ἔστι δὲ δυνατὴ e καὶ συστωαχος.ptura. si per se spectes, magnopere desiderandum videtur. iad quod si cum eo quod habent h. l. codices nostri, δυναμει pro δυνατὸς scribentes, conseras consentientem paulo inserius Iit. c. librorum scripturam, ευ-
κρατος τη δυνο ει, συστό αχος Sc. tum mirius P. 33. R.
διὰ τὸ πολυς ειναι sive ibi παχύς oportuit τε δυνάμι, facile tibi persuadebis, hie quoque δυναμει verum esse. Et poteras quidem suspicari, inrercidisse adiectivum es,
'u , cum εὐστόμαχος iungendum: at ne hoc quidem valuere opus est, si Ma etiam interpretemur, hoc modo, es vero suis vi etiam ventriculo eommodum. ο Οὐελέ vrest. ὁ ωμερος erat editum; quod etiam Natalis in versione tenuit, Veurum scribens: sed Dalecham. pius Veraminiam. CAsAUBΟΝus vero in o ait: MInm membranis reperis o Ουεοῖ- δε. Ve sint, populus Itantiae non obscurus. Vestinum igitur posthac id olaum di-ncatur: quamquam inlecam pii coniecturam stabiliunt qui-ndam codices, in quibus scriptum o Οὐέωρος. α Si msstos libros diligentius inspexisset Casaubonus, vidisset non Οὐεν- τερος in illis scriptum, sed Oυεντερ νος : in quo v cabulo, si cogitas quam parum intersit inter N & ΛI, ipsum
Οὐελιτερ νος haud omcure inesse videhis. Veliternum au.
tem vinum percommode dicere illud potuit, quod Velitemianum Plinio est XIV. 6, 8. num 3. Istud Oυεστῖνος, quod in membranis se repetisse Casaubonus ait, non ipse in mem-hranis vidit; sed, ut iam saepe observavinus, in ora exempli impressi notatum reperit, in qua ora mixtae erant Iectiones e codicibus msstis excerptae di virorum doctorum coniecturae.
ἔδιον δ' ἀυτου μὴ δοκεῖν ἀπαρέγχυτος εἶνM. Recte monuit CASAUB. nil opus esse, ut ὰπαραχυτος corriga
mus cum Dalacii. is Scio, inquit Galeni dictionem esse
203쪽
is- οῦ-8 με χει M vita dixerum, &Bχεισθαι. α - utile p. 26..h. & p. 3 r. f. e δε Σον-ον variant grae- b'cν libri, a quotum ieriptura prorsus discedens inlech. saeis versione posuit: Sienhirum ad annum vim me -- dum O nullius Was. Tum in Notula ait: Austerirrue nimia is rivum eontinet, O ideo inter me amma numeratur e quae verba ex Plinio ducta sunt, XIV. 6, 8. num. 3. Rursus idem Plin. XXlu. lech. ai. Alvo citae, ait. Signinum maxime conducere, indubisatum est. Sic & Martiat. XIII. xi 6. Potabis Γ-dam Signina morantia ventrem. Apud Athenaeum intercidit tortasse aliquid , sive Epitomatoris culpa, .sive librariorum. Νουμεντανος. Latinis auctoribus. Nomentanum vinum. Se Martiat. XIII. ito. Et Nomentanas vites laudat Plin. XIV. 2, 4. num. a. ubi vide quae notavit Harduin. τινος. Editum erat Σπολ. Iaer o breve, quemadmodum
S apud Sua n. lib. V. pag. 227. d. At Σπωλητ. dedera nostri codices, quod rectius putavi. Certe primam in illo nomine syllabam longam usurpavit Martiat. XIII. ixo. Sic & Σπωλοπιον recte scribitur apud Appian. de Bel Lciv. V. 33. x απυανός. poenitet propemodum hane tenuisse seri. pturam, quae haud dubie nonnisi ingenio debetur Veneti editoris. Ἀκουανὸς est veterum sibrorum scriptura; sub qua quidem quid lateat, an ipsa vera sit, viderint docti. Αἰκανοὶ esse veterum Aequorum nomen, satis constat;& Areanos Plinius etiam nominat: at id quidem nihil hue sacere videtur. Aea uanum vinum, quasi Aiaουανὴς legisset. nominavit Hermolaus sect. 832. at id a nemine alio eveteribus laudatum video, nec, unde dictum sit, habeo compertum. Mox Συρρεν riνοι παρεμφε ρὴς di dein λερὼ ν έ Leti ερὴς dedere mssti, nisi quod Συρεντ. non Συρρεν'. habent. utrimque nude ιραμρὲς ed. Ven. & Bas. Συρρεντ. ἐμφερὴς & οαλεμ παρεμφερὴς edidit Casaub. imverio msstorum ordine.. B βῖνος. satanum Hermolaus nominat, ad Plinium provocans , qui XIV. 6, 8. num. 6. vinum commemorat
Bobioe in interiori Italia ὶ pravum ; ubi pro Babiae, Babbide legendum idem Hermolaus coniectaverat. Ο Κ α υ- cκιν ος. Consentiunt graeci silari r quum vero nullum tala notum sit in Italia nomen, probrinliter Hermolaus cum
204쪽
e sinum huc traxit . quod iuxta Capuam gigni Plinius loco modo citato dom. Suspicatusque est idem Hermolaus , non diversum esse vinum Caulinum ab eo, quod Pol hius ut docet noster Athenaeus I. 3r. d. ἄν-ενδμην.
id est, arbustisam vocari tradiderat. nafranum vinum, ex Venafrano am Campaniae, cuius oleum prae caeteris laudatum erat. Τρεβελλικός.
Dcβαλι Ebi habent nostri libri. Sed istud verum est. Sic quidem latini seriptores Tr ictum di eum.
Ο Ερβουλος. Graecum nomen msulam tenuit Herm
laus. Equidem Dalectam pium probavi, Helvolum latine scribentem : permutatis inter se literis x & L ante B vel
quae eiusdem organi est v. De qua permutatione paulo ante ad p. 26. f. diximus. m usi vini aut agri nemo Romanus scriptor , quod sciam , meminit. Hel tis uvas Plinius laudavit XIV. a , . num. 4. & Columella IlI. a. Aeolum innum Cato dixit de Re Rust. cap. I . si vera ibi scriptura. Est autem ei non a patria nomen, sed a C lare hesio, quem inter rubeum & album medium statuunt: ut videatur idem esse helveum & gilvum. Iam & MODA se vinum inter Italica refertur; puto ob frequenti rem eius in Italia usum. Pro In ἄσ σ αλιώτ η ς. quod erat editum, Μασσαλικτης dedere libri nostri: quae forma nominis , apud Stephanum Bya. quidem nescio quo casu praetermissa, ex nummis vero ab Holstento ad N phanum commemorata . passim tamen apud scriptores
Graecos cum in editis libris . tum in probatissimis mutis, reperitur. Vide Polyb. XXX1ll. 4. r. & 7, I seq. tum . Vat. apud eumdem Polyh. III. 9s, 6. Diodor. SN eul. X lv. 9et. Appian. in Reliq. Histor. Ital. c. 8. in E cerotis Vales. &c.
is mam vocem esse mendosam nemo dubitat. Emendaruntn 'lταλικός. Vera lectio Πωταλῖνος. Plinius lib. n XIII. cap. 6. simmo XIV. 6, 8. num. 4.3 Mamertina vianna et ea Messanam in Sicilia genita. Ex iis Potutinis , ab H auctore iactu, in Deo proximo Italiae laudantur praecisue. μCAsAus. - Quod Plinius docet, Potulana vina ab auissore nomen habuisse, id ignorasse aut certe de eo non cogitasse videtur Athenaeus cum ista scriberet. Prorsus eum colorem habent graeca verba, ac si dixisset auctor. Mamertitum virum, extra Italiam lices sentium, tamen Ita-
205쪽
Ii eum solere notandri. & Italicis aerenseri. Facile quidem 4 mihi persuasi, errorem inesse in Graecis verbis, in quihus nihil mutant misti nostri: sed error videbatur ipsius Athenaei esse; adeoque a nobis, qui quae Athenaeus scripsit edenda restituendaque suscepimus, non corrigendum. Suspicatus vero etiam eram, 'Iταλιωτι- fortasse scripsisse Athenaeum ; quae sorma nominis pro paulo quidem rarior, at occurrit tamen cum alibi, tum in illo Platonis loco, quem supra ad p. as. e. citavimus.
ANTIPHANIs versum 4. cui deest posterius hemistychium, e supplere tentavit CAsAUBONUS hoc modo:
mmeaho Siculo, inquit. Aristophanes Vesp. Lus 838. Q. ,γBr.3 τροφαλιδα τυρου Σικελὸν κατεδήδοκa. . De Syracuisis sarum suibus . sive carnibus suillis, Hermippus paullori'ost, At δε Συράκουσαι συς καὶ τυρὸν παρέχουσι. α - es. Ρ μῶρον-'ADνῶν. Alia, quae laudantur ex Attica. vide insta. II. 43. b. e. Diae ΒοιῶτιM. Scilicet ex Copaide lacu Boeotiae. cf. II. r. h. c. VII. 297. c. d. Ερμινππος δ' ουτως. HERMIPPUS , scit. in fabula cui titu-pus , ut doeet Hesychius in βαλανος. coli. Cum v s. 2 . quem habes pag. 28. a. tamdem fabulam infra citat Athenaeus XV. 7cio. d. Ex hoc quidem l co suspicari licebat, suisse unam e Paradiis Hermippi. Et primus quidem versus totus ex Homero Iliad. β'. 484. λ ai 8. so8. π III. translatus: e quo etiam corriget studiosus lector levem errorem , qui e prima ed. Calaudi& superioribus in nostrum irrepsit exemplum; scribetque
ἔσ π ε τ ei pro ἔσπετε. Iris. 7. Καὶ παρὰ Σιτάλκου Λακεδρυμονίοισι. n Fa-n cetus nimis Hermippus alludit ad expeditionem aliquams, Lacetaemoniorum in Thraciam , rogatu Sitaliae reguli suis sceptam ; unde aliud nihil retulerint nisi scallem O alia vi. B teruaenis incommoda, quae έκ. κακουχμας nasci solent. αCASAUR. - Vide, ne non Sitalcae meam expeditionemst severint Lacedaemonii, sed adversus Sitaleam, qui Atheniensium socius erat hello Peloponnesiaco, ut docet Thucyd. II. 29. & Diodori Sic. XII. so. Quod, praeter sabiem, alia etiam valetudisis incommoda dixit Casaubonus, respexit Diuitiaco by Cooste
206쪽
e puto scripturam ante nos editam quasi in plurali vocabulum istud posuisset poeta. At vera temo ψώραν est, in singulari, quam e msstis nostris restitutam dedimus.
λοεις. περὶ Πορδia tau habet cod. a. quod specie non earet ; de Perdicca , scit. spem inanem de perdiccae societate conceptam. Neque tamen hoc praetulerim vulgatae scripturae, cui suffragatur cod. b. In consentiunt edd. nescio an & mssti, e quibus ad hunc locum nihil notatum: omnino vero ψ ιδη substantivum repositum velim. Sic etiam haud dubie Eustathius legit, exserte 4σω σοι scribens, ad Iliad. β . p. I97 , 49. ubi etiam scripturam παρὰ Περδ'. recte tenuit. Haec ad verba. De re sic CAIAUBONUs : is Peloponnesiaci belli temporibus B Sualeas partis Thraciae dynaua fuit. Perdiceas Maced nniae rex. Narrant autem historici, Perdiccam societateis iunctum fuisse cum Atheniensibus : quorum animos cumis erexisset in spem magnam auxilii, in nervum conatus Nerupit. Ea propter ait poeta, Perdiscam misisse Athenas minanes auxiuarii militis , O meadueiri onustas naves. Illem quidem Athenienses non nominat: sed, ita exponendum D ess e hunc versiculum, fatebitur qui recens fuerit e lem
Mne libri secundi Thucydidis. & libri XII. Bibliothecaem Diodori. Recte observat Eustathius, imitatione Homerim hoc esse dictum ab Hermippo. χρα inquit, fad Iliad.
p. 147, Ο. J G. 4 Mθλα ναυσὶ πάνυ πολλο .mξεσθὲν-'Oμηρου, φαμενου ἐν τοῖς ἐξῆς, δυνατὸν εἰναι sγόνεiδεα μυθήσασθαι. οσα οὐδ' ἄν ἐκοιτόν υγος ναυς ἄροιν, το. Locus poetae est Iliad. C. IImmolliad. v. 247. Jει - f αἱ δὲ Συράκουσαι συς καὶ τυρὸν παρ σ 3. Non Placebat παρεχουσαι, cum per te, tum ob ὁμοιοτέλευτον cum voce Συράκουσαι. Ouo libentius tenui παρεχ αλσι.
od tacite reposuerat Canub. Sic quidem & legisse Eu-nathius videri poterat: at id haud satis certum, quoniam paulo diversa utitur verborum structura. καταλεγεν, inquit, amiως ὁ Ερμιμππος, πρὸς ἄλλοις. πω τοις Ελλοις malim ῶς αἱ ΣυρἁMυσαι σιτον καὶ Ιαρέχουσι.
Quibus in verbis illud notandum, quod pro σ ῆ ς, in quod quoad mihi compertum consentiunt cum editis nostrimsti, σιτον Eustathius posuit. De quo vocabulo CASAU BONUS: DCogitemus saner inquit; Sicilia enim fru-n menti fertilissima. Sed metro levi mutatione consulen-
207쪽
m dimi foret: σντον, τυρόν. M - observandum tamen, si Casau boni sequaris emendationem. oportere ut primam in τυρὸς brevem statuas: quam quidem constanter , nisallor, longam usurparunt Graeci; quemadmodum etiam latine butyrum penultima longa dicimus. Vers Io se καὶ κιρκυραιους -- - οτι δὴ 5υμουν Cum nude ετι scriberent omnes. mo.
nuit CAsAUB. v lniaria syllaba scribendum μι δ is εχουσι. Iocus est sic pergit idem J in pronunci
istione vocis . aut θυμον. Nam agressis repa, is qua vescebantur pauperes, ut nautae miseri. Antiph
is nes , t apud Athen. Il. 6o. d. J ωδεὶς κριῶν παρωτων. ἐσθιει θυμεν. Potest igitur elici haec sententia: Malen perint coraynaei, qui cepas istas agrestes, quae in ipso- .rum trisula nascuntiir optimae, solis servant, neque is alio transmittunt, sed in suis ipsi navibus edunt. Potest. ει ita exponi, si pronunties θυμὸν . tono in posterioremis syllabam tranuaror Male si corcyraeis. qia rem caeteris . Graecis tempore necessario consentire non solent. Alludit ad B hellum Xerxis , quo tempore publica Graeciae salus . prodita est a Corcyraeis; ut ex Herodoto explicat veruis Eustathius, Odyss. n. sp. 288, 21 squ. J olim legebam. Βιτι ἄνδιχα εχουm: quia in sinones δυs nequem se neque eaeteros Gramos satiram esse Munt. Lege Thucy- ω didem & Diodorum de caussis conflati belli peloponnem siaci. quo attritae opes Graeciae. ἀ - De , cera comtasse poetam vix putem : quamquam praecise nemo nolim , istud etiam in verbis ludicrum aliquatenus eum esse iselatum. Eustathitas verba Hermippi l. G res
rem , pariter nude δτι δεκα sinipsi. Tutissimum visum est, δst cum Casaubono supplere. Qui itae mum eo laverit . facile intelliget quid ansam dederit omissioni trulius voculae. διχα , Hversa semiau, dicti plane Homerica, Iliad. υ. 32. Vers ia. Tai me μὲν έmittis. Si haec verba non m do ad superiora, sed di ad proxime praecedentia reseras , intelligere debebis, e concyra orram inter Grureos bello scit. Peloponnesaco, ut monuit Casauh. GPordiam. Hef. I αὐτὰρ ἀπ' Εὐβοέας. Si recte percepi, habet ἀπ' Esβοια erod. b. Nescio an di alter. Ires. t 8. His δ' 'Αρκαδλσεπικοὐ--. Vide Erasmi Adas. Arearis i tinis; & Di vim in ' κώ- ρομουμενοι. Vos. U. ia moviria ex
208쪽
s msstis eorrexit Casau b. consentientibus nostris. Perperam αὶ Ταγασαὶ ed. Ven. & Bas. . Nam ubi gentium ait C
ins Au ad visae Tapyae istae At Pagasae oppidum Phthio-
isti sis Thessaliae, molemaeo. aliis. Fuit aliquando urbs ea portu nobilis ti emporior indeque, ut videtur, peti. solita manet a Thraclea, seruus inscripta more gentis &Bliterata. α - Retractavit hunc locum Palmerius Exercueat. p. 483 sq. ita tamen , ut non admodum operae pretium fecisse videatur. a Vers xo. τἀσ δὲ δεδες βαλάνους. is Δὰς Mλανοι sunt nu. Mees Ponueae, de quibus in Exereptis libri Il. α CAs ua. -- Hesychius, in Διὸς βαλοοι , postquam hunc ipsum verium ex Hermippi citavit, hanc subiecit imterpretationem : τὰ καστανια. τινὲς δὲ Ποντικα λεγουσιν ἡ Ῥοα-ωπικά. Vide infra lib. II. p. 33. c. & e. Irid. καὶ σνγαλοεντα. n AmyGala munia 6 assim silia rn vel compuncta O parvis foramnib*u distincta. Allusio factan ad Homericum aeroteleutium. α CAsAus. - Amavit
utique Homerus istud epitheton in sine versuum ponere. ad indicandam rem quae suam ob praefamiam cum a J rione o Iruntio spectari mereatur. Et haud dubie a poetarum principe is iud vocabulum mutuatus est Hermippus, sed in aliam sortasse sententiam traxit. Prior Casauboni inieringeratio vulgatissima; quam adnotavit etiam explicavitque ustathius, cum alibi, tum praefestim ad Iliad. έ. p. 43 I. zz. Eademque ratione iacile equidem patiar, ut σιγαλόε'ἀ apud Hermippum quoque, ut apud Homerum , praestantis,a intelligantur. Alteram interpretationem ab eodem Casaub. proposuam tetigit ibidem Lillaihius: at ea sane, si quid video, lubrico admodum nititur sumtamento, ut quae statuat . per ellipsin literae τpost σέ idem valere ac κατεφιγμένον. Mireris tertiam interpretationem, ab eodem Eustatoto ibidem propositam.& ad ipsa haec Hermippi verba adplicatam . de quibus agimus. silentio praetermissam esse a doctissimo Animadversore. Operae pretium videtur. ipsa Graeci Commem
τα dici amnisti, quae ita sint mina putamine, ut Me s -
209쪽
pisu fano possim, uni pressioni diptorum civismia. In eam- adem sententiam Eustathii quidem locum citatum. ut vi detur, ignorans incidit Palmerius, in Exerciti in Auct. Graec. p. 48 a. ubi mosi cas se h. l. intelligere ait a Piatis, de quibus plinius loquitur lib. XV. cap. 22. aLa . quarum stillati mole puramen es, O tara sine si a frangi O manducari possunt.
Vers. 2I. τα γαρ τ' ἀν ματα δαπός. Ex Odyss. α'.Is l. Vers. 22. Φοινικn αυ. Sic rsie duae priores editio. nes Casaubonianae. Φοινικη δ' αυ edd. vett. & ed. 3. Cas. cum nostris msstis, quod non ferebat metri ratio. Versa 3. δα πιδας. Sic edd. δαπεδας cod. a. δαπητας cod. b. suod teneri fortasse potuerat. Licet enim vulgo nonnisi ιαπιδις & ταω-ες pro legitimis habeantur sor-mis; reperitur tamen apud Hesychium etiam Δαπης, pro synonymo του τάπη .
Πbδαρος &e. Vide Schneideri Fragmenta Pindari p. 9.
τον. Perperam editur apud Eustath. ad Odyssi LP. 633 . 39. - Canes vocat Pindarus ἐρπετὸν, quasi di-ncas animal βαδιστικον : nam ἔροτειν apud antiquissimosis Graecos ire significat: uuae significatio vocis huius reis mansit apud Doras, ut Theocritum, qui ita semper ac-iscipit. Et Homerus quoque ἐμπετὰ pro animalia posuit,
is Odyss. P. f is. J Etiam hominum senus h τὴν diciis adnotatum Hesychio. s in ' πετα. ubi cons. quae adnon lavit doctus Editor. J De Laca is canibus , omneS grae-n cit de eapris Soriis Strabo. α CAsAUB. - Vers. 3 A. Σκίγριαι Γ ες μελξιν γλλα τος αἶγες ε ξοχωτα- τ οι. In α γες & ἐξουώτατοι consentiunt libri. Pro Σ .ριαι vero est Σκυριας sic in ed. Ven. & Bas. Inde sortasse ansam Schneiderus cepit, Σκυρως ' - αἶγας τάτους edendi, quo simul constructio orationis similis res deretur ei, quae in duobus versibus praecedentibus obtinet. At istud Σκυριας in ed. Ven. nil aliud. nisi manifestum erratum operarum' esse videtur: ut vero constructio ubique similis fieret, nulla ratio cogebat: pariter certe
in Hermippi versibus praecedentibus. & in sequentibus Critiae, variatam videmus constructionem. Ac sane ad
210쪽
p. 28. IN EPI M. LIB. L CAP. L. ao
Rέτονώτατοι percommode verbum sebstantivum intelligi posse videtur. Sed id ipsum fateor me turbat, nec quid
sit video, quod ad se runum αἱ γες reseratur masculianum ἐξοχρτατοι : nam eiusmodi superlativum gen ris communis esse. & in .eminino genere eamdem cum masculino terminationem posse habere, non compertum habeo equidem. Itaque omnino aut scri Mndum puto, aut intellecto e superio. ribus nomine ἱρπετον. De Scyriis evris, praeter Strab nem IX. 437. b. conser Athenaeum nostrum XII. 4 o. d. ubi etiam Laeaenae rursus earies laudantur & Zenobium Proverb. Centur. Il. I 8. ubi eosdem hos Pindari versiculos respexit par miographus. Vers. 6. Pro ἀπὸ γἀς ,h perperam ἀπὸ τῆς habent misti nostri. In eisdem , U. 7. est Σικελιας ο χυ e, absque δὲ coniunctione. Σικελὰς oracmox etiam a Critia laudatur. CRITIAE versus I. in ed. Ven. & Bac nostrisque instisse scribebatur: Κόπιαβος ἐκ Σικελῆς χθονὸς iaπρεπὲς εἰς ἔργον. Quem ita, ut nunc legitur, tacite emendavit ediditque Casauhonus, deleta voce εἰς, & verbo substantivo ante χθονὸς inserto. De Cottabo frequenter & copiose in de- . cursu huius operis agitur; praesertim lib. XI. p. 666 sq. ubi idem etiam Critiae verius eodem modo, ut hic, eme
datus consentientibus libris legitur. viti p. 666. h. Interi m , cui ignorum illud nomen, vel e latinis xicis ,
quid eortabum veteres dixerint, petere poterit. Vers. 3. Posterius hemistychium olim, etiamque a Ca- ubono, sic erat editum, καλλιδαπάνην τε κρατίστη. Et priorem mendosam vocem tenent quoque mssti. sed pro κρατέ'η. κράτιστε habet cod. b. κρὰτ ι στο ς vero cod. a. quam posteriorem scripturam Casaubonus pariter e suis msstis enotatam animadvertens, ira emendandum versum monuit, ut a nobis editus est. Pentameter, qui sequi M. hebat tertium versum , nusquam comparet: cuius des ctum suo loco transversis nonnullis Breosis indicavimus. Ves. s. Θεσσαλικὸς δὲ θρόνος. D Sellae Thes eae memi. is nit Pollux lib. X. cap. 26. f immo lib. VII. cap. 26. kELB I 2. J καλλιστοι ο Θμταλικοὶ δiφροι. ra Mιὶ ἡ Πυαιν, ἐφν Θέτταλε ποικιλόδιφρε. Lege eumdem lib. X. c. m.